The citylife of Kael and Rowan [Rowan]

Rowan trok zijn wenkbrauwen even op. 'Waarom doe jij dat niet?' Ook hij keek even achterom naar het meisje, maar zei er verder niets over. Hij werd altijd nogal jaloers als Kael zulke opmerkingen kreeg, maar hij liet het maar gewoon. Hij was nu eenmaal knap.
Hij stak zijn handen in zijn zakken en keek even de rij langs. 'We hebben ook geen krukken dus dat wordt niets.'

"Omdat ik nooit goed in drama ben geweest," zei hij luchtig. "Ik kan toneelspelen hoor, maar meer het soort wat ik op die partijtjes moet doen." Dat ging hem wel goed af, etiquette in acht nemen, zich een beetje charmant opstellen en vooral oppervlakkig blijven. Meestal dan. De misstap die hij de laatste keer met het meisje had gemaakt dat zo brutaal naar zijn persoonlijke omstandigheden had gevraagd zou hij nog wel terugkrijgen, gokte hij.
"Hmm, ja, en een flink stuk hout is niet echt overtuigend. Dat wordt wachten, ben ik bang."
Het idee was leuk geweest, maar nu hij de lange rij zag sprak zijn eigen impulsieve idee naar de dierentuin te gaan hem toch wat minder aan.
Hij keek naar de lucht. In de verte waren wolken te zien, die ook nog verrassend donker waren.

'Ach, stel je niet aan.' Een zwakke grijns speelde om zijn lippen. 'Het is maar een paar minuutjes.'
Hij had de wolken niet opgemerkt, en omdat het nog steeds ontzettend warm was had hij zijn vest weer uitgetrokken.

"Ik stel me nooit aan, je kent me toch?" zei Kael en met een brede grijns haalde hij een hand door Rowan's haar.
"Het doet echt waar het zelf zin in heeft, of niet?" merkte hij op.
Hoewel de rij al iets korter werd, leek het erop dat het nog wel even zou duren, zeker toen er een boze stem opklonk bij de kassa.
"Allejezus, het is dik dertig graden, er staat een rij van drie kilometer dan gaan mierenneuken aan de kassa. Zulke mensen zou je toch," zei Kael hoofdschuddend.

Rowan grinnikte even toen Kael zijn vingers door zijn haar haalde en keek iets naar hem op. 'Ja. Ik heb jaren geprobeerd om ervoor te zorgen dat het een beetje netjes blijft zitten, maar niets helpt. Goddank hoef ik geen gel of dat soort onzin te kopen.' Met een blik op de groep scholieren achter hem veegde hij snel een plukje uit zijn ogen.
'Tja, zulke mensen...' Hij grijnsde toen hij Kaels gezicht zag.

"Ik snap niet waar ze zo moeilijk over doen," zei Kael. "Dan krijg je tien cent minder terug, je gaat naar de dierentuin, have some fun."
Hij haalde zijn schouders op.
"Ik geloof dat ik alleen nu niet veel beter ben." Hij grijnsde even. Hij keek weer omhoog. De inktzwarte lucht leek dichterbij te zijn gekomen. Alsof dat een teken was stak er een redelijk koele wind op. Hoewel het niet echt koud was, door de nog lekker schijnende zon, merkte Kael dat er ander weer aan zat te komen.
"Ik heb het idee dat het zometeen nog wel eens flink kan gaan spoken hier," merkte hij daarom op.

Rowan wierp een licht fronsende blik op de lucht. 'Inderdaad...' Het duurde niet lang voor er nergens meer een streepje zonlicht te bekennen was, en hij trok snel zijn vest weer aan. Door zijn natte kleding voelde de wind een stuk kouder aan.
Een paar tellen later voelde hij de eerste druppels op zijn gezicht vallen en zuchtte diep. 'Daar zul je het hebben...'

De temperatuur was snel gedaald en Kael rilde. Vooral zijn shorts waren nog behoorlijk nat en de wind en regen maakten het er niet beter om.
"Laten we maar gaan," zei hij, maar hij was niet de enige met dat idee. In een mum van tijd was de hele rij verdwenen en was de massa mensen druk bezig de dierentuin achter zich te laten, waardoor het nogal een gedrang was. Kael bewoog niet.
"Laten we maar wel even wachten tot het iets rustiger is," zei hij nuchter.

Hij keek even op naar de lucht. 'Fijn...' De regen op zich scheelde hem niet - hij had in ergere omstandigheden in een bushokje geslapen - het was vooral het feit dat het er niet naar uit zag alsof ze die dag nog iets konden doen.
Hij maakte aanstalten om achter de dringende massa aan terug de straat op te gaan, toen de eerste bliksemschicht de hemel verlichtte en hij onwillekeurig iets in elkaar kromp.

Na de bliksemschicht trok Rowan's beweging vanuit Kael's ooghoeken diens aandacht.
"Hou je niet van onweer?" vroeg hij. Zelf kickte hij er altijd wel op, noodweer. "Kom, dan gaan we."
Het park stroomde behoorlijk snel leeg, maar de regen kwam ook steeds harder naar beneden en de donder rommelde al redelijk dichtbij. Kael begon te lopen en wenste dat hij gewoon schoenen aan had getrokken, zoals een normaal mens. Voor de tweede keer die dag was hij doorweekt, maar echt aangenaam was het nu niet bepaald.

Rowan trok zacht grommend zijn capuchon over zijn hoofd en rilde even. 'Nee, niet bepaald.'
Een tweede oorverdovende knal klonk, en hij keek onwillekeurig even omhoog. Het was zo mogelijk nog harder gaan regenen. In een poging niet in glas of iets anders liep hij snel voor Kael uit. Het liefst was hij zo snel mogelijk terug bij het appartement.
Hij keek even om toen ze even later voor de deur stonden, tot op het bot doorweekt.

Kael opende de deur en stapte vlug naar binnen. Hij rilde, maar was opgetogen dat ze weer terug waren.
"Ah, weer thuis," zei hij. Hij keek om naar Rowan. "Pak lekker even een hete douche joh, ik ga wel na je," zei hij. Hij had zo'n vermoeden dat Rowan het wel kon gebruiken. Hij wist niet hoeveel droge kleren de jongen bij zich had, maar als de nood aan de man kwam kon hij wel iets van Kael lenen. Die van nog een paar sweaters van de school waar hij een poosje chemie had gedaan.
Het onweer kwam flink snel dichterbij, maar Kael was er niet echt van onder de indruk. Zomers stormde het zo vaak hier, dus hij wist inmiddels niet beter en het stadje waar hij nadat hij uit huis was gegaan een tijdje had verbleven was nog erger geweest.
"Ik zal trouwens even iets warms maken," zei hij.

Er verscheen weer een glimlach op zijn gezicht. 'Graag.'
Terwijl Kael bezig was in de keuken deed hij de deur van de badkamer dicht, en draaide hij de kraan van de douche open voor hij zich begon uit te kleden. Netjes hing hij zijn shirt, zijn broek en zijn vest over het rekje, wachtte tot het water warm genoeg was en stapte toen onder de douche. Een rilling liep even over zijn rug, en hij sloot zijn ogen even.
Nadat hij zijn haar ook had gewassen - hij kon zich niet herinneren wanneer hij voor het laatst grondig gedoucht had - draaide hij de kraan weer dicht, en pakte net de witte handdoek van het rekje toen hij besefte dat hij geen schone kleding meer had. Met de handdoek om zijn heupen veegde hij een plukje haar uit zijn ogen en opende de deur van de badkamer.
'Eh, heb je iets voor mij om aan te trekken?' Hij grijnsde iets. 'Een trui of zo, maakt niet uit.'

Kael was druk bezig een paar pakjes cup a soup te openen - studentensoep, zoals hij het zelf noemde - toen hij Rowan's stem hoorde. Het water kookte nog niet, dus hij kon er wel even bij weg. Hij liep snel naar zijn kamer.
"Geduld, dan haal ik even sexy lingerie voor je," riep hij, terwijl hij in zijn kast rommelde, om met een stapeltje kleding terug te komen. Het bevatte onder andere een lekker dikke trui van de universiteit en een joggingbroek.
Hij reikte Rowan het pakketje aan en grijnsde.
"Hier, ik noem het een weekend-tuxedo."

Rowan grinnikte zacht. 'Geweldig, dank je.' Met één hand pakte hij Kaels 'weekend-tuxedo' aan, legde het setje naast zijn natte shirt en spijkerbroek en sloot de deur weer.
De zwarte sweater was iets te groot voor hem, zodat hij zijn handen in de mouwen kon verbergen, maar de joggingbroek paste prima. Toen hij zich had omgekleed liep hij op blote voeten terug de woonkamer in. Kael was nog steeds bezig in de keuken, en zonder iets te zeggen liep hij naar hem toe. Zwijgend sloeg hij van achteren zijn armen om hem heen, zijn wang tegen zijn rug drukkend. Buiten regende het nog steeds, en in de verte kon je nog vaag het onweer horen.

Kael keek verrast op toen hij Rowan's armen om hem heen voelde en glimlachte toen enigszins vertederd. Hij deed geen enkele poging zich te ontdoen van de omhelzing. Zelfs als hij niet eveneens op jongens viel was hij nog te makkelijk in omgang om hier moeite mee te hebben. Daarbij, hij was dol op de jongen.
"Hey," zei hij met een grijns. Het voelde wel prettig, Rowan's warmte tegen zijn rug, mede omdat hij nog in zijn natte kleren stond.
"Ik hoop trouwens dat je van champignonnensoep van poeder houdt," zei hij toen. Het poeder zat nu door het kokende water heen en had de typische wittige kleur van champignonnensoep. "Ik had ook tomaat willen maken, maar die was op."

Rowan hief zijn hoofd iets op en liet zijn kin op Kaels schouder leunen, zodat hij mee kon kijken met wat hij aan het doen was. 'Ik vind champignonsoep van poeder prima.' Hij grijnsde iets en haakte zijn vingers op Kaels buik in elkaar, niet van plan hem de komende minuut los te laten.

Kael keek even omlaag toen hij Rowan's handen op zijn buik voelde, glimlachte even en richtte zijn aandacht toen weer op het pannetje. Hier en daar klonterde het wat, dus porde hij erin met een vork. Hij kon op zich best koken. Als hij er zin in had. En dit was niet zo'n moment.
"Zeg, Rowan, wat zeg je ervan als we zometeen een paar dekens pakken?" zei hij toen, terwijl hij een volgend klontje een kopje kleiner maakte. De geur van de soep, hoe instant ook, zorgde dat zijn maag knorde. Hij was echter wel van plan eerst even te douchen, want echt warm had hij het op het moment niet.

Uiteindelijk liet hij hem langzaam los, maar bleef nog steeds naast hem staan. 'Klinkt goed.' Hij wierp een blik over zijn schouder. 'Als jij je poedersoep even af maakt dan kijk ik of ik wat dekens kan vinden.'
Hij maakte een rondje door het appartement. De eerste deken die hij vond was de fleecedeken waar hij die nacht onder had geslapen, die hij terug op de bank legde. In Kaels kamer lagen nog twee andere dekens, die hij eveneens pakte en meenam naar de woonkamer.

"Prima," zei Kael. Hij deed de soep in twee kommen en zette het gasfornuis uit. Hij bracht de twee kommen naar de kamer. De soep was zo heet dat hij gokte wel even snel te kunnen douchen.
"Hey, ik spring ook nog even snel onder de douche," zei hij daarom tegen Rowan, terwijl hij nog een set droge kleren uit de kast viste en naar de badkamer liep. De regen klonk luid op de ramen en een flits verlichtte even de kamer. Kael nam zich voor zo ook even de gordijnen dicht te doen.

Rowan knikte even, en wierp onwillekeurig een blik uit het raam toen er een nieuwe bliksemschicht de kamer verlichtte. Toen Kael de kamer had verlaten deed hij snel een paar lampen aan, trok de gordijnen dicht en pakte de donkerblauwe fleecedeken van de bank. Met de deken om zich heen gevouwen zonk hij in het hoekje neer en legde zijn hoofd op de leuning.

Kael genoot van zijn douche, maar hij hield het kort. Na een paar minuten van aangenaam opwarmen stapte hij er alweer onderuit, droogde hij zich af en kleedde hij zich aan. Een beetje duf van de warmte liep hij de kamer weer in, waar hij Rowan op de bank zag zitten. Hij plofte ernaast.
"Alles goed?" vroeg hij, terwijl hij zijn kop soep pakte. Het was nu mooi op een consumeerbare temperatuur en versterkte het aangenaam warme gevoel dat het douchen en de warme kleren hem bezorgd hadden.

Eveneens pakte hij zijn kom soep, en kroop toen weer terug op de bank. Hij blies er even in, besloot dat het voor hem nog wat te warm was en leunde achterover. Met zijn vrije hand trok hij de deken iets over zijn hoofd.
'Prima, dank je.' Een flauwe glimlach verscheen op zijn lippen. 'Met jou?' Zijn vingers warmend aan de kom soep keek hij naar Kael op.

Kael keek even met een glimlach toe hoe Rowan de deken optrok en nam een paar happen van zijn soep. Het verspreidde een lekker warm gevoel.
"Na die douche ben ik weer kiplekker," antwoordde hij. Hij zette zijn kom even weg en liep naar het raam. Een bliksemschicht verlichtte even fel zijn gezicht en de kamer achter hem. Hij trok de gordijnen dicht en ging weer zitten met zijn kom op schoot. Een krakende donderklap boven hun hoofd deed zelfs hem een klein beetje opschrikken. Dat was rap dichterbij gekomen.
"Ik hoop dat de stoppen het houden. Ik heb geen idee hoe je een doorgeslagen stop herstelt en Paul volgens mij ook niet," bromde hij. Als hij zich niet vergiste hadden ze nog kaarsen, voor als de nood aan de man kwam, maar toch zou het prettig zijn als de verlichting het gewoon bleef doen. Niet dat die kans groot was. Als het hier rechtboven zou komen gingen de stoppen door, daar was Kael van overtuigd.

Onwillekeurig dook Rowan nog verder in elkaar toen er een nieuwe, luide knal klonk en de flits die vooraf ging de hele kamer verlichtte. Hij trok zijn voeten ook onder de deken, het kopje soep tegen zich aan geklemd. Stiekem hoopte hij dat het zo snel mogelijk zou stoppen, al durfde hij zijn angst tegen onweer niet tegen Kael uit te spreken.
'Ik heb ook geen idee,' zei hij snel als antwoord. Hij zou niet graag overeind willen komen nu hij zo comfortabel op de bank zat.