A new boss?

"Ze zijn niet ziek, maar we willen geen ziektes overgeven als ze worden overgeplaatst." Darren keek weer richting de grond zodat hij nergens over zou struikelen. Met jodphurs aan zette hij zijn voeten nogal vaak verkeerd neer. Waarom hij dat deed wist hij niet. In elk geval had hij best wel vaak languit in de bak op de manege gelegen omdat hij zijn voeten niet goed neer had gezet. Gewoon niet meer aandenken, bij alleen de gedachte begon hij zich alweer te schamen. Beduusd keek hij opzij toen Chantal het opeens had over een andere vriendin. Nee, ze begon toch niet weer. Koppig hield hij zijn mond dicht. Wat moest hij erop antwoorden. Ik heb niemand anders, jij bent de enige blablabla. Alsof ze het zou geloven. Gelukkig waren haar woorden nog niet klaar bij haar eerste zin. Opgelucht haalde hij adem toen ze hem doorhad. Jammer dat ze het doorhad van haar verjaardag, maar ze wist nog niet wat ze allemaal moest gaan bedenken. Ze wist niet wat haar morgen allemaal te wachten stond. "Lieve schat, vertrouw me nou maar en ga mee film kijken. Morgen zien we wel weer." Morgen zou ze erg veel hebben om te bekijken. Zolang ze niet de stallen in zou gaan voor hij haar erin liet vond hij alles best. Na morgen zou hij ook niet meer allerlei geheimen meer voor haar hoeven hebben. Serena kwam langs, zijn kleine buurmeisje. Dan zou zij Chantal ook gelijk kunnen zien en ontmoeten.

Toen Darren voor een tweede keer zei dat ze werden overgeplaatst drong het pas tot haar door dat Maddog en Future van de manege zouden weg gaan. ”Gaan ze naar een andere manege?” Ze merkte dat hij niet veel over ze wilde zeggen ze dacht dat het was omdat hij haar geen verdriet wilde doen omdat ze die twee hengsten toch wel erg leuk vond. Blijkbaar zat ze erg goed dat hij zo deed vanwege der verjaardag. Toch was het erg ze kon niet helemaal tegen geheimen of verassingen. En dan moest ze hem ook nog eens een keertje vertrouwen van hem. Ze zuchten even diep en legde zich er maar even bij neer. ”Okee vooruit ik vertrouw je en ik ga nu wel met je die film kijken.” Na haar woorden trok Darren der gelijk mee naar binnen en zetten haar op de bank neer. Toch moest ze wel een beetje lachen om hoe hij deed. Ineens kwamen de honden weer als een stel gekken het huis in gerend. Indy sprong zelfs op de bank toen Chantal een boze blik tegen Indy deed sprong ze gelijk van de bank af en ging in haar mand bij het raam liggen. Dack was al braaf in zijn mand gaan liggen dus die hoefde Chantal niet te corrigeren. Ineens zag ze van achter haar een hand met een glas met daar in cola. Ze pakte het aan en lachde naar hem. Toen hij naast der kwam zitten ging ze in zijn armen onderuit zitten en ging gewoon lekker zitten. Eigenlijk had ze geen zin om een film te kijken ze had gewoon zin om in Darrens armen te gaan zitten.

Eindelijk ging Chantal mee naar binnen. Van deze kans maakte hij gelijk gebruik om haar op de bank te zetten. Vlug schonk hij drinken in voor hem en Chantal. Hoe de film zou gaan moest hij nog maar zien. Hopelijk zou hij niet te langdradig zijn, straks zou hij nog in slaap vallen. Nadat hij de dvd erin had gestopt, Chantal haar drinken had gegeven, plofte hij neer op de bank. De honden waren ook naar binnen gekomen zonder enige reden. Dack was tenminste stil nadat hij op zijn kop had gekregen. Indy moest dit keer even de spelbreker zijn. Darren zakte iets onderuit, sloeg zijn arm om Chantal heen en ging lekker zitten. Redelijk aandachtig keek hij het begin van de film. Echter was het gewoon saai waardoor hij zijn aandacht voor de film verloor. Zijn aandacht ging over van de film naar Chantal. Af en toe keek hij in haar richting waarna hij weer snel naar de film keek om niet heel de tijd naar haar te kijken. Morgen zou het zo ver zijn, dan was ze jarig. Jammer genoeg had ze zijn gedrag aan haar verjaardag weten te koppelen. Zolang ze niet zou weten wat ze kreeg vond hij het best. Plus ze mocht de auto echt niet lenen, zelfs niet voor een noodgeval. Straks zou ze de papieren vinden, dan was de hele verrassing naar de haaien. "De film is saai." De woorden kwamen nogal droog uit zijn mond, waarom hij het eigenlijk zei wist hij niet. De film was gewoon echt niet boeiend. Mensen waren aan het huilen, een heel drama en allerlei moeilijke woorden die hij gewoon niet wou begrijpen. Maar goed dat hij Chantal voor de afleiding had. Ongezien bracht hij zijn hand richting haar zij waar hij onschuldig in prikte. Kieteldood, ofzo.

[Totaal geen inspiratie o.o]

Chantal zat echt dicht tegen Darren aan. Eigenlijk was het gewoon heerlijk om alleen maar in zijn armen zitten. Ze schoot in de lach toen Darren zei dat het een saaie film was. "Ja daar is niets aan te doen he. Jij hebt hem zelf uitgekozen." Lachend keek ze hem aan. "Maar ik kan het minder saai voor je maken." Geheel onschuldig keek ze hem nu aan. Ze begon hem te zoenen. "O wil je hem niet minder saai maken." Heel even stopte ze met zoenen en wilde op staan om hem te pesten. Toch stond ze op en liep ze naar buiten. Waarschijnlijk zou hij toch wel achter der aan komen. Het was nog niet echt laat dus bedacht ze maar dat ze even Fly nog in het tuig kon doen zeker omdat ze nu de wagens ook al hadden. Ze haalde het enkelspantuig van Fly en legde die op de zadelsteun en daarna liep ze naar de wei. "Fly kom." Eigenlijk hoefde ze Fly niet eens te roepen want ze kwam als een gek naar het hek gerend. Voordat ze Fly zou optuigen ging ze haar even in de rijbak losgooien zodat ze niet te heet zou zijn als ze gingen oefenen. Ze haalde de dekens van Fly af en nam der mee naar de bak. Als een gek ging Fly door de bak crossen. Na het crossen en natuurlijk rollen in de bak haalde Chantal snel een borstel over Fly heen en deed daarna het tuig op de merrie en ging ze weer naar de bak om daar te oefenen. Ze zag Darren langs de rand staan. "Dit is toch een minder saai dan die film van je ghihi. Kom dan leg ik je het uit of kan je al mennen??" Chantal had een jaar geleden nog haar koetsiersbewijscursus van haar ouders kregen. Nu was het gewoon een prachtig aan denken aan hun net als die foto die in een prachtig lijstje stond die ze van Darren had gekregen.

Onschuldig keek hij naar Chantal, ze had wel gelijk hij had zelf de film uitgekozen. Dat betekende niet dat het ook een leuke film was die hij had uitgekozen. Darren keek lachend naar Chantal toen ze begon over het minder saai maken van de film. Daar kon hij wel mee leven. Hij zoende haar teder terug, echter keek hij verrast op toen ze opeens opstond. Precies op het verkeerde moment probeerde hij haar hand te pakken. Zijn hand ging rakelings langs die van haar. Koppig bleef hij zitten en probeerde hij de film weer te volgen. Mensen die gingen huilen? "Alsjeblieft zeg." Vlug drukte hij de film uit waarna hij opstond en achter Chantal aanging. Op het erf kon hij haar niet vinden. Fly was uit de weide gehaald dus zou ze vast en zeker met haar bezig zijn? Nieuwsgierig liep hij naar de bak toe waar hij Chantal en Fly zag. Zo stil mogelijk ging hij aan de rand staan om te kijken wat ze allemaal deed. Ergens had hij diep respect voor wat ze Fly allemaal liet doen met al dat tuig. Geschrokken keek hij op toen Chantal opeens tegen hem begon te praten. "Stukken minder saai." Hij stapte de bak in en ging naast Chantal staan. "Leg maar uit, dit keer zal ik proberen mijn aandacht erbij te houden." Hopelijk zou het niet net zo gaan als bij de film.

Blijkbaar kon hij nog niet mennen aan zijn reactie te merken toen hij begon dat hij ging kijken of hij hier bij wel zijn gedachten kon houden gaf ze hem een tikje met de menzweep. ”Je zal het wel moeten he als je zelf ook met Evelyn wilt gaan mennen.” Chantal liet Fly stil staan en beloonde der gelijk. ”Nou eerst jou maar eens de tuig onderdelen leren.” Ze keek hem met een grootte glimlach aan. Ze deed de leidsels in één hand en daar gelijk de zweep erbij en met haar vrije hand pakte ze Darrens hand en nam hem mee naar Fly die nog braaf stil stond. Chantal begon gewoon in de volgorde hoe je een paard moest optuigen. ”Nou dit is het borsttuig en dat moet op de borst en daar zitten de strengen aan vast die aan de kar gaan. Maar die heb ik er nu niet op zitten omdat ze dan alleen maar in de weg zouden zitten.” Elke keer na een onderdeel te hebben benoemd keek ze Darren aan of hij het snapte. Ze ging pas verder als hij een teken gaf dat hij het door had. ”Nou na dat je het borsttuig hebt om gedaan doe je het schoft aan het schoft zit de rugriem met daaraan de staartriem. Het schoftje gaat dus op de schoft en de staart riem dus bij de staart vast. Aan het borsttuig zit nog een springriem die moet je om de singel van het schoftje doen voordat je aansingeld.” Weer stopte ze even om te kijken of hij het goed door had. Daarna ging ze weer rustig verder met uitleggen. ”Dit heet in het geheel de broek en dit is de omloop. Nou de lenderiem gaat door de rugriem en vast aan deze kant.” alles wat ze besprak of uitlegde wees ze ook aan. Nu was het gewoon even snel uitleggen want natuurlijk lag alles al vast op Fly. De volgende keer zou ze hem het ook wel uitleggen als ze Fly nog moest optuigen. ”Als je de broek hebt gedaan dan haal je normaal dus de strengen uit de krul want die hangen er normaal dus gewoon nog aan en als je ze uit de krul hebt dan leg je ze onder de rugriem door zodat ze blijven liggen. Daarna doe je het hoofdstel in. Ik hoop dat je wel weet hoe dat in moet.” zei ze een beetje plagerig. ”Het enigste verschil met je rijbit is dat dit een stang is en er zit een kinketting bij dat is om een hefboom effect te hebben. Je draait hem helemaal naar rechts zodat hij glad wordt en dan hang je hem op het haakje. De ketting en het bit stuk naast de mond moeten een hoek van 45 graden maken dan zit hij goed. Dan heb je het hoofdstel omgedaan dan doe je de leidsels door de leidsels ogen en maak je ze aan het bovenste gat van het bit dat is gewoon de normale stand. Je kan vanzelf wel merken of je paard een strengere gat nodig heeft.” Nu had ze alles uitgelegd hoe het heten en waar het moest zitten. Nu was het tijd om het mensysteem uit te leggen. ”Ik weet het alles qua tuig is een beetje een bittere pil maar als je het eenmaal door hebt is het erg makkelijk en doe je het op de autopiloot.” Snel gaf ze hem een kus op zijn mond zodat hij misschien weer een beetje bij de les zou komen. Ze gaf het pinkriempje aan hem en deed hem snel aan zijn linkerpink. Daarna deed ze het linker leidsel over zijn linker wijsvinger en de rechter leidsel deed ze in zijn linkerhand tussen zijn middel- en ring vinger. ”Dat is een beetje het systeem zodat je ook met één hand kan mennen. Maar met je rechterhand heb je ook je rechterleidsel vast en de zweep.” Heel even pakte ze de leidsels weer over en liet zich hoe het er uit zag. Daarna gaf ze de leidsels weer goed aan Darren. ”Nou eigenlijk zijn dat gewoon de basisdingen voor het mennen. Okee dan ook nog het inspannen maar dat doen we pas als ik zeker weet dat Fly er klaar voor is. Want ook handig is, is dat de commando’s van onder het zadel ook dus voor in het tuig werken. Dus is het belangrijk dat Evelyn en natuurlijk ook Fly de commando’s goed begrijpt omdat je dan vooral op je stem rijd en je zweep is je aandrijving als ze niet luistert net als eigenlijk een soort been die je onder het zadel geeft. Als je op de bok van de kar zit dan zit je altijd rechts je groom die zit links. Maar nu genoeg theorie laat der maar stappen en laat de figuren lopen.” Natuurlijk bleef ze naast hem lopen voor als hij even het niet meer zou weten hoe hij zijn leidsels moest vast houden of iets anders. Dit was echt veel beter dan die saaie film die hij had uitgekozen. ”Weet je trouwens je mag wel vaker een saaie film gaan uitzoeken dan gaan we vanzelf wel andere dingen doen.” Het laatste zei ze echt met een uitdagende blik. Stiekem vond ze het wel jammer dat ze binnen gestopt was met zoenen. ”Krijg ik morgen wel een speciaal kusje van je omdat ik jarig ben.” Haar gezicht stond een beetje ondeugend eigenlijk probeerde ze hem nu alleen maar zich te laten verlullen omdat ze graag wilde weten waarom hij zo geheimzinnig deed.


[*tuuttuut fluit onschuldig* 922 woorden Srry had op de late avond denk ik een soort inspibom Weet dat ik had gezegd dat er geen grootte posts meer zou doen maar ja hoop toch stiekem dat je er veeeeeeeeel inspi van krijgt ]

Ongemakkelijk keek hij naar Chantal. Moest hij echt opletten? “Die oude knar gaat zelf maar met Evelyn mennen.” De woorden kwamen er erg mompelend uit omdat hij eigenlijk niet wou dat Chantal ze zou horen. Redelijk enthousiast hobbelde hij achter Chantal aan. Darren ging naast Chantal staan en luisterde aandachtig naar wat ze allemaal zei. Als hij niet op zou passen kreeg hij misschien weer een tikje met de zweep. En dat wou hij toch liever niet. Alsof hij nog nooit een paard had opgetuigd stond hij naast Chantal. Van alle riempjes die ze noemde wist hij echt de naam niet. Hij wist hoe je een paard moest optuigen, in welke volgorde en hoe je alles vast moest maken. Verder kon je hem alles wijsmaken wat de namen van het tuig waren. Of hij alles zou onthouden moest hij nog maar bekijken. Borsttuig, schoftstuk en de broek kende hij al. De rest was allemaal nieuw voor hem. Lenderiem, springriem, strengen, rugriem. Staartriem kon hij ook nog bedenken, dat was gewoon hetzelfde als bij een zadel. Elke keer dat Chantal naar hem keek knikte hij kort. Echt moeilijk was het niet, hij moest alleen zijn aandacht erbij houden. Door alles wat Chantal hem vertelde zakte hij even weg in gedachte. Samen met zijn vader ging hij altijd mee naar een of andere koetserij. Zijn vader kon zelf mennen, hij deed het alleen niet graag, wanneer hij dan naar de koetserij ging mocht Darren mee. Toen was hij al helemaal gek van paarden. Borstelen, rijden, mee met de koets. Geen paard vond hij te groot of te klein. Wanneer iemand niet keek zette zijn vader hem altijd op een van de friezen waarna ze rondjes gingen stappen op het erf. Nu was het zijn vaders schuld dat hij zo gek was van paarden. Bij een bijzondere gelegenheid moest hij helpen de paarden optuigen. Meestal niet de grote paarden omdat hij daar niet bij kon, maar de kleintjes. In een rap tempo moest dat gebeuren omdat hij anders op zijn kop kreeg. Elke fout die hij maakte bleef weken bij hem hangen. Uiteindelijk kon hij het haast met zijn ogen dicht. Niet dat zijn vader hem ooit had uitgelegd hoe al het tuig heette. Het ging gewoon van; Dat moet daar, zus moet zo, er moet daar een hand tussen kunnen, dat moet op dat gaatje. Uitleg kreeg hij er niet echt bij, hij moest het maar gewoon in zijn kop stampen. Ergens was hij hem daar nog steeds dankbaar voor. Stiekem wou hij wel eens weten of de koetserij er nog steeds was. Iets wat hij overmorgen zou kunnen bekijken, morgen had hij het veels te druk met Chantal haar verjaardag. Plotseling werd hij uit zijn gedachte gehaald doordat hij een kus kreeg van Chantal. Of ze echt door had gehad dat hij met zijn hoofd ergens anders zat wist hij niet, in elk geval had ze wel weer zijn aandacht. Chantal propte het tuig in zijn handen en legde hem uit wat hij moest doen. Om de schijn op te houden dat hij er helemaal niets van snapte wat betrof mennen liet hij haar maar gewoon haar gang gaan. Ontspannen hield hij de leidsels en de zweep vast en wachtte tot er iets zou gaan gebeuren. Nee, tot hij iets zou mogen doen. Zijn gezicht klaarde op toen Chantal zei dat hij Fly mocht laten stappen. Gelijk opende hij zijn mond waarna hij haar het commando gaf om te gaan stappen. Makkelijk zat, gewoon stap zeggen. Zelfs dat kon hij nog wel.
Redelijk geconcentreerd keek hij van zijn handen naar Chantal. Waar had zij het nou toch opeens over? Het duurde best wel lang voor het kwartje bij hem viel en hij doorkreeg dat ze het over het mennen en alles had. “Het is mijn taak om een uitdagende blik te trekken mevrouwtje.” Voordat ze tegen het schot aan zouden lopen liet hij Fly draaien zodat ze op de hoefslag liep. Nogal onwennig stuurde hij haar een volte in bij de B. Na de halve volte ging het sturen hem alweer beter af dan eerst. Zo had zijn vader toch nog meer nu dat alleen maar alle spullen betalen. “Ik ben geen klikspaan. Morgen komt snel genoeg.” Verder hield hij zijn mond over het onderwerp morgen en het onderwerp Chantal verjaardag. Voor zijn vader wou hij het niet verpesten, evenals niet voor Serena omdat zij er wonderbaarlijk genoeg ongelofelijk veel zin in had. Scheef keek hij naar Chantal en daarna naar Fly. Hij moest de stallen voor Maddog en Future nog gaan klaarmaken voor morgen. In de ochtend moest hij ze al gaan ophalen dus de stallen moesten helemaal klaar zijn voor als hij ze opgehaald had. “Ik moet nog even iets doen.” Zachtjes zette hij druk op de leidsels in de hoop dat Fly zou gaan stoppen. Hoe gevoelig zij in haar mond was wist hij niet. Gelukkig ging ze stilstaan waarna hij de leidsels aan Chantal gaf en een kus op haar mond drukte. Net toen hij de kus beëindigde ging de telefoon. Lichtelijk verschrikt keek hij naar Chantal. Vooral nu mocht ze niet de telefoon opnemen. In een paar stappen stond hij al bij de bakdeur. “Zo terug.” Bijna rennend verdween hij naar binnen waar hij snel de telefoon op nam. Zijn vader was aan de lijn met een hele hoop mededelingen. Erg veel mensen kwamen er niet, voornamelijk vrienden van hen en zijn vader dan ook. Een oude knar tussen allerlei jonge mensen. Best wel vreemd als je het aan hem vroeg. Maar goed dat zijn vader altijd de lol wel kon inzien van alles. Lang duurde het gesprek niet omdat zijn vader niet veel nuttigs te vertellen had. Darren hing dan ook al snel op zodat hij de stallen kon gaan doen. In de stallen legde hij een laag zaagsel en daarboven stro, net zoals ze op de manege hadden. Als Chantal zou vragen waarom hij het deed kon hij altijd de smoes van slecht weer gebruiken. Overmorgen zou hij gaan beginnen aan de inloopstal. Hopelijk waren de spullen er dan en kon zijn vader helpen.

[Dit is een belangrijke mededeling. Uw woorden aantal van 922 is overschreden met een woorden aantal van 1020. Veel plezier met het terug posten. Tot vanavond!

:}]

Nadat ze alles uitgelegd had gaf ze Darren de leidsels. Stiekem was Chantal erg benieuwd naar hoe hij het deed. Ze had allang gemerkt dat hij er niet helemaal bij was met zijn hoofd toen ze het aan hem aan het uitlegde dus ze was er eigenlijk wel nieuwsgierig naar of het hem zou lukken. Het zou haar ook niets verbazen als het wel zou lukken zijn kennende. Een paard laten stappen en wat sturen was nou ook weer niet zo moeilijk. In principe was het sturen hetzelfde als bij het rijden maar dan hield je de leidsels in die geval anders vast. Misschien wel op een wat ingewikkeldere manier, maar toch. Ze bleef naast hem lopen voor het geval dat. Maar het scheelde ook al dat hij op Fly had gereden toen ze haar arm in het gips had zitten. Toen Darren bijna tegen een schot aan liep met Fly moest ze erg veel moeite doen om haar lach in te houden omdat het er gewoon erg grappig uit zag. Ze wilde eigenlijk een flauwe of gemene opmerking over maken maar ze deed het niet. Straks ging hij haar weer een kieteldood geven daar had ze niet echt veel zin in of kreeg ze het geheime gedoe van morgen al helemaal niet uit hem en dat was dus niet de bedoeling, dus hield ze haar mond. Wel was er een grote grijns op haar gezicht te zien die er niet meer van af wilde. Voor de rest ging alles goed. Ze maakten wat figuren, zoals voltes, diagonalen en vooral slangenvoltes. De slangenvoltes waren vooral bedoelt voor het sturen. Want als je voor het eerst mende was het sturen nog het lastigste. Na een poosje hield Darren opeens halt. “Ging wel aardig toch?” zei ze met een glimlachje. Darren zei tegen haar dat hij nog wat moest doen. Ze keek hem een beetje vreemd aan, maar hij moest toevallig wel vaker nog wat doen de laatste tijd. Hij gaf haar een zoen waarna ze de leidsels in haar handen gedrukt kreeg en Darren vertrok. Ze bleef verbouwereerd achter met Fly voor zich die braaf bleef wachten. Ze hoorde de telefoon gaan voordat hij uit de bak ging. Hij rende er haast heen. De afgelopen paar dagen kreeg ze niet eens meer de kans op de telefoon op te nemen want steeds was Darren haar voor. Heel erg vond ze het nou ook weer niet dat ze de telefoon niet op nam maar ergens was ze toch wel erg nieuwsgierig waarom hij perse dat ding steeds wilde opnemen. Ergens kon ze er ook echt niet tegen dat hij zo geheimzinnig over morgen deed. Maar dat liet ze hopelijk niet al te veel blijken. Ze glimlachte en stapte nog een rondje met Fly. Terwijl ze met haar rondstapte dwaalden haar gedachten af naar morgen. Wat zou hij toch verzonnen hebben voor haar verjaardag. Het was tenslotte nu de eerste keer dat ze haar verjaardag met elkaar vierde maar ook de eerste keer zonder haar ouders. Ondanks de onwetendheid die er vooraf heerste had ze er wel superveel zin in. Vorig jaar had ze haar verjaardag ook groots gevierd, maar ja, toen werd ze 18. Ze had al haar vrienden uitgenodigd. Met haar vrienden hadden ze eerst een fotoshoot gedaan en ’s avonds een tuinfeest met de familie erbij met BBQ en de hele rataplan. Waar toen ook de foto was gemaakt die op haar nachtkastje stond. Het was echt supergezellig geweest en gelukkig was het ook lekker weer geweest. Anders had het niet doorgegaan en zou ze het op een andere dag moeten vieren. En aangezien ze op randje zomer/herfst jarig was werd het weer ook langzamerhand steeds slechter en was het moeilijker om een datum te prikken. Ze hoopte dat het morgen lekker weer was. Vandaag was het ook lekker weer. Niet te warm, niet te koud zacht windje. Je kon merken dat de zomer nog een beetje in de lucht zat. Ze kwam weer terug in de werkelijkheid toen ze Fly zachtjes hoorde hinniken naar een paard dat een eindje verderop langs kwam rijden. Ze reed haar naar de plek waar ze haar ook opgetuigd hadden en tuigde haar af. In haar eentje ging het een stuk sneller dan dat ze alles ging uitleggen. Erg vond ze het niet, ze had het er heel graag voor over. Nadat Fly van al het tuig verlost was bracht ze haar naar de wei. Voordat ze Fly naar de wei bracht deed ze de dekens op. Ja dat was nu nou eenmaal wat meer werken nu Fly geschoren was. Ze bracht haar naar de wei en keek even naar Fly die uitgebreid ging rollen. Rustig liep Chantal terug om de spullen op te ruimen toen ze Darren uit de stal zag komen met een lege kruiwagen. Ze vroeg zich af wat hij gedaan had want de paarden stonden immers dag en nacht buiten. Ze wilde naar hem toelopen om het hem te vragen maar toen bedacht ze zich dat ze beter niet al teveel vragen kon vragen op de dag voor haar verjaardag. Maar toen schoot haar iets te binnen. Ze wilde er toch achter komen wat hij van plan was? Waarom zou ze het dan gewoon niet vragen. Hij liep net de stal weer in dus ruimde ze eerst al het tuig netjes op in de zadelkamer en daarna liep ze naar hem toe. Tot haar grote verbazing was hij bezig om twee stallen klaar te maken. "Je weet toch dat ze dag en nacht buiten blijven. Mag het hopen van wel want het was jou eigen idee om ze daar te laten."Ze grijnsde erbij. Ze wist niet zeker of dit iets met haar verjaardag morgen te maken zou hebben, maar als het wel zo was ze benieuwd naar hoe hij zich hier uit ging redden. Nonchalant leunde ze tegen een paaltje aan. Op dat moment hoorde ze het bekende geluid van een telefoon die afging. Darren zei dat hij hem wel nam en verdween. Ze aarzelde geen moment en volgde hem stilletjes. Het toen ze binnen om het hoekje wilde gaan staan werd de deur voor haar neus dichtgedaan zodat ze geen woord meer kon verstaan. Ze besloot om maar te gaan kijken of de honden nog voldoende water hadden en waar ze uithingen. Tsja, ze moest toch iets te doen hebben. Toen ze het water ververste vroeg ze zich af waar de twee honden eigenlijk waren. Ze wist een aantal streken op te noemen van de honden en aangezien ze, ze al een poosje niet gezien had besloot ze maar op zoek te gaan naar de twee. Ze begon gewoon op het erf, maar daar was niks te zien. Ze liep richting het hok waar ze toen ze er wat dichterbij was een hard geluid hoorde. Ze nam een sprintje en zag nog net hoe de honden een ton omver gooide. ”Nee, niet weer.” kreunde ze licht. Ze wist nog wel van de vorige keer. Ze hadden er lang over gedaan om alles op te ruimen. Maar dit keer leek het mee te vallen. Ze jaagde Dack en Indy het hok uit en begon aan het werk. De tonnen lagen dwars op de grond. Gelukkig zaten er draaideksels op die er niet zomaar af gingen door honden. Bezems lagen op de grond, net zoals de emmers en de balen hooi en stro zagen er niet meer zo erg uit al balen , maar ja, je legde het toch niet heel in een stal. Ze stapelde de emmers weer op en zette ze op de plank, de tonnen zette ze weer netjes tegen de muur aan en de bezem gebruikte ze voor het losse stro dat uit de balen was gekomen. Daarna zette ze ook de bezems tegen de buur. Behalve de geruïneerde balen zag het er verder weer netjes uit. Ze liep terug om te kijken of Darren ondertussen al klaar was met zijn ‘ geheimzinnige’ telefoontje. Toen ze naar de woonkamer liep zag ze hem nog iets opschrijven. Blijkbaar kreeg hij door dat ze bij hem in de buurt was want het briefje ging snel in zijn broekzak voordat hij zich om draaide. ”Schrok je lieverd.” zei ze met een baldadige blik. ”De honden hadden trouwens het hele stro hok overhoop gehaald. En de voertonnen omgegooid. Je weet toch dat je ze niet alleen in de stallen moet laten.” Terwijl ze hem aankeek deed ze haar armen over elkaar heen en probeerde serieus naar hem te kijken. Wat natuurlijk helemaal mislukte omdat ze gewoon niet boos op hem kon worden. Al snel schoot ze weer in de lach omdat ze hem aan keek en waren haar armen weer van elkaar af. ”Zal ik maar gaan koken. Nou ja koken heb eigenlijk zin om maar een pizza in de oven te duwen.” Of hij het goed vond wist ze niet maar hij had dan maar lekker pech want ze wilde het zelf wel omdat het lekker en makkelijk was. En stiekem deed het ook aan de eerste avond denken dat ze bij hem was blijven slapen. Toen had hij de pizza voor haar gemaakt en toen later op de avond in zijn armen in slaap was gevallen. Snel ging ze naar de keuken en verwarmde de oven voor. Na tien minuutjes ging het piepje van de oven af dat hij warm was en deed ze de pizza’s er in. De kookwekker op de oven stelde ze in op vijftien minuten en dekte daarna de tafel voor twee personen. Terwijl ze wachten op de pizza’s ging ze op de bank zitten met haar benen in de kleermakerszit en ging even tv kijken. Plotseling sprong Indy op de bank snel duwde Chantal haar weer van de bank af. ”Je weet best dat je niet op de bank mag jongedame. Ga maar op je kussen liggen die hebben we niet voor niets voor je gekocht.” Met een hangend hoofdje liep Indy naar haar kussen en ging daar best chagrijnig liggen. Het was best grappig maar het was gewoon irritant dat ze dat steeds deed. In de keuken ging de kookwerker voor de pizza’s af dus stond ze op en liep ze naar de keuken. Ze haalde de pizza’s uit de over en deed ze op de borden. Snel deed ze nog even brokken voor de honden in de voerbakken zodat ze niet zouden gaan zeuren tijdens het eten. Chantal ging aan tafel zitten en schonk voor Darren ook cola in. Misschien was het nu wel de tijd om hem aan de tand te voelen over morgen. ”Wat eten we morgen eigenlijk? Of mag ik dat zelfs niet weten.” Snel hield ze zijn hand waar hij zijn pizzapunt in had vast zodat hij niet snel zijn mond kon gaan vol proppen.




[Dit is een hele belangrijke mededeling uw woorden aantal van 1.020 is met 1.797 overschreden]

Darren schrok op door de stem van Chantal. Shit, waarom was zij al zo snel klaar met Fly. Misschien had ze niet in de gaten dat hij schrok. In elk geval probeerde hij een zo nonchalant mogelijke stem op te zetten. “Stel je voor dat het gaat stormen, ik zou ze dan niet buiten willen hebben staan.” Zonder verder echt op Chantal te letten ging hij verder met het opstrooien van de stallen. Eerst een redelijke hoeveelheid zaagsel daarna een aantal plakken stro zodat ze een goede ondergrond hadden. Maar goed dat hij gisteren de stallen al helemaal schoon had gespoten. Nu waren ze tenminste droog voor hun nieuwe bewoners. Chantal zou Maddog mogen rijden, zelf zou hij gaan kijken hoe Future het deed en of hij hem nog kon perfectioneren voor een wedstrijd. Stel dat de ruin het goed zou doen tijdens wedstrijden dan zouden er wedstrijden mee gereden kunnen gaan worden op de manege. Alleen kon hij makkelijk rijden, maar of hij bang zou zijn voor het juryhokje, of voor vreemde geluiden wist Darren niet. Elk geluidje zou tijdens een wedstrijd anders kunnen klinken, enger. Vooral door de ruiter die dan op zijn rug zou zitten zou het alleen nog maar spannender worden. Een nerveuze ruiter stak al snel zijn of haar paard aan waardoor de meeste wedstrijden niet zo goed gingen als gewild. Best wel jammer, maar het was nou eenmaal niet zo. Niemand leefde echt zonder spanning voor een wedstrijd. De beste wedstrijdruiters konden er misschien wel een beetje tegen, maar hij betwijfelde of ze echt helemaal niet zenuwachtig zouden zijn voor een belangrijke wedstrijd. Doordat het stro wat hij aan het uitstrooien was op was kwam hij terug naar de werkelijkheid. Chantal stond tegen een paaltje aan en verroerde zich niet toen de telefoon afging. Echter nam hij geen risico’s en rende hij haast naar de telefoon toe voordat zij iets kon gaan doen. In plaats van zijn vader had hij zijn moeder aan de telefoon. Wat moest zij nou weer? Omdat Chantal kwam aangelopen deed hij de deur maar even dicht, als zijn moeder iets voor haar verjaardag wou gaan doen mocht ze het niet horen. Jammer genoeg had zijn moeder alleen maar commentaar op hem omdat hij zijn vader zoveel werk bezorgde. Aan de andere kant van de lijn kibbelde zijn moeder maar door en door zonder adem te halen. Tenminste, zo kwam het op hem over. Zonder gedag te zeggen of iets hing hij op en wandelde hij weer richting de stallen waar hij verder ging met een aantal spullen opzoeken voor morgenochtend. Hoe vroeg hij uit zijn bed zou moeten wou hij niet eens weten. Waarschijnlijk zou Chantal het merken dat hij weg zou zijn, en achter hem aankomen. Zoiets moest hij voorkomen door super stil te doen, desnoods zou hij de deur naar de stallen helemaal afsluiten zodat ze niet naar binnen kon. Hij had nog een probleem waar hij eerst niet goed over na had gedacht. Future en Maddog hadden hoefijzers. Hoefijzers op grind gaf behoorlijk was herrie. Gelukkig kwam Jay met een geniale oplossing. Leg een aantal handdoeken neer en het geluid word gedempt. Maar goed dat hij nog een aantal oude badhanddoeken had bewaard voor de paarden. Goede handdoeken gebruiken om ze droog te wrijven vond hij best wel zonde. Redelijk tevreden over de stallen liep hij terug het huis in naar boven om nog even iets op te zoeken. Een redelijk grote kast op de zolder trok hij open waar hij een kledingzak tevoorschijn trok en deze open ritste. Net toen hij de kleren eruit wou pakken hoorde hij iets omvallen. Tonnen? Vanuit het balkon kon hij niet goed zien wat er aan de hand was, in elk geval greep Chantal al in waardoor hij niet naar beneden hoefde. Darren ging verder waar hij gebleven was en haalde de klerenhanger los van de hoes. Het zwarte jasje wat over de hanger heen hing, hing hij over naar een andere hanger. De zwarte broek haalde hij eraf net zoals de witte blouse. Zijn vader had helaas de weddenschap gewonnen waardoor hij nu wel netjes gekleed moest. Gelukkig geen stropdas, anders zou hij helemaal dood gaan. Met de kleren liep hij naar benden richting hun kamer waar hij ze netjes opborg. Morgen was vroeg genoeg om ze weer tevoorschijn te toveren. Nu moest hij er nog niet aandenken dat hij ze aan moest. Gehaast rende hij naar benden om nog iets op te schrijven voor hij het zou vergeten. Net toen hij het laatste woord op wou schrijven hoorde hij Chantal aankomen. In zijn krabbelige handschrift zette hij het laatste woord nogal scheef neer voor hij de pen neer gooide en het papiertje in zijn broekzak stopte. Ze mocht echt niet zien wat erop stond. Ongemakkelijk haalde hij zijn schouders op en trok hij een onschuldig gezicht. Dat hij schrok zou hij echt niet gaan zeggen. Zo gek was hij nou ook weer niet. “Oeps.” Darren trok een beetje een moeilijk gezicht omdat hij de honden alleen in de stallen had gelaten. Normaal gesproken rende ze gewoon rond over het erf en zat het strohok dicht. Nu was hij vergeten de deur weer dicht te doen zodat de honden er niet in konden. Doordat Chantal haar armen over elkaar heen deed voelde hij zich weer helemaal een klein kind. Net zoals zijn vader wel eens tegen hem had staan praten. Alleen was hij dan echt boos op hem geweest. Hij toverde een glimlach op zijn gezicht toen Chantal in de lach schoot. Poging tot boos kijken, totaal mislukt. Dankzij al het geren had hij helemaal niet in de gaten dat hij eigenlijk ongelofelijke honger had. Vooral toen Chantal zei dat ze ging koken begon zijn maag hevig te protesteren tegen het lege gevoel. “Pizza klinkt geweldig.” Voordat hij op de bank ging zitten wandelde hij nog even naar de weide om de paarden hun eten te geven`. Evelyn kwam aangegaloppeerd met Fly achter haar aan. Samen vielen ze de voerbakken aan voor ze zich op het hooi stortte. Zouden ze ook rustig kunnen eten? Straks zouden ze ook heel de weide kaal eten. Maar goed dat de weide redelijk groot was dus zouden ze daar erg lang mee bezig zijn. Evelyn liet haar eten even met rust om met hem te knuffelen. Ze legde haar hoofd over zijn schouder heen en brieste luid. “Knappe meid ben je. Je bent nog steeds mijn nummer 1 hoor, alleen moet je die plek delen met Chantal.” Tuurlijk zou Evelyn er niets van begrijpen, maar het praten tegen Evelyn was gewoon standaard geworden voor hem. Bij het horen van de kookwekker gaf hij Evelyn een knuffel en verdween hij naar binnen. De eerste piep van de oven, dat hij warm was, had hij niet gehoord, de tweede wel. Toen hij ook maar dichterbij de keukendeur kwam rook je de pizza’s al. Heerlijke pizza’s waardoor het water hem bijna in zijn mond zou lopen. Voordat Chantal tegen hem zou zeggen dat hij zijn handen moest wassen ging hij bij het aanrecht staan om zijn handen te wassen. Evelyn had ze lekker onder gelebberd met haar biks mond. Het koude water was best wel lekker langs zijn water, jammer dat het zwembad al weg was. Zijn vader had er iets anders voor, dat zou hij morgen meenemen. Thuis had hij er geen plaats voor dus moest hij ben hen staan. Blijkbaar hadden zij er wel plek voor. Wat het was moest hij alleen nog bekijken. In de middag kwam de visite die hij had uitgenodigd, dus in de ochtend konden ze alles nog voorbereiden. Op de stoel waar hij haast altijs op zat ging hij nu ook weer zitten. Zijn plekje, van niemand anders. Vroeger had hij ook zijn eigen plekje gehad aan tafel, tot ze een andere tafel kregen en hij heel de tijd met zijn knieën tegen de tafelpoot aanzat. Heel irritant omdat hij dan niet lekker zat. En je moest wel lekker zitten tijdens het eten. Zonder lekker zittende stoel was je eten gelijk minder lekker. De vraag van Chantal wou hij weer ontwijken door zijn mond vol te proppen waardoor hij niets zou kunnen zeggen. Chantal greep alleen in waardoor hij zin hand niet eens naar zijn mond kon brengen. Voor kort vernauwde zijn ogen zich. Hij legde zijn pizzapunt langzaam terug op zijn plek en leunde naar achteren. Koppig hield hij zijn mond over morgen, straks zou de verrassing verpest zijn. “We eten lekker.” Meer zou hij niet zeggen, hier moest ze het maar mee doen. Morgen zou ze snel genoeg te weten komen wat ze zouden gaan eten. Chantal mocht niets doen, dat had hij zin vader beloofd. Even leunde hij naar voren waarna hij een kus op Chantal haar mond drukte en weer terug naar achteren leunde. Vlug pakte hij zijn pizzapunt en nam er een hap van. Ha, nu had ze hem niet tegen kunnen houden. Tevreden at hij zijn pizza op. Ondertussen hield hij zijn oog op Chantal gericht. Ze mocht niet weten wat er op het briefje stond, dan zou de verrassing verpest zijn. Op het briefje had hij een naam geschreven. Als Chantal de naam zou herkennen, van de manege eigenaar, kon ze ook raden wat hij allemaal van plan was. Waarom hij de stallen aan het klaarmaken was geweest, waarom Maddog en Future apart stonden. Dan was er helemaal niets meer aan zijn verrassing. Gelukkig was het niet zijn enige verrassing. Ergens verwachtte hij dat Chantal helemaal geen oog meer had voor de visite omdat ze alleen maar bezig zou zijn met Maddog en Future. s’ Avonds kon hij de verrassing natuurlijk ook laten zien. Maar dan kon het andere plan niet doorgaan. Gewoon s’ ochtends moest hij het laten zien, tot de middag had ze de tijd om Maddog en Future te rijden, helemaal plat te knuffelen, en te doen wat ze niet laten kon met Fly. Daarna moest ze van hem een beetje gastvrouw spelen. Ook al wou ze het niet, hij zou haar wel zover krijgen. Af en toe nam hij een slok drinken. Tijdens het eten zei hij niet veel omdat hij bang was om alles te verklappen. Vooral voor zijn vader zou hij het zielig vinden als ze te weten zou komen wat ze allemaal van plan waren. Om de een of andere reden had zijn vader er zo ongelofelijk veel zin in, hij mocht Chantal echt. Nog even en hij zou niet meer bij haar weg te slaan zijn. Elke keer dat hij belde was het eerste wat hij tegen hem zei; Wanneer word ze mijn echte schoondochter? Darren beantwoorde de vraag nooit omdat hij zich er door opgelaten ging voelen. Na het eten ruimde hij de tafel snel af, spoelde hij de voerbakken van de honden om en gooide de honden naar buiten. Voordat Chantal weg zou kunnen komen pakte hij haar hand en tilde hij haar op. Nu hij geen last van zijn rug meer had kon hij haar tenminste optillen. Terwijl hij haar vasthield drukte hij een kus op haar mond waarna hij de trap op liep. In plaats van af te slaan bij hun kamer wandelde hij nog een trap op richting de zolder. Dezelfde kast waar hij zijn kleren uit had getoverd opende hij nu weer. In een handomdraai zette hij Chantal op de grond waarna hij de kastdeuren opende. Zijn moeder had heel de kast vol gegooid met allerlei avond kleren. Niks paste ze, omdat ze veel te kleine maten bestelde. Het was vooral voor Serena geweest, omdat ze haar graag verwende. Chantal had ongeveer dezelfde maat, waarschijnlijk iets kleiner. Wie weet zou er iets tussenzitten wat ze leuk vond en wat ze paste. Morgenavond zou ze het aankunnen, het zou leuk zijn als ze netjes gekleed mee zou gaan. Hij moest ook netjes gekleed. “Kies maar iets uit, veel is nog nooit gedragen. Waar het voor is merk je morgen wel.” Deze kast ontliep hij het liefste. Veels te veel nette kleren, gaf hem maar een spijkerbroek en een dood normaal shirt. Daar kon hij ook mee uit de voeten. De balkondeuren klapperde tegen de muren aan omdat ze niet vast zaten. Darren zette ze vast en ging op een stoel zitten waarna hij Chantal verwachtingsvol aankeek. Ergens had hij ongelofelijk veel zin in morgen. Serena en zijn vader hadden bijna alles op hun schouders genomen wat betrof de voorbereiding. Hapjes en drankjes werden door Serena haar moeder verzorgd. Rare vrouw, maar wat een kookkunsten had ze. Serena en haar moeder hadden Chantal dan wel nog nooit gezien, en toch beschouwde ze haar als familie. Best wel vreemd.

[BOEM. Doe me dit niet nog een keer aan xD In totaal heb ik er een uurtje over gedaan omdat ik laat begon.. Veel succes, het zijn 2109 woorden >=] ]

Voordat ze ook nog maar één bord of iets anders in de vaatwasser kon zetten had Darren het al gedaan. Rustig wilde ze naar buiten lopen om even langs Fly te gaan om der even een knuffel en een wortel te geven. Ineens werd ze door Darren vast gepakt en tilde hij der op. Blijkbaar ging het weer erg goed met zijn rug. Nou daar was ze eigenlijk niet zo zeker van want toen hij er last van had deed hij het ook. Handig alsof hij nooit iets anders had gedaan liep hij de trap op. Snel had ze haar armen rond zijn nek gedaan zodat ze beter zou zitten. Eigenlijk had ze verwacht dat hij der mee naar hun kamer zou nemen maar nu gingen ze ineens naar de zolder. Verbaast keek ze hem aan maar hij liet gewoon niets los. Voor een kast werd ze weer op de grond gezet en keek ze hem nog steeds raar aan. Net voor dat Chantal iets wilde vragen deed Darren de kast open. Toen hij zei dat ze maar iets moest uitzoeken schoot ze in de lach. ”Jij denkt dat ik in een jurk ga lopen.” Heel serieus kwam het er niet echt uit omdat ze helemaal in de deuk lag. Toen ze weer een beetje normaal adem kon halen keek ze hem aan. ”Dus jij ziet mij al is die jurk lopen?” Ze pakte een witte jurk uit de kast met een klein sleepje aan de achter kant. Het was echt een mooie jurk maar toch liep ze liever in een spijker- of rijbroek en daar haar rijlaarzen of gympen onder. En er boven op een makkelijk shirtje. Als ze die jurk aan deed moest ze waarschijnlijk ook hakken van minimaal vijf centimeter aan. Niet dat ze niet op hakken kon lopen maar liever deed ze het toch niet. Toen Darren begon met haar om te praten nam ze zich voor dat ze zich niet liet om praten. Jammer genoeg was hij er veelste goed in en had hij der toch om gekregen. Waarschijnlijk wilde hij nu ook gelijk zien hoe de jurk stond dus deed ze maar der shirtje uit wel hield ze der rijbroek en laarzen aan. Die zag je toch niet omdat het een lange jurk was. Ze trok de jurk aan en ging met haar rug naar Darren staan. ”Doe hem maar dicht dan zie je hoe hij helemaal zit dan ben je zeker weer blij.” Haar haren die ze nu een keer niet in een staart had deed ze naar voren zodat hij makkelijk de jurk dicht kon doen. Toen hij dicht zat draaide ze zich om en liet der haar weer naar achteren. ”Dat moet ik zeker morgen ook me haar opsteken? En niet alleen mascara op maar ook oogschaduw?” Waarschijnlijk moest ze gewoon de hele zooi van hem op. ”En je laat me zeker op hakken lopen?” Net na dat ze het had gezegd had hij al een doos in zijn handen. Een beetje met een twijfeling keek ze naar de doos en ja hoor toen hij open ging lagen daar een paar hakken in van ongeveer vijf centimeter. ”Je weet hopelijk wel dat ik me fijner voel in een spijkerbroek en met platte schoenen.” Eigenlijk toen ze eenmaal de jurk aan had vond ze het niet heel erg stiekem wilde ze nu wel in de jurk in de dameszit op Fly rijden dan kon het sleepje over de kont van Fly heen en dan het liefste nog een fotoshoot erbij. En dan eigenlijk de fotoshoot stiekem maken zodat ze de mooiste foto op canvas kon laten afdrukken voor Darrens verjaardag. Ze dacht dat hij zoiets wel erg gaaf zou vinden. Maar dan zou ze eigenlijk het moeten afspreken als hij les aan het geven was op de manege of als hij naar zijn vader ging want hij mocht het natuurlijk niet weten. Als hij niet hoefde les te geven op de manege zou ze wel gewoon zijn vader bellen dat hij hem mee moest nemen ergens heen. Ineens werd ze weer van haar gedachten op de aarde gezet door Darren die weer der jurk los maakte. Toen de jurk uit was trok ze snel der shirt weer aan en gaf hem een zoen. ”Ik mag toch hopen dat jij morgen ook iets nets aan heb want ik ga echt niet in me eentje er zo bij lopen.”

Hevig knokte hij van ja. Chantal zou morgen in een jurk lopen. Desnoods zou hij alles uit de kast halen om haar over te halen. Of met haar naar de stad gaan om een jurk te halen die ze helemaal geweldig zou vinden. Ze zou morgen in een jurk lopen. Koppig begon Darren van alles naar boven te halen in de hoop dat hij haar om kon praten. Chantal begon gelukkig de jurk aan te trekken. Had hij gelijk een leuk uitzicht, niet dat hij dat anders niet had. Nadat ze de jurk aanhad moest hij hem dicht ritsen. Nogal priegelend met het lipje van de rits probeerde hij hem dicht te doen. Nadat hij het lipje anders vast had gepakt ging de rits soepel dicht. Hij zette een kleine pas naar achteren en bekeek Chantal met grote ogen. Op haar vragen kon hij even geen antwoord geven. Het enige wat hij uit wist te brengen waren een aantal zachte woorden. "Je bent prachtig. En met al dat make-up gedoe ga ik me niet bemoeien." Eigenlijk zou hij nu moeten vragen wat oogschaduw was. Jammer genoeg wist hij maar al te goed wat dat vieze goedje was. Waarom iedereen het altijd zo overdreven op deed vond hij nog steeds een raadsel. Vanuit de kast haalde hij een doos tevoorschijn. Hopelijk waren ze Chantal haar maat. "O, maar dat weet ik." Meer zei hij niet op haar opmerking. Hij wist maar al te goed dat Chantal eigenlijk niet in een jurk wou paraderen. Voordat de jurk vies zou worden of kapot zou gaan ritste hij hem weer los en ging hij terug op zijn stoel zitten. Heerlijk in het late zomer zonnetje. Hopelijk zou de herfst langzaam op gang komen. Morgen moest het in elk geval lekker weer zijn. Zo niet dan zouden er partytenten opgezet moesten worden. Die dingen gingen altijd kapot bij hem. Wie weet zouden ze het dit keer wel overleven. Waarschijnlijk niet hem en Jay kennende. Hij keek grinnikend naar Chantal waarna hij haar terug zoende en in de lach schoot. "Wees niet bang, je bent niet de enige. Trouwens, je hoeft het alleen in de avond aan." Verder zou hij geen informatie geven, hij had eigenlijk al te veel gezegd. Ach, het was voor een goed doel. "Zal ik het goed maken?" Een redelijk uitdagende grijns stond op zijn gezicht terwijl hij omhoog kwam en naar Chantal toe liep. Zijn armen had hij al snel om haar middel heen gewurmd. Hij gaf haar een redelijk lange zoen waarna hij zich even bedacht en de zolder rond keek. "Zullen we onze slaapkamer naar hier verhuizen?" De zolder was veel groter dan de kamer beneden. Plus dan hadden ze een balkon, en de honden zouden niet zo snel naar boven komen omdat Dack de zolder trap eng vond. Darren pakte Chantal haar hand en trok haar mee naar het balkon. "Beetje zin in morgen?" Zelf had hij er best wel veel zin in. Serena zou iedereen wel bezig houden met haar gebabbel. Wat zijn vader mee zou nemen wou hij erg graag weten, het was iets waar je op kon staan. Meer had hij niet te weten gekregen. Nog voor hij verder iets had kunnen vragen aan Chantal voelde hij zijn mobiel in zijn broekzak tekeer gaan. Nogal moeilijk keek hij naar Chantal. “Ik zou hem bijna uitzetten als het niet belangrijk was.” Omdat hij het telefoon nummer niet herkende nam hij netjes op. Jay schreeuwde erop los in de telefoon. Blijkbaar had hij zin in morgen. Omdat er niets zinnigs uit zijn mond kwam hing Darren maar al snel op. “Ik zou het nog goed maken voor al dit gedoe, en alvast voor morgen.” Hij pakte Chantal haar hand vast en trok haar mee naar beneden. Aangezien het zwembad er niet meer was, moest hij maar iets anders verzinnen om af te koelen. De douche zette hij aan, zodat hij warm kon worden, waarna hij zijn gympen uittrapte. De deur zwaaide hij dicht voor Indy en Dack naar boven zouden komen. Zijn handen legde hij op Chantal haar onderrug waarna hij haar een kus op der mond gaf. “Het gaat erg leuk worden morgen, dat verzeker ik je.” Als het niet leuk zou worden morgen had hij toch echt iets fout gedaan.

Ze zuchten opgelucht toen Darren zei dat ze niet bang hoefde te zijn. Ze was niet de enigste die er netsjes bij moest lopen. Ook was ze blij dat ze niet de hele avond er in hoefde te lopen. Toen hij zei nou ja vroeg of hij het goed moest maken. Benieuwd was ze was hoe hij het goed wilde maken. Hij stond op en trok der bij zich en begon te zoenen. Na het zoenen keek hij de zolder rond waardoor Chantal eigenlijk automatisch mee keek. Hij stelde voor om hun kamer naar de zolder te verplaatsen. De zolder was een stuk groter en er kwam veel licht naar binnen. Wat ook erg leuk was, was dat er een balkon was. Nog voor dat ze kon antwoorden stond ze met Darren op het balkon en besloot toen maar te antwoorden. ”Ik vind dat eigenlijk wel een erg goed idee. En dan laten we de kamer waar we nu slapen voor de honden. Tenzij jij het ooit als een kinderkamer wilt.” Stiekem hoopte ze dat hij voorlopig nog geen kinderen wilde. Ten eerste vond ze hun nog te jong en ten tweede wilde ze nog wel een aantal jaar alleen met Darren en de dieren te zijn zonder dat ze ’s nachts werden wakker gemaakt door een huilend kind of kinderen. Ze stonden best wel lekker op het balkon toen Darren begon over morgen of ze er een beetje zin in had. ”Ergens vind ik het doodeng omdat je niets verteld aan me over wat je hebt geregeld.” Ze was nog maar net klaar met haar antwoord en toen ging die stomme mobiel van Darren weer af. Ze werd dat ding echt goed zat de afgelopen dagen deed hij zo raar met de telefoontjes. Het was dat hij zich min of meer verontschuldigde anders zou ze nog eens die mobiel weggooien. Maar tot haar verbazing hing hij alweer snel op en begon over het goed maken. ”Voor dit gedoe begrijp ik het dat je het goed wilt maken maar voor morgen dan maak ik me toch een beetje zorgen.” Voor ze het wist had hij der hand vast en gingen ze naar beneden nou ja niet helemaal naar beneden gewoon één verdieping naar beneden naar de badkamer. Als hij het zo wilde goed maken vond ze het echt helemaal niet erg. Achter haar deed hij gelijk de deur dicht omdat de honden al de trap op kwamen stormen. Ze schoot in de lach omdat de honden bijna tegen de deur aan knalde. Ze voelde zijn warme handen op haar onderrug waardoor ze eigenlijk gelijk een warm gevoel kreeg. Ze wilde echt met hem oud worden en met niemand anders. Ze had goed door dat hij met ze tweetjes in bad wilde dus trapte ze maar haar rijlaarzen uit. Ergens in haar achterhoofd vond ze het zo kloten dat haar ouders er morgen niet bij konden zijn maar ook omdat ze eigenlijk wel hun mening had gewild over het vriendje van hun dochter. Waarschijnlijk had haar vader Darren helemaal geweldig gevonden net als haar moeder. Maar daar zouden ze nooit achter komen. Snel probeerde ze die gedachten over haar ouders uit der hoofd te krijgen omdat ze er haast gek van werd. Ze hoorde hem niet eens zeggen dat hij zei dat het morgen erg leuk werd. Je kon het echt aan der merken dat ze ergens anders met der hoofd zat.

Met open mond had hij Chantal aangekeken toen ze het onderwerp kinderen naar voren bracht. Alsjeblieft niet. "Alsjeblieft niet zeg." Met een kamer voor de honden kon hij prima leven. Wie weet zou Dack dan ook niet meer op hun bed springen. Vooral niet omdat hij niet naar boven durfde te komen door de trap. Darren schoot in de lach toen Chantal het eng vond dat ze niet wist wat hij allemaal had geregeld. Ze mocht het ook echt niet weten. Het zou leuk en gezellig worden. s' Avonds misschien iets minder gezellig, maar hij zou wel zorgen dat het alsnog gezellig zou worden. Desnoods moest hij er alles voor uit de kast halen. Ze zou een verjaardag krijgen die ze verdiende. Eentje waarbij ze plezier kon maken en helemaal niets zou hoeven doen. Natuurlijk zou ze Fly wel moeten rijden en alles, maar dat moest elke dag. Morgen zou echt leuk worden. Stiekem wou hij dolgraag weten wat zijn vader meenam, het was geen cadeau gewoon iets wat hij thuis niet meer kwijt kon. Darren merkte dat Chantal nogal afwezig was en zette de douche weer uit. De honden waren tegen de deur aangerend, maar ze waren tenminste stil. Hij ging op de rand van het bad zitten en trok Chantal zachtjes op zijn schoot. "Waar zit jij met je hoofd?" Hopelijk zou ze het niet al te erg vinden dat hij haar helemaal niets vertelde over morgen. Vooral voor zijn vader wou hij de verrassing niet verklappen. Zijn mobiel ging weer af, dit keer zette hij hem gewoon uit en propte hij hem ver weg in zijn broekzak. "Kom, laten we gaan slapen. Morgen word het een drukke dag." Vanaf de wastafel pakte hij zijn tandeborstel en tandpasta. Met de douchekraan maakte hij zijn tandenborstel nat voor hij er tandpasta op deed. "Ik heb zin in morgen." Hij tilde Chantal van zijn schoot af en stond op waarna hij richting hun slaapkamer verdween en zich omkleedde. Morgenochtend moest hij er vroeg uit. Helaas, maar hij had het er meer dan voor over. Voor hij naar bed ging riep hij Indy en Dack naar binnen, keek hij de weide na en ruimde een aantal spullen op. Vlug sloot hij alles af en rende hij terug naar boven waar hij op het bed sprong en onder de dekens kroop. Heerlijk warm onder de dekens. Voor de zekerheid zette hij zijn mobiel weer aan en legde hem onder zijn kussen met de wekker aan, hij moest op tijd zijn morgen ochtend.

Heel even schrok ze dat Darren door had dat ze ergens anders met der hoofd zat. Toen hij der op schoot had getrokken legde ze haar hoofd op zijn schouder. Ze zat best lekker op zijn schoot toen hij vroeg waar ze met der hoofd zat moest ze even na denken. ”Ik zit met mijn hoofd bij me ouders. Eigenlijk ben ik wel benieuwd hoe ze jou hadden gevonden. En dit wordt mijn eerste verjaardag zonder hun dus ergens doet het me echt veel pijn maar ben al lang blij dat ik jou in leven heb.” Toen hij zijn tandenborstel pakte. Deed ze die van haar ook maar even pakken. Hij wilde toch naar bed in plaats van nu in bad. Heel erg vond ze het niet want ze was best moe ze had veel met Fly gedaan waardoor ze moe was. Na het poetsen kleden ze zich om en ging naar hun kamer. ”Wat vind je van een beetje donker bruin voor op de muren van onze nieuwe slaapkamer?” Snel veranderde ze van onderwerp omdat ze het eigenlijk niet over der ouders wilde hebben. Toen ze eenmaal in bed lag en in Darrens armen viel ze al snel in slaap en sliep zo goed als de hele nacht door. Om vier uur werd ze even wakker en lag nog steeds in de armen van Darren. Toch moest ze even naar de wc. Dus ging ze voorzichtig het bed uit. Ze liep naar de wc en kwam binnen vijf minuten weer terug. Ze ging weer in bed liggen en sliep binnen een kwartiertje weer.

Tevreden keek hij hoe Chantal bij hem kwam liggen. Echt slapen lukte hem niet. Elke keer werd hij weer wakker doordat een van de honden anders ging liggen of omdat hij gewoon niet lekker lag. Pas toen hij iets anders was gaan liggen, wel zodat hij Chantal nog in zijn armen had, viel hij in een redelijk diepe slaap. Eigenlijk was het best wel een droomloze slaap. Op een aantal vage beelden na die hem niet veel zeiden. Doordat Chantal wakker werd en uit bed ging werd hij weer wakker. Net op tijd werd hij helemaal wakker om zijn wekker uit te zetten voor Chantal het doorhad. Wanhopig zocht hij naar zijn mobiel. Waar kon dat ding zijn gebleven? Precies op tijd zag hij zijn mobiel naast zijn bed liggen waarna hij hem snel uitdrukte en weer terug ging liggen. Dit keer anders zodat hij makkelijker uit bed kon stappen. Omdat hij niet zomaar uit bed kon stappen wachtte hij tot Chantal zou slapen. Zo stil mogelijk pakte hij de kleren bij elkaar die hij gister ook aan had gehad. Goed genoeg om even naar de manege te gaan. Ook pakte hij een trui uit de kast omdat het best wel koud kon zijn buiten. Zo stil mogelijk liep hij de trap af, zijn gympen hield hij in zijn hand omdat hij niemand wakker wou maken met het geluid van schoenen op de grond. Van de tafel pakte hij zijn sleutels, die van de trailer en de rest van de spullen die hij nodig zou hebben. De handdoeken had hij al in een van de stallen verstopt omdat hij bang was dat Chantal ze zou vinden en weg zou leggen. Via de tussendeur glipte hij naar de stallen. Aangezien hij echt niet wou dat Chantal naar binnen zou glippen zette hij voor de deur een aantal stro balen waardoor de deur niet meer open kon. Nu moest ze toch wel buiten blijven. Uit voorzorg legde hij alvast een aantal handdoeken neer op de grond zodat er ook niet perongeluk geluid kon ontstaan door een van de paarden. Zo stil mogelijk glipte hij naar buiten. Elk geluidje liet hem in elkaar krimpen, Chantal mocht niet wakker worden. In de auto reed hij zo voorzichtig mogelijk van het erf af. Zijn trailer stond op de manege, daar stond hij best. Nu was dat wel erg makkelijk omdat het anders nog meer herrie zou geven. Opgelucht haalde hij adem toen hij bij de manege aankwam. Zijn favoriete hulpje stond al klaar met Maddog en Future. Maddog stond bijna te slapen net zoals Future. Hopelijk zouden ze een beetje stil zijn als ze thuis aan zouden komen. In een rap tempo zette hij de trailer aan de auto waarna de paarden ingeladen werden. Hij haalde hun tuig, dekens, halsters, en andere spullen vanuit hun kastjes mee naar buiten en legde ze zorgvuldig in de auto. Nadat alle spullen in de auto lagen, de paarden in de trailer stonden en hij weer in de auto zat begon pas het echte werk. Gelukkig had het meisje wat hem altijd hielp aangeboden hem te helpen met ze op stal zetten bij hem thuis. Met haar eigen auto reed ze achter hem aan. Samen reden ze zorgvuldig het erf op. Nu haatte hij het grind echt. De herrie wat werd veroorzaakt door de banden van de auto's en trailer was niet normaal. Darren parkeerde de trailer zo zodat de paarden snel door de stalgang konden wandelen de stallen in. Zo zacht mogelijk opende hij de deuren waarna hij de klep van de trailer zacht liet zakken. Het meisje legde ondertussen, op zijn verzoek, nog een aantal handdoeken neer waarna ze de paarden een voor een uitlaadde en ongelofelijk snel in de stal zette. Darren koppelde de trailer over naar het meisje haar auto zodat Chantal de trailer niet zou zien. Hij bedankte haar hartelijk, zette zijn auto weg en kleedde zich weer om waarna hij terug in bed kroop. Zijn hart ging als een gek te keer, hopelijk had Chantal niets gehoord. Nieuwsgierig keek hij op de wekker op het nachtkastje. Half 6. Nog even en hij zou er weer uit moeten om ontbijt te maken voor Chantal. Binnen een paar tellen lag hij alweer te slapen.
Darren werd wakker gemaakt door Dack die aan zijn hand likte. Om Chantal niet wakker te maken kleedde hij zich om in de badkamer. Zoals altijd douchte hij eerst voor hij andere dingen ging doen. Het cadeautje voor Chantal had hij allang ingepakt. Hij moest alleen nog twee dingen doen. Eigenlijk 1 maar er hoorde nog iets bij. Met twee grote rode linten en strikken liep hij de stallen in. Zorgvuldig borstelde hij Future en Maddog waarna hij in hun manen een lint vlocht. In hun staart deed hij de strik. Het kon nog wel een tijdje duren voor Chantal de stallen in zou gaan, in elk geval zou hij haar als eerste naar de stallen sturen. Eerst de andere dingen. Hij maakte croissantjes klaar, verse sinaasappelsap, en hij pakte het cadeautje wat hij voor haar had gehaald. Zijn vader had de rest van de cadeautjes, die wou hij graag geven. Hoelang het zou duren voor hij zou komen wist hij eigenlijk niet. Alsof hij het over de duivel had. Zijn vader verscheen in de keuken via de buitendeur. Samen verdwenen ze naar boven om Chantal wakker te maken. Ondertussen was het al iets van 9 uur, een goede tijd om wakker te worden. Darren zette het dienblad met het bord en de beker op het nachtkastje neer waarna hij Chantal een kus op haar voorhoofd gaf. "Wakker worden." Geduldig wachtte hij tot Chantal wakker zou worden. Zijn vader zat bij het voeteneinde met een grote grijns van oor tot oor te wachten tot het zijn beurt was. "Gefeliciteerd schoonheid." Met een speelse grijns keek hij naar Chantal. Naast het bed maakte hij het zichzelf gemakkelijk terwijl hij keek hoe zijn vader zijn cadeautjes te voorschijn haalde. Elk cadeautje had hij apart ingepakt, zodat hij meer cadeautjes had. Zodra Chantal een beetje wakker was geworden stond Nick op, gaf Chantal drie zoenen en overhandigde de cadeautjes. Darren wachtte tot het zijn beurt zou zijn. Eigenlijk kon hij gewoon echt niet wachten, maar hij moest wel echt wachten. Na de dekens voor Fly kwam een ander cadeau tevoorschijn. Eentje van hun beide. Een springzadel voor Fly. Opgemeten toen Chantal lag te slapen zodat het perfect zou passen. Voor als Chantal met Fly wou gaan springen, een dressuur zadel was niet zo prettig om mee te springen. Wat ongeduldig keek hij naar Chantal waarna hij het cadeautje achter zijn rug vandaan haalde. Langwerpig met een zilverkleurige verpakking. Hij gaf haar een kus op haar mond en overhandigde het cadeautje. Gemaakt door de juwelier tot het naar Darrens zin perfect was. En dat had redelijk wat tijd gekost. Tussendoor had hij ook allerlei andere dingen moeten regelen. Maar goed dat zijn vader hem had geholpen anders was het hem nooit gelukt. Via via hadden ze de foto's van haar ouders weten te vinden, niet zulke recente maar het waren de beste die ze hadden gevonden. Waren de schoolbanken toch ergens goed voor geweest. Dankzij het register van de gemeente hadden ze twee schoolfoto's weten te vinden. Deze foto's zaten nu in het medaillon van de ketting. De medaillon was een soort boekje die je open kon klappen waardoor de foto's zichtbaar waren. Darren had expres niets laten graveren op de achterkant omdat hij geen goede woorden kon vinden. Wie weet zou hij ze later kunnen vinden. Afwachtend keek hij naar Chantal, wat ze ervan zou vinden moest hij nog maar zien.

Chantal sliep na een kwartiertje weer erg vast en hoorde niet eens Darren uit bed gaan. Rustig sliep ze verder toen hij anderhalf uur later weer naar bed kwam had ze het ook niet door. Het was best lekker dat vast slapen je hoorde dan gewoon niets en merkte ook niets. Het enige nadeel was als ze dan een keertje wat minder sliep dan was ze om het uur wakker. Toen Darren weer het bed uit ging draaide ze zich net om in der slaap en kreunde er iets bij. Ineens uit een beweging trok ze de hele deken over der heen. Alleen haar voorhoofd stak nog boven de deken uit. Ze was half aan het wakker worden en voelde een kriebel op der voorhoofd. Als reflex trok ze het deken verder over der hoofd heen en wilde verder slapen. Veel kans kreeg ze niet om verder te slapen want toen ze de stem van Darren hoorde kwam ze iets onder de dekens vandaan en keek hem echt erg slaperig aan. Toen ze de stem van haar schoonvader hoorde schrok ze zich wild. Ergens begon ze te lachen omdat hij schoonheid zei. ”Nou zo knap ben ik nu ook weer niet hoor. Ik zie er niet uit ben net wakker.” Ergens wilde ze uit bed springen en naar de badkamer rennen maar die kans kreeg ze niet omdat haar schoonvader haar overdonderde met kussen op der wangen en met zes cadeaus. Allemaal waren ze apart ingepakt. Ze keek hem verbaast aan dat ze zoveel van hem kreeg. Je kon duidelijk aan zijn gezicht zien dat hij graag wilde dat ze het open ging maken. Één voor één maakte ze de pakjes open. Tot haar verbazing zat in elk pakketje een ander deken voor Fly. Nu had ze een stal-,regen-,winter-,zomer-,zweet- en een dikkere winter deken. Ze keek met open mond naar Darren der muntje viel gelijk waarom ze gister zijn auto niet mocht lenen. ”Mocht ik hier om soms niet dekens voor Fly gaan halen?” Lachend keek ze Darren aan. Stiekem schaamde ze zich omdat ze nog in bed zat en in der slaapkleding en met der haren nog vol klitten maar der dag kon nu al niet meer stuk. Net toen ze de dekens naast het bed had neer gelegd moest ze der ogen dicht doen dus dat deed ze ook maar. Ineens kwam er best iets zwaars op haar schoot terecht. Toen ze haar ogen open mocht doen zag ze een prachtig nieuw zwart springzadel met een rode strik er op. Haar ogen werden groot en haar mond wilde niet meer dicht van verbazing. ”Dit is toch te gek een nieuw springzadel.” Helemaal van de schrik kon ze niet bijkomen want toen kreeg ze van Darren een langwerpig doosje in der handen en een kus op der mond. Ze keek hem aan met ogen die vol twinkeling zaten. Ze deed het doosje open en zag er een ketting met een hartvormig hangertje aan zitten. Ze pakte het uit het doosje en zag dat het niet zomaar een hartje was. Het hartje kon open ergens wilde ze haast het niet open maken. Maar ergens wilde ze het ook erg graag. Met trillende handen die ze probeerde stil te houden maakte ze het open. Licht schrok ze toen ze de klassenfoto’s van haar ouders zag. Toen ze klein was had ze die foto’s al gezien thuis maar toen ze verhuisde naar HH heeft ze de foto’s naar haar tante gebracht omdat ze nergens meer aan wilde denken. In haar ogen kwamen tranen die ze probeerde weg te houden maar toen Darren der in zijn armen nam begonnen de tranen pas echt te komen. ”Vind je het soms leuk om me op me verjaardag te laten huilen?” half lachend maar ook half huilend zei ze het tegen hem. ”Het is prachtig, zo zullen ze altijd bij me zijn. Maar zolang jij ook altijd maar bij me bent.” Ze veegde de tranen van haar wangen weg. Lekker was dat een beetje gaan huilen terwijl je schoonvader er bij was. Van Darren kreeg ze een glaasje met sinaasappelsap en haar één a laatste antibiotica pilletje. Snel nam ze het pilletje in en nam er een aantal slokken drinken er achteraan. ”Ik ga denk ik maar eens douche en dan lekker even met Fly rijden. Kan ik gelijk kijken hoe knap haar nieuwe zadel staat. En na het rijden kan ze haar nieuwe dekens op.” Ze hield de ketting in haar hand. ”Ik doe straks de ketting om maar met douche wil ik hem niet om hebben vind ik zonden.” Nog steeds zat ze in Darrens armen en zijn vader zat nog steeds op het voeteneind. Het was een prima begin van haar verjaardag geweest ondanks de tranen om het medaillon. Heel jammer was het toen ze op stond want ze zat erg lekker in zijn armen. Ze liep naar de kleding kast en pakte daar een shirt en een schone rijbroek uit. In de kast zag ze een driedelig pak hangen waarschijnlijk moest Darren dat vanavond aan wanneer zij in die jurk moest. Net goed was het dat hij ook iets nets aan moest. Ze liep naar de douche met der kleren en liet het bad vol lopen. Ze had immers die avond daar voor niet gedoucht omdat ze eigenlijk samen met Darren zou gaan maar toen was ze te ver weg met haar gedachten. Ineens kwam Indy de badkamer in gerend. ”Hee, Goedemorgen meisje.” Ze ging op haar hurken zitten en gaf Indy een aai over haar koppie. Eigenlijk verwachten ze Dack ook wel binnen een aantal minuten nou misschien zelfs seconden. Want Dack en Indy waren onafscheidelijk sinds Chantal en Indy er woonden. En ja hoor nog binnen een minuut kwam Dack de badkamer ingestormd. Snel gaf ze hem ook een aai over zijn hoofd en duwde toen de honden uit de badkamer. ”Sorry dame en heer maar ik wil even rustig in bad zitten.” Stiekem wilde ze wel samen met Darren in bad maar ja Nick was er en dan konden ze het niet maken om met ze tweetjes te verdwijnen voor een uurtje. Ze zetten de radio zacht aan en ging in bad zitten. De ketting die ze van Darren had gekregen had ze op het meubel bij de wastafel gelegd. Na een uurtje kwam ze uit bad. Ze deed haar haren netjes in een staart die ze aan de zijkant van haar hoofd vast deed kleden zich aan en deed ze ook even snel mascara en eyeliner op. Ze deed de ketting om en liep naar hun slaapkamer waar ze de dekentassen en het zadel haalde en ging daarna naar beneden. Bij de tussen deur trok ze haar rijlaarzen aan en wilde door de deur naar de stallen gaan. Ze kon alleen niet door de deur want hij zat ineens op slot. Ze liep naar Darren toe en ging voor hem staan. ”Sinds wanneer zit de tussendeur op slot? Heb je dat vanwege de honden gedaan?” Ze begreep echt niet waarom die op slot zat omdat hij eergister nog gewoon van het slot was. Terwijl ze in de keuken stonden hoorde ze de honden van de trap af stormen en een tel later kwam ze de keuken in om te smeken om hun brokken.




[Ghehe en het zijn vandaag 1215 woorden geworden.]

"De voornaamste reden." Schouderophalend keek Darren van zijn vader naar Chantal. Er was nog een reden maar die kreeg ze echt niet te weten. Zo, dan zou ze er vanzelf achter komen waarom ze nog meer de auto niet mocht lenen. Ook die reden zou hij haar nu nog niet vertellen. Gelukkig vond ze het springzadel mooi. Voor Evelyn had hij er ook eentje, maar die had hij al echt een hele lange tijd. Alleen nog een westernzadel en zijn collectie zou min of meer compleet zijn. Buitenlandse zadels zoals een portugees en spaans zadel hoefde hij niet. Die dingen vond hij gewoon niet lekker zitten dus wou hij ze ook niet. Waarom kopen als ze niet lekker zitten? Tranen had hij wel verwacht bij het medaillon. Maar dat haalde hem niet zoveel uit, hij had haar iets kunnen geven wat belangrijk voor haar was. Darren zat ontspannen met Chantal in zijn armen. Een kleine lach stond op zijn gezicht terwijl hij naar Chantal haar gezicht keek. Ze moest niet huilen op haar verjaardag. "Ik zal altijd bij je blijven." De woorden had hij gefluisterd. Niet alles hoefde zijn vader te weten. Nick wou dan wel graag dat Chantal zijn schoondochter zou worden, maar dat hoefde hij niet heel de tijd te blijven zeggen. Bovendien zouden zijn woorden tegen hem gebruikt gaan worden als zijn vader alles zou horen. Zijn vader stond op en kneep even in Chantal haar hand voor hij naar beneden liep. TV kijken was een standaard van hem geworden. Glas wijn in zijn ene hand en in de andere hand de afstandsbediening. Met tegenzin liet Darren Chantal los omdat ze ging douchen. Hij zou wel met haar mee willen, maar dan zou het er zeker ingewreven gaan worden door zijn vader. Daar had hij niet zoveel zin in. Bij het zien van het pak in de kast trok hij een zuur gezicht. Bah, vanavond zou hij dat aanmoeten. Vlug liep hij naar benden, waar hij bijna aangevallen werd door Dack die de trap op stormde, om zijn vader eens te gaan ondervragen. Enthousiast liet hij zich op de bank vallen waardoor zijn vader omhoog veerde. "Wat moet er hier komen te staan? Straks vind ik het geen goed idee, dan komt het hier ook echt niet hoor." Geniepig lachend keek hij naar zijn vader die de televisie uitzette en recht ging zitten. "Laten we het dan maar op gaan zetten." Darren snapte er nu helemaal niets meer van. Opzetten? Wat moesten ze gaan opzetten? Zodra hij de keukendeur uitstapte viel het kwartje. Een grote blauwe trampoline lag op het grind in allemaal stukjes. "Wij hebben geen plaats. En jij was er vroeger helemaal gek op, dus kan hij vast en zeker wel hier staan." Zijn vader lachte schuin naar hem, zoals hij altijd deed als hij erg veel plezier had. "Opzetten die handel." Samen sleepte ze de onderdelen naar het grasveldje. In een hoek van het gras lieten ze de onderdelen vallen. Zo was er ook nog ruimte bij het gras en hadden ze genoeg ruimte bij de trampoline. Samen begonnen ze het ging op te zetten waardoor het binnen een halfuurtje op zijn poten stond. Darren trapte snel zijn gympen uit en sprong erop. Bij elke sprong die hij maakte voelde hij de veren van de trampoline aan het doek trekken. Zoals hij vroeger ook had gedaan maakte hij een handstand waarna hij op zijn rug terecht kwam en weer omhoog veerde zodat hij op zijn voeten kon gaan staan. Salto's schudde hij ook makkelijk uit zijn mauw. Uiteindelijk trok hij zijn benen op waardoor hij in kleermakerszit terecht kwam en stilzat. Zijn vader zat lachend op het bankje naar hem te kijken. "Geen spat veranderd!" Schreeuwde hij in zijn richting. Darren klom er vanaf en wou net Chantal gaan zoeken om haar te vragen of ze de paarden eten wou gaan geven toen ze opeens voor hem verscheen. Ongemakkelijk ging hij met zijn hand door zijn haar heen. Een twinkeling was te zien in zijn donkergroene ogen en een lach stond op zijn gezicht. "Dack heeft uitgevonden hoe hij deuren open krijgt waardoor ik hem maar even op slot heb gedaan." Meer vertelde hij niet. Op slot gedaan en strobalen neer gezet voor als Chantal de deur gewoon open zou draaien. "Maar, ga je mee de paarden eten geven?" Langer kon hij echt niet wachten, ook Maddog en Future moesten hun eten krijgen. Straks zouden ze herrie gaan maken en dan zou de verrassing niet meer leuk zijn. Zijn vader schoot hem te hulp en hield hem bij de stallen opeens tegen omdat hij nog iets moest vragen aan hem. Het gesprek ging echt over helemaal niets. Voornamelijk over wanneer hij zou gaan beginnen met Evelyn. Van Serena had hij te horen gekregen dat Chantal al was begonnen met Fly met het betuigen. Evelyn was nog niet klaar, en daar hield hij Darren het bij. Nieuwsgierig keek hij opzij toen hij de deuren open hoorde gaan. Afwezig keek hij naar Chantal en naar zijn vader. Ergens had hij gehoopt dat de paarden gewoon helemaal geen geluid zouden maken, maar Maddog en Future begonnen in koor te hinniken. De twee hengsten dribbelde vrolijk rond in hun stallen alsof ze al een hele tijd hier stonden. Darren ging naast Chantal staan en sloeg een arm om haar schouder heen. "Verrassing twee, nummer drie komt later." Waar eerst de namen van Evelyn en Fly stonden had hij nu Maddog en Future neer gezet met hun portie eten. De bordjes van Fly en Evelyn had hij verplaatst zodat hij ze bij de inloopstal kon hangen. Hun eigen huisje. De stapel handdoeken had hij weer keurig opgevouwen en terug gelegd op hun plek. Dankzij de slimme zet van zijn hulpje was er geen handdoek vies geworden. Behalve een beetje stro in de stalgang zag alles er spik en span uit. Darren opende de boven kleppen van de staldeuren zodat de paarden hun hoofden eroverheen konden hangen. Zoals verwacht kwam Maddog gelijk te voorschijn, gevolgd door Future. De rode linten zaten nog keurig in hun manen, net zoals de strikken in hun staart. Hopelijk zouden ze niet zijn gaan schuren, want dan zouden de strikken echt niet mooi meer zijn. Nieuwsgierig keek hij even in de stal, maar ze hadden niet staan schuren. Maddog gaf hem een duw tegen zijn schouder omdat hij zijn eten wou. "Rustig aan jij, eerst de jarige jet blij maken daarna krijg je je eten." Onschuldig lachend verdween hij naar de voertonnen waar hij het voer voor Maddog en Future klaar maakte. Een bak brok en hooi zodat ze even bezig zouden zijn. Aangezien Evelyn en Fly in de weide stonden konden Maddog en Future in de paddock. Later zou hij de weide nog wel opsplitsen, stel je voor dat een van de merries gedekt zou worden door Maddog of Future. Sorry, maar daar moest hij even niet aan denken. Nadat hij Maddog en Future hun eten had gegeven pakte hij de spullen voor Evelyn en Fly. Ondanks de nieuwe bewoners konden ze hen niet vergeten. Glunderend keek Nick naar Evelyn en Fly. Die zag natuurlijk een prachtig tweespan in die twee. "Maddog en Future staan hier omdat Maddog het niet goed doet in de lessen en zonder Future gaat hij nergens heen." Een simpele uitleg, straks zou hij het wel verder aan Chantal uitleggen. Samen met zijn vader ging hij Evelyn en Fly eten geven zodat ze zometeen aan de slag konden. "Wil je helpen met Evelyn?" Het gezicht van zijn vader klaarde gelijk op en hij begon enthousiast heen en weer te wandelen. In plaats van een pak liep hij vandaag in een spijkerbroek en een door normaal shirt, net zoals hij vroeger ook had gedaan als hij naar de paarden ging. Darren moest best wel lachen om de reactie van zijn vader. Hij kon haar longeren zodat ze een beetje energie kwijt zou zijn voor er gereden zou gaan worden. Plotseling stond Serena voor zijn neus met een grijns van oor tot oor. Het meisje van 15 sprong als een gek op en neer met een cadeautje in haar handen. "Ik wil het geven! Ik wil het geven!" Darren stond met zijn mond vol tanden te kijken naar zijn oude buurmeisje. Wat was zij veranderd. Van een klein irritant kind was ze een groot irritant kind geworden. Maar goed dat ze ook nog lief en aardig was. "Ga maar geven." Na zijn woorden spurtte Serena naar de stallen in de hoop dat ze Chantal daar zou vinden. Verder liep er nog niemand op het erf rond dus het kon gewoon niet missen of ze zou Chantal kunnen vinden. "Jij bent vast en zeker Chantal?" Netjes stak ze haar hand uit om zichzelf voor te stellen. "Ik ben Serena, het oude buurmeisje van Darren." Lichtelijk verlegen stak ze de hand waar ze het cadeautje in had zitten naar voren. "Van Darren, maar ik mag het geven. Verrassing drie." In het pakje zat een armband van een pluk van Fly haar staart, gevlochten met 5 strengen en er zat een soort plaatje omheen met een patroontje. Darren was naar de stallen gewandeld om te kijken hoe Chantal zou reageren op haar derde verrassing. Serena stond lachend van de paarden naar Chantal te kijken. Die had ook even de tijd van haar leven.

[Oeps, 1558 woorden [aa] ]

Toen Darren vertelde dat Dack de deur open kon maken kon ze zich dat eigenlijk wel goed voorstellen. Ze liep met hem naar de stallen waar Nick ineens weer een soort roet in het eten kwam gooien. Omdat ze eigenlijk het gesprek tussen Darren en zijn vader niet heel boeiend vond liep ze naar de deuren en deed die open. Toen er licht van buiten de stal in scheen kreeg Chantal haast de schrik van haar leven toen er gehinnik was. Ze had net nog de merries buiten zien staan dus al snel viel het muntje dat die andere paarden waren. Ze liep verder en zag dat het Maddog en Future waren. Haar mond viel open van verbazing. Toen Darren naast er kwam staan keek ze hem best schaapachtig aan. ”Wat doe die twee hier?” Ze begreep er helemaal niets van. Jammer genoeg kreeg ze niet gelijk antwoord van Darren omdat Maddog om zijn eten ging zeuren. Chantal las snel even op de bordjes wat ze moesten krijgen op een dag en nam het goed in der op. Ondertussen was Darren ze al aan het voeren. Toen hij weg was bekeek ze de paarden beter. Beide hadden ze ingevlochten manen en een strik in hun staart. Ze liep de stallen in om toch even de strikken uit hun staarten te halen en de dingen uit hun manen ook. Het zou namelijk zonde zijn als ze hun manen en staarten gingen schuren. Ineens kwam er een meisje de stallen in gerend net toen Chantal de stal van Maddog uit kwam. Nog voordat Chantal hoi of maar iets anders kon zeggen begon het meisje tegen der te praten. Ook nog voordat ze kon zeggen dat ze inderdaad Chantal was begon het meisje weer verder te praten. Wel gaf Chantal haar een hand omdat ze der hand uit stak. Het meisje heten Serena en was het oude buurmeisje van Darren. Wat zij hier deed begreep Chantal niet helemaal toen Serena een doosje aan Chantal gaf en zei dat het verrassing nummer drie was pakte ze het met een twijfel aan. Ze vond dat ze al veelste veel was verwend en durfde het haast niet open te maken. Voorzichtig maakte ze het doosje open en zag daar een prachtige armband in zitten. Hij was gevlochten met touw leek het haast wel. In het doosje lag een klein stukje papier waarop stond dat het van Fly der staartharen was gemaakt. Weer viel der mond open van verbazing. Toen ze op keek stond Darren ineens voor der. ”Wat gaaf is dit hoe ben je er op gekomen?” Snel gaf ze hem een zoen een zoen die best lang duurde. Het gevolg was dat ze achter zich Serena hoor de giechelen. Ze stopte met zoenen en keek naar Serena. ”Kan je paard rijden Serena?” Uitbundig knikte ze ja op de vraag van Chantal. ”Zou je dan straks na dat ik gereden heb Fly voor me willen uitstappen?” Lang hoefde Serena niet na te denken dat wilde ze maar wat graag. Chantal pakte het halster van Fly van de haak waar hij nu hing en keek naar Serena. ”Ik heb een idee als jij nou alvast Fly uit de wei gaat halen en even gaat poetsen. Dan kom ik er zo aan. Fly is trouwens de bruine tinker die zwarte is Evelyn en van Darren.” Nog voordat ze der laatste woorden tegen Serena had gezegd was ze al weg. Nu was ze even heerlijk alleen met Darren en stond lekker in zijn armen. ”Waar heb je het in hemelsnaam alle cadeaus van betaald. Het is toch gewoon te duur ik ben maar je vriendin.” Waarschijnlijk kreeg ze nu spijt er van dat ze zei dat ze maar zijn vriendin was. Om te hopen dat hij ergens anders met zijn gedachten kwam begon ze maar over een ander onderwerp. ”Sinds wanneer hebben wij eigenlijk een trampoline in de tuin? Kan me niet herinneren dat die er gister ook al stond.”

Met de voerbakken wandelde hij terug naar de stallen. Serena was daar heen verdwenen dus Chantal zou ondertussen haar derde cadeautje al hebben gehad. Darren had net de voerbakken opgeruimd en ging voor Chantal haar neus staan. Eens zien wat haar reactie zou zijn. "Internet." Hij kreeg een nogal lange zoen waarna hij Serena hoorde giechelen. Gek mensje was dat toch ook. Chantal gaf haar iets te doen zodat ze weg zou zijn. Hij moest even lachen om de reactie van Serena. Tuurlijk kon ze paardrijden. Opgroeien naast de ergste paardengekken die er maar waren, als je dan zelf niet aangestoken zou worden dan was je toch best wel raar. Darren sloeg zijn armen om Chantal heen en keek haar lachend aan. Natuurlijk moest ze weer een stomme vraag waar hij lekker overheen ging lullen. "Je bent niet zomaar mijn vriendin." Zijn vader kwam aangestampt met Evelyn, alsof hij de opdracht had gekregen, waarna hij hen nogal vreemd aankeek. "Hij heeft gelijk, je bent niet zomaar zijn vriendin. Wanneer word je mijn schoondochter?" Darren's kaak verstrakte terwijl zijn ogen die van zijn vader vonden. Alleen een blik hielp zijn vader herinneren dat hij zijn mond moest houden en zich uit de voeten moest maken. Gelukkig had Chantal een vraag aan hem gesteld waar hij tenminste op door kon gaan. "Mijn vader heeft hem meegenomen omdat hij thuis geen plek heeft. O, en hij blijft." Bij zijn laatste woorden hief hij zijn kin iets de lucht in. Dat ding zou blijven, kostte wat het kost. Springen op dat geval was veel te leuk om het niet te doen. En trouwens, hij stond nu toch al. Plek nam hij niet echt in beslag dus ze zouden er ook geen problemen mee gaan krijgen. Mensen die vanmiddag wouden springen konden erop springen, zo hadden ze een bezigheid. Zijn vader stak zijn hoofd even om de hoek om nog iets aan toe te voegen aan Darren's woorden. "Jongens worden nooit groot. Vooral die kleuter van je niet." Breed lachend verdween hij weer naar Evelyn. Nu stonden de merries beide vastgebonden op de poetsplaat om even onderhanden genomen te worden. Fly werd super grondig gepoetst en Evelyn kreeg een borstel beurt die ze van hem nooit zou krijgen. Tenminste, niet zo grondig. "Beetje zin in vanmiddag? Ik wel. Trouwens, ik hoop dat je armband past. Fly mist wel een stukje staart." Onschuldig keek hij van Chantal haar armband naar Fly haar staart. Maar goed dat de merrie niet moeilijk had gedaan toen hij heel haar staart had uitgekamd en daarna ook nog eens verdeeld in allerlei plukjes om de mooiste pluk eruit te zoeken en die af te knippen. Natuurlijk wel aan de binnenkant/achterkant, zodat niemand het zou zien dat ze een plukje mistte.

Net nadat ze had gezegd ik ben maar je vriendin kwam Darren zijn vader ineens de hoek om met Evelyn. Chantal der mond viel open toen ze de vraag van Nick hoorde. Eigenlijk wilde ze gelijk vragen wat hij er mee bedoelde maar ze wist het al. Hij bedoel wanneer ze met elkaar gingen trouwen. Dat stond eigenlijk helemaal nog niet op de planning. Ze vond het zo ook wel best dat ze met hem een relatie had en samenwoonde. Gelukkig begon Darren al snel weer over de trampoline dat zijn vader die mee had genomen. En net als een klein kind zei hij snel koppig en hij blijft. ”Hoor je mij dan zeggen dat hij weg moet. Ik vind het zelf nog erg leuk om op een trampoline te springen.” Net toen ze dat had gezegd kwam Nick weer om de hoek en begon dat haar jongen altijd een kleuter zal blijven. Chantal schoot in de lach en voelde een duw van Darren. Ze keek hem geheel onschuldig aan. ”Sorry maar dat was gewoon erg grappig.” Ze liepen naar buiten en Chantal stond nog heerlijk in zijn armen. Tevreden keek ze naar Serena die Fly aan het poetsen was. Darren begon over de middag dat hij er wel zin in had en vroeg of ze er ook zin in had. ”Nou aan de ene kant wel maar de andere kant echt niet in die jurk en dat weet je heel goed.” Ze gaf het armbandje aan Darren en stak der pols naar hem uit zodat hij het om kon doen. ”Het armbandje is prachtig. En dan heb je aardig netjes in Fly der staart geknipt want ik heb het niet ontdekt.” Al snel was het klaar met de rust want Serena kwam naar hun toe gerend dat Fly klaar was. Jammer genoeg moest Chantal dan uit Darrens armen. Ze gaf hem een kus op zijn wang. ”Ik ga haar nieuwe zadel proberen.” Ze liep naar binnen en pakte een dekje en gaf die alvast aan Serena en ging daarna het huis in en pakte haar nieuwe zadel. Ze zadelde Fly snel op deed de peesbeschermers om en steeg op. Natuurlijk reed ze met cap anders zou ze een probleem met Darren krijgen. Na warm gereden te hebben begon ze met springen. Na driekwartier gereden te hebben steeg ze af en gaf der cap aan Serena. Serena deed snel de cap op en klom op Fly en ging voor Chantal uit te stappen. Chantal liep naar Nick toe en keek hem aan. ”Het zadel zit heerlijk. Trouwens ik denk dat Fly er klaar voor is om voor de kar te gaan maar eigenlijk durf ik het nog niet zo goed om der zomaar er voor te zetten. Aangezien ik een paar maanden geleden een gebroken arm had omdat ze schrok van een vogel in het bos. Zou u me misschien willen helpen?” Natuurlijk kon het weer niet omdat Darren eigenlijk een hele planning voor haar had gemaakt.

"Je hoeft alleen vanavond de jurk aan. Meer kan ik niet zeggen." Darren keek Onschuldig naar Chantal toen ze begon over Fly haar staart. Wat een werk was dat geweest. Maar goed dat Chantal op haar bed had gelegen. Tegenwoordig kende hij redelijk wat mensen in de buurt dus was de armband ook snel gemaakt. Binnen een dag omdat hij laat was met het knippen van Fly haar staart. Maar dat ging hij niet aan Chantal vertellen. Voor Chantal naar binnen ging drukte hij nog een kus op haar mond waarna hij met een tevreden lachje keek hoe ze naar binnen verdween. Tijd om bij zijn vader en Evelyn te gaan kijken. Toen hij bij de poetsplaat aankwam kon hij Evelyn en zijn vader niet vinden. Pas toen hij aankwam bij de paddocks zag hij dat hij Evelyn haar hoofdstel om had gedaan en de longeerlijn daaraan had gemaakt. Zonder zweep of iets longeerde hij Evelyn alsof hij het elke dag deed. Darren ging op het hek zitten en keek toe hoe Evelyn keurig haar rondjes liep. Galopperen deed ze zonder moeite evenals het terug gaan naar de draf vanuit de galop. Af en toe zag je paarden super terug vallen maar Evelyn maakte de overgang vloeiend. Net zoals een dressuurknol. Tevreden klopte hij Evelyn op haar hals waarna hij het zadel van de rand afhaalde en haar opzadelde. De longeerlijn werd weggehaald en Darren kroop in het zadel. Zonder cap omdat hij die was vergeten te pakken. Mopperend ging zijn vader naar de stallen om zijn cap te pakken. Van hem had hij dus het gemopper om caps. Ondertussen zat Evelyn al in draf toen zijn vader terug kwam met de bruin zwarte cap. "Doe die cap op voor ik hem op je hoofd zet kleine." Gehoorzaam zette Darren de cap op zijn hoofd voor hij verder ging met Evelyn. Ze was haar energie lekker kwijt waardoor ze super luisterde naar hem. Ze liep netjes aan de teugel, niet te diep niet te hoog. Samen met zijn vader leerde hij haar het begin van het wijken aan zodat hij daar morgen mee verder kon. Nieuwsgierig keek hij toen Chantal aankwam lopen en tegen zijn vader begon te praten. "Met plezier! Waar staat de kar? Kent ze alle commando's al? En het gewicht wat ze moet trekken? Hopelijk mistte er niets van het tuig. Toen ik het zag was ik er gelijk verliefd op en moest ik aan jullie twee denken. Hoe staat het Fly?" Darren lag helemaal dubbel van het lachen om de vragen van zijn vader. Gek. Echter schoot hem te binnen dat ze niet konden gaan oefenen met de kar. Straks zouden ze nog bezig zijn als de visite aankwam en dat zou erg lullig zijn. "Wacht! Morgen gaan jullie maar oefenen. Nu moeten we een aantal dingen voorbereiden voor zo meteen." Met puppyogen keek hij van zijn vader naar Chantal. Een redelijk grote auto kwam het erf op gereden. De moeder van Serena stapte uit met haar man. Uit de auto haalde ze allerlei schalen met hapjes die neergezet konden worden. "Waarom staan er nog geen tafels klaar?! Waar kunnen we nu de hapjes laten? Jongens, je kan ook niets aan ze overlaten." Eliza, de moeder van Serena had altijd wel commentaar. Maar het was een schat van een vrouw die graag iets voor anderen deed. Nick verdween naar Eliza om haar een handje te helpen. Tafel neerzetten en stoelen tevoorschijn halen. Veel mensen zouden niet komen. Een paar vrienden en dat was het wel. Met Evelyn naast zich wandelde hij de paddock uit. Misschien zouden ze tussendoor nog wel even naar buiten kunnen om daar te gaan rijden?

Haast wenste ze zat ze het niet aan Nick had gevraagd want ineens kwam er allemaal vragen op der af. ”De karren staan in de garage, ze kent netjes alle commando’s en ik heb met haar banden gesleept door de bak. En er mist niets van het tuig. Heb me koetsiersbewijs vorig jaar van me ouders gekregen..” Ze zag Nick met aandacht naar der luisteren. Ineens uit het niet vroeg hij of der ouders vandaag ook kwamen. Ze legde het snel uit dat ze 9 maanden geleden een ongeluk met de auto gehad en dat ze er ook zelf was. Gelijk verontschuldigde Nick zich zelf. Agh hij kon het ook niet weten. Uit de bak hoorde ze Darren roepen dat ze morgen maar met Fly aan de gang moesten omdat ze nu nog dingen moesten doen. Chantal was nu wel benieuwd of Nick dan ook bleef slapen stiekem hoopte ze van niet omdat ze vanavond laat als de gasten weg waren gewoon lekker alleen wilde nagenieten van de dag. Of juist niet nagenieten omdat het een rot dag was. Waarschijnlijk Darrens kennende hoefde ze niet ze vanavond niet te balen. Ze keek even naar haar pols waar heft prachtige zwartwitte armbandje met haren van Fly om zat. Terwijl ze keek zag ze ook ongeveer een beetje op haar buik het medaillon hangen. Eigenlijk kon haar dacht echt niet meer stuk na alle dingen die ze had gehad. Het was eigenlijk veelste gek. Stiekem was ze in haar hoofd al bezig met gingen te verzinnen voor Darrens verjaardag. Zoals die foto in een jurk op Fly en dan op canvas laten drukken. Morgen als ze met Nick bezig was met Fly zou ze een beetje polshoogte nemen van wat Darren er van zou vinden. Ondertussen was Serena klaar met uitstappen en was ze van Fly af. Chantal hoefde niet eens te helpen met afzadelen wat Serena had dat al heel snel voor elkaar. Wel hielp Chantal met het opruimen van het tuig want ze wilde dat het zadel met voorzichtigheid werd weg gehangen. Na het opruimen liep ze het huis in en pakte snel iets te drinken. Eigenlijk kon ze niet wachten tot morgen om te vragen aan Nick wat Darren er van zou vinden. Snel zocht ze Nick op en vroeg of hij even mee kon. Gelukkig kon hij even mee. "Ik wil voor Darrens verjaardag een foto van mij en Fly op Canvas laten afdrukken en dan heb ik die jurk van vanavond aan. Maar zou hij dat iets vinden?"

Darren wandelde met Evelyn naar de poetsplaat waar hij haar afzadelde en wat lekkers gaf voor haar harde werk. Vandaag had ze het keurig gedaan, net wat hij wel had verwacht van haar. Vlug zette hij haar op de weide samen met Fly zodat ze daar nog even lekker in kon rennen. Gelijk wandelde hij door naar de stallen waar hij Maddog en Future uithaalde. In de paddocks zette hij ze neer zodat ze hun energie even kwijt konden. Alle vier de paarden begonnen in een koor te hinniken wat over heel het erf te horen was. Indy en Dack kwamen daardoor aangerend, gelukkig gingen ze naar de weide om met Fly en Evelyn te spelen en niet met Maddog en Future. Maddog begon te showen en Future ging languit in het zand liggen. Lekker genieten van het zonnetje. Serena was blijkbaar klaar met het uitstappen van Fly en het opruimen van de spullen, want ze stond opeens voor zijn neus. Serena en hij rende als een stel kleuters naar de trampoline waar ze op begonnen te springen. Nu veerde hij nog lekker, over een paar dagen zou het al een stuk minder zijn. Darren zag Chantal naar zijn vader lopen en met hem praten. Van het gesprek kreeg hij niets mee omdat hij hen niet hoorde van een afstand. Jammer dat hij ook niet kon liplezen. Nick barstte in lachen uit waardoor hij toch wel nieuwsgierig werd wat er aan de hand was. "Meid, dat gaat hij geweldig vinden. Geloof mij. Maar welke jurk ga je aandoen? Hij heeft toch niets verteld hé?" Zijn vrolijke gezicht werd super serieus omdat hij werkelijk dacht dat Darren hem verraden had. Straks zou al zijn geregel voor niets zijn en kon hij de leuke avond beter aflassen. Vanavond moest hij door naar het hotel waar hij overnachtte omdat Darren hem niet bij hen thuis wou hebben. Nog een man in huis kon hij zeker niet aan. Darren sprong samen met Serena telkens de lucht in, hoger en hoger tot ze beide buiten adem waren en languit op het zwarte doek geval lagen. "Meid, je bent helemaal niets veranderd.." Serena schoot in de lach en kwam niet meer bij. Darren snapte echter de lol niet van zijn woorden omdat hij eigenlijk niet veel had gezegd. Omdat hij niet mee lachte werd er een poging tot kieteldood gedaan, jammer voor haar kon hij tegen kietelen. Echter had ze een ander plannetje en ging ze gewoon bovenop hem zitten zodat hij niet meer op kon staan. "Wil je in een waterbak van de paarden eindigen kleine?" Met een uitdagende grijns kwam hij overeind en pakte hij Serena op. Het kostte wat moeite om van de trampoline af te komen maar uiteindelijk stond hij met beide voeten op de grond en beetje hij richting de weide. Serena zou in de smurrie gaan rollen als het aan hem lag. Jammer genoeg kwam hij niet echt ver omdat hij opeens een klap op zijn achterhoofd kreeg. Nieuwsgierig keek hij om, achter hem stond Eliza hem boos aan te kijken. "Zet haar neer." Gehoorzaam liet hij Serena los zodat ze weer kon gaan staan. Onschuldig keek hij naar Eliza. Nog steeds werd hij gecommandeerd door anderen, bij zijn eigen huis nog wel! "Zo nu kan ik je tenminste knuffelen." Eliza gaf hem een knuffel en bekeek hem een keertje. "Je bent echt geen spat veranderd. En nu moet ik weer weg, pas goed op mijn kleine meid. Ik wil haar met schone kleren terug zien." Darren zei Eliza gedag en wandelde naar Chantal toe waarna hij zijn armen om haar heen deed en haar een lange kus gaf. Serena maakte kokhals geluiden waar hij zich niets van aantrok. "Je gaat de visite toch niet ontvangen in je rijkleren?"

Chantal stond met Nick te praten en zag in der ooghoek Darren op de trampoline springen als een klein kind. ”Nou een witte jurk is het met een kleine sleep en aan de voorkant vanaf mijn navel een crème driehoek waar pareltjes opzitten. En nee hij heeft niets over vanavond gezegd alleen dat ik een jurk en hakken aan moet. En dat ik me haar netjes moet hebben hij heeft me ook gerust gesteld dat hij ook in het net er bij gaat lopen. Dat kwam eigenlijk omdat ik het anders min of meer weigerde om in een jurk te gaan lopen. Ik ben meer een broek persoon. En toen ik de jurk ging passen is het idee voor zijn verjaardag gekomen.” Toen ze richting Darren keek zag ze dat hij hun kan op kwam. ”Zullen we morgen anders Fly voor de kar zetten en verder praten?” zei ze nog even snel omdat ze niet wilde dat Darren iets zou horen. Het kon nog erg leuk worden want tegen de tijd dat het Darrens verjaardag was ging zij natuurlijk geheimzinnig doen. Darren had Serena in zijn armen en kreeg een tik voor zijn hoofd van waarschijnlijk de moeder van Serena. Snel moest hij der op en grond zetten toen hij klaar was met Serena en haar moeder kwam hij naar Chantal toen. Net als Darren hoorde ze der geluiden die Serena maakte. Express gaf ze Darren nog een zoen toen hij was gestopt om haar te pesten. Toen Darren vroeg of ze in rijkleren de gasten wilde ontvangen keek ze hem aan. ”En dat zeg je tegen mij heb je je zelf al gezien lieverd. Wil niet veel zeggen maar jij loopt ook in rijkleren.” Snel trok ze hem mee naar binnen voordat ze weer gestoord werden. ”Ik heb een idee we gaan ons nu gewoon omkleden dan hebben we ook weer even rust en tijd voor ons samen.” Ze trok hem gewoon mee de trap op en mee naar hun slaapkamer. ”Blijft je vader trouwens slapen omdat je zei dat we morgen maar met Fly moesten gaan trainen?” Terwijl ze met hem aan het praten was pakte ze een shirt en een spijkerbroek als het verkeerd was dan hoorde ze het wel van hem. Eigenlijk moesten ze nu ook allebei weer douche omdat ze paard hadden gereden. ”Kunnen we nog snel samen onder de douche? Of denk je beter van niet omdat je vader er is en je oude buurmeisje?” Ze hield er rekening mee dat hij zou zeggen dat het inderdaad maar beter was als ze niet samen onder de douche gingen. Voor als er gasten kwamen of voor als ze één van hun zochten.

[Omdat ik niet weet wat je allemaal van plan bent drm is hij kort gebleven ]

"Uh, daar heb je gelijk in." Darren keek naar zijn kleren die nogal vies waren geworden door Evelyn. Misschien was het maar beter om zich om te kleden. Chantal trok hem dit keer mee naar binnen in plaats van hij haar. In de slaapkamer begon hij kleren bij elkaar te zoeken. Gewoon een spijkerbroek, die nog niet vernield was, en een shirt. Goed genoeg om mensen te ontvangen. Trouwens, waarschijnlijk zou het niet eens schoon blijven als hij Serena heel de tijd moest bezig houden. Hopelijk zou ze Jay gaan pesten. Die twee zouden het vast en zeker samen goed kunnen vinden. Bij de woorden van Chantal kreeg hij een grijns op zijn gezicht. Met zijn kleren in zijn handen stapte hij naar de trap toe waar hij naar zijn vader riep. "PAP! Als er mensen komen zou je ze dan even bezig willen houden. We moeten nog douchen en alles." Een hoop gegniffel kwam van beneden, maar zijn vader had er niet veel problemen mee. "We hebben nog een uur. Zorg maar dat je helemaal klaar beneden staat over een uurtje." Nick verdween met een tas richting zijn oude kantoortje waar hij zich ging omkleden. Die zou zeker weten terug komen in een pak. Of niet helemaal in pak maar dan half. Serena sprong enthousiast op de trampoline en speelde met de honden of de paarden in de weide. Darren pakte Chantal haar hand en trok haar mee de badkamer in waarna hij de deur op slot deed. "Een uurtje is meer dan genoeg." Zijn gympen en shirt had hij snel uitgewerkt waarna hij Chantal haar pols pakte en aan het sluitingkje van het armbandje begon te priegelen. Na een beetje gepriegel had hij eindelijk het sluitingkje los gekregen en legde hij het armbandje zorgvuldig weg. Beneden hoorde je zijn vader en Serena vrolijk babbelen over van alles en nog wat. Waar het over ging wou hij niet eens weten. Waarschijnlijk zaten ze weer te fantaseren over Evelyn en Fly voor de kar. Fly kon voor de kar, Evelyn moest toch echt nog even wachten. Tenminste, zo dacht hij erover na. Eerst het ene dan pas het andere. De kraan van de douche zette hij snel aan waarna hij Chantal een kus op haar mond gaf. Zijn handen vonden al snel hun eigen weg, net zoals toen hij met Chantal in bad ging.
Darren gaf Chantal nog een kus voor hij de douche uitstapte en zich afdroogde. Vlug kleedde hij zich aan waarna hij een hand door zijn hand heen haalde en het wel goed vond. Alleen nog sokken, maar die zou hij zometeen wel pakken. In de donkerblauwe spijkerbroek en het witte korte mouwen shirt hobbelde hij door de badkamer heen. Daarnet had hij sokken gehad, maar waar waren ze nu. "Tot zo." Zei hij nog tegen Chantal voor hij de deur uitglipte naar de slaapkamer om sokken te zoeken. In de kast, waar altijd sokken lagen, vond hij ook dit keer weer een paar enkelsokjes. Hij trok zijn vans aan en hobbelde naar beneden waar hij tegen Serena aan liep. Ze keek hem aan met een opgetrokken wenkbrauw en een grote lach op haar gezicht. "Wat. Wacht maar dame, tot jij een vriendje hebt." Een rilling ging door haar lichaam waardoor Darren helemaal dubbel lag. Maar goed dat er nog geen visite was anders moest hij het gaan uitleggen.