A new boss?

”Wist ik wel.” Mompelde hij onschuldig. Alsof hij had geweten dat Chantal vandaag les moest geven en hij morgen. Waarschijnlijk was hij er pas op het laatste moment achter gekomen. Darren moest stilstaan voor het stoplicht en zuchtte eens diep. Rot stoplichten, niet bepaald de dingen waar hij van hield. Ongeduldig trommelde hij met zijn vingers op het stuur terwijl hij naar de ruitenwissers keek die in een rap tempo over het raam heen vlogen. Elke keer dat ze langs zijn zichtveld waren gekomen kon hij voor een moment iets zien, helaas onttrok de regen zijn zicht weer waardoor het cirkeltje maar bleef gaan en gaan. Na een te lange tijd gewacht te hebben op het groene licht mochten ze dan eindelijk weer gaan rijden. In plaats van net aan de snelheidsgrens te plakken hield hij zichzelf in. Regen op de weg en dan ook nog eens hard rijden kon nooit iets goeds opleveren. Toen ze eenmaal thuis waren was het gestopt met regenen. Het grind was nat, de paarden waren nat, alles was nat. Bah, hij wou de zomer terug. Of te winter, dat was namelijk ook wel leuk. Samen met de kinders in de sneeuw spelen. Sneeuwballen gooien naar de honden om ze gek te maken. Ja, de kerst was ook wel leuk. Hij haalde Melody uit haar zitje en gooide de stallen open. Gelijk werd hij begroet door een drukke Maddog. Meneer was nog niet buiten geweest en had zijn energie nog. Samen met Kini zou hij hem straks wel in de bak zetten. In de bak bleven ze nog een tijdje droog. Of hij ging ze gewoon longeren zodat de meiden eventjes in de bak konden zodat ze niet kletsnat waren wanneer hij ze straks moest gaan rijden. Het laatste klonk beter dan het eerste. ”Sorry jongens, nog eventjes wachten.” Chantal was naar binnen verdwenen, waarschijnlijk omkleden omdat ze straks les moest geven. Darren liep met Melody op zijn arm de woonkamer binnen. Haar jasje ging uit net zoals haar schoentjes voor hij haar in de box legde. Zelf had hij alleen nog maar zijn jas uit getrokken omdat hij verder geen tijd had gehad. Tijd om Chantal doei te zeggen had hij wel maar zij blijkbaar niet. Er werd een kus op zijn wang geplaatst en weg was ze. Een beetje beteuterd stond hij te kijken hoe Chantal van het ene op het andere moment uit de kamer verdween. ”Nou meid, je moet het met mij doen deze middag.” Zei hij zachtjes tegen Melody toen Chantal weg was. Alsof Melody er iets van zou begrijpen. Later wel, wanneer ze groter werd. Straks moest hij nog oppassen met wat hij allemaal tegen haar zei. Omdat hij moest gaan mesten en rijden kleedde hij zichzelf snel om. Een oude spijkerbroek aan en een warme trui. Nog even en hij zou zijn muts op zijn hoofd gaan zetten. Koude oren vond hij maar helemaal niets. Voor hij de stallen in verdween keek hij nog eventjes bij Melody. Zijn kleine meisje was ondertussen in slaap gevallen. Alle drukte tijdens het maken van de foto’s was niets voor haar geweest. Wel was ze eventjes een super knap fotomodelletje. Net zoals haar moeder. In de stallen begon hij eerst maar met uitmesten. Van de ene stal hopste hij naar de andere voor hij ze opstrooide en Maddog mee nam naar buiten. Er ging een borstel over meneer heen, hoefjes werden gekrabd en hij kreeg zijn hoofdstel in. De teugels draaide Darren een keertje voordat hij ze door de keelriem haalde. Zo had hij er geen last van. Longeerlijn eraan, longeersingel op en de pessoa eraan. Klaar om te gaan werken. Naja, werken. Klaar om te gaan sloffen. Net zoals Darren had Maddog niet bepaald zin om te lopen. Het ging van slof slof tot hij eindelijk losser werd in zijn lichaam en begon te werken. Galop ging goed, de overgangen ook nog eens. Darren haalde Maddog naar het midden toe en haalde de longeersingel met de pessoa van hem af. Eventjes een paar rondjes stappen zonder al dat gedoe. Samen met Maddog wandelde hij een paar rondjes door de bak. Zijn gympen zaten al snel vol met zand waardoor het wandelen niet bepaald prettig was maar hij moest toch wat over hebben voor de paarden. Toen Maddog niet meer aan het pompen was, was het tijd om terug te gaan naar de stallen voor het volgende paard. In plaats van naar de stallen toe stappen spoorde hij Maddog aan tot een laatste drafje. Bekijk het maar dat hij door de regen ging wandelen. Nee, hij wou zo snel mogelijk uit de regen. Ondanks het drafje kwam hij drijfnat bij de stallen aan. Maddog ging terug zijn stal in, moe dit keer. De longeersingel en pessoa liet hij bij de stallen liggen, net zoals de longeerlijn. Enkel het hoofdstel van Maddog ruimde hij op. Voor hij Kini pakte ging hij eventjes bij Melody kijken. In de tijd dat hij bezig was met het mesten en Maddog longeren was madammeke wakker geworden. Huilen deed ze niet. Ze lag heerlijk te spelen met haar paardje. Dack zat voor de box met zijn neus door de spijlen alsof hij keek naar wat ze aan het doen was. Af en toe hield Melody haar paardje dicht bij Dack zijn neus en wiebelde ze hem heen en weer waardoor de beentjes van haar knuffeltje bewogen. Lachend deed Darren de deur weer dicht en ging naar Kini toe. Net zoals hij bij Maddog had gedaan haalde hij een borstel over hem heen, krabde zijn hoeven uit en deed de teugels gedraaid door de keelriem. De longeerlijn met longeerstukje ging aan het bit vast nadat hij de longeersingel en pessoa vast had gemaakt. De maat van Maddog kon hij niet gebruiken voor Kini, dat was zielig. Voor hij naar de bak liep verstelde hij de pessoa en haalde hij het zand uit zijn schoenen. Vies zand. Dit keer met Kini samen liep hij naar de bak waar hij hem ook weer longeerde. Zo gek als hij was om met Maddog rondjes te gaan lopen was hij dit keer niet. Bekiek het maar. Kini ging na het longeren terug zijn stalletje in, met zijn zweetdekentje op want hij was behoorlijk aan het zweten geslagen. Voor hij Evelyn en Fly ging rijden haalde hij alle drie de dames uit het land en zette ze in de bak. Rijden had hij eigenlijk geen zin in. Gister had hij Fly al gelongeerd. Bij Evelyn had hij er een klein beetje een potje van gemaakt. Mercury was een bolletje maar daar kon hij niets mee doen. Hij had het niet op shetlanders. In plaats van te gaan rijden zette hij ze alle drie in de bak. Voor een momentje verdween hij omdat hij eventjes wat moest zoeken. Na een paar minuten zoeken kwam hij terug met een grote skippybal waarvan hij het handvat bij elkaar bond met een strotouwtje. Of ze er iets mee zouden doen zou hij vanzelf merken. Omdat geen van de paarden naar hem toe kwam toen hij de bak in stapte legde hij de skippybal maar neer op de grond en gaf er een harde trap tegen aan. Waarschijnlijk had hij dat beter niet kunnen doen want Evelyn zette het op rennen, Fly ging mee en Mercury viel de skippybal aan. Darren zocht het snel hoger op in een hoek van de bak en keek naar het schouwspel. Elke keer dat de bal in de buurt van Evelyn kwam bokte ze een aantal keer voor ze de benen nam. Fly rende vrolijk mee en Mercury deed eigenlijk niet veel. Ja, de skippybal mollen. Eindelijk was de rust weergekeerd, half dan. Mercury liet zichzelf in het zand zakken en begon te rollen waardoor ze een zand monster werd. Evelyn en Fly hadden uitgevonden dat je tegen de skippybal kon trappen en er natuurlijk mee kon gooien. Af en toe vloog de bal over de rand van de bak heen waardoor hij weer in beweging moest komen om hem te pakken. Heel vermoeiend, vooral als je geen zin hebt in bewegen. Elke keer dat hij de bal terug gooide ontstond er weer chaos. Evelyn zette het dan weer op rennen samen met Fly. Stelletje gekken. Voor hij het zou vergeten snelde hij naar binnen toe. Melody zat nog steeds te spelen, dit keer in haar eentje want Dack lag te kauwen op een speeltje. Chantal kwam straks thuis en voor ze thuis kwam wou hij aan het eten zijn begonnen. Zijn erg smerige zand handen waste hij onder de warme kraan. Liever warm dan koud want zijn handen waren aan het bevriezen geweest buiten. Stel je voor dat het straks ook nog eens tijd werd voor handschoenen! Het moest niet gekker worden. De winter was nog niet aantocht, eerst moesten ze namelijk de herfst zien te overleven. Met moeite waarschijnlijk maar ze moesten hem zien te overleven zonder helemaal te bevriezen. Hij zou het er niet moeilijk mee hebben. Gewoon dicht bij Chantal gaan staan dan werd hij vanzelf lekker warm van binnen. De paarden zouden hun wintervacht krijgen en heerlijke beertjes worden. Erg leuk om te zien hoe ze in fluffy veranderden. Terwijl hij bezig was met dingen snijden en water koken. Omdat Chantal het lekker vond zouden ze vanavond spaghetti eten. Hij zou zijn gezicht wel in de plooi houden tijdens het eten. Toen Chantal eindelijk weer thuis was kreeg hij een kus op zijn wang. ”Jij hebt gewerkt, ik zorg voor het eten.” In de tijd dat hij bezig was geweest met het kookboek zoeken had hij de openhaard aangemaakt en de honden alvast hun eten gegeven zodat ze rustig zouden zijn. Dack was wonderbaarlijk genoeg rustig, misschien omdat Indy bij hem was komen liggen in plaats van bij de pups. Wist hij veel. Zolang ze maar rustig waren. Vlug veegde hij zijn handen af en pakte Chantal haar hand waarna hij haar meetrok naar de bank. ”Ik roep wel wanneer het eten klaar is.” Voor hij terug naar de keuken verdween gaf hij Chantal een kus. Melody vermaakte zich wel met haar knuffeltje, hij had haar de hele middag nog niet gehoord. Terwijl hij de spaghetti in het water liet zakken keek hij op het potje van Melody haar eten hoe lang hij het moest verwarmen. Bah, het stonk. Toen hij eindelijk had gevonden hoelang het verwarmt moest worden goot hij het over naar een bakje die in de magnetron kon. Nadat hij het in de magnetron had gehad was het eten snel klaar. Hij riep Chantal en haalde Melody uit haar box. In plaats van haar op schoot te nemen zette hij haar in de kinderstoel. Haar eten niet voor haar neus anders zou het waarschijnlijk op de grond verdwijnen. Elke keer dat hij een hap nam hield hij een hap voor Melody haar mond. Af en toe deed ze wat moeilijk maar ze at haar prak keurig op zonder al te veel knoeien. Chantal vertelde dat Casper naar haar toe was gekomen met de mededeling dat Paco ingeslapen was. Niet Paco, hij was net zo’n lekker les paardje. Wat hij daarna hoorde viel hem ergens zwaar. Ze wouden Maddog terug voor de lessen? Liever niet maar als Maddog weg was waren er een aantal voordelen die naar voren kwamen. Chantal noemde ze al op en hij stemde toe. Maddog zou terug gaan naar de manege en er zou een ruintje komen als maatje voor Kini en pony voor Nathan. Ergens was het wel prettig dat Maddog nu wegging. Minder knolletjes om te rijden voor hem. ”Ik zal morgen overleggen met Casper wanneer hij naar de manege gebracht kan worden. Trouwens, Iris en Jace komen straks om op Melody en de honden te passen.” Want ja, papsie en mamsie moesten nog steeds winkelen voor Melody haar verjaardag. Wat ze haar zouden gaan geven wisten ze helaas nog steeds niet. Na het eten ruimde hij de tafel af. Alle spullen zette hij alvast in de vaatwasser, Melody haar toet maakte hij schoon, omdat ze niet bepaald netjes had gegeten, voor hij haar op de grond zette. Gelijk kroop ze naar de honden toe en ging zowat tegen Indy aanliggen. Ergens zag het er best schattig uit maar aan de andere kant vond hij Indy zielig. Haar eigen kinders en dan ook nog eens Melody die bij haar om aandacht kwam miepen.
Omdat hij het toch wel eng vond, ondanks het hekje voor de openhaard, tilde hij Melody in de box voor hij zichzelf om ging kleden. Een andere spijkerbroek aan en een shirt met een vest. Warm genoeg voor hem. Straks ging zijn jas toch aan. Dat Iris en Jace naar binnen waren geslopen merkte hij pas toen hij naar beneden liep om zijn schoenen aan te doen. Samen stonden ze naar de pups te gluren. Lachend om de opmerking van Chantal keek hij ze aan. Er werd wat gemompeld maar uiteindelijk werd er toch toegegeven dat ze wat samen hadden. Best grappig. Hun vermoeden werd bevestigd. Omdat het steeds later en later werd zei hij Iris en Jace gedag. Chantal haar hand had hij al snel gevonden en hij trok haar vrolijk mee de deur uit. Zijn jas in zijn hand omdat hij die nog aan moest doen. Al snel zaten ze in de auto richting de stad. Chantal kwam in de stad weer met de vraag wat ze hun kleine meid gingen geven. Wist hij veel. Melody werd één, wat moest je geven? Darren pakte Chantal haar hand weer en samen wandelde ze de stad in. Voordat het al laat was liepen er toch nog veel mensen rond. Koopavond, alsof hij dat kon vergeten. Waarom zouden ze anders hier ook rondlopen? Het duurde een tijdje maar uiteindelijk liepen ze langs de juwelier waar Chantal wat vond om te geven. Een mooi zilver bedelarmbandje waar je meerdere bedeltjes aan kon hangen. Voor elk jaar eentje erbij. Hij had nog niet zijn oordeel kunnen geven of hij werd mee de winkel ingetrokken. Niet dat hij het erg vond, het was echt heel schattig. Hij liet Chantal haar gang gaan omdat zij beter wist wat leuk was voor Melody dan hij. Hij zou waarschijnlijk met iets aan komen zetten wat hij leuk zou vinden. Nieuwsgierig keek hij naar de bedeltjes die Chantal had uitgekozen. Een paardje en een bloemetje. Onwijs schattig. Toen alles ingepakt was en hij had afgerekend liepen ze door naar de ruitershop. Chantal zou wedstrijd gaan rijden en daarvoor moest ze toch echt spullen hebben. Nieuwe wedstrijdkleren hingen er genoeg, met nog veel meer andere dingen. Elke keer dat hij wat zag hangen wat hij leuk vond verdween hij heel eventjes. Uiteindelijk gingen ze de winkel uit met nieuwe wedstrijd kleren en een Himalaya liksteen voor de knolletjes. Lang liepen ze niet buiten of Chantal trok hem weer mee. Dit keer een of ander zaakje in die hij niet kende. Erg vond hij het niet want toen hij de woorden van Chantal hoorde verscheen er een lach op zijn gezicht. Appeltaart, chocomelk en slagroom. Ze kende hem te goed. Ie wat ongeduldig wachtte hij tot ze hun appeltaart en chocomelk hadden. ”Je paardje is gek. Ze ging rondjes rennen in de bak, alleen maar omdat Evelyn ging rennen om de skippybal..” Hij begon bijna zijn geduld te verliezen toen de chocomelk en appeltaart werd gebracht. Gelijk begon hij de appeltaart, met slagroom natuurlijk, op te eten. Heerlijk. Na de appeltaart was de chocomelk aan de beurt. Eigenlijk had hij best wel slagroom op Chantal haar neus willen smeren maar dat kon hij niet maken. Thuis zou hij haar wel met slagroom besmeuren. Helaas was alles al snel weer op en moesten ze terug naar de auto. Vele hadden ze namelijk niet meer te zoeken in de stad. Ze waren nog niet eens bij de auto toen er een of ander vrouwtje naar hen toe kwam die henna tatoeage zette. Chantal begon gelijk tegen het vrouwtje te praten en voor hij het wist werd er een of ander chinees teken voor liefde op Chantal haar pols gezet. Darren stond een beetje schaapachtig te kijken hoe de vrouw de henna op Chantal haar pols zette. Ergens vond hij het maar raar, aan de andere kant zag het er wel leuk uit. Wat hij niet verwacht had was dat Chantal de tatoeage vast wou laten zetten. ”Je weet dat ze dan met een naald in je huid gaan prikken?” Zei hij met opgetrokken wenkbrauw. Het idee alleen dat ze met een naald telkens in je huid prikten om inkt onder je huid aan te brengen liet hem toch iets huiveren. Nee, een prettig idee vond hij het niet. Voor de zoveelste keer vandaag liet hij zich achter het stuur op de stoel zakken. De sleutels gingen het contact in en hij deed zijn gordel nog om voor ze wegreden. ”Ik wil er eentje op me arm. Dack zijn kop, of Evelyn haar hoofdje.” Nee, liever wou hij iets met Chantal of Melody. Maar daar zou hij nog wel over na gaan denken. Al snel ging het onderwerp van tatoeage naar peetouders. Jace en Iris als peetouders van Melody. Beide konden ze goed met Melody opschieten, ze waren onwijs goede vrienden van hen dus waarom niet? Als ze wouden konden ze gelijk de peetouders van Nathan worden. Het zekere voor het onzekere. Darren draaide de auto het erf op en voor hij het wist zag hij Dack uit de stallen verschijnen. Dack wist dat hij niet te dicht bij de auto moest komen dus stond hij op een afstandje vrolijk te kwispelen. Zodra hij uitstapte vloog Dack op hem af en sprong tegen hem op. Na een standje bleef Dack laag en was hij alleen nog maar enthousiast. In plaats van heel lang knuffelen aaide hij Dack even en stuurde hem daarna weer weg. Vervelend, nu was zijn broek nat door de natte poten van Dack. Vlug liep hij naar Chantal toe zodat ze samen naar binnen konden lopen. Binnen kwamen ze er achter dat Iris tegen Jace aan in slaap was gevallen. Stil liepen ze naar ze toe en legde hun handen op hun schouders waar ze van schrokken. Best grappig om hun reacties te zien. Van Jace kreeg hij gelijk een stomp tegen zijn arm maar die kreeg hij gewoon terug. Moeten ze maar niet in slaap vallen. Naarmate Chantal meer vertelde over hun vrijgezellenfeest en waarom ze hen nu deels hadden teruggepakt veranderde Jace zijn gezicht op zekere mate dat hij er erg grappig uit begon te zien. Darren kon het dan ook niet laten om half in lachen uit te barsten. Omdat ze het over het peetouderschap moesten hebben plofte hij neer op de andere bank. Zijn schoenen trapte hij uit en schoof ze aan de kant voor Chantal zou zeggen dat hij ze in de gang neer moest zetten. Daar had hij namelijk nou net geen zin in. Veel hoefde hij niet te zeggen, behalve dan vragen of ze de peetouders wouden worden. Het kwam er lichtelijk verveeld uit maar het duurde hem ie wat te lang. Onschuldig keek hij naar Chantal omdat hij had verwacht dat zij het dolgraag had willen vragen. Jace begon gelijk een gesprek tot Chantal zei dat ze er over een paar maanden een peetzoon bij zouden hebben. Gelijk was zijn aandacht vervlogen en hield het gesprek halt. Ze werden overspoeld met vragen over hoelang het nog duurde, hoe de kamer eruit zou komen te zien, of hij ook een pony kreeg. Iris praatte ronduit met Chantal en hij praatte met Jace. De gesprekken gingen over een ander onderwerp wat best wel grappig was. Jace en hij hadden het over de kamer hoe die in elkaar gezet zou gaan worden terwijl Chantal en Iris het weer ergens anders over hadden. Omdat Chantal net had gezegd dat ze op vakantie gingen vroeg hij gelijk maar of ze op konden passen. Jace vond het geen probleem, evenmin als Iris. Omdat de gesprekken nogal lang doorgingen haalde Darren er maar wat te drinken bij. Automatisch schonk hij wat anders in voor Chantal, Iris haar drinken deed hij maar op de gok. Jace knikte toen hij hem vragend aankeek met de waterkoker. De thee voor Iris en Chantal zette hij voor hen neer voor hij zich naast Jace op de bank liet ploffen. Ergens was het best saai dat Chantal nu geen alcohol mocht drinken. In je eentje drinken was helemaal niet leuk. Omdat hij geen gehuil of rare woordjes hoorde keek hij nieuwsgierig van de box naar de Jace. Zijn onuitgesproken vraag werd beantwoord met een blik naar de trap. Melody lag al te slapen, ze had een lange dag achter de rug gehad. Eerst die fotoshoot en daarna ook nog eens heel de tijd binnen moeten zitten omdat papa zo nodig met de paarden bezig moest zijn. Omdat het al laat werd moesten Jace en Iris naar huis. Darren liep mee naar buiten omdat de dames terug moesten naar hun weiland. Met de halster in zijn hand zwaaide hij Iris en Jace uit. Vlug deed hij de halsters vast en bracht Evelyn , Fly en Mercury terug naar het weiland. Voor hij terug naar binnen ging gaf hij ze snel hun brokken. Kini en Maddog kregen ook nog hun brok voor ze moesten gaan slapen. De stal ging dicht en hij verdween weer naar binnen. Voor hij het in de gaten had voelde hij opeens een hand in zijn nek en werd hij gezoend. In opstand kwam hij niet, in tegendeel zelfs. ”Is het niet andersom? Nu ben jij eindelijk van mij.”

3600 :la:

Net toen ze gezegd had dat hij eindelijk van haar was maakte Darren een opmerking waardoor ze in de lach schoot. ”Nee vind dat jij van mij bent.” Snel voor hij weer een opmerking maakte liep ze naar de stal om die af te gaan sluiten. Tot haar verbazing was die al afgesloten. Ze liep weer naar binnen en trok daar ineens Darren mee naar boven. De honden sliepen toch tegenwoordig in de woonkamer dus hadden ze geen last dat ze ineens boven kwamen. Ze trok Darren mee naar de badkamer. ”We hebben allebei nog make-up op dus moeten we helaas in bad. En ons dochtertje ligt lief te slapen en de honden ook dus hebben we tijd genoeg voor ons samen.” Chantal draaide de kraan open en deed spul in het bad. Daarna trok ze der kleren uit en legde ze op het kastje onder de wastafel. Haar ring, armband en ketting legde ze op het plankje. ”Nu hopen dat als Nathan er is dat we ook rustig in bad kunnen. Niet dat hij ineens gaat huilen en dan Melody aan steekt.” Rustig stapte ze in bad en ging tegen Darren aan zitten toen hij achter der zat. Ze deed haar ogen even dicht en zuchten lekker. ”Die drie meiden waren vandaag weer zo vervelend. Nu ben ik zeker aan onze vakantie toe. Ze kwamen naar me toe omdat ze het niet eens waren met de pony waar ik ze op had gezet. Ik dacht duidelijk te zijn geweest maar even laten hadden ze toch met elkaars pony gewisseld. Uiteindelijk was me boodschap toch over gekomen en ruilde ze weer terug. Wordt echt gek van ze.” Net toen ze zuchten voelde ze in haar buik Nathan weer bezig. Ze pakte Darrens handen en legde ze op haar buik. ”Laatst was hij de hele nacht bezig. Heb toen geen oog dicht kunnen doen.” Omdat ze niet te lang in het bad konden zitten gingen ze er uit. Chantal trok gelijk haar slaapkleren aan en ging nog even bij Melody kijken. Toen ze bij haar meisje was geweest ging ze naar boven en ging op bed liggen. Ze kon het nog steeds niet geloven dat hun meisje morgen één jaar zou worden.

Beteuterd keek Darren toe hoe Chantal naar de stallen liep. Zou hij zeggen dat hij alles al dicht had gedaan? Nee, daar mocht ze zelf achter komen. In de tijd dat Chantal in de stal was liep hij naar Indy en de pups toe. Wat waren die kleintjes toch schattig. Zouden ze de pups houden? Dan zouden ze nog meer dieren hebben. Het was zielig om ze weg te doen, hij wou niet weten hoe Indy zich moest voelen als ze zag dat haar kids weggingen. Daar moest hij het nog maar eventjes met Chantal over hebben. Darren werd plots door Chantal mee naar boven getrokken. De eerste passen die hij zette waren een beetje wankelend door de plotselinge actie van Chantal maar al snel liep hij vlug mee naar boven. Hij trok een wenkbrauw op omdat hij de badkamer in werd getrokken. Door de opmerking van Chantal schoot hij in de lach. "Wat verschrikkelijk dat we make-up op hebben.." Omdat hij zijn trouwring nooit om had wanneer hij onder de douche ging of iets wriemelde hij hem nu ook maar weer van zijn vinger af. Zorgvuldig legde hij hem weg op het kastje, naast zijn horloge en mobiel die nog in zijn broekzak zat. Normaal gesproken zou hij het voorbeeld van Chantal opvolgen maar deze keer liet hij zijn kleren liggen waar hij ze uittrok. Ze lagen toch niet in de weg. Voorzichtig stapte hij in het bad aangezien hij bang was uit te glijden door het goedje wat Chantal in het water had gegooid. Het warme water omringde hem toen hij achter Chantal ging zitten. Geduldig luisterde hij naar wat Chantal vertelde. De drie meiden uit haar les waren weer bezig geweest met zeuren of ze op een andere pony mochten. Natuurlijk moest het nog even erger gemaakt worden door niet te luisteren naar Chantal en gewoon van pony te verwisselen. "Mag ik jou lesje een keertje draaien?" Vroeg hij onschuldig. Ze konden een leuke les verwachten als het zou mogen. Zijn handen werden vastgepakt en op Chantal haar buik gelegd. Verbaasd keek hij op toen hij wat voelde bewegen onder zijn hand, net alsof er getrapt werd. Bij Melody had hij het ook wel eens gevoeld maar het bleef grappig om het zo te voelen. "Volgende keer moet je mij gewoon wakker maken, jij hebt het al zwaar genoeg met Nathan in je buik." Voor Chantal uit het bad stapte gaf hij haar een kus op haar wang. Eigenlijk wou hij nog helemaal niet uit bad maar het moest toch echt. Met tegenzin kwam hij uit bad en liet hem leeglopen. Nadat hij zichzelf had afgedroogd trok hij zijn slaap kleren maar aan. Veel had hij toch niet meer te doen deze avond. Al sloffend wandelde hij naar de zolder. Zijn laptop had hij onderweg mee geplukt zodat hij nog eventjes wat kon doen voor hij ging slapen. Stapje voor stapje liep hij de trap op tot hij boven was. "Ik komt jou onderstoppen." Voor Chantal in protest kon gaan had hij haar al op haar rug gedraaid, de dekens over haar heen geslagen en was hij bezig met haar instoppen. Pas toen hij vond dat de dekens goed lagen hield hij op en gaf hij haar een kus. "Welterusten schoonheid."
Darren liet zich met een luide zucht op de stoel die bij het raam stond vallen. De laptop zette hij op zijn schoot neer waarna hij gelijk google zocht. Chantal had het over de vakantie gehad dus ging hij maar weer eventjes kijken waar ze ook alweer heen gingen. Het duurde eventjes omdat hij niet meer wist hoe het heette maar uiteindelijk vond hij het. Het huisje waar ze naartoe zouden gaan. Meer dan 900 kilometer ver weg maar het was het waard. Een heerlijk afgelegen huisje los van het woonhuis van de mensen die het verhuurde met onwijs veel ruimte eromheen. Perfect om twee weken bij te komen van alle drukte maar ondertussen ook nog wat te zien. Op de site stond dat er in de buurt kastelen waren te zien, je kon rondleidingen krijgen in kerken en nog veel meer. Na nog een tijdje wat gezocht te hebben naar wat ze in de buurt nog meer konden doen sloot hij toch maar af. Laat was het dan nog niet bepaald, maar slaap kon je nooit teveel hebben. Hij had net zijn laptop opgeruimd toen hij van beneden Melody hoorde huilen. Het zou ook niet. Voor Chantal in beweging kon komen liep hij de trap af en ging de kamer van Melody binnen. "Wat is er meisje?" Al snel zag hij het betraande gezichtje van Melody en de reden waarom ze aan het huilen was. Haar knuffeltje was gevallen. Zodra hij hem oppakte en hem aan haar had gegeven was het weer stil. Slapen ging ze alleen niet, eerder spelen met haar knuffeltje. Hoelang hij nog bij zijn kleine meid zat ging aan hem voorbij. Omdat ze niet wou slapen, maar hij wel, tilde hij haar maar op en nam haar mee naar boven. Zachtjes liep hij de trap op, wie weet lag Chantal al te slapen. Melody legde hij naast zich neer, aan de binnen kant van het bed zodat ze er niet uit kon vallen. Darren sliep al snel, Melody was uiteindelijk ook stil en lag heerlijk te slapen met haar knuffeltje in haar armpjes.
In plaats van uit te slapen, ja dat deed hij wel eens, sprong Darren rond 8 uur uit het bed. Melody lag nog te slapen dus liet hij haar maar liggen. Wel met zijn dekens wat omhoog naar de bedrand toe zodat ze niet uit kon rollen. Vandaag was Melody jarig. Tijd voor cadeautjes, taart en natuurlijk slingers! Het kostte wat zoek werk maar uiteindelijk had hij de slingers gevonden. Dat ze er nog waren was een gok geweest. Naar zijn weten had hij ze de vorige keer weggegooid. Blijkbaar niet. Zorgvuldig hing hij de slingers op in de kamer en blies hij ballonnen op die hij aan de box van Melody vastmaakte zonder dat ze er bij zou kunnen. Stel je voor dat er eentje kapot zou gaan en ze de ballon op zou eten. Dack en Indy stonden ondertussen al naast hem om eten te smeken. Omdat hij ze hun zin niet wou geven ging hij door met een aantal dingen klaar zetten voor hij de honden hun eten gaf. De pups controleerde hij ook voor hij thee zette, Melody haar ontbijt klaarmaakte en de hele reutel, inclusief cadeautje, mee naar zolder nam. Op zolder schoof hij de gordijnen open en maakte hij Chantal wakker met een kus op haar wang. Melody was ondertussen ook wakker geworden en lag rare woordjes uit te kramen. "Er is er een jarig hoera hoera, dat zul je wel zien dat ben jij.." Begon hij vrolijk. Na het liedje haalde hij het cadeautje tevoorschijn. In plaats van hem aan Melody te geven gaf hij hem aan Chantal. "Aan mama de eer." Van het dienblad haalde hij zijn kop koffie die hij daarnet had gezet. Je moest toch iets hebben om mee wakker te worden. Dat Chantal koffie niet lekker vond kon hij niet begrijpen. Aan de ene kant ook wel want je moest het leren drinken. Nadat Chantal haar thee op had en Melody haar ontbijt zette hij de spullen terug op het dienblad en bracht het naar beneden toe. Tijd om de paarden te gaan doen en dan naar de manege te vertrekken voor zijn les. Helaas in de ochtend, het was niet anders. Chantal haar les zou hij voor een keertje over mogen nemen. Die meiden zouden niet weten wat ze gingen overkomen. Ergens had hij er super veel zin in, aan de andere kant ook niet. Chantal was ondertussen met Melody naar beneden gekomen en ging haar aankleden. Darren kleedde zich snel om, een oude spijkerbroek, simpel shirt met een lekker warm vest eroverheen. Goed genoeg voor hem. Op zijn heerlijk warme sokken banjerde hij door het huis heen opzoek naar zijn schoenen. Ze waren vies dus hij had ze ergens neergezet waar hij ze geen rommel zouden maken. Voor hij verder zocht liep hij naar Chantal toe en gaf haar een kus. "Ben straks terug, moet eventjes naar de manege toe. Ik geef de paarden alvast hun eten." In een rap tempo liep hij de trap aan, waar hij wonder boven wonder zijn schoenen vond. Op de plek waar hij ze gister uit had gedaan. Logisch. Aandoen deed hij de nog niet want dan zou hij modder door heel het huis lopen. In de stallen deed hij zijn schoenen aan waarna hij Maddog en Kini hun eten gaf. De dames hun eten moest hij meenemen naar de weide. Opzich geen probleem maar het kostte weer tijd. Toen hij eenmaal in de auto zat was hij al snel op de manege. In de stallen waren de hulpen bezig met het mesten, een aantal staldeuren stonden open omdat er opgezadeld werd voor de les. Darren keek snel met wie hij opgescheept zat in de les voor hij de bak instapte en de deuren open deed voor de paarden die al stonden te wachten. Een hoop gekakel was er gelijk te horen in de bak omdat er van alles verteld moest worden over die ene leuke jongen. Normaal gesproken zou hij zich er mee gaan bemoeien, dit keer hield hij zich er buiten. Voor het rijden ging hij de lijst na om te kijken of iedereen er was. De les ging snel en makkelijk, iedereen luisterde goed en zo hij op het einde dan ook een stukje caroussel rijden oefenen. Aan het begin was het een chaos, iedereen reed door elkaar. Gelukkig was de rust snel terug gevonden en ging het nog redelijk goed. Hier en daar moest er nog wat gesleuteld worden maar het zag er best leuk uit. Gelijk naar huis gaan ging niet. Hij moest Casper nog eventjes zien te vinden. Zoals hij we had verwacht vond hij Casper bij de pony's. Meneer stond weer eens met een welsh ponytje naast zijn zijde omdat hij kindjes moest uitleggen hoe ze moesten opzadelen. Het zag er best wel grappig uit. Natuurlijk moest er eerste geborsteld worden. Darren greep zijn kans en overlegde even met Casper hoe ze het zouden doen en wanneer. Lang duurde het niet voor ze een oplossing hadden. Casper zou met de trailer naar hun huis komen en dan kon Maddog ingeladen worden om daarna een weekje rustig aan te gaan rijden in de gevorderde lessen. Geen beginnerslessen voor Maddog, dat wouden ze hem niet aandoen. Na nog een uurtje op de manege wat administratie en andere zooi te hebben gedaan melde hij zich af en ging hij terug naar huis. Onderweg kwam hij een bekende auto tegen die toevallig naar hetzelfde huis toe ging. Op het erf stapte hij snel uit om Jace en Iris gedag te zeggen en binnen te laten. Visite hoorde natuurlijk ook bij een verjaardag.

Net toen ze Darren liet voelen en ze had gezegd dat Nathan haar wakker had gehouden zei hij dat ze hem de volgende keer wakker moest maken. Omdat ze het al zwaar genoeg had met Nathan in der buik. ”Schatje jij kan er niets aan doen dat Nathan mij wakker houd. Dus jij moet gewoon slapen als dat kan.” Net toen ze boven op bed lag kwam Darren ook boven met zijn laptop in zijn handen. Ze schoot in de lach om wat hij zei dat hij der kwam onderstoppen. Nog voor ze iets kon zeggen lag ze op der rug aan haar kant van het bed en was Darren bezig met onderstoppen. ”Je bent ook gek ook hé. Je mag trouwens best me les een aantal keer overnemen geen elk probleem mee.” Ze kreeg nog een kus van hem wat ze echt helemaal niet erg vond. ”Jij ook welterusten voor zo lieverd.” Heel even zuchten ze diep en sloot haar ogen. Maar omdat ze merkte dat Darren nog niet naast der lag keek ze waar hij was. Ze zag hem in de stoel bij het raam zitten. Toch kwam ze niet uit bed ergens dacht ze dat ze dan op de kop zou gaan krijgen omdat ze goed moest slapen van hem. Ze sloot haar ogen weer en viel langzaam in slaap.

Na een uurtje geslapen te hebben werd ze wakke door gehuil van beneden. Melody was weer eens wakker geworden. En had besloten dat ze ging huilen. Nog voor Chantal iets kon doen ging Darren naar beneden. Ze besloot om niet al te gaan slapen zonder dat Darren weer terug was. Een paar tellen later hoorde ze Darren naar boven komen en zag ze Melody op zijn arm. Ze werd tussen hun in gelegd wat een beetje jammer was aangezien Chantal vaak in Darrens armen in slaap viel. Agh ja normaal lag Melody in haar eigen bedje en morgen was ze jarig dus het kon wel een keertje.

De volgende morgen werd ze beetje wakker toen de gordijnen ineens open werden gemaakt. Ze kreeg een kus op der wang. Chantal deed haar ogen beetje open en keek slaperig op. Ze kreeg van Darren thee en hij dronk zelf koffie. Omdat Melody zelf nog geen cadeautjes open kon maken maakte Chantal het open. ”Kijk eens wat je van papa en mama krijgt. Een mooi armbandje met een paardje en een bloemetje. En elk jaar ga je een bedeltje er bij krijgen.” Niet dat Melody er iets van begreep maar ja. Chantal deed hem om bij Melody. ”Staat best leuk.” Darren ging naar beneden toen Melody der eten op had. Chantal bleef nog even met Melody op bed maar kwam al snel naar beneden. Ze kwam Darren tegen die zei dat hij naar de manege ging en hun paarden alvast eten gaf. ”Is goed tot straks.” Chantal deed Melody even in bad. Ze deed er maar een klein laagje water in zodat zij zich zelf kon omkleden. Na een half uurtje was Melody wel schoon en Chantal omgekleed. Ze pakte Melody uit het bad en droogde haar af. Ze deed haar hele leuke kleertjes aan want ja ze was jarig. Toen ze beneden kwam keek Chantal vol verrassing. Darren had alles versierd. Chantal zetten Melody op de grond en ging alvast voor de visite dingen klaar zetten en in orde maken. Toen alles klaar stond pakte ze Melody op en ging naar de stallen. Samen met Melody zetten ze de paarden buiten en lieten ze de honden uit in de bak. Net toen Chantal was begonnen met de stallen te mesten kwam Darren thuis. Rustig ging ze door met mesten alsof er niets aan de hand was.