A new boss?

In de verte voelde hij dat Chantal uit bed ging. Hij veerde iets omhoog maar sliep gewoon verder. Darren lag redelijk rustig te slapen tot hij Chantal terug voelde kruipen in bed. Weer lag hij een tijd erg hoog in zijn slaap. Bij het geringste geluid werd hij wakker en ging hij zich eraan ergeren. Zo werd hij dan ook wakker omdat de verwarming aansloeg. Naast hem lag Chantal alweer te slapen. Hoelang ze lag te slapen wist hij niet precies. Nadat hij weer anders was gaan liggen sliep hij weer. Dit keer totaal niet lekker omdat hij een nachtmerrie had. Iets voor 7 uur vloog hij dan ook omhoog en keek hij in paniek rond. Zijn ademhaling ging ongelofelijk snel, evenals zijn hartslag. Hopelijk was Chantal niet wakker geworden. Hij griste zijn kleren uit de kast en ging onder de douche. Door het water langs hem werd hij klaar wakker. Tijd om er tegenaan te gaan, eerst maar eens de paarden eten gaan geven. Waarschijnlijk zouden ze nu wel wakker zijn. Beneden kwam hij Dack en Indy tegen, voor de deur natuurlijk. Buiten was het grauw op een klein zonnetje na. Na het open doen van de deur huiverde hij door de kou. Vlug deed hij de keukendeur dicht voor hij naar de weide liep. Evelyn en Fly kwamen naar het hek gegaloppeerd. Gelukkig was het weiland niet drassig geworden, alleen een beetje vochtig. Dan was de droogte laatst toch wel handig geweest. Beide merries zaten lichtelijk onder de modder, verder waren ze nog gewoon schoon. Darren ging hun eten halen zodat ze geen herrie zouden gaan maken. Ook Maddog en Future kregen hun eten, gewoon in hun stal zoals altijd. Vandaag zou hij wel eens gaan kijken of hij de weide op kon splitsen. Al moest hij oppassen met Future, meneer scheen goed te kunnen springen. In plaats van eerst te gaan rijden of zo ging hij de stallen uitmesten. Maddogs stal, en die van Future als eerste. Daarna ging hij naar de inloopstal die hij ook uitmestte en terug opstrooide. In een rap tempo wandelde hij terug naar de stallen. Maddog en Future deed hij een halster om voor hij ze meenam naar de bak. De schotten waren hoog genoeg dus daar konden ze even rennen voor ze weer terug zouden moeten in de paddock. Nog voor hij de bak deuren helemaal open had gedaan begon Maddog al te rennen. Echter ging dit niet zo goed zoals hij verwacht had omdat de deur niet helemaal open was. Gelijk hield hij halt en wachtte hij tot Darren de deuren verder open deed. Darren liet de twee paarden los en keek even hoe ze als een stelletje gekken door de bak begonnen te rennen. Natuurlijk moesten ze ook nog even gaan liggen rollen. In een rap tempo wandelde hij terug naar de stallen zodat hij een aantal dingen kon opruimen en omwisselen. Dekens die vies waren gooide hij op een hoop zodat hij ze weg kon brengen. Thuis zou hij ze niet gaan wassen, veel te veel dekens en een te kleine wasmachine. Eenmaal klaar met de aantal kleine klusjes ging hij terug naar binnen om ontbijt te maken. Koffie voor hem, en thee voor Chantal. De croissantjes gingen in de magnetron/oven. Dack en Indy gaf hij hun brokken zodat die niet gingen piepen. Zijn aandacht ging verder verloren aan zijn arm en een grote kop koffie. Na het opnieuw beplakken van zijn arm richtte hij zich tot de foto van Evelyn. Hoe kleine paardjes grote paarden kunnen worden in een korte tijd. Ergens was hij benieuwd hoe Evelyn het zou doen voor de kar. Ondertussen had hij haar behoorlijk goed onder het zadel, voor de kar zou weer iets nieuws zijn voor haar. Wie weet zou ze het goed doen, kon hij gelijk kijken of hij er zelf nog iets van zou bakken. Elke keer als hij een paar tellen aan iets dacht vlogen zijn gedachten terug naar vannacht. Dromen was toch niet zo fijn als ze nachtmerries werden.

Chantal lag nog lekker te slapen toen Darren uit bed ging. Ze werd er een beetje wakker van maar draaide zich nog even om. Ze moest eerst even rustig wakker worden voordat ze naar beneden ging. Een kwartiertje later kwam ze uit bed en ging ze langzaam naar de douche om zich daar om te kleden. Toen ze zich had om gekleed ging ze naar beneden en wilde in de keuken een broodje gaan maken. Tot haar verbazing hoefde ze niets te maken omdat Darren dat al had gedaan. Ze pakte haar kopje thee en het bordje met het croissantje en ging op de bank zitten. Rustig at ze daar het croissantje op en dronk der thee. Toen ze der kleren aan trok had ze der paarden kleren gedaan omdat ze eerst Fly en Maddog zou doen en daarna pas weer bezig met de zolderkamer. Ze pakte wel de huistelefoon en belde naar een bedrijf die laminaat kon leggen. Ze kwam om tien uur zodat ze het binnen een halve dag af konden hebben. Dat kwam Chantal mooi uit ook kwam het uit dat tegenwoordig het huis opgeruimd was omdat Darren ook een stuk netter was geworden. Na het ontbijt ging ze naar buiten en pakte ze Maddog. En begon het te poetsen na het poetsen zadelde ze hem op en ging ze in de bak rijden. Na een uurtje gereden te hebben zadelde ze hem af en deed zijn zweetdeken op. In zijn stal gooide ze eten en ging daarna naar Fly. Terwijl ze naar Fly liep kwamen de mannen van het bedrijf voor laminaat. Ze wees ze de weg en ging weer naar Fly. Vandaag zou ze weer gewoon even rijden. Ze wilde haar niet te vaak nog voor de kar hebben anders werd het ook saai. Ze begon eerst met poetsen dan zadelen en ging ze naar het bos. Heerlijk gewoon even in het bos rijden zonder zorgen aan je hoofd.

Darren stapte naar de weide toe en begon uit te puzzelen hoe hij de weide het best in tweeën kon splitsen. Het was een best wel grote weide, dus misschien kon hij ook in drieën? Dat zou makkelijker zijn. Later zou hij dat nog wel bekijken. Chantal had mensen over de vloer gehaald voor de vloer van de zolder. Blijkbaar zou er laminaat komen te liggen. Oké, dat zou er vast wel leuk uit gaan doen. Zich bemoeien met Chantal haar project zou hij echt niet. Wie weet zou hij op zijn kop gaan krijgen omdat hij tegensputterde bij haar ideeën. Nee, hij zou gewoon afwachten tot het resultaat er was. Hij zou het vast en zeker mooi vinden. Omdat hij niet veel zin had om te gaan kloten in de weide liep hij maar weer terug. Fly was uit de weide verdwenen, vast en zeker door Chantal. Ontsnappen deden de paarden niet echt meer. Dankzij de nieuwe sloten en telkens op hun kop krijgen. Evelyn stond nog half slapend in de weide. Haar meenemen vond hij bijna zielig. Dan maar Future. Maddog kon gelijk wennen aan het idee van alleen staan. Toen hij naar de stallen was gelopen had hij Chantal het erf af zien rijden. Vlug haalde hij een borstel over Future heen voor hij hem opzadelde. Indy en Dack sloot hij binnen op zodat ze de boel niet konden gaan mollen. Nadat hij een paar deuren op slot had gedaan pakte hij zijn cap en singelde hij Future aan. De hengst was al naar het hek toe gelopen zonder op hem te wachten. Haastig kroop hij in het zadel en reed hij in de richting waar hij Chantal dacht heen te zien gaan. Net op tijd zag hij Chantal richting de bossen gaan. Future begon al te draven zonder dat hij iets hoefde te doen. Voor nu was dat niet echt een ramp, maar tijdens een wedstrijd of iets was dat niet zo best. Gelijk hield hij hem dan ook in en liet hij hem wachten op de beenhulpen tot hij mocht gaan draven. Future stapte lekker door en begon dan ook steeds sneller te draven richting Fly toen dat eindelijk mocht van Darren. Onschuldig zette Darren Future naast Fly en keek hij opzij naar Chantal. "Is het erg als wij mee gaan?" Stel dat Chantal alleen wou rijden kon hij altijd nog de route nemen die hij gister had genomen.

Fly hoorde achter zich een ander paard aan komen waardoor ze een beetje hyper werd. Chantal moest haar steeds corrigeren en begon zich er echt aan te ergeren. Ze begreep niet waarom diegene achter der niet gewoon doorreed. Zeker toen ze naast haar in der ooghoek een neus zag komen begreep ze helemaal niet. Pas toen ze een stem hoorde keek ze op en zag ze dat het Darren of Future was. ”Jou in me buurt vind ik nooit erg dat weet je nou toch na een half jaar wel.” Chantal keek even naar Darren. Het was echt lekker om naast nou ja eigenlijk in een bos te wonen. Het was echt heerlijk om met Darren en de paarden of honden of alleen samen het bos in te gaan. In de herfst was het bos eigenlijk op het mooist. Met de bladeren die verkleurde en vielen en de zonnestralen die door de bladeren op hun kwam. Chantal raakte altijd erg rustig van het bos toen ze net het ongeluk had gehad kwam ze ook erg vaak in het bos om tot rust te komen. Chantal pakte haar teugels meer opmaat en dreef Fly rustig aan. Fly schoot gelijk is draf vooruit. Als Chantal niet der teugels goed had gehad maar te los dan zat Fly waarschijnlijk in een volle galop. Ze keek even achterom om te kijken of Darren achter der aan kwam. Snel keek ze weer voorzicht waar ze op de weg een boom zag liggen. Ze zetten Fly in galop en reed op de boom af. Fly vloog haast over de boom heen. Wel haast twee keer zo hoog dan de boom was maar dat had Chantal liever dan dat Fly te laag zou springen en de boom zou raken. Aan de andere kant van de boom liet ze Fly halthouden en wachten geduldig op Darren en Future.

Een grote grijns sierde zijn gezicht terwijl hij Future even corrigeerde omdat hij wedstrijdje wou gaan doen met Fly. Darren reed redelijk geconcentreerd omdat hij bang was dat Future er vandoor zou gaan bij het kleinste geluidje. Gelukkig was de hengst alleen maar hyper en luisterde hij verder goed. Her en der liepen wat mensen door het bos, iedereen week voor hen uit, vogels floten hun laatste liederen, en verder was het stil. Geen geluid van blaffende honden, geen zeurende mensen. Bovenal geen irritante moeder die je heel de tijd op de lip zat over onnozele dingen. Toen Fly opeens begon te draven schoot Future even in de galop. Na een kort meningsverschil stapte hij gewoon door zonder verder tegensputteren. Echter sprong Fly over een boomstam heen waardoor hij weer in opstand kwam. Na een korte bok gegeven te hebben stormde hij in volle galop op de boomstam af. Springen zat niet in zijn pakket. Vooral niet met lange beugels en wanneer je het niet verwacht. Een paar passen voor de stam zette hij Future terug op het pad. Gelijk reed hij hem terug tot een snelle draf waarin hij moest werken. Galopperen kon hij voor even wel vergeten. "Zullen we naar het ruiterpad gaan en daarvandaan naar de heide iets?" Als ze daar heen zouden gaan kon hij Future gewoon laten rennen. Rennen tot hij moe zou worden en daarna terug naar huis. Af en toe keek hij schuin naar Chantal en Fly. Op Future voelde hij zich groot, op Evelyn klein. Best wel vreemd om op een groot paard te zitten, ook al zat het wel prettig. Grote passen, een prettiger ritme. Evelyn reed helemaal niet slecht, nee hij vond haar heerlijk rijden. Maar een groot paard met andere passen was af en toe prettig.

Chantal moest erg lachen toen Darren en Future een meningsverschil hadden. Rustig reed Chantal in stap verder. Ze vond het een erg goed idee om over de heide te gaan rijden daar kon ze Fly lekker uit laten razen. ”Ik vind het een prima idee om naar de heide te gaan. Ben je trouwens niet benieuwd hoe je kamer gaat worden nou ja onze kamer?” Als hij benieuwd zou zijn en hij ging er om vragen dan zou ze zeggen dat hij maar lekker even moest wachten. Vanmiddag ging ze weer verder het scheelde dat ze Maddog al had gereden zodat ze de hele middag met de kamer aan de gang kon. Ze zag hun al helemaal in hun nieuwe kamer liggen zonder dat de honden hun ’s morgens of ’s nachts wakker konden maken. Alleen dat idee al vond ze geweldig. ”Weet je kan niet wachten tot we op zolder slapen. Dan kunnen we rustig door slapen zonder dat we wakker worden gemaakt door de honden.” Ze liet Fly rustig stappen zodat ze nog genoeg energie voor de rest van de rit. Na een uur waren ze weer onderweg naar huis. Als het mee zat waren de mannen klaar met het laminaat leggen en kon ze zo nadat ze zich had omgekleed weer verder met het verven van de muren. Het enigste wat jammer was is dat de zolder geen deur had maar alleen een trap die door een hek werd beschermd zodat je niet ineens in een gat zou kunnen lopen. Toen ze het erf opreden hoorde je vanuit de wei en de stal een luid gehinnik en vanuit het huis kwam luid geblaf. De hoeven van Fly en Future maakte een hevige geluid op het grind. Ze reed naar de poetsplaats en sprong daar van Fly af. Toen Darren van Future af was liep ze naar hem toe en gaf hem even een zoen.

"Niet echt, zie vanzelf wel wat je ervan maakt." Darren keek half lachend naar Chantal. Onder hem begon Future steeds dribbeliger te worden. Hoe het kwam wist hij niet precies, maar in elk geval was het best wel irritant om heel de tijd op een dribbelig paard te zitten. Bij de heide liet hij Future een paar passen draven voor ze weg schoten in galop. De kracht van de hengst onder hem was gewoon vreemd om te voelen. Het tempo waarmee hij versnelde en waarmee Future hen steeds sneller naar voren bracht was gewoon vreemd. Om de hem niet in de weg te zitten leunde Darren iets naar voren zodat hij in de verlichte zit kwam. Na een tijdje zo rond gegaloppeerd te hebben was Future eindelijk een beetje moe. In een rustig handgalopje reden ze terug naar Chantal. Darren kon het niet laten om een knoop in zijn teugels te leggen en even zijn armen wijd te doen. Net alsof je ging vliegen met je paard. Met zijn benen, en zit reed hij Future terug naar stap. Naast Chantal en Fly haalde hij de knoop uit zijn teugels zodat hij weer meer controle had. De terug weg ging snel, veel te snel. Waarom moesten leuke dingen altijd zo snel gaan? Eenmaal thuis zat hij met een pruillipje op Future. Hij wou er helemaal nog niet af. Met tegenzin haalde hij zijn ene voet uit de beugel, zwiepte zijn been over de achterhand van Future, haalde zijn andere voet uit de beugel en kwam zo binnen een paar tellen op de grond terecht. Voor hij verder iets had kunnen doen kreeg hij opeens een zoen van Chantal. "Toch niet zo erg om thuis te zijn." Vanuit het weiland hoorde je luid gehinnik. Evelyn moest nog gereden worden, dat zou hij met alle plezier doen. Future gaf hem een ongeduldige duw in zijn rug, blijkbaar moest hij opschieten met afzadelen. "Ja ja, zo klaar." In een sneller tempo dan normaal zadelde hij Future af. Tuig op zijn plek nadat hij Future een zweetdeken om had gedaan en in zijn stalletje had gezet. Voordat Evelyn helemaal gek zou worden pakte hij ook maar haar tuig. Met het halster in zijn handen liep hij richting de weide. Ongeduldig stak Evelyn haar neus door elk gat van het halster in de hoop dat ze goed zat. Elke keer moest Darren het halster opnieuw om proberen te doen omdat Evelyn weer fout zat. Uiteindelijk deed hij vlug het halster om haar neus heen en deed hij het halster goed om haar hoofd. Bij het openen van het hek van de weide wurmde Evelyn zich tussen het hek door. Darren keek hoe de merrie met opgeheven hoofd over het erf draafde. Moest hij daar echt op gaan zitten? Misschien maar eerst longeren voor hij zou gaan rijden. "Jongedame, je komt nu hier of je blijft heel de dag in die saaie weide staan!" Woorden zou Evelyn niet kunnen verstaan, maar klanken wel. Evelyn kwam op hem af gegaloppeerd wat best wel eng was. Voor zijn neus hield ze halt. Zoals altijd keek ze hem aan met haar oortjes naar voren alsof ze helemaal niets had gedaan. Vlug klikte hij het halstertouw goed aan het halster vast. Dit keer samen met Evelyn hobbelde hij naar de poetsplaat waar hij haar borstelde en later opzadelde. Eerst maar longeren met het tuig zodat ze wat energie kwijt zou raken. De beugels haalde hij eraf, nam ze wel mee, en hij verdween met Evelyn naar de bak. Ruimte genoeg voor als ze zou gaan rennen. Tijdens het longeren was ze nogal een beetje fris. Gelukkig luisterde ze uitstekend toen hij op haar rug zat en het schouderbinnen en buitenwaarts oefende. Gewoon de basis, op de grond zou hij wel verder gaan met de rest. Als laatst reed hij een aantal overgangen van draf naar galop, van halt houden via een paar passen stap naar een actieve draf. Van galop naar het halthouden. Alles wat hij maar kon verzinnen deed hij met haar tot hijzelf en Evelyn moe waren geworden.

Chantal zadelde Fly rustig af en ruimde de spullen op. Ze gaf haar even apart muesli zodat Evelyn het niet op at. Toen Fly het op had bracht ze haar naar de wei waar ze zag dat Evelyn al uit de wei was. Blijkbaar had Darren haar uit de wei gehaald. Chantal ging naar binnen en stapte onder de douche. Na het douche kleden ze zich om in haar klus kleren en ging naar de zolder. Haar haren had ze in een knot gedaan zodat het niet onder de verf zou komen te zitten als ze ging verven. Rustig begon ze met verven. Binnen twee uur had ze alle muren geschilderd. Nu was het een kwestie van drogen als het droog was konden de planken op de muur en het bed naar boven. De kasten liet ze gewoon beneden in de kamer waar ze nu sliepen omdat beneden toch de badkamer was. Ze liep de trap af en trok snel haar normale kleding aan en liet zich op bed vallen. Het was best vermoeiend al het verven en de rest.

Het zadel haalde hij van Evelyn haar rug af. Omdat het dekje nat was van het zweet legde hij hem op zijn kop op het zadel neer zodat deze kon drogen. Evelyn en hij stonden nog in de bak omdat hij nog iets wou uit proberen. Darren wist al te goed dat het niet goed voor je paard is om zonder zadel te rijden. Zonder zadel rijden zorgt ervoor dat de druk maar op een aantal wervels worden geplaatst en niet worden verdeeld. Toch wou hij even kijken of Evelyn hem toeliet op haar rug zonder zadel. In het midden van de bak liet hij Evelyn stilstaan, hij legde zijn handen op haar rug en zette zich af. Soepel kwam hij op haar rug te zitten. Tijdens het opstappen had Evelyn alleen maar een pas naar de zijkant gedaan zodat ze steviger stond, verder niets. In een rustige stap liet hij Evelyn rondjes lopen door de bak. Af en toe kwamen er een paar pasjes draf tussendoor omdat Evelyn weer eens van een spook schrok. Hopelijk zou dat er snel uitgaan als ze wat vaker naar buiten ging. Nu kon hij wel even met haar op het erf stappen, al was het niet zulk lekker weer. Het zadel zou hij later wel ophalen, nu lag hij nog droog op de bakrand. Samen met Evelyn verdween hij uit de bak. Op het erf was Evelyn rustiger dan in de bak, hoe het kwam wist hij niet maar het was best wel grappig. Bij de poetsplaat hielt hij halt om Evelyn verder af te tuigen. Het hoofdstel verwisselde hij voor een halstertouw om de merrie haar hals. Eigenlijk hoefde hij niet eens het halstertouw vast te houden omdat Evelyn gewoon achter hem aan slofte naar de weide. Ze wandelde gewoon de weide in, wachtte tot ze ontdaan was van het halstertouw, gaf hem nog een duw voor ze richting Fly rende. Haast met open mond stond hij te kijken hoe makkelijk dat was gegaan. Als veulen had ze altijd achter hem aan gelopen, toen ze ouder werd niet meer. Ach, iets nieuws was best wel gaaf. Het zadelde, hoofdstel en dekje ruimde hij netjes op in de zadelkamer. Hij was best wel een tijdje bezig geweest met Evelyn. Wat Chantal was gaan doen wou hij eigenlijk best wel weten, nog steeds nieuwsgierig zoals altijd. Voor hij de kamer binnen wandelde trapte hij zijn jodphurs uit omdat ze helemaal onder het zand zaten. Binnen werd hij begroet door Dack en Indy. Waarom die twee binnen zaten begreep hij niet helemaal, nu regende het toch nog niet? Zolang ze de boel niet af zouden breken vond hij het best. Aangezien Chantal niet beneden was zou ze vast en zeker weer boven bezig zijn met de zolder. In een paar dagen had ze naar zijn idee al heel veel gedaan. Echter was ze niet op de zolder, maar op hun kamertje. Het huis rook naar verf, dus ze zou vast en zeker al klaar zijn op zolder? Straks zou hij daar wel gaan kijken, als dat tenminste zou mogen. Hij liet zich naast haar op het bed zakken, starend naar het plafond met haar hand in de zijne. "Lekker aan het verven geweest?" Hij draaide zich naar zijn zij zodat hij naar Chantal kon kijken. Stiekem had hij haar wel bezig willen zien tijdens het verven. Kort boog hij iets over haar heen en gaf haar een kus op haar mond. Echter werd het moment verpest door een blaffende hond die naar boven gestormd kwam. Dack stond kwispelend voor het bed met zijn speeltje in zijn bek. "Als we op zolder slapen hebben we geen last meer van ze. Heerlijk." Met zijn voet gaf hij Dack een duw. Jammer genoeg was dit niet zo'n heel slimme zet omdat Dack het gelijk als spelen zag en naar zijn voet begon te happen. Geërgerd liet hij zich terug op zijn rug draaien. "Hmpf, wat nou als ik de honden in de bak stop waar ze lekker kunnen rennen en elkaar kunnen gaan pesten. Heb je dan zin in een enge film?" A Nightmare on Elm street. Wat wou hij graag haar gezicht zien bij sommige stukjes. Waarschijnlijk zou zij zich juist dood lachen om hem, maar daar ging het niet om.

Half in gedommeld lag Chantal op bed toen ze ineens een stuk omhoog kwam en zich rot schrok. Ze keek opzij en zag Darren naast der liggen. ”Moest dat ik schrok me rot.” Al snel was ze vergeten dat hij der in de lucht liet gaan omdat ze een kus kreeg. ”Nee ik heb helemaal niet geverfd hoe kom je er bij. Omdat ik toevallig onder de verf zit.” Lachend keek ze hem aan. Jammer genoeg werd hun moment weer door Dack verpest. ”Ja inderdaad maar als het mee zit kunnen we morgen naar boven met het bed als de verf droog is.” Darrens idee om de honden in de bak te doen vond ze eigenlijk wel erg goed dan hadden ze gewoon rust. ”Ja als jij ze daar doet dan ga ik wat te drinken en chipsjes pakken.” Ze zoenden hem even lief maar al snel kwam Dack er tussen omdat hij vond dat hij aandacht moest krijgen. Ze duwde hem van het bed af en stond zelf ook op. Vanaf beneden hoorden ze Indy om Dack blaffen. Voordat Chantal naar beneden ging kleden ze zich om. Ze trok haar jogging broek en een shirtje aan. Ook pakte ze haar sloffen zodat ze geen koude voeten zou krijgen. Ze liep naar beneden en pakte drinken en chips uit de keuken. Ze pakte twee cola glazen en een fles cola maar ook twee wijnglazen en een fles rosé. Ze bracht het naar de woonkamer en ging terug voor een bak en een zak chips. Ze plofte op de bank en wachten op Darren. Welke film hij wilde kijken wist ze nog niet.

Geïrriteerd keek hij naar Dack. Waarom moest hij toch altijd alles verpesten? Darren stond op nadat Chantal op was gestaan. Dack rende achter hen aan naar beneden omdat hij dacht dat ze gingen spelen. Echt niet, hij mocht met zichzelf gaan spelen in de bak. Indy en Dack nam hij mee naar buiten. Hij gooide een balletje en een stok de bak in. Indy en Dack rende als een gek door het zand. Aangezien hij het zielig vond om gelijk weg te gaan speelde hij kort met ze. Indy rende telkens achter het balletje aan en Dack achter de stok. Hoe die twee het hadden verdeeld vond hij best wel grappig. Geen gemopper dat een ander het balletje of de stok wou. Voor hij helemaal niet meer weg zou gaan verdween hij snel uit de bak. Gelukkig merkte Dack het niet anders zou hij niet weg kunnen. In de stallen trapte hij zijn schoenen weer uit voor hij allemaal zand mee naar binnen zou lopen. Chantal had alles al gepakt en zat helemaal klaar op de bank. Vlug stopte hij de dvd erin voor hij naast haar ging zitten. Voordat ze de titel kon zien spoelde hij snel vooruit. In het menu klikte hij zo snel als mogelijk door zodat ze niet te veel kon zien voor ze ging piepen. "Super leuke film." Een grote lach stond op zijn gezicht terwijl hij het zij. Onderuitgezakt op de bank, met zijn voeten op tafel, zat hij naar de film te kijken. Hij had hem al eerder gezien en vond hem dan ook echt helemaal geweldig. Fake, maar ongelofelijk gaaf. Hoe die man kinderen in hun slaap aanviel en vermoordde omdat de ouders van de kinderen hem hadden vermoord was best wel geniaal bedacht. Hoe mensen zoiets konden verzinnen vond hij best wel knap, zelf zou hij er echt niet opkomen. Tijdens de film keek hij af en toe onopvallend naar Chantal om haar reactie te peilen. Meiden en griezelfilms was altijd best wel geniaal. Vanuit de bak kon je Dack en Indy af en toe horen blaffen. Die twee zouden hun energie lekker kwijt raken zodat ze straks dood op binnen zou liggen. Niet hun baasjes storen, gewoon alleen maar liggen. Redelijk geboeid keek hij naar de film. De twee kinderen die nog over waren hadden een of ander plannetje gemaakt waarmee ze Freddy mee zouden kunnen vermoorden. Vooral het einde was gewoon geweldig. Denk je dat alles opgelost is, komt hij terug. Alleen dan niet voor de kinderen, dit keer voor de ouders. Doordat het begon te regenen vond hij het toch wel zielig dat Indy en Dack in de bak zaten. "Zo terug, even de twee smurfen halen." Expres liet hij de film gewoon draaien omdat hij Chantal haar reactie wel eens zou willen zien als hij terug kwam. Bij de bak werd hij vrolijk begroet door een stelletje blaffende honden. Met z'n drieën rende ze terug naar binnen. Evelyn en Fly stonden in hun stalletje te wachten tot het wat droger zou worden. Binnen liet hij de honden naar binnen rennen voor hij zelf kwam. Dack viel de waterbak aan, en Indy ook op haar beurt. Darren liet zich neervallen op de bank naast Chantal. Dag rust, hallo leuke film.

Chantal ging tegen Darren aan zitten. Ze vond het licht verdacht dat hij alle dingen doorspoelde en ook in het keuze menu snel klikte. Maar al snel kreeg ze door waarom hij het zo had gedaan. Ze ging recht op zitten om even wat drinken te pakken. Na gedronken te hebben bleef ze recht op zitten en hield een kussen vast. Chantal schrok heel even toen ze de honden hoorde blaffen. Ze vond het helemaal niet leuk dat Darren de honden ging halen. Toen hij weg was kwam er ook nog een eng zinnetje in de film voor. “One, two, Freddy's coming for you. Three, four, better lock your door. Five, six, grab your crucifix. Seven, eight, gonna stay up late. Nine, ten, never sleep again.” Diep kroop ze in de bank echt ze wilde hem haast wel iets aan doen omdat hij zo rot film had gekozen. Toen hij zich op de bank liet vallen schrok ze zich weer rot en gaf een klein gilletje. Ze schoot gelijk naar Darren toe. ”Je hebt het express gedaan he deze film. Want als ik had geweten dat je die wilde kijken was je bang dat ik het niet wilde he.” Nu zat ze echt weer dicht tegen Darren aan. Ze wist natuurlijk dat het eigenlijk nep was maar het leek gewoon te echt.

Met moeite wist hij zijn lach in te houden. Vooral het gilletje wat Chantal had gegeven maakte hem aan het lachen. Zo erg was de film toch niet? Naja, hij vond hem niet zo erg omdat er eigenlijk best wel humor in zat. De eerste keer dat hij hem keek was hij haast dronken waardoor hij hem al helemaal niet eng vond. Nu waren sommige stukjes toch best wel spannend. Darren kon het niet laten om in de lach te schieten na Chantal haar woorden. "Het is maar een film." Voordat hij helemaal last had van een lachbui nam hij snel een slok van zijn drinken. Chantal zat echt helemaal tegen hem aangeplakt. Stil keek hij verder naar de film. Op het einde was het pas het leukste. Het meisje in de lijkenzak was echt helemaal niets in vergelijking bij het einde. Er stond een kleine lach op zijn gezicht terwijl hij naar het slot keek. Ze ging expres slapen om Freddy hun wereld in de werken. Alleen viel haar partner in slaap waardoor het plan nogal veranderd werd. Een hoop bloed en gescheld kwam er aan te pas. Het leukste was nog dat het einde helemaal niet goed afliep. Net toen het meisje weer thuis was en dacht dat alles over was kwam Freddy weer te voorschijn. Dit keer voor haar moeder en niet voor haarzelf. Een heerlijk open einde van een geweldige film waar iedereen wel bang van word als je hem de eerste keer ziet. Jammer genoeg vond hij het niet eng. "Geweldige film." Scheef lachend keek hij naar Chantal. "Als je wilt mag jij nu een film uitkiezen? Er is toch niet veel te doen." Dack lag te snurken op zijn kussen met Indy naast hem. Beide doodop van het rennen in de bak. Straks konden Maddog en Future er nog wel even in. Lekker rennen, desnoods zouden Fly en Evelyn erbij gaan. Genoeg ruimte om met z'n allen te rennen.

”Waag het niet om nog een keer weg te gaan als je zo film op hebt gezet. En ik weet dat het een film is maar soms zit ik gewoon te erg in de film en dan schrik ik heel snel.” Eigenlijk was zo film ook wel weer fijn omdat ze dan echt nog meer dan normaal tegen hem aan zit. Wel was ze echt blij toen de film af gelopen was. Toen Darren zei dat zij nu een film mocht kiezen wist ze gelijk welke ze ging kiezen. Er zaten vechtscènes voor Darren in en voor haar romantiek. ”Okee dat wordt het mr en mrs Smith.” Terwijl ze het zei zat er een grootte lach op haar gezicht. Eigenlijk wilde ze stiekem gewoon gaan slapen maar het was nog maar vier uur. Als de volgende film was afgelopen dan kon ze gaan koken. Wat ze ging maken wist ze nog niet misschien zou ze wel chinees bestellen want stiekem had ze gewoon geen zin om te koken. ”Heb je zin in Chinees? Of om zelf te koken want ik heb vandaag niet zo zin om te koken.” Ze wist donders goed waarom ze geen zin had om te koken. Ze had vandaag al veel gedaan ze had Maddog en Fly gereden de zolder geverfd omdat ze eigenlijk best snel naar zolder wilde omdat ze de honden zat was. Dan konden ze weer heerlijk rustig doorslapen zonder gestoord te worden.

Goedkeurend knikte hij. Mr en Mrs Smith is een leuke film, dat wist hij ook al te goed. Rustig bleef hij zitten toen Chantal de film erin deed. "Ik kook wel." Antwoordde hij gretig op haar opmerking. Een vraag was het niet van Chantal geweest. Eerder gewoon een opmerking. Als hij zou gaan koken kon hij kijken of hij nog steeds lasagne kon maken. Recept van Serena haar moeder, was ze toch ook nog ergens anders goed voor dan alleen de catering van verjaardagen en andere gelegenheden. Omdat het best wel veel werk was kon hij waarschijnlijk de film niet helemaal afzien. Volgende keer beter. "Lust je lasagne?" Straks lustte Chantal helemaal geen lasagne. Beetje lullig als hij het dan alsnog zou gaan klaarmaken. Als het goed is waren de spullen ervoor in huis. En anders kon hij altijd overgaan op iets anders. Desnoods het kookboek erbij pakken, daar stonden ook best wel lekkere dingen in. Zolang het niet te moeilijk was kon hij het klaar maken. Omdat hij niet lekker meer zat legde hij zijn voeten op de tafel neer. Daarnet was het best wel grappig geweest om Chantal te laten schrikken. Hopelijk zou ze vannacht nog kunnen slapen, anders had hij zeker weten een probleem. Niet dat hij zelf goed kon slapen, maar dan zou hij misschien weer ijsklontjes op zich krijgen. Of hij zou met een ander iets terug gepakt gaan worden. Toen de film over de helft was stond hij op. Tijd om te gaan koken. Nadat hij op was gestaan rekte hij zich even uit. Zijn schouders zeiden tegelijk knak toen hij zijn armen omhoog deed en zich helemaal lang maakte. Net niet het plafon, jammer. In de keuken haalde hij de lasagne bladen tevoorschijn, de tomaten prut, kaassaus, en alle rest van de spullen. Veel zou hij niet hoeven maken, tenminste hij had honger, ze aten maar met z'n tweeën. Redelijk snel had hij de saus gemaakt, en waren de lasagne bladen gekookt. Nu was het nog een kwestie van de rest erbij doen, in de ovenschaal stoppen, kaassaus eroverheen en in de oven proppen. Voor hij het wist stond er een bijna klare lasagne op het aanrecht. Alleen nog in de oven en daarna zouden ze kunnen eten. De lasagne schoof hij in de oven, het klokje deed hij aan, het aanrecht ruimde hij netjes op. Spullen die hij gebruikt had in de vaatwasser, rommel in de prullenbak. Omdat hij niet zo ook nog wou gaan staan om de tafel te dekken deed hij dit vlug. Bijbaantjes in een restaurant wierpen toch nog zijn vruchten af. Borden, bestek en glazen zette hij in een handomdraai op de tafel. Daarna een onderzetter zodat de tafel niet zou beschadigen van de warme ovenschaal. Drinken moesten ze straks maar pakken, het zou zonde zijn als het warm drinken zou worden. Vlug hobbelde hij terug naar de bank om het einde van de film te zien. "Wat heb ik gemist?"

Tot haar verbazing wilde Darren wel koken. Toen hij vroeg of ze lasagne lusten knikte ze gelijk ja. Als ze iets lekker vond was dat het eigenlijk wel. Wat ze echt niet lusten waren alle soorten bonen. Echt zo goor was dat net zoals champignons en asperges. Jammer genoeg stond Darren op waardoor ze niet meer echt lekker zat. Toen hij weg was ging ze in het hoekje van de bank zitten waar hij eerst zat. Rustig keek ze de film verder ze had hem al een aantal keer gezien maar hij bleef toch erg leuk. Vanuit de keuken hoorde ze van alles. Blijkbaar ging hij echte verse lasagne maken en dan hadden ze waarschijnlijk dus ook nog eens alle ingrediënten in huis. Toen Darren weer terug kwam ging Chantal uit het hoekje zodat hij daar weer kon zitten en dan kon zij weer in zijn armen zitten. ”Nou ze zijn er achter gekomen dat ze beide voor de concurrent werken. En nu moeten ze elkaar uit de weg ruimen van hun bazen.” Lekker ging ze weer in zijn armen zitten en legde haar hoofd op zijn schouder. ”Ik hoop zo dat morgen de verf op zolder klaar is dan kunnen we het bed naar boven brengen. De rest van de dingen komt wel zoals plankjes aan de muur. En ik wilde onze kasten beneden in de kamer houden dan hebben we boven meer ruimte.” Hopelijk was hij het er mee eens anders had hij pech anders deed ze het toch wel.

Nogal gefocust zat hij naar de film te kijken. Geniaal gewoon, maar hij vond haast alle films geniaal omdat hij niet op het idee zou kunnen komen om het te bedenken. Mensen hadden af en toe heel erg veel energie wat best wel grappig was. Nieuwsgierig keek Darren opzij toen Chantal het had over de zolderkamer. Hun nieuwe kamertje, waar geen honden zouden kunnen komen omdat de trap best wel engig was. Dack vond hem eng, wie weet Indy ook wel. Er moest nog wel een deur komen, maar dat zou hij een andere keer doen. "Dat is snel gegaan. Moet er nog een deur in?" Hij vond van wel, maar Chantal kon er natuurlijk een andere kijk op hebben. Dack was weer in beweging gekomen. Hij zat voor de oven te kijken naar de lasagne. Darren floot kort waardoor Dack aan kwam trippelen. Kwispelend zat Dack nu voor zijn voeten te wachten op een commando. Een enkele handbeweging liet hem op de grond liggen. Nog even wachten en dan zou hij zijn eten krijgen. Precies toen de film af gelopen was ging de kookwekker. Darren kwam overeind, haalde de lasagne uit de oven en zette deze vlug op de onderzetter neer. Gelukkig had hij pannelappen gebruikt om de ovenschaal vast te houden, anders had hij geen vingers meer over gehouden. Hun glazen haalde hij bij de bank vandaan, schonk deze opnieuw in en zette ze neer op tafel. Voordat de honden zouden gaan zeuren gaf hij hun ook hun eten. De waterbak vulde hij opnieuw omdat Dack en Indy deze helemaal leeg gelebberd hadden daarnet. Op de stoel waar hij eigenlijk altijd op zat ging hij dit keer ook weer zitten. Opschep lepel had hij al gepakt, en de rest lag ook op tafel. Misschien moest hij nog opstaan omdat hij alsnog iets vergeten was, jammer dan. "Eliza maakt lasagne lekkerder." Ergens was hij best wel jaloers op haar kook talenten, maar hij had andere talenten.

Chantal schoot even in de lach toen Darren zei dat het snel was gegaan en of er nog een deur in moest. ”Eigenlijk hoef er geen deur in want ik heb een kinderrekje voor de trap gedaan zodat de honden niet naar boven kunnen.” Geheel onschuldig keek ze naar Darren. Ze had er alvast voor gezorgd dat ze echt niet naar boven konden mochten ze het ineens wel een keertje durven. Toen de film af was ging in de keuken de ovenpieper af. Chantal stond op en liep met Darren naar de keuken. Op de plek waar ze altijd zat ging ze nu ook weer zitten. De lasagne rook al erg goed. Toen hij zei dat Eliza de lasagne lekkerder maakte keek ze hem aan. ”Ik heb nog nooit haar lasagne gehad maar die van jou zou ook vast wel smaken.” Chantal schepte een beetje op haar bord en pakte der vork en mes. Ze sneed de bladeren in kleine stukjes en prikte met haar vork een stukje. Rustig blies ze het iets koeler omdat het anders veelste heet was. Het kwam wel net uit de oven. Toen het iets koeler was stak ze het in der mond. ”Het is heerlijk lieverd. Misschien moet jij gewoon altijd maar gaan koken.” Natuurlijk hoefde dat niet ze vond het veelste leuk om zelf te koken. Maar het zou wel lekker zijn om niet altijd te koken. Zeker nu ze bezig was met de zolder had ze niet veel zin. Na het eten ruimde ze de tafel af omdat Darren tenslotte had gekookt. ”Ik ben nog even in de stallen ga even Fly opjagen in de bak en me zadelkast weer opruimen. Want het is een rotzooi.” Ze gaf hem een kus op zijn wang en ging nog eerst even naar boven. Ze ging natuurlijk niet in haar joggingbroek Fly opjagen. Ze trok haar paarden kleren weer aan en ging via de tussen deur naar de stallen.

"Dan eten we altijd lasagne, en pizza. Lijkt me niet zo'n goed idee eerlijk gezegd." Hap na hap stopte hij in zijn mond. Nu hoefde hij zijn mond niet vol te proppen omdat hij iets moest verbergen voor Chantal. Darren schepte het laatste beetje uit de ovenschaal en at dat ook op. Zo was het tenminste op en hoefde er niets weggegooid te worden. Nog voor hij op had kunnen staan was Chantal al bezig met de tafel afruimen. "Veel plezier met rennen." Stiekem wou hij wel zien hoe ze bezig zou gaan met Fly. Aan de andere kant wist hij al hoe het waarschijnlijk zou gaan. Gewoon nogal geren, geen gebok in haar richting omdat Fly er te lief voor was. Bij hem moest het altijd verkeerd gaan of niet zoals hij had verwacht. Net zoals Future die opeens ging steigeren tijdens het rijden, of die wou gaan springen terwijl dat helemaal niet de bedoeling was. Best irritant, maar ook wel weer grappig. Even stond hij bedenkelijk in het midden van de kamer. Toen Dack aankwam lopen met zijn riem in zijn bek wist hij wat hij zou gaan doen. Vlug rende hij naar boven om zijn joggingbroek, andere gympen, een sport shirt en een trui aan te trekken. Voor de trap bleef hij stilstaan omdat hij zijn muts was vergeten. Zonder muts zou hij niet naar buiten gaan, veel te koud. Dack stond enthousiast onder aan de trap. Nog steeds met zijn riem in zijn bek. Of hij de riem nog om zou gaan krijgen moest hij dan ook nog maar bekijken. Gelukkig werkte Dack redelijk mee waardoor de riem al snel om zijn nek heen zat en de lijn eraan. Voordat hij weg ging om te joggen ging hij even tegen Chantal zeggen dat hij weg zou zijn. Bij de bak stond hij kort te kijken hoe ze Fly aan het opjagen was. Best grappig. "Ben over een uurtje terug. Dack en ik gaan een stukje rennen door het park." Door een harde ruk aan de riem werd hij bij de bak rand weg getrokken. Gelijk gaf hij Dack op zijn kop. In een regelmatig ritme wandelde/ jogde hij naar het park toe. Buiten was het best wel donker, en koud. Hopelijk zou het niet gaan regenen, dan zou het al helemaal koud worden. Eenmaal een beetje warm gelopen ging hij sneller rennen dan aan het begin.

Chantal haalde Fly uit de wei en deed der dekens af. Ze nam der mee naar de bak en liet haar daar los. Dit keer had Fly een touwhalster om in plaats van een gewoon halster. Chantal vond touwhalsters makkelijker als ze grondwerk ging doen. Toen Darren kwam liep Chantal naar hem toe. ”Is goed zie je dan.” Ze gaf hem een kus en ging weer naar Fly. Elke keer als Fly niet luisterde jaagde Chantal haar weer weg. Ondertussen was Indy in het huis gek aan het worden omdat Dack weg was. Ze zag het keuken raam open staan en sprong daar door heen op zoek naar Dack. Ze rende de weg over waardoor een auto hard moest toeteren. Chantal schrok er licht van en ging gelijk kijken. Aan de weg was er niets te zien. De man van de auto kwam naar der toe en begon tegen der te schreeuwen dat ze eens op der hond moest letten. Gelijk rende Chantal naar binnen en kon nergens Indy vinden. Gelijk belde ze naar Darrens mobiel.

Dack stond opeens met een ruk stil omdat er iets aan kwam. Vanuit het donker kwam Indy tevoorschijn. Darren keek verbaasd op toen zijn mobiel een paar tellen daarna ging. "Indy is hier bij mij. Hoe ze het huis uit heeft weten te glippen weet ik niet. Ben over een klein half uurtje weer thuis." In een snel tempo rende hij nog een rondje door het park. Dack volgde hem en Indy volgde Dack weer. O, wat wou hij Indy op haar kop geven dat ze hen gevolgd was. Maar dat liet hij aan Chantal over, het was immers haar hond en niet die van hem. Af en toe begon Dack te kloten met Indy waardoor hij tegengehouden werd. Hier had je het al, de reden waarom hij Indy niet mee had willen nemen. Die twee zouden gaan kloten en dan kon hij helemaal niet joggen. Alsof die twee honden het niet al erg genoeg maakte, belde zijn moeder ook nog eens op. Ik moet met je praten, morgenavond kom je dineren in mijn hotel. Zonder die twee mormels en zonder je vriendin. Eerst kwamen er weer allerlei vragen over Chantal en hem, daarna een aantal bedreigingen, maar dat was het belangrijkste. Nog voor ze aan het einde van haar woorden was gekomen had hij zijn mobiel al door de lucht gegooid richting het water. In het meer kwam de mobiel terecht, net goed. Hij moest toch een nieuwe omdat deze best wel zielig aan het worden was. Jammer van zijn nummer, en dat hij nu niet meer bereikbaar was voor Chantal. Iedereen die zijn nieuwe nummer zou moeten moest hem maar komen vragen. Sneller dan anders rende hij terug naar huis. Indy en Dack liet hij los toen ze een paar meter voor het erf waren. Hij was via het achterpad gegaan omdat daar geen auto's reden. Tijdens de terugweg was het gaan regenen waardoor hij helemaal doorweekt aankwam. Nogal hijgend stapte hij het huis binnen. Indy en Dack rende vrolijk naar binnen zonder zich te bekommeren om hun natte lichamen. Fijn, die regen. Voor hij verder liep trapte hij zijn schoenen uit. Dack kwam naar hem toe nadat hij had gefloten. Eerst afdrogen, daarna mocht hij weer rondrennen. Met een oude handdoek droogde hij Dack helemaal af. Indy volgde daarna omdat hij toch niet natter kon worden dat hij al was. De zwarte joggingbroek die hij aan had was helemaal doorweekt waardoor de druppels ervan af kwamen en zijn crème kleurige trui was eerder donkerbruin dan crème kleurig. "Morgenavond ben ik er niet, en ik heb vanaf nu mijn oude nummer weer." Als een of andere robot dreunde hij zijn oude nummer op. Jammer van de foto's en alle onzin die hij op zijn andere had staan, af en toe dacht hij niet zo goed na. Indy schoot onder hem vandaag. Nu was het zijn beurt om zichzelf af te drogen en een beetje op te warmen. Echter ging hij zich niet met een oude handdoek laten afdrogen. Nee, hij dacht eerder aan een warme douche. Zijn muts gooide hij over de verwarming heen zodat deze op kon drogen. "Ben douchen." In een rap tempo rende hij de trap op, net voor hij helemaal boven was zakte hij door zijn knie heen waardoor hij een paar treden naar beneden kletterde. Binnensmonds schold hij vooral tegen zichzelf. Vergeten zijn knieband om te doen, lekker dan. Voordat hij opmerkingen naar zijn hoofd zou krijgen rende hij de trap op, pakte zijn spullen en verdween hij de badkamer in. De deur van de badkamer smeet hij iets te hard dicht dan hij eigenlijk wou. Pas toen hij onder de douche stond werd hij rustiger en begon hij over een aantal dingen na te denken. Morgen, een diner met zijn moeder. Netjes gekleed zou hij echt niet gaan, eerder in zijn paarden kleren om haar te stangen.

Gerustgesteld hing ze op toen Darren zei dat Indy bij hem was. O wat zou die hond op der donder krijgen zeg. Chantal liep naar de schuur waar ze de bench van Indy te voorschijn haalde. Dan moest ze daar maar weer een poos in. Toen Darren met de honden thuis kwam liet Chantal eerst hem zijn gang gaan. Toen hij klaar was met afdrogen pakte ze Indy bij haar halsband en zetten haar in de bench. ”Zo jongedame, Hier ga je weer de eerst komende tijd in verblijven.” Chantal schrok der rot toen boven ze eerst Darren van de trap hoorde af denderen en toen ook nog eens de badkamerdeur hard dicht ging. Gelijk rende ze naar boven en ging naar de badkamer. ”Wat is er lieverd?” Ze ging op de rand van het bad zitten en keek naar hem.

Geschrokken sprong hij haast de lucht in toen hij opeens Chantal haar stem hoorde. Dankzij het warme water was hij gekalmeerd waardoor hij niet tegen haar uitvloog dat ze weg moest gaan. Darren haalde diep adem, zette de douche uit, droogde zichzelf snel af en trok zijn joggingbroek en hemdgeval weer aan. Naast Chantal ging hij op de badrand zitten. "Mijn heeft gebeld daarnet. Zoals altijd begon ze gelijk weer te zeuren en te doen. Het eerste wat ze vroeg was of ik nog steeds samen was met jou. Blijkbaar wilt ze morgen iets met me bespreken waar jij niet bij mag zijn, en mijn vader ook niet. Haar hotel vind ze veilig genoeg om af te spreken." Knarsetand vertelde hij in het kort wat zijn moeder allemaal had gezegd tegen hem. En dat hij zijn mobiel in het water had gegooid waardoor hij nu zijn oude moest gaan gebruiken tot hij een nieuwe had gehaald. "Maar eh, morgen zie ik vanzelf wat ze van me moet." Nog steeds was hij behoorlijk boos, alleen dat kon hij goed wegstoppen. Uit het badkamer kastje pakte hij en paracetemol omdat zijn knie verrekte veel pijn deed na zijn val van de trap. De eerste paar passen die hij maakte waren dan ook niet prettig. Onderweg naar de deur pakte hij Chantal haar hand om haar mee te nemen naar beneden. Slapen zou hij niet, zeker nu niet. Op de trap wist hij de eerste paar treden nog redelijk normaal te nemen. Echter kwam hij niet eens tot het midden van de trap of hij zakte weer door zijn knie heen waardoor hij zich aan de leuning vast moest houden voor hij naar beneden zou vallen. Ongestoord wandelde hij verder de trap af. Dack stond onder aan de trap te wachten met zijn speeltje in zijn bek. "Niet nu kleine." Op de bank liet hij zich neervallen. Even niets voor hij in zijn bed zou liggen zonder dat hij kon slapen. Of hij moest vannacht opeens wel kunnen slapen.

Chantal kon haar oren weer niet geloven toen Darren vertelde dat zijn moeder weer had gebeld en weer een stampij over zijn relatie gemaakt. ”Ligt het aan mij of wilt ze ons echt uit elkaar hebben. Maar ik moet dus morgen alleen eten?” Als ze iets niet gezellig vond was het alleen eten. Toen ze naar beneden liepen zakte hij door zijn been. Chantal schrok der rot en keek gelijk naar hem of het goed ging. Maar meneer was weer koppig en liep gewoon door. ”Ik heb trouwens Indy in de bench gedaan. En daar moet ze nu maar steeds in blijven als we niet in de buurt zijn. Ik heb echt van een onbekende man op me donder gekregen omdat Indy voor zijn auto langs de weg over rende.” Ze vond het echt geen fijn gevoel dat een onbekende man der zo op der donder had gegeven. En dan ook nog dat van Darrens moeder er bij het zat weer allemaal lekker mee. Ze hadden een maand niets van haar gehoord hij kon ook gewoon te mooi voor woorden zijn.

"De oude mensen van tegenwoordig." Eigenlijk was het de jongelui van tegenwoordig, maar de jongelui van tegenwoordig gedroeg zich beter dan de oude mensjes. "Die onbekende man moet zich diep schamen om tegen jou tekeer te gaan." In een handige beweging had hij Chantal haar hand weer vast en trok hij haar zachtjes op zijn schoot. Ergens vond hij het zielig voor Indy dat ze nu in de bench moest zitten. Aan de andere kant was het haar eigen schuld dus moest ze niet piepen. Jammer dat Dack nu bij iemand anders om aandacht ging zeuren. Elke keer dat hij dan ook aan kwam met zijn speeltje kreeg hij gewoon een duw tot hij maar in zijn eentje met het speeltje ging spelen. Leuk genoeg, voor een tijdje. Darren slaakte nog even een zucht. "Ik heb geen zin in morgen." Zijn hoofd liet hij tegen haar arm aanzakken. Morgen zou nog een ramp gaan worden, gezeur aanhoren van zijn moeder was toch echt iets waar hij totaal geen zin in had. Dan ook nog eens zijn manieren boven tafel halen omdat hij netjes zou moeten eten. Echt niet, het liefst zou hij het eten van morgen gewoon met zijn handen naar binnen willen schrokken. Goed genoeg voor hem, manieren had hij toch al niet volgens zijn moeder. Nogal slaperig keek hij op toen Dack opeens blaffend naar de deur rende. Spoken zag hij de laatste tijd erg veel. "Dack! Op je plaats." Gehoorzaam wandelde Dack terug naar zijn plek waar hij op ging liggen en hen stom aanstaarde.