A new boss?

Darren vulde zijn broodje met veel zorg. Eerst sla en dan shoarma. Geen knoflooksaus want dat was vies. Pas toen alles zat zoals hij wou nam hij een grote hap. Hier had hij nou de hele dag naar uit gekeken. Om een hap te nemen van een broodje shoarma. Lekkerder dan dit kon toch niet. Lang duurde het niet voor hij zijn broodje op had en zijn tweede begon te vullen. Na de eerste paar happen viel het hem op dat Chantal niets meer at. Gelijk at hij zijn mond leeg en legde hij zijn broodje neer op zijn bord. "Laat me je niet hoeven voeren. Ik doe het werkelijk met alle plezier maar dan kan ik zelf niet meer eten." Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en keek zo koppig als maar kon naar Chantal. Eten zou ze, desnoods zou hij haar weer vastbinden en eten naar binnen proppen. Kort trok hij zijn wenkbrauw op en zuchtte hij. Waarschijnlijk zou het hem niet lukken om het op de zachte manier te doen. Echt af en toe dacht hij toch echt dat hij met een ezel ging trouwen. Omdat het niet werkte at hij zijn broodje verder op. Omdat hij nog trek had at hij nog wat los shoarma. Daarna nog wat sla en hij zat wel redelijk vol. Dack kwam naast de tafel liggen en begon te snurken. Luiwammes.

Toen ze niet meer at werd ze ineens aangekeken door Darren. Blijkbaar had hij al door dat ze niets meer ging eten en het duurde niet lang of hij keek der koppig aan en vertelde met een om weggetje dat ze meer moest eten. "Ik heb een misselijk en vol gevoel. Of wil je weer dat ik toen net als met Melody 's nachts er steeds uit moet." De begin misselijkheid was al lang over en het 's nachts er uit gaan ook. Maar ja misschien zou hij er in trappen. Jammer genoeg deed hij er niet in trappen waarschijnlijk kende hij der te goed. "Okee ik heb gewoon geen zin in eten. Voor je het weet heb ik weer een giga buik omdat ik veel aan kom van het zwanger zijn." De blik van Darren keurde echt haar woorden af toen ze zei dat ze een giga buik en veel zou aan komen. Omdat Melody nog steeds lag te slapen trok Darren Chantal mee naar buiten en zetten haar buiten op het bankje en verdween weer even naar binnen. Toen hij terug kwam had hij twee schalen in zijn handen. Past toen hij bij haar was zag ze wat er in zat. Er zaten aardbeien en chocodip in iets wat wel heel lekker wat en ze eigenlijk niet kon laten staan. Chantal keek Darren en voor ze het wist zat er een aardbei met chocolade voor haar mond. Ze draaide even met haar ogen en keek hem weer aan. Ze zuchten een klein beetje maar nam toen wel een hapje van de aardbei. "Okee je hebt dus de manier gevonden om mij te laten eten." Als ze iets wel erg lekker vond was het wel aardbeien. Zelf pakte ze nu ook een aardbei en doopte die de de choco en keek Darren aan. Het was een wonder dat Melody nog steeds lag te slapen dus moesten ze er nu maar weer even van genieten voor hoelang het nog duurde. Als de tweede er eenmaal is dan hebben ze nog minder tijd voor elkaar. Chantal hield de aardbei voor Darren maar haalde hem weer weg en gaf hem een zoen. Toen ze ophield met zoenen keek ze hem aan en gaf hem nu wel de kans om de aardbei op te eten. Maar net voordat hij wilde happen veegde Chantal de aardbei met Chocolade over zijn neus heen waardoor hij een chocolade neus had. "Ziet er schattig en lekker uit." Onschuldig keek ze hem aan. Dit was eigenlijk nog niet de wraak actie van haar vanwege dat hij der vast had gebonden en de pijltjes in haar zij. De echte wraak moest nog komen maar dat moest ze nog even verzinnen. Misschien werd het wel weer een keertje een ijsblokje op zijn buik als hij lag te slapen. Of iets anders maar voor nu moest ze weer even op der hoede zijn omdat ze hem met Chocolade had besmeurd.

Het hele excuus van Chantal had hij eerder gehoord. Gelukkig kreeg hij dan ook de echte reden te horen. Tsja, aankomen zou ze toch wel. Darren dronk zijn glas snel leeg en stond op. Chantal sleurde hij mee aan haar arm naar buiten. Eten zou ze, desnoods zou hij het naar binnen proppen. Voor nu had hij nog even een ander idee zodat ze misschien zou gaan eten. Toen Chantal op het bankje zat draaide hij zich om en beende hij terug naar de keuken. Uit de koelkast haalde hij twee schalen. Beide met aardbeien erin en heerlijke chocolade saus. Hij zette een schaal naast Chantal neer en de ander hield hij in zijn handen. Vlug doopte hij een aardbei in de chocolade en hield hij hem voor Chantal haar mond. "Zeg eens aaaa.." Van heel het ogen draaien trok hij zich niets aan. Ze moest een hap nemen, dan was hij tevreden. Toen ze dan ook een hap nam glimlachte hij breed. Ha, ze had ene hap genomen. Nieuwsgierig keek hij naar Chantal die ook een aardbei pakte en hem in de chocolade doopte om hem daarna voor zijn gezicht te houden. Jammer genoeg kon hij geen hap nemen. Daar in tegen kwam er wel iets beters voor. Helaas stopte Chantal met zoenen en kreeg hij weer een aardbei voor zijn neus. Vlug hapte hij, maar hij was alsnog te laat. Voor hij het door had had hij chocolade op zijn neus. Gatver. "En dan tegen Melody zeggen dat ze niet met haar eten mag spelen." Darren draaide zich om en pakte nog een aardbei die hij demonstratief in zijn mond stopte. "Puh."

Chantal moest even lachen toen hij zei dat ze dan tegen Melody zei dat ze niet met haar eten mocht spelen. "Als ik haar het één keertje wel laat doen zal ze het altijd doen. En nu zie je er uit als een schattig chocolade beertje." Ze pakte een doekje uit haar broekzak en maakte Darrens neus schoon. "Sorry maar het vroeg er gewoon om. Ik zal het niet meer doen. Misschien alleen tijdens ons trouwfeest met de taart." Ja dat zag ze al helemaal voor zich maar ja waarschijnlijk zou hij het daar gewoon gelijk terug doen en dan zaten ze helemaal onder de taart. En het was dan ook niet zo goed voorbeeld voor Melody als ze haar ouders zo zou zien. Die dag kwam al best snel maar voor nu ging ze daar even niet aan denken. Ze pakte een aardbei en deed hem weer in de chocolade en hield hem bij Darren. "Of vertrouw je me niet meer?" Als hij nu wilde eten zou ze niets flikken. Vanuit de babyfoon hoorde Chantal gehuil. Blijkbaar was hun meisje wakker en had ze honger en een schone luier nodig had. Chantal gaf Darren een kus op zijn wang en stond op. Ze liep naar boven en haalde Melody uit haar bedje. "Heee meisje jij hebt lekker lang geslapen." Chantal legde haar op de commode en verschoonde haal luier. "Zo lekker een schone luier dan gaat mama nu een hapje voor je warm maken en dan mag papa je even bezig houden terwijl mama dat doet." Terwijl ze naar beneden liep was Chantal druk bezig aan het praten tegen Melody. Eenmaal beneden gaf Chantal Melody aan Darren en ging in de keuken Melody der eten klaar maken. Toen het klaar was nam Chantal het bordje en een lepeltje mee naar buiten. Onderweg pakte ze ook nog het slabbertje en ging daarna bij Darren en Melody zitten. "Zo dan gaat papa je eten geven." Chantal deed het slabbertje om en gaf het eten aan Darren.


* 3 maanden later*
Chantal lag nog lekker te slapen toen de irritante rot wekker af ging. Ze trok automatisch het deken over der hoofd heen. Ineens was er een harde knal en de wekker was stil. Chantal was onder de deken vandaan gekomen om te kijken wat het was. Het was Darren die hard de wekker had uit geslagen. Ze ging nog even tegen hem aan liggen. Wel moesten ze op tijd het bed uit want er moest nog veel gebeuren. De paarden moesten gereden worden, er moest gemest worden en nog meer. Maar eerst moesten ze naar het ziekenhuis voor een echo van de kleine. Er was verteld dat ze op deze echo ook konden zien wat het geslacht van de baby werd. Dat kwam mooi uit want dan konden ze de kamer naar het geslacht in richten maar ook de geboortekaartjes. Net toen ze weer begon in te dommelen hoorde ze de honden beneden blaffen waardoor ze op de babyfoon Melody hoorde huilen. Chantal zuchten diep en kwam overeind. "Waarom moeten ze nou altijd blaffen als ze onze wekker horen." Ze sloeg het deken van haar af en schrok even dat het daar buiten iets kouder was. Snel pakte ze van de stoel haar ochtendjas en deed die aan. Ze liep naar beneden en haalde Melody uit haar bedje. Rustig liep ze de trap af en ging in de keuken de honden naar buiten laten en een flesje voor Melody maken. Ondertussen hoorde ze voetstappen van de trap af komen. Blijkbaar was er ook leven in Darren gekomen. Het flesje van Melody was klaar en Chantal gaf haar die. Terwijl ze dat deed gaf ze Darren een kus. "Goedemorgen." zei ze met een glimlach. Al snel had Melody haar flesje leeg en nam Chantal der mee naar boven om der om te kleden. Toen ze weer beneden waren stonden alle paarden al in de wei. Dat vond Chantal best jammer want ze had eigenlijk samen met Melody Mercury buiten willen zetten. Ze liep daarom maar naar de weide om met Melody paardjes te kijken. Ze liep de wei in en ging daar zitten met Melody. Gelijk kwamen de merries op hun af. Melody kreeg een neus tegen haar wang aan van Fly. Het was een ongelofelijk schattig gezicht. Toen Chantal haar naam hoorde keek ze om. Het was Darren die bij het hek stond te wachten. Hij was ondertussen klaar met ontbijten en omkleden dus konden ze naar het ziekenhuis gaan. Chantal stond op en tilde Melody op. Gelijk begon ze tegen te werken omdat ze bij de paardjes wilde zijn. Chantal zuchten diep. Ergens was het zo leuk dat ze gek op paarden was maar aan de andere kant gewoon te irritant. Eenmaal bij de auto zetten Chantal Melody in haar zitje en gaf daarna haar knuffeltje. Gelukkig hielp dat vaak om haar stil te krijgen. Zo nu ook ze was gelijk druk met haar knuffel. Ondertussen had Darren de honden naar binnen gedaan. De rit naar het ziekenhuis was erg snel voorbij. Dit keer pakte Darren Melody uit het zitje. Chantal pakte snel haar knuffeltje mee zodat ze Melody bezig konden houden als ze moesten wachten of en echo werd gemaakt. Gelukkig hoefde ze niet al te lang te wachten en konden ze de kamer in waar de echo gemaakt werd. Chantal ging op de behandeltafel liggen en deed haar shirtje omhoog. Heel even zuchten ze diep. Ze had vaak zat bij Melody een echo gehad. Dit was ook de tweede keer dat ze een echo van hun tweede kindje gingen laten maken maar toch was het spannend. Ze kreeg een koude gel op haar buik wat echt te koud gewoon was. Het apparaatje werd op haar buik gezet en de dokter begon naar de baby te zoeken. ”Willen jullie het geslacht ook weten als ik het gezien heb?” ”Ja eigenlijk wel.” Terwijl ze het zei keek ze Darren ook even aan of ze het echt wilde weten. Ze zag hem knikken. Op het tvtje kon ze de baby al een beetje zien. Straks met de 3d echo zouden ze het helemaal kunnen zien. Ze zag de dokter goed kijken naar het beeld hij wees iets aan. ”Kijk zien jullie dit?” Chantal en Darren knikte ja. ”Dat betekend dat je in verwachting bent van een zoontje.” Ze kreeg gelijk een glimlach op haar gezicht. Dan hadden ze niet alleen een dochter maar ook een zoontje. Nou ja eerst moesten ze wachten af het wel gezoen was en of het wel levend ter wereld kwam. Natuurlijk ging ze daar wel van uit. De dokter pakte nu een ander dingetje en deed die op haar buik. Het was echt een prachtig gezicht het wondertje in haar buik. De dokter zetten nu ook het geluid aan en zo konden ze het hartje van Nathan horen. Nu konden ze hem tenminste bij zijn naam noemen in plaats van de baby of de tweede. De gel werd van haar buik af gehaald en ze kon op staan. Chantal kwam overeind en bleef even zitten omdat ze heel even duizelig was. Toen de duizeligheid weg was kwam ze van de tafel af en liep naar Darren. Melody had zich in de tussen tijd hartstikke goed gedragen ze hadden helemaal geen last van der gehad.

Darren wou net in opstand komen om het taart idee van Chantal toen hij zich bedacht. Hij zou haar nog wel krijgen. Wie weet in de sloot? In een modderig weiland? Wanneer de tijd daar was zou hij haar nog wel terug pakken. Tot die tijd zou hij zich keurig gedragen, alsof hij helemaal geen wraak ging nemen. Hij wist beter. Zij lekker niet. Toen er weer een aardbei voor zijn neus werd gehouden, met chocolade erop, vernauwde zijn ogen zich iets. “Nou eigenlijk..” Zei hij zachtjes als antwoord op de vraag van Chantal. Omdat Chantal afgeleid was hapte hij vlug de aardbei tussen haar vingers vandaan. Ha, nu zat hij in zijn mond. Hij kreeg een kus op zijn wang voor Chantal naar boven verdween om Melody uit haar bedje te halen. Ondertussen propte hij nog een aardbei in zijn mond. Dit keer zonder chocolade omdat hij anders veel te dik zou worden. Ja, hij moest maar meer gaan trainen. Vaker naar de sportschool en ook wat vaker gaan hardlopen. Wie weet ook weer het basketballen met Jace oppakken. Zou wel leuk zijn om een aantal oude kennissen weer te zien. Darren pakte de schaal aardbeien en chocolade dip op en zette het netjes weg in de keuken voor het aangevallen zou worden door de vliegen. Want ja, dat moest je natuurlijk niet hebben. Nadat hij dat had gedaan ging hij terug zitten op het bankje. Net toen hij terug zat kreeg hij Melody in zijn armen. Blijkbaar ging er iets gebeuren wat hij had gemist. Onschuldig keek hij met grote ogen naar Chantal. Wacht, hij moest haar eten geven? En wat nou als hij daar helemaal geen zin in had? Melody moest haar eten krijgen, Chantal mocht het lekker geven. Alsof hij van plan was Melody eten te gaan geven pakte hij het eten aan. Wat hij van plan was zette hij alleen niet door omdat Melody hem zo schattig aankeek. Ongezien rolde hij een keertje met zijn ogen en zuchtte hij zachtjes. Wat moest hij toch met al die meiden om hem heen? Elke keer dat Melody haar mond open deed en daarna haar hapje oppeuzelde zat hij lucht mee te eten. Helaas was het een soort tik geworden van hem..

Zijn ongeschoren, slaperige gezicht ging iets omhoog omdat hem iets stoorde. Darren opende zijn ogen half en zag dat het scherm van de wekker stond te flikkeren. Met moeite haalde hij zijn arm onder de dekens vandaan en sloeg hij de wekker uit. Het ging iets harder dan hij wou maar ach, de wekker hield tenminste zijn mond. Zijn ogen vielen weer dicht en voor hij het wist sliep hij weer verder. Dat Chantal tegen hem aan kwam liggen merkte hij niet bepaald. Enkel dat hij het plots warmer had omdat ze tegen hem aan kwam liggen. Van wat hij in gedachten had voor vandaag zou waarschijnlijk niets komen. Als eerst zou hij op zijn gemak gaan douchen, dan maar eens naar de stallen kijken of hij zin had om ze uit te mesten of dat hij het Chantal ging laten doen, wie weet Evelyn rijden in de bak en dan rond de middag op de bank ploffen en er niet meer vanaf komen. Oké, misschien om met Melody te spelen. Maar helaas, gister had hij gehoord dat ze vandaag naar het ziekenhuis moesten voor een echo. Woehoe, ze zouden van alles horen waarvan hij toch niets ging onthouden. Wat leuk. Toen Chantal uit bed ging werd hij weer iets wakker. ”Omdat ze Indy en Dack heten.” Veel aandacht schonk hij er niet aan. Na een diepe zucht draaide hij zich op zijn buik en kroop hij terug onder de dekens. Stukken beter dan zijn bed uit komen. Een tijdje bleef hij liggen voor hij bedacht dat hij toch maar uit bed zou komen. Soepel ging het niet, in tegendeel zelfs. Heel langzaam kwam hij overeind en gooide de dekens van hem af waarna hij als een of ander oud opaatje de kamer door schuifelde. Nog steeds half slapend maar hij lag nu tenminste niet meer in zijn bed. Stapje voor stapje, tree voor tree wandelde hij naar beneden. Onderweg wreef hij zijn ogen uit en werd hij iets wakkerder. Niet dat de slaperige uitdrukking op zijn gezicht verdween. Nee, hij leek haast erger te worden. Eenmaal beneden kreeg hij een kus van Chantal. Hij zei niets en plofte neer op een stoel naast Melody. Wat was ze toch groot aan het worden. Nog even en ze ging steeds meer dingen zelf doen. Helemaal niet leuk. Zijn armen legde hij gekruisd over de keukentafel voor hij zijn hoofd erop liet vallen. ”Welterusten.” Mompelde hij toen hij hoorde dat Chantal Melody weer mee nam. Voor hij terug in slaap viel kwam hij overeind en trok zijn schoenen aan. Fijn, met blote voeten in je gympen. Niet bepaald iets wat hij nou graag deed. Maar ach, het was alleen maar om de paarden buiten te zetten. In de stallen werd hij begroet door Kini, Maddog. In plaats van ze een voor een mee te nemen pakte hij de halsters, pakte de uiteinde van de halstertouwen en nam hij ze alle twee tegelijk maar mee naar buiten. In het voor hun afgezette stuk weiland liet hij ze weer los. Gelijk vielen ze het gras aan, hij zou niets anders doen als hij in hun hoeven stond. In plaats van gelijk terug naar binnen te gaan knuffelde hij Evelyn nog even en gaf haar stiekem wat lekkers. Fly had het al snel door en stond in no time naast hem om te kijken of hij nog wat had. ”Tis op.. Morgen krijg jij ook wel wat.” Ondanks zijn woorden werd hij niet met rust gelaten tot hij aan de andere kant van het hek stond en richting de stallen liep. Blijkbaar had hij Chantal en Melody net mis gelopen want binnen was niemand meer te bekennen. In plaats van om te kleden ontbeet hij eerst met drie doodnormale boterhammen met chocolade vlokken. Een beetje suiker was niet mis. Terwijl hij het koffieapparaat aanzette voor een verse kop koffie rende hij naar boven, ging twee tellen onder de douche, schoor zichzelf en kwam aangekleed naar beneden. Omdat hij vandaag een ik-wil-niets-doen-dag had was er uit de kast komen zetten: een simpele donkerblauwe spijkerbroek en een grijs lange mouwen shirt met een v-hals waarvan hij de mouwen tot net onder zijn ellebogen had opgestroopt. In een sukkel pasje slofte hij terug naar beneden, trok zijn gympen aan en ging naar buiten om te kijken waar Melody en Chantal uithingen. Natuurlijk vond hij hen in het weiland bij Fly. Arme Mercury, ze kreeg niet bepaald veel aandacht van Melody. Grotere paardjes waren natuurlijk veel leuker! Vooral als ze ook nog eens interesse in je hadden. ”Chantal, ga je mee?” Dit keer was hij degene die haar moest komen halen. Meestal was zij allang klaar als hij nog lang niet klaar was. Omdat hij zichzelf al om had gedraaid zag hij niet dat Melody tegen werkte toen Chantal haar meenam richting de auto. Omdat Dack en Indy langs zijn benen kwamen scheuren bedacht hij zich dat die twee ook nog naar binnen moesten. Natuurlijk moest Dack even laten merken dat hij daar nog helemaal geen zin in had. Darren kreeg Indy zonder enige moeite naar binnen, Dack moest hij bij zijn band pakken voor hij weer de benen nam. Bij de achterdeur moest hij hem zelfs vooruit duwen omdat hij echt niet naar binnen wou. ”We gaan vanmiddag wandelen, beloofd.” Vlug liep hij terug naar de auto en ging op de bestuurdersstoel zitten. Zijn plekje, niemand kon die inpikken. Ondertussen zat Melody al in haar stoeltje en was Chantal ook gaan zitten dus konden ze weg. Onderweg lette hij meer op de weg dan dat hij naar Melody aan het kijken was. Zo hoorde het ook, dat wist hij maar al te goed. Alleen zat hij normaal gesproken via zijn achteruitkijkspiegel naar Melody te kijken. Zij was vele malen interessanter dan het verkeerd. Veel te snel naar zijn zin waren ze bij het ziekenhuis. In plaats van Chantal uit de auto te helpen liep hij snel naar Melody toe en haalde haar uit haar stoeltje. Zijn beurt om met zijn kleine meisje te wandelen. Onderweg naar binnen speelde hij kiekeboe met haar of trok een gek gezicht waardoor ze ging lachen. Zusters keken hem dan wel met boze blikken aan maar wat moest hij dan? Met een huilend kind gaan zitten omdat hij haar geen aandacht gaf? Bekijk het maar. In de behandelkamer hield hij Melody bezig tot het hem toch ie wat interesseerde. De vraag die de vrouw stelde liet hij maar door Chantal beantwoorde voor hij iets verkeerds zou zeggen. Hij had namelijk al een misschien verkeerde opmerking klaar liggen om te zeggen. Tsja, hij moest de mensen in het ziekenhuis natuurlijk wel te vriend hebben. In plaats van te antwoorden knikte hij enthousiast naar Chantal. Stiekem was hij wel benieuwt. In plaats van te blijven zitten op de plek waar hij zat samen met Melody stond hij op en liep hij naar het scherm toe. ”Yes, ik ben niet meer de enige man in huis.” Mompelde hij vooral tegen zichzelf. Het was dan ook eigenlijk bedoeld als een gedachte. Melody wees met haar vingertje naar het scherm en begon tegen hem te brabbelen. In plaats van terug te gaan zitten legde hij het Melody uit en keek hij nieuwsgierig toe wat de dokter allemaal aan het doen was. Uit Chantal haar buik klonk plots een hartslag. Niet die van haar, nee die van hun zoontje. Totaal gefocust keek hij naar het scherm waarop hij af en toe iets kort zag bewegen. Melody trok dan wel zijn aandacht maar zijn aandacht zat even ergens anders. Hij kreeg pas weer aandacht voor Melody toen het scherm in zijn geheel veranderde en uiteindelijk uit ging. Nou. Hij was nog niet klaar met kijken. Stombo. Koppig ging hij op de stoel zitten waar hij daarnet ook op had gezeten en zette Melody op zijn benen neer. Zachtjes ging hij op en neer waardoor ze kleine vreugdes kreetjes uitsloeg. Zolang ze hem maar niet nog een keertje boos aan zouden kijken, Melody had het naar haar zin en daar was hij erg blij om. Natuurlijk begon de dokter nog een aantal dingen te herhalen die ze allang wisten maar uiteindelijk konden ze toch weg. Melody had haar knuffeltje in haar kleine handjes en speelde ermee terwijl hij haar op zijn arm had. Geen hand had hij meer vrij. Melody op zijn ene arm, Chantal haar hand in zijn hand. ”Ik heb een idee, zullen we Melody alvast leren stallen uitmesten?” Hij keek onschuldig glimlachend naar Chantal voor hij op zijn kop ging krijgen. Ze liepen nog maar net door de gang of hij hoorde iemand achter zich hard ‘Oh’ zeggen. Nieuwsgierig draaide hij zich om en keek naar een oude vrouw die een kamer uit kwam rollen met haar rolstoel. Erachteraan kwam een zuster met een lach op haar gezicht. O help? Blijkbaar was de ‘Oh’ op hen gericht want de vrouw kwam naar hen toe gerold. Niet snel maar ze kwam uiteindelijk wel. Darren keek haar nieuwsgierig aan en voor hij het wist begon er een heel verhaal tegen hem verteld te worden. Dat de vrouw zo van kleine kinderen hield en dat ze elke wel verhaaltjes voor las aan kleine kinderen in het ziekenhuis. Ongegeneerd ging hij met haar in gesprek. Melody vond de aandacht die ze kreeg van de vrouw aan het begin nog een beetje spannend maar al snel liet ze haar knuffeltje aan de vrouw zien en begon ze tegen haar te brabbelen. Pas toen de zuster zei dat het tijd was om te gaan nam hij Melody terug goed in zijn armen. Al zwaaiend keek hij de vrouw na die terug haar kamer in werd geduwd. ”Ziekenhuizen zijn eigenlijk nog best wel leuk.” Voor ze nog iemand tegen zouden komen liepen ze maar snel naar buiten. Zorgvuldig, met zijn tong naar buiten natuurlijk, deed hij Melody in haar stoeltje en deed alle riempjes vast. Het was nog een hele klus om te zorgen dat ze stil bleef zitten zodat hij haar goed in de riempjes kreeg. Uiteindelijk zat hij dan ook terug achter het stuur en konden ze naar huis. Op de terug weg begon hij erover wat Chantal vandaag allemaal van plan was te doen. Zelf was hij van plan om niet veel te gaan doen, maar dat had ze misschien ook wel kunnen raden. Eenmaal thuis stapte hij snel uit. Dit keer was Chantal hem voor waardoor hij maar door liep naar de achterdeur. Blijkbaar had Dack al gehoord dat ze thuis waren want hij zat kwispelend voor de deur te wachten tot hij eindelijk naar buiten mocht. Extra langzaam haalde Darren de deur van slot en deed de deurkruk naar beneden. Grijnzend keek hij toe hoe Dack ingespannen naar de kruk keek en uiteindelijk hard begon te blaffen toen de deur open ging. In plaats van wegrennen sprong Dack in zijn armen. "Wat ga je doen smurf?" In plaats van de deuropening bezet te houden deed hij een pas opzij zodat Chantal naar binnen kon met Melody. Dack rende af en toe een rondje om hem heen voor hij terug tegen hem opsprong en weer aandacht begon te trekken door iets stoms te doen. "Dack, dood." Lachend keek hij toe hoe Dack gelijk op de grond ging liggen, op zijn zij draaide en zijn tong buiten boord hing. Om het af te maken bewoog hij een voorpootje behoorlijk spastisch. Omdat het begon te miezeren ging hij maar samen met Dack naar binnen toe. Dack rende nog steeds rond tot hij door kreeg dat hij geen aandacht meer kreeg. Op dat moment ging hij bedroefd op zijn kussen liggen. "Zeg Chantal, als jij nou de stallen uit gaat mesten dan zorg ik wel voor Melody en het eten.." Waarschijnlijk kon hij het wel vergeten want Chantal kon, en mocht, niet bepaald meer een stal uitmesten. Maar ja, het was het proberen waard natuurlijk.

Chantal schoot in de lach om de opmerking van Darren dat hij niet meer de enigste man in huis was. Ze keek naar hem en Melody terwijl hij van alles aan haar uit ging leggen. Niet dat ze er iets van zou begrijpen maar goed. Voordat ze weg konden kreeg Chantal te horen wat ze niet en wel mocht doen. Veel wist ze nog wel van de zwangerschap van Melody. Ook kreeg ze nog te horen dat ze echt voorzichtig moest zijn qua paardrijden en zware dingen. Het paardrijden stond vast in haar dossier dat ze een keizersnee moest vanwege het vallen van een paard. Toen ze weg konden had Darren haar hand te pakken en om zijn andere arm had hij Melody. Chantal keek Darren aan vanwege een opmerking die hij maakte. Melody leren de stallen uit te mesten. Waarschijnlijk dacht hij al dat hij op zijn kop ging krijgen. Maar ze ging hem nu een keertje terug pakken. ”Is goed maar dan moeten we misschien wel een klein uitmest setje voor haar halen.” Nog voordat ze een opmerking van Darren terug kreeg werden ze onderbroken door een ‘Oh’. Darren hield haar hand los en begon een gesprek met de oude vrouw. Chantal keek naar Melody die het eerst allemaal heel spannend vond. Maar al snel begon ze het leuk te vinden en liet haar paardenknuffeltje aan de vrouw zien. Chantal glimlachde maar al snel kwam de zuster de vrouw halen om der naar haar kamer te brengen. Net als Darren zwaaide Chantal even naar de vrouw. ”Ja ziekenhuizen zijn leuk als je er niet in hoeft te liggen omdat je een keizersnee moet hebben.” Deze keer zou ze echt voorzichtig doen en niet meer rijden. Natuurlijk wel mennen en longeren maar voor het rijden was het even op. Darren moest maar kijken of hij Fly en Maddog er bij wilde gaan rijden en anders zouden ze het wel aan Iris en Jace vragen. Samen met Darren liep ze naar de auto. Ze stapte in terwijl Darren Melody in haar zitje deed. Onderweg naar huis vroeg Darren was ze vandaag allemaal ging doen. ”Ik weet nog niet helemaal denk Fly longeren aangezien ik nu al niet meer intensief mag paardrijden. Ergens durf ik ook niet meer te rijden nu ik zwanger ben. Ben veelste bang dat ik er vanaf val en dat het dan deze keer niet goed komt.” Al snel waren ze thuis en stapte Chantal uit de auto en haalde Melody uit het zitje. Melody wees gelijk richting de wei omdat ze naar de paardjes wilde. ”Nee meisje jij gaat naar bed.” Chantal liep naar de achterdeur en ging naar binnen. Ze liep gelijk even naar boven en kleden Melody om. Met Melody op haar arm liep ze naar beneden en legde haar in de box. Ze hoefde nou niet altijd in haar bedje te slapen. Ze legde het paardenknuffeltje naast Melody. Stil ging ze naar de keuken. Toen ze in de keuken stond, stond Darren daar. Hij stelde voor dat zij de stallen ging mesten en dat hij dan voor Melody en het eten ging zorgen. Chantal schoot in de lach. Dit was weer zo opmerking waar hij haar probeerde uit te lokken. ”Okee maar ik ga eerst even bij Indy kijken.” Chantal liep naar de stallen waar Indy haar werpbox was voor als de pups kwamen. Het strohok hadden ze maar even omgebouwd. Toen ze daar kwam viel haar mond open. Er lagen naast Indy al twee pups en ze had nog weeën. Chantal ging gelijk naast de werpbox zitten en aaide haar hondje rustig. Voorzichtig bekeek ze de pups die bij Indy lagen te drinken. Het waren redelijk grote pups dus waarschijnlijk zaten er niet heel veel. Chantal hoorde iemand in de stalgang lopen. Ze keek en zag Darren om het hoekje kijken. ”Je hond is papa geworden.” fluisterde ze zacht. Toen ze even overeind kwam zag ze dat er een pup geboren werd. Het leek er alleen op dat het niet helemaal leefde. Chantal pakte een doek en begon de pup droog te wrijven. Helaas werkte het niet. De pup was dood geboren. Chantal wikkelde de doek om het pupje heen en legde het aan de kant. De na geboorte kwam nu ook dus had Indy twee levende pups. Chantal zuchten even diep het was best vervelend om een dode pup te zien. Ze moest nu gelijk aan Nathan denken. Wat nou als hij dood geboren werd ze kreeg even tranen in haar ogen. Snel wreef ze de tranen weg en stond op. Ze vulde de waterbak van Indy en zetten er een bakje met brokjes neer zodat als ze het wilde kon eten en drinken. Chantal wilde de uitmestvork pakken maar die was niet op de plek waar hij altijd stond. Toen ze goed keek zag ze dat Darren aan het mesten was. Had het misschien toch gelukt haar terug opmerking dat het best was dat zij ging mesten. Ergens vond ze het echt lullig dat hij nu elke dag moest mesten. Ze bedacht zich dat als hij een keertje nog zou slapen en zij wakker was dan ging zij wel mesten. Ze ging bij de stal staan waar Darren aan het mesten was. ”Ik zit te denken misschien moeten we de werpbox van Indy in de woonkamer naast Melody der box zetten. Het is ’s nachts nog best koud in de stal.” Gelukkig vond hij het goed dat ze in de woonkamer kwam te staan. Toen ze weer even naar Indy en de pups keek zag ze dat Dack bij Indy was gaan liggen en aan haar het likken was. Ze pakte haar mobiel uit haar broekzak en maakte een foto er van. Het pupje die helaas dood was pakte Chantal met handdoek en al op en nam het mee. ”Ik ben even naar de dierenarts de pup weg brengen.” Ze gaf hem een kus en pakte haar autosleutels. In de auto kreeg ze een telefoontje dat de quad die ze geregeld had onderweg was naar hun huis. O was zou ze er graag bij zijn om Darrens gezicht te zien als hij zag dat er een quad werd geleverd. Eenmaal bij de dierenarts gaf ze de pup af en kreeg nog wat mee voor Indy als ze een oppepmiddeltje nodig had. Chantal reed weer naar huis. Toen ze het erf op kwam zag ze dat Darren met een vreselijk blij gezicht op de quad aan het crossen was. Ze stapte uit der auto en keek naar hem. Niet lang want ze hoorde binnen Melody huilen. Blijkbaar had die geen zin meer om te slapen. Met Melody op haar arm ging ze naar Indy en de pups kijken. Alle drie lagen ze tevreden te slapen. Chantal liep verder door de stallen heen en ging naar buiten. Daar ging ze met Melody op het bankje zitten.

Chantal had niet gehapt. Ze had gewoon niet gehapt. Waarom had ze niet gereageerd zoals ze altijd reageerde? Dat was veel leuker. Darren had zelfs op zijn tweede opmerking geen antwoord terug verwacht die hij had verwacht. Ging ze daadwerkelijk uitmesten? Met stomheid geslagen keek hij Chantal na toen ze richting de stallen verdween. Wat was er met haar aan de hand? Radioactieve vloeistof die ze op haar buik hadden gesmeerd waardoor ze nu niet meer hapte. Bah, het was helemaal niet leuk zo. Koppig pakte hij een glas uit een kastje en schonk cola in voor zichzelf. Terwijl hij een rede zocht waarom Chantal zo kon doen liep hij naar de stallen. Wist hij veel waar Dack uithing, of dat Melody in haar bedje lag. Nee, zijn hoofd was nogal druk bezig met een reden zoeken waarom Chantal zo raar deed. Ze was niet Chantal, ze was een ander. Hij wou bijna gaan vragen wat de ‘Chantal’ met zijn Chantal had gedaan. Of ze misschien ontvoerd was door aliëns en naar haar thuisplaneet was gebracht. Kijk, zulk soort dingen sprak hij nooit hardop uit. Daar kon hij namelijk problemen mee krijgen. Vooral als Chantal het zou horen. Maar goed dat Chantal niet Chantal was. In gedachten verzonken liep hij langs Chantal die bij Indy zat. Haar woorden hoorde hij dan ook niet bepaald. Naja, hij hoorde ze wel ze kwamen alleen nogal laat bij hem aan. Hij was net voorbij de werpbox van Indy en had zijn glas net weggezet toen de woorden bij hem aankwamen. Wacht?! Zijn hond die papa was geworden? Het duurde nog een paar tellen, als het al niet minuten waren, voor hij echt door kreeg wat er aan de hand was. Indy was aan het werpen! Een kleine, ie wat homo achtige, kreet kwam uit zijn mond voor hij zijn hand snel voor zijn mond sloeg. Geen herrie maken, dat was zielig. Zachtjes wandelde hij terug naar de box en stak zijn hoofd om het hoekje. Chantal was net bezig met ene pup droog wrijven, maar zonder succes. Helaas, eentje die het niet overleefde. Toen hij genoeg had gekeken naar zijn idee ging hij maar uitmesten. Tsja, ondanks wat hij had gezegd kon hij het Chantal natuurlijk niet laten doen. Dat was wel een beetje heel erg zielig voor haar. Wat voor echtgenoot zou hij dan zijn? Eentje die zijn vrouw hard liet werken terwijl hij zelf met een zak chips op de bank zou gaan liggen hangen. Nee, niet bepaald een idee wat hij prettig vond. Met een diepe zucht haalde hij een kruiwagen tevoorschijn die hij half in de ingang van de box zette. Op de automatische piloot begon hij te mesten. Af en toe nam hij een slok van zijn cola tot hij zijn glas perongeluk verkeerd neerzette en er stro in kwam. Verdorie. Hij bleef doorgaan toen Chantal tegen hem begon te praten. ”Doe je best.” Antwoordde hij op haar opmerking over de werpbox van Indy. Ze moest doen wat ze niet laten kon. Daarbij had hij geen zin om een heel groot antwoord te geven. Daarvoor was hij veel te druk bezig. En misschien was hij nog steeds bezig met een reden zoeken waarom Chantal zo raar deed. Na de eerste stal ging hij door naar de tweede. Hij was net halverwege de tweede toen Chantal kwam vertellen dat ze naar de dierenarts ging om de pup weg te brengen. Hij kreeg een kus en ze was verdwenen. Home alone. Vlug ging hij door naar de inloopstal van de merries, strooide alles weer op en ruimde zijn spullen netjes op. Darren had zich nog maar net omgedraaid richting het erf of er stond plots iemand voor zijn neus. Het was dat hij niet bepaald meer schrok van mensen, anders had hij een meter de lucht in gesprongen. Er werd een formulier onder zijn neus gehouden, gevraagd om legitimatie en uiteindelijk moest hij zijn handtekening ergens onder zetten. Wat was hier nou weer aan de hand? Hij had niets besteld. Chantal misschien onder zijn naam? Omdat hij niet bepaald kon wachten wat er nou aan de hand was liep hij maar snel naar het erf. Zijn ogen vielen er half uit toen hij een behoorlijk groot busje zag staan waar een quad uit kwam rollen. Hoe kwam die hier nou weer? De kleuren waren niet bepaald zichtbaar dankzij een heleboel beschermingsfolie. Er werden nog een aantal dingen overhandigd aan hem voor het busje weer wegreed. Als een of ander klein kind begon hij snel het folie eraf te trekken en stond daarna met open mond te kijken. Een zwarte met Metallica grijze strepen quad stond bij hem op het erf. Hij had er voor getekend dus vanaf nu was hij lekker van hem. Chantal mocht er niet op. Van hem.
Darren gooide vlug al het folie in de stal zodat het niet weg zou waaien en deed de deur dicht. Er stond een grijns op zijn gezicht die hij er maar niet vanaf kreeg. Zijn hele gedachte gang over Chantal was dan ook alweer lang verledentijd. Het ging nu om zíjn quadje. Zoals hij ook bij het landhuis had gedaan ging hij in het overheerlijk zittende zadel zitten en reed hij een keer een rondje. Hier kon hij wel aan wennen. Vrolijk croste hij een keertje om het huis heen, langs de bak en weer terug naar het erf. Hij was net bezig om een rondje te draaien om weer te kunnen crossen toen hij opeens Chantal in zijn ooghoek zag verschijnen. O, zij zou niet van hem afkomen. Hij wou alles weten. Waar die quad vandaan kwam en waarom natuurlijk. Maar eerst nog een aantal rondjes rijden. Voor een behoorlijk lange tijd voelde hij zich weer een kind zonderverplichtingen. Paarden rijden? Nog nooit van gehoord. Een kind? Waar heb je het over. Pas toen hij zich bedacht dat hij toch nog wel veel te doen had en dat hij het voor de avond gedaan moest hebben kwam hij van de quad af. Met super tegenzin maar het moest. In een half huppelpasje liep hij naar Chantal toe en gaf haar en Melody een kus. ”Hoe ging het bij de dierenarts?” De nieuwsgierige blik in zijn ogen ging al snel verloren omdat Melody naar hem zwaaide. ”Heb je lekker geslapen meisje? Gaan we straks mama laten zien hoe goed jij kan rijden op Mercury? Ja hé, dat gaan wij doen.” Uitbundig zat hij met zijn hoofd te knikken voor hij opstond en richting de stallen liep. Tijd om te rijden. Niet één paard, niet twee, nee vier. Vandaag zou hij Maddog en Kini wel doen, Evelyn en Fly longeren. Morgen andersom. Want vandaag moest hij natuurlijk tijd overhouden om met zijn kleine meisje Mercury eens aandacht te geven. Mercury hadden ze niets voor niets gekocht. Met het halster van Maddog in zijn hand liep hij al fluitend richting het weiland. Het kostte een klein beetje moeite omdat Maddog liever in het weiland wou blijven dan werken maar uiteindelijk liep hij toch maar mee naar de poetsplaat. Het was het geraden ook anders zou hij behoorlijk op zijn flikker krijgen. Darren poetste Maddog niet zo heel erg uitbundig maar goed genoeg. Het zadel ging erop, hoofdstel in. Zelf deed hij zijn cap op zijn kop en zijn jodphurs aan. Rijden met gympen was niet bepaald ideaal. In de bak singelde hij aan voor hij op stapte. Eens zien wat Maddog allemaal kon. Oké, zijn voornemen was om intensief te gaan rijden. Maar ondertussen. Kini reed hij net zoals Maddog. Half serieus, half voor de lol.

Chantal zat lekker op het bankje met Melody naar de paardjes in de wei te kijken toen ze ineens een kus van Darren kreeg. Verbaast keek ze even op omdat ze het niet verwacht had hij was tenslotte druk met zijn quad. Nieuwsgierig vroeg hij hoe het bij de dierenarts was. ”Nou het was alleen de pup afgeven. Maar vind het best moeilijk was nou als er iets met Nathan verkeerd gaat?” Het zat niet echt lekker bij der het knaagde aan haar. Toen Darren tegen Melody begon dat ze straks op Mercury ging rijden kreeg Chantal een glimlach op haar gezicht. Dat werd de eerste keer dat Melody op Mercury ging rijden. Jammer genoeg bleef Darren niet lang bij ze zitten. Maar ja dat kwam door dat Darren vier paarden moest beweging geven. Terwijl hij aan het rijden was met Maddog haalde Chantal de maxicosi van Melody en legde haar daar in. Uit de wei haalde ze snel Fly. Ze kon dan wel niet rijden maar wel longeren zodat Darren niet vier paarden hoefde te rijden. Chantal poetste Fly terwijl Melody een beetje in haar maxicosi lag heen en weer te gaan. Uit de zadelkamer pakte ze de longeersingel en de pessoa voor Fly. Ook het hoofdstel ging mee. Toen alles op Fly zat pakte ze de maxicosi op hem en Fly mee naar de paddock. De maxicosi met Melody er in zetten ze in de hoek. Gelukkig was de paddock niet stoffig anders zou het echt niet fijn voor Melody zijn. Na een half uurtje gelongeerd te hebben keek Chantal op van de auto die op het erf kwam gereden. Al snel letten ze weer beter op Fly. Een ogenblik later stond er iemand bij de paddock te kijken. Chantal liet Fly even overgaan naar stap en keek naar de persoon die stond te kijken. Het was Nick Darrens vader die er stond. Hij vroeg waar Darren was en Melody. Zijn kleindochter werd natuurlijk over een paar dagen 1 jaar oud en daarom was hij even langs gekomen omdat hij er niet bij kon zijn. ”Melody staat daar in de maxicosi en Darren is Kini en Maddog aan het rijden.” Gelijk kwam de vraag waarom Darren ineens Kini. reed terwijl zij dat normaal deed en waarom ze Fly aan het longeren was. ”Darren rijd wel vaker op Kini hoor. En ik had vandaag geen zin om te rijden dus daarom longeer ik Fly.” Jammer genoeg accepteerde Nick dat antwoord niet. Zeker niet toen hij haar goed bekeek. Ondertussen was ze al klaar met Fly longeren. Ze pakte de maxicosi met Melody er in op en nam Fly maar naar de poetsplaats. Gelukkig stond Darren daar al met Kini. Gelijk kwam zijn vader achter haar aan. ”Ik weet waarom jij niet rijd. Je bent zwanger eerst wist ik het niet zeker tot ik je de maxicosi zag optillen.” Geschrokken keek Chantal Darren aan. Voor ze maar iets kon zeggen vertelde Darren dat ze inderdaad zwanger is. ”Hoe lang al?” Chantal beet even op haar onderlip. ”Ehum ruim vijf maanden.” De mond van Nick viel haast open van verbazing. ”WAT dan was je dus al zwanger bij jullie bruiloft??” Chantal knikte ja en keek weer even naar Darren. ”Ik had het kunnen weten jij dronk helemaal niets qua alcohol op jullie bruiloft. En toen ik het je wilde geven sprong Darren er tussen.” Ongemakkelijk knikte Chantal ja. ”We hebben niets verteld omdat u het de vorige keer ook op de manege heeft rond geroepen toen ik op Future zat. Dat wilde we voorkomen.” Nick zijn gezicht stond een beetje op onweer omdat hij het nu pas wilt. ”Maar we kunnen u nu wel vertellen dat u een kleinzoon erbij krijgt.” Nog steeds was hij niet echt blij dat ze hem niets hadden verteld. Omdat Chantal en Darren nog bezig waren met de paarden afzadelen en zo pakte Nick Melody uit de maxicosi. Chantal ging bij Darren staan. ”Hij vind het niet echt leuk he dat we niets verteld hebben.”

Met enige moeite werkte hij de beugels van Kini zijn zadel af. Hij legde ze netjes over de bakrand heen zodat hij ze er straks weer aan kon maken. Darren keek even schuin naar de hoogte van Kini. Hoe moest hij er nu toch weer op klimmen. In de hoek zag hij een metselkuip staan die normaal gebruikt werd om de mest uit de bek in te gooien. Maar goed dat hij die vanochtend ook maar even had geleegd. Hij nam Kini mee naar de hoek, zette de kuip op zijn kop neer en kon zo op Kini klimmen. Soepel was het niet bepaald, maar hij zat tenminste. ”Volgende keer pak ik een trapje.” Mompelde hij vooral tegen zichzelf maar ook half tegen Kini. Want ja, hij moest toch ergens tegenaan praten? Er stond een ie wat ondeugende grijns op zijn gezicht terwijl hij Kini in beweging zette. Eerst een rondje stappen om weer op gang te komen en daarna in een vlotte draf verder. Soms keek hij naar beneden richting zijn tegen aangezien hij al snel kapstokjes kreeg wanneer hij zonder beugels reed. Kapstokjes tenen reden nou eenmaal lekker, daar kon hij niets aan doen. Op de volte liet hij Kini aanspringen in galop. Eerst een rustig handgalopje op de volte maar daarna ging het tempo omhoog. Het zou dan nog wel wat meer oefening kostten maar voor nu was hij tevreden met de uitgestrekte galop van Kini. Nadat hij de andere kant ook nog even op had gegaloppeerd stapte hij Kini lekker lang uit voor hij terug ging naar de poets plaat. Hij was nog niet uit het zadel of Kini begon zich plots uit te schudden. ”Waaa! Wat doe jij nou weer.” Voor Kini zich nog een keertje uit zou schudden sprong hij maar snel van zijn rug af en gaf hem een klopje op zijn hals. De beugels nam hij mee in zijn ene hand, de teugels van Kini in zijn andere hand. Het tempo waarin ze naar de bak waren gelopen was sneller geweest dan het tempo waarin ze nu terug liepen. Hij had geen zin meer in rijden en Kini waarschijnlijk niet meer in wandelen. Ondanks zijn niet zo heel erg zware ritje stond Kini er moe bij. Niet zijn schuld. Darren haalde het zadel van zijn rug af en verwisselde het hoofdstel voor een halster. Hij was net bezig met de beugelriemen terug aan het zadel maken toen hij opeens iemand zag verschijnen. Bij het zien van Chantal en Melody verscheen er een lag, bij het zien van zijn vader verdween die lach als water voor de zon. Wat moest zijn vader nou weer hier? En waarom had hij zo’n vervelende uitdrukking op zijn gezicht staan? De woorden van zijn vader kwamen een beetje verkeerd bij hem aan. Hoe had hij dat nou zo snel weten uit te vogelen? In plaats van zichzelf boos maken hield hij zich rustig en zei hij maar gewoon dat Chantal inderdaad zwanger was. Ondertussen priegelde hij verder met de beugelriemen tot ze goed vast zaten. Vervelende dingen waren dat toch. Ze moesten ze makkelijker maken om eraf te halen. Nu kostte het hem te veel werk. Kini kreeg nog wat lekkers voor hij terug moest naar de weiland. Vanuit zijn ooghoek keek hij naar zijn vader die met Melody bezig was. Chantal kwam naast hem staan en begon tegen hem te praten. ”Hij moet er maar mee leren leven dat we het niet verteld hebben aan hem.” Aangezien hij Chantal en zijn vader niet alleen wou laten bleef hij nog maar even staan rekken bij Kini. Zijn hoeven nog een keertje uitkrabben want ja daar zat nu allemaal zand in. Nog even wat lekkers geven en dan uiteindelijk extra langzaam de knoop eruit halen. ”Pap, zou jij Melody haar fruithapje willen geven? Staat in de koelkast.” Zijn vader zijn gezicht veranderde niet veel. De onweer uitdrukking bleef erop staan. Gelukkig stemde hij toe dat hij Melody haar fruithapje zou geven. Darren haalde opgelucht adem toen zijn vader naar binnen verdween. Geduldig wachtte hij tot Chantal klaar was met Fly naverzorgen voor hij haar hand pakte en ze richting het weiland liepen. ”Zou jij Evelyn voor mij alvast het weiland uit willen halen? Dan ga ik even met Nick praten.” Omdat hij een andere kant op moest met Kini drukte hij een kus op Chantal haar wang en liet hij haar hand los. Bah, zijn hand voelde gelijk leeg. Vlug zette hij Kini in het weiland bij Maddog voor hij terug naar het huis liep. Het halster van Kini hing hij weg evenals zijn tuig voor hij het huis binnen liep. In de keuken, aan de tafel, vond hij zijn vader met Melody op zijn schoot. Het slabbetje van Melody had een aantal vlekken erbij gekregen maar ze at tenminste braaf haar fruithapje op. ”Wil je wat drinken?” Zonder een antwoord af te wachten maakte hij twee glazen aanmaak limonade klaar. Aanmaak limonade vond zijn vader vroeger altijd lekker. Of hij het nu nog steeds lekker vond mocht Joost weten. De twee glazen zette hij op tafel neer. Door de blik van zijn vader verscheen er een lach op zijn gezicht. ”Melody heeft het van jou geërfd. Hé meisje, jij vind limonade ook lekker.” Lachend keek hij toe hoe Melody probeerde te lachen maar opeens een hap fruit in haar mond kreeg. Zo kon je ook zorgen dat haar fruithapje naar binnen ging. ”Dus het word een jongen?” Darren keek nieuwsgierig op omdat zijn vader begon over hun aankomende zoontje. ”Ja, met de naam Nathan. Naja, dat vind ik.” Er ging een behoorlijk gesprek overheen voor hij Melody van zijn vader overnam en opstond. ”Kom, ik moet je wat laten zien.” Zonder tegenstribbelen liep zijn vader met hem mee naar de box van Melody. ”Dack en Indy zijn ook ouders.” Bij het zeggen van Dack zijn naam zag hij iets naast de box in beweging komen. Dack kwam zijn vader uitbundig begroeten en rende daarna richting zijn balletje wat bij zijn kussen lag. Tsja, wanneer opa er is moet er natuurlijk even gespeeld worden. Zijn vader was echter te druk bezig met de pups van Indy. ”Gaan jullie ze houden? Ze zijn namelijk wel heel erg schattig.” ”Ben je gek, het zijn wel de pups van Dack. Hij is al druk, ik wil niet weten hoe druk die pups gaan worden.” Darren sprak de woorden uit met een grote lach op zijn gezicht. Tuurlijk was het niet gemeend, desondanks wou hij wel weten hoe druk de pups zouden zijn. Dack en Indy samen was af en toe al veels te druk. Met de pups erbij zou het waarschijnlijk echt een gekkenhuis worden. Terwijl zijn vader bezig was met de pups bedacht hij zich plots dat Chantal Evelyn voor hem uit het land zou halen. Vergeten! Vlug dronk hij zijn glas leeg en zei tegen zijn vader dat hij nog wat te doen had. Zoals gewoonlijk kreeg hij gelijk commentaar op zijn handelen. Zijn vader stormde achter hem aan en begon tegen hem te mopperen. Altijd als ik hier ben laat je me zitten. Dat je nu getrouwd bent, kinderen hebt en je paarden betekend nog niet dat je mij geen aandacht meer hoeft te geven. Heb ik jou vroeger ook zo in aan de kant geschoven?!” Langzamerhand begon zijn vader steeds harder te praten tot hij begon te schreeuwen. ”Negeer mij niet en luister eens een keer naar me! Je hebt mij niet eens verteld dat je een zoon krijgt. Je bent een egoïstische zak aan het worden Darren!” Geschrokken keek Darren op. Pardon? Zijn vader was wel eens tegen hem uitgevallen maar zulke woorden had hij niet bepaald gebruikt wanneer hij boos werd. Zijn moeder daarentegen gebruikte het dagelijks tegen hem. ”Bemoei je er niet mee.” Mompelde hij enkel op de reactie van zijn vader. Omdat hij Melody hier niet bij wou hebben gaf hij haar over een Chantal. ”Wat zei je? Dat ik me er niet mee moet bemoeien? Toch doe ik het. Ik had gehoopt dat Chantal je iets bij zou brengen, dat je iets opener zou zijn voor contact met je familie. Want dat ben ik nog steeds Darren, je familie. Ondertussen ook van Chantal. Dat je moeder problemen met Chantal heeft heb ik niets mee te maken. Ik vind haar een fantastische meid, eentje waar jij nog heel veel van kan leren jongeman!” Met open mond stond Darren naar zijn vader te kijken. Waar haalde hij opeens die woorden vandaan. ”Wat wil je dan dat ik doe? Elke zaterdag met je iets gaan doen? Wil je hier een dag in de week komen eten? Een keer wat afspreken? Ik heb het niet op jou gemunt omdat je vaak bij mam bent. En je weet, zij heeft wel iets tegen Chantal. Kan je niet lekker terug naar huis gaan, ik heb hier geen zin in.” Zo gezegd, helaas niet zo gedaan. Zijn vader kwam in opstand en liep rood aan omdat hij schijnbaar een heleboel woorden binnen hield. ”Het spijt me, ik mag niet tegen jou uitvallen.” Weer klapte Darren’s mond open. Wacht, had zijn vader nou sorry gezegd? ”Zeg dat nog eens?” Natuurlijk kon hij dat wel vergeten want de blik die hij van zijn vader kreeg was nou niet bepaald vriendelijk. ”Oké, het is je vergeven. Ik zal proberen wat socialer te doen. Maar laat het om m’n moeder mee te nemen hierheen. Ze is hier niet meer welkom.” De ruzie was wonderbaarlijk genoeg snel afgesloten. Zijn vader begon er niet meer over en begon zelfs dingen aan Chantal te vragen over de baby. Of ze zich misselijk had gevoeld de eerste paar dagen, of het dit keer wel gepland was en wat voor naam hij zou krijgen. Toen hij met het idee kwam dat hij vanavond voor avondeten ging zorgen wou Darren in opstand komen. Hij had zijn mond al open om iets te zeggen maar bedacht zich. Het kon gezellig zijn, als het niet gezellig zou worden ging zijn vader maar naar huis. ”Succes. Zou je op Melody willen passen? Dan hebben wij onze handen even vrij.” Zonder tegensputteren pakte zijn vader Melody van Chantal haar arm af en liep met haar naar binnen toe. Zo, dat ging makkelijk. Darren richtte zich tot Chantal en keek haar met een ondeugende lach aan. ”Ik mag hem zeker niet misbruiken?” Hij knuffelde Evelyn een moment voor hij twee tellen verdween. Met een longeersingel, pessoa en het hoofdstel. ”Zeg juffrouw, ik weet nog altijd niet hoe de pessoa vast moet en hoe je moet longeren. Zou u mij dat uit kunnen leggen? Ik wil wel betalen, maar dan wel met kusjes en lieve woordjes.” Als een of ander klein kind hield keek hij van Chantal naar de pessoa die klaar lag. Evelyn zou vandaag wat gaan beleven. Hopelijk zou Chantal het spelletje mee spelen want dan had hij wat te doen tijdens het longeren van Evelyn. Afwachtend keek hij naar Chantal terwijl hij langzaam een pruillipje begon te trekken tot hij haar antwoord had. Zijn vader paste op Melody dus nu konden ze even samen iets doen. Al was het dan wel iets wat moest gebeuren kon hij het wel leuker maken door stom te gaan doen. Nu moest Chantal nog even instemmen. Zijn korte toneelstukje werd onderbroken door zijn vader die in de deuropening naar de woonkamer stond. ”Ik wil jullie niet storen maar mag Melody met Dack spelen?” Darren knikte en zei dat hij wel moest oppassen dat Dack niet te druk ging doen. Tuurlijk zou zijn vader goed oppassen, tenminste dat zei hij. Gelukkig verdween zijn vader al snel weer en kon Darren zijn ‘toneelstukje’ voortzetten. Evelyn stond ondertussen half te slapen, die wist nog niet wat haar ging overkomen straks.

Op één of andere manier merkte ze dat Darren aan het tijd rekken was. Normaal zou hij echt niet de hoeven nog een keertje na het rijden in de bak krabben. Al snel wist hij zijn vader weg te krijgen. Tuurlijk kon hij het niet weigeren om zijn kleindochter een fruithapje te gaan geven. Chantal zuchten even toen hij weg was. Chantal maakte Fly los en wilde haar mee nemen. Voordat ze het wist had Darren haar hand te pakken. Op zijn vraag of ze Evelyn voor hem wilde halen knikte ze ja. ”Hou je, je wel rustig tegenover je pa? Ik vind het al erg genoeg dat je door mij ruzie met je moeder hebt.” Voordat hij de andere kant op ging om Kini weg te brengen kreeg ze een kus op haar wang. Chantal zetten Fly in de wei bij Mercury. Toen ze keek waar Evelyn was zag ze dat die helemaal achterin de wei stond. Chantal liep maar naar achteren en werd ondertussen gestalkt door Fly die achter haar aan liep. Omdat Chantal het halster bij Fly had af gedaan en Evelyn zonder die van haar stond deed Chantal het halster van Fly maar even om bij Evelyn. Anders kon ze weer heen en weer lopen. Ze nam Evelyn mee naar de poetsplaats. Omdat ze Darren nog niet zag begon ze haar maar te poetsen. Ineens hoorde Chantal Darren en zijn vader aankomen gelopen. Nou ja eerder Nick die tegen Darren aan het praten was. Toen ze eenmaal bij Chantal stonden was Nick echt aan het schreeuwen tegen Darren. Chantal der mond viel open toen ze de woorden van Nick hoorde. Hoe kon hij zijn eigen zoon een egoïstische zak noemen. Chantal pakte Melody van Darren aan en ging zich daarom maar niet bemoeien met Darren en zijn vader. Chantal ging maar even met Melody naar Mercury kijken. Jammer genoeg stond die achterin de wei dus gingen ze maar terug naar de poetsplaats. Ze kreeg nog een beetje mee van de ruzie. Haar mond viel haast open om wat Nick zei dat ze een fantastische meid is en dat Darren nog veel van haar kon leren. Chantal besloot om er gewoon geen aandacht aan te geven. Ze gaf Melody een borstel zodat ze een beetje Evelyn kon poetsen. Ze had soms wel aan luisteren bij Darren en Nick. Ineens hoorde ze Nick sorry zeggen en Darren dat hij ging proberen socialer te doen. Voordat ze er erg in had stond Nick naast haar en begon vragen te stellen. ”Was je misselijk de eerste paar dagen? En was deze keer wel gepland? Heb je al een naam die de kleine krijgt?” Chantal kreeg niet eens de kans om na de eerste vraag antwoord te geven dus wachten ze met antwoorden tot Nick klaar was. ”Ehum ik ben nog steeds af en toe misselijk en dan wil ik vaak ook niet eten. Maar dan heb ik weer een man die haast het eten naar binnen duwt bij me.” ”Dat is alleen maar goed dat hij dat doet je moet goed eten voor jezelf en de kleine.” Chantal zuchten even en ging verder met de vragen. ”Dit keer was het wel een beetje gepland ja.” Snel gaf ze Darren een por in zijn zij zodat hij wist dat hij ook moest zeggen dat het gepland was. ”En de naam wordt Nathan. Daar waren we gauw uit toen we hoorde dat het een jongen werd.” ”Okee, Ik ga vanavond voor het avondeten zorgen. Lang geleden dat ik voor mijn zoon gekookt heb. En nu heb ik zelfs de eer om voor zijn vrouw te koken.” Chantal moest een beetje lachen om wat Nick zei. Toen Darren zei dat hij wel even op Melody kon passen pakte hij haar gelijk van Chantal der arm en ging naar binnen. ”Nee je mag je vader niet misbruiken. Okee misschien als hij als oppas kan dienen dan misschien maar niet voor andere dingen.” antwoorden ze op zijn vraag. De borstel die Chantal in haar hand had deed ze weer terug in de poetskoffer. Net toen ze zich weer omdraaide stond Darren achter haar met een hoofdstel, longeersingel en pessoa. Ze schoot in de lach om wat Darren zei. ”Nou meneer ik weet het zo net nog niet.” Toen hij zei dat hij zou betalen met kusjes en lieve woordjes schoot ze helemaal in de lach. ”Nou okee het is dat er betaald wordt anders had ik het mooi niet gedaan.” Net toen ze hem een kus wilde geven kwam zijn vader naar buiten. Ergens was het zo irritant dat hij weer kwam storen. Maar het was ook wel weer handig dat hij er nu was. Nu hadden als hij niet stoorde gewoon tijd voor elkaar. Gelukkig was het maar een klein vraagje en ging hij weer naar binnen om op Melody en Dack te letten en ook te koken. Chantal keek Darren aan toen zijn vader weer naar binnen was. ”Voordat ik ga uit leggen wil ik alvast een deel van de betaling.” Onschuldig keek ze hem aan. In haar hand had ze de longeersingel al. Nog voor ze hem om kon doen kreeg ze een redelijk lange zoen. Vanzelf ging ze gewoon mee zoenen en letten even niet meer op Evelyn. Chantal keek Darren aan toen hij was gestopt met zoenen. ”Klaar voor uitleg meneertje ik weet niets.” Zo serieus mogelijk probeerde ze het allemaal aan hem uit te leggen.

De por die hij van Chantal in zijn zij had gehad had hem een rare spastische beweging laten maken. Als er iets was waar hij echt niet tegen kon dan was het wel geprik in zijn zij. Om de een of andere manier kietelde dat. Darren keek lachend naar Chantal die zei dat ze alvast een deel van de betaling wou voor ze zou beginnen met uitleggen. Oké, niets op tegen. Hij gaf Chantal een redelijk lange zoen. Nu ging het alleen maar om Chantal. Niet meer om Evelyn, Melody en de rest. Wie was Evelyn eigenlijk? Omdat ze niet heel de tijd in de stal konden staan zoenen, stel je voor dat zijn vader weer wat te vragen had, stopte hij maar. ”Nu nog de lieve woordjes. Je bent de meest perfecte schoonheid van de hele wereld.” Onschuldig lachend hield hij zijn hoofd ietsjes schuin. Al snel begon Chantal met uitleggen. Toen ze een momentje stil was opende hij zijn mond en begon op een vervelende kinderlijke manier te praten. Hij pakte het hoofdstel van zijn plekje af en hield hem voor Evelyn. ”Als ik nou mondje open zeg, zou ze dan haar mondje open doen? En dan moet dit ijzeren ding zeker achter haar oren, dan moet dit vast en hoort dit zo. Toch?” Tijdens zijn gebrabbel had hij het bit achter Evelyn haar oren gehangen, de neusriem om haar oortjes vast gemaakt en de rest maar een beetje vastgemaakt zodat het zou blijven hangen. Evelyn haar oortjes zakte iets naar achteren door zijn actie. ”O, ze kijkt niet zo blij.” Weer begon hij te prutsen met het hoofdstel. Dit keer deed hij hem half goed. Expres deed hij Evelyn haar hoge neusriem er overheen en veel te los. ”Tadaa.” Natuurlijk was het nog niet goed en deed hij het maar weer opnieuw. Dit keer de riempjes keurig zoals het hoorde, alleen veel te los. Alsof hij klaar was ging hij in kleermakerszit tegen de stal aan zitten. ”Doe jij maar verder, ik wil niet meer.” Koppig sloeg hij zijn armen over elkaar heen en begon heen en weer te wiebelen. Al snel had hij de warme neus van Evelyn tegen zich aan waardoor hij terug overeind kwam. Ongeduldig schoof hij Chantal aan de kant en begon hij de longeersingel vast te maken even als de pessoa. De pessoa hing hij schots en scheef en maakte hij nog niet vast aan het bit zodat Evelyn er geen last van zou hebben. ”Klaar.” Ongeduldig keek hij naar Chantal en wachtte hij haar reactie af.

Chantal keek hem aan toen hij begon over nu de lieve woordjes. ”Je maakt me nog verlegen zo prachtig ben ik nou ook weer niet hoor.” Zo serieus mogen probeerde ze het uit te leggen maar toen Darren op een kinderlijke toon begon te praten lukte het gewoon niet meer. Helemaal toen hij arme Evelyn ging pesten. Hoe kon hij het verzinnen het bit achter haar oren. Op zijn opmerking kon ze maar één terug opmerking verzinnen. ”Als jij zo kan sturen ja dan zit het goed.” Na nog een poging zat het weer verkeerd. Uiteindelijk zat het wel redelijk goed maar veel te los. Het was maar goed dat Evelyn hem van af veulen af aan kende. Een ander paard had al lang gebeten of iets anders gedaan. Omdat hij geen zin meer had deed zij Evelyn maar verlossen van het gedoe wat Darren had gedaan. Nog voordat ze de singel kon om doen werd ze door Darren aan de kant geduwd en deed hij het. De pessoa werd ook om gedaan maar die zat voor geen ene meter recht of wat dan ook. Chantal deed hem snel even recht een keek Darren aan. ”Nu is ze wel klaar. Nou ja bijna alleen nog even de longeerlijn pakken en naar de bak gaan.” Voordat Darren ook nog maar het touw kon pakte greep Chantal het voor zijn neus weg en nam snel Evelyn mee. In de bak deed ze express de longeerlijn niet goed vast. De pessoa zat nog zo dat Evelyn er geen last van zou hebben als ze los kwam. Alsof er niets aan de hand was gaf ze de longeerlijn aan Darren toen hij achter der stond. Toen hij Evelyn liet draven schoot de lijn los en liep Evelyn vrolijk in draf door de bak heen. ”Darren wat doe je nu weer.” zei ze gelijk op een verraste manier. Ze merkte dat Darren probeerde door te gaan maar Evelyn had er zo te zien helemaal geen zin in. Het gevolg was dat Darren in het zand ging zitten in de kleermakerszit en met zijn armen over elkaar. Chantal kreeg een glimlach op der gezicht. De zandklontjes die in de bak lagen begon Darren richting haar te gooien. Hij was best schattig als hij begon te mokken. Met veel moeite ging ze op haar hurken naast hem zitten. Het was echt lastig met een babybuik. Ze gaf hem een kus op zijn wang. Het begon nu steeds lastiger te worden om zo te blijven zitten. Ineens keek Darren der onschuldig aan en stond op. Ze keek hem aan en kreeg een hand naar der toegestoken. Ze pakte zijn hand vast en werd overeind geholpen. Toen ze eenmaal stond sloeg hij zijn armen om der heen zodat ze gevangen was. Erg vond ze het niet want ze was toch al lang gevangen door hem. Gevangen in zijn ogen sinds de eerste keer dat ze elkaar zagen. Jammer genoeg konden ze niet lang genieten want Darrens vader schreeuwde vanuit de keukendeur dat het eten klaar was. Chantal zuchten diep. ”Waarom heb je hem het eten laten maken. Staan we een keertje alleen en lekker dan komt je vader er weer door heen. ” fluisterde ze zacht. Voordat ze naar binnen gingen pakte ze Evelyn nog even haalde de spullen van der af en zetten haar bij Fly en Mercury. Toen ze binnen kwamen viel Chantal der mond open. De keukentafel was gewoon perfect en tip top gedekt. Ze waren haast net in een restaurant zo was het gedekt.



[Srry zat vast dus hier mag je het voor deze keer even mee doen ik schaam me wel diep xD]

Darren stond ongeduldig met zijn voet op de grond te tikken omdat Chantal te langzaam ging naar zijn zin. Nog even en hij ging het zelf wel overnemen. Nee, hij was gewoon vervelend omdat hij niet bepaald iets te doen had. Daarbij kon hij niet meer stoppen met vervelend doen als hij eenmaal begonnen was. Dat lukte hem gewoon niet. Misschien straks, wanneer hij een beetje rustiger was geworden en dan ook niet meer druk was. Of niet. Wie weet. Toen ze eindelijk klaar waren huppelde hij vrolijk achter Chantal en Evelyn aan. Eens zien hoeveel zin Evelyn zou hebben in longeren. Waarschijnlijk niet veel maar goed, ze moest gewoon haar rondjes lopen en een beetje haar best doen dan waren ze snel klaar. Hij ging stiekem achter Chantal staan en wou haar net een knuffel geven toen hij plots de lijn in zijn handen had. Zonder tegenstribbelen ging hij goed staan zodat Evelyn door zou lopen. Alles ging goed tot hij plots te lijn naar beneden zag gaan. Hoe kon die nou opeens losschieten? Met wat improvisatie probeerde hij Evelyn door te laten lopen zonder dat ze aan de lijn zat maar helaas. Evelyn nam snel de benen en ging stil staan. Haar aan de wandel krijgen kon hij wel vergeten. Als een kleine kleuter sloeg hij zijn armen over elkaar heen en ging hij in kleermakerszit in het zand zitten. "Evelyn niet lief." Begon hij te mopperen tot hij Chantal in de gaten kreeg. Met het puntje van zijn tong buiten boord begon hij de klontjes zand richting Chantal te gooien. Jezelf gedragen als een klein kind vond hij nog altijd leuk. Hij was net bezig om een hartje te tekenen in het zand met zijn vinger toen Chantal naast hem kwam zitten en hem een kus op zijn wang gaf. "Terug vrolijk." Begon hij enthousiast voor hij Chantal onschuldig aankeek en opstond. Zijn broek afkloppen zou hij straks wel doen, eerst Chantal overeind helpen met haar dikke baby buik. Hij stak zijn hand naar haar toe en hielp haar overeind tot ze terug op haar twee voetjes stond. Gelijk deed hij zijn armen om haar heen en hield hij haar stevig vast. "Pour moi." Zijn mond wou hij even niet meer openen, hij stond wel lekker met Chantal in zijn armen. Helaas voor hen riep zijn vader net dat het eten klaar was. Na Chantal liet hij een diepe zucht horen en liet haar maar los. "Hij kookt tenminste voor ons, wie weet kan hij straks ook de was doen.." Evelyn wou hij gewoon in de bak laten staan, zo onwetend als hij aan het doen was, en liep al richting de achterdeur. "O, moet Evelyn ook nog mee?" Samen met Chantal haalde hij alle spullen van Evelyn af en zette haar daarna maar snel terug in het land zodat ze nog was grassprieten kon happen voor ze straks toch echt aan het werk zou moeten. En niet zo'n klein beetje ook. Niet onder het zadel, nee ze zou wat anders moeten gaan doen. Misschien zou hij iets gaan doen met de lange lijnen, of de bak slepen. Maar daar kon hij zijn nieuwe quad ook voor gebruiken. Hm, wat zou hij doen. Evelyn voor de sleep zetten of zijn quad. Evelyn was wel leuk want dan kreeg ze gelijk haar beweging. Maar als hij zijn quad nou gebruikte dan mocht hij er mee spelen. Dilemma. Daar zou hij tijdens het eten wel over na gaan denken. Darren stapte achter Chantal aan naar binnen toe. Zijn mond viel dan wel niet open maar hij was wel verbaasd. Waar had zijn vader al die spullen nou toch vandaan gehaald? Het leek wel een restaurant geval. Net alsof ze op een date waren. Zijn vader verscheen achter hen en begeleidde hen al pratend over het avond eten naar de tafel toe. "Het hoofdgerecht is lucht. Het hoofdgerecht is een specialiteit van de kok, namelijk lasagne. Als dessert is er heerlijke chocolade ijs met slagroom en als er vraag naar is zijn er ook nog aardbeien met suiker en chocolade dip. Roept u mij maar wanneer u iets nodig heeft. Ik ben Melody haar avondeten geven." Darren keek zijn vader met een opgetrokken wenkbrauw aan toen hij Melody op zijn arm mee nam naar boven. Blijkbaar had hij haar avondeten mee want hij kwam niet meer terug om het te halen. Omdat zijn vader zijn manieren naar boven had gehaald deed hij dat ook maar. Netjes schoof hij de stoel van Chantal naar achteren en schoof hem weer aan toen ze zat. Ze werd wel zwaarder met die baby buik erbij. Zelf plofte hij enthousiast neer op zijn stoel en keek naar het bord waar al lasagne op lag. "Zeg euhm, als je het niet op krijgt is dat niet erg hoor.." Hij glimlachte breed naar haar voor hij zijn vork pakte en een hap nam. Ergens had hij de lasagne van zijn vader wel gemist. Nu hij het weer een keertje at was het wel heel erg lekker. "Zullen we een keertje samen mee gaan doen met een dressuur wedstrijd. Jij op Fly en ik op Evelyn." Eigenlijk zag hij het wel zitten. Dan moesten ze wel tegen elkaar maar hij was benieuwd hoe Evelyn het zou doen. Daarbij kon hij Chantal dan een keertje zien in super sexy wedstrijd kleding. Gelijk zonk hij een beetje in zijn gedachten weg bij de gedachte aan Chantal in wedstrijd kleding. Leuke gedachte voor tijdens het eten. Na het hoofdgerecht kwam zijn vader naar beneden gestormd en zorgde voor het toetje. Hij was misschien een paar tellen beneden voor hij alles op tafel had staan en weer naar boven verdween. Melody mocht hij natuurlijk niet te lang alleen laten. Ook niet als ze met een knuffeltje aan het spelen was. "CHOCOLADE IJS!" Schreeuwde Darren half uit voor hij de slagroombus van de tafel pakte en een heleboel slagroom over zijn ijs heen spoot. Slagroom en ijs, dat waren twee dingen waar je hem blij mee kon maken. Het toetje was naar zijn idee veel te snel op. Het laatste beetje ijs lepelde hij op tot er echt niets meer over was. Zijn vader was al met Melody naar beneden gekomen en had haar in de box gezet zodat hij de tafel af kon ruimen. Alles werd vrijwillig gedaan, wonderbaarlijk genoeg. Darren stond op en pakte Chantal haar hand vast. Zachtjes trok hij haar mee richting de bank en zette haar daar neer. Hij pakte haar voeten op en legde ze op de tafel neer. ”Met de voetjes omhoog..” De afstandsbediening van de televisie pakte hij van de tafel af en drukte hem in Chantal haar handen. ”Ga jij maar lekker gtst kijken dan ben ik over een halfuurtje terug en dan kunnen we samen een film kijken.” Hij gaf haar een kus voor hij richting de stallen verdween. De sleep had hij al tevoorschijn gehaald voor Evelyn evenals het tuig. Hij moest haar toch beweging geven. Morgen zou hij wel met zijn quadje gaan spelen. Met wat lekkers kreeg hij Evelyn mee uit het weiland. Erg goed stil bleef ze niet staan. Integendeel zelfs. Ze stond te drentelen en te doen tot hij eindelijk klaar was. En toch moest ze nog eventjes wachten. Hij gaf haar een appel zodat ze wat te doen zou hebben tot hij terug zou zijn. Met wat enige inspanning tilde hij de sleep op en gooide hem in de bak neer zodat Evelyn er straks voor kon. Tot zijn verbazing vond hij een heerlijk rustige Evelyn toen hij terug kwam in de stallen. Ha, die wist nog niet wat haar ging overkomen. Samen met Evelyn slofte hij naar de bak en zette haar daarna voor de sleep. Het ging met wat gestaak maar uiteindelijk stapte Evelyn keurig door en werd de bak weer egaal in plaats van een hoefslag op een plek waar hij geen hoefslag wou. Nee, alles moest keurig netjes zijn. De mest haalde hij er altijd uit wanneer hij klaar was met rijden dus dat hoefde hij niet nu nog te doen. Elk hoopje zand wat hij niet goed vond liggen werd nog een keertje gesleept tot hij er wel tevreden over was. Uiteindelijk begon Evelyn moe te worden dus hield hij maar op. Daarbij had hij niets meer om te slepen. De bak was weer netjes vlak. Enkel zijn voetstappen waren nog te zien maar dat kwam gewoon omdat hij naast Evelyn moest lopen. Evelyn haar tuig haalde hij weer los bij de poetsplaat en hing ze netjes op voor hij haar terug zette in het land. Na een behoorlijke hoeveelheid hooi voor de paarden mee te hebben genomen van het weiland liep hij door naar de bak waar de sleep nog lag. Misschien moest hij er maar eens iets op gaan verzinnen zodat hij hem niet op hoefde te tillen. Dat ding was namelijk wel heel erg zwaar. Weer tilde hij hem op en ruimde hem netjes op, op de plek waar hij hoorde. Omdat hij Chantal had beloofd dat ze een film zouden gaan kijken ruimde hij zijn spullen snel op en klopte zijn broek af die een klein beetje onder het zand zat vanwege het tillen van de sleep. Zijn vader had alle spullen opgeruimd en zat aan de keukentafel de krant te lezen. Hij was tenminste stil en hield zijn mond, wie weet ging hij het nog wel een keertje goed met hem vinden. Wie weet, wanneer ze wat vaker met elkaar om zouden gaan. Darren liep naar de keuken toe en schonk wat te drinken in voor iedereen voor hij twee schaaltjes pakte en die vulde met paprika chips. Het drinken voor zijn vader en een schaaltje met chips zette hij neer op de keukentafel voor hij met twee glazen en het tweede schaaltje naar Chantal toe liep en ze daar op de tafel zette. ”Ben ik weer schoonheid, welke film gaan we kijken?” Nieuwsgierig keek hij haar aan voor hij de dvd’s maar eens ging bekijken. ”Red Riding Hood? Schijnt een leuke film te zijn.” Weer keek hij naar Chantal om haar reactie te peilen. Dit keer geen horror, het moest voor hen allebei leuk zijn. Niet alleen voor hem omdat Chantal bang was en dus tegen hem aan kroop. Daar had hij natuurlijk helemaal niets op tegen. In tegendeel zelfs. Toen ze het eens waren over de film stopte hij de dvd in de speler en pakte de andere afstandsbediening. Met de afstandsbediening in zijn hand wandelde naar de bank waar hij Chantal haar voeten van de tafel afhaalde en haar optilde om haar te verplaatsen. Misschien niet helemaal soepel maar wel behoorlijk soepel tilde hij haar de lucht in en ging op haar plekje zitten. Hij zette haar op zijn schoot en drukte op play. ”Zeg, je word wel zwaar..” Het kon dan ook nog komen omdat hij niet bepaald vaak meer sportte, maar hij hield het er gewoon op dat Chantal zwaarder was geworden vanwege Nathan. Die reden vond hij namelijk leuker.

Ineens uit het niets verscheen Nick achter hun en begon te vertellen wat er te eten was. Toen Chantal beter keek zag ze dat de tafel maar voor twee gedekt was. Waar zou Nick dan gaan eten vroeg ze zich gelijk af. Maar al snel kreeg ze het antwoord waar ze naar zocht. Nick ging boven Melody haar eten geven. Blijkbaar had hij door dat Darren en zij het wel lekker zouden vinden om een keertje samen te zijn. Verbaast was ze echt toen Darren voor haar de stoel naar achter schoof en zelfs aanschoof toen ze zat. Eigenlijk wilde ze er een opmerking over maken maar ze slikte hem gauw in. Chantal keek naar het bord die helemaal vol lag met lasagne. Het was echt gewoon belachelijk veel. Toen Darren tegen haar begon te praten keek ze even op. Hij vond het niet erg als ze niet alles op kreeg was maar goed ook, want de misselijkheid van de zwangerschap was er toch wel nog een beetje. ”Mooi want ik weet nu al dat ik het waarschijnlijk niet op kan.” Ze pakte het bestek en sneed het eerst even in stukken. Dat was toch wel veel makkelijker eten. Toen het gesneden was nam ze een hap nadat ze eerst even had geblazen. Verbazend lekker was het de lasagne. ”Dit is echt lekker. Heeft je vader dit echt zelf gemaakt?” Net toen ze weer een hap nam kwam Darren met een voorstel. Een voorstel die ze nooit had verwacht van hem. Aan een dressuurwedstrijd mee doen. Eigenlijk leek het haar wel wat. ”Is goed maar dan moet Nathan wel geboren zijn. Ik ben niet van plan om met deze dikke buik aan een wedstrijd mee doen. En ik moet dan wel weer geld uit geven want mijn oude wedstrijdkleding kan niet meer. Dat is echt gewoon te oud geworden.” Niet dat ze het heel erg vond dat ze geld uit moest geven voor kleding. Ook moest ze dan even kijken of haar Petrie wedstrijdlaarzen er nog goed uit zagen. Die moest ze dan maar weer ergens zoeken. Ze hoopte dat ze nog netjes waren want ze waren echt duur geweest. Maar dat kwam ook vooral omdat ze op haar maat helemaal gemaakt waren. Ineens kwam Nick weer beneden ruimde de tafel af en zetten het toetje op tafel. Ze schepte maar een klein beetje ijs op omdat ze redelijk vol en misselijk was. Ze deed een heel klein beetje slagroom op het ijs en nam hapje voor hapje. Darren daar in tegen was hartstikke blij dat hij chocolade ijs en slagroom had. Nou ja eerder slagroom en een beetje ijs. Een kwartiertje later kwam Nick met Melody naar beneden. Chantal keek even waar hij naar toe ging met haar. Dat was naar haar box. Ineens dacht ze aan Indy dat die nog brokken moest hebben. Voordat ze nog op staan pakte Darren haar hand en nam der mee naar de woonkamer. Ze werd op de bank gezet door hem en der voeten werden op het tafeltje gelegd. Chantal keek hem vragen aan. Ze kreeg de afstandsbediening van hem met de mededeling dat ze maar gtst moest kijken en dat hij over een half uurtje terug zou zijn. En als hij terug zou zijn dat ze een film zouden gaan kijken. ”Is goed.” Voordat hij ging kreeg ze nog een kus. Toen hij weg was stond ze toch even op en ging in de keuken brokken voor Indy halen. Al snel was ze terug en vulde Indy haar voerbak. Indy begon gelijk te eten en Chantal aaide haar even over der koppie. Ze liet Indy weer met rust en ging op de bank gtst kijken. O wat was er toch een drama in die soap het werd haast te erg om naar te kijken. Één personage kreeg de mededeling dat ze nooit meer kinderen zou kunnen krijgen terwijl ze wel al één dochtertje had. Maar door de miskraam die ze had gehad was het verkeerd gegaan. Snel begon Chantal even te zappen want ze had er eigenlijk geen zin in omdat ze nu zelf zwanger was. Ineens vanuit haar ooghoek zag ze Darren aan komen gelopen. Hij zetten twee glazen op tafel en een schaaltje. ”Noem maar een film zolang het geen horror is vind ik het goed.” Hij stelde red riding hood voor omdat het een leuke film scheen te zijn. ”Lieverd ik vind het best zolang het geen horror is.” Terwijl hij de film in de speler deed zetten Chantal de tv op het kanaal voor de dvd. Voordat ze het erg had tilde Darren haar op en zetten der bij zich op schoot. Haar mond viel even open omdat hij zei dat ze zwaarder werd. ”Nou dan zal ik maar meer gaan sporten he. Moet je helaas wel even wachten kan nu niet sporten omdat ik zwanger ben. Of misschien moet jij meer gaan sporten zodat je weer sterker wordt.” Snel voordat hij een flauwe opmerking kon maken gaf ze hem een zoen. Natuurlijk konden ze niet lang genieten want Melody begon te huilen met het gevolg dat opa uit de keuken gelijk kwam om haar te troosten. Hij nam Melody gelijk even mee naar boven en verschoonde haar luier daar. ”Okee nu is het wel erg handig dat je vader er is.” Snel gaf ze Darren weer een redelijk lange zoen tot dat ze Nick de trap af hoorde komen. ”Ik heb Melody gelijk in bed gelegd ze was erg moe. En ik ga naar huis toe. Stal heb ik al afgesloten. O kan ik trouwens van de week Fly of Evelyn lenen om even te mennen?” Chantal keek Darren aan. ”U kan Fly wel lenen. Ik kan toch niet rijden en ze moet wel beweging krijgen.” Nick bedankte alvast. Hij gaf Darren een klopje op zijn schouder en Chantal kreeg een kus op der wang. Eindelijk waren ze alleen. De honden waren rustig de stallen afgesloten door Nick en Melody lag ook al te slapen. Heerlijk gewoon even met ze tweetjes.

Spoiler:

Instemmend begon Darren al met zijn hoofd te knikken. Chantal en meer sporten, dan zag hij haar vaker in sportkleding. Daarbij zou hij haar dan makkelijker op kunnen tillen. Het geknik stopte toen hij hoorde dat hij meer moest gaan sporten zodat hij dan sterker zou worden. Met een pruillipje keek hij Chantal aan maar al snel voelde hij haar lippen op die van hem en was hij het al vergeten. Naja vergeten, hij dacht er eventjes niet meer aan. Van het ene op het andere moment begon Melody te huilen. In plaats van dat hij of Chantal op hoefden te staan stormde zijn vader naar de box toe en haalde Melody eruit. ”Ik ga hem misbruiken, of je het nou goed vind of niet.” Mompelde hij zachtjes zodat zijn vader het niet kon horen. Weer werd hij gezoend maar dit keer kwam zijn vader tussen hen beide. Chantal zei dat hij Fly wel een keertje kon lenen om te mennen. Als hij zo graag een keertje wou mennen moest hij vooral een van de paarden van hen meenemen. Dan hoefde hij er namelijk eentje minder te rijden. Makkelijk zat. Darren keek zijn vader na toen hij het huis uit verdween. Stilte. Niemand meer beneden. ”Ik ben nog steeds sterk hoor.” Mopperde hij zachtjes. Verder sprak hij niet omdat de film echt begon. Wanneer je het begin niet had gezien dan viel het verhaal niet echt goed te begrijpen. Een meisje die, natuurlijk, een verboden relatie had met een of andere houthakken. Ondertussen was ze uitgehuwelijkt door haar ouders. Alles was zo te voorspellen. Een standaard film die veel te veel gemaakt werden tegenwoordig. Het werd haast vervelend. Gelukkig was deze film toch net wat anders. Weerwolven kwamen naar voren. Althans, één weerwolf. Een gevecht ontstond, mensen werden vermoord, al het standaard gedoe. Natuurlijk moest het meisje ook weer speciaal zijn want zij kon als enige met de weerwolf praten. Logisch, ze was de niet voor niets de hoofdpersoon. Darren hield zijn hoofd iets schuin omdat hij het perspectief van een stukje niet begreep. Waarom moest dat beeld nou toch weer scheef zijn. Een uur ging voorbij en eindelijk begon hij de film te begrijpen. De vader van het meisje was de weerwolf, terwijl hijzelf heel de tijd haar verborgen liefde had verdacht. Waarom waren films nooit zoals je ze verwachtte terwijl ze zo te voorspellen waren? Heel vervelend. Toen de film afgelopen was zuchtte hij diep. ”Vind het einde niet leuk.” Het eindigde dan ook wel heel zoetsappig. De verboden liefde van het meisje werd gebeten door de weerwolf waardoor hij zelf ook weerwolf werd. Omdat het meisje bang was vermoord te worden verdween de jongen voor een jaar zodat hij om kon leren gaan met het weerwolf zijn. Na een jaar is hij haar op komen halen en zijn ze samen vertrokken. Hoe bedoel je een beetje zoetsappig. ”Zou je bang worden als ik zeg dat ik een weerwolf ben?” Alsof het heel wat was trok hij een serieus gezicht. Naja, half serieus. ”Zou je dan bang worden als ik zeg dat ik je kan opeten?”

Chantal dacht nog even aan de opmerking van Darren. Dat hij toch zijn vader ging misbruiken. ”Trouwens van mij mag je hem misbruiken maar dan wel vooral als oppas voor Melody. En misschien kan hij af en toe het huis schoon maken.” Geheel onschuldig keek ze hem even aan maar ging al snel naast hem zitten. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en haar benen lagen op de bank. ineens hoorde ze hem zeggen dat hij nog steeds sterk was. Ze schoot in de lach. ”Schat het was maar een grapje. Maar het kan geen kwaad als je gaat sporten. Goed voor de conditie. En als Nathan geboren is ga ik wel met je mee sporten. Kan je vader oppassen hoeven wij ook niet te haasten.” Verder zei ze niets meer omdat de film begon. Het was een film die gelukkig geen horror was maar gewoon lekker veel drama met een randje spanning. Toen de film afgelopen was hoorde ze Darren diep zuchten en zeggen dat hij het einde niets vond. Chantal had even een glimlach op der gezicht. Ze ging iets meer tegen Darren aan zitten en sloot even der ogen. Al snel had ze der ogen weer open om wat hij zei. Ze schoot even in de lach. Of ze bang was als hij zou zeggen dat hij een weerwolf was. ”Je bent de liefde van me leven. Daar zou ik nooit bang voor worden.” Al snel kwam er een volgende vraag of ze wist dat hij der dan ook kon op eten. ”Ben vast niet lekker. Ben op het moment dik en rond.” Ze had het nog niet gezegd dat ze vast niet lekker was of Darren pakte haar arm die toch al bij hem in de buurt was en beet er zacht in. Ze had het niet echt zien aan komen dus was met verbaastheid geslagen. Toen hij der arm los liet gaf ze hem een por in zijn zij. Zoals altijd maakte hij dan een idiote beweging. Door de film had ze best zware ogen gekregen. Ze keek op de klok en zag dan ook dat het al half twaalf was. ”Nou meneertje weerwolf uw vrouwtje gaat naar bed want ze is doodop. En ze moet nu voor twee slapen dus gaat het ook doen.” Voor dat ze op stond gaf ze Darren een zoen. Ze stond op en liep nog even naar Indy en de pups gaf Indy een aai over der koppie en ging naar boven. Zoals altijd ging ze eerst nog even bij Melody kijken en daarna zich omkleden en tanden poetsen. Omgekleed en al ging ze naar zolder deed de gordijnen dicht en ging op bed liggen. Eigenlijk lag het nog helemaal niet lekker zonder Darren naast der maar ja.

Het kon geen kwaad als hij ging sporten. Tuurlijk. Nu nog zin zoeken en tijd. Als Nathan uit Chantal der dikke buik zou zijn dan had hij iets meer tijd want dan hoefde hij niet meer vier paarden te rijden in plaats van twee. Darren liet een diepe zucht horen en hield zijn mond maar omdat de film bezig was. Na de film keek hij serieus naar Chantal omdat zijn vraag serieus bedoeld was. Dit had hij zo geprobeerd over te doen komen. Niet dat het was gelukt. Chantal gaf een antwoord waar een grote lach van op zijn gezicht verdween. ”Als je niet bang bent en vind dat je niet lekker bent dan eet ik je gewoon op. Want je bent wel lekker, super lekker zelfs.” Hij pakte haar arm vast en bracht hem naar zijn mond toe waarna hij er zo zacht mogelijk in beet. Lachend keek hij naar het gezicht van Chantal omdat ze zo verbaasd keek. Voor hij het in de gaten had voelde hij een vinger zijn zij in verdwijnen. Gelijk maakte zijn lichaam een rare spastische beweging. Ogenblikkelijk keek hij met spleetogen naar Chantal. Hij zou haar nog wel krijgen. Vroeg of laat zou hij haar terug pakken. Zij misbruikte zijn spastische bewegingen wanneer je in zijn zij prikte. Hij zou wel iets van haar gaan misbruiken om haar terug te pakken. Nu alleen nog bedenken waarmee hij haar ging terug pakken. Beteuterd keek ij toe hoe Chantal opstond nadat ze hem een zoen had gegeven. Ze mocht nog niet naar bed maar als ze moe was dan kon hij haar niet tegenhouden. Elke beweging die ze maakte volgde hij met zijn ogen tot ze de trap op verdween en hij haar niet meer kon zien. In plaats van rechtop te blijven zitten liet hij zich zakken en ging hij op zijn rug op de bank liggen. Onbewust bungelde hij met zijn hand heen en weer tot hij opeens een warme tong langs zijn hand voelde gaan. Dack stond hem kwispelend aan te kijken. Darren klopte op zijn buik als teken dat Dack erbij mocht komen liggen. Soepel ging het niet helemaal. Een poot belandde recht in zijn buik en de andere poot van Dack gleed weg de bank af waardoor Darren zijn handen snel om zijn hond heen moest slaan voor hij naar beneden zou kieperen. ”Wat ben je toch ook lekker lomp.” Een tijdje bleef hij op de bank liggen met Dack op zijn romp. De heerlijk warme hond liet hem langzaam indoezelen. Uiteindelijk kwam hij toch maar overeind. Chantal lag waarschijnlijk al te slapen, evenals Melody. Dat werd heel zachtjes naar boven verdwijnen en daarna zichzelf omkleden op zijn tenen. Dack liep zonder mokken naar zijn kussen toe en nestelde zich daarop om verder te slapen. Luiwammes was het toch ook. Heel de dag niets gedaan en nu weer gaan liggen slapen. Een hond naar het baasje. Darren sloop de trap op en keek eventjes snel bij Melody. Zijn kleine meisje lag met haar knuffeltje in haar armpjes te slapen. Voorzichtig dekte hij haar dekentje goed toe en verdween hij de kamer weer uit. In de badkamer poetste hij zijn tanden voor hij zichzelf omkleedde en de zolder trap op verdween. Bij elke krakende trede kromp hij ineen. Geen herrie maken. Bij de laatste trede zette hij een snelle pas de zolder op. Naast Chantal liet hij zich op het bed zakken. Heerlijk onder de dekens met zijn hoofd weggezakt in het kussen. In plaats van op zijn buik te gaan liggen om in te slapen bleef hij op zijn rug liggen. Met een paar tellen was hij weggezonken in een heerlijke droom. Met als hoofdrol speler natuurlijk zijn prachtige vrouw.

Chantal werd iets wakker omdat de deken iets bewoog net als het matras. Ze had al snel door dat Darren bij der was komen liggen. Automatisch ging ze tegen hem aan liggen en viel weer in slaap. Na een paar uur schrok ze wakker omdat de kleine Nathan in haar buik aan het schoppen was. Ze probeerde verder te slapen maar Nathan gunde blijkbaar zijn moeder niet genoeg nachtrust. Omdat ze Darren niet wilde wakker maken ging ze uit bed en pakte een fleece deken uit de ladekast op hun kamer. Ze liep naar de stoel die in de hoek van de kamer stond en ging daar in zitten. De fleece deken die ze had gepakt legde ze over zich heen. Nog steeds was Nathan aan het schoppen. Chantal zuchten diep. Toen ze van Melody zwanger was had ze het ook wel eens gehad maar dan niet zo lang als nu. Haar ogen begonnen steeds zwaarder te worden tot ze helemaal dicht waren. Nathan was ondertussen opgehouden met schoppen. Ze sliep redelijk diep door terwijl ze nog steeds in de stoel zat. Langzaam begon ze een droom te krijgen. Een droom dat Darren toch een weerwolf was. Maar ze bleef toch van hem houden ondanks wat hij was. In de droom waren Melody en Nathan een stel pubers. Nathan had het weerwolf instinct van zijn vader geërfd en Melody was net als haar zelf gewoon normaal mens. Blijkbaar ging het weerwolf gedoe alleen maar van vader op zoon over. Toch leek de droom levensecht. Net op het moment dat Darren haar in der droom wilde bijten werd ze wakker. Nog duf van de droom deed ze haar ogen weer dicht en sliep verder. Nu had ze geen droom meer en sliep ze rustig.

[Mega flut vind ik persoonlijk xD]

Dromen deed je altijd, maar je herinnerde je het meestal niet. Darren droomde waarschijnlijk wel want hij bewoog lichtelijk in zijn slaap maar hij kon zich niet voor de geest halen waar hij nou precies over droomde. Over de gebeurtenissen van de vorige dag? De vorige week? Wist hij veel. Zolang Chantal maar bij hem was vond hij alles best. Melody hoorde hij de gehele nacht niet. Zou het eindelijk zover zijn dat ze de hele nacht door zou slapen? Straks sliep Melody lekker heel de nacht door maar zouden ze wakker gehouden worden door Nathan. Bah. Tegen die tijd zou hij wel zorgen dat de kamer geluiddicht was en dat de babyfoon het niet meer deed door een stoorzender. Ja, hij had het al helemaal bedacht dat hij er alles aan zou doen om niets te horen van baby gehuil. Chantal zou haar bedje uit mogen, hij bleef mooi liggen.

Darren schoot omhoog omdat hij de wekker af hoorde gaan. Met een hoop gestuntel probeerde hij zo snel mogelijk zijn wekker uit te zetten omdat het pas 6 uur was. Met de wekker in een houdgreep keek hij naar Chantal die in de stoel in de slaap was gevallen. Die had schijnbaar niet kunnen slapen. Omdat hij bang was dat hij haar wakker zou maken als hij haar zou verplaatsten dekte hij haar goed onder haar fleeche deken en verdween hij naar beneden. Melody lag nog lekker te slapen met haar knuffeltje in haar handen. Zo stil als ging kleedde hij zichzelf om. Straks zou hij wel onder de douche duiken. In de badkamer trok hij zijn korte sportbroek aan en een lange mouwen shirt omdat het buiten toch wel koud was. Beneden had hij zijn vest hangen dus die pakte hij straks wel. Nadat hij zijn sokken aan had getrokken liep hij de trap op waar hij koffie voor zichzelf zette en alvast thee voor Chantal. In plaats van het te laten staan in de waterkoker gooide hij het over naar de thermoskan zodat ze straks gelijk thee kon pakken als ze wakker zou worden. De brokken van Dack en Indy gooide hij in hun bakken en hij keek eventjes hoe het met de pups ging. Mama Indy zorgde uitmuntend voor hen. Nadat hij zijn koffie op had en een droge boterham naar binnen had gewerkt riep hij Dack bij zich om hem vast te klikken aan de riem. Vandaag niet loslopen, hij moest met hem mee. Zijn sportschoenen gingen aan evenals zijn vest. Met zijn hartslagmeter in zijn mond en zijn ipod in zijn handen verdween hij naar buiten. Warm was het niet. Er stond een gure wind maar het regende tenminste niet. Samen met Dack wandelde hij richting het bos terwijl hij bezig was met zijn hartslag meter vastmaken propte hij de oortjes van zijn ipod in zijn oren en stopte zijn ipod veilig weg in zijn broekzak. Dack liep rustig met hem mee en trok eens een keertje niet aan de lijn wat een hele verbetering was. Nadat het rillen van de kou eindelijk was gestopt zette hij een rustige looppas in. Dack rende gelijk vrolijk mee alsof ze het elke dag deden. Lang bleef hij niet buiten, maximaal een half uurtje. Aan de hemel verschenen grijze wolken die niet veel goeds voorspelde. "Kom jongen, snel naar huis voor we nog nat worden." In plaats van rustig te rennen voerde hij het tempo maar op. De eerste spetters begonnen uit de lucht te vallen toen hij net het erf op kwam rennen. Dack en hij vluchtte de stallen in op het moment dat de hemel open barstte en de kranen overliepen. Dikke druppels kwamen uit de lucht gevallen, niet zachtjes maar keihard. Darren haalde zijn hartslag meter tevoorschijn en bekeek hem eens. Niet helemaal perfect, als Chantal het maar niet zou zien. Vlug resette hij de handel voor hij Dack de woonkamer in liet en hij begon met het uitmesten van de eerste paar stallen. Kini zijn stal viel wel mee. Maddog zijn stal leek wel een drollen paradijs. "Kan ik je niet leren in één hoek te mesten in plaats van overal en er daarna doorheen lopen waardoor het door heel de stal ligt? Viespeuk." Vrolijk ging hij door met het uitmesten van de stal. Ondertussen bleef het regenen waardoor hij steeds minder zin kreeg om de meiden hun stalletje uit te mesten. Straks zou hij dat wel doen, wanneer het droog was. In plaats van blijven hangen bij de paarden gaf hij ze snel hun voer, rende naar de dames toe die in het weiland stonden te wachten op hun eten. Toen hij eenmaal binnen was waren zijn kleren helemaal doorweekt. Je zou maar even de paarden eten gaan geven.

Chantal hoorde de wekker in de verte af gaan maar besteden er eigenlijk geen aandacht aan. Rustig sliep ze weer verder. Ze merkte niet eens dat Darren haar verder toe dekte. Ze begon een uurtje later steeds meer wakker te worden. Ze werd helemaal wakker toen ze de regen hard hoorde kletteren tegen de balkondeuren. Ze keek slaperig op en zag dat het bed leeg was. Ze kwam overeind en vouwde het dekentje weer op. Ze legde het op de stoel neer en liep naar beneden naar de logeerkamer. Daar pakte ze der kleren uit de kast en ging naar de badkamer. Ze ging even onder de douche en toen ze er onder uit kwam kleden ze zich aan. Daarna liep ze naar Melody der kamertje. Melody lag nog heerlijk te slapen maar het was nu toch echt tijd om wakker te worden en te eten. Of ze het nou leuk vond of niet het was toch echt wakker wordt tijd. Heel voorzichtig pakte ze Melody uit haar bedje net als haar paardenknuffeltje en liep naar beneden. Toen ze in de keuken kwam stond er op het aanrecht een thermoskan met een briefje erbij. Op het briefje stond dat hij met Dack aan het hardlopen was, dat Indy al der brokjes had gehad en dat voor haar in de kan thee zat. Ze kreeg een glimlach op der gezicht. Ze had het echt getroffen met Darren. Ze schonk voor zichzelf thee in en pakte uit de kast brood voor Melody. Melody was nog steeds half aan het slapen dus legde Chantal haar eerst nog even in der box neer. Ze liep naar de keuken en maakte daar een broodje voor Melody klaar. Een broodje met hagelslag zoals ze eigenlijk wel iedere morgen kreeg. Chantal nam het bordje en mok mee naar de woonkamer en zetten het op het tafeltje. Ze pakte Melody uit de box en zetten der in der zitje. Klein stukje voor klein stukje gaf Chantal het broodje aan Melody. Ondertussen nam ze zelf af en toe een slok van der thee. Ineens kwam Dack de woonkamer in gerend dat betekende dat Darren weer terug was van het hardlopen of dat Dack al thuis was en Darren nog in het bos. Als het dat laatste was dan zou ze hard gaan lachen. Ondertussen had Melody haar broodje helemaal op dus pakte Chantal der op en legde haar weer even in de box. Met haar mok met thee ging ze naar de stallen om te kijken of Darren daar was. Ze keek even in de stallen en zag dat Maddog en Kini aan het eten waren en dat de mest uit hun stal was. Ze liep verder naar de staldeuren die open stonden en zag hem bij Fly, Evelyn en Mercury in de stal staan. Hij was gewoon zonder paraplu of wat dan ook er naar toe gegaan de gek wilde hij ziek worden of zo. Chantal liep weer naar binnen en maakte de openhaard klaar en stak hem aan. Daarna liep ze naar de trap en zetten haar mok even op het aanrecht. Ze liep naar boven en pakte droge kleren voor Darren uit de kast en legde die in de badkamer neer. In de badkamer deed ze de verwarming aan zetten zodat het straks warm zou zijn voor als Darren onder de douche ging. Tenminste ze dacht dat hij het ging doen want zelf vond ze het best koud buiten en dan was hij ook nog zeiknat van de regen. Snel ging ze even naar de zolder en maakte hun bed weer netjes op want toen meneer vanmorgen uit bed was gekomen had hij het niet gedaan. Nadat ze hun eigen bed had gedaan ging ze naar Melody der bedje en maakte deze ook weer netjes. Beneden hoorde ze de deur open gaan waardoor ze naar beneden ging. Daar stond Darren helemaal verzopen. Ze moest echt moeite doen om haar lach in te houden. Ze gaf hem een zoen en keek hem aan. ”Ik heb boven in de badkamer droge kleren voor je liggen en de verwarming staat daar ook aan.” Voordat hij naar boven ging gaf ze hem nog een kus. Toen hij boven was pakte ze de laptop en ging daar het één en ander op uitwerken voor de nieuwe lesroosters van de manege. Net toen ze daarmee bezig was schoot haar te binnen dat morgen Melody jarig zou zijn. Ze stond op en ging naar boven. ”Lieverd, wat gaan we Melody voor haar verjaardag geven? Ons meisje is morgen namelijk jarig.” Het was raar ze hadden er allebei gewoon niet aangedacht. Nu moesten ze vandaag nog even snel het één en ander halen. Niet alleen cadeautjes maar ook taart en eten en drinken voor als er visite kwam. Voordat ze er erg in had, had Darren haar pols te pakken en trok haar naar zich toen. ”Darren, Nee laat dat! Ik heb al gedouched.” Veel er tegen in de brengen kon ze niet want hij trok haar toch bij zich.

Darren blies een druppel water van zijn neus af. Bah, hij haatte regen. Binnen was het gelukkig lekker warm wat een meevaller was. Verbaasd keek hij op toen Chantal zei dat er boven droge kleren voor hem lagen en de verwarming daar ook aan stond. Droge kleren! Nu nog warme chocomelk terwijl hij zich aan het omkleden was en het was helemaal perfect. Zonder mokken gaf hij Chantal een kus terug en rende daarna de trap op. Zijn schoenen had hij beneden bij de deur gezet, veel nut had het niet want zijn sokken waren zo doorweekt dat hij overal een afdruk achter liet. Oeps. Langzaam voor zijn doen kleedde hij zichzelf om. Shirt en broek hing hij netjes op zodat ze op konden drogen. Hij was net bezig met bedenken dat hij onder de douche ging toen hij opeens Chantal hoorde praten over Melody haar verjaardag. Waren ze haar verjaardag nou vergeten? "Een nieuwe knuffel, een hobbelpaard, een Amika setje, roze zadeltje, armbandje met haar naam erop? Ik zou het niet weten eigenlijk." Hij had wel wat dingen opgenoemd maar dat waren van die standaard dingen die werden gegeven. Behalve het armbandje dan, die vond hij stiekem wel leuk. Met een ondeugende lach op zijn gezicht pakte hij Chantal haar pols en trok haar tegen zich aan. Niet dat het hem wat boeide dat ze al had gedoucht. "Dan ga je toch nog een keertje mee douchen? Vind ik heel gezellig." Natuurlijk moest Melody het weer eens verpesten. Van beneden kwam een luid gehuil waar Chantal op reageerde door naar beneden te verdwijnen. "Nou." Mokte hij zachtjes. Omdat het hem toch niet zou lukken om Chantal mee te krijgen ging hij maar in zijn eentje douchen. Na ruim een kwartier kwam hij aangekleed en wel weer terug naar beneden. De kleren die Chantal had uitgezocht had hij vrolijk aangetrokken om daarna naar beneden te verdwijnen met een mededeling. "Chantal, zullen we vandaag iets leuks gaan doen met z'n allen? Ik heb wel wat in gedachten maar dan moet je je wel eventjes omkleden in hele leuke kleren en moet Melodytje ook haar leukste kleren aan. Geen jurk, das koud." Zonder verder nog wat uit te leggen pakte hij Chantal haar hand en trok haar overeind. "Het gaat echt heel leuk worden, beloofd." Zachtjes duwde hij haar richting de trap tot ze op de eerste trede stond. Melody haalde hij snel uit de box zodat zij ook andere kleertjes aan kon krijgen. Net zo lang als het nodig was om uiteindelijk samen met Chantal en Melody in de auto te zitten hield hij zijn mond over wat ze gingen doen. Onderweg sprak hij er ook niet bepaald over, pas toen ze dichtbij kwamen begon hij er makkelijker over te praten. "Jullie moeten wel heel lief lachen en Melody mag niet gaan huilen en als Nathan er is doen we het nog een keer." Stiekem had hij het al een tijdje geleden gepland om zoiets te gaan doen maar hij was totaal vergeten dat vandaag de afspraak was. Na het parkeren van de auto haalde hij Melody uit haar zitje en pakte de tas die hij had ingepakt. Met natuurlijk Melody haar knuffeltje erin en nog wat dingen. Chantal haar hand vond hij al snel waarna hij haar mee trok het gebouw in. Binnen hingen allerlei foto's behalve in de kamer waar zij heen moesten. Een vrouw bracht hen er heen en schreef een aantal dingen op omdat het nodig was voor de administratie. "We hebben heel misschien een soort van shoot met Melody." Sprak hij lachend tegen Chantal. De leukste foto's zouden in de kamer komen te staan. Daar zou hij persoonlijk voor zorgen.

Chantal luisterde naar Darren die allemaal cadeautjes opnoemde. Bij sommige had ze erge twijfels zoals een nieuwe knuffel het was nu al een ramp als ze haar knuffelpaardje vergaten. ”Ik weet ook niet echt. Ook al klinkt het armbandje leuk alleen misschien dan met Mercury der naam in plaats van haar eigen naam.” Toen ze tegen Darren aangetrokken was zei hij dat ze dan nog maar een keertje ging douchen omdat hij het gezellig vond. Gelukkig hoorde ze beneden Melody huilen wat der erg goed uit kwam. Voordat Darren der echt onder de douche trok ging ze snel naar beneden. want ja hun meisje zomaar laten huilen kon natuurlijk niet. Toen ze beneden kwam zag ze al gauw waarom ze aan het huilen was. Haar paardenknuffeltje was buiten de box gevallen. Ze pakte de knuffel op en legde hem weer bij der neer. Gelijk stopte ze met huilen ze snikte alleen nog maar een beetje na. Chantal glimlachte even. Ze ging op de bank zitten met een kopje thee. Toen Darren beneden kwam had ze net haar thee op en keek om. Ze hoorde Darren zeggen dat ze vandaag iets leuks gingen doen met ze drietjes. Voordat ze ja of nee kon zeggen werd er gezegd dat ze hele leuke kleren aan moest net als Melody. ze kreeg niet eens de kans om als nog antwoord te geven. Ze werd mee getrokken naar de trap. Ze werd zelfs op de eerste trede geduwd. Hij beloofde dat het echt leuk zou gaan worden. Chantal zelf moest het eerst nog maar eens zien of het leuk werd. Toch ging ze naar boven en haalde maar een leuk shirtje en een leuke broek uit de kast en kleden zich om. Ze trok haar nette gympen maar aan in plaats van de stalgympen die ze normaal had. Net als zij en Melody kleden Darren zich ook om. Ze zagen er alle drie nu echt anders dan normaal uit. Chantal werd mee genomen naar de auto. Onderweg spraken ze amper pas toen hij ergens de afslag nam begon hij te praten. Ze moesten heel lief lachen en Melody mocht ook niet huilen en als Nathan er was gingen ze nog een keer. Pas toen ze eenmaal binnen waren begon het belletje bij Chantal te rinkelen. Vooral door de foto’s die in de gang hingen. En toen Darren zei dat ze heel misschien een soort van shoot met Melody hadden. In de kamer waar ze naar toe werden gebracht stond een wit scherm en daarvoor een bankje. In hun tuin hadden ze haast hetzelfde bankje staan. Ook was er een hoekje met allemaal kussens en knuffels natuurlijk niet bij het witte scherm. Chantal keek naar Darren die met Melody naar het hoekje liep. Hij zetten Melody er neer en gaf de knuffeltje en liep toen naar Chantal toe. Voordat ze op de foto mochten werd Chantal mee getrokken en op een stoel gezet. Een vrouw kwam langs en deed Chantal der make-up en haren goed. Ook Darren werd even onderhanden genomen. Hij kreeg ook een laagje make-up over zijn gezicht heen zodat zijn gezicht niet glom van de flitsen. Zelfs Melody kreeg een laagje make-up over der gezicht heen. Eerst mochten Chantal en Darren samen op de foto. Daarna mocht Melody alleen op de foto en als laatste zouden ze met ze drietjes gaan. Chantal mocht op het bankje gaan zitten en Darren er eerst achter. Veel moeite hoefde Chantal niet te doen om te lachen. Dat gebeurde sowieso wel als Darren bij der was. Al snel waren er veel goede en verschillende foto’s van hun samen gemaakt nu was het aan Melody om op de foto te gaan. Eerst werd er gekeken of ze al alleen op het bankje kon blijven zitten en anders zou het bankje weg gaan en een kleed op de grond gelegd worden. Toen ze het paardenknuffeltje van Melody even wilde afpakken begon mevrouw gelijk te huilen dus moest die maar gewoon met haar op de foto. Ook was het eigenlijk wel een leuk gezicht een klein meisje zo gek met de knuffel. Chantal en Darren deden er alles aan om Melody maar aan het lachen te krijgen en het werkte ook nog. Als nog werd Melody even op de grond op het kleedje gezet. Ineens lag Melody op de buik op het kleed te lachen en haast zwaaien naar der ouders. Ze was erg snel klaar dus kon het bankje weer terug en kon ze samen met haar ouders op de foto.

Darren keek eens rond. In een hoekje stonden allerlei knuffels. Wat nou als hij daar even bij ging kijken met Melody dan kon Chantal onder handen genomen door de mensen die er rond liepen. Veel aandacht had Melody niet voor alle knuffels om haar heen. Nee, alleen haar eigen knuffeltje was belangrijk genoeg om aandacht te schenken. Hoe hard Darren ook zijn best deed om haar een ander knuffeltje te laten pakken het lukte niet bepaald. Uiteindelijk stond hij maar weer op en liep hij naar Chantal toe. Hij had nog niets tegen haar kunnen zeggen of ze werden uit elkaar getrokken, op een stoel gezet en onderhanden genomen. Nee, hij kreeg rommel op zijn gezicht. Moest dat nou echt? Elke keer dat er wat op zijn gezicht werd gedaan trok hij een vies gezicht. De vrouw die het op zijn gezicht deed moest af en toe lachen of mopperde dat hij stil moest zitten. Dat ging niet wanneer hij onder geschminkt werd. Hij voelde zich net een clown. Pas toen hij in de spiegel mocht kijken bleef hij stilzitten. Zo erg was het niet. Je zag het niet eens. Al snel waren ze allemaal klaar voor de foto's en kon het beginnen. Eerst hij en Chantal wat hem aan het lachen maakte. Het voelde zo raar om te doen maar toch wel weer grappig. Melody daarna op het bankje. Zo handig als de mensen waren pakte ze Melody haar knuffeltje af wat op een luid gehuil duidde. Niet bepaald slim. Gelijk werd haar knuffeltje terug gegeven en was het weer stil. Zijn kleine meisje werd groter en groter. Omdat ze Melody moesten laten lachen trok hij gekke bekken, speelde kiekeboe, en wat hij dan nog maar meer kon verzinnen probeerde hij uit. Tot zijn grote verbazing ging het redelijk goed. Af en toe kwam er een luid geschater uit de richting van Melody omdat ze weer wat grappig vond. Niet veel later waren ze met z'n drieën aan de beurt. Melody werd op schoot genomen, tussen hen in gezet, bij Chantal bij haar baby buik neergezet en uiteindelijk bij hem op zijn been met haar knuffeltje in haar armen. Als er nu nog niet genoeg foto's waren gemaakt wist hij het ook niet meer. Er werd nog wat gebabbeld, koffie en thee gedronken en ze konden weer naar huis. De foto's zouden opgestuurd worden op een cd een aantal foto's afgedrukt en als ze wouden konden ze later nog kiezen voor een canvas. Tegen die tijd zouden ze dat wel bekijken. Met Melody op zijn arm en Chantal haar hand in die van hem liep hij naar buiten toe. Buiten was het net aan het regenen waar hij niet bepaald blij van werd. Omdat hij Chantal en Melody niet door de regen naar de auto wou laten lopen gaf hij Melody maar over aan Chantal en verdween hij de regen in. Bah, nat, vies, koud, ieuw. Bij de auto had hij ruzie met het slot wat niet wou mee werken maar uiteindelijk zat hij toch lekker warm. Vlug startte hij de auto en reed hem dichterbij de ingang zodat Chantal en Melody niet al te nat werden. Hij zette Melody in haar zitje en al snel reden ze weer richting huis. "Ik heb nu echt trek in warme chocomelk, maar moet straks eerst de stal van de dames uitmesten en gaan rijden.. Wanneer moet er eigenlijk weer les gegeven worden?" Hij zou zo vergeten wanneer hij naar de manege moest. Daar had hij vroeger zijn mobiel met agenda voor maar tegenwoordig onthield hij dingen toch vele malen beter. Af en toe dan.

Toen ze eenmaal klaar waren met de fotoshoot kregen ze nog even koffie en thee. Ook werd verteld dat ze de cd met de foto’s eerdaags thuis konden verwachten maar dat ze eerst met een copyright via een site werden gestuurd zodat ze konden kiezen welke ze uitvergroot wilde hebben. Toen de koffie en thee op was gingen ze richting de auto. Bah, het regende alweer. Ging het nou nog eens ophouden met dat regenen. Voordat ze er erg in had kreeg ze Melody in der armen en liep Darren de regen in. Al snel kwam hij met de auto voor de ingang zodat Chantal in kon stappen. Darren pakte Melody van Chantal over en deed haar in der zitje. Chantal klikte haar gordel vast. Onderweg naar huis begon Darren hij de merriestal nog ging mesten en ze ging rijden. Ook begon hij er over wanneer er weer les moest gegeven worden. ”Ik longeer Maddog en Kini straks wel.” Terwijl ze dat zei keek ze even in der telefoon daar had ze in staan wanneer zijzelf les moest geven maar ook wanneer Darren moest. ”O Ehumm… Ik moet vanmiddag les geven dus kan Maddog en Kini niet longeren voor je. O en jij morgen twee lessen geven.” Eigenlijk had ze helemaal geen zin om les te geven ze keek eerder uit naar haar zwangerschapsverlof maar dan moest ze nog wel even wachten voordat het er was. Eenmaal thuis gekomen liep Chantal naar binnen toe en ging naar boven. Omdat ze best laat thuis waren van de fotoshoot moest ze al gelijk weer weg richting de manege. Wel trok ze even haar spijkerbroek en een ander shirtje aan. Ze liep daarna de trap af en bij de tussendeur van het huis en de stallen trok ze haar rijlaarzen aan. Ze pakte van het kastje in de gang haar autosleutels en keek even waar Darren was. Toen ze in de woonkamer kwam zag ze hem net hun kleine meid in de box leggen. Dat was voor hem wel zo makkelijk als hij ging mesten. Chantal kon der niet echt meenemen aangezien ze dan afgeleid zou worden van de les zodra Melody zou gaan huilen. ”Ik ga anders ben ik straks nog te laat.” Ze gaf hem een kus op zijn wang. Onderweg naar de achterdeur pakte ze haar laptoptas en laptop mee en in de keuken pakte ze nog een appel. Bij der auto deed ze haar laptop in de tas en legde hem op de bijrijderstoel. De laptop moest wel mee omdat ze daar de ponyplanning op had staan. Ze had nog geen tijd gehad om het uit te printen omdat ze ineens de fotoshoot hadden. Onderweg in de auto was ze de appel aan het eten en bedacht zich ineens dat ze nog de make-up van de fotoshoot nog op had. Agh wat maakte het ook eigenlijk uit haar leerlingen moesten maar het gewoon accepteren dat ze er nu even zo uit zag. Toen ze bij de manege was parkeerde ze haar auto pakte der laptoptas en stapte uit. Der appel had ze zo goed als op en gaf ze aan één van de pony’s die in de paddock liep. Ze liep door naar het kantoortje waar ze net de eigenaar van de manege tegen kwam. ”O Chantal jou moest ik net hebben. Nou ja jou of Darren.” Chantal keek hem met een vragende blik aan. ”Gister hebben we Paco moeten laten inslapen hij had een darmdraaiing door gevolg van koliek. Nu is mijn vraag zou ik Maddog weer terug mogen kopen?” Heel even schrok Chantal dat Paco ingeslapen was maar het was wel beter voor hem. ”Ehum dat ga ik niet alleen beslissen. Ik zal het er vanavond met Darren overhebben.” ”Graag want we komen nu een lespaard te kort.” ”Ik begrijp het.” Toen ze eigenaar verder liep ging Chantal het kantoortje in waar ze achter het bureau zitten en starten haar laptop op. Ze sloot de printer er op aan en printen de indeling uit. Toen het uitgeprint was hing Chantal het op zijn plek zodat alle leerlingen konden lezen op wie ze zaten en moesten zadelen. Voordat ze les ging beginnen haalde Chantal nog een kopje thee in de kantine. Ze zag al alle meiden voor het bord staan en al snel kwamen er een paar meiden naar haar toe dat ze niet op de pony wilde waarop ze stonden. Chantal zuchten diep. ”Jullie rijden op de pony waar ik jullie op ingedeeld heb. En daar is geen discussie over mogelijk. Als ik jullie steeds op dezelfde laat rijden heeft het geen zin om op les te gaan. Als jullie op verschillende pony’s rijden leren jullie op verschillende dingen letten.” De meiden die kwamen ‘zeuren’ gingen weer weg en Chantal ging verder met der thee opdrinken. In de bak waren al een paar meiden met de pony waar op ze ingedeeld waren. Chantal zetten haar lege kopje op de bar en ging naar de bak. Voordat ze allemaal mochten opstappen controleerde Chantal de singels. Het zo namelijk een beetje vervelend zijn als er ineens een leerling van de pony afviel omdat de singel niet goed vast zat. Toen alles was gecontroleerd mochten ze op stappen en warm gaan rijden. Zoals altijd was het weer wachten op een aantal meiden dus kon ze nog niet met de les beginnen. Het was wachten op de meiden die bij haar waren komen zeuren. Toen ze in de bak kwamen werd Chantal een beetje boos. Ze hadden des ondanks dat Chantal had gezegd dat ze reden op de pony waar ze ingedeeld waren. Hadden ze onderling van pony verwisseld. Chantal liep naar de meiden en zei dat ze mee moesten komen. Tegen de leerlingen in de bak zei ze dat ze mochten stappen en als ze terug was begonnen ze met de les. De meiden die niet geluisterd hadden nam ze met de pony’s mee naar de stallen. ”Ben ik niet duidelijk geweest. Jullie rijden op de pony waar ik jullie op ingedeeld heb. Jullie rijden daar op of jullie gaan vandaag niet mee doen met de les.” Gelukkig kwam deze keer de boodschap wel over en wisselde de meiden van pony zodat ze op de ingedeelde pony gingen en ze gingen naar de bak toe. Chantal zuchten even diep waarom deden ze nou altijd zo. Het waren eigenlijk altijd dezelfde meiden die zeurde. Chantal controleerde de singels en hoofdstellen van de meiden en liet ze opstappen. Omdat hun nog niet hadden warm gestapt liet ze iedereen nog even langer stappen. Toen ook de pony’s van de zeurmeiden warm waren gestapt liet ze iedereen aandraven. Chantal was blij dat ze vandaag maar één les moest geven. Vooral omdat de meiden aan het zeuren waren gegaan. De stalhulp kwam de bak in met drafbalkjes. Vandaag zouden ze verder gaan met het begin van het springen. Aan de linkerkant van de bak legde de stalhulp de balkjes gewoon op de grond neer en aan de rechterkant legde hij ze op ongeveer vijftien centimeter van de grond af in blokken. Ze lagen ver genoeg uit elkaar dat ze ook in galop er overheen konden gaan. Ondanks dat die meiden met een boos gezicht op de pony zaten luisterde ze wel naar der. Het uurtje les was gelukkig snel over en gingen alle meiden hun pony na verzorgen. Jammer genoeg moest Chantal dan altijd nog blijven omdat ze nooit iets netjes op hun plek konden terug leggen. Eindelijk hadden ze na ruim driekwartier alles redelijk netjes opgeruimd en kon Chantal haar laptop uit het kantoortje halen en naar huis gaan. In de auto had ze de radio aan staan en voor ze het wist was ze eigenlijk al thuis. Ze parkeerde der auto naast die van Darren en stapte uit. Ze ging via de voordeur naar binnen en het hele huis rook eigenlijk best lekker. Ze trok haar rijlaarzen uit en ging op haar sokken verder. Haar laptoptas legde ze op de bank en ze ging naar de keuken. Tot haar verbazing was Darren aan het koken. ”Hee lieverd.” Ze ging naast hem staan en gaf een kus op zijn wang. ”Wat een verrassing. Ik had gedacht dat ik nog moest koken als ik thuis kwam.” Chantal werd op de bank gezet en hij ging der roepen als het eten klaar was. Chantal keek in de box van Melody en zag dat ze zoals altijd druk bezig was met haar paardenknuffeltje. Ook keek ze even bij Indy die tot haar verbazing niet in de werpbox bij der pups lag maar bij Dack voor de openhaard. Al snel kwam Darren dat het eten klaar was. Chantal liep naar de keuken en ging op haar plekje zitten. ”Casper kwam naar me toe met een vraag. Gister hebben ze Paco moeten laten in slapen door een erge koliek aanval. Nu kwam hij met de vraag of hij Maddog weer terug mocht kopen omdat ze nu een lespaard te kort hebben.” Net als zijzelf schrok Darren een beetje dat Paco in was geslapen. ”Ik heb gezegd dat ik het er met jou vanavond over zou hebben. Ergens denk ik dat het wel een idee is om hem weer aan de manege te verkopen. Dan moet jij de komende tijd één paard minder rijden. En kunnen we voor gezelschap van Kini een Shetlander ruintje kopen die dan Nathans pony wordt. Kunnen we ook nog tweespan met Mercury gaan rijden.” Eigenlijk vond Darren het wel een idee. ”En weet je al het weer even niet goed gaat met Maddog in de les kunnen wij hem gewoon op de manege weer een tijdje trainen.” Morgen ging Darren het wel met Casper er over hebben. Voor nu vertelde hij dat Iris en Jace kwam om op Melody en de honden te passen zodat hun naar de stad konden om te winkelen. Dus dat betekende dat Chantal zich weer moest omkleden. Niet dat het heel erg was want winkelen vond ze helemaal niet erg net zoals met Darren samen zijn zonder huilende Melody of drukke Dack of Indy. Ze liep naar boven en kleden zich om in gewone kleren. Niet in nette kleren voor een fotoshoot of kleren voor de manege. Nee gewoon normale. Ze trok haar gympen aan en kwam naar beneden. Ondertussen waren Jace en Iris al binnen en bekeken de pups van Dack en Indy. ”Zo wanneer gaan jullie nou eens toe geven dat jullie een setje zijn.” Chantal schoot in de lach om de gezichten van Jace en Iris. Uiteindelijk gaven ze toe dat ze een setje waren. ”Werd eens een keertje tijd dat jullie het toegaven. Niet dat wij al zoiets vermoeden dat jullie iets hadden. Zoiets zouden wij nooit denken.” Voordat ze nog weinig tijd hadden werd Chantal door Darren aan der hand mee genomen naar de auto. ”Iris en Jace zijn echt gek met Melody hè. Misschien moeten we hun maar peetouders van Melody maken.” Voordeel van peetouders was dat ze altijd meer verwennen dan iedereen nou ja op ouders na dan. Darren parkeerden de auto in de garage bij de stad. Chantal stapte uit de auto. ”Nou wat gaan we onze kleine meid cadeau geven.” Voor ze het wist had darren der hand te pakken en gingen ze de stad in. Na de fotoshoot van vanmorgen wisten ze zeker dat als ze haar een knuffel cadeau gaven dat ze er toch niets mee ging doen. Het was nog best lastig om voor der een cadeautje te bedenken. Toen ze langs de juwelier liepen zag Chantal in de vitrine een mooi klein zilver bedelarmbandje. Ze bleef er even bij staan en keek er eens goed naar. ”Ik vind dit wel iets dan kunnen we in ieder geval elk jaar er een bedeltje bij geven. Dat we er nu twee bedeltjes al aan doen en dan als ze het niet meer om kan kunnen we heb verlengen.” Omdat ze het eigenlijk gewoon te schattig vond trok Chantal Darren mee naar binnen. Of Darren het nou wilde of niet Melody zou zo bedelarmbandje krijgen. Liet er zoals gezegd twee bedeltjes alvast aan doen. Ze had een paardje en een bloemetje uitgezocht en liet het daarna inpakken. Omdat Iris en Jace toch aan het oppassen waren konden ze nog even lekker verder winkelen. Omdat ze over een poosje aan een wedstrijd mee gingen doen liepen ze de ruitershop even in. Chantal haar wedstrijdkleren waren best versleten dus moest ze nieuwe hebben. Gelukkig wist ze welke maat ze normaal had als ze niet zwanger was. Dus in die maat kocht ze ook haar nieuwe wedstrijdkleren. Want als Nathan geboren was dan ging ze weer strak minimaal twee keer per week naar de sportschool en dan ook nog een keer in de week gaan joggen in het bos. Ze wilde gewoon de zwangerschapskilo’s er zo snel mogelijk weer vanaf hebben. Naast de kleding haalde ze ook voor elke stal een Himalaya liksteen. Toen ze de winkel uit gingen pakte Chantal Darrens hand en liepen verder door de winkelstraat. Chantal herinnerde dat Darren eigenlijk chocomelk wilde toen ze thuis kwamen van de fotoshoot. Ze wist dat er even verder op een zaakje zat waar ze echt hele lekkere warme chocolademelk verkocht met slagroom er natuurlijk op. ”Ik weet iets.” Voordat Darren nog maar iets had kunnen vragen of zeggen trok ze hem mee het zaakje in. Ze liepen gewoon rustig naar binnen en kregen een tafeltje aangewezen. Chantal bestelde twee warme chocolademelk met slagroom. Op de tafel zag ze een bordje staan met dat ze ook verse appeltaart hadden. Omdat ze allebei appeltaart lekker vonden bestelde ze ook twee punten appeltaart. Natuurlijk zat erbij de appeltaart ook slagroom want ja een appeltaart moest gewoon met slagroom. Het was dat ze in een café zaten anders had ze zijn neus met slagroom onder gesmeerd. Toen ze de chocomelk en appeltaart op hadden gingen ze naar de auto. Op naar hun honden en paardenbende maar ook hun kleine meisje. Voordat ze nog maar bij de auto waren werden ze aangehouden door een vrouwtje die henna tattoo’s zetten. Chantal zat al heel lang te denken om een echte tattoo op haar pols te nemen. Maar of het zou staan wist ze niet. Ze begon met het vrouwtje te praten en vroeg of ze het Chinese teken van liefde kon maken op der pols. Gelukkig had ze een voorbeeld van het teken en kon ze die maken. Chantal ging zitten en hield haar pols zo en wees aan waar ze hem wilde. Toen hij eenmaal stond kreeg ze nog wat instructies en gingen ze naar de auto. Tijdens het lopen naar de auto keek ze op haar pols. ”Het staat nog niet eens zo gek. Misschien laat ik hem wel daar echt voor vast tatoeëren.” Ze vond het wel iets het wat eigenlijk dan een tattoo voor Darren maar als het ooit mis zou gaan tussen ze zou het niet uit maken aangezien het liefde betekende. Maar mooi niet dat ze uit elkaar gingen althans als het aan haar lag. Waarschijnlijk dacht Darren er precies hetzelfde over. In de auto ging het even over de tatoeage en daarna over of ze nu aan Jace en Iris zouden vragen of ze pleegouders van Melody wilde worden. En ook eigenlijk dan gelijk van Nathan. Want ja hun zoontje zou het ook moeten hebben aangezien zijn zusje het ook had. Toen ze het erf opreden hoorde ze Dack al komen aan rennen. Die zou het Iris en Jace niet echt gemakkelijk hebben gemaakt. Indy daarin tegen was nu erg makkelijk die wilde haast niet bij haar pups weg. Ze stapte uit en gelijk sprong Dack tegen Darren op. Die hond had ook echt geen rust. Chantal pakte van de achterbank de hoes met haar nieuwe wedstrijdkleding en het tasje met het doosje voor Melody. Ze liepen naar binnen en daar zaten Iris en Jace naast elkaar op de bank tv te kijken. Nou ja zaten Iris hing eigenlijk meer op Jace maar ja. Lachend keek Chantal Darren aan. Stil liepen ze op Iris en Jace af en legde hun hand op hun schouders. Beide schrokken ze zich helemaal rot. ”Zo nou hebben we jullie deels terug gepakt.” De gezichten van hun keken echt vragen van waar heb je het over. ”Onze vrijgezellenfeesten misschien. De kerstpakjes…….. en ons niet zo fijn wakker hebben gemaakt op de ochtend van ons huwelijk.” Narmate Chantal meer vertelde hoe meer de gezichten van Iris en Jace veranderde en hoe meer ze elkaar aan keken. ”Maar goed genoeg gepest.” Chantal en Darren gingen op de andere bank zitten. ”Er is iets wat we aan jullie willen vragen.” Voor Chantal het kon vragen deed Darren het al. Gelukkig vonden Iris en Jace het een eer dat ze peetouders van Melody werden. ”Weet wel dat jullie er over een paar maanden een peetzoon bij hebben.” Verbaast keek ze hun aan dat ze peetzoon zei. ”De kleine in me buik is een jongentje. We willen namelijk ook dus vragen of jullie zijn peetouders willen zijn.” Ook op die vragen antwoorden ze ja. ”Nou omdat jullie het willen mogen jullie de naam weten. Hij gaat Nathan heten.” Gelijk kwamen er vragen hoelang ze nog moest voor dat hun peetzoontje werd geboren en dat soort dingen. ”Ongeveer over ruim drieënhalve maand. We gaan eerst nog even lekker met ze drietjes op vakantie naar Frankrijk voor twee weken. En als we terug zijn moet ik nog ongeveer anderhalve week.” Nu ze toch wisten dat ze op vakantie gingen vroeg Darren of hun op het huis, paarden en honden wilde passen. Ze mochten dan gewoon in hun kamer slapen en zovaak rijden of mennen met de paarden als ze wilde. Natuurlijk niet ineens twee keer per dag een uur rijden per paard maar ja dat wisten ze zelf natuurlijk ook wel. Gelukkig wilde ze op passen dus hoefde ze niet meer voor oppas voor alles te regelen. Omdat ze nog geen haast hadden met naar huis gaan dronken Iris en Jace nog wat gezellig. Natuurlijk moesten Darren en Jace een biertje drinken. Gelukkig lusten Iris geen alcohol anders was Chantal de enigste die niet mocht drinken. Toch was het al snel tijd dat ze naar huis moesten gaan. Chantal en Darren zwaaide ze uit. Toen ze eenmaal weg waren gingen ze weer naar binnen. Chantal deed de deur dicht toen Darren ook binnen was. Voordat hij ook maar weg kon lopen legde ze haar hand in zijn nek en zoende hem. ”Zoo nu ben je eindelijk van mij.”



Alsutblieft een kleine post van 3.085 woorden