A new boss?

Rond een uur of tien werd ze een keertje wakker en merkte dat Darren niet meer naast der lag. Nou beter gezegd ze had niet eens gemerkt dat hij die nacht bij der in bed was komen liggen. Ze stapte uit bed en zag dat Dack en Indy ook niet op hun kussens lagen. Rustig deed ze de gordijnen open en deed het raam wijd open zetten. Met haar joggingbroek, sportbh en een topje liep ze naar de badkamer en kleden zich om. Nog steeds zag ze er niet echt fit en gezond uit. Ze deed haar haar in een makkelijke staart want ze had er echt geen zin in om er moeite voor te doen. De pleister van haar been haalde ze er af en ontsmetten de snee weer en deed er een nieuwe pleister op. Ze trok haar broek en de rest aan en ging naar beneden. In de keuken pakte ze een beschuitje en at die op. Want op het doosje van de antibiotica stond dat het 2 x daags na het eten moest ingenomen worden. Na wat gegeten en gedronken te hebben ging ze naar buiten waar ze door een vrolijke hinnik van Fly werd begroet. Blijkbaar hadden ze de nacht buiten makkelijk overleefd en zouden ze de komende nachten ook gewoon aan kunnen. Dat stelde Chantal echt gerust. Ze liep naar de stallen en zag dat Darren daar druk bezig was. Stil liep ze naar hem toe en gaf een kus op zijn wang. "Goedemorgen." zei ze met een glimlach op der gezicht.

Kruiwagen na kruiwagen bracht hij weg. Alles moest de stallen uit zodat hij ze helemaal schoon kon spuiten voor hun nieuwe eigenaren. Darren zette net zijn bezem weg toen hij opeens een kus op zijn wang kreeg. Lichtelijk verbaasd keek hij opzij, recht in het gezicht van Chantal. "Goede morgen, lekker geslapen? Hoe gaat het nu met je been?" Hij keek haar met een grote lach aan terwijl hij het vroeg. Hopelijk ging het alweer wat beter met haar been, en met haarzelf natuurlijk. Ziek zijn was wel het laatste wat je zou willen zijn rond deze tijd van het jaar. Voor je het wist zou de herfst weer naar voren piepen waardoor je niet meer zonder jas naar buiten kon. Zo moest hij het zwembad alvast gaan leeggooien, schoonmaken, opruimen. Daarna Evelyn poetsen en rijden, met Dack wandelen en weer oefenen, een aantal kleine klusjes verrichten. Het belangrijkste was dat hij even naar de stad toe moest om een aantal dingen te regelen. Gelijk langs de manege om wat na te vragen zodat er geen problemen zouden gaan komen wanneer het zover was. Chantal mocht het nog niet weten, anders zou het niet leuk zijn. Hij rekte zich een keer uit voor hij verder ging met de stallen. Voordat hij de kruiwagen pakte drukte hij een kus op Chantal haar voorhoofd. "Niet te veel doen vandaag, gewoon lekker uitzieken op de bank." Alsof ze naar hem zou luisteren, maar het was het proberen waard. Hij leegde de kruiwagen weer, zette hem weg, pakte de tuinslang en begon de stallen helemaal schoon te spuiten. Maar goed dat er een of ander vreemd putje in de stalgang zat waar het water weg kon lopen.

Met de glimlach nog op har gezicht keek ze Darren aan. "Nou laten we zeggen dat ik niet gemerkt heb dat je in bed bent gekomen of er uit bent gegaan. En de roodheid wordt al minder dus de antibiotica werkt goed. En hoe vroeg was jij wel niet uit bed?" Haar ogen stonden nog niet helemaal glanzend maar de dofheid was er toch echt wel uit. Ze keek naar wat hij allemaal deed. "Waarom maak je de stallen schoon?" Een beetje met een wenkbrauw omhoog vroeg ze het aan hem. Die stallen konden toch gewoon met bodembedekking blijven voor als het echt zo gaan regenen of als er iemand kreupel was. Al snel werd ze door Darren van der gedachte af gehaald omdat hij der een kus op der voorhoofd gaf en begon dat ze niet te veel mocht doen. "Ik wilde eigenlijk een beetje met Fly prutsen. Borstelen of zoiets en nee ik ga echt niet rijden hoogstens alleen even longeren want ze moet niet stil staan. En dan ga ik vanmiddag echt even op de bank of op bed liggen om te slapen. Ik beloof het echt waar. Aan haar ogen kon je zien dat ze echt alles wat ze zei meende.

"Ik maak de stallen helemaal schoon omdat ik dat leuk vind." Eerlijk zeggen waarom hij het deed kon hij niet. Nu loog hij niet, hij vond het ook wel een leuk klusje. Een beetje met het water spelen en zorgen dat het helemaal klaar was voor de nieuwe bewoners. Stro en zaagsel zou hij er echter nog niet inleggen, dat zou later wel komen. Darren spoot eerst Evelyn haar stal helemaal schoon, daarna die van Fly. Chantal had hem beloofd dat ze niet zou gaan rijden en vanmiddag even ging slapen. Daar kon hij wel mee leven. Fly zou hij toch niet genoeg aandacht kunnen geven als Chantal heel de dag op de bank zou gaan liggen. Niet dat hij er problemen mee had als ze heel de dag niets deed. Eerst deed hij ook alles zelf. De tuinslang zette hij uit waarna hij de zeem pakte en al het water uit de stallen probeerde te halen. Alles zou hij er niet uit kunnen halen, maar wel een groot gedeelte. De rest moest opdrogen vandaag en morgen. De stalgang maakte hij helemaal schoon tot er geen stukje stro, zaagsel of hooi meer te zien was. Tevreden borg hij de tuinslang en de rest van de spullen op waarna hij de spullen van Evelyn bij elkaar zocht. Tijd om haar eens lekker te gaan verwennen en dan met haar te gaan rijden. Misschien een paar rondjes over het erf als ze niet te druk was. Ook buiten de bak of paddock moest ze naar hem luisteren onder het zadel. Het zadel, dekje en hoofdstel liet hij achter op de zadelsteun, de poetskist zette hij bij de poetsringen neer. Zodra hij bij de weide kwam galoppeerde Evelyn al naar hem toe. "Gekke meid ben je toch ook. Ga je mee?" Nog voor hij het halster om had gedaan stond Evelyn al bij het hek te springen. Het halster hing om haar ene oor wat nogal simpel eruit zag. Darren deed het halster goed, klikte het halstertouw eraan vast voordat hij het hek open deed. Voor hij het zou weten stond Evelyn bloemen te eten in de tuin omdat ze niet vast zat. Samen met Evelyn wandelde hij naar de poets plaat waar hij haar grondig begon te poetsen. In plaats van bont zag ze helemaal zwart.

Chantal liet het maar voor wat het was. Als hij het leuk vond om stallen schoon te maken dan moest hij dat maar lekker doen. Terwijl hij verder ging liep Chantal de stalgebouw in en ging naar de zadelkamer. Uit der zadelkast pakte ze de poetstas van Fly en haar longeerspullen. Ze liep naar de poetsplaats en ging Fly halen. Toen ze naar de wei liep hinnikte Fly uitbundig naar haar eigenaar. Chantal deed het hek van de wei open en Fly liep blij naar de poetsplaats. Snel haalde Chantal een borstel over haar merrie en deed de longeerspullen bij Fly om. Ze nam haar daarna mee naar de bak. In de bak liet ze Fly eerst even instappen zonder dat de pessoa al vast zat. Na het instappen liet ze Fly bij der komen en maakte ze de pessoa licht vast en liet Fly van der weg lopen. Fly was erg braaf tijdens het longeren alsof ze nooit anders had gedaan. Ineens dacht Chantal dat ze enkelspan tuig hadden gekregen. Chantal haalde de longeer spullen van Fly af en ging even weg. Ze kwam na vijf minuten terug met het enkelspan tuig en tuigde Fly op zoals het hoorde. Ze pakte de longeerzweep er bij en ging met lange lijnen oefenen. Tot haar verbazing stapte Fly zo weg en deed het super braaf.

Evelyn stond met haar voet op rust terwijl hij haar aan het borstelen was. Expres deed hij er extra lang over zodat ze nog even kon genieten. Darren klopte haar over haar hals en kamde haar manen helemaal uit. Ergens was hij best wel trots dat ze van die lange manen had. Rustig zadelde hij haar op en nam hij haar mee naar de paddock. Chantal was bezig met het tuig, dat zou hij wel een andere keer bekijken. In elk geval moest hij Evelyn bij zich zien te houden. Wanneer ze ook maar iets tegen haar flank aanvoelde schoot ze ervandoor. Darren zette haar elke keer op een kleine volte of reed haar tegen de rand aan waardoor ze niet meer kon galopperen. Maar goed dat hij zijn cap op had, zoals altijd. Eindelijk werd Evelyn rustiger en luisterde ze weer naar hem. Uit haarzelf begon ze haar hals te strekken tot ze bijna met haar neus tegen de grond aan liep. Elke keer wanneer ze naar voren viel zette hij haar weer terug en begon hij opnieuw. Lang duurde het niet of Evelyn begon haar rug en achterbenen te gebruiken. Wat zou hij nu graag in het midden willen staan om te kijken hoe ze liep. Voelen was ook wel leuk, maar het zien was toch echt stukken beter. Tevreden reed hij haar terug tot de stap waarna hij haar een rondje aan de lange teugel liet stappen. Even belonen voor ze verder gingen. Na het rondje nam hij zijn teugels netjes op maat voor hij haar in een ruime stap zette. Bij elke pas die ze zette voelde je dat ze haar achterbenen en rug gebruikte. Was dit alles toch niet voor niets. Hij veranderde van hand en begon allerlei voltes te rijden. Kleine, grote, alles wat hij maar kon verzinnen om haar te laten buigen. Uiteindelijk had hij Evelyn aan beide kanten los gereden en liet hij haar galopperen. Terwijl ze galoppeerde moest hij haar af en toe corrigeren als ze te enthousiast werd. Behoorlijk moe van het rijden, klopte hij Evelyn uitbundig op haar hals. "Help me eraan herinneren dat je straks wat lekkers van me krijgt." Ongemakkelijk ging hij in zijn beugels staan toen Evelyn zich uit begon te schudden. Kon ze daar niet gewoon nog heel even mee wachten? Samen wandelde ze naar de poetsplaats waar hij haar afzadelde, afspoot en daarna meenam naar de bak om even te kijken bij Fly. Nieuwsgierig keek hij over de rand heen naar Chantal en Fly. "Wen maar alvast aan het idee dat jij ook zo gaat lopen kleine." Tuurlijk verstond Evelyn er niets van, toch praatte hij vrolijk tegen haar.

Chantal was erg geconcentreerd met haar merrie bezig. Het was weer eens iets anders dan rijden en zo. Ineens gleed Fly der aandacht weg omdat ze aan de kant Evelyn zag staan waar ze gelijk naar hinnikte. Gelijk riep Chantal Fly weer terug waardoor ze weer braaf luisterde. Chantal ging in het midden staan alsof ze Fly ging longeren met dubbele lijnen. Ze zag Darren staan en glimlachten. ”Het verbaast me dat ze het zo goed doen.” Rustig liet ze Fly aandraven en tot haar verbazing ging Fly gewoon aan de teugel lopen in een gestrekte draf. Geweldig was dat om te zien dat die merrie graag werkte. Na een half uurtje met lange lijnen gewerkt te hebben begon Chantal met het uitstappen van Fly. Omdat ze het goed had gedaan zou ze wat extra muesli krijgen. Wel zag ze dat Fly erg bezweet was omdat ze natuurlijk nu iets anders liep dan aan de longeerlijn of onder het zadel. Na het stappen haalde Chantal het tuig van Fly af en liet der los in de bak. Gelijk begon Fly uitgebreid te rollen omdat het zweet natuurlijk was gaan jeuken. Rustig ging Chantal het tuig opruimen en liet ze Fly in de bak. Ze liep langs Darren en Evelyn en keer hem aan. ”Waarom zet je Evelyn niet even blij Fly kunnen ze even spelen met de bal.” Chantal liep rustig verder en hing het tuig weg. Het was al bijna middag na het eten zo ze of op de bank gaan liggen of even op bed omdat ze beloofd had dat ze ging slapen. Ze zag dat Darren nog bij de bak aan het kijken was. Hij had ondertussen Evelyn bij Fly gedaan en stond te kijken hoe ze met de bal aan het dollen waren. Chantal ging achter Darren staan en deed der armen om zijn middel en legde haar hoofd op zijn rug. ”Ik laat je echt nooit meer gaan weet je dat.” Blijkbaar wist hij het wel al maar als nog zei ze het zodat hij het echt wist. Ze keek over zijn schouder naar de merries. Fly was als een gek achter de bal aan het aanrennen met vrolijke gekke bokken. Evelyn deed vrolijk met Fly mee. De bal ging echt van de ene kant van de bak naar de andere kant het was echt een geweldig gezicht. Chantal zuchten even diep het was toch wel erg vermoeiend de gingen die ze tot nu toe had gedaan. Voordat Darren begon met dat ze naar bed of de bank moest ging ze zelf maar naar binnen. Ze kleden zich om en ging boven maar op bed liggen omdat ze geen zin had om naar beneden te gaan en daar weer te gaan liggen. Al snel viel ze in slaap omdat ze erg vermoeit was.

Evelyn gaf hem een duw waardoor hij zijn evenwicht even verloor. Darren moest de bakrand snel vast pakken voor hij op een been zou staan stuntelen. Gelukkig gaf Evelyn hem niet nog een duw, jammer genoeg ging ze Fly afleiden. Hij zuchtte diep en gaf haar dit keer een duw zodat ze niet zou gaan hinniken. Met grote ogen keek hij wat Chantal allemaal deed, het zag er lekker ontspannen uit en Fly luisterde erg goed. Hoe het met Evelyn zou gaan in het tuig moest hij nog maar bekijken. Onder het zadel was ze af en toe ongelofelijk hyperactief, dat wil je niet hebben als je paard voor de kar staat. Nadat Chantal de bak uit was liet hij Evelyn de bak in stappen. Vlug maakte hij het halstertouw los voor hij mee getrokken zou worden. Natuurlijk kreeg Evelyn een standje omdat ze zo opdringerig aan het doen was. Na het standje kon hij tenminste het halstertouw rustig los maken. "Ga maar." Evelyn hoefde daar niet over na te denken en galoppeerde in volle vaart op Fly af. Tijdens haar aansprong was het een hoop zand omhoog gevlogen wat Darren in zijn gezicht had gekregen. "Je word bedankt." Het zand werkte hij uit zijn mond, de rest veegde hij uit zijn gezicht. Net toen hij de bak uit stapte, deze dicht had gedaan en tegen de rand was gaan leunen, voelde hij de armen van Chantal om zijn middel. Haar woorden lieten hem lichtelijk verlegen lachen, zoals hij toen hij klein was ook altijd had gedaan. "Dat weet ik." Vanuit zijn ooghoek zag hij Evelyn en Fly rondrennen, naar de bal, bokkend door de bak, of ze rende als een stel gekken achter elkander aan. Voor hij verder iets tegen Chantal kon zeggen was ze verdwenen. Straks zou hij er wel achter komen wat ze ging doen. De paarden liet hij voor wat het was, tijd om Dack eens nog wat manieren bij te brengen. Luid floot hij op zijn vingers in de hoop dat Dack zou komen. Echter hoorde hij helemaal niets, Indy kwam wel aangerend maar geen Dack. Normaal gesproken zou hij gaan blaffen, maar dat deed hij ook niet. Vlug liep hij naar de stallen in de hoop dat Dack daar zou zitten. Op de hooizolder hoorde hij zacht gepiep vanuit een hoek. "Waar ben je?" Hij knipte het licht aan zodat hij iets zou zien. Dack zat in de hoek van de zolder met zijn kop laag bij de grond. Toen Darren dichterbij kwam zag hij dat zijn halsband vastzat achter een uitstekende spijker. Omdat Darren de spijker niet uit het doekje van de halsband kreeg moest hij hem wel scheuren. Over de zolder was luid gekraak te horen van de protesterende stof. Dack sprong enthousiast overeind toen hij verlost was waardoor Darren met een klap op de grond terecht kwam. "Ik ben breekbaar weet je." Samen liepen ze weer naar beneden de stallen in. Dack was zo opgewonden, doordat hij weer vrij was, dat hij over het erf begon te crossen. Darren begon maar aan een aantal kleine klusjes voor hij met Dack zou gaan oefenen, zo zou er toch niets van komen.

[Omg, de slechtste post die k deze week heb gemaakt --]

Na ruim drie uur geslapen te hebben werd Chantal wakker omdat Indy naar boven rende en op het bed sprong. Boos keek Chantal naar Indy waardoor ze gelijk van bed afsprong. "Je weet dat je niet op bed mag Indy!" Natuurlijk wist ze niet dat Dack vaak 's nachts op het voeteind lag te slapen. Heel even ging Chantal weer op der rug liggen maar kon niet meer slapen dus besloot ze maar om naar beneden te gaan. Toen ze beneden kwam was Darren nergens in huis te zien dus ging ze maar naar buiten om te kijken of hij daar was. Ze liep naar de stallen en keek daar rond. Maar daar was hij ook niet buiten hoefde ze niet bij de merrie's te kijken want ze zag die in de wei staan. Ze dacht dat hij vanzelf wel weer boven water kwam dus ging ze maar haar rij spullen nou ja eigenlijk gewoon haar hele zadelkast op te ruimen. En misschien kijken of ze nog iets moest hebben voor Fly of misschien zelfs iets kon verkopen omdat ze er te veel van had. Na een uurtje had ze haar hele kast opgeruimd en uitgezocht. Nog steeds was Darren nergens te bekennen, Dack en Indy waren wel te zien nou ja eigenlijk te horen want die twee waren aardig aan het rennen en blaffen. Stel gekken waren het zou dan echt hun energie nooit op raken. Konden ze soms niet wat van hun energie aan haar geven want na drie uur geslapen te hebben was ze nog steeds niet erg fit. Ze keek op haar mobiel en zag dat het bijna half zes was en bedacht ze maar even wat ze voor Darren ging koken. Zelf zou ze ook wel wat eten maar lang niet zoveel als Darren zou doen. Ze liep naar de keuken en begon een beetje pannen te pakken. Ze keek op de kalender en zag dat ze over twee dagen gewoon jarig was. Het was raar ze had er eigenlijk nog niet zo erg bij na gedacht. Ze vroeg zich gelijk af of Darren het eigenlijk wel wist.

Alle spullen die hij tevoorschijn had getrokken ruimde hij weer op. Dack had hij maar opgegeven voor vandaag omdat hij veel te druk was. Indy wou niet echt luisteren wanneer hij zei dat ze Dack niet af moest lijden. Wanneer hij haar in een stal zette omdat ze heel de tijd naar Dack rende begon ze luid te piepen. Darren zette Evelyn en Fly in de weide zodat ze zichzelf daar even zouden kunnen vermaken. Vlug klopte hij zijn kleren af waarna hij een aantal papieren bij elkaar pakte. Chantal mocht ze niet zien, dus moest hij ze ergens anders verbergen. In de auto natuurlijk, daar zou ze hopelijk niet kijken. Uit voorzorg deed hij ze in een plastic zak voor hij ze in het vak naast de bestuurders stoel legde, onder alle zooi. Hopelijk zou ze het daar niet gaan vinden. Net toen hij zat schoot hem te binnen dat hij zijn portemonnee was vergeten. Vlug rende hij weer naar binnen waar hij zijn portemonnee mee griste en deze in zijn zak stopte. Veilig opgeborgen. In de auto zette hij de airco aan, liet de raampjes zakken en zette hij zijn zonnebril op. Tijd om naar de stad en de manege te gaan. Onderweg hield hij zich keurig aan de snelheidsregels, na Chantal haar verhaal was er een draadje in zijn hoofd op zijn plek gevallen. Niet meer sneller rijden dan toegelaten. Darren had alle spullen voor de inloopstal erg snel bij elkaar gevonden. Hout moest besteld worden omdat ze niet genoeg op voorraad hadden, dan nog de fundering die niet door hem gelegd zou gaan worden, het dak zou ook door andere gedaan worden. Een zadeldak, het mooiste vond hij persoonlijk. Bij de paardenwinkel bestelde hij nog een aantal dingen, onder anderen twee hoofdstel hangers en een of ander vreemde bal waar ze mee konden spelen. De spullen gooide hij in de kofferbak waarna hij snel naar de manege ging. Net op tijd kwam hij aan om te horen te krijgen dat de les niet door ging. Er waren te weinig mensen om les aan te geven. Maddog en Future kon hij nog even gaan bezoeken voor hij de rest in orde zou gaan maken. Een meisje die altijd zijn paarden opzadelde als hij moest rijden stond bij de twee paarden. "Hoe is hij tegenwoordig in de les? Nog steeds irritant?" Aan zijn stem was te merken dat hij hoopte dat Maddog nog steeds irritant was. Antwoord kreeg hij niet echt, eerder een hoop gelach door de manier waarop hij het blijkbaar vroeg. Met zoiets kon hij wel leven. Maddog stond te koop, maar zonder Future zou hij niet mee kunnen. Eerst zouden ze bij Chantal en hem thuis komen te staan zodat ze helemaal doorgereden konden worden. Wie weet zou het daarna beter gaan met Maddog. Voor hij te lang weg zou zijn ging hij nog even langs het kantoor om de lessen in te delen. Ruiters die wel konden rijden op pittige paarden en ruiters die niet konden rijden op slome knollen. Makkelijk zat, gewoon een puzzel oplossen. Niet eens een moeilijke naar zijn idee. Geschrokken keek hij opzij toen er een klein meisje naar hem toe kwam. De grote cap op haar hoofd liet haar er super schattig uitzien. Omdat ze zelf niet haar pony op kon zadelen moest hij mee. Fijn, een shetlander opzadelen, als hij bukte kon hij niet eens bij dat hoofd. Omdat hij toch bijna weg moest ging hij mee en zadelde hij de shetlander op. Het meisje had allerlei vlechtjes in de manen gemaakt, met natuurlijk roze strikjes erin. Verschrikkelijk, als ze in zijn les zou rijden moest ze eerst al die dingen eruit halen voor ze verder mocht.
Onderweg naar huis zette hij de radio weer hard aan zodat het niet zo stil was. Beter veel herrie dan de stilte. Lang duurde het niet voor hij weer thuis was. Redelijk gehaast pakte hij de spullen uit de auto, en sloot hem daarna af. De sleutels stopte hij in zijn zak omdat hij bang was dat Chantal in de auto zou komen. Met alle spullen liep hij de keuken in. Buiten had hij al iets lekkers geroken, blijkbaar was Chantal aan het koken geslagen. "Lekker geslapen?" Tijdens zijn route richting de bank drukte hij een kus op Chantal haar wang. Van hem en niemand anders. De spullen liet hij op de bank vallen. Hoelang de joly bal het zou overleven moest hij nog maar zien. "Het ruikt echt heerlijk." Stilletjes was hij achter haar gaan staan waarna hij zijn armen om haar middel heen had geslagen.

Chantal had de deur van de keuken open gezet waardoor de geuren van de kruiden die in het eten zaten naar buiten vlogen net als de honden eigenlijk die als een gek aan het rennen waren. Chantal hoorde een auto op het erf komen en keek gelijk naar buiten. Het was Darren blijkbaar was hij even weg geweest. Toen hij binnen kwam vroeg hij gelijk hoe ze had geslapen. ”Hoe weet je dat ik geslapen he? Ben je soms stiekem komen kijken?” Terwijl hij langs liep kreeg ze een kus op der wang. Ze keek hem na en zag dat hij zijn spullen op de bank gooide. ”Hee meneertje maak je geen rommel ik heb het daar net opgeruimd.” Ze zei het een beetje kinderlijk en begon te lachen. Snel ging ze weer met haar gedachten bij het eten houden voor dat de macaroni ging aankoeken aan de onderkant van de pan. Ineens schrok ze zich rot toen Darren zei dat het eten lekker rook omdat ze hem niet had horen aan komen. Toen hij zijn armen om der middel deed stond ze wel erg lekker. ”Misschien vind je het wel helemaal niet lekker.” zei ze plagend. Tuurlijk wist ze dat hij eigenlijk zo beetje alles lusten dus dat was vast geen probleem. Ze zetten de kookwekker aan op vijf minuten want zo lang moest de macaroni nog koken. ”Ik weet dat je me nooit meer laat gaan maar mag ik misschien even brokken voor de honden pakken voordat ze weer gaan schooien als wij eten.” Heel lief keek ze hem aan wat waarschijnlijk niet zou werken omdat hij lekker stond. Toen de kookwekker af ging haalde ze even zijn armen van der middel zodat ze de macaroni kon afgieten. Na het afgieten liet ze het even staan en deed ze daarna de gekruide gehakt er door heen roeren. Voordat ze was begonnen met koken had ze de tafel al gedekt. Waar zij ging zitten had ze der antibiotica pil neer gelegd en een glas water neer gezet voor Darren had ze een glas met cola neer gezet. Ze pakte de pan en zetten die op tafel omdat ze nu toch niet in Darrens armen stond gaf ze ook snel de honden hun brokken. Beiden zaten braaf te wachten tot dat ze mochten aanvallen aan hun brokjes. Indy begon als een gek te eten. Gelukkig was Indy weer beter geworden en was ze maar een dagje niet lekker. Chantal ging aan tafel zitten en schepte voor zichzelf een klein schepje op als ze nog wat meer wilde zou ze het wel pakken. ”Wat heb je allemaal gedaan? Je was namelijk ineens weg toen ik vanaf boven kwam.”

"Ik ruim me rommel straks op. Beloofd." Darren zei het met een vrolijke ondertoon. De laatste tijd was hij wonderbaarlijk genoeg haast altijd vrolijk. Sommige momenten konden hem wel gaan vervelen of irriteren, maar hij was voornamelijk vrolijk. Koppig bleef hij met zijn armen om Chantal heen staan toen ze begon over de brokken van de honden. Ze moesten maar geduld hebben, uithongeren zouden ze echt niet. Ontspannen bleef hij staan, kijkende naar de macaroni in de pan. Alleen het aanzicht liet zijn maag knorren. Daarnet had hij niet zo veel honger gehad, maar nu begon hij toch wel honger te krijgen. Maar goed ook, anders had Chantal helemaal voor niets gekookt. Hij trok een pruillip toen Chantal zich uit zijn armen wurmde. Naja, eerder zijn armen van haar middel afhaalde. Beteuterd ging hij de spullen die hij had gehaald maar opruimen. Niet echt opruimen, eerder neergooien in de stalgang zodat hij ze zo meteen kon uitpakken. Aangezien Chantal al helemaal klaar was ging hij snel aan tafel zitten. Met gretige ogen keek hij hoe ze de macaroni op tafel zette en voor zichzelf opschepte. Zelf schepte hij best wel veel op omdat hij veel honger had. "Ik heb even gewinkeld en ben nog op de manege geweest. Verder niet veel bijzonders." Voor hij zijn mond voorbij zou praten propt hij er een hap macaroni in. Niet alles mocht ze weten van wat hij allemaal deed op een dag. Vooral nu niet. Morgen moest hij weer even naar de stad, iets ophalen. Hopelijk zou het passen, in elk geval zou hij daar vanzelf achter komen. Zo langzaam mogelijk at hij zijn bord leeg. Over elke hap deed hij extra lang zodat hij niet hoefde te praten. Met volle mond mocht je niet praten. Wanneer hij iets zou moeten zeggen propte hij zijn mond snel vol. Voor hem was het de handigste manier om zijn mond niet voorbij te praten. Misschien moest hij de papieren van Maddog en Future ook maar uit de auto halen. Stel je voor dat Chantal ze zou vinden. Dan was de verrassing helemaal niet leuk meer. Over twee dagen moest hij heel vroeg in de ochtend al naar de manege, om de paarden op te halen. Dan heel stil in de stallen zetten en weer terug gaan slapen alsof er helemaal niets aan de hand was. Natuurlijk zou hij ontbijt op bed voor Chantal maken, haar heel de dag verwennen. Ze zou er vanzelf achter komen wat er in de stallen stond. Nu Evelyn en Fly niet meer binnen stonden was er genoeg ruimte voor Maddog en Future. Zo rustig pakte hij zijn glas waarna hij slokje voor slokje hem leeg begon te drinken. Super langzaam om tijd te rekken. Chantal zou vast wel merken dat hij raar deed, maar de reden waarom wist ze gelukkig niet. Morgen had hij genoeg te regelen. Zijn vader hielp dan wel, maar alsnog was het genoeg. Zolang Chantal er niet achter zou komen wat er allemaal geregeld werd achter haar rug om vond hij alles best. Alle drukte vond hij dan helemaal niet erg. Hierna zou hij wel lui op de bank gaan liggen.

Toen Chantal zijn prullipje zag omdat ze zijn armen van zich af haalden keek ze hem aan.”Wees maar niet bang ik ga echt niet weg bij je hoor. Vanavond mag je me echt wel weer op de bank in je armen nemen. Of wil je dat soms niet??” Een beetje trok ze haar wenkbrauw op en daagde hem eigenlijk gewoon uit. Toen ze begonnen te eten en ze had gevraagd wat hij had gedaan begon hij zich een beetje apart te gedragen. Snel stopte hij steeds zijn eten in zijn mond en kauwde belachelijk lang steeds op zijn eten. ”Darren waarom doe je zo raar? Je hebt toch geen andere vriendin hé.” Geschrokken keek ze hem aan. Nog voordat ze een antwoord kreeg hoorde ze een vrachtwagen het erf op rijden. Gelijk begonnen de honden te blaffen en gaf Chantal ze op hun kop en haalde ze de twee herrieschoppers terug. Ze ging naar buiten en ging kijken. Het was een vrachtwagen met een men logo er op. Waarschijnlijk was die de wagen die ze van Darrens vader kregen. Toen de mensen van het bedrijf de wagen uit de vrachtwagen haalde zag Chantal dat het een marathonwagen was. Ze was nog maar net bezig met het bekijken van de ene wagen toen de andere man nog een marathon wagen eruit haalde. Voordat de mannen weg gingen kreeg Chantal een enveloppe in der handen. Ze pakte hem aan en maakte hem open. Het was een brief een brief van Darrens vader Nick. In de brief stond dat deze twee wagens voor hun waren. Ze hadden er twee van hem gekregen omdat als de ene dan stuk was dat ze de andere konden gebruiken zodat ze gewoon konden door mennen. Voor allebei de karren kon zowel enkelspan, tweespan en tandem. Op een van de wagens stond ook nog een doos. Chantal maakte hem open en zag dat er nog een enkelspan tuig in zat. Ook zat er nog een briefje bij en daar stond weer op dat ze dan voor elke merrie dan een enkelspan tuig hadden zodat ze met twee wagens tegelijk konden gaan rijden. Chantal begon zich af te vragen of Darrens vader soms echt geld te veel had. Chantal zag Darren met een geheimzinnige lach op zijn gezicht naar buiten komen. ”Jij houd echt iets geheim voor me ik heb je wel door.” Chantal had nog niet verzonnen dat hij het wel eens kon doen omdat ze over twee dagen jarig was dat was ze eigenlijk alweer vergeten.

Geschrokken had Darren zijn glas op de tafel neer gezet. Dacht Chantal nu toch echt dat hij een ander had? Gelukkig kwam er een vrachtwagen het erf op gereden waardoor Chantal haar aandacht even op iets anders gefocust was. Hij dronk snel zijn glas leeg, zette zijn spullen in de vaatwasser evenals die van Chantal en de rest van de zooi voor hij naar buiten verdween. Twee menwagens, had hij kunnen verwachten. En dan ook nog eens nog een enkelspan tuig. Alsof ze er snel mee moesten gaan beginnen. Na een handtekening onder de afleverings formulieren gezet te hebben begon hij de karren naar binnen te duwen. In de garage aangezien daar nu wel plek was. Zijn auto zou het wel overleven buiten, de menwagens vond hij zonde om buiten te laten staan. Sowieso, ze waren net nieuw. Dan laat je ze niet zo buiten staan. Op Chantal haar opmerking moest hij nog bedenken wat hij ging zeggen. In elk geval wou hij zo snel mogelijk die wagens binnen zetten zodat hij dat vanavond niet hoefde te doen. Elke keer dat een wagen terug rolde of niet over het hobbeltje bij de garage wou voelde hij het in zijn rug. Verschrikkelijk, vanavond zou hij weer helemaal kapot zijn. Papieren hoefde hij vanavond gelukkig niet te doen. Een andere keer zouden die dingen wel komen. Tevreden keek hij naar de twee wagens in de garage. Perfect, ze stonden droog en veilig. Darren wandelde in een rap tempo terug naar Chantal. "Je denkt toch niet echt dat ik een ander heb?" Terwijl hij de woorden uitsprak wurmde hij zijn armen om haar middel heen en trok hij haar zachtjes naar zich toe. Waar zat ze helemaal met haar hoofd, denken dat hij een ander had. Nog twee dagen zou hij moeten volhouden dat hij van helemaal niets wist. Daarna kon hij eindelijk weer normaal doen, geen geheimen. Eigenlijk zou hij op haar verjaardag een groot lint om Maddog en Future moeten doen. Rood met een grote strik, omdat het toch wel een beetje verjaardags cadeautjes waren. Voor de hele dag was er een planning gemaakt. Zolang Chantal zich niet ziek voelde konden ze de planning afwerken. Voelde ze zich ziek dan zou hij heel de planning over boord gooien en gewoon doen waar zij zin in had. Waarschijnlijk werd dat Fly, Maddog en Future rijden. Wat ze wou, maar hij wou toch ook zelf een aantal keer op Maddog gaan zitten om te kijken of hij alweer klaar was voor de les. De hele opvoeding van Maddog zou wel een tijd gaan duren, na die tijd kon hij misschien wel bij hen blijven. Rond die tijd zouden ze dat wel bekijken. Doordat zijn telefoon in zijn broekzak opeens begon te trillen liet hij Chantal los. Met zijn telefoon in zijn handen liep hij naar binnen toe, richting de trap om daarna naar boven naar de zolder te gaan. Hopelijk zou Chantal hem hier niet horen praten. Zijn vader praatte enthousiast in de telefoon, alle dingen die geregeld waren somde hij op. Een hele lijst, maar Darren wist het redelijk te onthouden. "Er is hier iemand die je nog wilt spreken." Plotseling was zijn vaders stem niet meer aan de andere kant te horen, maar een vrouwen stem. "Dus jij hebt mijn huis ingepikt? Waarom heb je al die tijd niets van je laten horen? En wie is die Chantal?" Darren luisterde lachend naar alle vragen die hij op zich af gevuurd kreeg. Zijn buurmeisje, Serena, was altijd al enthousiast geweest. Maar nu was het toch wel extreem. "Beloof dat je me minstens 3 keer in een maand belt." Hij kon het niet laten om in lachen uit te barsten. Zoiets zou hij gaan vergeten, dat wist zij ook. "Ik zal mijn best doen, beloofd. En nu moet ik gaan, straks word Chantal nog achterdochtig." Nadat hij op had gehangen liep hij met een brede grijns weer naar beneden. Als Chantal hem maar niet had horen praten, er waren veel zaken voor haar verjaardag tijdens het gesprek besproken. Zijn mobiel gooide hij op de tafel neer waarna hij de spullen die hij had gekocht weer tevoorschijn haalde en ze uit begon te pakken. Eerst de joly bal zodat hij hem naar Chantal en Fly kon brengen samen met hun voer. Eens zien of ze ermee zouden spelen. Met de voerbakken op het hooi, en de joly bal om zijn pink geklemd wandelde hij voorzichtig naar de weide. Onhandig pakte hij de voerbakken van het hooi zodat de merries alvast konden eten terwijl hij hun hooi in het hooinet deed. Lang duurde het niet of Fly en Evelyn stonden naast hem te trappelen om bij het hooi te kunnen. Opdringerig waren ze helemaal niet. De joly bal legde hij naast hen neer voor hij weer de weide uit stapte om hierna tegen het hek aan te leunen en te kijken hoe de merries helemaal geen aandacht schonken aan het nieuwe speeltje.

Ineens ging Darren uit het niets de wagens in de garage zetten. Chantal besloot maar om de doos met het tuig naar de zadel kamer te brengen. Het was eigenlijk wel erg makkelijk dat ze nu twee enkelspan tuigen hadden omdat ze nu het tuig op maat van Fly kon houden en de andere op maat van Evelyn als die er klaar voor zou zijn. Toen ze bezig was kwam Darren naar der toe en begon over haar opmerking en trok haar bij zich. ”Ik wil het niet denken maar jij doet zo geheimzinnig.” Net toen ze best lekker tegen hem aan stond ging zijn mobiel af en liet hij der los om hem ergens anders blijkbaar op te nemen. De gedachten die net weg waren dat hij een ander had kwamen heel even weer terug omdat hij ineens weg liep om zijn mobiel op te nemen terwijl hij het normaal deed als ze erbij stond. Ze schudden even met der hoofd om de gedachten uit der hoofd te krijgen. Hij kon ook gewoon met een vriend aan het bellen zijn. De gedachten dat hij zo misschien wel zo kon doen omdat ze bijna jarig was kwam eigenlijk nog steeds niet in der op. Chantal liep naar de wei van de merries en zag dat Fly lekker in de wei lag. Ze liep naar Fly toe en ging bij haar zitten. Fly bleef gewoon rustig liggen en legde zelfs haar hoofd op Chantal der schoot. Voor lang bleef Fly niet liggen omdat ze Darren zag aan komen met hooi en biks. Voorzichtig stond Fly op zodat ze haar baasje niet zou verwonden. Toen Fly was opgestaan stond Chantal ook op en klopte het zand van haar broek af. Ze liep naar het hek en zag dat Darren een speelbal voor de merries had gekocht. Alleen heel interessant vonden ze de bal nog niet. Als ze door gingen krijgen dat er een smaakje aan zat dan zou de bal denk ik niet lang meer leven. Chantal klom over het hek en ging naast Darren staan. ”Ze doen er nog niet echt veel mee he.” De gedachten die ze eerst had over een andere waren alweer uit der hoofd. ”Ik ga naar bed voel me nog niet heel lekker.” Ze gaf snel een kusje op zijn wang en wilde weg lopen. Voordat ze ook nog maar weg kon lopen had Darren der hand vast gepakt en trok haar naar zich toe en gaf een zoen. Toen hij der los liet ging ze naar boven en kleden ze zich om. In haar haren deed ze een vlecht maken en ging ze daarna naar bed. Chantal lag al snel te slapen. Indy was nog met Dack buiten aan het rennen. Ze crossende door de tuin heen door alle planten en struiken.

Beteuterd keek hij hoe de merries de bal gewoon negeerde. Wat nou als hij er een trap tegen aan zou geven? Evelyn zou er waarschijnlijk voor wegrennen, of nieuwsgierig worden. Kon hem het wat schelen. Darren keek hoe Chantal over het hek klom en naast hem kwam staan. Dat ze echt dacht dat hij een ander had. Zoiets was best wel absurd. Toch kon hij het ergens wel voorstellen. Bellen in een andere kamer dan waar zij zich bevond, weg gaan zonder te zeggen waar hij eigenlijk heen was. En dan heel de tijd zijn mond vol proppen tijdens het eten. Stiekem voelde hij zich er best wel rot over, maar het was voor een goed doel. Chantal moest alleen nog achter komen wat dat goede doel was. Ongemakkelijk keek hij haar aan toen ze hem een kusje op zijn wang gaf. Vlug pakte hij haar hand, trok haar naar zich toe en gaf haar een zoen op der mond. "Hou van jou." Darren keek hoe Chantal naar binnen verdween, de trap op richting hun kamer, voor hij naar binnen liep de koelkast open trok en er een flesje bier uit pakte. Op het bankje liet hij zich met een zucht vallen. Even niets doen voor hij naar bed zou gaan. Dack en Indy waren de tuin aan het mollen waarvoor ze op hun kop kregen. Indy stopte gelijk, maar Dack wou nog even kijken hoever hij kon gaan. Echt ver lukte hem niet want hij kreeg zijn speelbal naar zijn kop gesmeten. "Hier komen jij." Met het balletje in zijn bek kwam hij aan getrippeld. Staart tussen zijn poten en kop laag bij de grond. Net goed. Darren keek met open mond toe hoe Evelyn de joly bal begon te bestuderen. Stapje voor stapje zette ze in de richting van de bal. Uiteindelijk speelde ze er vrolijk mee samen met Fly. En daar hadden ze zo lang over moeten doen?
Hoelang hij eigenlijk buiten zat wist hij niet precies. In elk geval had hij een stuk of 5 flesjes leeg gedronken. Helemaal niets bij wat hij op feestjes leeg kon drinken. De honden stuurde hij naar binnen, hij controleerde alles op het erf, ruimde de spullen op en ging zichzelf omkleden. Tanden poetsen deed hij tijdens het omkleden omdat het anders te veel tijd zou kosten naar zijn zin. Uitgeput liet hij zich zachtjes op het bed zakken. Heel even keek hij naar Chantal, voor hij zich omdraaide en in slaap viel.

Rustig lag Chantal op der buik te slapen en merkte niet dat Darren in bed kwam liggen. Indy ging braaf op haar kussen liggen en ging daar slapen. Omdat Dack op zijn kop had gekregen durfde hij niet op het bed te springen en ging op zijn kussen liggen. Fly was onder een boom in de wei gaan liggen om te rusten. Vreemd vond ze het wel dat ze niet meer op stal werd gezet. Maar buiten was eigenlijk ook wel prima het was nog best warm voor de tijd van het jaar. Het zou bijna weer herfst worden. De vachten van de merries werden dikker.

De volgende morgen werd Chantal erg vroeg wakker. Ze had eigenlijk ook niet heel lekker geslapen. Ze zag dat Darren nog sliep en ging dus stil uit bed naar de badkamer. Ze stapte even snel onder de douche. Na het douche stak ze haar natte haren op en ging ze naar beneden. Rustig nam ze haar antibiotica in en ging daarna een broodje eten. Na dat ze het broodje op had ging ze naar buiten om de merries te voeren. Chantal had de afgelopen nacht liggen na te denken over dat ze Fly zou gaan scheren zodat ze niet te nat zou gaan worden als ze in de herfst en winter zouden gaan rijden. Wel moest ze dan een aantal dekens dan voor Fly gaan kopen zoals regen-, winter-, stal- en zweetdekens. Zodat Fly het niet koud zou hebben. Chantal liep de wei in met het hooi en biks en deed het in de voerbakken. Nadat ze het voer had gegeven aaide ze Fly even over der hals. ”Gaan we zo weer even rijden meisje.” Rustig liet ze Fly door eten. Zelf ging ze nog even naar bed want het was toch wel erg vroeg. Ze kleden zich weer om en ging naast Darren in bed liggen. Toen Chantal naar beneden was gegaan waren de honden mee gerend en die waren nu nog steeds buiten aan het rond rennen. Heerlijk rustig was het nu op de slaapkamer zonder de honden.

Wonderbaarlijk genoeg sliep Darren een keertje super vast. Geen geluid drong tot hem door, geen beweging. Ook toen Chantal eruit ging, zich omkleedde en daarna weer terug kwam liggen merkte hij niet. Pas toen hij een zonnestraal op zijn gezicht kreeg werd hij wakker. Met tegenzin kwam hij overeind. Hij had verwacht dat zijn rug hem zou gaan kwellen. In tegendeel, hij voelde helemaal niets. Elke beweging die hij maakte was gewoon prettig. Geen pijn, geen irritante prikkels. Wat opgewekter dan eerst kwam hij helemaal overeind tot hij naast het bed stond. Chantal lag nog lekker te slapen, haar wakker maken zou hij zeker niet. Waarschijnlijk was ze er al uit geweest aangezien Dack en Indy buiten waren. Nu zij sliep kon hij mooi even naar de stad om een aantal spullen op te halen. Het allerbelangrijkste moest hij ook nog ophalen voor morgen. Gehaast kleedde hij zich om waarna hij op een papiertje schreef dat hij naar de stad was om nog een aantal dingen te regelen. Hij legde het papiertje op Chantal haar nachtkastje waarna hij haar zachtjes een kus op haar kruin gaf. Voor ze wakker zou worden haastte hij naar buiten. Dack en Indy kregen hun voer zodat ze stil zouden zijn, Evelyn en Fly hadden hun eten al. In de auto keek hij of de papieren van Maddog en Future er nog lagen. Zodra hij de plastic zak met de papieren erin zag haalde hij opgelucht adem. Die had ze dus nog niet gevonden. Hij draaide de auto maar weer eens van het erf af en reed richting de stad. Wat een kilometers reed hij zo, heen en weer naar de stad. Elke dag maar weer. Misschien was het makkelijker geweest om dichterbij de stad te gaan wonen. Jammer dat hij het huis wat hij nu had gewoon niet achter kon laten. Het huis van Chantal en hem, daar wou hij oud in worden samen met Chantal. In de stad haalde hij het cadeau voor Chantal op, ging koffie drinken met zijn vader, kocht nog een aantal dingen en ging hij weer terug naar huis voor Chantal het zou merken. Eenmaal terug thuis ging hij ontbijt klaar maken, misschien had hij eerst moeten eten voor hij naar de stad ging.

Chantal was weer in een diepe slaap gevallen en merkte niet dat Darren der een kus op der hoofd gaf. Na een uurtje weer geslapen te hebben werd ze wakker van de vogels die aan het fluiten waren. Ze keek naar Darren’s kant en zag dat hij weg was. Ze ging er aan haar kant uit en zag een briefje liggen. Ze las het briefje waarop stond dat hij naar de stad was. Het was een beetje jammer dat hij der niet had wakker gemaakt want dan had ze mee gekund om dekens voor Fly te kopen. Ze vond het namelijk een beetje onzin om Darren’s vader al haar spullen te laten betalen. Nu ging ze eerst maar zich weer eens omkleden maar dit keer deed ze der rijkleren aan. Ze rende de trap af en deed beneden haar rijlaarzen aan. Ze ging naar buiten en zag dat Fly en Evelyn klaar waren met eten. Dat kwam eigenlijk mooi uit want dan kon Chantal gelijk Fly mee nemen om te gaan rijden. Ze deed het hek open en zoals altijd liep Fly braaf naar de poetsplek. Na het poetsen ging Chantal Fly opzadelen en pakte ze haar cap. Als ze in de bak reed deed ze eigenlijk nooit der cap op maar nu wilde ze naar het bos dus deed ze nu wel maar een keertje der cap op. Ergens knaagde er nog steeds een raar gevoel aan Chantal omdat Darren zo geheimzinnig deed maar ook knaagde het gevoel dat ze morgen gewoon jarig zou zij. Toen ze daar aan dacht begon haar muntje te vallen. Hij wist waarschijnlijk gewoon dat ze morgen jarig zou zijn en dat hij dingen dus aan het verzinnen had. Nu moest Chantal nog proberen om niet te laten merken dat ze hem door had maar dat zou vast wel gaan lukken. Ze singelde Fly rustig aan en liet der dan een stukje lopen en singelde ze haar nog even strakker aan. Voordat ze opsteeg deed ze de honden naar binnen en deed ze het huis en de wei op slot. ”Je moet heel even alleen blijven Evelyn. Ik ga maar heel even weg hoor met Fly dus ze is zo weer terug.” Rustig gaf ze Evelyn een aai over der hoofd en liep daarna naar Fly en steeg ze op. Ze dreef Fly aan en stak over naar het bos. Gelukkig na al het oefenen had Chantal geen martingaal meer nodig als ze met Fly ging rijden. Ze was echt vooruit gegaan sinds ze bij Chantal was. En dan binnenkort zou ze ook nog eens voor de wagen komen te staan. Waarschijnlijk zou ze alles wel snel oppikken want met het oefenen vanwege de martingaal had ze ook snel door. Na een kwartiertje in stap hebben gereden dreef Chantal Fly aan. Gelijk gingen de oortjes van Fly veel verder naar voren en ging ze vrolijk draven. Bij het draven was ze ook nog eens vrolijk aan het briesen. Toen ze van Chantal in galop mocht op een lang stuk gaf ze een aantal vrolijke bokken Chantal vind ze gelukkig goed op en viel ze niet van Fly af. Na elke keer dat ze een bok voelde dreef ze Fly gelijk zodat ze het misschien door kreeg dat ze het niet meer moest flikken. Chantal merkte dat Fly erg begon te zweten en aan het pompen was waardoor Chantal der in stap zetten en richting huis ging. Ze klopte op Fly der hals en gaf een lange teugel. ”Goed gewerkt meidje.” Toen ze thuis aankwamen zag ze dat Darren alweer thuis was. Ook kreeg Evelyn door dat Fly weer terug was en begon hevig te hinniken. Fly hinnikte uitbundig terug naar Evelyn. Chantal sprong van Fly af en haalde het zadel gelijk van der rug af. Der beginnende wintervacht was behoorlijk bezweet ergens had ze vast wel een zweetdeken liggen. Nadat ze het hoofdstel van Fly had afgehaald ging ze opzoek naar een zweetdeken. Helemaal achter in de zadelkamer vond ze er eentje en nam die mee naar Fly en deed hem om. ”Zo meidje je hebt goed gewerkt maar morgen gaat je vacht er toch echt af. Moet alleen nog even dan dekens voor je halen anders krijg je het veelste koud.” Normaal vierde ze namelijk nooit der verjaardag en ging ze vaak andere dingen doen. Ze zetten Fly met het zweetdeken gewoon in de wei en ging naar binnen en zag Darren zijn ontbijt maken. Snel gaf ze hem een kus in zijn nek. ”Goedemorgen.” zei ze met een vrolijke glimlach op der gezicht. ”Je had met best wakker mogen maken want ik moest eigenlijk naar de stad want ik ga morgen Fly scheren dus moet ik dekens hebben. Maar ja nu moet ik maar even kijken wanneer ik dekens ga halen.” Ze stond nog bij hem en moest echt veel moeite doen om te zorgen dat hij niet door kreeg dat ze hem waarschijnlijk door had. ”Kan ik zo even je auto lenen mijne staat nog bij de garage. En aangezien ik best wel veel dekens moet halen en ik dat dus niet op de fiets kan meenemen.” Heel lief keek ze Darren aan in de hoop dat hij zijn auto zou lenen aan der. Natuurlijk wist ze niet dat ze de dekens van haar schoonvader zou gaan krijgen voor der verjaardag. Dus voor Darren zou het nog een zware opgave gaan worden om haar te weigeren zijn auto te lenen.

Vrolijk smeerde hij een paar boterhammen. Ondertussen wachtte hij tot de magnetron zou gaan piepen en de waterkoker een geluid zou maken. Plotseling voelde hij een kus in zijn nek. Chantal was dus wakker geworden. Darren keek haar even scheef aan. Wakker maken omdat ze dekens moest kopen? Echt niet, normaal gesproken zou hij het wel doen maar nu echt niet. "Dekens lopen echt niet weg." Zijn excuus was zwak, maar zo had hij tenminste iets te zeggen. Hij nam een hap van een boterham die hij al klaar had. Wat was het toch lekker om iets te eten in de ochtend. Vooral nu hij zoveel honger had. Bovendien kon hij als hij zijn mond vol had zichzelf niet verpraten. Want dat zag hij nog wel gebeuren. Toen hij net aan zijn andere boterham wou beginnen hoorde hij de vraag van Chantal. Of ze zijn auto mocht lenen. Nou nee. Daar lagen de cadeautjes voor haar in, plus de papieren van de paarden. "Je kan toch een andere keer dekens gaan halen? Fly kan morgen wel een van Evelyn haar dekens op." Afwachtend keek hij naar Chantal. Hopelijk zou zijn excuus goed genoeg zijn zodat ze een andere keer de dekens zou gaan halen. Als Fly morgen geschoren zou worden kon Evelyn ook gelijk. Wie weet zou ze er dan een stuk minder plofferig uitzien. TOch vond hij een paard in zijn wintervacht best wel stoer. Wilde paarden in hun wintervacht zag er altijd erg mooi uit. De waterkoker en magnetron begonnen bijna op het zelfde moment te piepen. Eerst haalde hij zijn bolletje uit de magnetron voor hij het hete water in de theepot liet vallen. "Wil je ook?" Dack kwam bedelend aan gewandeld met zijn balletje. "Ga maar met Indy spelen." Natuurlijk ging Dack niet weg, natuurlijk moest hij nog even harder gaan piepen tot hij zijn zin kreeg. Echter kreeg hij zijn zin niet en werd hij volledig genegeerd door zijn baasje. Darren gaf hem met zijn voet een duw richting de deur zodat hij weg zou gaan. Heel de tijd dat gebedel werd heel irritant. Vooral omdat hij er maar niet mee op hield. Dack was naar buiten gegaan, maar kwam even later weer terug. Dit keer niet met zijn speeltje maar met die van Evelyn en Fly. De joly bal sleepte hij met zich mee tot hij aandacht kreeg. Hij kreeg aandacht, maar niet de aandacht die hij wou. Darren gaf hem op zijn kop en bracht de bal terug naar de weide. Dack moest voor straf op zijn kussen gaan liggen terwijl Indy gewoon mocht blijven wandelen. Na het eten wandelde Darren richting Evelyn om haar eens onder handen te nemen. Poetsen, en opzadelen was snel gebeurd. In de bak singelde hij Evelyn aan waarna hij weer eens op haar rug klom. Hetzelfde als gister zou hij met haar gaan doen, alleen dan een stapje hoger.

Chantal keek hem even vreemd aan toen hij begon over dat dekens niet weg lopen en dat ze wel een andere keer dekens kon gaan halen. En dat Fly zolang wel dekens van Evelyn op kon. ”Je houd iets achter voor me of niet soms? En wie zegt dat Evelyn en Fly dezelfde deken maat hebben.” Nog voordat ze antwoord van hem kreeg veranderde hij van onderwerp of ze ook wilde. ”Nee ik heb al gedronken vanwege me antibiotica he.” Nog twee dagen moest ze 2 x daags een pilletje nemen en dan was het eindelijk voorbij die stomme pillen. De roodheid van de snee was ook al weg en ze hoefde er eigenlijk ook geen pleister meer op. Gelukkig want haar huid raakte geïrriteerd van die pleisters er steeds af halen. Hoe raarder Darren ging doen hoe meer Chantal der vermoeden over haar verjaardag werd bevestigt. Het was zo grappig maar ze moest echt haar lachen proberen in te houden. Voordat ze er ook maar een opmerking over kon maken was Darren weer met Dack bezig en daarna ook met Evelyn. Nu ze toch de dekens van Evelyn mocht pakken voor Fly besloot ze maar om Fly vandaag te gaan scheren de zweet was nu ondertussen wel uit haar vacht en in het zweetdeken getrokken dus dan kon ze makkelijker scheren. Ze liep naar buiten en haalde Fly uit de wei. Deze keer zetten ze haar wel vast aan de muur omdat scheren natuurlijk anders was dan poetsen. Het maakte veel geluid dus ook spannender. Chantal pakte alle spullen voor het scheren en haalde het deken van Fly af. Ze deed even wat olie op het apparaat en zetten hem aan en keek eerst wat voor reactie Fly er op zou hebben. Ze reageerde behoorlijk goed er op dus begon Chantal der te scheren. Na driekwartier geschoren te hebben zaten nu alleen nog Fly der sokken, manen, staart en tastharen nog op der. Eigenlijk zag het er helemaal niet verkeerd uit het was nu ook veel makkelijker te poetsen omdat ze nu gewoon een deken zou op krijgen. Chantal veegde de haren aan de kant en ruimde de machine op. Op de terug weg pakte ze een stal- en een regendeken en nam die meen. Voordat ze bij Fly de dekens om deed haalde ze eerst een zachte borstel over der heen toen deed ze eerst de staldeken op en daarna de regen deken omdat een staldeken niet waterdicht is.

Evelyn begon zonder dat hij echt iets hoefde te doen al actief te stappen. Vaak zette ze een stap mis doordat ze te enthousiast werd. Maar het ging goed zonder dat hij iets hoefde te doen. In draf viel ze echter weer terug. Het slakken tempo zat er weer in en ze wou niet voorwaarts rijden. Darren gaf haar een tikje met zijn zweep waardoor ze opeens wel ging luisteren naar zijn benen. Tevreden reed hij haar weer naar beneden zodat ze haar rug ging gebruiken. Hij reed slangenbogen, voltes, gebroken lijnen, open en dichte voltes, alles wat hij maar kon bedenken om Evelyn los te rijden. Op beide handen reed hij haar vlot door. Af en toe ging hij van de F naar de H of van de K naar de M om haar in middendraf te zetten. Wanneer hij been gaf begon Evelyn sneller te lopen en verruimde ze haar passen. Darren ging doorzitten waardoor Evelyn opeens langzamer ging lopen. Gelijk gaf hij haar been zodat ze wel door moest lopen. Losjes hield hij de teugels vast om niet in Evelyn haar mond te trekken of haar tegen te werken. Tot nu toe deed ze het echt super. Omdat hij vandaag iets anders dan normaal wou proberen liet hij haar halthouden in het midden. Hij bracht zijn handen iets omhoog en zette er wat druk op in de hoop dat Evelyn achteruit zou gaan lopen. Het duurde even maar Evelyn zette twijfelend een stapje achteruit. Gelijk ontspande hij zijn handen weer en prees hij haar de hemel in. Nog een keer probeerde hij haar achteruit te zetten. Dit keer ging het sneller dan de eerste keer. "Straks nog een keertje meisje." Na een paar passen stap liet hij haar weer in draf gaan. Zo reed hij een aantal overgangen om haar helemaal naar zijn been te zetten. Elke keer wanneer hij haar achteruit zette deed ze dit alsof ze nooit iets anders had gedaan. Lekker leergierig, perfect gewoon. Hij was al ongeveer een uurtje bezig, tijd om Evelyn even een galopje te laten maken. Uitrazen voor ze terug de weide in moest. Vanavond kon hij nog wel even met haar rijden. Desnoods zou hij proberen op het erf te rijden. In de hoek sprong hij aan in galop. Evelyn bleef keurig bij hem, trok niet en wou ook niet harder tot hij haar de ruimte gaf. Ze verruimde haar passen, begon haar achterbenen te gebruiken zodat ze naar voren kon sprinten. Darren liet haar niet voluit rennen, anders moest hij in de verlichte zit gaan zitten en dat was niet de bedoeling. Evelyn had een erg rap tempo, maar ze luisterde nog steeds. Voltes reed ze met gemak zonder echt te minderen. Alleen in de bochten van een volte lette ze wat beter op zodat ze niet onderuit ging. Darren reed haar weer terug en stapte haar uit. Toen ze helemaal uitgestapt was reed hij haar richting de poetsringen. Chantal was bezig geweest met het scheren van Fly. Ergens was hij wel benieuwd hoe Evelyn eruit zou zien als ze geschoren was. Als ze helemaal droog was kon hij dat bekijken. Nu moest eerst al het zweet even wieberen. Zodra hij het zadel van haar rug afhaalde trok hij een vies gezicht. Heel het dekje was nat van het zweet. Evelyn begon hevig te schuren tegen hem aan toen hij het hoofdstel had verwisseld voor het halster. Ongemakkelijk bleef hij staan omdat hij alle kanten op werd geduwd. Pas toen Evelyn vond dat ze klaar was met schuren ruimde hij de spullen op. Het dekje legde hij op zijn kop op zijn plek zodat deze op kon drogen. Hij wreef Evelyn zo goed als mogelijk droog met een handdoek voor hij haar baby blauwe zweetdeken op deed. Ze had hem zelf uitgekozen, evenals de rest van haar spullen. Best wel raar, een paard die zijn eigen spullen uitkiest. Hij nam Evelyn mee naar de weide. In de weide keek hij nog even hoe Evelyn begon te rollen waarna haar hele deken onder de vlekken zat. Niet dat hij schoon was geweest, maar nu was hij nog viezer. Binnenkort moest die ook maar in de was. Net zoals de andere dekens van Evelyn. Alle spullen die hij tevoorschijn had getoverd ruimde hij netjes op. Tijd om Chantal op te zoeken en haar zover te krijgen dat ze mee film ging kijken. Hij had nog een film liggen die hij niet had gezien. Eindelijk had hij Chantal gevonden. Stilletjes liep hij naar haar toe en deed zijn handen voor haar ogen. "Wil je me vergezellen tijdens een saaie film?" Hij liet zijn handen zakken en ging voor haar staan. Met een onschuldige lach keek hij haar aan. In zijn eentje zou hij hem dus echt niet gaan kijken.

Net toen Chantal opstond nadat ze de buiksingels van Fly vast had gemaakt werd het donker voor der ogen. als reactie deed ze haar handen op de handen die voor der ogen zaten. Achter zich hoorde ze al snel de stem van Darren die vroeg of ze hem wilde vergezellen tijdens het kijken van een saaie film. Na de vraag gingen de handen voor haar ogen vandaan en stond Darren met een onschuldige lach voor der. Ze keek hem aan en kreeg een lach op der gezicht. ”Je wilt nu al film gaan kijken? Het is nog maar half 12. Wat nou als we vanavond de film gaan kijken en dan nu even naar de manege gaan daar ben ik al een hele poos niet geweest. En ik vond dat les geven toch stiekem wel erg leuk. En stiekem wil ik wel weer eens op Maddog en Future rijden of rijden ze nu mee in de les?” Niet wetende dat hij Maddog en Future eigenlijk voor der verjaardag had geregeld dat ze bij hun een poos kwamen staan. Maar ja ze was nu natuurlijk al een tijdje niet op de manege geweest dus vandaar dat ze het begon te vragen. Ze haalde Fly der halster van haar hoofd en wees dat ze naar de wei moest gaan. In een rustig drafje ging Fly naar het hek van de wei en bleef daar wachten tot Chantal der de wei in zou laten. Chantal kwam naar het hek en deed hem open. Fly rende in volle galop de wei in en gaf een aantal vrolijk bokken. Waarschijnlijk zou ze nu elke keer heel heet onder het zadel zijn maar dat was helemaal niet erg. Ze draaide zich om en zag Darren ineens voor der staan. ”Ben je me aan het bespieden?” Met een plagerige lach keek ze hem aan. In haar ogen was weer de oude glans en schittering weer terug te zien. Ze voelde zich weer helemaal goed nog wel twee dagen de pillen slikken maar daarna was ze weer helemaal beter. En dan wilde ze echt niet meer zoveel ongeluk hebben nu wilde ze alleen nog maar gelukkig samen met Darren en hun dieren zijn. Het was namelijk genoeg ongeluk eerst die gebroken arm en toen die snee waardoor ze een infectie had ja het was echt helemaal genoeg.

Darren zijn gezicht betrok toen Chantal het opeens over Maddog en Future had. Shit, daar had hij helemaal niet over nagedacht. Haastig ging hij opzoek naar een excuus om Chantal hier te houden. Dat ze mee zou gaan een film kijken. De stilte zou hem waarschijnlijk verraden, maar lang zou hij de schijn toch niet meer vol kunnen houden. "Maddog en Future zijn op vakantie." Gelukkig ging Chantal verder met Fly waardoor hij nog verder na kon denken over een excuus. Wat kon hij nou bedenken als goede smoes? Wanhopig keek hij naar Chantal. Misschien had hij wel een excuus, eentje waar hij niet eens veel bij hoefde te liegen. Geamuseerd wandelde hij weer naar Chantal toe om haar over te halen mee film te kijken. "Neeuh." De woorden liet hij super onschuldig klinken terwijl hij haar met een grote lach aankeek. Zonder stommiteiten wist hij zijn arm om Chantal haar schouder te slaan en begon hij zachtjes te wandelen. Nu moest ze wel met hem mee wandelen. "Maddog en Future staan even in quarantaine omdat ze overgeplaatst gaan worden. Ze worden gereden door de stalhulpen." Meer kon hij niet zeggen. Echt liegen deed hij niet, hij vertelde gewoon niet alles. Daar moest ze het ook maar even mee doen voor hij zich helemaal zou gaan verlullen. "Ga je mee film kijken? Ik zal me lief gedragen." Evelyn was lekker met Fly in de weide aan het spelen. Dack lag languit in het gras terwijl Indy hem van alle kanten aanviel in de hoop dat hij mee zou gaan spelen. Best wel een vreemd gezicht om Dack zo te zien liggen, normaal gesproken rende hij alle kanten op.

Chantal keek Darren aan die vertelde dat Maddog en Future in quarantaine stonden. Haar mond viel open van verbazing waren ze dan soms ziek. ”Zijn ze ziek??” Chantal kon nu niet veel want Darren hield zijn arm strak om der heen. Nu moest ze wel mee om een volgens hem een saaie film te kijken. Het was gek ze was alleen vandaag nog achttien jaar als ze morgen wakker zou worden was ze gewoon negentien. En dan had ze nu ook een vriend die zo geheimzinnig als de pest aan het doen was. Ze vond het echt niet leuk dat hij zo deed. Eigenlijk wilde ze hem nu weer gaan pesten door over een andere meid te gaan beginnen. Dat was zijn straf omdat hij zo erg geheimzinnig aan het doen was. ”Wil je niet met je andere vriendin die saaie film kijken.” Onschuldig keek ze hem aan. Na zijn reactie was het tijd voor haar reactie. ”Ja dan moet je niet zo geheimzinnig doen meneertje. Ik heb al lang door dat je minimaal al twee dagen voor me verjaardag bezig bent.” Heel erg serieus keek ze hem aan en wachten zijn reactie af. Jammer genoeg moest ze nog tot morgen wachten tot dat ze het zou te weten komen wat hij allemaal geregeld zou hebben.

[MEGA FLUT]