A new boss?

Verbaasd keek Darren naar Chantal die oop de bank ging liggen. Een antwoord op zijn vraag had hij nog niet gekregen. Net toen hij haar nog iets wou vragen rende ze richting de wc. De laatste hap van zijn brood hield hij voor zijn mond. "Dag eetlust." Alsnog propte hij de laatste hap in zijn mond waarna hij snel zijn mond leeg at en zijn glas naar achteren gooide. Chantal kwam weer de kamer in en ging op de bank zitten met een deken om haar heen. Hij stond op van zijn stoel en wandelde richting de keuken. Hij pakte een glas die hij vulde met water en een paracetemol uit een doosje. Met het glas en de paracetemol wandelde hij terug naar de bank. "Volgende keer beter." Doordat Chantal op wou staan verdween de grijns van zijn gezicht naar een neutrale uitdrukking. Dat hij nou zo gek was om te ontkennen dat hij last had van zijn rug betekende niet dat zij door moest gaan ook al ze ziek was. "Je blijft maar mooi op de bank liggen." Darren ging op de rand van de bank zitten naast Chantal haar voeten en hield het glas en de paracetemol in haar richting. "Wie weet ga je je er beter doorvoelen." Dack begon te blaffen omdat er een kat in de tuin zat. Gelukkig rende hij er niet achteraan zoals hij eerst had gedaan. De etter joeg alle kanten uit de tuin, zelfs de katten die ze onderweg tegenkwamen waren niet veilig voor hem. Nadat hij het glas en de paracetemol had afgeleverd stond hij weer op om de voerbakken van Indy en Dack om te spoelen. Voor hij richting de keuken liep keek hij Chantal met een scheef gezicht aan. "Tot je beter bent ga je geen kus krijgen. O, en mijn vader is gewoon een beetje raar. Als je nog iets nodig hebt moet je het tegen hem zeggen." In de keuken pakte hij Dack zijn voerbak van de grond af, die was al helemaal leeg. Indy haar voerbak leek onaangeraakt. Zachtjes tilde hij Indy op waarna hij haar richting Chantal bracht. Lekker dik onder de dekens samen met haar baasje. "Als ze gaat overgeven moet je even een gil geven." Redelijk bezorgd keek hij van Chantal naar Indy. Maar goed dat Dack niet ziek was, anders zou het wel heel erg stil worden in huis. De voerbak van Indy viste hij snel van de grond af voor deze leeg was gegeten door Dack. De spullen van de tafel begon hij weer op te ruimen, veel nut had het niet om het daar te laten staan. Zijn shirt was ondertussen redelijk droog geworden door de zon. Tijd voor het volgende rot klusje die hij moest gaan opknappen, het liefst wou hij heel de dag binnen zitten met Chantal. Jammer genoeg kon dat niet.

Na de blik van Darren kroop ze weer in het deken. Ze zag hem naar de keuken gaan en zag hem weer terug komen. Ze pakte het glas aan en het aspirientje. Voordat het aspirientje in der mond deed brak ze hem door vieren anders kreeg ze het echt niet door der keel. Toen hij zei dat ze geen kus meer kreeg tot dat ze beter was schrok ze even. "Das gemeen. Je weet dat ik je kusjes lief vind. En wat bedoel je met als ik meer nodig heb dan moet ik het tegen hem zeggen?" Ze keek naar hem terwijl hij in de keuken was. Ze keek ook best raar toen hij zei dat ze het tegen zijn vader moest zeggen. Voor ze het wist kwam hij Indy bij haar brengen. "Wat is er met haar? Heeft ze niet gegeten?" Ze begon steeds moeier te worden het ziek zijn trok veel energie uit haar weg. Ze ging op haar zij liggen en legde Indy op de bank. Erg snel viel ze al in slaap en had niet door dat Darren naar buiten ging. Indy voelde zich erg beroerd net als Chantal en viel ook al in slaap. Toen Darren naar buiten ging hinnikte Fly erg vrolijk omdat ze dacht dat Chantal achter hem aan zou komen. Toen ze zag dat Chantal er niet kwam begon ze keihard te rennen door de paddock. Evelyn begon gewoon vrolijk mee te doen met Fly. Na een half uurtje werd Chantal weer wakker met vreselijke kramp in der buik. Ze gooide het deken van haar af en sprong omhoog en rende naar de wc. O wat was het vreselijk zeg dat ziek zijn. Toen ze bij de wc klaar was pakte ze haar deken en Indy op en ging naar buiten naar het bankje. Op het bankje in de zon ging Chantal weer zitten met Indy op der schoot en de deken om haar heen. Ze keek zo vanaf het bankje naar de merrie's in de paddock.

Darren liep samen met Dack naar buiten. Tijd om hem eens een beetje manieren bij te brengen zodat hij niet naar alles en iedereen zou gaan blaffen. Indy begon ook al zijn manieren over te nemen waardoor er snel iets aangedaan moest worden. Voor hij richting de bak verdween, waar lekker veel ruimte was, pakte hij nog een aantal brokjes om Dack te belonen wanneer het goed ging. De lijn pakte hij ook aangezien dat wel makkelijk was om te gebruiken. In de bak begon hij eerst met Dack een aantal dingen te laten herhalen, zitten, liggen, naast, blijf, gewoon de basis dingen. Elke keer wanneer Dack te enthousiast werd begon hij te blaffen waar hij gelijk voor gestraft werd. Telkens als hij te enthousiast werd liet hij hem op de grond liggen tot hij weer rustig was. Uiteindelijk was Dack zijn geheugen weer opgefrist en luisterde hij redelijk goed naar alle commando's die hij kreeg. Darren gaf de laatste paar brokjes aan Dack omdat hij goed had geluisterd. Uitgeput liet hij zich in het zand van de bak vallen. Heerlijk koud, alleen ging het overal inzitten. Voor je het wist kon je het zand uit je sokken halen omdat het daar ook al in zat. Dack sprong bovenop hem in een poging tot spelen. Darren deed vrolijk mee en stond op, de bak uit richting het huis om een balletje te halen om mee te spelen. Tot zijn verbazing zat Chantal op het bankje, in een deken gewikkeld, samen met Indy. Voordat Dack weer zou gaan piepen haalde hij een balletje die hij richting het weiland gooide, daar zou hij wel even mee bezig zijn. Zuchtend plofte hij neer naast Chantal op het bankje. "Voel je je al iets beter?"

Chantal zag nog steeds erg bleek toen Darren naar der toe kwam. Ze keek naar hem toen hij ging zitten. "Nou ben nog erg misselijk maar ik wilde naar buiten . Ik kan er niet echt tegen om binnen te zitten maar volgens mij weet je dat ondertussen ook wel." Ze keek hem onschuldig aan voor zover dat kon met haar zieke hoofd. In haar armen lag Indy te slapen alleen haar oortje kwam een stukje boven de deken uit. Diep zuchten Chantal ze wilde helemaal niet ziek zijn. Waarom Indy nou perse in dat vieze meer moest springen begreep Chantal nog steeds niet. Als ze nou meer op de hond had gelet dan waren ze nu niet ziek geweest. Maar ja het was nou eenmaal gebeurt hopelijk ging die stomme rot griep snel uit haar en natuurlijk Indy lichaam. Ineens voelde ze Indy in haar armen bewegen waardoor Chantal het deken even aan de kant deed zodat ze kon zien wat Indy deed. Indy sprong ineens van haar schoot en keek met puppyoogjes Darren aan omdat ze eten wilde. Blijkbaar had Indy toch niet zoveel water binnen gekregen en was ze alleen even misselijk geweest. Chantal deed snel weer de deken om der heen. Het was raar het was zomer maar toch had ze een deken nodig om warm te worden en te blijven.

Gelukkig ging het alweer wat beter met Chantal. In elk geval zag ze er nog echt niet goed uit. Hij knikte toen ze het erover had dat ze niet binnen kon zitten. Darren keek verbaasd op toen Indy op de grond sprong en begon te bedelen. "Dus nu heb je wel honger." Hij stond op nadat hij Chantal een korte knuffel had gegeven. Gevolgd door Indy wandelde hij naar de keuken waar hij haar voerbak voelde met een laagje brokken. Niet de volle lading anders zou ze het er allemaal weer uit gaan gooien. Super verbaasd keek hij toe hoe Indy haar brokken op begon te eten. Geen enkele bleef liggen, zelfs de kruimels lukte ze uit de voerbak. Dack kwam ook aangerend om te bedelen om nog meer brokken. Tuurlijk, Indy kreeg nu brokken dan voelde hij zich gelijk achtergesteld. "Nee, jij hebt al gehad." Voordat Indy haar voerbak leeg zou zijn pakte hij Dack vast aan zijn halsban. Eigenlijk moest hij nog een nieuwe halsband om omdat deze nogal zielig was geworden. Boven had hij er als het goed was nog eentje liggen. Die had hij gekregen van zijn vader toen Dack nog een pup was. Alleen was de halsmand op dat moment veel te groot. Hij pakte de voerbak van de grond af en spoelde deze om. Indy likte haar neus schoon en liep weer naar buiten richting Chantal. Dack wou al volgen, alleen moest hij nog even blijven. Darren leidde hem snel zodat hij mee naar boven zou komen. Dack sprong na toestemming van hem op het bed waar hij statig op ging zitten. Sinds Chantal bij hem in was getrokken mocht Dack echt niet meer op het bed komen. Wanneer het dan wel mocht was het natuurlijk feest voor hem. Darren vistte hij een doos de brede zwarte halsband met een of ander doek geval eraan vast gemaakt. Wie weet zou het wel leuk staan. Hij deed hem om bij Dack, na een tijdje verstellen, waarna hij goedkeurend knikte. Dat stond wel leuk. Samen rende ze weer naar beneden om het aan Chantal te laten zien. "Pampam, Dack komt even zijn nieuwe band showen."

Heel even kreeg ze een knuffel van hem. Het was dan wel geen kus maar toch was het goed voor haar. Ze was verbaast dat Indy bij Darren begon te bedelen om eten maar ja ze was dan waarschijnlijk een beetje misselijk geweest of zo. De merrie's stonden nog in de paddock en vanaf het bankje waar ze zat kon ze precies zien wat die twee aan het uitspoken waren. Eigenlijk stond het bankje hier gewoon echt perfect. Helemaal nu ze geen fut had om iets te gaan doen. Fly en Evelyn waren echt als een stel gekken door de paddock aan het rennen. Tijdens het rennen gaven ze flinken bokken en hoorde Chantal een aantal luide hinniken. Ineens begon Indy luid te blaffen. Chantal schrok der echt rot en zat overeind. Toen ze keek waarom Indy aan het blaffen zag ze Darren en Dack naar buiten komen. Op Darren's gezicht zat een lach toen hij vertelde dat Dack zijn nieuwe halsband kwam laten zien. "Wat heb je nu een knappe band Dack." Rustig ga ze Dack een aai over zijn koppie. Uit het niets kwam Indy ineens op Dack afgerend en sprong op hem. Dack blafde hard en rende achter Indy aan. ondertussen had Chantal al een goede koorts te pakken. Haar wangen waren erg rood en haar ogen stonden nog steeds niet stralend.

[Mega Flut]

Dack verdween als samen met Indy richting de paarden. Samen spelen. Darren ging de keuken weer in en pakte een groot glas water die hij even later onder Chantal haar neus hield. "Je moet goed blijven drinken." Chantal zag er nog steeds slecht uit. Helemaal niets verbeterd naar zijn idee. Hoe kon het water uit het meer nou zoiets ergs veroorzaken? Misschien had ze een slok binnen gekregen. Alsnog kon je er niet zo ziek van worden. Het leek wel alsof zijn hersens overuren draaide. Er moest een reden voor zijn waarom ze zo ziek was geworden. Niet alleen dat water. Dack kwam helemaal onder de modder naar hen toe gerend. Dag dag schone halsband. Jammer dan, dat ding kon wel weer in de was. Dankzij alle modder op Dack schoot er Darren iets te binnen. Zonder enige gêne haalde hij de deken van Chantal af en pakte hij haar ene been vast. In de badkamer had bloed gelegen, een snee die ze eerst nog niet had gehad. Fronsend keek hij naar de snee die onderhand nogal rood was geworden. Echt goed zag het er niet uit. Hij zuchtte diep en liet haar been weer los. De deken die hij van haar af had gehaald deed hij weer om haar heen. "Misschien moet je maar even naar de dokter. Voor een antibiotica kuur ofzo." Hij toverde weer een scheve lach op zijn gezicht terwijl hij van Chantal haar ogen naar haar been keek. Wie weet zou haar been de boosdoener zijn van al dit gedoe. Dack rende luid blaffend over het erf omdat er iemand aan kwam lopen. De postbode met een pakketje. "Dack! Hier komen jij." Voor een moment stribbelde Dack tegen, echter kwam hij wel aangetrippeld en ging hij naast zijn baasje staan. "Lig. Zachtjes doen dikzak." De postbode kwam naar hen toegelopen met een grote doos in zijn handen. Wat kon dat nou toch weer zijn? Na het tekenen van de afleveringspapieren opende hij de doos. In de doos zat nog een doos, verpakt in het bubbeltjes plastic. Darren haalde voorzichtig de andere doos eruit en maakte deze ook open. Tussen het bubbeltjes plastic kon je zwart leer zien. Verbaasd keek hij op toen hij opeens een een men hoofdstel in zijn handen had. Na nog even zoeken vond hij er nog een. Alle spullen legde hij netjes neer op de tafel en stoelen zodat het niet gelijk vies zou worden. "Ouwe gek die hij is." mompelde hij vooral tegen zichzelf. Onderin de doos lag een kaartje. Ga eens iets nieuws doen met Evelyn en Fly. De kar komt nog. Darren hield het blaadje voor Chantal zodat zij hem ook kon lezen. Een traditioneel tinker men tuig, het zou wel een tijdje duren voor Evelyn erin kon.

Chantal pakte met tegenzin het glas water van Darren aan. "Okee het is dat het moet." Rustig nam ze een slokje water. Toch was het vies er zat gewoon geen smaak aan maar ja nu zou ze niet veel kunnen drinken of eten. Ineens trok Darren het deken van haar af. Verbaast keek ze hem aan helemaal toen Darren der been pakte. Net als Darren keek ze raar toen ze haar been zag. Toen Darren zei dat ze misschien maar naar de dokter moest knikte ze met der hoofd. "Ik zal straks even bellen of ik langs kan komen." Chantal keek gelijk om toen Dack begon te blaffen. Gelijk ging Indy er weer achter aan. Chantal gaf een harde brul en Indy kwam gelijk terug en ging onder de bank liggen. De postbode kwam met een grootte doos het erf op. Toen Darren hem ging uit pakken keek Chantal mee. In de doos zat allemaal tuig. Super mooi traditioneel tinker tuig. Toen Darren het briefje liet lezen viel Chantal der mond open. "WoOw heeft je vader geld te veel of zo. Dit is zo duur tuig ik heb daar namelijk voor gekeken maar vond het te duur." Toen ze beter las zag ze dat er ook op stond kar komt nog. "Wacht ff en komt ook nog een kar." Chantal bekeek de tuigen beter en zag dat het tweespantuig was. Ineens kwam er nog een schoft uit de de doos dit was een enkelspantuig. Geweldig was het kado van Darren's vader. Nu konden ze naast rijden en vrijheidsdressuur ook enkel of dubbelspan mennen nou ja dat kon natuurlijk pas als de kar er was. Chantal dacht weer even aan de belofte die ze aan Darren had gemaakt dat ze de dokter zou bellen. Ze stond op en ging naar binnen en pakte de telefoon om te bellen. Binnen vijf minuten had ze een antwoord. De dokter had besloten dat hij langs kwam en dat ze niet mocht lopen voordat hij langs was gekomen voor als het een infectie was. Toch was ze even eigenwijs en liep ze naar buiten en ging weer op het bankje zitten. "Dokter komt hier naar toe en ik mag niet meer lopen tot hij is geweest." Ze ging even tegen Darren aan zitten die ondertussen klaar was met het tuig uit pakken.

Darren bleef maar tuig uit de doos halen. Uiteindelijk lag heel de tafel vol. Het tweespan had hij bij elkaar gelegd, en het enkelspan. Alles glom nog mooi, het tuig had geen enkele beschadiging opgelopen tijdens het vervoer. "Mijn vader is gestoord." Dat er ook nog een kar zou komen had hij kunnen verwachten. Alles moest perfect zijn volgens zijn vader. Geen onderdeeltje mocht missen. Het zou hem dan ook helemaal niet verbazen als er in plaats van één, twee zouden komen. Voor als de ene kapot zou gaan. Waar zouden ze eigenlijk de kar moeten zetten? Er was natuurlijk wel plek voor, alleen dan zou hij zijn auto niet meer in de garage kunnen zetten. Geen probleem, als de kar maar niet buiten stond. Chantal was even naar binnen verdwenen om de dokter te bellen. Dat ze naar hem luisterde zonder tegenstribbelen was toch best wel nieuw. Met haar arm had ze haar kiezen gewoon op elkaar geklemd en wou ze amper luisteren naar hem. Dack lag nog steeds naast de bank, onderdanig omdat hij op zijn kop had gekregen. Darren wou net beginnen met het opruimen van het tuig toen Chantal weer naar buiten kwam. Nu had hij geen zin meer in het opruimen, gewoon blijven zitten dan maar. Hij knikte toen ze zei dat de dokter hier naartoe zou komen. Maar goed dat het niet zo'n pest bende was op het erf en binnen. Tot nu toe zag alles er nog best wel heel erg netjes uit. Ontspannen sloeg hij zijn arm om Chantal haar schouder toen ze tegen hem aan kwam zitten. "Zie je het zitten om met Fly voor de kar te gaan?" Er stond een kleine grijns op zijn gezicht nadat hij het had gezegd. Evelyn moest nog even wachten met voor de kar staan, hij wou haar toch echt eerst een beetje doorrijden.

Chantal zat best lekker tegen Darren aan toen hij het vroeg of ze het zag zitten om met Fly te gaan mennen. "Ik weet niet of ze het kan daarom ga ik eerst met lange lijnen beginnen. Als ze dat snapt ga ik der een band door de bak laten slepen reageert ze daar goed op dan druf ik der met een gerust hart voor de wagen te zetten." Even ging ze nog lekkerder in zijn armen zitten maar toen kwam er net een auto het erf opgereden. Dat was waarschijnlijk de huisarts die naar der been kwam kijken. Er stapte een man uit de auto en die liep op hun af. Gelijk begon Indy hevig te blaffen. "INDY laat dat!! Kom hier." Boos wees Chantal naar naast de bank. Indy rende snel naar de plaats die Chantal voor der aanwees en ging daar liggen. De dokter stelde zich voor en begon allemaal vragen te stellen. Ze beantwoorde de vragen gewoon naar de waarheid. Ze zag Darren op staan zodat de dokter er bij kon. Chantal legde der been op de bank en de dokter begon te onderzoeken. Helaas had Darren toch gelijk gekregen ze moest voor twee weken aan de antibiotica en ze moest één keer per dag de pleister verwisselen. Ze mocht wel gewoon in bad omdat dan de wond ook schoon werd. Ook mocht ze gewoon lopen omdat het er niet op leek dat de infectie verder der been in zou kunnen gaan. Over twee dagen als de roodheid weg was mocht ze weer gaan rijden. Ze ging naast Darren zitten en keek hem aan. ”En blij dat ik een keertje naar je geluisterd heb?” Lachend keek ze hem aan. Ze mocht dan wel niet rijden maar nu kon de dankzij haar schoonvader wel iets leuks met haar merrie doen. ”Ga denk ik binnekort maar beginnen met kijken of Fly het kan in het tuig. Zal me benieuwen of ze het leuk vind en of ze het al kan.”

Darren luisterde naar wat Chantal zei. Over hoe ze het zou gaan aanpakken met Fly. Als het haar was gelukt met Fly mocht ze het van hem ook proberen met Evelyn. De merrie laten wennen aan het tuig en al zou hem nog lukken. Maar daarna verder gaan zou hij dus mooi niet gaan doen. Mennen lag hem niet evenals hij springen niet leuk vond. Misschien zou hij het nog leuk gaan vinden, samen met Chantal en de paarden op pad. Kon hem het ook eigenlijk wat schelen. Voordat hij Evelyn een beetje door had gereden waren ze al een hele tijd verder. Dack bleef keurig liggen toen er een auto het erf op kwam gereden. Indy was dit keer de herrieschopper. Voordat Dack alsnog zou gaan rennen gaf hij hem een aai over zijn kop heen. Zo was hij tenminste vraaf. Darren keek scheef naar de dokter en daarna naar Chantal. Zoveel vragen, veel te veel om bij te houden. Iets sneller als hij anders zou doen stond hij op en ging hij op een stoel bij de tafel zitten. Hier zat hij ook goed. Jammer dat Chantal niet meer tegen hem aan zat, maar dat was nou eenmaal zo. Aandachtig keek en luisterde hij naar alles wat de dokter zei en deed. Niet veel, minder dat hij had verwacht. Zodra de dokter weer verdween ging hij weer terug op de bank zitten en sloeg hij zijn arm om Chantal haar schouder heen. "Super blij." Antwoordde hij met een grote grijns op zijn gezicht terug. Ontspannen leunde hij iets achteruit. Dack lag nog steeds met zijn oren langs zijn schedel voor zich uit te staren. "Dack, op." Gehoorzaam kwam Dack omhoog en zette hij zijn voorpoten op de rand van de bank. "Je bent braaf, ga maar weer met Indy spelen." Liefkozend kriebelde Darren hem even achter zijn oor voor hij verbaasd naar Dack keek die met een hoge snelheid over het erg heen rende. Een beetje hypertjes.

Toen ze dokter weg was kwam Darren weer bij der zitten met zijn arm om der heen. Op der vraag of hij blij was dat ze geluisterd had gaf hij als antwoord superblij. Chantal moest er om lachen. Het enigste jammere was van het luisteren naar Darren was dat ze nu twee weken pillen moest slikken. Elke dag twee smerige pillen maar ja niets aan te doen. Heerlijk weg gezakt in Darren's armen raakte ze haast in dromenland. Indy was met Dack in de paddock aan het rennen waardoor de merrie's helemaal gek werden en begonnen te hinniken waardoor Chantal weer wakker schrok. "Weet je waar ik aan zat te denken............Dat ik misschien over een paar dagen weer mee moet naar de manege kan me voorstellen dat Maddog en Future weer beweging moeten hebben." Hopelijk begreep Darren het een beetje dat ze maar wat graag op die twee hengsten wilde gaan rijden. Als het niet kon omdat ze al bezet waren was het ook niet erg want ze had natuurlijk ook der eigen paard die binnenkort gewoon voor de wagen ging. Nou dat kon natuurlijk pas als de wagen was gebracht maar het "droog" beleren kon natuurlijk ook wel.

"Zal ik dan maar eens gaan regelen dat die twee over blijven zodat ze door een speciaal iemand bereden konden worden." Darren keek even kort naar Chantal met een kleine lach op zijn gezicht, echter verloor hij zijn aandacht al snel weer naar de paarden en honden die aan het rennen waren. Het verbaasde hem nog steeds dat Evelyn Dack of Indy nog niet had getrapt in een rare bui. Zoiets viel een beetje te verwachten. Zelfs als veulen had ze Dack niet getrapt. Best wel vreemd omdat Dack telkens onder haar door rende of voor haar benen langs schoot. Ook wanneer ze aan het bokken was rende hij er nog vrolijk achteraan. Raar beest was het toch ook. Ging hij toch nog op zijn baasje lijken. Darren zakte iets verder onderuit en slaakte een zucht. Heerlijk even niets doen. Geen zorgen aan zijn hoofd, alleen maar Chantal naast hem. Daar kon hij meer dan prima mee leven. Morgen zou hij wel weer van het bankje af komen. Desnoods zou hij hier in slaap vallen. Koud was het s' nachts toch niet. Waarschijnlijk zou hij wel nog meer last van zijn rug krijgen dan hij al had. Jammer dan, om hier te blijven zitten wou hij dat best wel opgeven. "We hebben nog appeltaart." Hoe hij er opeens aan kwam dat ze nog appeltaart hadden wist hij niet. Gisteravond hadden ze niets op. Misschien dat het daardoor kwam. Lui bleef hij zitten. Eens zou de appeltaart wel naar hem toe komen. Natuurlijk moest hij daar lang op wachten, maar het moest eens gebeuren. Dankzij alle schimmels.

Chantal keek hem raar aan toen hij het over Maddog en Future had. "Bedoel je dat ik ze dan mag rijden. Weet je eigenlijk is het jammer dat ze van de manege zijn en dat wij maar twee stallen hebben. Ik zou hun toch best zelf willen hebben. Ze zijn echt zo geweldig moeten nog wel veel leren maar dat is alleen maar leuk." Chantal had nog steeds het deken om der heen en zat heerlijk tegen Darren aan. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en liet zijn hand vast. Dit was toch wel één de favoriete plek van haar op het erf helemaal als Darren er dan ook was dan was het gewoon helemaal compleet. Toen hij over de appeltaart begon schoot ze in de lach. "Weet je je wilt Maddog en Future overhouden maar wat als ze nu elke keer appeltaart mee nemen dan mogen ze van jou zelf kiezen wie ze willen. En eigenlijk is de appeltaart helemaal niet goed voor jou." Onschuldig keek ze hem aan nadat ze had gezegd. " Ik bedoel het wel lief hoor. Weet je waarom.................. Ik wil namelijk niet een vriend met een dikke buik hebben terwijl hij er nu goed uit ziet." Snel gaf ze een kus op zijn wang en keek hem heel lief aan. Uit het niets kwamen Indy en Dack weer aan gerend vanuit de paddock helemaal onder het zand van het spelen met de paarden. Chantal zuchten diep toen ze de honden zag. "Voordat die honden naar binnen gaan gaat er een borstel overheen hoor! Eerder komen ze niet naar binnen en als ze niet geborsteld willen worden dan slapen ze maar in de stal." Onschuldig keek ze hem aan toen ze het over de honden had. Ze vond veel best maar ze had geen zin om het hele huis weer te moeten schoon maken omdat de honden niet geborsteld wilde worden.

"Maddog en Future zijn geweldig. Jammer genoeg worden ze verpest doordat ze mee moeten rijden in de lessen." Darren keek nog steeds richting de honden terwijl hij het zei. Ergens wou hij Maddog en Future best wel hebben. Gewoon eens een ander paard rijden dan Evelyn of Fly. Alleen was er geen plek meer voor. Tenzij hij de oude stal leeg moest gaan halen, die had hij net zo mooi vol gegooid met stro en ander zooi omdat ze anders heel de tijd naar boven moesten lopen om die zooi te halen. Nu hadden ze ook al hun handen vol aan twee paarden, nee hij had genoeg aan Evelyn en Fly. Natuurlijk mocht hij Dack en Indy niet vergeten. Met hun erbij hadden ze al zeker hun handen vol. Telkens weer moest er opgelet worden als er een auto of onbekend persoontje het erf op kwam lopen. Voor je het wist hing Dack aan de broekspijpen van het onbekende persoontje. Darren keek nogal vreemd naar Chantal. Zag hij er op dit moment goed uit of over het algemeen? Op dit moment vond hij zichzelf er maar nogal slonzig uitzien. In elk geval had hij zijn platte buik met six pack nog die alles goed maakte. "Eén keer per maand appeltaart eten kan best. Denk ik. En anders laat ik ze wel appels voor me nemen. En wortels, voor Evelyn en Fly." Ontspannen liet hij zijn hoofd even naar achteren hangen. Wie weet zou zijn vader nog wel een keer langskomen. Zien hoe het tuig zou bevallen. In elk geval viel het erg in de smaak bij Chantal. Zelf moest hij er nog maar over nadenken of hij Evelyn voor de kar zou gaan beleren. In elk geval zou het nog wel een tijdje duren. Voor hij ermee aan de slag ging moest hij toch echt zorgen dat ze goed naar hem zou luisteren onder het zadel. Verbaasd keek hij naar de honden toen Chantal zei dat er eerst een borstel overheen moest voor ze naar binnen gingen. "Oké. Eerst een borstel, daarna iets anders." Een grote lach stond op zijn gezicht toen hij zijn arm terug haalde en voorzichtig omhoog kwam. Nogal stijfjes zette hij een paar passen. Altijd die eerste paar stappen, die moesten het verknallen. In de keuken griste hij de borstel van Indy en Dack uit de kast waarna hij weer naar buiten wandelde. Dack kwam als eerste aangerend dus die werd als eerste onder handen genomen. "Je bent een viespeuk. Een hele grote viespeuk. Daarom lijk je ook op je baasje." Kort keek hij naar zijn handen die er niet zo schoon meer uitzagen door Evelyn en alle dingen die hij had gedaan. Vooral door het tuig omdat het nog nieuw was. Jammer dan. Dack ging op de grond liggen, klaar om geborsteld te worden. Darren ging naast het bankje op de grond zitten zodat hij niet heel de tijd hoefde te borstelen. Alle klitten, modder, takjes, gewoon al het troep borstelde hij eruit. Hetzelfde deed hij met Indy. Toen hij eenmaal klaar was sprong hij haast overeind en begon hij Dack op te fokken. Indy begon al snel als een gek rondjes te rennen. Samen met de honden rende hij even naar de poetsplaat waar hij de tuinslang pakte en aanzette. Dack begon als een gek te blaffen, met als gevolg dat hij de straal water over zich heen kreeg. "Waag het om nog een keer te blaffen en je beland in de sloot." Met de tuinslang spoot hij Indy en Dack helemaal af tot er geen vlekje meer zichtbaar was. Ondertussen was hij zelf ook goed nat geworden doordat de honden het nogal leuk vonden om tegen hem op te springen. Totaal niet erg, zo kon hij Chantal tenminste een beetje plagen. Terwijl hij weer richting het bankje wandelde pakte hij een oude handdoek die hij in het zonnetje voor het bankje neerlegde. Dack snapte de hint al en ging op de handdoek liggen rollen. Even later lag hij uitgeteld op de handdoek met Indy naast hem. "Tadaa. Helemaal schoon."

"Waarom zorg je er dan niet voor dat alleen echt gevorderde ruiters op hun rijden.......... Nou ja dat is natuurlijk ook niet alles die kunnen ze net zo goed verpesten." Chantal vond het echt jammer dat vaak manege paarden werden verpest. Zeker omdat met een goede ruiter die paarden vast ver hadden gekomen maar ja dat zou toch nooit voor komen. Toen hij over de taart begon dat hij anders ook wel appels en wortels kon gaan vragen. "Ja of je vraagt niets meer. Je maakt het ze veel te gemakkelijk als je ze steeds laat kiezen. Dan rijden ze steeds maar op één paard en het is goed voor ze om op verschillende paarden te rijden." Gelukkig vond Darren ook dat de honden maar een borstel moesten. Toen hij Dack ging borstelen zei hij dat Dack op zijn baasje leer. "Nou ik hoop niet dat jij op hem lijkt anders heb ik een viespeuk als vriend." Onschuldig keek ze hem aan waarschijnlijk kon hij het wel hebben. Toen Darren weer terug kwam en op een handdoek met Indy in zijn armen zag neer ploffen. Het zag er best grappig uit hoe gek Indy op Darren was. Maar ook zag Chantal dat Darren allemaal modderpoten op zijn shirt had door de honden en waarschijnlijk mocht Chantal dat weer gaan wassen. Ze keek op haar mobiel voor de tijd er zag dat het alweer bijna tijd was voor het avond eten. "Ik weet niet wat jij doet maar ik ben nog te misselijk voor avond eten dus ik eet niet." Ze zag nog steeds met de deken om der heen op het bankje. Het begon trouwens ook bijna weer herfst te worden de dagen begonnen korter te worden en de temperatuur ging ook iets naar beneden.

Darren had een moeilijk gezicht getrokken bij het eerste wat Chantal tegen hem terug zei. "Ik deel niet als enige in." Was zijn antwoord geweest. Sommige gevorderde ruiters mochten ook indelen van sommige mensen. Heel irritant omdat je nooit wist welke pony's je in een les kon verwachten met welke ruiter erop. Met een scheef gezicht keek hij naar zijn shirt waar allemaal vieze poten op stonden. Hoe langer dat zou blijven zitten hoe moeilijker ze uit zijn kleren zouden gaan. Vlug trok hij zijn shirt over zijn hoofd heen en hield hem onder de tuinslang om hem een beetje schoon te maken. De grootste vlekken kreeg hij er uit, de rest zou er wel uit gaan in de was. En anders was het een mooi shirt om naar de paarden te dragen. Niet dat hij zich ook maar iets bekommerde om zijn kleding tijdens het paardrijden. Of ook wanneer hij ook maar bij een paard in de buurt kwam. "Probeer op zijn minst een beschuitje te eten als je je iets beter voelt. Aan uithongeren doen we niet, en dan heb je iets in je maag." Dack draaide zich lui om richting Indy waardoor hij haar bijna plette. Net op tijd krabbelde hij iets omhoog zodat hij haar niet zou pletten. Best wel een grappig gezicht als je er zo naar keek. Darren verdween de keuken in en maakte een aantal wentelteefjes voor zichzelf. Goed genoeg als avondeten. Niet te zwaar, maar het vulde wel goed. Met zijn bord ging hij binnen aan de tafel zitten. Misschien zou Chantal dan niet misschien worden door het aanzicht van eten. Indy en Dack sprongen op en kwamen de keuken in gewandeld. Braaf zaten ze te wachten tot ze hun eten zouden krijgen. Bedelen om eten hadden ze al redelijk afgeleerd. Dack was nog steeds een beetje opdringerig. Maar Indy bleef gewoon wachten tot ze eten zou krijgen. Af en toe viel ze terug maar dan was het al snel weer over als ze op haar kop kreeg door iemand. Vlug gooide hij zijn eten en drinken naar binnen waarna hij de vaatwasser inruimde, zijn natte shirt en de rest van de kleren in de wasmachine gooide, naar beneden hobbelde en de honden eten gaf. Ze hadden keurig gewacht dus kregen ze een of ander raar kauw geval. Dat zij het lekker vonden kon hij niet begrijpen. Voor hij kippenvel zou krijgen rende hij weer naar boven waar hij een shirt van het bed af griste en deze aantrok. Zo had hij het tenminste iets minder koud. Vlug rende hij weer naar beneden, richting Chantal om haar naar boven te sturen. Goed slapen was een must als je ziek was. "Hop, naar bed jij. Als je nu gaat zal ik je een verhaaltje vertellen."

Toen Darren begon over een beschuitje deed ze net alsof ze hem niet hoorde omdat ze helemaal geen zin in eten had. Eigenlijk was het ergens we schattig dat hij zo zorgzaam over haar was. Terwijl Darren naar binnen ging bleef Chantal buiten in het zonnetje zitten. Het was nu heerlijk stil buiten de merrie’s waren rustig en de honden waren Darren gevolgd. Het duurde best lang voordat Darren weer terug kwam blijkbaar was het binnen gewoon aan het eten zodat hij het niet voor haar neus deed. Ondertussen was het al een uurtje later en Chantal vond het nog erg lekker buiten. Van achter haar hoorde ze voetstappen naar haar toe komen. Ze keek om en zag Darren. Ze schoot in de lach om wat Darren zei. ”Ik ben nog niet moe en ik zit hier erg lekker.” Voor ze het wist was de rust ook weer voorbij want de honden kwamen als een gek naar buiten gerend. Ze zag de blik van Darren die haar haast dwong om naar bed te gaan. Chantal zuchten diep en keek hem aan. ”Okee maar ik zet dan eerst Fly en Evelyn binnen en dan ga ik naar bed.” Chantal sloeg het deken van der af en stond op. Haar snee op haar been deed nog wel pijn maar door de medicijnen viel het wel erg mee.

Darren zijn lach was verdwenen als water voor de zon. Het was veranderd in een serieus gezicht omdat Chantal weer eens niet naar hem luisterde. Slapen was echt een goede remedie. Vooral tegen de pijn. Net toen hij iets wou zeggen kwam Chantal al overeind en zei ze dat ze eerst de paarden binnen zou gaan zetten. Vlug versperde hij haar de weg waarna hij zijn armen over elkaar heen sloeg. "Evelyn en Fly mogen helemaal niet naar binnen toe. Ze krijgen namelijk een inloop stal, en daarvoor moeten ze wennen om buiten te blijven staan?" Het was misschien een zwak excuus, maar misschien hielp het om Chantal tegen te houden. Met een beetje geluk zou hij haar over een paar dagen kunnen verrassen. Natuurlijk moest de inloop stal wel eerst gemaakt worden. Daarna kon hij de rest pas gaan regelen wat betreft de merries. "En nu, hop naar bed. Kleine meisjes moeten vroeg gaan slapen, vooral als ze ziek zijn." Darren pakte Chantal haar hand en trok haar zachtjes mee richting de deur. Indy en Dack rende weer rond over het erf. Af en toe hoorde je een van de twee blaffen omdat ze aan het spelen waren. Wanneer zou hun energie opraken? In elk geval was die van hem al bijna op. Stilzitten moest hij nu echt niet, er was nog genoeg op te ruimen en te doen op het erf voor hij kon gaan slapen. Ook moest alle administratie van een paar maanden nog gedaan worden. Te veel werk voor één dag. Maar het zou hem wel gaan lukken om het voor morgen af te krijgen. Als hij maar een beetje door zou werken. "Omdat je niet lief naar bed bent gegaan, krijg je geen verhaaltje." Een plagerige grijns stond op zijn gezicht nadat hij het gezegd had. Boven stopte hij Chantal onder de dekens en ging hij een moment naast haar liggen. Niet lang, anders zou hij zelf in slaap vallen. "Truste." Voor hij naar beneden ging drukte hij een kus op haar voorhoofd. In een rap tempo denderde hij de trap af. Beneden begon hij nog een aantal dingen op te ruimen, onder andere het men tuig, waarna hij Evelyn en Fly hun hooi en brokken gaf. Misschien een beetje laat, maar beter dan nooit. Hij controleerde het hek, de waterbakken, en de stallen voor hij alles afsloot. Dack en Indy stuurde hij naar binnen, op hun kussen zodat ze ook konden gaan slapen. Zo zacht mogelijk om Chantal niet wakker te maken pakte hij de mappen en papieren die hij nodig had uit het kantoor van zijn vader. Hij liet zich daarna met een zucht op een stoel aan de keukentafel zakken. Dack kwam naar hem toe gewandeld en legde zijn kop even op zijn been. "Wens me succes jongen." Volgende keer zou hij er eerder aan gaan beginnen, maar nu was het nodig omdat hij die inloop stal voor Evelyn en Fly wou. Niet alles hoefde zijn vader te betalen. Formulier na formulier, map na map werkte hij af tot het al iets van half 12 was. Ondertussen had hij al een fles cola leeg gedronken om wakker te blijven. Helaas lukte het wakker blijven niet erg goed. Hij nam een korte pauze en liet zich op de bank vallen. Dack kwam op zijn buik liggen waar hij zich tevreden nestelde. Lang duurde het niet voor hij zelf lag te slapen. Misschien een beetje ongemakkelijk op de bank, maar hij sliep tenminste.

Voordat ze nog maar een stap had gezet versperde Darren de weg en zei dat de paarden buiten bleven staan. Even schrok ze omdat de merries het gewoon niet gewend waren. En wat nou als het van de winter hard ging vriezen. Ze werd een stuk gerustgesteld toen hij zei dat er een inloop stal in de wei zou gaan komen. ”Maar ze zijn gewend om ’s nachts naar binnen te gaan. En wat nou als er iemand de wei open maakt dan kunnen ze de weg op rennen of gestolen worden.” Eigenlijk zag ze het helemaal niet zitten om ze nu zonder stal of wat in de wei te laten. Sowieso als ze er zouden blijven moesten ze maar geen halster om straks gingen ze gek doen omdat ze niet naar binnen mochten en dan kwamen ze vast te zitten. Veel had Chantal niet te willen want ze werd mee naar binnen getrokken gelukkig niet al te snel zodat ze niet zoveel last van haar been zou hebben. Chantal moest zich snel om kleden want ze werd al haast in bed gelegd door Darren. Toen ze eenmaal lag ging ze tegen Darren aan liggen die naast haar kwam liggen. Binnen een half uur sliep Chantal ondanks dat ze zei dat ze niet moe was. Ze merkte niet eens dat Darren een kus op der hoofd gaf en uit het bed ging. In haar slaap draaide ze zich op haar buik. Vaak sliep ze op der buik omdat ze dat lekker vond liggen. Indy was mee naar boven gekomen toen Darren en Chantal naar boven gingen. Indy was braaf op haar eigen kussen op de kamer van haar baasjes. Rond één uur in de nacht werd Chantal wakker omdat het te leeg naast haar was en dat lag niet lekker. Ze deed het lampje op het nachtkastje aan en zag dat Darren niet naast haar lag. Bezorgd ging ze uit het bed heel stil liep ze langs Indy die nog lag te slapen. Nou heel stil kon het ook weer niet nu ze een poos haar benen niet gebruikt had omdat ze op bed lag liep ze een beetje hinkend de trap af naar beneden. De snee was een beetje aan het trekken een erg fijn gevoel was het eigenlijk niet. Toen ze beneden in de woonkamer had zag ze Darren met Dack op de bank liggen en beide waren aan het slapen. Voorzichtig ging ze op de rand van de bank zitten en kriebelde ze met haar vinger even in zijn oor. Rustig wachten ze tot hij wakker werd. Als hij wakker zou worden zou hij mee naar boven moeten omdat ze niet zonder hem wilde slapen. En als ze hem niet wakker kreeg dan zou ze wel op de andere bank gaan slapen.

Omdat Dack op zijn buik lag draaide hij zich niet om tijdens zijn slaap. Dit kwam ook omdat hij zich eigenlijk nooit omdraaide in zijn slaap. Af en toe wanneer hij onrustig sliep, maar hij lag voornamelijk stil. Eigenlijk merkte hij niet eens dat Dack op zijn buik lag. Af en toe voelde hij hem wel bewegen, maar ook hij lag voornamelijk stil. Darren schrok echter op toen hij gekriebel in zijn oor voelde. Het was Dack niet, anders zou zijn oor wel nat zijn geweest. Langzaam maar zeker opende hij zijn ogen. Verbaasd keek hij op toen Chantal op de rand van de bank zat. "Je hoort in bed te liggen." Zijn stem klonk ongelofelijk schor van de slaap. Om wakker te worden wreef hij een keertje in zijn ogen. Dack werd wakker van hem en kwam grommend overeind waarna hij naar zijn kussen toe stapte. Natuurlijk super beledigd omdat hij wakker was geworden. Darren moest er kort om lachen en kwam overeind. Met een vies gezicht keek hij naar de papieren die nog op de tafel lagen. Nog niet alles was gedaan dus hij moest maar weer eens verder. Hij kneep kort in Chantal haar hand voordat hij omhoog kwam en naar de tafel liep. Hij had de pen al in zijn handen voor hij op de stoel zat. Blad na blad begon hij weer door te lezen waarna hij van alles invulde op een ander blad. Voor 7 uur zou hij vast wel klaar zijn, dan kon hij nog een uurtje slapen. Meer dan genoeg om redelijk goed de dag door te komen. Hopelijk.

Chantal moest lachen toen Darren wakker werd alleen had hij best iets anders mogen zeggen. "En jij hoort naast me in bed te liggen en niet met je hond op de bank." Ze keek hem een beetje koppig aan. Ja die woorden verdiende hij nu eenmaal verdiend. Hij wist natuurlijk dat hij zoiets kon verwachten. Hij kneep even in der hand en stond toen op. Ze zag echt allemaal papier werk op de tafel liggen. Ze liep met hem mee en ging bij hem aan tafel zitten. "Laat me je helpen dan kan je ook zo naar bed het is nu al kwart over één. Je moet goed slapen anders kan je morgen niet eens naar de manege om les te geven. Of je hebt dan niet genoeg krachten om Evelyn aan te kunnen." Waarschijnlijk was hij gewoon zo koppig om haar hulp af te slaan. Maar ja als hij niet naar der zou luisteren dan zou hij het de volgende dag gewoon zelf wel merken en dan zou zij de woorden gebruiken van ik zei het je toch. Als hij het zo wilde kon hij het krijgen.

Darren schreef rustig door terwijl hij naar Chantal luisterde. Koppig schudde hij met zijn hoofd. Chantal mocht niet helpen, ze moest gaan slapen. Niet dat hij veel kon inbrengen tegen haar woorden, voor hij het zou weten zouden er weer ijsblokjes op zijn buik liggen als hij op de bank in slaap viel. Nadat hij nog een paar dingen op had geschreven liet hij zijn pen op de tafel vallen. Voor hij opstond rekte hij zich geeuwend uit. Misschien was het beter om naar bed te gaan. Niet dat hij nog moe was, maar gewoon zodat Chantal niet nog een keer naar beneden zou komen. "Laten we dan maar gaan slapen?" Darren kwam overeind en pakte zachtjes Chantal haar hand. Nogal stroef liep hij de trap op waarna hij Chantal haar hand los liet en de badkamer in verdween. Hij poetste zijn tanden en kleedde zich om voordat hij in zijn bed ging liggen. Zoals altijd deed hij een arm onder zijn hoofd, de andere kon hij zo makkelijk om Chantal heen slaan als ze tegen hem aan kwam liggen. In elk geval lag hij ook zo lekker. Klaar wakker staarde hij van het plafon naar Chantal. Hoe moest hij nu nog in slaap gaan vallen? Over een paar uur zou hij er weer uit moeten om de paarden hun eten te geven, de honden naar buiten te laten, alle klusjes gaan afhandelen. Voor nu was de inloop stal even het belangrijkste. Over een paar uur zou hij dan ook de spullen voor de stal gaan bestellen. Hopelijk zou de stal over een week, misschien twee, in de weide staan voordat het echt herfst zou worden. Een diepe zucht ontsnapte uit zijn mond waardoor zijn borstkas iets omhoog kwam.

Chantal keek hem aan toen hij eigenwijs deed toen ze haar hulp aan bood. Toch ondanks dat hij geen hulp wilde bleef ze bij hem aan tafel zitten. Al snel hield hij op met werken en stond na het uitrekken op en pakte haar hand. Ze liep maar gewoon met hem mee omdat ze anders vast op der kop zou krijgen. Toen hij naar de badkamer liep ging Chantal alvast naar bed. Ze ging in het midden liggen zodat als Darren kwam hij zo zijn arm om der heen doen als hij dat wilde. Nog voordat Darren terug van de badkamer was lag Chantal in een diepe slaap. Heel even draaide ze zich om in der slaap en rolde zo dichter tegen Darren aan en sliep rustig verder. Indy was zoals altijd braaf op der kussen gaan liggen en was daar gaan slapen. Dack die maakte gebruik van dat Chantal al sliep en sprong op het bed en ging op het voeteneind liggen.

De volgende morgen lag Chantal nog heerlijk te slapen. De eerste zonnestralen kwamen al door de gordijnen naar binnen zo op Dack zijn kop. Door de zon werd Dack wakker en sprong onschuldig maar van het bed af en ging op zijn kussen liggen. Zodat Chantal er niet achter kwam dat hij op bed had geslapen. Zo slim was hij natuurlijk wel.

Darren keek naar Chantal die heerlijk lag te slapen. Ver weg gezonken in haar slaap. Dack was op het bed gesprongen en had zich bij het voeteneinde genesteld. "Voor deze ene keer." Hij fluisterde het zo zacht mogelijk om Chantal niet wakker te maken. Ongemakkelijk verschoof hij een stukje zodat hij lekkerder lag. Hoe moest hij nu in slaap zien te vallen als hij zometeen weer wakker moest worden. Starend naar het plafon en de klok verdeed hij zijn tijd. Eindelijk viel hij in slaap, niet dat hij lang kon slapen. Misschien was het iets voor 6 uur dat hij in slaap viel. In elk geval kon hij hoogstens twee uurtjes slapen. Daarna zou hij weer naar buiten moeten. Heerlijk in het ochtend zonnetje de paarden doen.

Darren werd wakker doordat er een lichtstraal over zijn gezicht heen ging. Fijn, misschien moesten de gordijnen voortaan iets beter dicht gedaan worden? Of gewoon een rolluik, dan zou er helemaal geen zon meer in zijn gezicht schijnen. Met tegenzin opende hij zijn ogen waarna hij voorzichtig uit bed stapte. Dack was ook wakker geworden en was voor Chantal het zou zien weer op zijn kussen gaan liggen. Zo stil mogelijk pakte hij zijn spullen voordat hij naar de badkamer verdween om zich om te kleden. Beneden maakte hij een onbtijtje voor zichzelf klaar. Twee boterhammen en een bak muesli. Goed genoeg om de dag mee te beginnen. Om wakker te worden zette hij koffie waarna hij met een mok naar buiten stapte. Het gras was nog nat van de dauw, Evelyn en Fly stonden lui langs het hek, alles was heerlijk rustig. Omdat hij beide handen nodig had zette hij zijn mok even weg. Met het hooi voor Fly en Evelyn stapte hij naar de weide toe. Hij vulde de hooinetten waarna hij weer naar de tafel liep om zijn koffie op te drinken. Hierna begon hij rustig aan de stallen, helemaal uitmesten en uitspuiten. Rot klusje.