A new boss?

Met de hulp van Darren kwam Chantal een stuk makkelijker uit het water. Toen ze naar zijn gezicht keek zag ze dat hij anders dan andere keren keek. Voordat ze iets kon zeggen ging Darren zich weer bekommeren over Indy. Chantal zag dat Dack echt om Indy gaf wat heel schattig om te zien. Wat wat minder leuk was om te zien was dat Indy helemaal aan het trillen was erg zielig. "Ja goed idee dan kan ze thuis ook even in bad want ze ziet er niet uit." Chantal had in der mond een beetje een rare smaak van het meer water. Waarschijnlijk omdat ze zo snel in het water was gesprongen had ze water binnen gekregen. Om de smaak weg te kregen tufte ze even wat speeksel met de vieze smaak weg. Snel trok ze der schoenen aan en liep met Darren richting huis. Toen Darren vroeg of ze niets bezeerd had schudden ze nee met der hoofd. Maar door de takken en alle andere dingen op de bodem van het meer had ze een kleine snee op haar linkerbeen. Maar heel erg was dat niet aan het bloeden het vervelende was dat het water van het meer wel erg goor was. Als ze thuis was ging ze het wel ontsmetten maar Indy zou thuis de eerste zijn waar ze iets aan deed. Arm ding was het toch straks wilde ze helemaal niet meer zwemmen omdat ze nu deze nare ervaring had gehad.

Met Indy in zijn armen stapte hij redelijk door. Dack bleef keurig naast hem lopen, af en toe keek hij omhoog en begon hij te piepen om Indy. Opgelucht ademde hij diep in toen Chantal zei dat ze niet bezeerd was. Misschien zou ze morgen een aantal blauwe plekken hebben, of schrammen. Zolang ze maar niet weer iets zou breken. Fly was leuk om te rijden, toch wou hij al zijn aandacht op Evelyn richtten zodat hij iets met haar kon gaan bereiken als hij ook nog wedstrijden zou gaan willen rijden met haar. Tijdens het wandelen hield hij Indy tegen zich aan, elke trilling van haar lichaam voelde hij. Het aaien hielp een klein beetje om haar te kalmeren, stukje bij beetje begon ze minder te trillen. "Misschien is het slim om zelf ook een bad te nemen. Zo duw ik je persoonlijk het bed uit." Vanuit zijn ooghoeken keek hij richting Chantal. Niet alleen Indy zat onder de prut uit het water. Hopelijk zou Chantal de hint begrijpen. Thuis bleef Dack nog steeds rustig naast hem lopen. Ondanks dat hij weer rond kon rennen zette hij geen stap bij Indy vandaan. Darren liep gelijk naar boven toe richting de badkamer waar hij de kraan aanzette en de stop in het bad deed. Omdat Indy misschien slechte herinneringen kon over hebben gehouden aan haar duik zette hij Dack eerst in het bad. Hij liet er een klein laagje water in stromen waarna hij Indy in het water zette. Lekker warm, net zoals hij deed wanneer hij Dack ging wassen. Alleen was dat meestal buiten en niet in het bad. "Zie, Dack zit er ook gewoon in. Zullen we er nog wat bij doen?" Zachtjes zette hij de kraan aan zodat het bad niet te snel vol zou lopen. Dack vond het warme water geweldig en begon alweer te kwispelen. Indy daar in tegen bleef afwachtend kijken wat er zou gaan gebeuren.

Chantal keek steeds bezorgd naar Indy ze was echt aan het trillen terwijl het hoog zomer was. Ineens had Darren het over dat ze zelf ook een bad moest nemen omdat ze anders uit het werd geduwd. "Denk je nou echt dat ik dat niet van plan was. En misschien moet mijn lieve vriend dan maar mee het bad is er groot genoeg voor. Kan ik heerlijk in zijn armen zitten." Met een beetje een ondeugende blik keek ze naar Darren. Toen ze eenmaal thuis waren gingen eerst de honden in bad. Het idee van Darren om Dack ook er in te zetten vond Chantal een goed idee. Ze zou het echt zonde vinden als Indy zo jong al bang voor water was geworden. Chantal stond met haar armen over elkaar in de badkamer deur en keek toe hoe lief Darren eigenlijk met haar hond was. Nou ja eigenlijk waren Indy en Dack nu een beetje van hun samen want ze woonde nou eenmaal bij elkaar. Indy zat een beetje afwachtend in het hoekje van het bad. Maar toen ze zag dat Dack zo enthousiast was begon ze het toch wel erg leuk te vinden. Zelfs toen er meer water kwam vond ze het leuk ze begon als een gek door het bad heen te rennen. Chantal zuchten opgelucht. "O gelukkig ze vind het water nog geweldig." Chantal ging op der knieën naast het bad zitten en pakte de honden shampoo en deed een beetje op der handen en begon Indy hevige te wassen. Indy vond het gekriebel helemaal geweldig alleen er kwam een beetje water in der oor waardoor ze begon te schudden met haar hele lichaam waardoor Chantal en Darren kletsnat werden. Gelukkig dit keer met schoon water. Op de grond waar Chantal zat lag een klein beetje bloed van het sneetje die op haar been zat maar dat kon je alleen zien als je er op ging letten.

Tevreden keek hij toe hoe Dack Indy zover kreeg dat ze weer in het water rond ging spartelen. Darren liet het bad nog wat voller lopen en begon daarna met het inzepen van Dack. Nu hij toch al nat was kon hij net zo goed ook gelijk in bad. Lang duurde het niet tot het water van het bad redelijk zwart zag van alle zooi van de honden. Dack had zichzelf nog niet eens zo vies gemaakt, Indy daar in tegen was lekker vies geworden door het meer. Kort keek hij naar zijn shirt die onder de zwarte vegen zat. Zijn shirt was een tijdje wit geweest, met de nadruk op was. Ongestoord ging hij verder met het wassen van Dack. Vrolijk kwispelend dat zijn hond in het bad, eigenlijk zag het er best wel raar uit, helemaal onder het schuim met zijn oren omhoog gespitst en zijn staart vrolijk kwispelend achter zich. Net toen hij zijn mond open deed om iets te zeggen schudde Indy zich even lekker uit. Met een vies gezicht keek hij naar Dack. "Niet gaan..." Voor hij uitgesproken was stond Dack al op en begon hij zich hevig uit te schudden. Het zeep en het water vloog hen rond de oren. Darren schoot in de lach toen hij Dack met zijn tong buiten boord zag staan. Zijn vacht leek wel ontploft door het geschud van hem. Met de douchekop spoelde hij Dack grondig af zodat er geen restje zeep zou blijven zitten. Hierna pakte hij een handdoek, legde die op de grond waarna hij Dack erop tilde. Verbaasd keek hij naar het plasje bloed wat onder Chantal op de grond lag. Ogenblikkelijk draaide zijn maag zich om. "Misschien moet je je been even gaan verzorgen." Espres ging hij snel verder met het afdrogen van Dack zodat hij niet misselijk zou gaan worden. Grondig droogde hij Dack af waardoor hij een plof hond werd. "Eerst opdrogen, daarna krijg je een borstel beurt." Voor hij Dack zijn kop droog kon maken schoot de hond al de trap af naar buiten. Zolang hij zichzelf niet helemaal vies zou gaan maken was het goed. Al wist je het maar nooit bij hem.

[Mega flut ]

Chantal zag Darren raar kijken. Toen hij zei dat ze haar been eerst even moest verzorgen. Chantal keek naar der been en zag het sneetje dat er op zat. "O das denk ik gebeurt toen ik het water in ben gesprongen. Let jij even op Indy dan pak ik een pleister en ontsmettingsspul." Chantal pakte even snel een handdoek en depte het bloed van haar been af en daarna snel van de grond. Ze pakte het middeltje en deed het er op. Heel even was ze vergeten dat dat soort spullen gigantisch staken.Chantal er hoofd vertrok er goed van. Ze werd er zelfs een beetje misselijk van gelijk ging Chantal op de grond zitten en met haar rug tegen de muur. Snel deed ze de pleister der op zodat het spul er ook nog op zou blijven zitten. Ze keek even naar het plafon en zuchten diep om de stekende pijn te vermijden. Chantal zag Dack naar de trap rennen en naar beneden ging. Indy sprong ineens uit het bad en rende achter Dack aan. Chantal was heel even versuft door het ontsmettingsspul dus had ze geen fut om Indy weer terug te roepen. Gelukkig was het steken bijna over en zuchten ze nog amper. Nu was het tijd om het bad even schoon te maken en dan was het tijd voor Chantal zelf om te gaan douche. Jammer genoeg had Darren geen antwoord gegeven op wat ze zei dat ze haar vriendje best mee wilde. Waarschijnlijk was hij het toch al vergeten dat ze het gevraagd had.

Nog voor Darren Indy had kunnen pakken was ze het bad uitgesprongen en rende ze door het huis heen. Vlug rende hij achter haar aan met de handdoek in zijn handen. Voordat ze naar buiten rende tilde hij haar op in de handdoek. "Jij gaat helemaal nergens heen kleine." Rustig wandelde hij terug naar boven. Hier en daar zag je water op de trap en grond liggen. Chantal was er maar bij gaan zitten toen ze haar been had ontsmet. Logisch die zooi was echt verschrikkelijk als je het er opdeed. Voordat hij Indy afdroogde trok hij de stop uit het bad zodat al het vieze water eruit kon lopen. Indy werd wat minder plof hond dan Dack aangezien ze niet stil wou staan. Misschien was het slim om ook haar vanavond maar even te borstelen. Voor ze een lange tijd als een poedel rond zou moeten lopen. "Zo, nu mag je gaan." Indy rende eerst even naar Chantal voor ze de trap af stormde. Voordat Chantal in bad kon spoelde hij de badkuip even uit. Modder en ander viezigheid was achtergebleven. Nadat hij de douchekop weer had opgehangen keek hij naar zijn shirt wat onder de zwarte vegen en het water zat. Fijn, dan kon die ook weer in de was. Voor hij heel het huis met zijn schoenen vies zou lopen trapte hij ze snel uit. Dack kwam enthousiast naar hem toegerend, gevolgd door Indy die met een balletje in haar bek rondliep. "Terug naar beneden jullie. Gun ons ook eens een beetje rust." Samen met de honden liep hij naar beneden waarna hij het balletje richting de weide gooide zodat hij even van ze af was. Vlug liep hij weer naar boven richting de badkamer. "Mag mijn straf over zijn?" vroeg hij met puppyoogjes. Voordat hij antwoord had stond hij al voor haar met zijn handen op haar rug. De deur had hij dicht gedaan aangezien Dack en Indy telkens naar boven gestormd kwamen, even een moment rust. Hij bracht zijn hoofd dichter bij die van Chantal waarna hij haar zoende. "Wat zei je ook alweer over dat bad?" vroeg hij na een paar tellen met een grote grijns op zijn gezicht.

Chantal zat nog steeds op de grond toen Indy even naar der toe kwam. Nog snel kon Chantal een aai over Indy der bol geven. Indy stormde weer naar beneden en kwam al snel weer terug met een balletje in der bek en voor haar Dack. In de tussentijd dat de honden beneden waren spoelde Darren de badkuip uit. Chantal stond maar op voordat ze helemaal niet meer wilde opstaan. Ze schoot in de lach toen Darren tegen de honden zei dat ze naar beneden moesten en dat hun eens een keertje rust konden hebben. Chantal zetten net de kraan van het bad aan en deed er hele lekkere douchefris in. Ze hoorde iemand weer de trap oplopen waardoor ze zich omdraaide naar de deur. Toen ze keek zag ze de puppy ogen van Darren die echt aan het smeken waren of zijn straf over mocht zijn. "Nou vooruit het is omdat je zo erg lief kijkt." Snel gaf ze hem een kusje op zijn wang. Ze hoorde alweer de honden naar boven komen gerend Chantal zuchten al diep maar toen zag ze dat Darren de deur dicht had gegooid. Ineens hoorde ze een harde knal waarschijnlijk was één van de honden tegen de deur aan geknald. Maar er was niets aan de hand want je kon echt horen dat de honden naar beneden weer rende. Toen Darren der zoende begon ze mee te zoenen. Na het zoenen vroeg hij het wat ze ook alweer over het bad had gezegd. "Ehum,, Dat mijn vriendje best mee in het bad kon omdat het een groot bad is waar het makkelijk in past met ze tweetjes." Onschuldig keek ze hem aan.

Ergens wou hij weten welke hond er tegen de deur aan was gerend. Als het Dack was kon hij het heel goed begrijpen, Indy schatte hij toch wel iets hoger in. Darren keek Chantal met een grote grijns aan. "O ja, das waar ook." Schuin keek hij richting het bad die al redelijk vol gelopen was. Hij bracht zijn gezicht weer richting de haren en zoende haar nog een keertje. Ondertussen pakte hij haar hand waarna hij haar meetrok richting het bad. Terwijl hij haar aankeek had hij een grote lach op zijn gezicht. Even geen honden die hen lastig vielen, geen paarden die aan het klieren waren, en ook geen irritante mensen die niet wouden luisteren. Gewoon even alleen hun tweeën en verder niemand anders.
Op dezelfde handdoek als waar hij Dack op had gezet tijdens het afdrogen, zette hij dit keer zijn voet neer waarna hij het bad uit stapte. Eenmaal afgedroogd kleedde hij zich weer aan, zijn joggingbroek die hij eigenlijk het liefste droeg. Geschrokken keek hij op toen hij Dack luid hoorde blaffen voor de deur. "Ik ga maar eens naar beneden voor die twee de boel afbreken." Voor hij ging drukte hij een kus op Chantal haar voorhoofd. Zodra hij de deur van de badkamer open deed moest hij Dack vangen voor hij het bad insprong. Indy zat keurig te wachten voor de deur. Aan haar kon Dack een voorbeeld nemen. Andersom zou het niet zo'n goed idee zijn. Behalve als het om nieuwe ervaringen voor Indy ging. Nog steeds met een ontbloot bovenlijf, aangezien het niet koud was in huis en buiten, wandelde hij naar beneden toe. De appeltaart stond op het aanrecht klaar om opgegeten te worden, echter zou hij niet vandaag opgaan. Beneden begon hij wat te rommelen in al het speelgoed van Dack en Indy. Veel te veel, het leukste speeltje kon hij niet eens vinden. Koppig gooide hij speeltje na speeltje op een hoop naast de bak. Helemaal onderin vond hij eindelijk het piepbeest van Dack. Triomfantelijk hield hij het ding voor Dack zijn neus en kneep er een keertje in. Gelijk werd het speeltje aangevallen. Voordat alle speeltjes door de kamer zouden liggen gooide hij de rest weer in de bak. Hierna stapte hij richting de keuken waar hij in de deurpost bleef staan. Hier zou hij dus mooi nooit meer weg willen.

Toen Darren haar begon te zoenen deed Chantal heel even der ogen dicht. Ze voelde zijn hand die van haar pakken en ze werd mee getrokken naar het bad die al aardig vol was. Heerlijk was het om even alleen met elkaar te zijn. Gelukkig stonden de paarden al opstal en die was ook nog eens op slot dus die twee konden niet ontstappen. De honden konden ook niet veel nou behalve het hele huis slopen. Toch vergat ze het al snel toen ze heerlijk met Darren in het bad zat. Toen ze uit bad stapte pakte ze een badlaken deed die snel om der haar heen een daarna nog één die ze om zich heen wikkelde. Rustig droogde zich af en trok een kort broekje aan en een topje aan. Voordat Darren naar beneden ging kreeg ze een kus op der voorhoofd. ”Als ze al het huis niet hebben afgebroken.” Heel even bleef ze nog boven om de haren te doen. Toen ze klaar was kwam ze ook naar beneden en zag Darren in de deurpost staan. Ze kwam achter hem staan en gaf een kusje in zijn nek. ”Misschien moeten we zoiets vaker doen dan hebben we tenminste rust en kunnen we bij komen van al onze dieren en van die vervelende leerlingen die niet willen luisteren naar je.” Chantal pakte snel wat glazen uit de kast schonk wat drinken in en bracht die naar buiten. Toen de glazen buiten stonden ging ze weer naar binnen en trok nu eens een keertje Darren mee. Het was echt geen straf om naar hem te kijken nu hij zonder shirt was. Normaal was het ook geen straf maar dit was toch nog leuker. Ze duwde hem op het bankje en ging bij hem op schoot zitten. ”Wil je een geheimpje weten?.............Het geheimpje is dat ik erg gek op je ben of wist je dat al?” Onschuldig keek ze in zijn ogen en wachten zijn reactie af. Jammer genoeg was het snel gedaan met de rug want de honden kwamen als een stel gekken aan gerend. Ineens begon Indy ook keihard te blaffen terwijl Chantal haar geleerd had dat ze dat niet mocht. Waarschijnlijk vond Indy dat zei het ook mocht omdat Dack het ook deed. Chantal zuchten diep ”Okee Indy heeft denk ik iets van Dack overgenomen.”

In de verte had hij Chantal wel van de trap af horen komen, maar hij merkte haar pas op toen hij een kusje in zijn nek voelde. Er verscheen een lach op zijn gezicht toen ze het over vervelende leerlingen had. Gelijk had ze zeker, vandaag waren ze ongelofelijk irritant geweest. Volgende week ging hij dus mooi een stap met ze terug als straf. Darren werd dit keer meegetrokken naar buiten. Chantal kwam bij hem op schoot zitten nadat hij op het bankje was geduwd. Nieuwsgierig keek hij haar aan toen ze over een geheimpje begon. "Dat wist ik al, hier komt mijn geheimpje. Ik hou van je." Geïrriteerd keek hij hoe Indy dit keer blaffend aan kwam rennen. Om Chantal haar opmerking zuchtte hij een keertje. Dack was weer een goed voorbeeld voor Indy. "Hopelijk houd ze op met het geblaf als Dack er ook mee ophoud." Zijn had zijn ene arm om Chantal heen gewerkt. Met de hand die hij nog vrij had pakte hij zijn glas waarna hij een slok van zijn drinken nam. "Zullen we morgen gaan wandelen met de paarden?" Ook zij vonden het leuk om naar buiten te gaan. Dan konden Dack en Indy gelijk mee, als ze maar niet weer in het water zouden springen. Dack kwam rustig aangetrippeld, keurig schoon. Terwijl hij liep kwispelde hij er vrolijk op los. "Gekke hond." Darren zette Chantal op zijn ene been zodat hij de andere kon strekken. Na vandaag had zijn knie een lekkere klap gekregen. Morgen zou hij daar zeker last van gaan krijgen, dat was dan maar jammer. Gewoon doorgaan met je kiezen op elkaar alsof er helemaal niets aan de hand is. Uit de stallen kwam geen enkel geluid, zelfs de honden waren nu even stil. In de avond leek al het geluid wel te verdwijnen uit de omgeving, behalve de krekels. Zonder krekels was het gewoon vreemd om buiten te zitten.

Toen Darren zei dat hij het geheimpje al wist vond ze het stiekem jammer maar het was wel goed dat hij het wist. Als hij het niet wist dan was er toch wel wat aan de hand. Toen hij zijn geheimpje vertelde keek Chantal hem aan. "Nou ik ook van jou als je dat maar weet." Rustig nam ze een slokje van haar drinken en dacht aan de les waar ze vandaag in had gereden. "Doe je leerlingen altijd zo?" Ze was er wel benieuwd naar als ze altijd zo waren en zij moest les geven dan werd ze toch echt gek er van en zou ze toch echt dan de waarheid gaan vertellen. Nadat hij iets gedronken had vroeg hij of ze morgen naar het bos zouden gaan met de paarden om te wandelen. "Ja goed idee maar ik ga echt niet op Fly in het bos zonder zadel of hoofdstel. Ik heb er echt wel van geleerd." Voor Chantal het wist zat ze nog maar op één knie bij Darren. Erg vond ze het niet want ze zat erg lekker. Ineens was het bijna eng hoe stil alles was de honden lagen rustig op de grond en de paarden waren ook stil. Je hoorde alleen de ademhaling van Chantal en Darren en de krekels waren ook aardig bezig maar dat had eigenlijk wel iets. "Zo misschien maar naar bed gaan? Of wil je nog niet?"

"Eigenlijk niet, meestal luisteren ze wel als ik ze zeg dat ze moeten opletten. Vandaag waren ze extreem irritant." Darren keek richting de weides. De zon was al onder gegaan waardoor de sfeer veranderde. Van de warme sfeer die er eerst hing ging het over in duisternis. Alleen de sterren en de maan verlichtte alles nog. Zachtjes lachend om de opmerking van Chantal opende hij zijn mond om iets te zeggen. "Het was niet zo'n slim idee geweest van me." Waarom ze eigenlijk op Fly was geklommen bleef voor hem een vraag. Misschien doordat hij haar zo uitdagend aan had gekeken, alsof hij haar iets wou laten bewijzen. Zo was het helemaal niet, maar het kon wel. In elk geval had hij er wel van geleerd dat Fly nog niet bomproof was. Wie weet zou ze beter luisteren onder het zadel. Dan had ze namelijk ook nog het hoofdstel om waardoor je meer controle had. Wie weet konden ze dat later nog gaan uitzoeken. Hij knikte instemmend Chantal haar idee van naar bed gaan. Ergens was hij best wel heel erg moe. Nog even bleef hij zitten om zijn drinken op te drinken. Hierna tilde hij Chantal van zijn schoot af en stapte hij een beetje stijfjes van de bank. Met twee glazen in zijn hand stuurde hij Indy en Dack naar binnen waarna hij Chantal haar hand pakte en naar binnen wandelde. De deur sloot hij achter zich. Alle spullen waren al opgeruimd dus dat hoefde hij niet meer te doen. In de stallen was geen enkel geluid te horen, even kijken of alles goed ging en daarna naar bed. Darren opende de tussendeur richting de stallen, Evelyn begroette hem dit keer niet. Fly deed haar hoofd iets omhoog om te kijken wat er gebeurde. "Welterusten meiden." Zachtjes sloot hij de deur waarna hij richting de trap liep. Bedtijd, voor iedereen ondertussen. Boven poetste hij zijn tanden en trok zijn hemd geval aan waarna hij zichzelf voorzichtig achterover liet vallen.

"Dat irritant doen kwam dat niet gewoon omdat ik er in reed? Anders moet ik daar maar niet meer mee in de les rijden." Ze vond het wel jammer want dan kon ze niet meer op Maddog rijden. Die hengst was erg leuk hij moest wel nog veel leren. "Nee het was niet slim van je maar ik had gewoon niet op je uitdagende gezicht moeten in gaan. En misschien had ik gewoon eerst met zadel en zo in het bos moeten gaan rijden. Maar dat komt nog wel een keertje misschien als Evelyn ook helemaal beleerd is." Gelukkig vond Darren het een goed idee dat ze maar eens naar bed moesten gaan. Voor ze het wist zat ze op het bankje en zag Darren stijfjes op staan. "Gaat het wel met je been?" Licht bezorgt was ze om zijn been toen ze naast hem mee naar het huis liep merkte ze dat hij ook stijfjes liep. Ze liet het er maar bij waarschijnlijk was hij net zo koppig was net zoals zij zelf toen ze in het gips zat. Chantal liep naar boven terwijl Darren nog even zoals altijd naar de stallen liep om te kijken of daar alles goed was. Ze liep naar de badkamer toe in der haren maakte ze een vlecht zodat er geen klitten in der haar zouden komen. Dat was wel een nadeel van haar lange haren dat het 's nachts vaak in de klit kwam. Ze poetsten haar tanden kleden zich om en ging daarna naar bed. Ze lag al in bed toen Darren zich achterover liet vallen. Chantal vloog een klein stukje omhoog en schoot in de lach. "Zo wat dacht je ik laat Chantal even vliegen?" Ze zetten de wekker aan zodat hij om 10 uur zou afgaan. Daarna ging ze tegen Darren aan liggen en viel al snel in slaap. Ondanks dat het warm weer sliep ze goed de nacht door.

De volgende morgen om negen uur ging ineens de bel van de voordeur. Chantal schrok wakker ze keek op de wekker en werd haast chagrijnig omdat ze te vroeg wakker was. Ze zag dat Darren nog sliep dus liep zij maar snel naar beneden en deed de deur open. Toen ze zag wie achter de deur stond had ze haast gewenst dat ze de deur niet open had gedaan. Voor de deur stond namelijk de moeder van Darren en dit keer zelfs zijn vader ook. Het gezicht van zijn moeder zei eigenlijk genoeg. Voor Chantal het wist ging Darren's moeder weer tegen der te keer. "Wat doe jij hier nog was ik niet duidelijk toen ik zei dat je hier niet hoorde!" Chantal hoorde achter zich Darren van de trap af komen gelopen. Toen zijn moeder het door kreeg duwde ze Chantal gewoon aan de kant en liep naar binnen. "Darren wat doet dat wicht hier nog! Ze hoort hier niet thuis!" De vader van Darren deed zelfs niets waarschijnlijk was die gewoon bang om zijn vrouw tegen te spreken. Chantal zou dat zelf ook zijn als ze Darren's vader was want zijn vrouw was echt gewoon een kreng. Chantal stond nog steeds bij de deuropening en verroerde geen vin. Ze keek wel naar Darren die net als zij net wakker was en nog erg slaperig en dat al zo moeder voor de deur te hebben was niet echt een pretje.

"Zoiets." antwoordde hij nogal slaperig op Chantal haar vraag. Darren ging goed liggen zodat CHantal tegen hem aan kon komen liggen. Lang duurde het niet voor zij sliep, echter kon hij zelf niet in slaap komen. Elke beweging die hij maakte was een hel. Uiteindelijk viel hij dan toch in slaap, niet diep maar hij sliep tenminste. Af en toe werd hij een beetje omdat hij weer een verkeerde beweging maakte in zijn slaap. Wanneer hij dan wakker was draaide hij zich weer goed zodat hij weer verder kon gaan slapen.

Zwaar geïrriteerd door de bel probeerde hij wakker te worden. Chantal ging al naar beneden om de deur open te doen. Net toen hij weer goed wou gaan liggen hoorde hij de stem van zijn moeder door het huis heen. Iets te snel stond hij op waardoor hij ineen kromp door zijn rug en knie. Zo goed als mogelijk snelde hij naar beneden toe. Traplopen was een grote ramp, toch deed hij het in een rap tempo. Er stond een norse uitdrukking op zijn gezicht. Zoals altijd deed zijn vader helemaal niets tegen de uitbarsting van zijn moeder. Nooit zijn poten uitsteken wanneer ze weer te ver ging. Toen zijn moeder zicht tot hem richtte moest hij zich inhouden om niet te gaan schreeuwen. Aangezien Chantal bij de deuropening stond en hij nog op de trap kon hij niet makkelijk naast haar gaan staan. Vooral niet omdat zijn moeder de weg blokkeerde. "Goede morgen pap." Expres zei hij geen mam om haar alleen nog maar meer te stangen. "Chantal woont hier, bij mij. Want weet je, ik hou van haar. Een gevoel wat jij nog nooit hebt gevoeld. Waarom pap nog bij jou is kan ik nog steeds niet vatten, maar ik heb er respect voor." Nijdig keek hij naar zijn moeder. "Je kraamt onzin uit.." Meer wist zijn moeder niet terug te zeggen tegen hem. Voor er weer een heleboel argumenten tegen zijn woorden zouden komen snelde hij naar het kleine kantoor waar hij het contract vandaan haalde. Triomfantelijk hield hij het papier voor zijn moeders neus. "Was je die vergeten? Getekend door mij, jullie zijn hier op privéterrein, ik kan de politie bellen als je niet snel weggaat." Achter zijn moeder stond zijn vader met een grote grijns toe te kijken. Echter verdween die grijns toen zijn vrouw hem boos aankeek. Darren duwde zijn moeder de deur uit en ging breed in de deuropening staan. "Dag dag, pap blijft hier om even bij te kletsen."

Chantal moest toe kijken hoe Darren's moeder tegen hem te keer ging. Het was best grappig hoe snel Darren zijn moeder uit gekletst had. Toen Darren weg kreeg Chantal van zijn moeder een aantal vuile blikken naar der toe geworpen. Darren's vader legde even zonder dat zijn vrouw het zag als een geruststelling op Chantal der schouder. Ze vond het zo apart dat zijn vader gewoon kalm was en er niets over zei terwijl zijn moeder haast haar dood wilde hebben. Toen Darren terug kwam en een papier voor de neus van zijn moeder hield kwam er op het gezicht van Chantal een lach. Dat was het document die hij had getekend had toen Chantal net bij hem in huis kwam wonen. Ze zag dat zijn moeder met mond vol tanden stond en vuil naar haar man keek die eerst een glimlach had. Darren duwde zijn moeder uit de deur en stond zo bij Chantal. Ze begon nog meer te lachen toen Darren zei dat zijn vader nog bleef kletsen. Eigenlijk had Chantal zin om nu mee te gaan pesten. Ze ging dicht tegen Darren aan staan en deed der hand achter zijn rug langs.



[inspiloos of zo xD]

Afwachtend keek hij naar zijn moeder, wat zou haar reactie zijn? Darren schoot in de lach toen ze boos naar de auto stapte. Onhandig ging ze op haar stoel zitten en reed weg. "Lafaard." Zachtjes deed hij de deur dicht waarna hij zich op de bank liet zakken. Zijn vader stond met een grote grijns op zijn gezicht naar hem te kijken. "Wat?" Darren zakte onderuit op de bank, echter schoot hij weer overeind toen hij een steek door zijn rug voelde gaan. Fijn, helemaal stijf door het slapen dat zou nog leuk worden met Evelyn zo meteen. Zijn vader ging naast Chantal staan en stak zijn hand naar haar uit. "Waar zijn mijn manieren, ik heb me nog niet eens voorgesteld. Mijn naam is Nick, noem me zoals je wilt als het maar geen Nickje is." Na zijn woorden gaf hij haar een knipoog. Darren was ingezakt en zat alweer bijna te slapen. Zijn vader pakte een kussen van de bank af en gooide hem richting zijn hoofd. "Flauw." Hij ging weer recht zitten, wat ook beter was voor zijn rug aangezien onderuit gezakt zitten alleen nog maar meer pijn deed. "Wil je ontbijt? We moeten toch nog eten." Hij kwam een beetje moeizaam overeind en keek terwijl hij naar de keuken liep even kort om naar zijn vader. Ergens wou hij wel de reden weten van hun bezoek, veel kon het hem niet schelen. Waarschijnlijk was het weer een actie geweest van zijn moeder. Dack en Indy kwamen van de trap afgestormd. Dack sprong gelijk tegen de gast op aangezien hij hem al kende. Indy deed vrolijk mee, maar iets minder enthousiast dan Dack. Ongestoord door de hyperactieve honden pakte Darren de spullen voor het ontbijt. Zouden er nog croissantjes zijn? Misschien moesten ze er maar heel veel van gaan inslaan. Nogal prutsend stond hij in alle kastjes te gluren of hij ze misschien zou kunnen vinden. Chantal was hier toch echt veel beter in.

Chantal gaf de vader van Darren ook een hand. "Aangenaam ik ben Chantal............ De ehum vriendin van Darren." Even begon ze te blozen want ze verwachten dat Darren nog niet aan zijn ouders had verteld dat hij een vriendin had. Ze letten onbewust erg op Darren die blijkbaar toch meer last van zijn rug had dan dat hij toegaf. Hij liep naar de keuken en Chantal ging achter hem aan. Ze ging in de deuropening staan en keek naar hem."Je hebt last van je rug he?" Ze zag dat hij iets zocht dus ging ze naar de voorraadkast en pakte de croissantjes. "Dit zoek je vast of niet soms." Ze liep naar hem toe en legde ze op het aanrecht. "Misschien moet je toch maar gaan helpen in het huis dan weet je waar ik alles neer leg." Ze ging achter hem staan en legde haar hoofd op zijn rug en deed der armen voor langs. "Ik wil nog meer slapen. Ben echt moe." Chantal had bijna haar ogen dicht en viel bijna in slaap. Normaal had alleen Darren het dat hij zo weer kon slapen als hij uit bed kwam maar nu had zij het een keertje.


[Nog jammer genoeg een keertje een flut]

Koppig hield hij zijn kiezen op elkaar en deed hij alsof hij nergens van wist. "Ik heb geen last van mijn rug." Tevreden keek hij naar de croissantjes die Chantal tevoorschijn toverde. "Omdat je het leuk verwoord zal ik mijn best voor je gaan doen." Met een schaar maakte hij het pakje open. Verbaasd keek hij iets achterom toen hij Chantal haar hoofd op zijn rug voelde en haar armen om zijn middel. Wat ging ze nou weer doen? Door haar woorden schoot hij iets in de lach. Handig wist hij zich om te draaien waarna hij zijn armen om haar heen deed. "Ga dan nog lekker een uurtje slapen, ik voer de paarden en al wel." Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd waarna hij haar met een kleine grijns op zijn gezicht optilde. Vanavond zou hij wel weer nog meer last gaan krijgen van zijn rug, dat was dan maar jammer. In een redelijk tempo liep hij de trap op waarna hij Chantal in haar bed liet zakken. Zachtjes zodat ze niet ineen keer neerviel. "Ik zie je vanzelf wel weer verschijnen." sprak hij zacht. Eenmaal beneden keek zijn vader hem met een serieuze blik aan. "Wat?" Antwoord kreeg hij niet gelijk, daarom ging hij maar verder met de croissantjes in de ovenmagnetron geval proppen. "Chantal is een prachtmeid, wees zuinig op haar. Trouwens, je moeder zie je voorlopig niet meer terug. De vorige keer dat je haar had weggestuurd kwam ze nogal boos thuis. De taxichauffeur was helemaal rood geworden door haar gekwebbel." Darren keek hem aan vanuit zijn ooghoeken. Stiekem moest hij nu echt lachen. Zijn moeder die de taxichauffeur gek had gekregen met haar gekwek. Zoiets verzin je toch niet. Voor zijn vader en hem schonk hij drinken in waarna hij de croissantjes op de borden legde, nog een aantal spullen pakte, en aan de tafel ging zitten. Hopelijk zou Chantal even goed doorslapen, dan was ze tenminste niet zo moe. Hij zou het wel overleven met wat minder slaap dan anders.

Half slapend merkte ze dat Darren zich omdraaide en zijn armen om der deed. Toen hij der optilde legde ze der hoofd op zijn schouder. Ze wilde nog zeggen dat ze zelf wel kon lopen maar dat was al te laat Darren liep al op de trap en legde der in bed. Chantal was echt dood op en viel zo in slaap ze had niet eens door dat Darren weer weg ging. Toen ze eenmaal lekker sliep ging ineens de wekker af waardoor ze recht op in bed zat. De wekker was natuurlijk helemaal niet afgegaan nou ja niet af gegaan ze werden voor dat hun wekker af ging wakker gemaakt door de deurbel. Chantal sloeg chagrijnig de wekker uit en trok daarna de deken over der hoofd heen. Echt degene die de wekker uit had gevonden moesten ze een lesje leren. Zeker omdat wekkers altijd zo belagelijk hard afgingen. Ze ging nu haast als een hamster in bed liggen en sliep verder. Ondertussen was Indy beneden met haar voerbak aan het rond lopen en legde het op de schoot van Darren's vader en keek erg lief. "Je had toch alleen Dack jongen sinds wanneer heb je deze er bij?" Hij gaf de voerbak aan Darren en at rustig zijn croissantje op. "Ik ga zo maar eens naar huis kijken wat je moeder nu weer te zeuren hebt. Trek alsjeblieft niets van haar aan. Chantal hoort hier echt wel degene die hier niet hoort is je moeder jongen." Zijn vader stond op en liep naar de deur. "O en ik heb heust wel door dat die andere merrie van Chantal is. Maar ik betaal graag ook voor haar de spullen. Dan maak ik het weer goed wat je moeder deed tegen der." Snel gaf hij een cheque van 2000 euro. "Das voor me schoondochter voor het aanschaffen van haar paard en de spullen. Mocht ze net als jou nog iets nodig hebben laat het dan weten dan betaal ik het gewoon." Hij liep naar zijn auto en reed weg. Chantal werd drie uur later wakker. Ze keek op de wekker en schrok een beetje dat ze drie uur geslapen had. Ze kwam uit bed en ging naar de douche. Ze stapte snel onder de douche toen ze er onder vandaan kwam kleden ze zich om. Ze trok haar paardenkleren aan en ging naar beneden. Toen ze beneden kwam zag ze Darren nergens lopen. Waarschijnlijk was hij gewoon buiten aan de gang met Evelyn of zo. Ze liep naar buiten en ging naar de paddock waar ze hevig begroet werd door haar merrie. "Goedemorgen nou ja goedemiddag meisje" Chantal deed de paddock open en liet Fly gewoon zelf naar de poetsplaats lopen. Zoals altijd bleef ze daar dan braaf staan en wachten op Chantal. Chantal haalde de poetsspullen en begon te poetsen. "We gaan wel vandaag wandelen maar als nog moet mijn dame er mooi uit zien."

Als een slak at hij zijn croissantjes op. Die dingen waren gewoon te lekker om niet op te eten, of om snel op te eten. Indy kwam weer bedelen om eten, dit keer was het Dack tenminste niet. "Indy is van Chantal." antwoordde hij nadat hij snel zijn mond leeg had gegeten. De voerbak legde hij neer naast zijn stoel. Straks zouden ze eten krijgen, wanneer hij zijn eigen eten op had. Voor hij het wist stond zijn vader alweer bij de deur. Precies wanneer hij iets wou gaan vragen vertrok zijn vader weer. Voorzichtig pakte hij de cheque aan waarna hij hem vlug op tafel legde. "Dankje pap." zei hij tegen hem met een kleine lach. Zonder zijn vader zouden Evelyn en Fly hier niet kunnen staan. Met dezelfde lach als hij eerst op zijn gezicht zwaaide hij zijn vader uit. Vlug gaf hij de honden hun eten waarna hij zijn zachtjes omkleedde. Chantal lag helemaal weggestopt onder de dekens, dat ze het niet ongelofelijk warm had. Op zijn blote voeten wandelde hij weer de trap af om zijn sokken en schoenen aan te doen. Bij de paarden moest je wel schoenen aan, vooral bij Evelyn. Voor je het wist stond ze op je tenen te dansen omdat ze weer overal heen ging kijken zonder naar de weg te kijken. Maar goed dat het steeds beter ging met haar, vooral tijdens het rijden. Vandaag zou hij eens gaan proberen om haar helemaal los te werken en dan een rondje galopperen. Soepel duwde hij de deur van de stallen open. Gelijk werd hij uitbundig begroet door beide merries. "Zachtjes jo, Chantal ligt te slapen." Evelyn en Fly deed hij hun halster om waarna hij hen naar de paddock bracht. De halster hing hij op hun vaste plek bij de stallen. Uitermate vrolijk begon hij de stallen uit te mesten, spullen te pakken voor Evelyn en trok hij zijn jodphurs aan om te gaan rijden. Eerst borstelde hij Evelyn grondig waarna hij haar opzadelde en meenam naar de bak. Voordat hij opstapte
singelde hij Evelyn nog een keer aan. De beugels waren keurig op maat aangezien er niemand anders zijn zadel gebruikte. Soepel stapte hij op waarna hij Evelyn gelijk voorwaarts. Wie weet was Chantal al wakker, en anders lag ze nog te slapen. In elk geval zou hij haar vanzelf wel weer zien verschijnen. Geconcentreerd begon hij Evelyn los te rijden zodat ze haar rug zou gaan gebruiken. Hij reed voornamelijk overgangen met een redelijk lange teugel voordat hij zijn teugels helemaal op maat zou pakken en haar eens echt zou gaan laten werken. Wie weet zou hij vandaag nog iets nieuws kunnen proberen met haar.

Chantal was Fly goed aan het poetsen. Toen bedacht ze dat Fly wel even kon gereden worden omdat ze dan moe was als ze in het bos gingen wandelen. Na het poetsen ging ze naar de zadelkamer en zag dat Evelyn der zadel weg was. Daaruit maakte ze op dat Darren met Evelyn aan het rijden was. Chantal pakte haar zadel en hoofdstel en ging naar Fly toe. Ze legde het zadel op de steun en hing het hoofdstel er bij. Chantal pakte het dekje en legde die goed op Fly der rug. Ze pakte het zadel en legde die weer goed op het dekje. Het scheelde dat het een pad was dus hoefde ze geen irritante riempjes bij de singelriemen hoefde te doen. Ze singelde Fly rustig aan na het aansingelen deed ze het hoofdstel om bij der. Ze stapte al op en reed naar de bak die eindelijk klaar was. Ze zat zonder cap op Fly maar ze vertrouwde haar prima. Ze reed de bak in en zag dat Darren daar aan het rijden was met Evelyn. Rustig ging ze verder de bak in en begon Fly warm te rijden. Waarschijnlijk was Darren toch te druk met Evelyn dus had hij niet door dat ze zonder cap reed.


[Mega flut]

Zwaar geconcentreerd probeerde hij Evelyn recht te krijgen zodat ze niet zo zou zwieren met haar benen. Af en toe klopte hij tevreden op haar hals waarna hij haar een stukje liet stappen met de lange teugel. Darren keek kort op toen hij Chantal de bak in zag komen. Lang keek hij niet in haar richting want hij moest Evelyn weer voorwaarts drijven. Hij hoefde maar een klein beetje been te geven of ze stapte alweer stevig door. "Kijk, zo willen we het hebben." Weer zette hij Evelyn in een ruime draf waarna hij haar naar beneden reed. Niet helemaal met haar neus bij de grond, maar wel lekker laag. Telkens nam hij zijn teugels iets korter tot ze helemaal op maat waren, jammer genoeg liep Evelyn wel weer met haar neus in de lucht. Nogmaals reed hij haar naar beneden waarna hij de teugels zo vast pakte zodat hij nog contact met haar had. In een hoek van de bak zette hij haar in galop. De eerste paar passen gingen echt totaal niet soepel. Hierom haalde hij haar ook weer terug nadat ze een stukje had gegaloppeerd. Opnieuw liet hij haar aanspringen, dit keer ging het al beter. Al ging het nog steeds niet zoals hij wou dat het ging. Bij de derde poging ging het eindelijk goed. Soepeltjes met een enkele pas verkeerd. Uitbundig aaide hij haar over haar hals toen hij haar weer terug had gezet in draf. Dit keer de andere kant op liet hij haar ook nog even galopperen. Ze liep dan wel met haar neus in de lucht maar ze ging er tenminste niet met hem vandoor. Aangezien hij klaar was met rijden stapte hij Evelyn rustig uit. Het zweet stond op haar hele lichaam waardoor hij haast medelijden met haar zou krijgen. Zij was echter niet de enige die zich helemaal kapot zweette. Gelukkig hoefde ze niet meer in de volle zon te rijden dankzij het dak. Even keek hij naar Chantal die zonder cap op Fly zat. Hij kon zich er wel druk om gaan maken, maar het zou toch niets uit maken. Nogal stroef stapte hij van Evelyn af waarna hij de singel een aantal gaatjes losser deed en haar hoofdstel los maakte. "Zie je zo slaapkopje." zei hij voor hij de bak uit liep en Evelyn meenam richting de poetsringen. Het zadel hing hij keurig op evenals het hoofdstel, hierna spoot hij Evelyn grondig af en stapte hij nog even met haar over het erf. "Vanmiddag gaan we lekker in het bos wandelen." In de paddock speelde hij nog even met haar waardoor hij zelf ook al snel helemaal onder het zand zat. "Zo, en nu ga ik toch echt middag eten klaarmaken, ik heb honger." Voor hij de paddock uitging gaf hij Evelyn een knuffel. Zijn kleine meid werd steeds groter, straks zouden ze samen iedereen uit de ring rijden tijdens een wedstrijd. In de keuken maakte hij snel een boterham voor zichzelf voor hij de andere spullen op de tafel legde. Binnen een paar happen had hij zijn boterham al op. Nu hij zijn handen leeg had kon hij tenminste makkelijker alle spullen op tafel zetten. Toen hij daar helemaal mee klaar was wandelde hij terug naar de bak om Chantal te zoeken.

Chantal deed rustig Fly warm rijden en keek af en toe naar Darren en Evelyn. Blijkbaar vond Darren het tijd dat ze gingen galopperen. De eerste paar keer ging het echt niet goed maar daarna had Evelyn het toch echt te pakken. Toen Darren klaar was met rijden liep hij langs haar. Toen hij slaapkopje zei schoot Chantal in de lach. "En bedankt normaal ben ik het niet dus pas op jij bent meestal de slaapkop van ons twee." Toen Darren uit de bak was sprong Chantal even van Fly af en pakte de de staanders van de sprongen en zetten die in de bak. Ze legde de balken om 30 centimeter in de standers als het springen goed ging zouden de balken wel hoger gaan. "Zo meidje vandaag gaan we even kijken hoe je springt ." De laatste keer dat ze namelijk sprong kreeg ze het ongeluk en kon ze zes weken niet rijden. Chantal klom weer op Fly en begon weer verder met warm rijden. Toen Fly weer even warm was stuurde Chantal Fly op de hindernis af. Fly vloog echt over de hindernis heen. Geweldig was het weer om even te springen. Na een dik uur gereden te hebben ging Chantal fly lekker uitstappen. Na het uitstappen reed Chantal naar de spuitplaatsen en zadelde haar daar af. Fly bleef rustig staan en hoefde gewoon niet vast. Ideaal een paard die altijd blijft staan. Chantal ruimde rustig haar spullen op en ging toen Fly afspuiten. Op de grond zag ze de schaduw van Darren naar der toe komen waardoor ze ineens zich omdraaide en hem kletsnat begon te spuiten.

Net toen hij zijn mond open deed richtte Chantal de tuinslang op hem. Darren keek haar met een pruillipje aan. "Die ga je terug krijgen." Met een grijns van oor tot oor keek hij haar aan. Het liefst wou hij haar in de sloot naast het weiland gooien, maar het zou hem niet lukken om haar nog een keertje op te tillen. Vooral niet omdat het rijden gewoon echt slecht was geweest voor zijn rug. Natuurlijk was er ook nog het zwembad. "Alleen een andere keer." Voor hij nog natter gespoten zou worden draaide hij vlug de kraan uit. Zijn shirt gooide hij over een stoel zodat deze een beetje zou drogen. Van zijn broek was het jammer, die zou vanzelf wel weer drogen. "Mijn vader heeft wat voor je achter gelaten." Hij pakte de cheque van de tafel en hield deze voor haar. Dack en Indy kwamen beide met hun voerbakken aangelopen, ook de paarden moesten nog hun hooi. De cheque legde hij op het aanrecht waarna hij beide voerbakken vulde met brok. Ook hun waterbakken vulde hij waarna hij deze buiten neerzette voor heel de vloer nat zou zijn. Op de stoel waar hij altijd op zat ging hij dit keer ook weer zitten. Daarnet had hij dan we al een boterham op, nog steeds had hij ongelofelijke honger. "Reed Fly lekker daarnet?" Evelyn reed gewoon echt heerlijk vandaag. Alles wat hij van haar wou deed ze, nieuwe dingen pakte ze zelfs ongelofelijk snel op. Morgen zou hij weer verder met haar kunnen. Desnoods zou hij in het bos met haar over van die stomme takjes gaan wandelen zodat ze haar benen op zou gaan trekken. Niet sloffen, daar kreeg je minpunten voor. Ondanks alle tijd dat hij al was gestopt met wedstrijden dacht hij nog steeds als een wedstrijd ruiter. Irritant af en toe, maar ook wel weer handig op sommige momenten.

Toen Chantal Fly weer in de paddock had gezet zag ze dat Darren zijn shirt had uitgedaan. Toen ze naar hem toe liep hield hij iets voor der. Haar mond viel gewoon open van verbazing. "W wwaarom laat je vader dat voor mij achter. Hij kent me amper." Toch was het raar dat eigenlijk je schoonouders je amper kende maar in het geval met haar schoonmoeder vond ze het helemaal niet erg. Toen hij vroeg of ze lekker met Fly gereden had wist ze niet echt wat ze moest zeggen. Eigenlijk had ze niet lekker gereden maar dat kwam meer omdat ze zich niet goed voelde. Ze had het dan weer warm en dan weer koud en ze was zo misselijk als het maar kon. Waarschijnlijk had ze water van het meertje binnen gekregen toen Indy daar in vast was komen te zitten. Chantal had ook erg rode wangen als ze het steeds warm kreeg. Met een diepe zucht liet ze zich op de bank vallen. Toen ze eenmaal lag duurde het niet lang voordat der ogen dicht waren maar al gauw sprong ze overeind en rende naar de wc. Op de wc gooide ze al haar maaginhoud er uit. Ze begon zich steeds meer beroerder te voelen. Ineens van heel heet ging ze naar ijskoud. Ze spoelde de wc door en ging naar de bank waar ze ondanks het hete weer een deken om zich heen deed en met opgetrokken benen op de bank ging zitten. Toen Darren er aan kwam keek ze hem aan. "Denk dat ons wandelen niet door gaat." Heel even kreeg ze een koude rilling en rilde ook helemaal in het deken. Haar ogen stonden ook niet stralend maar eerder dof. Ze had op ze minst een vervelend griepje nu door dat vieze water uit het meer. Ineens dacht ze aan Indy straks was die ook ziek dat kon Chantal niet hebben Indy betekende veel voor der. Ze wilde opstaan maar zag de blik van Darren en bleef toen toch maar zitten.