Chantal stond gelijk op toen Darren op stond. Ze keek even raar op toen Darren Dack naar de stal stuurde en ze zag Indy er achter aan rennen. Ze keek Darren een beetje vragend aan omdat ze niet begreep waarom hij dat deed. De vrouw die uit de auto kwam begon gelijk tegen Darren te praten. En ook nog op een walgelijk bekakte manier. Chantal kreeg er een raar gevoel van. Toen die vrouw het over nieuw vlees had begreep Chantal maar al te goed dat het over haar merrie ging. Ze moest zich echt goed in houden. Toen begon de vrouw ook nog tegen Darren dat hij een shirt aan moest en dat zijn knie er niet uit zag. Het liefste zou ze nu tegen de vrouw gaan schreeuwen dat hij er wel degelijk uit zag en dat ze het helemaal niet erg vond dat hij zonder shirt stond omdat hij er echt goed uit zag. Ineens vroeg de vrouw wie zij was. Gelijk trok Darren haar bij hem en stelde de vrouw als zijn moeder voor. Dit was dus de vrouw die hem net een preek aan de telefoon had gegeven. Ineens zei Darren dat ze bij hem woonde haast viel aan mond open maar toen ze een kneep van hem in der hand kreeg. Als ze het goed had begrepen moest ze met hem mee gaan spelen. Chantal lachende even lief en zag dat Darren zijn moeder waarschijnlijk er goed van baalde dat er een meid bij Darren in het huis woonde. En als het aan zijn moeder lag moest hij waarschijnlijk zijn hele leven alleen wonen en saai worden. Chantal hoopte dat hij alleen niet zo werd omdat ze zich nu al aan zijn moeder irriteerde. Ze stond dicht tegen Darren aan en hield zijn hand nog steeds vast. Een heerlijk gevoel ging door haar lichaam maar ook een vreemd gevoel omdat ze nu een soort van zijn vriendin moest spelen. Eigenlijk vond ze het erg vreemd omdat ze het liefste gewoon zijn vriendin wilde zijn maar ja voor nu moest ze het er maar mee doen dat ze het mocht spelen. Binnen in de stal was Indy met Dack aan het ravotten in het strohok alle strobalen vielen uit elkaar omdat ze er vol op in het stro aan het spelen waren. Chantal stond buiten nog steeds zich in te houden om geen grootte bek tegen de moeder van Darren te geven.
Darren staarde zijn moeder aan. Af en toe knipperde hij maar voornamelijk bleef hij naar haar kijken. Zijn moeder stond nerveus rond te kijken. Dan weer richting de stallen of richting hen. De spanning die er tussen hem en zijn moeder hing was gewoon ondragelijk. Chantal hield zich nog stil, maar voor hoelang dat zou blijven wist hij niet. Tijd om zijn moeder even te lozen. Hij begon richting het bankje te wandelen. Haar het een beetje naar haar zin maken en dan zou ze wel stil zijn. Nog steeds hield hij de hand van Chantal vast. Die zou ze niet meer terug krijgen als het aan hem lag. Jammer genoeg moest hij beide handen gebruiken. "Waarom ga je niet even slapen? De reis was vast en zeker lang." Zijn moeder kwam naar hen toegelopen en ging op een stoel zitten in het zonnetje. "Goed idee. Stoor me niet." snauwde ze in hen richting. Dack kwam aangerend samen met Indy. Darren balde zijn vrije hand tot een vuist en klemde zijn kaken op elkaar. Zijn moeder schoot overeind en greep naar haar tas. "Haal dat vuile mormel uit mijn buurt straks bijt hij me!" Darren bleef stil staan kijken wat er zou gaan gebeuren. Net goed dat zijn moeder panisch was geworden voor Dack. Voordat een van de honden een klap zou krijgen zette hij ze een voor een binnen neer. Zijn moeder begon in haar tas te graaien en haalde er een bruin leren ding uit. Nieuwsgierig keek Darren wat het was. "Zolang ik hier ben draagt dat mormel van jou deze muilkorf." Zijn ogen vernauwde zich en pakte het ding haast met trillende vingers aan. De hand van Chantal liet hij los. Langzaam zodat het goed in zou werken bij zijn moeder pakte hij verschillende bandjes met zijn handen vast. Een kort gekraak was te horen voordat de bandjes los lieten. "Zijn naam is Dack. En ik zal jou eens muilkorven als jij er een bij hem omdoet." Van zijn dreigement trok zijn moeder zich niets aan. Darren pakte snel Chantal haar hand en trok haar mee naar binnen. Indy tilde hij op en hij liet Dack hem volgen. Hij sleurde Chantal en de honden mee naar de stallen waar hij Dack en Indy inzette. Het strohok lag al lekker overhoop, nu mochten ze de stallen ook nog doen. Met een nogal chagrijnig gezicht ging hij naar boven. Chantal trok hij gewoon mee alsof hij haar niet meer los wou laten. De kamer die zij gebruikte als ze bij hem kwam slapen zag er nog keurig netjes uit. Zijn kamer was een pestbende. Vlug liet hij haar hand los en begon in de kast te rommel die in de logeerkamer stond. Hij haalde er andere dekens uit, en een kussen. De dekens en het kussen die op het bed lagen haalde hij er vanaf. "Hopelijk vind je het niet erg om bij mij te slapen." Het beddengoed van Chantal gooide hij op zijn eigen bed. Tweepersoons, meer dan genoeg ruimte. Snel begon hij met het klaarmaken van zijn moeders bed. "Ik mag haar niet slaan." mompelde hij heel de tijd tegen zichzelf als hij dacht aan wat ze allemaal had gezegd. Evelyn en Fly stukken vlees. Kom op zeg. Darren ruimde wat dingen in zijn kamer op. Voornamelijk boeken die hij snel in de kasten zette. Hierdoor zag het er gelijk een heel stuk netter uit. Alle spullen die her en der verspreid lagen legde hij netjes op een stapel. Voordat hij weer naar beneden ging keek hij nog een keertje rond naar dingen die hij op kon ruimen. Chantal zou vast ook wel allerlei vreemde dingen denken. Bij de trap bleef hij stilstaan waarna hij zich naar haar omdraaide en haar een knuffel gaf.
Chantal kon die moeder echt niet geloven. Zo kil was ze zeker toen Darren zei dat ze misschien moest gaan slapen. Het was echt niet leuk hoe ze deed. En toen Indy en Dack aan kwamen gerend werd die moeder van Darren zelfs gek. En begon te schreeuwen dat hij die beesten uit der buurt moest houden. Chantal moest der echt in houden om niet tegen haar te moeten gaan schreeuwen. Nog steeds had Darren haar hand vast heel erg vond ze het niet het hield haar zelfs een deel kalm maar als Darren meer ging stressen ging zij het ook echt doen. Toen de moeder van Darren een muilkorf uit haar tas haalde viel Chantal der mond echt open. "Doe even normaal zeg Dack is een hartstikke lieve hond die geen vlieg kwaad doet. En Dack is helemaal geen mormel. Ik merk het aan hem want hij doet Indy niet eens iets aan. En muilkorven zijn zo zielig een hond kan dan niet eens eten of drinken!" Ze voelde de hand van Darren nog steeds en werd weer iets rustiger. Ineens trok Darren haar mee naar binnen en had Indy op zijn andere hand. "Ik mag je moeder echt niet hoor. Ze kraakt je gewoon helemaal af en alles wat je leuk vind." Ze werd van allerlei kanten door Darren opgetrokken van buiten naar de stal van de stal naar boven. In de stallen zag ze dat de honden er een goede puinhoop van het strohok hadden gemaakt. Even zuchten Chantal maar veel tijd om op Indy te mopperen had ze niet want ze werd alweer mee naar boven getrokken. Op de kamer waar ze sliep liet Darren haar hand pas weer los. Ze wist niet echt wat ze moest zeggen. Ze zag hem van alles pakken en haalde haar bed af. "Blijft je moeder hier ook slapen." haar mond viel echt open hoe kon hij met haar in één huis slapen dat had ze zelf niet eens gekund. Maar toen hij zei of ze het erg vond dat ze bij hem in bed moest slapen vond ze het niet meer erg. "Nee maar zolang je moeder dan maar niet op je kamer komt." Ze hielp Darren ook met alles opruimen zodat zijn moeder niet nog meer dingen te zeuren had. "Ik vind het echt niet kunnen hoor een muilkorf voor Dack en dat ze de merrie's stukken vlees noemde helemaal niet. En dan ook nog jou afkraken." Toen ze naar beneden wilde gaan kreeg ze ineens een knuffel van hem eigenlijk best onverwacht maar de knuffelde maar wat graag mee. Heel snel gaf ze hem een kusje op de wang alsof ze daarmee wilde zeggen ik ben er voor je.
Darren keek naar beneden voordat hij van de trap af zou vallen. Het kusje van Chantal had zijn humeur iets opgeklaard. Zijn moeder kwam naar hen toe gelopen, gaf hen een minachtende blik en verdween de logeerkamer in. Hij liet alles maar voor wat het was en verdween naar buiten. Zijn shirt griste hij van de stoel af en trok hem nogal hardhandig aan. Bij de boom waar hij eerst ook had gezeten ging hij nu ook weer zitten. Rustig zou hij nu niet kunnen zitten. Daar was hij veel te gestresst en geïrriteerd voor. Hij liet zich op de grond zakken en probeerde wat te kalmeren. Nijdig sloeg hij een keertje tegen de boom aan voordat hij diep ademhaalde. "Darren doe zus, Darren doe zo. Ze is zelf een oud stuk vlees die naar de slager moet verdwijnen." Het gras bij zijn voeten begon irritant te worden. Vooral omdat het nogal kietelde wanneer hij zijn voeten bewoog. Schoenen had hij nog steeds niet aan. Vanuit het raam werd er iets naar hem geschreeuwd. "Darren je hebt het verkeerde kussen gepakt." Hij zette zijn voeten onder zich neer en veerde weer recht. Een beetje rust was hem niet gegund. Op haar naaldhakjes kwam zijn moeder weer naar beneden. Dit keer liep ze recht op Chantal af. Ze pakte haar arm en trok haar mee naar buiten. Darren griste de telefoon van het aanrecht af en belde een taxi. Ze had zijn auto dus die kon ze mooi hier laten. Alle papieren lagen er toch wel in. Vaag hoorde hij het gesprek van zijn moeder en Chantal. "Hoe oud ben je? Waar kom je vandaan? Wat denk je wel niet te doen hier, jij hoort hier helemaal niet thuis." telkens weer sprak ze zo bekakt. Een paar tellen nadat hij had gebeld kwam er een gele taxi het erf op gereden. Darren griste de tas van zijn moeder van de stoel, pakte haar arm beet en duwde haar de taxi in met haar tas. De chauffeur had het adres al gekregen en ze verdwenen. "Tot nooit meer ziens."
De blikken die Chantal naar zich toe kreeg geworpen door Darren's moeder waren echt niet de leukste. Toen ze beneden stonden toen hoorde ze alweer geschreeuw van uit het huis. Ze zag Darren ook geen moment rust. Omdat er laminaat in het huis laag hoorde Chantal de hakjes van Darren's moeder de trap af komen. Voor ze het wist kwam ze op haar af en pakte ineens haar arm beet en trok die niet echt zacht mee. Ze werd gewoon zonder pardon mee naar buiten getrokken en kreeg een preek van hier tot tokio een preek en ook veelste veel vragen. Hoe oud ben je; waar kom je vandaan en dan ook nog dat ze er niet hoorde. Die laatste woorden deden eigenlijk best zeer en waren onprettig. Chantal kon niet eens antwoorden omdat die moeder maar aan één stuk doorrattelde. Gelukkig kwam Darren al uit het huis want veel langer kon ze haar niet uit staan. Verbaast dat Darren de tas van zijn moeder pakte en haar in een taxi duwde die op dat moment aan kwam gereden bleef Chantal stijf stil staan. Ze zei niets en keek alleen maar. Darren was blijkbaar zijn moeder echt zat anders zou hij het toch niet gedaan hebben. De lach die Chantal normaal op der gezicht had was nu eigenlijk helemaal weg.
De taxi ging door de hekken door, draaide de weg op en verdween uit zijn zicht. Opgelucht haalde hij diep adem. Snel ging hij Dack en Indy uit de stal verlossen. De honden rende als een stelletje gekken naar buiten en sprong weer eens het zwembad in. Darren liep schoorvoetend ook naar buiten. Het grind was gewoon warm geworden van de zon. Vanuit buiten liep hij weer naar binnen toe. De dekens die hij op het logeerbed had gegooid propte hij weer in de kast. Bij het voeteneind bleef hij stilstaan waarna hij zich naar achteren liet vallen op het bed. Maar goed dat hij het wel kon vinden met zijn vader. Die was tenminste nog een beetje aardig en deed niet zo drammerig. Nu hij zijn moeder het huis uit had getrapt kon hij wel eens problemen krijgen. Veel zouden ze hem niet kunnen maken. Met een enkele handtekening was het huis van hem en konden ze hem helemaal niets meer. Een koel briesje kwam naar binnen gewaaid via het raam. Langzaam maar zeker begon hij weer rustig te worden. Al die ophef om helemaal niets. Ja, zijn moeder. Voor misschien een paar tellen sloot hij zijn ogen. Lang genoeg om helemaal tot rust te komen. Zijn ogen vlogen weer open waarna hij nieuwsgierig de kamer rondkeek. Geslapen had hij hier nog nooit. Het bed lag wel lekker, al kon niets tippen aan zijn eigen bed. Dan nog liever op de grond slapen dan in een ander bed. Wie weet zou ze nu ook niet meer de rekeningen betalen voor Evelyn en Fly. Alle rekeningen die zouden blijven liggen zou zijn vader dan betalen. Kon hem dat wat schelen.
Chantal was echt van slag hoe zijn moeder tegen der had gedaan. Ze liep naar het bankje en ging daar in een hoekje op zitten. Ze ging een beetje voor der uitstaren en wist niet wat ze moest vinden of wat dan ook. Hoe kan je leven met zo moeder een moeder die de paarden stuk vlees noemt, een moeder die Dack een mormel noemt en een muilkorf om wilt hebben bij hem. En dan ook nog tegen Chantal tekeer te gaan. Chantal zag ineens Indy en Dack naar het zwembad rennen en er in springen. Heel even kwam Chantal der glimlach weer terug maar verdween al snel weer toen ze aan die rot moeder moest denken. Ze stond op en liep het huis in op zoek naar Darren. Beneden was hij in ieder geval niet. Ze liep naar boven en zag hem op de logeer kamer liggen. "Ehum Darren zal ik naar mijn huis gaan?? Dan kan je tot rust komen dan heb je niets anders aan je hoofd." Ze keek hem aan en vond het nog steeds niet fijn hoe zijn moeder had gedaan.
Chantal kwam naar boven gelopen. Hoe zij zich nu moest voelen wou hij niet eens weten. Uitgekafferd worden door zijn moeder was echt helemaal niets. Bij het hoorden van haar woorden kwam hij snel overeind. Licht beteuterd keek hij haar aan. Naar huis gaan? Nee, juist niet. Dan was het weer zo stil en leeg. Darren opende zijn mond om iets te zeggen maar bedacht zich voordat hij iets verkeerds zou zeggen. Waarom moest hij tot rust komen als hij al rustig was? Naja voor een groot gedeelte dan. Hij wandelde rustig naar de deur toe en sloot deze. Redelijk uitdagend ging hij voor de deur staan. "Weggaan is wel de laatste optie." Zonder dat hij het door had verscheen er een lach op zijn gezicht. De chagrijnige kop die hij daarnet nog had gehad was als water voor de zon verdwenen. Chagrijnig was hij eigenlijk haast nooit. Alleen als er iets gebeurde waar hij echt niet tegen kon. De rest van de dag was hij of ongelofelijk serieus aan het kijken, of heel de tijd aan het lachen. Met grote ogen keek hij naar Chantal. Dat zijn moeder zo tegen haar had gedaan kon hij amper geloven. En waarom? Omdat ze misschien wel met haar als schoondochter moesten gaan leven. Dat hij daar juist nu aan begon te denken. "Weet je, tot nu toe heb je gespeeld dat je me vriendin was. Kan je het niet ook spelen maar ook zijn?" Met een onschuldig maar onzeker lachje keek hij haar aan. Nu was het wachten op haar antwoord. Het zou alles wel nogal wat makkelijker maken als ze het antwoord gaf waar hij op hoopte. Natuurlijk kon ze ook wat anders zeggen. Hopelijk niet.
Chantal zag na haar woorden Darren naar der toe komen. Hij deed de deur dicht en ging best uitdagend voor de deur staan. De woorden van weggaan is de laatste optie deed haar eigenlijk wel goed. Blijkbaar wilde hij niet eens dat ze weg ging. Ze wilde ook niet weg bij hem maar als hij alleen wilde zijn hoefde hij het alleen maar te vragen. Chantal zag aan Darren dat hij weer een glimlach kreeg toen hij voor haar stond. Kwam het door haar dat hij zo was of kon hij zo snel zijn moeder vergeten met was ze had gedaan. Ineens begon Darren dat ze nu alleen maar zijn vriendin heeft moeten spelen maar de vraag die daarna kwam had ze echt niet verwacht. Vroeg hij nou echt wat ze dacht dat hij vroeg. Hij vroeg of ze echt zijn vriendin wilde zijn. Lang hoefde ze er eigenlijk niet over na te denken. Hij was gewoon de droomman die ze graag wilde hebben. "Ik weet wel zeker dat ik het niet alleen kan spelen maar ook echt zijn." Chantal der oude vertrouwde glimlach kwam weer terug op der gezicht. Ze deed met haar rechter hand haar haren achter der oor hangen en toen ging de hand naar Darren's nek. Ze kwam met haar hoofd dichterbij hem en begon hem te zoenen.
Darren luisterde behoorlijk heel erg nieuwsgierig naar wat Chantal zei. Een grote glimlach verscheen op zijn gezicht. Chantal kwam naar hem toe en bracht haar hand naar zijn nek. Voor hij het wist stond hij met haar te zoenen. Daar kon hij toch geen nee tegen zeggen. Hij kuste haar terug, teder en lief. Het akkefietje met zijn moeder hing nog steeds ergens in zijn hoofd. Alleen heel ver weg. Daar mocht het blijven zitten van hem. Weg, zodat het niet meer terug kon komen. De hele dag zou hij niet bij Chantal kunnen zijn. Maar wel heel vaak en dan ook redelijk lang. Zijn handen lagen rond haar middel zodat hij haar naar zich toe kon halen. Hij stopte met zoenen en keek haar met grote glinster ogen aan. Was het hem toch nog gelukt om het haar te vragen zonder helemaal raar te gaan doen. Doordat hij een behoorlijk stuk groter was dan Chantal kon hij Chantal makkelijk knuffelen. Hij weerhield zichzelf er dan ook niet van om dit te doen. Achter hem hoorde hij gepiep. Pas bij een luide blaf deed hij een poging tot de deur open doen. Verbaasd keek hij toen hij Indy zag staan. Geen Dack die hen kwam irriteren? Wonderbaarlijk. Darren pakte Chantal haar hand vast. Die los laten was hij nog lang niet van plan. Als het zou kunnen zou hij hem gewoon helemaal niet meer loslaten. Indy sprong de kamer rond. Op het bed, dan weer op de grond en daarna schoot ze naar beneden. "Dat heeft ze niet van Dack." zei hij met een redelijk serieus gezicht. Straks zou Indy ook nog op zijn bed gaan springen als hij aan het slapen was. Dack ging altijd gewoon rustig bij zijn voeten liggen. Maar wat Indy dan wel niet allemaal ging doen wou hij niet weten.
Ze zag dat er iets veranderde aan Darren toen ze zei dat ze het niet alleen kon spelen. De glimlach op zijn gezicht zorgde er voor dat Chantal zijn moeder ver achter der liet. Okee ze was dan nu wel haar schoonmoeder maar waarschijnlijk zou ze haar toch niet meer zien omdat Darren der zo op de taxi had gezet. Ergens was het wel erg lachwekkend dat hij dat had gedaan maar het voorafgaande was toch echt niet leuk maar dat liet ze echt ver weg. Chantal merkte dat Darren zijn handen om der heupen had gelegd en haar naar zich toe trok. Jammer genoeg stopte Darren met zoenen maar keek haar met de mooiste ogen die Chantal maar kon wensen aan. Gelukkig knuffelde hij haar wel na het zoenen. Na een rot begin van de dag kon haar dag nu echt niet meer stuk. Eindelijk na een maand waren ze nu een stelletje. De knuffel werd jammer genoeg verstoord door één van de honden die bij de deur aan het piepen was. Toen de deur open ging zagen ze Indy daar zitten. Het leek wel alsof er lijm op de handen van Darren en haar zaten want weer hadden ze elkaars hand vast. En het leek ook wel alsof Indy peper in der kont had ze was zo hyper als het maar zijn kon. Toen Darren zei dat heeft ze niet van Dack schoot Chantal in de lach. "Moeilijk te geloven volgens mij heeft ze het heel erg van Dack. Trouwens even een vraagje he. Jij bent toch niet zo droogkloot die pas in één bed wilt slapen als we getrouwd zijn toch??" Ze wilde het toch even voor de zekerheid weten zeker omdat haar bed niet meer was opgemaakt en aangezien ze bij hem moest slapen toen zijn moeder eigenlijk bleef slapen. Maar ja dat zou dan voor twee keer zijn en toen hadden ze nog niets en misschien was het nu allemaal wel anders geworden. In elk geval moest hij wel weten dat ze hem nooit meer liet gaan en dat hij voorgoed aan der vast zat. "Weet je wat ik zat te denken............ Ik ben hier meer dan in me eigen huisje. Ik slaap hier ook veel meer dan in me huisje. Wat nou als ik me huisje op zeg?" Heel voorzichtig zei ze het laatste stukje ze wilde zich niet opdringen ofzo aan hem. Misschien wilde hij niet eens samen met der wonen. Dan zou wel zijn huis een stuk netter worden wat hij sowieso in de afgelopen maand wel was geworden omdat Chantal er zo vaak sliep. Ze hoopte het wel dat hij ja zou zeggen want eigenlijk had ze voor niets de kosten van haar huis want ze was er amper maar moest wel huur en alles betalen.
Darren keek scheef naar Chantal. "Zolang je me niet uit me bed duwt heb ik er helemaal geen problemen mee." Als ze hem uit zijn bed zou duwen zou hij er wel problemen mee gaan hebben. Een beetje nachtrust vond hij toch wel prettig. Telkens op de grond vallen omdat Chantal tegen hem aan lag te duwen was niet alles. Dack vond het altijd al zo leuk om op zijn rug of buik te springen wanneer hij lekker lag te slapen. Chantal begon weer met praten dus hij keek in haar richting. Haar huisje opzeggen? Daar had hij nog niet eens aan gedacht. Dan moest hij zeker ook kastruimte gaan maken. Vol zat zijn kast niet, hij moest alleen nogal wat rommel weggooien. Samen met Chantal in zijn huis wonen. Daar kon hij makkelijk mee leven. "Lijkt me een goed idee." Hij liet haar hand los en rende haast de trap af. Nu Chantal bij hem kwam 'wonen' kon hij net zo goed een aantal dingen veranderen. Hij trok een deur open die naar een kamer ging met allerlei kasten met nog meer boeken erin. Het kantoor van zijn vader. Eigenlijk mocht hij er niet komen, maar nu zou het van hem worden. Opzoek naar een bepaalde map trok hij allerlei kasten open tot hij een grote grijze map met allerlei papieren vond. Hij griste een pen van het bureau en zette zijn handtekening onder een soort contract. Hij haalde er een ander blaadje uit, stopte deze in een envelop en schreef daar het adres van een of ander kantoor op. Zodra de brief daar zou zijn was het huis van hem. Hij ruimde alles weer netjes op, de brief nam hij mee naar de kamer zodat hij het niet zou vergeten. Voor hij het zou vergeten pakte hij de telefoon en belde hij een oude vriend van hem op. Hij zou komen helpen met Evelyn aangezien Darren er zelf niet gelijk op wou klimmen. Liever ernaast staan en haar rustig houden zodat er iemand anders op kon. Na echt een kort gesprek hadden ze afgesproken dat hij morgen langs zou komen. Had hij gelijk weer eens iets te doen. Opgelucht dat de meeste dingen nu geregeld waren plofte hij neer op de bank.
Chantal schoot even in de lach. "Wees maar niet bang hoor ik slaap hartstikke rustig dat heb je al lang ontdekt weet je nog. Een bank je in de tuin." als Chantal er aan denkt voelde ze weer een soort schaamte maar veel maakte het nu niet uit. Ze hoefde zich nu niet meer te schamen om wat ze deed maar ook niet meer omdat ze van Darren hield. Hij wist het nu en nu waren ze ook nog een setje wat wilde ze nog meer. Toen ze het voorstelde om haar huisje op te zeggen was ze bang dat hij dat nog veelste snel vond of helemaal geen goed idee. Maar tot haar verbazing vond Darren het een goed idee als ze bij hem in het huis kwam wonen. Ineens rende Darren naar beneden en ging een kamer in. Chantal liep rustig de trap af en ging kijken wat hij aan het doen was. Ze ging tegen de deurpost aan staan en zag Darren een handtekening zetten. Ze liep met hem mee naar de woonkamer en was eigenlijk wel benieuwd wat hij tekende. Ze liet hem eerst rustig zijn telefoontje af maken voordat ze iets ging vragen of ging doen. Toen hij klaar was met bellen plofte hij op de bank Chantal ging bij hem zitten. "Wat tekende je net in die kamer? Of mag ik dat niet weten?" Heel lief keek ze hem aan en wachten op zijn antwoord.
Chantal kwam naast hem zitten op de bank. In de afgelopen maand was ze wel een stuk nieuwsgieriger geworden. "Ik tekende de papieren voor dit huis. Hebben mijn ouders een keer opgesteld voor als ik hier vast wou gaan wonen. Nu leek het me wel een goed idee om te tekenen." Zijn vader had hem eerst opgedrongen alles te tekenen zodat zijn ouders de rekeningen niet meer hoefde te betalen. Na het tekenen van het contract was het huis dan wel van hem. Maar de meeste rekeningen gingen naar zijn ouders toe. Kon hem dat wat schelen? Zijn vader betaalde toch wel. Misschien had zijn moeder er wat moeite mee na de taxirit, jammer dan. Vanuit de stallen hoorde hij wat geblaf. Dack was blijkbaar weer bezig met klieren. Morgen zou hij verder gaan met Evelyn, proberen of er iemand op haar rug kon zitten zonder dat ze er opeens vandoor zou gaan. Hij stond er naast dus wie weet kon hij haar nog kalmeren als het fout ging. Hopelijk ging het gewoon niet fout want dan moest hij weer helemaal opnieuw beginnen. Darren sloeg zijn arm om Chantal haar schouder heen en trok haar naar zich toe. "Zin om straks een stuk te wandelen met de paarden en de honden?" Dan hadden ze nog iets te doen voordat ze alles weer moesten afsluiten en dood moesten gaan in hun bed omdat het zo ongelofelijk warm was buiten. Het liefste zou hij de airco maken in zijn kamer, maar dat kostte hem te veel moeite. Iemand bellen was uitgesloten, dan moest hij zijn kamer namelijk opruimen. Een grote ramp als het aan hem lag.
Chantal luisterde naar Darren die vertelde dat hij een contract tekende dat het huis nu van hem was omdat hij het had getekende. "Dus nu is het gewoon helemaal van jou?" Net als Darren hoorde Chantal Dack in de stal blaffen. Na het blaffen van Dack hoorde Chantal een puppykefje van Indy waarom ze even moest lachen. Indy dacht echt dat ze een grootte hond al was terwijl ze net 4 maanden oud was. "Je weet wel dat als ik hier kom wonen dat Indy ook hier komt wonen he." Ze keek hem een beetje onschuldig aan. Waarschijnlijk vond hij het toch niet erg dat Indy er ook kwam wonen omdat Dack dan een maatje had. Ineens voelde ze Darren's arm om der heen en werd naar hem toe getrokken. Ze zag nu wel erg lekker tegen hem aan. Zijn idee om met de paarden en honden te gaan wandelen zag ze best wel zitten. Het was heerlijk buiten nu niet te koud maar ook niet te warm. "Ja lijkt me een goed idee dan ziet Fly ook eens een keertje wat anders dan het erf en ik kan de omgeving van mijn nieuwe huis dan gaan verkennen.
Met Indy kon hij wel in één huis leven. Zolang ze hem in de nacht niet wakker zou komen maken. Dack had hem al genoeg geïrriteerd als pup. Daarna was Evelyn erbij gekomen. Nu was zij nog steeds irritant, maar wel een stuk liever. Hij hoefde niet meer uit zijn bed om de paar uur omdat ze moest drinken. Dat was zo'n ramp geweest. Vooral als hij niet wakker wou worden. Maar goed dat het nu niet meer hoefde. Met Chantal naast hem bleef hij nog een tijdje op de bank zitten voor hij moeizaam in beweging kwam. Bewegen was nog steeds niet het liefste wat hij deed. Toch moest hij vandaag wel iets gaan doen aangezien hij anders helemaal niets meer wou. Morgen moest hij toch weer bewegen. Bij de deurpost bleef hij staan en keek hij glimlachend naar Chantal. "Ga je mee?" Hij wandelde richting de stallen waar hij het halster en touw pakte waarna hij naar Evelyn liep en haar uit de paddock haalde. De merrie stond al te dribbelen op het grind. Dat zou leuk worden als Fly ook zo druk was. Dack kwam blaffend aangerend maar verdween naar binnen. Wat ging die nou doen? Met een stok kwam hij terug gerend. Tuurlijk, zonder zijn stok was het geen echte wandeling. Voor ze weg zouden gaan sloot hij een aantal dingen af. Hier kwam dan wel nooit iemand, maar toch. Zodra alles netjes opgeruimd was zodat ze weg konden keek hij nieuwsgierig naar Chantal. Zij en Fly zagen er goed uit samen. Telkens weer kon hij zijn ogen niet meer van Chantal af houden. Toch moest het wel anders zou hij nog gaan staren. Evelyn gaf opeens een ruk aan het halstertouw omdat ze weg wou. Gelijk gaf hij een korte ruk waardoor ze wel stil ging staan.
Jammer genoeg kwam Darren in beweging toen Chantal net zo lekker zat. Ze keek naar wat hij doen ging en stond op toen hij vroeg ga je mee en bij de deurpost stond te wachten. "Tuurlijk ga ik mee denk je nou echt dat ik je nog zomaar laat gaan." Ze liep naar Darren en ging met hem naar de stallen. Van de haak bij Fly der stal pakte ze het halster en ging met Darren naar de paddock. Toen hij Fly pakte ging Chantal Fly pakken. "We gaan ff lekker wandelen meidje." Chantal aaide de merrie over haar hals. Ze was echt blij dat ze Fly had gekocht en ook echt geen spijt er van. Toen Chantal Fly mee de paddock uit nam en de andere kant dan de stallen op ging begon Fly erg vrolijk te worden en begon net als Evelyn te dribbelen. Heel even ga Chantal een rukje aan het halstertouw en Fly kalmeerde heel iets. Indy kwam aan gerend van af de stallen en kefte hard toen Dack het huis in renden. Natuurlijk moest Indy weer achter Dack aan rennen. Toen ze naar buiten kwam probeerde Indy steeds Dack zijn stok af te pakken. Het was echt geen gezicht omdat de pup hoog moest springen om bij de tak te komen. Chantal liep naast Darren en pakte even zijn hand vast en keek hem aan. In haar ogen kon je echt zien dat ze van hem hield. Maar die ogen waren nu met het lopen verdeeld dat keek ze naar Indy dan weer na Fly en ook nog een keer naar Darren. Het liefste zou ze alleen maar naar Darren kijken maar dat kon ze beter niet doen aangezien Indy nog een speelse pup was en Fly nog erg druk. Maar wat kon het Chantal schelen ze liep met haar vriend en de paarden en honden. Waarschijnlijk was ze nu het gelukkigste meisje van de wereld.
Fly en Chantal kwamen aangelopen. Tijd om te gaan. Dack rende vooruit met zijn stok. Die had natuurlijk al helemaal in de gaten wat ze gingen doen. Naast hem hoorde hij de hoeven van Evelyn en Fly op de grond. Daarnaast Indy en Dack die af en toe begonnen te blaffen. Indy klonk meestal zielig, maar nu was het Dack die redelijk zielig klonk door de stok in zijn bek. Darren voelde opeens een warme hand die de zijne vastpakte. Grijnzend keek hij opzij naar haar. Der ogen die hem telkens zo ongelofelijk warm aankeken. Nooit zou hij haar meer laten gaan. Desnoods zou hij er alles voor op moeten geven. Ze zou niet meer van hem afkomen. Evelyn begon weer sneller te lopen van opwinding. Voordat ze begon te draven had hij haar weer stil gekregen naast hem. Ze begon wel nogal tegen te stribbelen bij elke keer dat hij haar inhield. Maar ze luisterde tenminste redelijk goed. Nog even en ze zou hopelijk nergens echt meer van schrikken. Hier en daar waren er nog een aantal geluiden die ze niet kende. Daar zou ze hopelijk snel genoeg aangewend raken. De grond onder hen veranderde van asfalt naar een breed graspad. Nu vond hij het wel jammer dat hij nog niet op Evelyn kon rijden. Samen galopperen over dit pad leek hem helemaal het einde. Fly was beleerd. Chantal kon op Fly zonder zadel. Nieuwsgierig keek hij van Fly naar Chantal. Zonder zadel mocht dan wel niet zo goed zijn, maar voor een keertje was niet zo erg. "Als eens geprobeerd om zonder zadel op Fly te rijden?" Hij keek haar met een redelijk uitdagende lach aan. Wie weet zou ze straks nog zonder zadel op Fly zitten. Niet zijn schuld.
Chantal was echt op der gemak bij Darren en de dieren. Ze zag Evelyn steeds hyperder worden en dat ging weer over in Fly. Door Evelyn werd Fly echt steeds drukker. Chantal gaf een goede ruk aan het touw. Fly schrok er een beetje van maar hield gelijk op met kloten. Chantal keek voor der uit en zag het asfalt veranderen in een groen breed graspad. Toen Fly daar op kwam werd ze weer hyper omdat ze graag wilde rennen. Chantal werd Fly even zat en gaf toen een goede ruk aan het touw. "Gedrag je eens Fly. Ik heb geen zin om boos op je te worden." Na het goed stem verheffing gebruikt te hebben ging Fly zich perfect gedragen. In haar ooghoeken zag Chantal Darren nieuwsgierig van Fly naar haar kijken. Ze keek hem aan en hoorden zijn uitdagende stem en zag zijn uitdagende lach. "Nee ik heb nog niet zonder zadel gereden op Fly en ik ga het hier ook niet doen." Toch begon het te kriebelen. Die uitdagende lach van Darren kon ze niet uit haar hoofd krijgen. Chantal liet Darren's hand los en deed Fly der halstertouw als teugels. Ook had ze nog nooit zonder hoofdstel gereden dus dat was toch erg spannend. Ze zou en moest die uitdagende blik van zijn gezicht af krijgen. Ze sprong op Fly en dreef haar aan. In het begin ging het prima Fly gooide zelfs haar hoofd niet in de lucht zoals ze met het bit deed. Ineens vloog er een vogel vanuit de boom dicht over Fly en Chantal heen. Fly had het niet verwacht en schrok zich rot. Ze stijgerde heel ietsjes en ging toen in volle galop er vandoor. Op het bospad zag Chantal een omgevallen boom liggen. Alles wat Chantal probeerde om Fly terug in stap te krijgen werkte niet. Fly wilde over de omgevallen boom springen maar zag op het laatste moment dat de boom veelste hoog was en weigerde voor de boom. Chantal had het niet verwacht en vloog over Fly der nek heen en zo aan de andere kant van de boom. Chantal probeerde om er in een koprol vanaf te vallen maar het was toch nog even te onverwacht. Ze landen op haar zij en daardoor op haar rechter arm waar een krakend geluidje in te horen was. Fly stond over de boom heen te kijken wat haar baasje deed en bleef braaf bij Chantal staan zodat Darren kon zien waar Chantal was. Hard begon ze te hinniken en hoopte dat Evelyn haar hoorde en Darren mee naar hun toe nam. Chantal had goed last van haar arm maar stond toch op. Heel even was ze duizelig maar besteden daar geen aandacht aan. Toen ze stond ging ze gelijk naar Fly kijken hoe het met haar was. Waarschijnlijk was die goed geschrokken van de vogel omdat het zo onverwacht was. Chantal klom over de boom heen en probeerde de pijn in haar arm te negeren. Waarom was ze ook zo dom geweest om die uitdagende lach van Darren's gezicht af te willen halen. Met veel pijn en moeite lukte het uit eindelijk om aan de goede kant van de boomstam te komen. Ze deed het touw weer normaal. Ze had in ieder geval geluk gehad dat ze niet op der hoofd was gevallen want ze had natuurlijk ook geen cap op. Snel controleerde ze Fly of ze geen wondjes had. Gelukkig had ze die niet en haalde Chantal opgelucht adem. In haar ooghoeken zag Chantal dat Darren kwam aangerend met een vreselijk bezorgde uitstraling op zijn gezicht. Ze keek gelijk naar hem van rustig maar.
Darren liet Evelyn stilstaan toen Chantal het halstertouw als teugels vastknoopte. Voor hij het wist stapte ze op Fly voor hem uit. Het graspad was tenminste goed om over te rijden. Precies op het moment dat hij iets tegen haar wou zeggen vloog er een vogel langs. Fly stijgerde en schoot er vandoor. Evelyn wou erachter aan gaan maar werd door hem tegengehouden. Dack en Indy rende er wel achteraan. Vlug floot hij zodat Fly niet nog erger zou schrikken. Evelyn begon te draven en tegen te stribbelen. Fijn, hij was niet sterker dan een paard. Met tegenzin gaf hij Evelyn maar een beetje haar zin en rende hij met haar aan de hand en de honden achter hen naar Chantal toe. Fly rende op een boomstam springen die veel te hoog voor haar was. Met tegenzin keek hij toe hoe Chantal op de grond neerkwam in een nogal verkeerde houding. Fly begon te hinniken. Snel bracht hij Evelyn naar de merrie toe om haar te kalmeren. Ondertussen had Chantal hem met een rustige blik aangekeken. Alsof hij rustig kon worden nadat ze van haar paard af was gevallen en waarschijnlijk iets gebroken had. Het halstertouw van de merrie's knoopte hij aan elkaar vast en haakte zijn arm erin zodat hij ze vast had. Gelukkig werd Fly al iets rustiger en stond ze eens een keertje stil. Indy kwam piepend naar haar baasje aangelopen. Hij stak voorzichtig zijn hand uit naar haar arm. "Als je me toestaat." Zorgvuldig om haar zo min mogelijk pijn te doen keek hij vlug naar haar arm. Er veel aanzitten wou hij niet. Straks zou ze nog helemaal in een krimpen van de pijn. De paarden trokken aan zijn arm waardoor hij een stap achteruit moest zetten zodat hij weer stevig stond. "Kom we gaan naar huis en dan door naar het ziekenhuis." Terwijl hij zoveel mogelijk probeerde haar blik te ontwijken keek hij haar toch met een geheel rustig gezicht aan. Een van de redenen dat hij alleen aan gevorderde en echte beginners les gaf. Als iemand eraf viel kon hij er niet tegen om ernaar te kijken. Laat staan om degene die viel daarna ook nog te moeten helpen. EHBO was niet zijn sterkste punt. Evelyn en Fly hield hij beide in een hand vast omdat ze beide nogal trokken. Elke keer wanneer de ene sneller begon te lopen kwam de andere er achteraan. Uiteindelijk was hij het redelijk zat en gaf hij beide een ruk aan het halstertouw. De twee merries gingen naast hem lopen en luisterde verder goed. Bij zijn huis begonnen ze echter weer te klieren. Telkens proberen te ontsnappen waardoor hij weer stevig moest gaan staan en zijn spieren aan moest vallen. Nog even en hij had morgen ongelofelijke spierpijn. Vlug zette hij Fly en Evelyn in de paddock waarna hij het hek goed dichtdeed. Hij viste autosleutels uit zijn zak waarmee hij naar de auto liep en de deur voor Chantal opendeed. Als zijn zou zitten ging hij wel even een mitella voor haar halen zodat ze niet heel de tijd haar arm hoefde te ondersteunen. In de stallen had hij een EHBO kist liggen. De honden zette hij in de stal van Evelyn zodat ze niet weg zouden lopen. Een bak water zette hij erbij. Met de mitella liep hij naar Chantal toe. Handig, en ongelofelijk zachtjes bond hij het ding om haar arm heen en knoopte het vast in haar nek. Toen hij zelf eenmaal in de auto zat draaide hij het contact snel om, zette de auto in zijn achteruit en gaf redelijk gas zodat ze snel bij het ziekenhuis zouden zijn. Het was een redelijk stukje rijden naar het centrum. Doordat de auto in de zon had gestaan was het binnen ongelofelijk warm geworden. Ook was het de auto van zijn moeder, eigenlijk van hem, waar altijd de verwarming aanstond. Priegelend met alle knopjes op het stuur probeerde hij de ramen open te doen. Uiteindelijk deed hij het toch maar met de knopjes naast hem. De verwarming probeerde hij uit te zetten met een ander knopje wat aardig ging. Wie weet zou hij deze auto nog een keer onder de knie gaan krijgen. Nieuwsgierig keek hij achterom of er misschien nog een auto achter hem zat. Hier reed haast nooit iemand, en er stonden geen flitspalen of iets. Hij schakelde nog eens en trapte daarna redelijk rustig het gaspedaal in. De meter bij het dashboard ging steeds verder naar rechts. Steeds dichter kwamen ze bij de bebouwde kom. Vlug ging hij over op een normale snelheid voor hij weer eens op zijn kop zou krijgen.
Jammer genoeg hielp haar blik naar Darren van rustig maar niet helemaal omdat hij toch erg bezorgd deed. Ze zag Indy piepend naar der toe komen maar negeerde het omdat ze van Indy geen jankende hond wilde maken. Ze keek naar Darren die met zijn handen naar der arm kwam. Ze vertrouwde Darren zo dat ze het toe liet. "Ja hoor ik vertrouw je en weet dat je me geen pijn doet." Heel even had ze goed pijn toen Darren voelde maar liet niets er van merken. Zeker omdat ze net nog zei dat ze wist dat hij haar geen pijn ging doen. Na het voelen van Darren wilde Chantal Fly van hem over pakken maar tot haar verbazing liet Darren het niet toe en liet Fly en Evelyn zelf vast. Omdat Chantal toch geen paard vast had kon ze met haar linker arm haar rechter ondersteunen. Chantal zuchten diep en voelde zich echt dom dat ze van Fly was gevallen. Eenmaal thuis gekomen zetten Darren de merrie's in de paddock en zetten hij Chantal in de auto. Veel had ze niet te willen maar ergens begreep ze Darren wel. Hij was nu gewoon bezorgd om der wat ze begrijpelijk vond. Ze had het zelf ook gedaan als hij van Evelyn was afgevallen. Toen Darren uit de stallen kwam had hij iets in zijn handen wat wist ze niet. Toen hij in de auto kwam zag ze dat het een mitella was. Voor ze het wist deed Darren hem bij haar om en veel te willen had ze ook niet want hij deed het toch. Eenmaal bij het ziekenhuis aan gekomen zuchten Chantal diep omdat ze gewoon bang was dat haar arm gebroken was. Ze liep met Darren naar binnen en gaf hij pasje bij de balie af en vertelde wat er was gebeurt. Na een kwartiertje in de wachtkamer kwam de verpleegster haar op halen en liet foto's maken. Na het foto's maken werd Chantal in een onderzoekkamer gezet en moest daar tien minuutjes wachten toen kwam de arts langs om de foto's te bekijken. Chantal keek naar Darren met een iets bezorgde blik. Toen ze namelijk van Fly afviel hoorde een een krakend geluidje maar dacht dat het een tak was. Toen de arts de foto's had bekeken vertelde hij dat haar arm inderdaad gebroken was maar dat was met zes weken gips makkelijk te genezen ook hoefde het niet gezet of geopereerd te worden. Er zou een verpleeg(st)er komen om haar arm te gipsen en ook moest ze oefeningen doen. Het gips mocht alleen niet nat worden wat echt nu balen was waarom moest ze nou ook in de zomer haar arm breken. Nu zou ze kleur verschil krijgen maar ook niet lekker kunnen afkoelen als het stikheet was. Beetje balend zat Chantal te kijken naar hoe haar arm in het gips werd gezet.
Darren parkeerde de auto dicht bij de ingang van het ziekenhuis. Samen met Chantal liep hij naar binnen waar ze zich eerst moesten melden, daarna moesten wachten en dan toch eindelijk geholpen werden. Stilletjes liep hij achter de verpleegster en Chantal aan. Hij wachtte geduldig tot de foto's gemaakt waren en ging daarna mee naar een of ander kamertje. De meeste blikken van Chantal probeerde hij niet op te vangen. Toch viel hem die ene bezorgde blik op. Straks was haar arm gebroken. Moest hij dan Fly gaan rijden? Hij kon rijden maar op Fly? Dat was redelijk raar. Ontspannen liet hij zich achteruit zakken in de stoel waarop hij zat. Zouden de honden alles al helemaal omgegooid hebben? Lang hoefde ze gelukkig niet te wachten aangezien er iemand aankwam met de foto's. Nieuwsgierig probeerde hij iets op te vangen van de foto. Zoiets zag er toch best wel gaaf uit. Je eigen botten zien, en dan ook de breuk. Dat laatste was wel iets minder. Chantal haar arm moest in het gips. Zolang duurde dat ook niet. Hij stond even op en liep naar een verpleegster toe waar hij kort mee praatte. Daarna kreeg hij een behoorlijk groot doosje in zijn handen geduwd met een blaadje erbij. Hij bedankte de verpleegster en ging terug naar Chantal om haar mee te nemen richting de auto. Er moesten nog een aantal afspraken gemaakt worden, maar dat ging ook ongelofelijk snel. Pas toen ze weer in de auto zaten trok hij zijn mond open. "Zes weken gaan redelijk snel voorbij." zei hij zachtjes. Wat moest hij zeggen? Dat hij het zo ongelofelijk erg voor haar vond en zich dood was geschrokken? "Heb een hoes voor om je arm heen gekregen zodat je nog gewoon kan douchen en kan zwemmen." Vooral met dit weer was het een lust om gewoon te kunnen douchen en zwemmen. Het ging makkelijk met zo'n hoes om het gips heen. Dan kon je gewoon alles doen. Zonder dat hij het eigenlijk merkte ging hij weer sneller rijden toen ze op de lange weg naar zijn huis reden. Zijn blik hield hij strak op de weg gericht. Af en toe bewoog hij zijn hand om te schakelen, voor de rest zat hij stil. Het grind maakte behoorlijke herrie toen hij het erf op reed. Vanuit de stallen was geblaf te horen en in de paddock begonnen de merries te hinniken. Darren stapte uit en deed de deur voor Chantal open. Hierna opende hij de andere deuren van het huis zodat ze weer konden gaan en staan waar ze maar wouden. Nog steeds was het wel een beetje wennen dat Chantal nu bij hem woonde, maar problemen had hij er echt niet mee.
Na het gipsen kreeg Chantal weer een mitella om. Het gips was roze van kleur omdat ze dat toch wel grappig vond. Het gips zelf was alleen niet zo maar ja. Chantal zag Darren met de verpleegster praten en zag dat hij iets van haar kreeg. Chantal stond op en liep naar Darren toe. Samen met hem liep ze naar de auto en stapte in. Toch was het in stappen toch nu een stuk lastige nu der arm in het gips zat en ze amper er iets mee kon doen. Toen Darren zei dat zes weken snel voorbij gingen zuchten Chantal even. "Misschien wil maar ik kan zes weken niet op Fly rijden. Misschien moet ik der dan maar steeds longeren. Of jij moet haar willen rijden." Ze keek hem aan maar zag dat hij meer met het rijden bezig was dus keek ze weer voor der uit. Eigenlijk moest ze nu als ze thuis kwam weer even op Fly stappen omdat ze als ze te lang ging wachten misschien niet meer durfde te rijden. "Ik zit te denken misschien moet ik zo even nog op Fly. Straks durf ik er misschien niet meer op en dat wil ik niet." Waarschijnlijk vond Darren het helemaal niet goed dat ze het wilde maar ja ze wilde zelf niet dat ze niet meer durfde te rijden. Toen ze op het erf aankwamen hoorde ze de honden blaffen en de paarden hinniken. Toen Darren de deur voor haar open deed stapte Chantal met veel moeite uit maar negeerde de moeite eigenlijk. Chantal had geen zin om nu stil te gaan zitten. Ze haalde der arm uit de mitella en liep naar de kruiwagens en wilde de stal van Fly gaan uitmesten. Stil zitten was echt niets voor haar en uit de running door een arm in het gips gaf ze al helemaal niet om.
Verbaasd keek hij naar Chantal die een kruiwagen pakte en naar de stal van Fly wou gaan. Vlug liep hij naar haar toe en tilde haar op zodat ze wel stil moest blijven. Zachtjes voor haar arm wandelde hij naar de paddock toe waar de merries in stonden. Voor hij haar neerzette keek hij haar behoorlijk koppig aan. "Je moet me één ding beloven. Tot de zes weken over zijn doe jij niets met je arm. Straks moet je nog langer in het gips omdat je gewoon door blijft gaan. Dan kan je nog langer niet op Fly rijden en moet je nog langer stilzitten." Zijn mini preek was over en hij zette haar neer op de grond waarna hij het halster van Fly pakte en haar naar hem toe riep. Fly was makkelijk te vangen en zo ook makkelijk mee te nemen naar de andere paddock. In de paddock bleef hij stilstaan waarna hij wachtte tot Chantal naar hem toe zou komen. Haar optillen was makkelijk. Eerst een voet op zijn knie zetten waarna hij haar middel vast kon pakken en haar kon ondersteunen terwijl ze zelf verder klom. Fly trok een beetje aan het halstertouw. Gelukkig stopte ze snel toen hij haar op haar kop gaf. Evelyn protesteerde behoorlijk dat zij geen aandacht kreeg. Straks zou hij nog wel proberen of hij verder kon met haar. Eens zien wat hij nog meer kon bedenken om met haar te doen. Misschien vond ze het leuk om tegen zo'n stomme yoga bal te trappen. Morgen kwamen ze het dak van de bak maken, dat zou wel een tijd duren, ook ging hij verder met Evelyn. En misschien ook nog eens Fly rijden. Kijken of hij met haar overweg kon. Tot nu toe leek ze wel een beetje op Evelyn alleen dan beleerd.
Toen Chantal wilde beginnen met mesten werd ze ineens opgetild door Darren. Veel kon ze niet omdat hij haar te goed vast had. "Darren wat ga je doen ik wilde gaan mesten." Chantal deed haar linker arm om Darren's nek zodat ze toch nog iets beter zat en veiliger. Toen ze Darren's blik zag wist ze al dat er een preekje aan zou komen. Na het preekje werd ze neergezet. "Maar ik kan niet stil zitten. En ik wil jou niet alles alleen laten doen. Vind het al erg genoeg dat ik niet mag rijden van de dokter." Tot haar verbazing pakte Darren het halster van Fly en keek naar haar van kom je nou nog je wilde toch weer even zitten. Chantal liep de paddock in haar arm had ze nog steeds niet in de mitella gedaan. Met hulp van Darren kon ze toch makkelijk op Fly komen. Nog steeds elke keer als Darren der vast hield of ook maar aanraakte kreeg ze een heerlijk warm gevoel. Met haar goede hand hield ze een pluk manen vast en keek naar Darren. Toch was het vreemd het was liefde op het eerste gezicht toen ze hem zag. En nu woonde ze zelfs bij hem in zijn nou ja hun huis. Beter kon ze het niet hebben nou als haar arm niet gebroken was dan was het beter. "En heb je er over nagedacht? Wil je Fly voor me gaan rijden ze moet echt beweging hebben en Evelyn is voorlopig nog niet helemaal beleerd of wel?" Ze keek hem aan en op haar gezicht kwam toch weer even een glimlach.
