A new boss?

Chantal moest lachen toen Darren yes m'dam zei. Lachend liep ze naar de stal van Fly. "Hee meidje." Fly hinnikte gelijk vrolijk toen ze de stem Chantal hoorde. Ineens hoorde ze de honden aankomen gerend en geblaft. "rustig Dack en Indy. Straks raakt Fly nog gestrest door jullie." Vrolijk ging Chantal haar merrie voeren. "Volgende keer gewoon in de paddock blijven nu heb je mij meer werk bezorgd." Nog steeds was Dack aan het blaffen en al snel kwam Darren der aan en riep Dack bij zich. Gelukkig hield Dack op met blaffen helemaal toen Darren hem aan haalde. Ineens uit het niets vroeg Darren of ze wilde blijven eten. En ze aten zelfs zelf gemaakte pizza als ze iets lekker vond dan was dat toch echt wel pizza. "Hmm lijkt me lekker zolang ik het maar niet hoef te maken." Ze dacht na wat Indy dan moest eten maar bedacht ineens dat ze in de auto nog een klein zakje met voer had liggen. "Dan moet ik wel even naar de auto om voer voor Indy te pakken want ze kan moeilijk zonder eten blijven." Chantal liep naar der auto en zocht die door in de kofferbak vond ze het zakje voer en nam het mee en liep de stallen weer in.

Darren knikte een keertje enthousiast. Met plezier zou hij voor haar een pizza klaarmaken. "En dan ga ik Evelyn haar eten brengen en haar op stal zetten." Vrolijk wandelde hij naar de stal toe waar hij het halster pakte. Daarna hobbelde hij naar de paddock waarna hij Evelyn meenam naar haar stal. Het eten lag al klaar dus ze kon zo beginnen met eten. Voordat hij naar binnen zou verdwijnen ruimde hij nog een aantal dingen op en sloot hij de grote deur voor de stallen. Nieuwsgierig of Chantal al klaar was met wat ze allemaal moest doen keek hij even het erf rond. Samen met Dack wandelde hij richting de keuken. Voor deze ene keer zou Chantal naar binnen mogen. Nu was het namelijk ook niet zo'n pest bende. Als je een aantal speeltjes van Dack kon wegdenken en alle zooi van hem. Veel was het niet, hier en daar een aantal cd's, boeken, en voor de rest nogal wat vaat. Ach, ze moest het er maar mee doen. Uit de koelkast toverde hij een aantal dingen tevoorschijn en hij begon met de bodems te maken. Af en toe moest hij even Dack aandacht geven voordat hij irritant werd. De tafel was al leeg, dus daar hoefde hij niet meer naar om te kijken. Dack stond op de uitkijk voor als Chantal zou komen. Soms rende hij naar de kamer waar hij dan weer een ander speeltje ging halen. Dat beest werd ook nooit moe. Nu de bodems klaar waren moest hij toch echt weten wat ze erop wou.

Chantal liep naar Fly toe toen ze in de stallen was. Ze ging bij Fly de stal in en deed de deur wel dicht zodat Fly niet kon ontsnappen. Ze ging even lekker knuffelen met Fly. Na het knuffelen bedacht ze dat ze maar naar Darren moest omdat ze bleef eten. Ze liep Fly der stal uit en ging naar de deur die ineens dicht zat. Ze probeerde hem open te doen maar hij zat op slot. Chantal voelde gelijk of ze der sleutels bij zich had maar dat had ze dus niet. Die had ze net vast in de auto laten liggen toen ze naar voer voor Indy zocht. Lekker was dat dan Darren had der gewoon opgesloten in de stallen. Ze voelde in haar broekzak voor der mobiel zodat ze hem kon bellen. Ze had door dat hij niet in haar broekzak zat en besefte dat hij nog buiten lag te drogen. Chantal zuchten en hoopte dat Darren snel genoeg door zou gaan krijgen dat ze niet naar het huis kwam. Ze ging op een baal hooi zitten die beneden lag. Ze had uit der zadelkast een boek gepakt die ze laatst had gekocht. Het was een boek over vrijheidsdressuur geweldig vond ze dat altijd. Ze ging maar eens beslissen wat voor kunstje ze Fly ging leren. Het compliment vond ze toch wel erg gaaf en was makkelijk aan te leren. Dat was het eerste kunstje dat ze Fly ging leren. Ondertussen rende Indy in de tuin van Darren rond. Via het keukenraam kon je zien wat Indy deed.

Darren keek raar op toen Dack opeens weg schoot naar buiten. Indy was er aan het klieren. "Indy, waag het niet want ik ben niet bang om je binnen te halen." Nadat hij het had gezegd kwam ze binnen zitten samen met Dack. Niet veel later rende Dack naar de hal en begon tegen een deur te springen. Hij trok een deur open en keek naar Chantal. "Jij bent ook niet nieuwsgierig wat er achter elke deur zit." Zijn gezicht stond nadenkend. Hijzelf zou allang alle deuren hebben open getrokken en daarna stilletjes naar binnen zijn gekomen. Op de deur hing een blaadje met verboden toegang. Dat maakte het voor hem juist nog interessanter om te gaan kijken. "Wat wil je drinken en wat moet er op je pizza?" Vroeg hij daarna onschuldig. Nadat hij zichzelf een keertje op had gesloten in de stallen en daarna zijn sleutel kwijt was geraakt had hij maar een deur laten maken en hield hij zijn sleutels overal bij zich. Dack en Indy kwamen ook aangelopen en rende door de stallen heen. Misschien moest hij voortaan maar eerst de stallen helemaal controleren voordat hij alles ging afsluiten. Iemand anders in de stallen hebben was nog wel wennen. Dack kwam piepend naar hem toe met zijn voerbak in zijn mond. "Je mag niet bedelen dat weet je, en het is nog geen tijd voor jou eten." Alsof Dack zich daar iets van aan trok. Nee, de reu kwam in opstand en begon te blaffen en te grommen. "Waag het en je krijgt geen eten." mompelde Darren naar beneden. Na zijn woorden sloeg Dack weer om naar de lieve hond en begon hij met zijn neus tegen zijn knie aan te duwen. "O, sorry dat ik had opgesloten." zei hij nog voordat hij terug ging naar de keuken om te kijken of de over al klaar was met verwarmen.

Chantal was zo diep verzonken in het boek dat ze zich rot schrok toen ze de stem van Darren hoorde. "Nee ik ben niet zo erg dat ik alles open trek." Chantal stond op en liep naar hem toe. "Wat heb je voor drinken? En wat op de pizza gaat maakt mij niets uit." Ineens zag ze Indy weer. "Hoe komt Indy in je huis?" Chantal keek een beetje raar op toen Indy ineens vanuit het huis kwam aangerend. Ze zag Dack met zijn voerbak komen bedelen. Chantal vond het een grappig gezicht maar ook wel irritant eigenlijk dat die hond aan het bedelen was. Blijkbaar vond Darren dat ook want hij gaf Dack op zijn kop. Toen Chantal mee liep naar de keuken zei Darren dat het hem speet dat hij der opgesloten had. "Maakt niet uit kan gebeuren nu heb ik wel kunnen lezen hoe ik Fly kunstjes kan lezen. En als je me nog een keer opsluit dat kom ik gewoon via deze deur naar binnen en laat ik je zo erg schrikken." Stiekem vond ze het gewoon te grappig zelf had ze ook wel eens een keertje iemand opgesloten. "Heb je trouwens een bakje ofzo voor Indy der brokjes? Ze moet natuurlijk wel eten." Chantal keek hem aan en was benieuwd wat er allemaal op de pizza ging. Toen ze het bakje had gekregen van Darren gaf ze Indy der brokjes. Chantal zag Dack al op het bakje af komen. "Nee Dack laat het uit je hoofd dat voer is voor Indy niet voor volwassen honden." Chantal keek even streng naar Dack en hoopte dat hij ook naar haar zou luisteren.

Darren ging verder met de dingen waar hij mee bezig was tot hij de vraag kreeg wat hij allemaal te drinken had. Goede vraag. "Indy is via de achterdeur in de keuken gekomen." De makkelijkste route naar binnen. De voordeur was te moeilijk, die werd dan ook amper gebruikt, de staldeur was eigenlijk niet de bedoeling, dan bleef de achterdeur open. O, en je had ook nog de klapdeuren maar die deed hij nooit open omdat hij ze dan niet meer goed dicht kreeg. Drinken ging hij zo kijken, eerst moest hij een aantal andere dingen doen. Bakje voor Indy, de andere voerbak van Dack. Als ze maar geen ruzie gingen krijgen. Lachend keek hij hoe Chantal probeerde Dack bij te brengen dat hij niet aan Indy haar brokjes mocht zitten. Stel dat hij het niet zou doen, dan was het een vooruitgang in luisteren naar anderen. Nadat hij een aantal dingen uit de koelkast had gepakt keek hij naar het drinken. "Er is cola, chocomelk, sprite als dat nog goed is, en pomelo." Ergens moest hij nog meer hebben staan, maar dan spreek je over ergens. In dit huis kon hij helemaal niets vinden. Misschien kwam het door de rotzooi, of gewoon omdat hij niet onthield waar hij al zijn spullen neergooide. Met boodschappen liep hij naar de koelkast, dat zette hij erin, de dingen die naar boven moesten in de koelkast gingen naar boven. Maar wat daar allemaal in zat wist hij niet. Binnenkort ging dat ding weer leeg, wanneer hij verder ging met de bak. Aangezien hij het zielig vond voor Dack dat hij moest kijken hoe Indy haar brokjes aan het opeten was ging hij ook maar zijn voerbak vullen. Echter toen hij de bak wou pakken werd er naar hem gegromd en geblaft. Gelijk kreeg Dack een tik op zijn neus. "Nu moet je wachten tot na het eten." Dack kwam gelijk sorry zeggen en duwde weer heel de tijd zijn neus tegen Darren zijn knie aan. Uit een kastje toverde hij twee glazen tevoorschijn voor het drinken.

Chantal was echt streng voor Dack ze wilde echt niet dat hij aan Indy der brokjes zou komen. Op een gegeven moment ging Dack zelfs weg. Chantal letten toe weer op Darren die vertelde wat hij voor drinken had. "Ehum Ik wil wel een cola." Chantal keek een beetje de keuken rond eigenlijk was het een bende net zoals in de woonkamer die ze makkelijk kon zien. Chantal begon door te krijgen dat Darren geen vriendin had anders was het wel opgeruimd in huis. Tenzij zijn vriendin ook een rommelkont was. Darren wilde blijkbaar Dack eten geven maar ineens ging hij grommen. Chantal keek erg verbaast als je Dack zo zou zien zou je niet zeggen dat hij voernijd had. Chantal zag dat Darren twee glazen pakte. Het liefste zou ze nog veel meer te weten willen komen van hem of hij inderdaad geen vriendin had misschien maakte zij zelf dan wel een kans bij hem maar hoe kon je het subtiel aan hem vragen. Dat wist ze nog niet helemaal misschien zou hij er ook wel zelf mee komen. In ieder geval had Chantal het erg naar der zin hier. En ze kon aan Fly merken dat ze het ook erg leuk vond alleen dat stomme uitbreken zo irritant. "Ik denk dat je Fly maar gewoon in haar stal morgen moet laten anders breek ze steeds uit. Ze zal het niet leuk vinden maar pech dan had ze dat maar niet moeten flikken. Want eigenlijk was het best leuk wat ik aan het doen was voordat Fly uitbrak." Met een onschuldige glimlach keek ze naar hem.

Darren haalde de fles cola tevoorschijn en schonk de twee glazen in. Eentje gaf hij aan Chantal de andere zette hij in een hoek van het aanrecht. Terwijl hij het klokje zette van de oven, wat echt een ramp was, luisterde hij naar Chantal. Fly morgen in de stal laten? Als de stal dan maar heel zou blijven. "Morgen ga ik nieuwe sloten halen voor op de hekken. Evelyn heeft verzonnen hoe je die dingen open moet krijgen en zo komt Fly er waarschijnlijk aan." zei hij terwijl hij een klap gaf op een knopje van de oven. Eindelijk reageerde dat ding en kon hij de tijd instellen. Ondertussen kon hij er alweer een paar minuten vanaf halen. De laatste paar woorden van Chantal haalde hem uit zijn hele knopjes ban. Nog steeds fronsend keek hij omhoog naar haar. Zijn uitdrukking veranderde echter toen hij de woorden nog een keertje liet doordringen. Voor het eerst sinds tijden wist hij niet wat te zeggen. Hij keek alleen maar met grote ogen naar Chantal. Aan de ene kant gelukkig, maar aan de andere kant ook jammer genoeg begon Dack weer tegen zijn knie aan te duwen en nu ook te likken. Darren gaf de reu een duw maar het werkte niet aangezien Dack gewoon doorging. Hij zuchtte eens diep en liet het maar voor wat het was. Met een moeilijk gezicht keek hij naar Chantal. "Ken je het warme gevoel die iemand je geeft als je diegene ook maar aankijkt? Of aanraakt, of in de buurt van diegene bent." Voor kort was hij stil. "Dat gevoel geef jij mij." Het tweede kwam er nog moeizamer uit als het eerste gedeelte.

Chantal luisterde naar Darren's woorden. De woorden die verklaarde waarom Fly uitgebroken was. "Aha dus jou paard is de oorzaak. Ik was al bang dat Fly de oorzaak er van was en dat ik dan misschien een andere stal moest zoeken." Chantal vond het een grappig gezicht hoe Darren haast ruzie maakte met het klokje van zijn oven maar toen Darren haar echt serieus aan keek toen ze een bepaald aantal woorden had gezegd. De woorden dat ze iets leuks aan het doen was toen die merrie van der los liep. Ze zag hem met grote ogen naar der kijken en blijkbaar kon hij helemaal niets meer zeggen. Ze zag zijn moeilijke gezicht met welke hij haar aan keek. Toen hij begon te praten viel haar mond haast open ze hield hem nog wel dicht maar daar was ook alles mee gezegd. Zij zorgde gewoon voor een warm gevoel bij hem. Chantal had hetzelfde naar hem toe maar wist niet hoe ze het moest zeggen. Ze kon maar één manier bedenken om te laten merken dat ze hetzelfde voor hem voelde. Ze ging beter voor hem staan en bracht haar hoofd meer naar hem toe. Terwijl ze dat voelde ze Indy aan haar broek trekken. Chantal besloot om Indy nu maar gewoon te negeren. Toen Chantal dicht genoeg met haar gezicht bij Darren fluisterde ze "Dit vond ik leuk voordat we gestoord werden." Een kans om iets terug te zeggen had Darren niet want Chantal begon hem al te zoenen. Dat Indy aan het klooien was merkte Chantal niet eens meer omdat ze nu gewoon een fijn gevoel had. Indy kreeg door dat ze geen aandacht kreeg van Chantal en ging toen maar naar Dack rennen en sprong volop tegen hem aan.

Darren keek nogal moeilijk naar Chantal. Wachten op een antwoord leek wel eeuwen te duren. Nog voor hij ook maar iets kon doen of over haar woorden na kon denken werd hij al gezoend. Tegenstribbelen deed hij niet. Integendeel hij zoende haar terug, rustig maar je kon merken dat hij vrolijk was. Achter hem hoorde hij poten op de vloer. Waarschijnlijk de honden die aan het klieren waren. Hij beëindigde de kus, jammer genoeg. Wel bleef hij met zijn gezicht dicht bij de hare staan. "Negeren is een optie." Darren bleef nog even zo staan voor hij haar een korte zoen gaf en daarna zijn aandachtig richting de oven richtte voor de pizza's. Voor je het wist waren ze zwart en kon je opnieuw beginnen. Dack begon weer tegen zijn knie aan te duwen en heel de tijd te likken. "Ga maar alvast halen." zei hij een beetje afwezig. Dack rende in volle vaart te trap op en kwam terug met een blauwe band en een doosje. Alsof hij het altijd deed legde hij het neer op een stoel en ging daarna zitten met zijn blik op de spullen gericht. Omdat de pizza's nog niet klaar waren kreeg Dack alvast zijn eten. Zodra de bak op de grond stond zat de reu zijn hoofd er al in. Ongeduldig keek hij weer hoever de pizza's waren. Net toen hij zijn glas wou pakken ging de wekker. Vlug trok hij de oven open en viste hij de pizza's eruit. "Eten, eindelijk." De pizza's waren beide hetzelfde omdat hij niet wist wat hij erop moest doen. Een bord gaf hij aan Chantal, de andere tilde hij op net zoals zijn glas en nam hem mee richting de bank. Met een zucht liet hij zich op de bank vallen.

Chantal vond het echt jammer dat Darren stopte met zoenen maar ja ze konden moeilijk zo uren blijven staan. Hij bleef nog wel dicht bij haar staan met zijn gezicht. En zei nog iets over haar opmerking over het gestoord door Fly worden. "Ja maar kon der moeilijk los over je erf laten lopen." Al snel had Darren weer aandacht voor de pizza's maar goed ook want Chantal had geen zin in zwarte pizza. Ook was Dack weer aandacht aan het vragen en hij wist precies wat Darren bedoelde toen hij zei ga maar alvast halen. Toen Dack weg rende rende Indy natuurlijk weer achter Dack aan. Blijkbaar vond Indy hem nu al een maatje. Toch zag Chantal dat Indy moe begon te worden. Chantal dacht die gaat vanzelf wel slapen als ze echt te moe werd. Chantal zag Dack terug komen met een band en een doosje ze zag alleen Indy niet terug komen en ging toch even kijk waar ze was. Indy was op de deurmat in slaap gevallen. Chantal vond het erg schattig en liet haar gewoon liggen. Ze liep weer terug naar de keuken en kreeg een bord van Darren met de pizza. Ze liep met hem mee naar de woonkamer en ging in het hoekje van de bank zitten. Het liefste zou ze gewoon tegen hem aan komen zitten maar dat vond ze niet dat dat nou eenmaal kon. Eigenlijk was ze best nieuwsgierig naar wat het voor band en voor doosje was.

Normaal gesproken zou hij de tv hebben aangezet. Nu was het toch niet zo'n goed idee om dat te doen. De pizza was al voorgesneden dus je kon de stukjes los halen. Tenminste, makkelijk. Met een beetje moeite lukte het je wel. Dack ging onder de tafel op een groot kussen liggen en nestelde zich helemaal in. Zijn kop lag op de rand van het kussen. Darren had alle stukjes los gekregen en schoof ze nu weer in elkaar. "Eet smakelijk." Gretig hapte hij in een stukje pizza die al snel verdwenen was. Honger stillen met junkfood was toch best wel slecht. Zoiets deed hij maar al te graag. Tijdens het eten keek hij de kamer eens rond. In het raamkozijn stond een glas, op de tafel lag de post van een week, hier en daar de speeltjes van Dack en nog wat troep. Jammer dan, niemand had er last van. Lang duurde het niet voor hij zijn pizza op had en begon met zijn glas cola. Chantal zat in een hoekje van de bank. Indy lag te slapen, iets wat hij ook wel wou doen. Heerlijk rustig. Geen paard die je kwam irriteren, geen hond die je kwam pesten, nee helemaal niets. Net toen hij zijn bord op de tafel had gezet kwam Dack overeind en ging hij de band halen en het doosje. Afwachtend ging de reu op de grond zitten met de spullen in zijn bek. Darren pakte de spullen aan en gaf Dack een aai. Met een vies gezicht trok hij de broekspijp van short iets omhoog en strekte zijn been. Een aantal roze plekken waren nu op zijn knie zichtbaar. Gelijk begon Dack te piepen en begon hij weer met zijn neus er tegen aan te duwen. Ook was er een grote roze streep zichtbaar. Hier en daar was nog niet alles goed genezen, maar dat zou nog wel komen. Littekens zou hij altijd blijven hebben, dat was nou eenmaal zo. Uit het doosje haalde hij twee pillen die hij met zijn cola naar binnen werkte. Dack bracht het doosje weer weg en ging daarna tegen zijn voeten aanliggen.

Darren zei eet smakelijk en begon te eten. "Inderdaad eet smakelijk." Chantal begon rustig van haar pizza te eten. Darren had hem zelfs al in punten gesneden. Af en toe pakte ze haar glas met cola en nam een slok er van. Van uit de gang kwam een erg slaperige Indy de kamer in gelopen. Nou lopen was het niet echt het was meer een dronkenmansgangetje. Indy zag waar Dack was gaan liggen en Indy ging brutaal op zijn kussen onder de tafel liggen toen Dack op stond om Darren iets te geven. Als snel veel Indy weer inslaap. Chantal keek naar Dack die Darren een doosje bracht. Vanuit haar ooghoeken zag ze dat er pillen in het doosje zaten. Toen hij zijn broek een beetje omhoog deed zag Chantal een aantal littekens die ook nog niet helemaal genezen waren. Chantal werd steeds nieuwsgieriger naar wat dat allemaal voor littekens waren maar ze durfde het echt niet te vragen. Straks zou hij nog boos worden omdat het niet haar zaken waren. Chantal begon naar Indy te kijken die heerlijk op Dack's kussen aan het slapen was. Veel maakte het niet uit omdat Dack bij Darren's voeten gingen liggen.

Darren zag dat Chantal nieuwsgierig keek wat hij aan het doen was. Een kleine lach kwam er op zijn gezicht. Dus toch wel een beetje nieuwsgierig. "Meneer heeft me een tijdje geleden gebeten. Daarbij ging hij rondjes draaien waardoor mijn knie uit de kom raakte en een kapselband scheurde." legde hij snel uit. Meer details en alles wou hij niet geven. Straks werd ze nog bang voor Dack. Gelukkig was de reu nu lekker rustig en alleen een beetje humeurig. Soms beet hij nog wel, maar dat was tijdens het spelen en nooit hard. "Elke avond na het eten doe ik de band om me knie voor de stevigheid en moet ik vieze pillen nemen tegen ontstekingen. Dack komt het brengen. Alsof hij iets goed wil maken." vervolgde hij zijn zegje. Zijn vingers tikte op het glas in zijn hand. Een regelmatig ritme waarbij hij in gedachten wegzonk. Wat een hel was het geweest. Lopen ging nog net zoals het werken met Evelyn. Maar in de avond ging hij elke avond vroeg naar bed omdat hij kapot was. Voor sommige dingen moest je gewoon veel overhebben. Geschrokken keek hij op toen zijn mobiel ging. Gelijk nadat hij op had genomen en de telefoon op luidspreker had gezet hoorde je een vrouw door de telefoon schreeuwen. "Iets zachter graag, ik wil geen gehoorapparaat." mompelde hij richting de telefoon. "Waarom hebben we al een week niets van je gehoord? Je moet ons wel bellen, of ben je zo druk bezig in dat krot dat je er geen tijd voor hebt?" de vrouw ratelde maar door over van alles en nog wat. "O, en trouwens de rekening voor al je paarden spullen is betaald." Darren slaakte een klein zuchtje en probeerde tussen al het geratel door iets te zeggen. "Mam, ademhalen tijdens het praten. Ik ben aan het koken dus ga ik weer ophangen. Doei." Aan het koken was hij allang niet meer, maar hij wou gewoon van zijn moeder af.

Blijkbaar had Darren door dat ze erg nieuwsgierig was naar wat voor band het was en waar de pillen voor waren. Even werd ze rood maar dat verdween alweer snel. "WoOw dat toch beetje heftig. Dat zou je niet verwachten van Dack." Toen Darren vertelde dat Dack de medicijnen en ze kwam brengen moest ze lachen. "Dat is op zich wel weer leuk dat hij het doen." Toch was Chantal nu een beetje op der hoede voor Dack. Net als Darren schrok Chantal van de telefoon die ineens uit het niets af ging. Tot haar verbazing zetten Darren hem op de luidspreker. Ze hoorde een vrouw die alleen maar aan het door ratelde over waarom hij niet had gebeld en andere dingen. Chantal moest erg veel moeite doen om der lach in te houden. Het was gewoon te grappig hoe de vrouw praten. Toen ze zei dat de paardenspullen betaald waren viel Chantal der mond haast open maar al snel moest ze weer moeite doen om der lach in te houden. Helemaal toen hij zei dat hij aan het koken was en daarom moest ophangen. Toen hij had opgehangen schoot ze echt in de lach ze kon er niets aan doen maar het was echt te grappig allemaal. Ondertussen had ze wel der pizza en der cola al op. Ze keek terwijl ze lachte naar Indy die heerlijk op het kussen van Dack lag te slapen.

Met een pruillipje keek hij naar Chantal. Hij zou haar wel iets te lachen geven, alleen moest hij nog bedenken wat. Zijn moeder was gewoon nogal vreemd, en gestoord, maar soms wel lief. Als ze de rekeningen had betaald. Dack stond even op en liep naar zijn kussen toe. Voorzichtig probeerde hij ernaast te gaan liggen, er was alleen niet genoeg ruimte. Dack ging weer voor Darren's voeten liggen met zijn hoofd op zijn poten. Hoe het kwam dat hij Indy niet aanviel was nogal vreemd. Meestal beschermde hij al zijn speeltjes en eigendommen. Hij moest Chantal nog iets te geven om te lachen, en niet hem uit laten lachen. Behoorlijk uitgeput zuchtte hij zachtjes en klopte hij op zijn schoot. Gelijk sprong Dack vanaf zijn voeten omhoog. Nadat de reu een rondje had gedraaid ging hij liggen. Zijn hoofd op de leuning en de rest van zijn lichaam op Darren's schoot. "Je word haast te groot." zei hij licht verbaasd. Als pup had de reu altijd op zijn schoot gelegen. Dag in dag uit. Om het kleinste geluidje was Dack al bang en kroop dan helemaal weg onder zijn shirt. Nu was hij toch wel heel erg veranderd. De stilte die er tussen hem en Chantal hing was redelijk ongemakkelijk. Hij tilde Dack op en legde hem neer op de plek waar hij eerst had gezeten. Met zijn bord en glas in zijn handen pakte hij ook Chantal haar bord. "Wil je nog wat drinken?" Hij had genoeg tijd, wanneer Chantal naar huis moest zou hij vanzelf merken.

[Totaal geen inspi en ongelofelijk chagrijnig --' ]

Chantal vond het nog steeds grappig hoe zijn moeder tegen hem had gepraat. "Betalen jou ouders Evelyn der spullen." vroeg ze verbaast. "En dan vinden ze het ook nog eens goed dat ik met Fly hier sta?"Chantal keek ondertussen naar Dack die eigenlijk op zijn kussen wilde gaan liggen maar door Indy daar niet op kon liggen. Net toen Chantal Indy wilde wakker maken ging Dack weer bij Darren zijn voeten liggen. Chantal keek naar Darren die Dack ineens op schoot nam. Was eigenlijk geen gezicht maar op een andere manier toch ook wel weer erg schattig. Er viel alleen een walgelijke en ongemakkelijke stilte tussen Chantal en Darren wat ze niet echt fijn vond. Ineens stond Darren op en pakte de borden. Gelukkig brak Darren de stilte door te vragen of ze wat drinken wilde. "Ja lekker maar geen drank want ik moet straks nog autorijden. Lijkt me niet handig." Toen Darren weg was had Chantal een best eenzaam gevoel die ze niet had als hij naast haar op de bank zat of gewoon maar in de buurt was. "Is het trouwens handig als ik je mijn 06nummer geef. Mocht er een keer iets met Fly zijn dan kan je me bellen." Stiekem dacht Chantal en misschien dan zelfs een keertje iets afspreken of gewoon smsen. Ineens dacht ze er aan dat haar mobiel nog uit elkaar op een stoel lag te drogen. "Shit me mobiel ligt zeker nog buiten." Chantal stond al op en klaar om naar buiten te gaan.

"Wanneer ze de rekening zien gaan ze waarschijnlijk wel bellen. Ze zijn makkelijk om te praten en nemen alles maar aan als het om paarden gaat." Darren pakte het glas van Chantal en wandelde ermee naar de keuken. Vlug zette hij de borden in de vaatwasser, de rest zou hij er later nog wel eens inzetten. Of morgen. Kon hem het wat schelen. Hij vulde Chantal haar glas weer met cola. Uit de koelkast pakte hij een blikje die hij na wat gepriegel open kreeg. Waarom moesten die lipjes toch altijd zo ongelofelijk klein zijn? Bier vond hij niet echt lekker, daarom dronk hij het amper. Wijn paste niet bij hem maar moest hij altijd drinken van zijn ouders, dan maar de shandy. Dat was tenminste lekker en je kon er behoorlijk wat van drinken voor je ziek werd. Vanuit de kamer hoorde hij Chantal praten. "Misschien wel handig." Hij pakte zijn glas en die van Chantal en wandelde ermee naar buiten naar de tuintafel naast het huis. Op de terug weg kwam hij Chantal tegen die haar mobiel ging halen. "O, ik zal je mobiel zo voor je in elkaar zetten." Voor hij haar meesleepte naar de tuintafel pakte hij haar hand en ging hij alle onderdelen van haar mobiel ophalen. Alle onderdeeltjes pakte hij van de stoel af. Met een kleine grijns op zijn gezicht trok hij Chantal mee naar de zijkant van het huis. Uitzicht op een weiland met de zon die langzaam verdween. Hij schoof twee stoelen naast elkaar en zette Chantal op de ene. Zelf ging hij op de andere zitten en begon hij te prutsen met de onderdeeltjes van haar mobiel. "Je drinken staat op de tafel." zei hij een beetje afwezig. Triomfantelijk hield hij een in elkaar gezet mobieltje in de lucht. Nieuwsgierig drukte hij op het aan knopje. Zelfvoldaan keek hij hoe er een welkom scherm kwam en daarna een of ander raar deuntje. Voordat hij nog nieuwsgieriger zou worden gaf hij Chantal haar mobiel terug en pakte hij het blikje shandy van de tafel.

"Jij bent erg gewoon je ouders om praten." zei ze lachend. Gelukkig vond Darren het een goed idee om elkaars nummer te hebben. Toen ze haar mobiel wilde halen kwam Darren net van buiten en zei dat hij der mobiel wel weer in elkaar zou zetten. Toen hij der hand vast pakte kreeg ze een heel prettig gevoel. Het gevoel waar Darren het nog in de keuken over had gehad. Nu wist ze helemaal welk gevoel hij het over had. Hij nam der mee naar de mobiel en toen naar twee stoelen. Hij zetten haar ook echt in de stoel en ze bleef maar gewoon zitten. Ze keek naar hoe hij der mobiel in elkaar zetten. Toen hij vertelde dat der cola op de tafel stond keek ze naar de tafel en pakte het glas. Toen hij der mobiel in elkaar had gezet pakte ze hem aan en voerde der pincode in. Ze was echt verliefd geworden op hem. Ze zag dat hij meer op der mobiel letten dan op haar. Ze bracht voorzichtig haar hoofd naar hem en begon hem te zoenen. Hoe romantisch was het bij de ondergaande zon iemand zonnen waar je verliefd op bent. De zoen leek wel een eeuw te duren maar eigenlijk was hij naar een seconden. Indy was ondertussen binnen weer wakker geworden en liep door het huis heen. Ze zag de buiten deur open staan en rende naar buiten. Ze zag haar baasje met Darren zitten en sloop en langs heen en rende de tuin in om heerlijk even te gaan ravotten.

Darren frummelde met een stukje losse verf van de tafel voor hij om keek naar Chantal. Ze kwam steeds dichterbij, en dichterbij. Daar kon hij natuurlijk geen nee tegen zeggen. Jammer genoeg duurde de zoen maar een aantal tellen. Normaal gesproken zou hij haar terug gezoend hebben, maar Indy rende richting de tuin. Straks moest hij alle planten vervangen. Plotseling kwam Dack vanuit het huis aangerend richting Indy. Als hij meeging doen kon hij rekenen op een dag binnen zitten. Darren keek naar de twee honden. Toen Dack opeens grommend voor Indy ging staan en haar de tuin uit joeg viel zijn mond open. "Tuh..." kwam er zachtjes uit zijn mond. Indy schrok behoorlijk hard en kwam naar Chantal gerend. Heel even leek het alsof Dack trots was op zichzelf. Languit liet hij zich in het koele grind vallen, vlak naast de tuin zodat hij Indy nog een keertje weg kon jagen als dat moest. Voor hij vliegjes ging vangen deed hij zijn mond weer dicht. Nog steeds was hij nieuwsgierig wat er allemaal op Chantal haar mobiel stond. Ergens wou hij gaan kijken in haar foto's en alles. Alleen was dat nogal onbeleefd. Zoiets hadden zijn ouders hem geprobeerd af te leren, evenals het bomen klimmen, interesse tonen in paarden, en van de buitenlucht houden. Jammer voor hen, waren ze lekker gefaald. Nogal in gedachten weggezakt keek hij hoe Dack heerlijk in het grind lag. Ondertussen hield hij iedereen goed in de gaten. Niemand die het erf zou verlaten zonder opgemerkt te worden door hem. Darren pakte het blikje van tafel en begon met het lipje te spelen. "Je moet zeker zo weer weg?" vroeg hij zachtjes. Zou hij een verkeerde indruk wekken als hij vroeg of ze bij hem wou blijven?

Chantal stopte met zoenen toen ze net als Darren Indy in de tuin zag rennen. Chantal zuchten diep en dacht bij zichzelf kan ik niet eens even gewoon met Darren zoenen zonder dat we steeds door de dieren gestoord worden. Net toen Chantal een brul naar Indy wilde geven zag ze dat Dack het huis uit rende. Voor ze het wist gaf Dack Indy op der kop omdat ze niet in de tuin mocht komen."WoOw ik denk dat Dack het geleerd heeft. Hij beschermd nu gewoon zelfs de tuin." Ze kon der ogen niet helemaal geloven. Indy was erg geschrokken van Dack en rende naar Chantal toe omdat ze trost wilde hebben. Chantal was even zo gemeen om Indy geen aandacht te geven. Ze hoopte dat Indy het zo zou leren dat ze niet in Darren's tuin mocht kloten. Chantal schreef ondertussen op een papiertje haar mobiele nummer. "Misschien is het handig als ik de jouwe ook heb." Ze merkte dat hij der mobiel toch wel erg boeiend vond haast zou ze hem op tafel laten liggen en dan naar de wc moeten gaan. Eigenlijk vond ze het wel leuk om uit te testen. Darren vroeg ineens of ze zo zeker weg moest. Jammer genoeg wel eigenlijk had ze helemaal geen zin om weg te gaan. Ze wilde stiekem gewoon bij hem blijven. "Ja eigenlijk wel." zei ze met een beetje een teleurstelling in der stem. Nog steeds had Darren interesse in der telefoon en bedacht ze een plannetje. "Ehum Darren waar is de wc?" vroeg ze een beetje met een twijfeling. Toen hij had uitgelegd waar het was ging ze er zogenaamd naar toe en keek naar wat hij ging doen. Ze had 'per ongeluk' der mobiel op de tafel laten liggen om te kijken wat hij deed.

Darren kon het niet geloven dat Dack de tuin had beschermd. Een vooruitgang, die waarschijnlijk niet bleef aanhouden. Jammer genoeg. Hij keek nieuwsgierig op het blaadje dat Chantal hem gaf. Nu moest hij zeker opstaan om zijn mobiel te halen en zijn eigen nummer op te zoeken, haar nummer erin te zetten. Opstaan uit zijn stoel kostte hem te veel moeite. Hij zou dat wel doen als hij straks ging staan. Met een pruillipje keek hij naar Chantal. "O." Waarom moest ze nou toch weer zo snel weg? Dan had hij helemaal niets meer te doen. Plus dan moest hij tot morgen wachten tot hij haar weer kon zien. Heel zijn uitdrukking veranderde toen Chantal vroeg waar de wc was. Nadat hij had uitgelegd waar het was keek hij kort hoe ze wegliep. Misschien was dit allemaal wel een droom. Straks zou hij wakker worden, en dan was ze weer weg. Nieuwsgierig keek hij opzij. Haar mobiel lag nog op de tafel. Voor een aantal tellen bleef hij naar haar mobiel kijken. Zou hij? Of niet. Nu was ze naar de wc. Zoiets was onbeleefd om te doen. Ook al was hij wel ongelofelijk nieuwsgierig. Wie weet zou hij nog wel een keertje haar mobiel in handen krijgen. Met toestemming zou leuk zijn. Een beetje stijf stond hij op om het afdek zeil over het zwembad te gooien. Dack sprong gelijk omhoog en rende naar het zeil. Waar hij hem al vaker had vastgehouden beet hij dit keer weer. Met z'n tweeën waren ze snel klaar. Dack hield het zeil omlaag zodat Darren alles vast kon zetten. Hij gooide nog een aantal dingen terug in de doos. Met de doos in zijn handen wandelde hij terug naar de stoelen. De doos verdween onder de tafel en hij plofte weer neer in zijn stoel.

Chantal zag dat Darren niets met der mobiel deed en spoelde de wc maar door en ging weer naar buiten. Toen ze buiten kwam zag ze dat Darren bezig was bij het zwembad. Ze stond wat verdwaast voor der uit te staren. Indy was ondertussen op de stoel van Chantal gaan liggen en baalde er erg van dat Dack zo tegen der had gedaan. Maar toen Dack naar het zwembad was gerend om Darren te helpen besloot Indy om hem te gaan helpen. Ze sprong van de stoel af er rende naar Dack en Darren en ging helpen met trekken. Toen ze klaar waren liep Darren naar de stoelen en sprong Indy boven op Dack en wilde met hem gaan spelen. Chantal stopte bij de deur en keek iets te verliefd naar Darren en had daardoor niet in de gaten dat Darren richting de stoelen weer kwam.



[Mega flut xD zorg please dat ik inspi krijg ]

Darren keek naar de twee honden die achter elkaar aanrende, op elkaar sprongen, aan oren beten. Zoiets deden mensen toch ook niet. Nieuwsgierig of Chantal er al was keek hij richting de deur. Ongemakkelijk keek hij hoe Chantal naar hem stond te kijken. Was er iets of zo? Zijn shirt had hij aan. Hij moest nog iets verzinnen om haar te laten lachen om een reden. Zou ze tegen kietelen kunnen? Het laatste slokje uit zijn blikje dronk hij snel op waarna hij naar de deur liep. Hij boog zich naast Chantal naar binnen en gooide het blikje in de prullenbak. Nieuwsgierig of ze tegen kietelen zou kunnen ging hij achter haar staan en prikte hij in haar zij. De meeste mensen begonnen dan allerlei spastische bewegingen te maken. Nadat hij zijn poging tot kietelen had gedaan sloeg hij zijn armen om haar heen. Nog steeds stond hij achter haar, alleen met zijn armen om haar middel heen. Nieuwsgierig keek hij hoe Dack achter Indy aanrende en daarna Indy weer achter hem. "Je mag niet weg." zei hij zachtjes bij haar oor. Ze mocht niet naar huis gaan, niet nu. Vooral niet nu. Vandaag leek wel een van de leukste dagen die hij in lange tijd had gehad. Waarom moest daar toch altijd zo snel een einde aan komen. Vanuit zijn ooghoek zag hij Dack over het grind naar het zwembad rennen. Voor vanavond zou hij ook zijn energie kwijt kunnen. Indy ook aangezien zij achter Dack aan bleef rennen. Darren bleef staan zoals hij stond. Nu werden ze tenminste niet gestoord door een paard of een hond.

Chantal schrok toen Darren ineens langs haar boog om een blikje weg te gooien. "Ik stond te staren of niet soms?" Vroeg ze ongemakkelijk. Een antwoord kreeg ze niet echt omdat ze plotseling een soort kieteldood kreeg. "Ahhhhh Darren hou op." Chantal lag bijna op de grond van het lachen. Gelukkig voor dat ze echt op de grond lag stopte Darren met kietelen. Verbaast was ze wel toen hij achter der stond en zijn armen om der middel. Dit stond eigenlijk wel erg lekker. Chantal kon zo wel uren blijven staan. Ze keek naar Indy die als een gek achter Dack aan het aan rennen was. Haar mond viel open toen Darren zei dat ze niet weg mocht. "Waarom mag ik dan niet weg? En wie zegt dat ik weg wil eigenlijk sta ik zo wel erg lekker." Ineens liet ze haar hoofd naar achteren gaan en legde haar hoofd op Darren zijn schouder. Heerlijk stond ze zo helemaal vond ze het geweldig dat ze niet gestoord werden door Fly, Evelyn, Indy & Dack. De paarden stonden op stal en konden er niet uit en de honden waren te druk met spelen. De tijd leek nu echt langzaam voorbij te gaan heel even deed Chantal der ogen dicht en genoot er zo erg van. Onbewust had ze haar handen op zijn handen gelegd en hield ze iets vast.