A new boss?

Chantal kwam redelijk soepel op Fly. Over haar arm zei hij maar niets. Haar benen zaten nu te dichtbij naar zijn idee. Fly begon al met stappen voor hij het doorhad. Darren hield de merrie iets in en liep daarna maar mee voor hij omver gelopen zou worden. Telkens wanneer hij een stap zette in het zand zakte zijn gympen iets weg. Fly schepte af en toe zand in zijn schoenen als ze weer lomp begon te doen. Fly rijden. Het leek hem wel leuk, weer een keertje rijden en niet alleen maar lopen. "Omdat je het zo leuk verwoord zal ik haar voor je rijden." Hij keek richting haar met een lach van oor tot oor op zijn gezicht. Fly was redelijk rustig thuis. Morgen eens kijken of hij een beetje met haar op kon schieten en wie weet zou hij haar dan wel laten uitrazen in het weiland. Gewoon een beetje rennen en verder helemaal niets. In een lekker tempo wandelde hij met Fly aan de hand door de bak heen. Rondje na rondje na rondje. Een beetje zag het eruit als wat hij telkens met Evelyn deed. Rondje na rondje lopen. Alleen vond Fly het niet erg om iemand op haar rug te hebben. Dat ze rustig deed zonder zadel vond hij toch wel leuk. Ze had er ook vandoor kunnen rennen waarbij ze zichzelf ook had kunnen verwonden. Heel de valpartij was nog redelijk goed verlopen. Jammer genoeg kon hij Chantal nu niet meer in het water gooien. Nu wist hij tenminste wel zeker dat hij zijn bed niet uitgeduwd zou gaan worden.

Chantal der glimlach was nu helemaal weer terug toen ze Darren hoorde praten dat ze het zo leuk verwoorden. "Dank je je bent een schat maar dat wist ze zeker vast wel al." Chantal was blij dat ze zo weer op Fly durfde ze had het verschrikkelijk gevonden als ze niet meer op Fly had gedurfd. Toen Fly stil stond probeerde Chantal met veel moeite van Fly der rug af te gaan. Heel even keek ze Darren lief aan in de hoop dat hij der ging helpen. Voor ze het wist stond ze naast fly en in Darren's armen. Vanuit de stallen zag ze Indy achter Dack aangerend hun kant op komen. "Die twee kunnen het goed vinden." Ondertussen zat ze te denken dat ze Darren nog steeds een keertje moest terug pakken en dat hij nu eigenlijk niets bij haar terug kon doen. Ze bedacht een plannetje voor als ze in bed lagen dan zou ze zorgen dat ze ijsklontjes aan haar kant had liggen en als hij dan sliep zou ze de ijsklontjes op hem leggen en dan zou ze net doen als of ze sliep. Natuurlijk wist hij dan wel dat zij het was maar het was toch leuk om hem zo terug te gaan pakken. Als je haar een beetje goed kende kon je aan haar ogen echt zien dat ze iets aan het verzinnen was. Nog steeds stond ze in zijn armen wat echt niet erg was.

Fly hield halt en Chantal probeerde er moeilijk af te komen. Darren hielp bij het zien van haar puppy ogen toch maar even. Soepel tilde hij haar verder van Fly af zodat ze op de grond kwam te staan en hij zijn armen om haar heen kon doen. Van hem en niemand anders. Desnoods zou hij een bordje op haar rug plakken dat ze niet aan haar moesten komen. Dack en Indy kwamen weer eens aangerend vanuit de stallen. Blaffend en als. Fly trok lichtelijk aan het halstertouw omdat ze mee wou spelen met de honden. Ze moest maar even wachten, geduld had ze niet echt. Net toen hij naar Chantal haar ogen keek leken ze wel iets te verbergen. Net alsof ze aan iets ongelofelijk leuks dacht. Door een harde ruk van Fly werd hij uit zijn gedachten gehaald en mee naar achteren getrokken. "Dwerg sta eens stil." mopperde hij een beetje. Fly begon nog harder te lopen waardoor Darren eerst zijn voeten neer moest zetten voor hij haar stil kon zetten. "Je bent al net zo erg als Evelyn. Misschien zelfs wel erger." Voor hij heel de paddock zou zien zette hij Fly terug bij Evelyn. De merries begonnen te rennen door de paddock. Nog even en ze zouden uitbreken. Dwars door de hekken heen. Zoiets zag hij nog wel gebeuren. "Ga je mee iets drinken?" Chantal kon natuurlijk ook andere plannen hebben. Als ze haar arm maar niet ging belasten. "En je hebt niet voor niets een mitella." Het laatste kwam eruit met een kleine grijns op zijn gezicht. Koppig maar alsnog de liefste, mooiste, en de beste die hij ooit had ontmoet.

Chantal stond wel erg fijn tot Fly begon te trekken en Darren wel een stap naar achteren moest doen omdat hij anders onderuit ging. Chantal der mond viel op toen Darren tegen Fly dwerg zei. "Hee ze is anders wel een stukje groter dan Evelyn." bij het hee gaf ze hem een duwtje met haar goede arm en keek onschuldig. Toen hij zei dat Fly misschien nog wel erge dan Evelyn was kon Chantal dat heel even niet begrijpen. "Ehum ben je soms vergeten dat Fly het uitbreken van Evelyn heeft geleerd. En wie heeft Evelyn al sinds ze een veulen was." Het onschuldig kijken had plaats gemaakt voor een onschuldige lach. Chantal naar de merrie's die helemaal gek aan het doen waren in de paddock en dan ook nog eens de honden die de paarden gingen opjutten. Het was echt een grappig gezicht en blijkbaar hadden de merrie's er zin in. Toen Darren vroeg of ze wat mee ging drinken knikte ze ja."Is wel lekker met dit weer." Ze liep naar hem toe en keek hem aan. Voor ze het wist had ze een opmerking over de ellendige mitella van hem te pakken. "Weet je hoe warm zo mitella is." Snel bedacht Chantal een ander onderwerp om over te beginnen. "Weet je moeder al dat ik der schoondochter ben? Ze zag er al helemaal niet blij uit toen ik niet eens je vriendin was en het alleen speelde. Ik kreeg de preek dat ik hier niet hoorde en niet goed genoeg voor jou was." Toch ergens in haar achterhoofd bleef het knagen wat zijn moeder tegen haar had gezegd. Niet echt een warm welkom ofzo en dat was toen ze nog niet eens wat hadden. Maar Darren had het wel voor haar opgenomen want hij zetten zijn moeder gewoon op een taxi.

Hij wist maar al te goed hoe warm een mitella kon zijn met warm weer. Vooral als je hem niet af en toe afdeed. Darren stond al in de keuken, drinken in te schenken, toen Chantal iets over zijn moeder vroeg. Een rilling gleed over zijn rug heen. Dat mens moest hij ook nog inlichten over de relatie tussen hem en Chantal. Natuurlijk kon ze er ook zelf achter komen. Dan kon hij gelijk haar reactie peilen. Haar op stang jagen bleef leuk. Zijn vader zou het wel van hem te weten komen. Al moest hij eerst zijn nummer zien te vinden om het te vertellen. "Je moet je niets van haar aantrekken. Ze is gewoon jaloers op je." Terwijl hij zijn zegje deed liep hij naar haar toe en sloeg zijn arm om haar heen. "Ze is jaloers op hoe mooi je bent, hoe lief, hoe grappig, maar vooral om hoeveel ik wel niet van je hou." Hij drukte een kus op haar kruin waarna hij de glazen pakte en ze op de tafel buiten neerzette. Dack kwam aangerend en sprong tegen hem aan. "Wil je spelen?" Gelijk sprong Dack enthousiast achteruit en begon hij te blaffen. Indy was naar de bank toe gelopen en lag heerlijk in de schaduw. Waarom Dack nog niet in de schaduw was gaan liggen kon hij niet begrijpen. Speels begon Dack in zijn handen te happen. Doorbijten deed hij niet meer. Alle tikken op zijn neus hadden hem dat wel afgeleerd. Darren ging in kleermakerszit op de grond zitten zodat hij makkelijker kon spelen. Dack sprong tegen hem op, probeerde hem omver te krijgen, of boven op hem te springen zodat hij kon laten zien dat hij gewonnen had. Expres liet hij zich achteruit op de grond zakken waarna Dack gelijk op zijn buik sprong en tevreden ging zitten. Een paar tellen wachtte hij met bewegen waardoor de reu kwam kijken of alles wel goed ging met hem. Vlug kwam hij overeind en pakte hij Dack op waarna hij opstond met de hond in zijn armen. Spartelend en al probeerde Dack vrij te komen zodat hij zijn baasje weer terug kon pakken. Jammer genoeg voor hem lukte het niet. Toen Dack weer op de grond stond rende de reu naar binnen toe om zijn waterbak te halen en die buiten neer te zetten onder de tafel. Darren keek of er nog water in zat aangezien de rit naar buiten nogal lomp was gegaan. Wonderbaarlijk zat er nog genoeg water in. Met zijn eigen drinken ging hij rustig op het bankje zitten. Dankzij het huis hadden ze schaduw. Anders moest hij weer opstaan om het zonnescherm uit te draaien.

Chantal luisterde naar Darren die zei dat ze niets van zijn moeder moest aan trekken en dat ze jaloers op haar was. Voor dat Chantal kon vragen waarom zijn moeder dan jaloers op haar was sloeg hij zijn arm om der heen en vertelde waarom zijn moeder jaloers was. Van die complimentjes begon Chantal toch best wel te blozen. "Hou jij eens op met die complimentjes ik wordt er verlegen van." Het kusje wat ze van hem op der hoofd kreeg vond ze al helemaal niet erg. Samen met hem liep ze naar buiten. Eenmaal buiten gekomen zetten Darren de glazen op tafel en ging Chantal op de bank zitten. Dack kwam als een gek op Darren afgerend en begonnen die twee met elkaar te slapen. Indy kwam naar Chantal gerend en sprong op de bank. Met haar goede hand begon ze Indy te aaien. Wat werd die pup toch groot straks zou ze niet eens meer op schoot passen of in de bench. Misschien moest Indy toch maar leren om bij hun op de kamer op een kussen op de grond te gaan slapen. Stiekem vond ze namelijk een bench toch erg zielig. Na het spelen met Dack kwam Darren bij haar op het bankje zitten. "Zit te denken ik wil Indy leren op een kussen te slapen dat ze niet meer in de bench hoeft dat vind ik wel een beetje sneu voor der omdat Dack ook 's nachts los mag." Ondertussen hield Chantal Darren's hand vast en keek hem aan.

Indy op een kussen leren slapen was wel een goed idee. Wie weet zou ze dan gelijk niet meer die van Dack inpikken. Terwijl hij een slok nam knikte hij met zijn hoofd. Vlug zette hij het glas weer op de tafel neer. "Lijkt me een goed idee. Wie weet blijft ze dan van Dack zijn kussen af." Darren keek haar met een onschuldig lachje aan terwijl hij keek hoe Dack op zijn schoot sprong. Het arme beest was moe geworden van het spelen en lag nu helemaal voor pampus op zijn schoot. Tevreden aaide Darren over de reu zijn kop heen. Nog steeds vond hij het opmerkelijk hoe Dack was veranderd in een korte tijd. Van een schichtige hond die van niemand iets moest hebben was hij veranderd in een hyperactief beest die van aandacht hield. En dan veel aandacht, ongelofelijk veel aandacht. Indy begon steeds groter te worden. Straks moest hij Dack nog bij haar weg houden omdat ze een echte dame werd. Ook de paarden begonnen te groter te worden. Evelyn werd steeds groter naar zijn idee. Fly wist hij niet, eigenlijk deed hij niet zoveel met haar. Naar de weide of paddock brengen, voeren, maar verder niets. Best wel slecht aangezien ze al meer dan een maand bij hun huis stond. Hun huis. Van Chantal en hem. Nog steeds een beetje raar maar het begon al in zijn hoofd door te dringen. Beter dan al het andere dat hij nog moest doen. Morgen had hij het druk. Waarschijnlijk zou hij een heel tijd in de weer zijn met bekijken hoe het dak geplaatst werd. Volgens de man die hij had gesproken moest hij binnen twee dagen klaar zijn. Vooral omdat hij behoorlijk had betaald. Of nee, hij niet, zijn ouders. In de tijd dat hij niets te doen had ging zijn aandacht naar Evelyn en dan ook nog Fly. Eens zien of hij met Fly zou kunnen opschieten morgen.

Chantal gaf Darren even een kneep in zijn hand toen hij zei dat Indy dan van Dack kussen bleef. "Je weet best dat ze dat deed omdat ze hier toen nog geen kussen had. En elke keer als ik hier bleef slapen nam ik der kussen mee en 's nachts ging ze in de bench die jij hier had staan." Chantal schoot in de lach toen Dack volop Darren sprong omdat hij aandacht wilde. Eigenlijk was Dack echt te groot voor op schoot maar ergens zag het er schattig uit. Een grootte hond die eigenlijk een schoothondje was. Chantal begon te giechelen maar hield al snel weer op omdat Darren anders ging vragen waarom ze giechelde. Chantal stond zonder iets te zeggen op gaf Darren een kus op zijn voorhoofd en ging naar de stallen. Nog steeds waren die nog niet uitgemest. Snel begon ze met mesten voordat Darren weer kwam en haar tegen hield. Chantal had ondanks haar arm de stallen van de merrie's erg snel gemest. Voordat Darren nog maar in de stallen was ging ze via de tussendeur het huis in. Onschuldig begon ze in de woonkamer dingen op te ruimen. Ze kon echt niet stil zitten en dat zou hij ook gaan merken als ze langer bij elkaar woonde in hun huis.

Een lachbui kon hij gewoon niet onderdrukken. Hoe Chantal Indy beschermde was best wel lachwekkend. Toch ook wel weer schattig. Darren keek verbaasd op toen hij een kus op zijn voorhoofd kreeg. Dat was zijn taak om te doen bij haar. Nu moest hij weer iets anders verzinnen. Rustig dronk hij zijn drinken op waarna hij in de richting van de paarden liep. Dack bleef op de bank liggen, moe van al het spelen. Evelyn kwam gelijk naar hem toegelopen en begon tegen hem aan te duwen. Fly daar in tegen bleef op een afstandje staan tot hij haar erbij riep. Beide merries probeerde wat lekkers te ontdekken. Jammer genoeg voor hen had hij niets mee. In de stal lag waarschijnlijk nog wel iets. Maar hij was te lui om daarheen te lopen. Evelyn gaf een duw tegen zijn schouder aan om meer aandacht. Met zijn hand duwde hij haar neus weg. Al die aandacht in het begin had haar toch wel een beetje irritant gemaakt. Wel was het mooi dat ze niet zomaar weg zou lopen. Nu moest hij haar alleen nog zover krijgen om niet heel de tijd te duwen en aandacht te blijven vragen. Fly stond afwachtend naar hem te kijken. De merrie was in korte tijd erg veel veranderd. Showen kon ze erg goed, en rennen ook. Op de markt was het een beetje schichtig paard geweest. Bij thuiskomst was ze totaal veranderd. Nadat hij beide merries nog een aai gaf verdween hij het huis in. Chantal was bezig met spullen opruimen. Straks wist hij niet meer waar alles lag. Dat zou nog een hele ramp worden. Misschien was het tijd om een keertje naar de administratie te kijken. Ook dat moest gebeuren, vooral omdat het alweer een hele tijd geleden was dat hij het voor het laatst had gedaan. Verveeld keek hij naar de spullen die hij ook nog moest uitzoeken. Overmorgen was daar genoeg tijd voor. Wat moest hij nu dan gaan doen? De zolder moest nog verbouwd worden tot een kamer. Of iets anders. In elk geval moest het opgeknapt worden. Misschien een klusje voor Chantal om te doen nu ze haar arm niet kon gebruiken. Bedenken hoe het verbouwd moest gaan worden. Tot wat moest ze zelf maar uitzoeken.

Toen Darren naar binnen kwam ging Chantal weer naar buiten en ging de kruiwagen die in de stal van Fly nog stond ophalen. Ze ging snel de kruiwagen op de mesthoop legen. Ze zetten hem op zijn plek terug en pakte uit de stal het halster van Fly. Rustig liep ze naar de paddock en deed het halster met veel moeite om. Maar gelukkig hielp Fly een beetje want ze duwde haar neus in het neusgat zodat Chantal alleen nog het achter Fly der oren langs hoefde te doen. In een maand tijd had ze echt een band met Fly gekregen. Ze nam haar mee naar de poetsplaats en zetten Fly daar vast. In de paddock hoorde Chantal Evelyn tekeer gaan omdat ze het er niet mee eens was dat ze nu alleen in de paddock stond. Chantal trok zich er niets van aan en ging rustig Fly poetsen. Ze was zo geconcentreerd met Fly bezig dat ze niets om iemand om zich heen hoorde.


[Mega Flut]

Van buiten hoorde hij Evelyn hinniken. Darren keek nieuwsgierig naar buiten en zag dat Fly verdwenen was. Ook Chantal was weer naar buiten vertrokken. Een tijdje stond hij te kijken hoe Chantal de merrie borstelde. Ongelofelijk geconcentreerd, ze keek niet eens op toen hij iets tegen haar zei. Zodra ze een borstel neerlegde liep hij naar haar toe. Ontspannen leunde hij tegen Fly aan terwijl hij naar Chantal keek. "Ik moet zeker heel veel moeite doen om jou stil te laten zitten?" Haar stil laten zitten zou hem niet lukken. Dan moest hij met iets heel goeds komen wat hij niet had. Een zolder verbouwen of ook maar een tekening voor maken was niet echt alles. Wel kon ze met hem mee naar de manege om te helpen met de beginnerslesjes. Beetje rondstappen en de kleintjes de basis dingen bijbrengen. "Al eens op de manege geweest?" Veel mensen die hij kende waren nog nooit op de manege geweest maar hadden ondertussen wel een eigen paard. Hij kwam best wel vaak op de manege. De laatste tijd niet echt meer omdat het niet meer nodig was. Alleen was er nu iemand ziek dus moest hij wel gaan. Fly stond eigenlijk best wel lekker. Ze bewoog niet heel de tijd waardoor hij gewoon kon blijven leunen tegen haar. Evelyn zou allang opzij gestapt zijn waardoor hij waarschijnlijk op de grond zou liggen. Of half, kon ook nog.

Chantal legde de borstel in de poetsbak en schrok toen Darren ineens tegen Fly aan stond. "Ja daar moet je veel inderdaad veel moeite voor doen want ik kan niet stil zitten. En moest je zo stiekem ineens achter me staan?" Chantal was verbaast dat Fly zo rustig bleef staan toen Darren tegen der aan stond. Waarschijnlijk zouden ze best een klik hebben als Darren op haar ging rijden. Ineens begon Darren over de manege. "Ehum nee want ik kom hier niet echt uit de buurt in woonde hier pas 3 maanden toen ik jou leerde kennen. Erg he" Chantal begon te blozen toen ze het vertelde. Dat ze niet eens de buurt had verkend. Als ze waarschijnlijk in het begin al naar de manege was gegaan dan had ze Darren ook vast al langer gekend. Chantal pakte een zachte borstel en ging verder me borstelen terwijl ze naar Darren keek. Ze werd echt afgeleid door hem maar dat vond ze toch niet erg. Eigenlijk was dit tutten met Fly heerlijk alleen stond Darren wel in de weg als ze bij Fly der kont moest poetsen. Chantal ging met haar armen over elkaar voor Darren staan en keek hem alleen maar recht in zijn ogen aan.

Door de opmerking van Chantal moest hij even grinniken. Echter veranderde zijn uitdrukking naar verbazing. Pas drie maanden? In die tijd had hij haar toch wel een keertje tegen moeten komen. Waarom was dat dan niet gebeurd? Misschien ging hij gewoon niet vaak genoeg naar het park toe. Te lui om er naartoe te lopen of te rijden samen met Dack. Want wat voor andere reden kon hij bedenken om naar het park te gaan en daar een beetje rond te hobbelen. Joggen was te vermoeiend geworden. Toen Chantal Fly met de zachte borstel begon te poetsen bleef hij expres nog even staan. Echter ging hij wel weg toen ze haar armen over elkaar heen sloeg en hem aankeek. Recht in zijn ogen. Vrolijk keek hij haar terug aan en wachtte tot er iets zou gaan gebeuren. Staar wedstrijdjes waren leuk, tot je ogen gingen uitdrogen. "Hoe leuk vind je pony's?" Vooral de pony's van de manege waren helemaal het einde. Lekker klieren kloten in de bak en daarna overladen worden met snoepjes omdat ze het zogenaamd goed hadden gedaan. Best wel leuk om te zien, maar ook wel frustrerend. Wanneer je ging draven met de kleintjes was het pas leuk. Hobbelend en al zaten ze op hun pony's. Soms gingen ze zelfs huilen waardoor je een pony uit de rij moest halen, de rest begon dan te klieren. Zo was je een hele les kwijt aan jankende kinderen en irritante pony's. Maar goed dat er nog mensen op de wereld waren die nog wel konden rijden. "Morgen rond 5 uur gaan wij naar de manege toe. Dan kan je je daar vervelen met kleine kindertjes lesgeven als je wilt."

Zelfs toen ze hem recht in zijn ogen aan keek bleef hij gewoon staan. Eigenlijk zou het leuk zijn als Fly nu ging lopen maar die slome merrie zou dat weer niet doen. "Weet je, je bent een schatje maar je staat wel een beetje in de weg waar ik net met de borstel moet zijn." Eigenlijk kon ze echt niet boos op hem worden en niet eens met een serieus gezicht naar hem kijken omdat ze dan gelijk weg smolt. Al gauw werd Chantal met beide benen op de grond gezet toen Darren vroeg wat ze van pony's. "Nou het ligt er aan wat voor pony's het zijn. Het moeten niet van die verwende dingen zijn." Voordat ze het wist melden Darren dat ze morgen om 5 uur naar de manege dingen. "Ehum ik aan kleine kinderen les geven zie je het voor je. Ik niet echt. Kan het niet goed met kleine kinderen vinden. Moet ook goed na denken of ik zelf kinderen wilt. Dan weet je dat alvast mochten wij over tig jaar nog bij elkaar zijn. Denk het wel want ik laat je nooit meer gaan. Maar misschien ben ik dan al helemaal van gedachten veranderd." Nog steeds stond ze voor hem en vond dat ze nu toch maar eens moesten gaan bewegen. Heel snel gaf ze hem een kus op zijn wang. "Ehum je hoeft de stallen niet meer uit te mesten." Ze wilde snel weg lopen maar kreeg niet echt de kans er voor omdat Fly ook best in de weg stond en Darren stond natuurlijk bij Fly der kont. Dus er was niet echt een ontsnappingsroute voor der.

Nog net viel zijn mond niet open. Kinderen, stom onderwerp was dat toch ook eigenlijk. Maar goed dat Chantal er goed over na moest denken. Hij had genoeg aan Dack. Voor een klein beetje was het zijn kind. Net zoals Evelyn. Koppig bleef hij staan toen hij een kus op zijn wang kreeg en hoorde dat hij de stallen niet meer uit hoefde te mesten. Oké een taak minder, jammer dat ze het toch had gedaan met haar arm. Haar tegenhouden zou hem toch niet lukken. Darren zuchtte diep en ging op zijn eigen voeten staan. "Oké, dan heb ik misschien wel iets anders waar je me morgen mee kan helpen. Alsnog gaan we om vijf uur naar de manege toe." Kleine kinderen waren niet de enige die moesten leren rijden. Hij wandelde richting de stallen en verdween naar de hooizolder. Even kijken hoe het er daar uitzag en een aantal dingen naar beneden gooien. Zodra hij de zolder op kwam kon hij haast alleen nog maar in het donker tasten. Licht was er amper, behalve als je de luiken open deed. Voor nu deed hij het wel met de kleine lamp aan het plafon. Vanaf de stapel haalde hij een hooibaal die hij naar beneden bracht. Eigenlijk was hij hier ook veel te lui voor. Het liefste ging hij in de zon zitten. Alleen kon hij op dit moment niet echt stilzitten. Nog een hooibaal en een strobaal haalde hij naar beneden voordat hij de tuinslang pakte en die aansloot op de sproeier. Evelyn begon te rennen door de paddock. Darren wandelde naar de paddock en hield zette de sproeier bij het hek zodat ze niet over de slang zou struikelen. Voor hij het wist rende Evelyn bokkend en al door de paddock heen. "Gekke meid ben je toch ook." Zijn borstel werk van eerst was nergens meer te bekennen. Zand had Evelyn haar hele lichaam bedekt. Als ze weer opgedroogd zou zijn kon hij borstelen. Nu ging dat nogal moeilijk.

Eigenlijk had ze helemaal geen zin om naar een manege te gaan. Ze vond het nooit leuk hoe kinderen daar les kregen. Je kon altijd zien welke kinderen op een manege les kregen en welke prive thuis les kregen. De kinderen van een manege les hadden gebruikte meestal te veel hun benen terwijl een pony of paard ook best op alleen kuiten reden. Tenminste dat had ze van haar vader altijd geleerd dat je zo min mogelijk je benen moest bewegen en ze gewoon stil moest houden en als ze dan harder moesten dan moest ze van haar vader alleen met der kuiten druk geven. Werkte dat niet dan moest ze met haar hakken iets druk geven. Ze vond het best fijn dat haar vader der les had gegeven. Maar ja niet iedereen had een vader die een topruiter was. Ineens was Darren weg en ze begreep niet waar naar toe. Chantal zetten Fly alvast in haar stal en ging haar voer pakken. Fly stond een beetje ongeduldig in haar stal omdat ze eten wilde. Omdat het te lang duurde duwde Fly haar neus gelijk in de voerschep toen Chantal hem in haar voerbak wilde gooien. Chantal gaf een brul toen Fly het deed het was zo irritant als ze het deed maar ja leerde dat nog maar eens af.


[Flutje xD]

Evelyn rende nog een tijdje rond voor ze naar hem toe kwam en tegen hem aan begon te duwen. Darren zijn armen gelijk onder de modder en het water. Voordat de sproeier alles tot een modderpoel zou veranderen zette hij het ding uit. Het halster van Evelyn schoof hij over haar hoofd heen waarna hij de tuinslang los haalde en het zand van de merrie afspoot. Voordat Evelyn haar eten zou krijgen moest ze toch echt even mee een stukje wandelen. Niet van het erf af, voor je het wist zou ze gek worden omdat Fly er niet bij was. Achter het huis bleef hij stilstaan. De bak was zo goed als af. Alleen de bodem nog, en dan het dak. Zo kon er in de regen gewoon gereden worden, ook in de zomer aangezien je dan geen zon op je knar had schijnen. Samen met Evelyn wandelde hij een rondje door de bak. Het mulle zand onder hen voeten maakte het wandelen moeilijker. Telkens schepte zijn schoenen bakken met zand mee. Mede dankzij Evelyn omdat ze nogal lomp liep. Het zonnetje liet de merrie redelijk opdrogen. Nog even een beetje droog wrijven voor ze op stal moest. Bij de poetsringen zette hij haar vast zodat hij een handdoek kon pakken. Behendig wreef hij Evelyn redelijk droog. Niet dat ze helemaal droog zou worden, zoiets was niet echt mogelijk met een handdoek. Nadat hij de merrie op stal had gezet en haar haar eten had gegeven wandelde hij de keuken in. Dack en Indy kwamen naar binnen gehuppeld. Etenstijd voor de baasjes betekende ook etenstijd voor hen. Nu nog de vraag wat Chantal en hij vanavond gingen eten.

Chantal was nadat ze eten aan Fly had gegeven via de tussendeur het huis in gegaan en was in de koelkast gedoken om te kijken wat ze zouden gaan eten. Toen Darren binnen kwam keek ze om en lachde even naar hem. "Vanavond maar een frisse salade met gebakken aardappeltjes?" Stiekem was Chantal erg gek op dat soort eten. Zeker als de salade van alles lekker klaar was gemaakt zo als maïs en tomaat. Maar als er gekookt ei in zat vond ze het nooit zo heel lekker. Maar ja het was een voordeel dat ze altijd zelf aan het koken was en dat Darren af en toe hielp. Ondertussen was haar eigen huis ook al verkocht en stonden haar spullen ook in het huis. Nou natuurlijk niet alles want dan was het huis wel erg vol. De rest van de spullen die ze niet nodig hadden had ze op marktplaats gezet en er was best veel al verkocht. Ondertussen was Chantal de sla al aan het snijden en wassen en duwde bij Darren de maïs kolf in zijn handen. "Wil je die even nat maken en dan 7 minuutjes in de magnetron doen. En als hij klaar is het maïs van de kolf af halen." Onschuldig keek ze hem met puppy oogjes aan zodat hij eigenlijk geen nee tegen haar kon zeggen.

Chantal was al druk bezig met bedenken wat ze gingen eten. "Klinkt goed." Indy en Dack kregen hun brokken. Als een scheidsrechter ging hij tussen hen in staan. Voor je het wist hadden ze van voerbak gewisseld. Darren stapte naar Chantal toe omdat hij een maïskolf nat moest maken en in de magnetron moest doen. Een maïskolf in de magnetron? Zoiets klonk best wel absurd. Zoals gevraagd maakte hij de maïskolf nat en stopte hem daarna voor zeven minuten in de magnetron. Zou het popcorn worden als je het langer liet zitten? Dat zou hij later wel uitzoeken. Nieuwsgierig of er misschien iets ging gebeuren keek hij scheef de magnetron in. Stiekem hoopte hij dat er iets ging ontploffen. Precies bij de zeven minuten begon de magnetron te piepen en haalde Darren de maïskolf er zo voorzichtig mogelijk uit. Niets ontploft, jammer. In een bakje liet hij de maïskorrels vallen tijdens het ontkolven. Dit keer sprong tenminste niet alles alle kanten op. Voordat hij nog iets moest gaan martelen ging hij maar de tafel dekken. In een snel tempo had hij alles op de tafel gekregen. De voerbakken van Dack en Indy schoof hij aan de kant voor er opeens een piepende hond naast een stoel zou zitten. Beide honden vielen de waterbakken aan waardoor het water binnen de kortste keren over de vloer lag. Uit voorzorg voor het weer ging gebeuren zette hij de waterbakken buiten neer. Vanavond zou hij ze wel weer binnen halen. Nogal hongerig keek hij over Chantal haar schouder heen of het eten al klaar was. Nu begon hij toch wel aardig honger te krijgen.

Chantal keek naar Darren die een beetje raar keek toen ze het van de maïskolf zei. "Dan wordt hij een beetje gaar dan hebben we niet zulk rauwe maïs in onze sla." Even lachte ze toen ze door begon te krijgen dat hij eigenlijk niet zoveel van koken wist. Al snel hoorde ze de honden met de waterbakken gooien en zag dat ze vloer zeiknat was geworden. Gelukkig zetten Darren de waterbakken buiten voordat de vloer nog natter werd. Ze keek naar hoe hij de tafel dekte wat hij op een of andere manier wel weer kon. Rustig ging Chantal door met koken toen ze ineens merkte dat er iemand achter der stond. Ze keek over der schouder en zag Darren staan. "Het is bijna klaar hoor wees maar niet bang. Je hoeft niet lang te wachten sterker nog je kan al vast de sla met dat mengen." Ondertussen wees ze naar de tomaat, slasaus en zo."Als dat klaar is kunnen we eten want dan zijn de aardappeltjes ook klaar." Ze keek hem aan en had weer het verliefde gevoel in der. Dat bleef maar komen gelukkig want het was een heerlijk gevoel. "Wil je misschien ook nog de cola pakken en de mayo? Of wil je dat er niet bij?" Chantal vond het best lekker om de aardappeltjes met een beetje mayo te eten en dan een glasje cola er bij te hebben. Toen de aardappeltjes klaar waren deed ze de aardappeltjes in een schaal en zetten die op tafel.

Onschuldig zette Darren een stap opzij omdat hij was opgemerkt tijdens het gluren naar het eten. Weer kreeg hij een taak aangewezen die hij moest vervullen. Sla mengen was niet zo'n ramp, als het maar niet uit de bak zou vallen. Zo voorzichtig mogelijk mengde hij alles door elkaar heen. Iets later dan Chantal zette hij de bak op tafel neer. Daarna pakte hij uit de koelkast een fles cola en de mayo. Mayo kon gewoon niet missen als je aardappeltjes ging eten. Handig schonk hij de glazen in en ging op een stoel zitten. Ongemakkelijk keek hij naar het eten en daarna richting zijn buik. Honger was niet binnen twee tellen te stillen. Vooral niet als je vanaf het begin dat iemand ging koken al honger had. Maar goed dat hij op de manege niet in de keuken mocht komen omdat anders alles aan zou branden. Wel mocht hij achter de bar staan en door de kantine schreeuwen als er weer eens wat klaar was. Dat was nog eigenlijk het leukste van alles. "Het ruikt erg lekker." De brede lach op zijn gezicht kon hij niet wegkrijgen. Misschien was het omdat hij zo het honger gevoel redelijk kon onderdrukken. Of gewoon omdat hij ging eten met degene die hij nooit meer kwijt zou willen. Redelijk rustig schepte hij op. Nog best wel geduldig wachtte hij tot Chantal ook had opgeschept voor hij begon met eten. Niet aanvallend, gewoon netjes zoals hij had geleerd. Tafelmanieren had hij tenminste wel opgevangen van zijn moeder. Vork in je linkerhand, mes in je rechter. Elleboog van tafel af en niet met je mond open eten. Zoiets kon hij nog wel onthouden, als er meer vorken, lepeltjes en messen bij kwamen konden ze het wel vergeten. Moeite doen om uit te zoeken welke vork je moest gebruiken hoorde niet als je ging eten. Gewoonweg kolder.

Rustig schepte Chantal een beetje eten op. Van de aardappeltjes wat minder dan van de sla. Zodat ze minder vet binnen kreeg en het was dan ook een goed excus zodat ze niet te dik zou gaan worden en dat ze minder mayo zou gaan pakken. Toch vond ze het nog steeds geweldig om bij de liefde van haar leven woonde en nu weer met hem aan tafel te eten. Ze voelde zich echt het gelukkigste meisje van de hele wereld. Toen Darren zei dat het lekker was lachde Chantal even. "Dank je vind het zelf best leuk om te koken. Maar jij mag ook een keertje koken en anders gaan we samen koken of vind je dat niet leuk?" Rustig nam Chantal een hapje van de aardappeltjes en daarna een slokje cola. Indy lag tijdens het eten in de woonkamer lekker koel omdat het buiten veelste warm was. Waar Dack was kon Chantal vanuit de eetkamer niet echt zien maar die zou of iets aan het uitspoken zijn of gewoon ergens rustig liggen. Na het eten zetten Chantal de borden, pannen en schalen in de vaatwasser. Het was niet echt handig met een arm in het gips maar het moest maar. Die zes weken konden voor Chantal niet snel genoeg voorbij gaan. Ze zat nu nog maar een dag in het gips en werd er nu al gek van het liefste zou ze gewoon elke avond even een duik in het zwembad nemen maar ja dat kon nu niet. Nu moest ze maar andere dingen gaan verzinnen om verkoeling te krijgen. Ze kon wel even zo in een koel bad gaan liggen dan werd haar arm ook niet nat omdat hij op de rand kon gaan liggen. "Ik ga zo even in bad liggen dan kan ik even af koelen. En dan kan ik lekker koel ons bedje in. Of wil je zo nog even wat buiten drinken?" Ondertussen was Chantal der arm erg zwaar geworden door het gips dat kwam ook omdat ze haar mitella nog steeds niet om had.

Nogal ongeloofwaardig keek hij naar Chantal. Hij, koken? Een pizza kon hij nog wel maken, verder was het allemaal erg vreemd voor hem. Liever tafels dekken en rondrennen met dienbladen. Borden gingen ook nog wel, als het er maar niet teveel werden. Na het eten stond hij op. Voordat Chantal alles moest doen hielp hij met de borden, bekers en bestek in de vaatwasser zetten. Na haar woorden verdween hij even. Haastig zocht hij naar het doosje wat hij mee had gekregen van de zuster. Daar zat een hoes in die je over je arm kon doen zodat je gips niet nat zou worden. Eindelijk had hij het doosje gevonden waarna hij hem snel opendeed en de hoes eruit haalde. Hij hield het ding voor Chantal haar neus. "Pam pam, nu een demonstratie." Handig en zacht deed hij de hoes om haar arm heen. Aan de bovenkant zat er een soort rubber wat ervoor zorgde dat er geen water in kon komen. "Zo, nu kan je gewoon gaan douchen of zwemmen, of weet ik veel." Het doosje maakte hij plat en gooide hij naar de papierbak. Waar was zijn kiddo? Dack moest ergens rondhangen, als het maar niet tussen de planten was. Achter het huis, bij de bak, lag Dack languit in het zand. Darren stapte richting de reu die zachtjes begon te piepen. "Het is warm he jongen." Dack draaide zich op zijn rug zodat hij op zijn buik geaaid kon worden. Darren ging in het zand zitten en aaide de reu over zijn buik. Eigenlijk was het zand nog best wel koel. Beter dan het grind of het gras. Een paar tellen bleven ze zitten tot ze beide op stonden en richting de stallen liepen. Evelyn en Fly hadden hun eten op, alles was opgeruimd. Nu nog de ventilator aan. Nogal onhandig probeerde hij het knopje in te drukken wat achter een aantal planken zat. Dack probeerde hem te helpen maar gooide alleen maar de planken om wat een hoop lawaai bezorgde. Darren griste de reu net op tijd weg voor er een plank op hem zou zijn gevallen. Uit voorzorg stapelde hij de planken dit keer op, schoof ze tegen de muur aan. Aangezien Dack nogal geschrokken was besloot hij maar om te gaan zwemmen. Even afkoelen voor ze zouden moeten gaan slapen. Zijn zwembroek had hij binnen twee tellen aan. Enthousiast sprong hij samen met Dack het koele water in.

Toen Darren boven kwam met zo walgelijke mouw of wat het ook was. "Moet ik echt met dat walgelijk warme ding gaan zitten?" Beetje met wanhoop in der ogen keek ze hem aan. Ze had hem nog maar net aan en ze voelde dat haar arm al begon te zweten. "Ik hoef hem nu eigenlijk niet. Ik ga in bad liggen met me arm op de rand." Ze zag het echt niet zitten om met dat onding in bad te gaan. Chantal deed het ding weer af en liet het bad vol lopen. Ze zetten alleen de koude kraan aan. Heerlijk vond ze dat in de zomer om alleen maar in koud water te gaan zitten.
Na een uurtje kwam ze weer het bad uit en droogde ze zich af. Ze trok een topje aan met spaghettibandjes en een kort broekje. Ze stapte in haar teenslippers en ging naar beneden. Uit de koelkast pakte ze voor Darren een beertje en voor haar pakte ze een cola. Ze liep naar buiten en zag dat Darren met Dack in het zwembad lag diep van binnen was ze erg jaloers dat hij wel kon en mocht zwemmen en zij niet vanwege die arm. Ze liep naar het zwembad en hield het biertje voor zijn gezicht. "Of wil je dat niet?" Ze keek hem aan en zag in haar ooghoek dat Indy in volle vaart naar het zwembad kwam gerend. Maar al snel was haar aandacht weer op Darren gericht en op zijn mooie ogen.

Ontspannen liet Darren zich op het water drijven. Chantal was binnen nog aan het rommelen. Waarschijnlijk zat ze in bad. Zonder de hoes, zo koppig als maar wat. Ondertussen kon hij niet meer zonder haar. Dack spartelde lekker rond in het water, af en toe klom hij op de band die er nog in lag. Voor de rest was het heerlijk rustig. Hier en daar hoorde je een vogel fluiten, een van de paarden briesen of het grind knisperen doordat Indy erover heen liep. Toen Chantal naar buiten kwam kon hij het niet laten om even te fluiten. "Daar zeg ik geen nee tegen." Het flesje bier pakte hij snel uit Chantal haar handen voordat deze weer zou verdwijnen. Indy kwam het zwembad in gesprongen en ging met Dack klieren. Met het flesje in zijn hand kwam hij het zwembad uit, pakte zijn handdoek, Chantal haar hand, ging op het gras ernaast zitten en werkte Chantal naast hem. In het late avond zonnetje zo lang als die nog een beetje warm was. De druppels vielen vanaf zijn lichaam op de grond. Zijn blik gleed weer richting Chantal. In der korte broek en der shirtje kon hij toch niet, niet naar haar kijken? Zonde dat het gips het plaatje een beetje vernaggelde. Niet dat het ook maar iets uithaalde. Ze bleef de mooiste die hij had gezien. Nadat hij een slok van zijn drinken had genomen liet hij zich naar achteren vallen het gras in. Beetje bij beetje begon hij op te drogen, zijn short zou langer duren dan de rest. Voordat hij nog in slaap zou vallen kwam hij weer overeind. Hij nam nog een slok en begon daarna met het flesje te spelen. Waarom hij die zooi eigenlijk dronk wist hij niet precies. Af en toe kon je er gewoon trek in hebben. De ene keer shandy, de andere keer bier. Maar goed dat hij niet vaak stil zat, straks zou hij nog een bierbuik gaan krijgen. Zeker weten dat hij dat tegen zou gaan. Omdat hij nog steeds nat was raakte hij Chantal maar niet aan. Straks zou hij nog uit zijn bed geduwd worden omdat hij haar weer eens nat had gemaakt. Onschuldig keek hij in haar richting terwijl hij dat dacht.