A new boss?

Chantal zat die morgen nog steeds met Melody in haar armen in de schommelstoel. Door een kus op haar wang wat een raar gevoel was werd ze wakker en keek ze slaperig op. Ergens in de verte hoorde ze Darren wat zeggen. Alleen het laatste van zijn woorden hoorde ze goed. ”Waarom zou ik moeten eten en zo. Ik kan ook wel Melody doen hoor.” Nadat ze het had gezegd kreeg ze een herhaling van zijn woorden. Ze hadden een afspraak. Wat voor afspraak hadden ze Chantal wist helemaal nergens vanaf. Darren zou het wel weer geregeld hebben en vergeten te zeggen. ”Okee doe jij Melody dan maar. Moet ik nog bepaalde kleren aan naar de afspraak? Of mag ik gewoon lekker in mijn paardenkleding mee.” Onschuldig keek ze hem aan wat moest ze anders aangezien meneer een geheimzinnige glimlach op zijn gezicht had. Toen ze te horen had gekregen wat voor kleren ze aan moest ging ze maar naar de badkamer en sprong daar weer even onder de douche. Na het douche deed ze zo als vaker haar haren in een vlecht aan de zijkant van haar hoofd. Ze deed haar make-up op en ging toen naar beneden. Veel zin in eten had ze eigenlijk nooit als ze net wakker was maar Darren wilde graag dat ze ’s morgens iets at omdat ze anders te veel afviel dus deed ze het maar zolang ze nog maar in de jurk pasten als ze elkaar het ja woord gingen geven. Omdat ze de kleren die ze naar de afspraak aan moest netjes wilde houden had ze nu nog haar joggingbroek met een makkelijk t-shirtje er op. Ze ging met een broodje in haar handen naar de stallen. De paarden moesten nog allemaal eten hebben en daarna moesten Kini en Maddog nog naar de wei naast de merrie’s. Het liefste wilde Chantal ook nog even Fly rijden voordat ze weg gingen. Maar omdat ze niet wist hoe laat ze weg moesten liet Chantal het er maar bij. Misschien kon ze vanmiddag nog rijden en anders zou ze het wel vanavond doen als ze geen les hoefde te geven. Ergens hoopte ze dat de les niet door zou gaan want daar had ze op het moment gewoon echt geen zin in. Toen alle paarden eten hadden bracht Chantal Kini en Maddog naar buiten liet daarna Indy en Dack nog even uit en ging toen naar binnen en kleden zich weer om. Nadat ze zich had omgekleed gaf ze den honden nog even eten en water. Daarna was ze klaar om met Darren mee naar hun afspraak te gaan. ”Waar gaan we eigenlijk heen?” Waar ze heen gingen wilde hij echt niet zeggen. Chantal mocht het echt niet weten van hem. Blijkbaar was het een verrassing wat ze gingen doen. Chantal liet het maar voor wat het was en wachten rustig af waar ze heen gingen.

[482 woorden. Langer kon ik hem niet krijgen omdat ik niet weet was ze gaan doen.]

"Omdat jij nog wakker moet worden en ik denk dat het nog wel een tijdje kan duren voor je aangekleed bent en gegeten hebt." Antwoordde Darren voorzichtig. Het laatste wat hij wou was Chantal nu chagrijnig maken terwijl hij een verassing voor haar had. Zoiets vond hij nou niet bepaald bij zijn verrassing idee passen. Hij pakte Melody aan en dacht even na over wat Chantal aan zou moeten. Geen paarden kleding, dan werden ze heel raar aangekeken. Zelf deed hij het ook niet aan, hij deed ook ie wat nette kleren aan dus Chantal zou dat ook moeten. "Het liefst een beetje nette kleren." Met Melody op zijn arm wandelde hij naar beneden. Zelf at hij twee boterhammen en dronk hij een glas water leeg. Melody kreeg haar ontbijtje en haar flesje. Nog steeds de fles omdat het schijnbaar goed voor haar was. Toen ze eindelijk klaar was met prutsen en knoeien tilde hij haar uit de babystoel en nam hij haar mee naar boven. Onderweg kwam hij een gedouchte Chantal tegen die in haar joggingbroek en simpele shirt er erg leuk uitzag. Hij kon het dan ook niet laten om te fluiten en een grote grijns op te zetten terwijl hij rustig door liep. Omdat hij langer bezig was met Melody kleedde hij haar eerst aan voor hij zichzelf geen omkleden. Tandjes voorzichtig poetsen en haar haartjes kammen met het vage borsteltje die hij niet echt een borsteltje kon noemen maar het toch deed. Pas toen Melody helemaal klaar was tilde hij haar weer op en zette hij haar in het schommeltje die in haar kamer stond. Zachtjes wiebelde hij haar heen en weer voor hij even wegliep om zijn tanden te poetsen en kleren te verzamelen. Soms liep hij de kamer van Melody in om haar nog een klein zetje te geven. Er kwam dan een hoop gebrabbel uit Melody haar mond gevolgd door zacht gelach. “Gekke meid ben je.” Eenmaal aan gekleed nam hij Melody weer mee naar beneden. Hij had haar een blauw met wit jurkje aangedaan. Chantal moest het er maar mee eens zijn anders had ze pech. Witte schoentjes aan en een wit mutsje op haar hoofd. Waarschijnlijk zou die eraf gehaald worden maar pech dan. Op zijn sokken en Melody op zijn arm wandelde hij naar beneden waar hij nog heel even moest wachten tot Chantal er was. De tijd dat hij bezig was geweest met Melody en zichzelf aankleden was schijnbaar heel lang geweest want Chantal was al helemaal klaar met de honden en de paarden. Bah, dat had hij willen doen. Maar goed, nu hoefde hij dat niet te doen. In de auto stond het zitje voor Melody al dus kon hij haar er zo inzetten. Handig deed hij de riempjes vast. Met een beetje oefenen was hij er toch nog handig in geworden. Zoals verwacht begon Chantal vragen te stellen over waar ze heen gingen. “Naar een bestemming.” Antwoordde hij rustig terwijl hij zijn richtingaanwijzer aanzette en wachtte op het stoplicht. Geduldig keek hij naar het rode licht tot deze op groen sprong en hij weer kon gaan rijden. Zijn raampje had hij iets open gedraaid zodat er frisse lucht de auto in kon waaien. Na nog een klein kwartiertje rijden waren ze er eindelijk. Naast de ingang parkeerde hij de auto. Dit keer tilde hij Melody niet heel de tijd, hij zette haar in de maxicosi die hij achterin de auto had gegooid. Stuk makkelijker dan haar telkens tillen. “Omdat ik weet wat voor jurk jij hebt, en zelf niet weet wat voor pak ik moet heb ik jullie twee maar meegesleept om een pak voor me uit te zoeken.” Hij pakte Chantal haar hand en sleurde haar mee door de grote klapdeuren. Zodra ze binnen waren kwam er een vrouw naar hen toegelopen die vroeg of ze kon helpen. Darren legde uit wat ze kwamen doen. Beter als hij dat niet had gedaan want ze werden meegesleept naar een grote ruimte met heel veel rekken. De maxicosi werd uit zijn handen gehaald en naast Chantal neergezet. Voor hij het wist moest hij als een paspop gaan staan omdat hij aan alle kanten opgemeten werd. “Help.”

Toen ze stopte bij de ingang van een winkel stapte Chantal uit. Toen Darren vertelde wat ze gingen doen viel haar mond haast open. Zij mocht zijn pak uit zoeken omdat hij wist wat voor jurk ze aan ging trekken en hij zelf niet wist wat hij moest kiezen. ”Daarom wilde je gister dus niet vertellen wat jij ging aan trekken.” Toen ze in de winkel stonden kwam er gelijk een vrouw op hun af. Beter had Darren niets gezegd tegen haar want nu zaten ze vast aan die vrouw. Ze werden mee genomen naar een apart stuk speciaal voor bruidegom pakken. Chantal werd op een stoel gezet en Melody werd in de maxicosi naast haar gezet. Voor ze het beide door hadden werd Darren van alle kanten opgemeten en werden er allemaal vragen aan Chantal gesteld. Vragen zoals wat voor kleur jurk ze had en het boeket en zo. Maar alleen vragen over de jurk kon ze beantwoorden want Darren wilde perse haar bruidsboeket uitzoeken. Ineens schoot haar te binnen dat ze ook nog ringen moesten uitzoeken want je kon moeilijk trouwen zonder ringen. Chantal begon er lol in te krijgen hoe Darren werd aangepakt door die vrouw. Ze zat giechelend op de stoel te kijken. Het gezicht van Darren sprak alleen boekdelen naar Chantal toe omdat ze zat te lachen. Ze kon der echt niets aan doen. gelukkig begon Melody te huilen dus kon ze zich daar op richten. Ze pakte haar kleine meidje uit de maxicosi nou ja kleine meid ze werd al bijna weer één jaar oud. Dat betekende ook dat Darren en zij alweer twee jaar bij elkaar waren. Ondertussen was de vrouw bij Darren klaar en had ze ook de stof uit gezocht. Net als de stropdas broek en schoenen maar ook het overhemd. Nu moesten ze alleen nog een jurkje voor Melody gaan uitzoeken in de winkel waar Chantal haar jurk had besteld. Maar dan most ze eerst bellen voor een afspraak. Chantal voelde in haar broekzak en kreeg door dat ze nog steeds haar mobiel niet terug had. Dat was waar ook Darren had hem afgepakt omdat hij niet wilde dat ze van jurk zou veranderen. ”Lieve schat mag ik misschien me mobiel want ik moet de winkel nog bellen voor een jurkje voor Melody. En we moeten ook nog ringen uitzoeken daar moet ook nog voor gebeld worden.” In Chantal der hoofd was het allemaal gestress om wat er nog moest geregeld worden en dat soort dingen. Erg leuk hoor trouwen maar dat gestress mag liever weg blijven. De laatste tijd was Chantal ook steeds meer over haar ouders aan het nadenken. Vooral over het feit dat ze ging trouwen en wat haar ouders er van vonden sowieso wat ze van Darren vonden en dat ze een kind had. Gelukkig was het tussen haar en haar broer weer goed en wilde hij de taak op zich nemen om haar weg te geven. Op de stoel zat Chantal nu echt voor zich uit te staren.

Darren werd alle kanten opgesleurd. Dan moest hij weer ergens op gaan staan, of moest hij een rondje draaien. Vragen werden amper aan hem gesteld, het waren eerder bevelen. Toen er een meetlint om zijn middel heen werd gedaan begon hij zich wat ongemakkelijker te voelen. Waarom was al dit meten nodig? Je kon toch net zo goed gewoon iets aantrekken en kijken of het paste. Wanneer het paste kon je wel verder gaan kijken naar andere dingen. Maar nee, er moest zo nodig opgemeten worden, gekeken worden, en nog veel meer. Eindelijk begon er minder aan hem geplukt te worden en was alles tevoorschijn gehaald. Een stropdas, broek, schoenen, stof, kon hem het wat schelen. Zolang hij hier weg zou mogen vond hij het best. Vlug liep hij achter de vrouw aan richting de kassa. Hij rekende af en zei dat hij het pak later wel op zou halen. Het overhemd en de stropdas kreeg hij gelijk mee net zoals de schoenen. Bah, hij haatte winkelen nu echt. Nogal gehaast zei hij gedacht, pakte de tas aan, pakte Chantal haar hand en nam de nemen naar buiten. Buiten gaf hij dan ook antwoord op Chantal haar vraag. "Ik heb hem op je nachtkastje gelegd." Met een serieus gezicht keek hij haar aan tot hij zijn hand in zijn broekzak stopte en haar mobiel eruit haalde. "Maar heb hem voor je meegenomen omdat je hem niet had gevonden. Gaan we nu terug naar huis of eerst een ijsje eten?" Ijsjes, daar had hij om de een of andere reden heel veel zin in. Een heerlijk softijsje met spikkels. Gewoon omdat het zo lekker was. Als een klein kind die net een super spannend nieuwtje te horen had gekregen keek hij Chantal aan. "Please." Smeekte hij nog kort met een grote bedelende lach op zijn gezicht. "Melody wilt vast ook wel een ijsje.." Niet dat Melody ijsjes kon eten, maar het idee was er.

Chantal der ogen stonden verbaast toen Darren zei dat haar mobiel op haar nachtkastje had gelegd. Ze baalde goed dat hij daar nog lag want daar stond het nummer in van de winkel. Maar toen ze Darrens blik zag en haar mobiel uit zijn broekzak zag komen zuchten ze opgelucht. ”Dank je. Maar de volgende keer blijf je toch echt er van af.” Ze gaf hem een kus op zijn wang. Toen hij over ijsjes begon had ze daar zelf ook wel best zin in. ”Lijkt me lekker maar Melody mag geen eigen ijsje daar is ze nog te jong voor.” Toen Darren in de rij stond om twee ijsjes te halen belde Chantal snel naar de winkel voor Melody en een juwelier voor hun ringen. Nu ze toch onderweg waren voor het pak van Darren kon de rest ook wel. Toen Darren haar ijsje gaf had ze net opgehangen. ”Dank je o en we kunnen zo terecht bij de winkel waar mijn jurk vandaan komt voor een jurkje voor Melody. En om drie uur bij de juwelier voor onze trouwringen.” Waarschijnlijk had hij er niet veel zin in maar ja je trouwde als het goed was maar één keer in je hele leven. En als ze alles op één dag zouden doen hoefde ze ook geen tegenzin te krijgen om op andere dagen die dingen te gaan doen. Omdat Chantal nu het pak van Darren had gezien mocht hij straks haar jurk zien maar dan als verrassing. Dan lag haar jurk in het magazijn klaar zodat ze zogenaamd naar de wc kon en dan terug komen in haar jurk met die erge hakken er onder. Melody kreeg af en toe een likje van Chantal der ijsje. Toen de ijsje op waren gingen ze naar de winkel voor het jurkje. Toen Darren bezig was met naar jurkjes kijken kleden Chantal zich snel en stiekem om. Der sluier had ze even snel in haar haren gestoken Ze kwam terug en Darren stond nog met zijn rug naar haar. ”Wat vind je van dit jurkje?” Ergens vond ze het zo spannend om in die jurk voor hem te staan.

"Het was alleen maar om je over te halen." Mompelde Darren zachtjes. Melody mocht nog geen ijs, jo. Alsof ze het op zou krijgen. Als een klein kind huppelde hij richting de ijskraam waar hij twee ijsjes bestelde. Softijs met spikkels, het beste wat er maar te krijgen was. Naar zijn idee dan. Het ene ijsje gaf hij aan Chantal, de andere at hij stukje bij beetje op. Tot het heel erg begon te smelten en hij sneller moest eten. Bah, snel ijsjes eten vond hij niet leuk. Vooral niet als het softijs was. "Oja, jurkje en trouwringen. Geen zin in..." Ondanks zijn niet zin woorden at hij vrolijk zijn ijsje verder op. Hoorntje ging ook naar binnen tot hij helemaal niets meer over had. "Ik wil nog een ijsje.." Jammer genoeg mocht hij niet nog een ijsje en moest hij mee naar de volgende paar winkels. Nieuwsgierig liep hij de rekken langs opzoek naar een leuk jurkje voor Melody. Dan was het weer te saai, of te druk, of het was té perfect. Toen hij plots achter hem Chantal haar stem hoorde draaide hij zich nieuwsgierig om. In plaats van een jurkje in haar handen te zien, zoals hij had verwacht, stond Chantal in een prachtige jurk nog mooier te wezen dan anders. "Je.. Die jurk... Wow.." Met open mond stond hij te kijken hoe Chantal in haar jurk voor hem stond. Waar had ze hem vandaan gehaald? Hoe had ze hem zo snel aan kunnen trekken? Nog steeds stond hij met open mond te kijken naar Chantal. Misschien iets te opvallend want er kwam iemand naast hem staan die hem op zijn schouder tikte en zei dat hij vliegjes aan het vangen was. "Ja, vliegjes. Juist."

Chantal voelde haar hart helemaal in haar keel bonken toen ze de jurk voor Darren aan had. Toen hij keek leken zijn ogen haast van verbaastheid uit zijn hoofd te vallen en zijn mond wilde niet meer dicht. ”Ehum als je nog langer zo gaat staan te kijken wordt het erg ongemakkelijk voor me.” Natuurlijk snapte ze dat hij verbaast was omdat ze ineens een jurk aan had. En al helemaal omdat ze deed alsof ze een jurkje voor Melody had. ”En is mijn jurk en sluier goed gekeurd? Of vind je hem niets?” Ergens was ze bang dat hij de jurk echt niets vond en da hij alleen maar Wow zei omdat hij verbaast was. Toch was het maar goed dat Melody in de maxicosi op de grond stond anders was ze waarschijnlijk op de grond gevallen omdat Darren te verbaast was. Het duurde even voordat ze antwoord had op haar vragen. Toen hij wat was bekomen van de schrik begon hij te praten. Chantal stond nog steeds stil op de plek waar ze stond toen Darren zich omdraaide.

[Srry voor de mini post]

"Goed gekeurd? Niets vinden. Ben je gek ofzo. Je bent mooierder dan mooi, prachtiger dan prachtig. Uhm, weet ik het. Die jurk staat je echt fantastisch." Darren ging voor Chantal staan en gaf haar een kus. Jammer dan dat ze in een winkel stonden, het moment was er dus die zou hij gebruiken. "Ik ben de gelukkigste man van de wereld met jou en Melody." Sprak hij na de kus. Omdat ze toch nog steeds in een winkel stonden richtte hij zich op Melody. Hij pakte haar uit de maxicosi en hield haar op zijn arm. "Kijk eens meisje hoe mooi mama is." Niet dat Melody er iets van zou begrijpen maar het was een poging waard. Wie weet snapte ze er wel degelijk iets van en begreep ze het ook half. Mama was nog steeds Chantal. Het was dan ook zo dat wanneer hij mama zei dat ze haar hoofdje gelijk draaide in de richting van Chantal. In plaats van een verveelde lach stond er een grote enthousiaste lach op zijn gezicht. Zaten er toch nog goede dingen aan trouwen. Nog altijd kon hij zijn ogen niet van Chantal afhouden. Hij merkte dan ook niet dat Melody aan het brabbelen was. Kleine woordjes kwamen uit haar mondje zoals papa en mama. Af en toe kwamen er kleine woordjes zoals Dack en Indy uit haar mond zetten. De honden waren wel echt haar maatjes geworden. Gelukkig konden Dack en Indy met haar overweg anders hadden ze daar een probleem mee gehad. Darren kwam weer tot leven omdat er een vinger half in zijn oog werd geprikt. "Eh, Melody niet doen." Het standje wat hij haar gaf werkte ie wat te goed want ze trok gelijk haar handjes terug en ze hield zich gelijk stil. Ergens vond hij het zielig, maar hij wou geen oog kwijtraken doordat ze telkens haar vingertjes in zijn ogen stak. "Moet Melody een wit jurkje?"

Chantal raakte zo opgelucht toen Darren zei dat hij de jurk geweldig vond en dat het onzin was dat hij er niets van zou vinden. Voor ze het wist stond hij voor der en gaf der een kus. ”Je hoeft nog niet te kussen voor het ja woord hoor. Dat duurt nog een paar weken. Ook al zijn die weken waarschijnlijk heel snel voorbij gaan.” Toen hij zei dat hij de gelukkigste man was van de wereld met haar en hun dochtertje moest Chantal even lachen. ”Dan is het maar goed dat Dack je toen in het park omver had gelopen. Anders was je me misschien niet eens tegen gekomen. En dan ging je nu misschien wel met iemand anders trouwen. En met iemand anders een dochtertje hebben.” Chantal keek naar Darren toen hij Melody pakte. Gelijk keek ze naar haar moeder toen Darren zei kijk eens hoe mooi mama is. Waarschijnlijk ging het alleen over het mama woordje en niet om de rest bij Melody. Chantal had door dat Darren nog steeds naar haar aan het kijken was. Natuurlijk was het niet erg ze hoorde nou eenmaal bij hem. Maar Melody pikte het blijkbaar niet want ze ging aandacht trekken door in Darrens oog te gaan prikken. ”Ik ga even me jurk uittrekken en ook die vreselijke hakken en kom dan helpen zoeken voor Melody.” Toen ze het woord hakken zei zag ze Darren gelijk op kijken waardoor ze haar jurk maar een stukje omhoog deed zodat hij haar hakken kon zien. ”Ik moet maar de komende weken gaan oefenen om op ze te leren lopen anders red ik het echt niet die hele dag.” Chantal liep naar achteren en trok haar normale kleren weer aan. Toen ze terug kwam zag ze bijna het perfecte jurkje voor Melody. Een wit jurkje met net als Chantal der jurk een driehoek die vanaf het midden naar beneden liep. En ook met paarsige kleur als Chantal der jurk. Ze pakte het jurkje en liet het aan Darren zien. ”Deze lijkt op mijn jurk. Het is gewoon te schattig. Of wil je niet dat je dochtertje een beetje dezelfde jurk als haar moeder heeft.?” Ondertussen hield Chantal het jurk even voor Melody om te kijken of het iets voor haar was.

Darren trok een wenkbrauw op toen hij het woord hakken hoorde. Had ze hakken aan? Waarom had ze hakken aan, nu hoefde ze er nog niet op te lopen. Al met al stond het haar wel erg mooi. "Ik zie je al lopen met je hakken tussen de paarden.." In zijn hoofd vormde gelijk een beeld wat er niet meer uit ging. Chantal op hakken door de stallen, Fly poetsen, Fly rijden, bezig met Maddog, Kini en Mercury. Omdat Chantal haar jurk weer uit ging doen vervolgde hij zijn zoektocht naar een jurkje voor Melody. Telkens kwam hij weer bij een verkeerd jurkje uit of hield hij het voor haar en begon ze haast te huilen. Elke keer dat ze dat deed hing hij het jurkje dan snel terug. Toen Chantal terug was liet hij dan ook een opgeluchte zucht horen. Nu was er tenminste iemand bij die er íets vanaf wist. Chantal haalde dan ook een jurkje tevoorschijn die nogal op haar jurk leek. Zelf zou hij dat jurkje dus echt niet hebben gevonden. "Geweldig, dan heb ik straks twee prachtige meiden in een super jurk." Melody stak haar handje uit naar het jurkje en begon te brabbelen. Mama kwam er nu constant uit haar mondje dus deed hij een stap dichter naar Chantal toe zodat ze bij mama was. "Melodytje, je gaat straks getuige zijn van een super gebeurtenis. Mamsie en super papa moeten paraderen in nette kleren. Dat moet je heel goed onthouden want ik denk niet dat je het vaak zal zien." Terwijl hij tegen Melody aan het praten was stond er een grijns van oor tot oor op zijn gezicht. Waarom praatte hij überhaupt op een rare toon tegen Melody? Veel zou ze er niet van verstaan of snappen. Toch vond hij het om de een of andere reden best wel grappig om te doen.

"Denk je nou echt dat ik in de stallen op hakken ga lopen? En mocht je willen weten waarom ik ze nu aan had dat is omdat de jurk anders teveel op de grond komt." Het jurkje dat ze voor Melody pakte vond Darren geweldig. Chantal liet alleen Melody niet aan het jurkje komen toen Darren haar dichterbij Chantal liet. "Zit maar niet aan je jurkje liefje anders is hij vies voordat je hem aan kan." Chantal legde het jurkje even opzij en keek naar de schoentjes. Ze moest lachen toen Darren begon over dat Melody hun niet vaak in nette kleren zou gaan zien. "En waarom ben jij nou weer super papa en ik Mamsie? Ik vind dat het of super papa en mama is of mamsie en papsie" Chantal zat Darren alleen maar te pesten. Haar maakte het helemaal niet uit dat hij het zei. Chantal keek op haar mobiel en zag dat het twee uur was. Over een uurtje moesten ze bij de juwelier zijn voor de ringen. Chantal zocht snel schoentjes die bij Melody's jurkje pasten. Ze betaalde het jurkje en de schoentjes en liet ze bij haar jurk zetten. "Zo klaar kom je lieverd. We moeten naar de juwelier." Het scheelde dat de juwelier een kwartiertje van de bruidswinkel lopen was. Tijdens het lopen hield Chantal de maxicosi vast en met der andere hand Darrens hand. "Misschien moeten we je vader gewoon op tijd een uitnodiging sturen. Hij wilde toch altijd graag dat wij gingen trouwen. " Hopelijk vond Darren ook dat ze zijn vader gewoon moesten uitnodigen. Toen ze bij de juwelier waren lag Melody te slapen in de maxicosi. Gelukkig maar dan konden zij en Darren rustig ringen uitzoeken. De keuze uit de ringen was echt groot.

Darren moest lachen om de opmerking van Chantal. Waarom was hij super papa? Gewoon omdat Melody zijn kleine meid was en hij heel stiekem niet wou delen met Chantal. Niet dat hij dat tegen Chantal zei. "Tsja, ik kan er nou eenmaal niets aan doen dat ik super ben." De woorden kwamen er met een plagende ondertoon uit voor hij verder ging. "Met super papa en mama kan ik wel leven." Gelijk begon Darren weer tegen Melody te praten over hoe super papa en mama in nette kleren in een kerk moesten staan om met elkaar te trouwen. Dat er best wel wat mensen kwamen maar dat zij de belangrijkste gast was samen met Chantal haar broer. Voor hij het wist werd hij geroepen omdat ze klaar waren en naar de juwelier moesten. Melody haalde hij van zijn arm af en legde hij teder in haar maxicosi. Zijn kleine meisje, samen met zijn grote meisje het belangrijkste in zijn leven. Daarna Dack en Evelyn, en dan de rest van alle paarden beesten. Misschien een beetje zielig voor de andere paarden maar Evelyn was toch wel heel belangrijk voor hem. Als veulen bij hem gekomen en zo opgevoed tot hoe ze nu was. Tegenslagen gehad maar ook bijzondere momenten. Vlug wandelde hij achter Chantal aan om naast haar te gaan lopen en haar hand vast te pakken. Toen ze begon over zijn vader wél uitnodigen keek hij haar even vreemd aan. "Zolang mijn moeder maar niet komt zouden we hem wel uit kunnen nodigen.." Darren schrok haast van de hoeveelheid ringen die er waren bij de juwelier. Moesten ze daaruit gaan kiezen? Was er niet wat makkelijkers? Internet? Oké internet was niet leuk, maar wel een stuk makkelijker. Gelukkig kwam er iemand naar hen toe die hen kwam helpen. Verschillende ringen werden voor hun neus gezet tot hij een paar vond die hij best wel mooi vond. Nu alleen Chantal nog.

Gelukkig vond Darren het een goed idee dat ze zijn vader uit gingen nodigen zolang zijn moeder maar niet mee kwam. Toen ze bij de juwelier waren schrok Chantal haast van hoeveel ringen er waren. Omdat Melody lag te slapen voor zo lang het duurde konden ze rustig te ringen uit zoeken. Darren had al snel zijn ring gevonden. Niet veel later vond Chantal de ring die zij wilde. Een prachtige zilveren ring met twee kleine diamantjes en één iets grotere. Ja dit was de ring waar zij graag mee wilde trouwen. Toch raar trouwen dan had ze ineens twee achternamen niet alleen de Ridder maar ook Parker. En dan Parker ook nog voor haar geboorte achternaam. Melody had het nu nog makkelijk zei had alleen de naam Parker. Onbewust gingen de ogen van Chantal van de ring af en keek ze naar Melody. Haar prachtige meisje die over twee maanden één jaar oud werd. Dat moesten ze maar eens groots gaan vieren maar eerst zouden Darren en zij gaan trouwen. Nog een kleine drie weken en het ergste was dat ze de avond voor hun huwelijk beide ergens anders moesten slapen. Het idee alleen al sinds ze iets met elkaar hadden waren ze niet meer uit elkaar geweest. Zelf toen ze beviel van hun dochtertje was hij in het ziekenhuis bij haar. Maar ja het hoorde er nou eenmaal bij. Ze kwam weer met haar gedachten weer er bij toen ze ineens Melody hoorde huilen. Ze legde de ring die ze wilde in Darrens handpalm en pakte Melody uit de maxicosi.

Darren keek nog wat gienegappend naar de ringen die naar voren werden geschoven. De meeste vond hij maar helemaal niets. Veel te veel bling, je moest het ook nog kunnen dragen om je vinger. In de tijd dat hij verder keek had Chantal ook haar ring gevonden. Hij kwam dan ook nieuwsgierig kijken welke ring ze had uitgekozen. Omdat Melody begon te huilen werd de ring in zijn handpalm gelegd. Voorzichtig pakte hij de ring tussen twee vingers en bekeek hem eens. Twee kleine steentjes en een grotere in het midden. Best apart, zelf ging hij voor een ring zonder frutsels. Zonder een steentje, die zou er vanzelf helemaal niet meer uit gaan zien omdat hij te veel met zijn handen bezig was. Uit de paar ringen die hij daarnet al had gevonden zou hij moeten gaan kiezen. Een simpele, niet te brede maar ook niet te smalle ring wou hij. Eentje waar hij zich niet aan ging irriteren tijdens het paardrijden of iets anders. Achter een paar andere ringen vandaan haalde hij een ie wat smalle ring. "Hebben." Er werd hem gelijk verteld dat het een witgouden ring was met nog een heel slecht taalgebruik verhaal eraan vast. Het enige wat hem aanging was dat hij een ring had gevonden en dus niet meer hoefde te zoeken. "Moeten we straks nog ergens langs?" Omdat de maat van de ring niet goed was voor zijn vinger moest er eentje besteld worden. Jeetje, nog meer gewacht en gedoe.

Chantal troosten Melody terwijl ze keek wat Darren deed. Blijkbaar was hij nog niet tevreden over zijn ring want hij bleef rond kijken. Ineens hoorde ze hem hebben zeggen. ”Ah heb je je ring gevonden?” Ze kwam bij hem staan met Melody in haar armen en keek naar de ring. Gelukkig was haar ring op de goede maat en hoefde niet zoals die van Darren besteld te worden. Het was maar goed dat hij binnen een week binnen zou komen en niet pas over 4 weken want dan had Darren geen ring. Blijkbaar had Darren er genoeg van want hij wilde weten of ze nog ergens anders langs moesten. ”Ja we moeten nog ergens langs…………. Namelijk langs huis.” Als ze thuis waren konden ze nog beslissen waar ze het feest gingen houden en waar ze gingen trouwen. En wat ze gingen eten met de gasten en natuurlijk de taart. Maar ook hoe ze naar de trouwlocatie gingen. Misschien was het wel een idee om te paard er naar toe te gaan. Of om Fly en Evelyn voor de wagen te zetten en dan er zo naar toe te gaan. Maar voor nu gingen ze naar de auto en naar huis. In de auto kreeg Chantal een telefoontje of ze vanavond wilde invallen op de manege. Eigenlijk had ze er helemaal geen zin in maar ja er kwam dan wel even weer meer geld binnen. Dus met tegenzin zei ze dat ze wel zou komen. Na dat ze had opgehangen keek ze Darren aan. ”Ik moet straks les geven. Lisa is namelijk ziek.” Toen ze thuis kwamen stapte Chantal uit en pakte Melody uit de auto.

Darren wou al tegen Chantal in gaan omdat ze nog ergens heen moeten, tot hij de rest van haar zin hoorde. YES! Eindelijk konden ze naar huis. Dat liet hij zich dan ook geen tweede keer zeggen. De ringen rekende hij alvast af om daarna met Chantal en Melody richting de auto te lopen. In de auto gooide hij de tassen met zijn kleren in de achterbak. Thuis zou hij ze er wel uithalen, of niet. Onderweg keek hij geconcentreerd naar de weg. Het mocht dan wel mooi weer zijn maar alsnog waren er veel mensen met de auto op pad. Waarom ze zelf eigenlijk nooit gingen fietsen wist hij niet precies. Het kon zijn omdat ze nogal ver weg bij de stad vandaan woonden, kon hem het wat schelen. De auto was net zo makkelijk, alleen wel milieu vervuilend. Maar dat was een fiets ook. Een fiets moest voor je gemaakt worden. Best wel vreemde logica, stiekem. Toen Chantal plots tegen hem zei dat ze straks les moest geven keek hij haar met een pruillipje aan. "Kan de les niet gewoon vervallen, of iemand anders. Verdorie." Voor hij van de weg af raakte keek hij weer voor zich uit. Dankzij een stoplicht kon hij verder tegen Chantal praten. "Ze bekijkt het maar." Zei hij nog koppig met een opgeheven kin waarna hij het gaspedaal zachtjes indrukte zodat ze weer gingen rijden. Eenmaal thuis haalde hij de sleutels snel uit het contact, pakte Melody uit haar maxicosi en verdween naar binnen. Binnen trapte hij zijn schoenen uit en trok zijn shirt over zijn hoofd heen. Met Melody op zijn arm wandelde hij via de stallen naar buiten, zonder gezien te worden natuurlijk. Al fluisterend tegen Melody over wat hij ging doen pakte hij de tuinslang, zette hem aan en kneep de slang nog even dicht. Geduldig wachtte hij om het hoekje tot Chantal naar buiten zou komen. Zodra ze een stap had gezet haalde hij de knap uit de slang en spoot hij Chantal nat. Al grijnzend stapte hij achteruit met Melody nog steeds op zijn arm. Voordat de slang afgepakt zou worden, wat hij verwachtte, liep hij naar de kraan en zette hij de wateraanvoer uit. "Highfive meisje?" Hij stak zijn hand op voor Melody. Al snel kreeg hij een duw tegen zijn hand aan van Melody. "Melody en ik gaan het huis afbreken, alles opeten, Fly pesten, Indy strikjes in doen, maar boven al enge Dora films kijken. Durf je nu nog weg?"

Chantal kreeg al snel door dat Darren het er niet echt mee eens was dat ze les moest geven. ”Nee niemand anders kan ze moesten alleen jou en mij nog bellen. En ze willen de les laten door gaan omdat we volgende week de manege wedstrijden hebben.” Zelfs bij het stoplicht ging hij er over verder dat ze het maar moesten bekijken. Toen ze thuis waren ging Chantal gelijk naar boven om der om te kleden want als ze met der normale nette kleren op de manege kwam werd ze gelijk raar aangekeken. Eenmaal omgekleed ging ze naar beneden. Ze ging op de trap zitten en trok haar rijlaarzen aan. Toen ze op de trap zat had ze eigenlijk geen zin om naar de manege te gaan. Snel belde ze de manege op om te vertellen dat ze geen oppas voor Melody konden vinden en dat Darren al weg was. Nu besloot de manege eigenaar maar zelf de les te gaan geven. Omdat ze Darren en Melody niet in de woonkamer en keuken zag ging ze hun maar buiten zoeken. Toen ze om het hoekje bij de poetsplaat kwam werd ze ineens zeiknat gespoten. Ze gilde gelijk hard. ”DARREN!” Voordat ze ook maar de tuinslang van hem kon afpakken zetten hij de kraan uit. Chantal keek Darren een beetje vuil aan. ”Moest dat nou?” Ze kreeg daar op geen antwoord terug maar allemaal dingen die hij met Melody ging doen. Hij wist natuurlijk niet dat ze net had gebeld dat ze niet kwam. Om hem te pesten begon ze met haar zegje. ”Als je het huis afbreekt ga je het zelf schoon maken. Als je alles gaat opeten ga je zelf boodschappen doen. Als Fly er een trauma er van over houd doe ik je iets. Als Indy een strikje doorslikt omdat ze het niet leuk vind ga jij naar de dierenarts met haar. En als Melody ’s nachts gaat huilen door die films dan ga jij er uit ook al is het vijf keer per nacht.” Ze stond met haar armen over elkaar hem aan te kijken. ”En was dat nat spuiten een manier om me hier te houden?” Blijkbaar was het inderdaad een manier om haar thuis te willen houden. ”Nou je hebt pech ik ga toch naar de manege.” Ze had haar autosleutels in de hand en ging naar haar auto. Ze reed weg en parkeerde in het bos. Na tien minuutjes Darren te hebben laten wachten ging ze naar huis en kwam ze weer binnen. Zijn gezicht stond echt verbaast dat ze er alweer was.”Zo meneertje volgende keer graag niet nat spuiten en die dingen zeggen. Want ik had toch geen zin om les te gaan geven en had gebeld dat ik geen oppas voor Melody had omdat jij al weg was. Nu doet Charles het zelf. En als je dus niet had gespoten en had gedreigd dan had ik het je verteld en was ik niet zogenaamd weg te gaan.” Chantal had nog steeds haar natte kleren aan en begon het nu best koud te krijgen. Ze stond een klein beetje te rillen.

Met grote ogen keek hij naar Chantal die hem tegensprak. Verdorie waarom sprak ze hem nou tegen, alles wat hij had verzonnen vernielde ze. Hop in een keer door de wc gespoeld. "Opruimen kan ik niet zo goed, boodschappen doen gaat fout, Fly houd er vast geen trauma aan over, bezoekje dierenarts kan wel leuk zijn op zijn tijd. s'Nachts eruit omdat Melody huilt is helemaal geen probleem. Gaat mijn meisje mij alleen nog maar leuker vinden." Een zelfvoldane lach stond op zijn gezicht toen hij diep ademhaalde. Praten zonder echt adem te halen was niet aan te raden. Je werd er licht van in je hoofd. Als antwoord op Chantal haar vraag knikte hij uitbundig. Even keek hij beteuterd omdat ze alsnog naar de manege ging, maar de blik verdween al snel in een glimlach terwijl hij met Melody haar uit stond te zwaaien. Zodra ze van het erf afgedraaid was pakte hij Melody met twee armen vast, zwierde haar rond als een vliegtuig terwijl hij rare geluidjes maakte, en verdween met haar naar binnen. "Zoo, waar hebben we trek in?" Antwoord kreeg hij helaas niet, enkel gebrabbel en wat kleine woordjes waar hij niets aan had. "Middag eten, goed idee." Hij pakte een boterham die hij belegde met boter en hagelslag. Heerlijke hagelslag. In mini stukjes gesneden zodat Melody het weg zou kunen krijgen. Een beker met vieze opvoedmelk ging mee zodat ze dat ook zou leren drinken. Niet te veel, gewoon een klein beetje. Het kostte hem gelukkig maar een klein beetje moeite tot Melody haar boterhammetje op had en ze kon gaan beginnen aan de melk. Slabbetje om en voorzichtig laten drinken uit die vreemde tuit. Leuk een drinkbeker, maar het kon nooit lekker drinken. Desondanks dronk ze rustig uit haar bekertje tot mama natuurlijk thuis moest komen. Behoorlijk verbaasd keek Darren in Chantal haar richting. Zij was vroeg thuis, hij had het huis nog niet eens kunnen slopen. Toen Chantal klaar was met preken zette hij het drink geval van Melody weg en stond hij op met Melody op zijn arm. "Zeg Melody, zullen we mama gaan opwarmen?" Hij liep naar Chantal toe en sloeg een arm om haar schouder heen. "Of gaan we mama laten zien hoe snel we het zwembad op kunnen zetten?" Een grote uitdagende grijns sierde zijn gezicht bij de woorden zwembad. Niet veel later nadat hij zijn zin had gesproken drukte hij een kus op Chantal haar wang en verdween hij naar de stallen. Het zwembad had hij klaar gezet. Dack lag voor pampus in het zonnetje, enkel zijn kop bewoog toen hij langs kwam lopen met de doos op sleeptouw. Op dezelfde plek als waar hij hem de vorige keer had gezet liet hij de doos staan toen hij even naar binnen liep om Melody haar schommeltje te halen. Vanuit de woonkamer pakte hij haar schommeltje die hij later neerzette onder de boom zodat ze in de schaduw kon zitten. Pas toen Melody in haar schommeltje zat begon hij met alle buizen in elkaar te zetten en het zwembad helemaal klaar te maken. Pomp geval erin, trappetje, en natuurlijk de tuinslang. Het werd dan wel heel erg koud, maar het zou vanzelf opwarmen. In de tijd dat het zwembad werd gevuld speelde hij met Melody. Elke keer dat hij haar een klein duwtje gaf begon ze weer te lachen en met haar armen en beentjes te bewegen. Best grappig.

Chantal luisterde naar Darren hoe hij vertelde dat hij niet kon opruimen of boodschappen kon doen. ”Dat weet ik nog maar al te goed. Het was hier een puinhoop toen ik hier voor het eerst kwam.” Elke keer had ze gewoon een tegen woord voor hem. Toen ze weer thuis was had Darren het blijkbaar door dat ze het koud had want hij ging haar warm maken met Melody samen. ”Probeer je het soms goed te maken?” Niet dat het warmen heel veel hielp maar toch. Chantal liet Darren maar zijn gang gaan met het zwembad opzetten zolang hij maar voorzichtig met haar meisje zou doen. Chantal ging ondertussen maar naar boven om die koude natte kleren uit te trekken. Straks zou ze nog verkouden worden en dat mocht nu echt niet omdat ze bijna gingen trouwen. Toen Chantal met droge warme kleren beneden kwam was Darren met Melody aan het spelen. Het zag er echt schattig uit. Chantal pakte snel haar camera en maakte een aantal foto’s van haar “kinderen”. Ze legde haar camera weg en ging in de keuken even een kop thee halen. Eigenlijk vond het wel lekker om thuis te zijn en niet op de manege. Zolang hun er maar niet achter kwamen dat ze gelogen had anders was ze misschien haar baantje wel kwijt. Omdat het zonnetje heerlijk scheen ging Chantal op het bankje onder de boom zitten met een goed boek. Net toen ze lekker zat en aan het lezen was kwam Indy als een gek aangerend. Het blauwe ding dat net opgezet was kende ze maar al tegoed daar in had ze leren zwemmen met behulp van haar baasjes en Dack. Dit jaar zou Melody daar een beetje in leren zwemmen. Natuurlijk was ze er nog te klein voor maar in de armen van haar ouders kon het zeker wel lukken. Chantal keek naar Darren die met Melody op zijn arm naar haar toe kwam. Voor ze het wist kon ze niet meer lekker lezen maar ja wat maakte het ook uit eigenlijk helemaal niets. ”Ik denk als het water een beetje warm is dan kunnen we met Melody er in. Dan kan ze haar schattige bikini aan. En ik ook mijn nieuwe.” Chantal had Melody op schoot en ging tegen Darren aan zitten. Ondertussen hield Chantal Melody goed vast maar toen ze te veel ging bewegen zetten Chantal der op de grond. Gelijk begon Melody met Indy te spelen. Als of Indy het wist deed ze gelijk voorzichtig. Normaal als ze ging spelen was het hard en met de tanden maar nu was ze echt rustig. Chantal trok haar benen op en legde die naast der op het bankje. ”Nog drie weken dan moeten we een nacht uit elkaar slapen.” Echt die gedachten vond ze zo niet leuk.

Met zijn handen voor zijn gezicht zat hij voor Melody. Wanneer Darren zijn handen weghaalde begon ze luid te lachen, wanneer hij ze voor zijn gezicht hield was ze stil. Na een tijdje kiekeboe gespeeld te hebben gaf hij het schommeltje weer zacht een duwtje zodat deze heen en weer ging. Nog even en hij begon zelf een klein kind te worden. Niet dat hij van al die aandacht hield maar af en toe was het best wel leuk. Omdat Chantal naar buiten was gekomen en hij klaar was met Melody vermaken tilde hij haar maar uit haar schommeltje. Weer zette hij haar op zijn arm en wandelde hij naar Chantal toe. Melody gaf hij over aan Chantal waarna hij naast Chantal ging zitten en zijn arm om haar schouder heen sloeg. "Als ze het net zo leuk gaat vinden als Indy, dan is ze er straks niet meer uit weg te slaan." Even wachtte hij met verder praten omdat hij een klein zinnetje oppikte van wat Chantal als laatste had gezegd. "Oe, nieuwe bikini." Er verscheen een grote lach op zijn gezicht nadat hij de woorden had uitgesproken. Al snel was zijn aandacht weer naar Melody getrokken. De bewegingen van Chantal en Melody volgde hij tot Melody met Indy ging spelen en Chantal weer tegen hem begon te praten. "Dan moeten we maar van de drie weken genieten en hopen dat die nacht snel voorbij is." Nog geen minuut nadat hij uitgesproken was kwam Dack langs gesloft. Blijkbaar had hij het zwembad nog niet gezien. Dack plofte neer naast zijn voeten en draaide zich naar zijn zij om verder te tukken. Jammer genoeg kreeg hij het zwembad in zicht. In een noodvaart sprong Dack overeind, rende naar het zwembad en sprong er in een keer in. "Gek."

Chantal moest lachen om de opmerking van Darren over haar nieuwe bikini. ”Dan moet je maar hopen dat het snel erg mooi weer is dan kan ik hem aan.” Toen ze het had gezegd over dat ze één nacht uit elkaar moesten slapen vond Darren dat ze van de drie weken maar moesten genieten en dat die ene nacht snel voorbij moest gaan. ”Waarschijnlijk zal die nacht niet snel voorbij gaan. Hij gaat denk ik echt heel lang duren.” Heel even keek Chantal verbaast dat Dack niet naar het zwembad rende maar ze had nog maar net zo gekeken en meneer renden naar het bad en sprong er in. Toen Indy Dack zag rennen naar het zwembad stopte ze met het spelen met Melody en rende ook als een gek naar het zwembad. Net toen ze heerlijk zaten werd Chantal vanaf de zijkant bij Darren weg getrokken. Omdat ze er zo van schrok gaf ze een gil. Toen ze goed keek zag ze dat het onder andere Jace was die bij hun stond. Toen Chantal was weg getrokken werd bij Darren gelijk een blinddoek om gegaan. Tot zover waren hun plannen om samen een avond buiten te zitten verpest. Uit Darrens broekzak werd zijn mobiel gehaald en aan Chantal gegeven. Chantal begon het door te krijgen dat Darren waarschijnlijk zijn vrijgezellenfeest vanavond had. Dus het was helemaal goed dat ze had gezegd dat ze geen oppas had. Dack die had ineens door dat er van alles op het erf gebeurde kwam als een gek blaffend aan gerend omdat hij helemaal hyper werd van al het gedoe. Chantal liet hem gelijk bij der komen omdat hij erg in de weg liep.

"Ik ga heel hard hopen." Zei Darren vol enthousiasme. Chantal zien in een bikini, hij moest zich dan inhouden niet te gaan kwijlen. Bovendien moest hij het goede voorbeeld geven aan Melody. Zij moest niet gaan kwijlen als ze naar mama keek. Toch leek het hem best wel grappig. Op haar tweede opmerking kon hij niet eens wat terug zeggen want er werd aan zijn armen getrokken. Voor hij het wist was Chantal naast hem verdwenen en kon hij niets meer zien. Tegenspartelend probeerde hij de blinddoek voor zijn ogen weg te halen maar zijn handen werden al snel vasthouden. Aan de geluiden te horen waren er best wel veel mensen, Dack blafte en Chantal had een gil geslagen. Melody huilde nog niet dus dat was mooi. "Ja grappig, ik wil weer wat kunnen zien." Jammer genoeg werden zijn handen nog steviger vastgenomen en werd hij meegesleurd. "Kom, we moeten nog een stuk rijden dus we moeten nu gaan." De woorden maakte hem stil. Shit, had hij vanavond zijn vrijgezellenfeest? Voor hij zich mee liet slepen opende hij nog even zijn mond om wat tegen Chantal te zeggen. Echter kreeg hij de kans niet omdat hij een por in zijn zij kreeg. Achter hem kwam de stem van Serena al tevoorschijn. "Oppas is hier. Veel plezier jullie!" Serena pakte Melody op en wandelde met haar naar binnen. Darren moest zichzelf onderdrukken niet in lachen uit te barsten want dankzij Jace kreeg hij te horen wat er gebeurde. Chantal haar vriendinnen hadden Chantal te pakken gehad en haar ook een blinddoek om gedaan. Zonder het echt in de gaten te hebben werd hij de lucht in getild, in een auto gezet en reden ze weg. Pas toen ze bij het pretpark waren mocht zijn blinddoek af. Omdat het doordeweeks was liepen er amper mensen. Voor ze naar binnen gingen moest hij een kerstmannen pak aan, en dronken ze met z'n allen in. Niet veel later zaten ze in de draaimolen voor kleine kindjes. Na veel achtbanen, en nog meer stomme dingen moesten ze het park uit omdat het ging sluiten. Gelukkig waren ze nog niet klaar want dankzij Jace konden ze gelijk door in hun apen pakjes naar de paintball vereniging. Onder zijn kerstmannenpak moest hij een overal aan. Iedereen moest een helm op tegen de harde balletjes en natuurlijk dichte schoenen. Er werden foto’s gemaakt voor ze begonnen. Tijdens het hele spel werd er door iedereen rare kreten gemaakt als iemand afgeschoten werd. Aan het einde zat iedereen dan ook helemaal onder de verf en blauwe plekken. Na nog een foto op naar Jace zijn huis waar er nog iets te veel gedronken werd. Gelukkig was er een bob aangesteld die hem rond 5 uur thuis dumpte. Dankzij Serena lag Melody allang in haar bed. Of Chantal al thuis was wist hij niet. De zolder bereikte hij niet eens omdat hij na een glas melk en een gebakken ei op de bank in slaap viel. Slapen deed hij wel, ondanks de oncomfortabele situatie.

Net toen Chantal Melody wilde op pakken werd ze weg getrokken bij Melody en kreeg ze een blinddoek om. Ze hoorde de stem van Serena die zei dat de oppas er was en dat ze veel plezier moesten hebben. Al snel ging er een belletje in Chantal der hoofd af dat zij nu ook haar vrijgezellenfeest had. Voordat ze in een auto werd gezet werd haar mobiel en Darrens mobiel uit haar broekzak gehaald en hoorde van alles maar niet waar ze naar toe gingen. Iris gaf de mobieltjes aan Serena zodat die ze binnen kon leggen. Eenmaal toen Chantal uit de auto mocht komen werd de blinddoek af gedaan en stonden ze voor een wijmakerij. Chantal kreeg een tas en moest zich gaan omkleden. Ze ging maar naar de wc en kleden zich om. Niet dat ze heel blij was met wat ze aan moest. Het was namelijk een sexy kerstvrouw pakje. Het was echt een kort rokje wat het was. Agh wat scheelde het haar ook ze ging maar één keer trouwen dus liet ze het maar voor was het was. Toen ze uit de wc kwam werd de tas met haar gewone kleding afgepakt en werd verteld wat ze gingen doen. Ondertussen werden er ook veel foto’s gemaakt zodat Chantal een herinnering er aan had en Darren kon zien wat hij gemist had. Na een aantal wijntjes geprobeerd te hebben was Chantal het zat dat en het steeds moest uitspugen dus begon ze het net als de andere meiden door te slikken. Het gevolg was dat ze allemaal behalve Iris omdat die geen alcohol lusten aangeschoten werden. Pas laat in de avond werd Chantal in haar kerstvrouwpakje thuis gebracht. Toen ze binnen kwam was ze gewoon nog steeds licht in haar hoofd door de alcohol en de wijnen die ze door elkaar had gedronken. Ze had helemaal geen zin om de trap op te lopen dus wilde ze zich met een zucht op de bank vallen. Gelukkig zag ze op tijd dat Darren al op de bank lag in een kerstmannen pak. Gelijk ging er een belletje in haar hoofd weer af. Het was tussen Jace en Iris gewoon afgesproken werk geweest om hun beide in een kerst outfit te doen. Ze gaf Darren zachtjes een kus op zijn wang en ging toen op de andere bank liggen.

De kus die hij op zijn wang kreeg van Chantal wekte hem niet. Darren sliep zonder zich te bewegen door tot zijn telefoon ging. Nog half slapend pakte hij zijn mobiel van de tafel af, na even zoeken, en hield hij hem aan zijn oor. De stem van Jace was te horen. Die had blijkbaar geen kater. Er werd nogal luid verteld dat hij vandaag geen stallen zou hoeven mesten. Fijn. Dankzij het telefoontje van Jace wist hij dat het al bijna half 10 was en dat er nog heel veel gebeurd moest worden. Zoals Melody uit haar bedje halen. Melody! Vannacht had hij haar helemaal niet gehoord, als ze was gaan huilen had hij haar waarschijnlijk niet gehoord omdat hij veel te ver heen was. Nogal verbaasd keek hij naar het kerstmannenpakje wat hij aan had. Na even graven wist hij weer waarom hij die aan had. Vrijgezellenfeest, meer kon hij zich niet echt herinneren. Enkel dat ze in het pretpark te veel rondjes in de draaimolen hadden gemaakt en dat hij een aantal keer onderuit was gegaan bij het paintballen waardoor hij nu helemaal stijf was en waarschijnlijk onder de blauwe plekken zat. Nog verbaasder keek hij naar Chantal die op de andere bank lag te slapen. Waarom had zij een super sexy kerstpakje aan? Voorzichtig maakte hij haar wakker, op de bank slapen kon nooit goed zijn, zodat ze mee kon naar boven. "Kom, lekker badderen." Toen ze wakker was schoof hij zijn armen onder haar lichaam en tilde hij haar op tot ze boven waren bij de badkamer. Voor de deur van de badkamer zette hij haar op de grond. Echter verdween hij niet gelijk naar Melody, voor hij wegliep drukte hij een ie wat lange kus op Chantal haar mond. "Even Melody halen." Melody trof hij aan in haar bedje met haar knuffeltje in haar handen. Ze was wakker maar hield zich stil. Net alsof ze wist dat hij knallende hoofdpijn had. Stilletjes wandelde hij met Melody op zijn arm de badkamer in. Na het bad aangezet te hebben en Melody helemaal badder klaar gemaakt te hebben gaf hij haar aan Chantal. Zelf trok hij vlug zijn apen pakje uit om daarna zelf ook in bad te stappen. Toch wel fijn om een groot bad te hebben. Iets langer als normaal bleef hij in bad zitten. Melody tilde hij eruit toen hij zelf helemaal afgedroogd was en half aangekleed. Toen Melody droog was nam hij haar mee op zijn arm richting haar kamertje waar hij haar snel aankleedde en daarna bij de deur van de badkamer bleef staan. "Ben madame even eten geven.." Beneden gaf hij Melody haar ontbijt en de fles. Zelf werkte hij met tegenzin een boterham naar binnen. Drinken deed hij enkel omdat hij er een paracetemol mee weg kreeg. Dack was tevoorschijn gekomen en bedelde om eten. Indy lag nog voor pampus op haar kussen, die zou straks wel komen. Darren gooide de brokken van de honden in hun voerbakken en deed schoon water in hun drinkbakken. Zo, hadden zij ook even niets meer te piepen. Samen met Melody wandelde hij naar buiten om Mercury te halen en deze bij het bankje eens een flinke borstel beurt te geven. Niet dat Melody er ook maar iets van snapte. Ze zat vrolijk op zijn knie terwijl hij borstelde. Dankzij het grasveldje wandelde Mercury niet weg, straks had hij haar ook nog eens vast moeten houden. Melody en Mercury vasthouden terwijl hij aan het borstelen is, niet bepaald het beste wat hij kon bedenken. Ondanks zijn hoofdpijn speelde hij vrolijk met Melody. Wanneer ze in zijn oog begon te prikken of iets anders gaf hij haar een klein standje. Stel je voor, straks is hij een oog kwijt door zijn eigen dochter.

Chantal werd niet eens wakker door dat Darrens mobiel af ging. Toen hij der voorzichtig wakker begon te maken vond ze het niet echt leuk omdat ze knallende hoofdpijn had. Ze kreunde iets omdat ze eigenlijk gewoon niet wakker wilde worden. Toen hij der optilde deed ze haar armen om zijn nek heen en legde haar hoofd op zijn schouder. ”Heb denk ik iets te veel gedronken gister. Heb echt giga hoofdpijn.” Toen ze neer werd gezet moest ze heel even der evenwicht vinden maar dat kwam al snel goed toen ze een zoen van Darren kreeg. Toen ze de badkamer in liep zag ze in de spiegel wat ze aan had. Dat was waar ook het feestje waar ze iets te veel wijnen door elkaar had gedronken. En dat allemaal in dat pakje. Ze trok snel het allemaal uit en keek verbaast op toen Darren als kerstman aan kwam. Blijkbaar kon ze niet herinneren dat ze hem al zo had gezien vannacht. Toen ze in bad zaten viel ze al bijna weer in slaap. Ze had gewoon niet lekker geslapen op de bank. Na het bad droogde ze zich af en kleden zich in normale kleren om. ”Ik ga denk ik maar even me kater eruit slapen met een paracetamol.” Ze gaf Darren en Melody een kus en ging naar boven. Daar nam ze een paracetamol met water in en ging daarna op bed liggen. Ze was zo weer vertrokken. Na een aantal uur geslapen te hebben werd ze wakker met een mindere hoofdpijn nu was het gewoon een lichte hoofdpijn. Ze ging naar beneden en zag Darren met Melody bezig. ”Hee lieverd. Ik zit te denken misschien ga ik vandaag niet rijden mijn kater is nog niet weg of zo. Wat hebben ze eigenlijk met jou gister gedaan?”