This is it! | Iana

Na die leuke dag samen kon hij niet meer weg van haar. Hij wilde bij haar blijven en nooit meer weg. Hij was meegelopen naar haar stal, ze zei dat dit zijn nieuwe huis zou worden. Ze liepen het erf op en hij keek goed om zich heen. Overal zag hij wel mensen of paarden lopen. Wat een drukte, in het wild zag hij amper een paard of mens per maand. Hij volgde haar op de voet. Ze liep richting een grote ronde bak 'Een paddock noemde ze het' Hij liep mee naar binnen en keek verbaast om zich heen. Recht van hem was een spring piste waar een paard aan het rijden was. Met grote ogen stond hij te kijken hoe het paard over de hindernis vloog. Dat zou hij geweldig vinden. Wel viel het hem op dat ieder paard waar iemand op zat een zadel en een hoofdstel aan had. Dat wilde hij niet. Dan zou hij een bit in zijn mond moeten en dat irriteerde vast. Hij liep wat rond in de paddock en snuffelde op de grond. Toen hij een geschikt plekje had gevonden begon hij te kappen en na enkele seconde liet hij zich in het zand vallen. Hij schuurde wild met zijn hoofd over het zand zodat alles wat kriebelde niet meer kriebelde. Hij rolde een paar keer om en wilde opstaan. Hij zette zijn been naar voren en wilde zich afzetten. Ineens kreeg hij in zijn bol dat hij wel lekker lag , dus hij liet zich weer in het zand vallen. Hij omhoog en richtte zijn blik op Iana. Zou ze nog snoepjes bij haar hebben. Hij sprong op en liep naar haar toen. Duwde zijn hoofd tegen haar hand aan.

~Iana

Iana zag dat Blase netjes achter haar bleef lopen en ook zonder problemen de paddock binnen ging. Tevreden over het paard gebaarde ze Blase dat ie moest blijven waar hij was. "Ik kom zo terug." Ze liet de deur van de paddock openstaan, zodat hij geen argwaan zou krijgen en stapte kalm op de zadelkamer af. Daar nam ze de poetsbak uit een rek en nam ook een lange waterslang mee. In haar andere hand hield ze een zakje snoepjes vast die ze in de poetsbak stak en nam ook een halster mee met een touw aan. Sowieso zou ze Blase de basissen van een 'normaal' paard moeten aanleren en zou hij die ook moeten aanvaarden zonder te denken dat hij zou opgesloten worden. Toen ze zowat alles vast had keek ze de kamer nog eens rond en merkte een knalrood zadeldekje op, die zou ze eens op Blase moeten leggen. Grijnzend nam ze al gerief mee naar de paddock waar ze kalm op Blase afliep. Eerst zou ze hem maar eens een halster proberen aandoen. Iana zou dan wel zien wat hij ging doen. Met het halster in haar handen ging ze naast Blase staan en voorzichtig schoof ze het halster over zijn neus. Terwijl ze dat deed fluisterde ze lieve woordjes die hem gerust moesten stellen. Aan het halster hing nog geen touw dus hij zou ook niet meteen het gevoel krijgen dat hij 'gevangen' was. Iana zou hem trouwens nooit kunnen houden aan zo'n simpel touw, dat paard had veel meer kracht. Met haar rechterhand gooide ze in een snelle beweging -om tegenwerking te vermijden- en klikte het halster vast in twee seconden. Vlug deed ze een paar stappen achteruit aangezien ze totaal niet wist hoe Blase ging reageren op zo'n ding rond zijn hoofd. Hij had het waarschijnlijk nog nooit over zijn hoofd gehad dus Iana nam maar haar voorzorgsmaatregelen. You never know..

Toen ze eenmaal in de paddock waren keek Blase rustig om zich heen. Hij liet zijn hoofd zakken en snuffelde wat aan de grond. Het rook hier anders, hij wist niet hoe ander maar gewoon anders. Met haar hand maakte Iana een gebaar dat hij moest blijven steen. "Ik kom zo terug."zei ze. Hij hief zijn hoofd en wilde er eigenlijk achteraan lopen, maar hij vond het hier wel goed. Ze liet de poort openstaan zodat hij weg kon als hij wilde, dat wilde hij helemaal niet, hij vond het hier wel goed. Hij liep wat rond in de paddock en bleef met zijn neus aan de grond. Hij zwiepte wat met zijn staart en beet af en toe wat naar zijn buik, die stomme vliegen irriteerde hem. Hij liep weer verder en toen hij een geschikt plekje had gevonden kapte hij wat met zijn rechter voorbeen en liet zich door zijn benen zakken. Een paar keer rolde hij op zijn linker zij en probeerde om te rollen, Na enkele keren proberen rolde hij om en kon hij ook die kant eens flik vies maken. Na het rollen bleef hij liggen en genoot van de zon die op zijn vacht scheen. Hij liet zijn hoofd zakken en lag plat in het zand. Er was geen enkele beweging te zien alleen zijn ademhaling en af en toe een zwiep met zijn staart. Toen Iana aan kwam lopen sprong hij op en schudde zich helemaal uit zodat het zand grotendeels van zijn vacht af was. Ze had van alles bij, legde het aan de kant en kwam op hem afgelopen met een riempjes ding. Wat was dat voor iets en wat moest hij ermee. Ze hield het ding voor zijn neus en schoof het over zijn hoofd, klikte het vast en deed snel een paar passen achteruit. Blase hief zijn hoofd, waarom gaat ze achteruit? Deed hij iets verkeerds. Pas toen hij wat bewogen had merkte hij dat er iet ringelde. Hij schudde zijn hoofd wild op en neer, en kwam voor een beetje omhoog. Aan de onderkant hing een ring en die rammelde tegen een gesp. Hij vond het geluid vreselijk hij bleef maar schudde en maakte een paar gekke sprongen. Hij galoppeerde de paddock rond. Als hij wilde kon hij er uit rennen maar dan was hij nooit van dat rammelding af. Hij kon hij in hemelsnaam dat ding afkrijgen. Hij liep richting de rand van de paddock en schuurde zijn hoofd ertegen aan, hij kreeg het er niet afgeschuurd, dus moest hij wat ander bedenken. Aan de andere kant van de paddock stond Iana toe te kijken. Hij rende op Iana af en stopte net voor haar. Hij duwde zijn hoofd tegen haar aan, ze moest dat vreselijke ding van hem af halen. Hij stond stil en keek haar aan. Het gerinkel was opgehouden, hoe kon dat. Zou het liggen aan het schudden. Hij schudde wat met zijn hoofd en hoorde het ringetje weer rinkelen. Meteen hield hij zijn hoofd weer stil en ontspande zijn gespannen nek. Zolang hij stil bleef staan gebeurde er niets, dacht hij..

Iana schoot bijna in de lach toen ze Blase als een gek de piste zag rondkoersen, alsof ie nu voor eeuwig vastzat en hij geen weet wist met dat halster rond zijn hoofd. Met haar tong klakte ze een tweetal keren om duidelijk te maken dat hij moest kalmeren, een stalband helemaal niet zo eng was als hij dacht dat het was. Met haar rechterhand schoof ze een pluk haar achter haar oren en toen ze Blase uiteindelijk, voor haar, zag halt houden aaide ze hem kalmpjes over zijn neus. "Goed jongen, je zult er gewoon aan moeten wennen." Ze grijnsde en deed hem kalmpjes het halster af waarna ze het bij de rest van de spullen gooide. Nadat ze hem eens helemaal onder handen zou nemen zou ze het hem nog wel eens aandoen, Blase zou het vroeg of laat toch moeten wennen. Terwijl ze Blase in het oog hield liep ze op de poetsbak af en haalde daar een roskam en een manenkam uit. Met beide kammen wandelde ze naar Blase toe en ging met de borstel over zijn vacht. "Dat doet deugd heah lieverd." Ze lachte, borstelde hem tot ie blonk en kamde zijn manen tot er geen klitten meer inzaten. Tevreden over het resultaat, , zonder al die aarde en dat stof en nam een hoevenkrabber. Geduldig gleed ze met haar hand langs zijn linkerbeen en vroeg hem haar die hoef te geven. Of hij dit ging kennen wist ze niet, het veel te proberen. Toen ze uiteindelijk toch een hoef kreeg beloonde ze hem met een schouderklopje en krabde zo al zijn vier hoeven uit. Toen ze daar mee klaar was bekeek ze haar nieuwe paardje en glimlachte tevreden. Het was en bleef een super paard. Met haar rechterhand nam ze het halster opnieuw vast en deed het weer net als daarvoor aan. Eens zien of ie nog steeds ging gaan rennen..

Eindelijk mocht dat domme ding af. "Goed jongen, je zult er gewoon aan moeten wennen." zie ze met een vriendelijke stem. Iana liep richting de spullen die op de grond lagen en kwam terug met een paar borstels. Toen ze met de eerste borstel over zijn vacht gleed keek hij even om. Het was een raar gevoel, maar wel fijn. "Dat doet deugd heah lieverd." zei Iana. Hij schudde wilt met zijn hoofd en brieste een paar keer. Alle plekken die je maar kon bedenken werd hij gepoetst. Hij stond te genieten in het zonnetje waardoor zijn vacht nog meer glom. Toen ze zijn lijf geborsteld had begon ze bij zijn manen en staart. Na enkele minuten waren deze uit de klit en pakte ze een hoeven krabber. Ze liep naar zijn been toe en gleed over zijn schouder naar beneden met haar hand. Ze probeerde zijn voet onder zijn lichaam uit te halen. Op het begin keek Blase haar raar aan en vertikte het om een voetje te geven. Maar toen hij eenmaal snapte dat ze hem schoon wilde maken gaf hij vrijwillig al zijn voetjes netjes. Nadat ze alle 4 zijn hoeven had gehad werd hij beloond met een schouderklopje en een aai over zijn hoofd. Iana liep weer naar de stapel spullen en pakte het halster alweer. Moest hij dat ding nou alweer aan, waarom? wat heeft het voor nut? hij loopt zo toch al mee?.. Toen ze voor zijn hoofd stond liet hij zijn hoofd zakken en liet het halster om zijn oren doen. Alweer zette Iana een stap achteruit om te kijken hoe hij reageerde. Hij bleef stokstijf stil staan en verzette geen stap. Het ding rinkelde niet als hij stil bleef staan. Heel voorzichtig bewoog hij zijn hoofd en keek naar Iana. Hij wachtte op een beloning want hij deed toch niets. Blase had inmiddels wel door dat als hij iets braaf deed dat hij dan een beloning kreeg. Als hij vond dat hij iets braaf had gedaan verwachte hij een snoepje..

Grijnzend keek ze Blase aan die tot haar verbazing helemaal niets deed, zijn benen zelf niet verroerde en maar kort met zijn hoofd schudde. Meteen reageerde Iana en nam een tweetal snoepjes uit haar zak die ze Blase overhandigde. "Super jongen!" Als tweede beloning deed ze het halster weer af en gooide hem bij de rest van de spullen. Een tweede ding wat ze ging proberen was een zadeldek over zijn rug leggen. Voor hoger te springen zou ze sowieso een beter houvast moeten hebben en dan moest ze wel een zadel op hem leggen. Niet dat dat zo'n probleem was want een bit hoefde hij sowieso niet in te hebben. Het enige wat wel noodzakelijk was was een zadel, Iana zou er anders gewoon afliggen als ze een keertje een sprong van een meter twintig zouden nemen. Een tweetal seconden had het geduurd of Iana had het rode zadeldekje vast en had het zachtjes over zijn rug gelegd. Als beloning gaf ze hem een schouderklopje en stiekem hoopte Iana dat hij niet weer ging gaan lopen wat zo'n zadeldek bleef sowieso niet liggen. Toch nam Iana haar voorzorgsmaatregelen en legde haar handen in haar heupen. Toen ze Blase maar niets zag doen (sorry, ik moest dit doet anders ging het zo'n flutpost worden.) klapte ze lacherig in haar handen en gaf hem meteen drie snoepjes. Nu moest alleen het zadel nog komen en de singel. Iana was bijna honderd procent zeker dat hij dat minder leuk zou vinden. Elk paard hield niet van een zadel en er waren er maar drie op de tien die niets deden met een zadel op. Terwijl Iana het zwarte zadel nam en het op Blase zijn rug legde hoopte ze dat hij niet opeens naar links zou springen want anders sprong hij recht op haar. Toen het zadel eindelijk op zijn rug lag en ze hem heel zacht had aangesingeld deed ze vlug een paar passen naar achteren en klakte zachtjes met haar tong. Hij zou zo'n zadel toch moeten gewoon worden, sowieso.

-Het is en blijft een rotpost..

Meteen kreeg hij een beloning. Was stil staan en niets doen dan zo goed? "Super jongen!" zei ze met een vrolijke stem. Iana haalde het halster weer van zijn hoofd uit en Blase schudde zich helemaal uit. Ze gooide het halster bij alle andere spullen en pakte een knal rood dekje. Blase keek met grote ogen naar het dekje die op hem afkwam en op zijn rug gelegd werd. Hij bleef netjes stil staan en keek naar Iana als of hij wist dat er iets lekker aan kwam. Dit keer kreeg hij geen snoepje maar een schouder klopje. Daar was hij ook wel tevreden mee. Ze klapte in haar handen en er verscheen een glimlach op haar gezicht. Even hief hij zijn hoofd toen ze klapte maar al snel ontspande hij het weer. Meteen kwam Iana op hem af en gaf hem 3 snoepjes. Gulzig at hij alles op en genoot van iedere ha die hij at. Hij had in het wild nog nooit zo iets lekker op als een snoepje. Ze legde nu heel voorzichtig het zadel op zijn rug. Hier reageerde hij niet op totdat ze hem aan singelde. Er werd iets straks om zijn buik heen getrokken en het was geen prettig gevoel. Iana zette een paar passen achteruit en klakte met haar tong. Het was de bedoeling dat hij zou lopen maar met zo'n ding om je buik kon dat toch nooit! Je kon amper ademen, nouja zo voelde het dan. Hij keek naar Iana en het leek wel of hij smeekte of ze er iets aan kon doen dat het niet zo irriteerde. Hij had het al gezien toen hij hier aankwam, alle paarden waar een ruiter op zat hadden zo'n ding om zijn middel. Hij snapte niet hoe ze ooit konden rijden met dat om hun buik. In de bak naast hem was een ruiter met zijn paard aan het springen. Hij keek er nieuwsgierig heen en het viel op dat dat paard ook een zadel op had. Hij kon het gewoon niet begrijpen dat je ook al kon springen met zo iets. Hij keek weer naar Iana maar die deed niet. Dan moest hij zelf maar zorgen dat die singel los ging. Hij hapte naar zijn buik maar kon de singel niet te pakken krijgen. Helaas, hij keek maar weer vooruit en stond nog steeds stil.

-maak niet uit joh, zo zou blase wel reageren!

Iana merkte dat het Blase helemaal niet beviel, dat zadel op z'n rug. Meewarig schudde ze het hoofd. "Je moét het gewoon worden jongen, je moét." Een bedrukte frons verscheen op haar gezicht en opeens kreeg ze een ideetje. Met een paar snoepjes in haar hand stapte ze een paar passen naar achteren terwijl ze zachtjes met haar tong klakte. "Kom dan, jongen." Terwijl ze zo wachtte hoe ie zou komen stapte ze steeds verder naar achteren. Blase zou zo dan het zadel wennen en tegelijkertijd het zadel associëren met een paar snoepjes. Dat was dan toch Iana's bedoeling. Je had altijd van die lastpakken, die misschien Blase ook kon zijn -maar dat betwijfelde ze- en dan had je het probleem dat ze geen voet wilden verzetten. Hopelijk zou Blase ietsje meer meewerken en zou ze minder moeilijkheden krijgen. Want aangezien Blase zo'n perfecte, mooie hengst was die super kon springen zou Iana het zonde vinden om niet met hem aan de slag te gaan. Een andere optie zou zijn zonder zadel maar dat was veel te gevaarlijk en overigens ook onverantwoord. Met de kracht -waarmee Blase afzet op zijn achterbenen- lag ze er in die tijd allang af. Je had altijd van die professionele ruiters die er dan konden blijven opzitten maar voor Iana was dat niet weggelegd. Te gevaarlijk. Te riskant. Niets voor Iana. Met haar lange bruine haren achter haar aan wapperend probeerde ze Blase aan het stappen te krijgen. Bij elke stap die hij zette gaf ze hem steeds een snoepje en toen ze merkte dat ie het wat gewoon werd (sawry ..) hield ze halt en gaf hem alle snoepjes. "Zie je wel, zo erg is het toch niet?" Lacherig stapte ze naar zijn zij en zette zonder op zijn reactie te wachten een voet in de stijgbeugels en steeg op. Zou hij rodeo gaan houden -zoals de meeste paarden zouden doen op de eerste keer- of zou hij gewoon stokstijf blijven staan? Iana gaf hem zachtjes benen met haar kuiten en nam al uit voorzorgen zijn manen vast. Eens zien wat deze hengst ging doen..

"Je moét het gewoon worden jongen, je moét." Zei Iana met een wanhopige stem. Als het dan echt moest, als Iana er blij van zou worden, dan deed hij het wel. Iana sprong op en liep met wat snoepjes in haar hand voor zijn neus weg. Ze klakte wat met haar tong, het was dus de bedoeling dat hij met dat ding om zijn buik ging lopen, dat kon gewoon niet. "Kom dan, jongen." Zei ze met een vriendelijke stem. Even aarzelde hij maar kort daarna zette hij een stap vooruit. Het was eigenlijk helemaal niet zo erg, je voelde het wel een beetje zitten maar het ging wel. Bij iedere stap die hij zette kreeg hij een snoepje. Met zijn oortjes naar voren liep hij achter Iana aan. Na enkele stappen stopte Iana en gaf hem al de snoepjes die ze nog in haar hand had. Gierig werkte hij alles naar binnen en genoot ervan. In het wild had hij nog nooit zo iets lekkers op als deze snoepjes. "Zie je wel, zo erg is het toch niet?" Zei ze met een vrolijke stem. Ze had helemaal gelijk, hij voelde het nu niet eens meer zitten. Met een glimlach op haar gezicht liep ze naar de zijkant en zette een voet in de stijgbeugel. Ze zette zich af met 2 kleine sprongetjes en belandde zacht in het zadel. Tij trok zijn achterbeen wat om maar liet hem al weer langzaam zakken. Even hief hij zijn hoofd, want hij voelde dat het zadel wat scheef ging, maar na enkele seconde ontspande hij zijn nek en liet hem zakken. Iana duwde haar kuiten tegen zijn buik aan als commando dat hij aan moest stappen. Hij schoot op en sprong naar voren gevolgd met een bok. Meteen daarna stond hij stil met grote ogen. Zo bedoelde hij het helemaal niet, hij wilde niet bokken. Hij keek om en zag Iana's been, wat betekende dat ze er nog op zat. Op een rustig tempo stapte hij naar voren en liep de paddock uit. Met zijn neus aan de grond stapte hij over het erf. Midden op het erf stopte hij ineens en dacht even diep na. Hij realiseerde dat hij nu gewoon een mens vertrouwde, iets wat hij nooit eerder heeft gedaan. Hij was er blij om dat hij nu bij Iana was en hij wilde ook absoluut niet weg..

Iana merkte dat Blase gewoon geen voet verzette, rustig wachtte op begeleiding van Iana en dan gewoon rustig verder stapte. Gelukkig dat ze was omhelsde ze Blase vanuit haar zadel en kriebelde hem glimlachend achter zijn oren. Het was toch ook zo'n schat. Maar Iana had haar achterste nog niet in het zadel gezet of Blase gaf een bok en Iana lag half in zijn nek. Ze had geluk dat Blase niet meteen had gereageerd op het gewicht in zijn nek want anders zou ze er wel afgelegen hebben. Vlug herstelde ze zich en zette ze zich goed recht zodat Blase niet weer zoiets kon gaan uithalen. Iana kon er op een of andere manier toch nog mee lachen. Dit paard had nog nooit een zadel op z'n rug gehad en Iana mocht al blij zijn dat ze er zonder problemen op kon. Dat moest ze maar eens in haar achterhoofd houden. Het verbaasde haar dat Blase zelf een beetje aan de teugel kon rijden, ookal had ie geen kopstuk aan, en dat kon haar toch weer blij maken. Dit is en bleef een speciaal paard, dat was nu wel al bekend. Op haar gemak gaf ze Blase wat benen en probeerde hem met haar handen in zijn manen een klein beetje te sturen. Als ze half naar rechts trok was dat dus het teken dat hij daarheen moest. Toen ze zo'n rondje hadden gereden liet Iana Blase de springpiste in draven. Het vorige paard ging al weg en Celine keek Iana nog net na. "Mooie aanwinst heb je daar!" Een glimlach krulde rond Iana's mondhoeken en zachtjes gaf ze Blase een schouderklopje. "Het is een schat!" Grijnzend gaf ze Blase nog wat benen en stuurde hem op een laag kruisje. Eens zien of hij nog altijd zo'n zin had om te springen.

Iana stuurde hem richting de spring piste. Toen hij daar binnen kwam en een hindernis zag staan gingen zijn oortjes naar voren en hief hij zijn hoofd wat. Toen ze de piste in stapte kwam er net een ander paard uitgestapt. "Mooie aanwinst heb je daar!" Zei het meisje die op het paard zat. Hij kreeg een schouderklopje van Iana. "Het is een schat!" Zei Iana met een vrolijke stem. Het paard wat naast hem liep was een bonk spieren en hij had nog lange benen ook, Wat een figuur zeg. Iana drukte haar kuiten nog wat tegen zijn buik aan en stuurde hem naar een laag kruisje. Blase sprong aan in draf en draafde op zijn gemak naar het kruisje. Hij hoefde amper zijn benen op te tillen zo laag was het. Dat was voor pony's. In de verte zag hij een stijltje staan die ongeveer op gaatje 11 zat, dat was nou nog eens een hindernis. Zonder te wachten op een hulp van Iana maakte hij een scherpe bocht en sprong aan in galop. Toen hij op het hindernis af galoppeerde hield hij zijn hoofd wat omhoog en genoot van de wind die tegen zijn borst waaide. Naar mate hoe dichter ze bij de hindernis kwamen hoe harder hij ging. In volle vaart zette hij de paar laatste stappen en zette zich af. Hij kwam hoog boven de hindernis uit, want zijn achterhand was behoorlijk sterk dus daar kon hij goed mee afzetten. Na de hindernis galoppeerde hij nog een paar passen verder en ging daarna over in draf. Hij draafde in een volte om de hindernissen wachtend op een commando van Iana. Hij genoot van iedere minuut dat hij bij Iana was, en wilde dan ook nooit meer weg. Hij had het echt getroffen met zo'n baasje!..

Iana liet een glimlach op haar gezicht verschijnen en zag dat haar vriendin hun stond aan te kijken. Achter haar rug stak Iana een duim op en Char moest er zachtjes om lachen. "Prachtig team, ik zie het nu al." Iana antwoordde er niet meer op, keek naar het kruisje -dat overigens erg laag stond- en ging zachtjes uit het zadel staan. Blase leek er totaal geen moeite mee te hebben want hij deed amper zijn best. Toen hij terug met vier benen op de grond stond voelde ze hoe zijn lichaam in een scherpe draai afwende en Iana had moeite om zich goed vast te houden. Toch zat ze nog perfect op zijn rug en zag ze even later het rechtje waar Blase op afreed. Damn, die was best wel hoog. Haar bruine baren vlogen door de wind naar achteren en Iana besloot haar gedachten maar helemaal op nul te zetten. Het had geen zin om Blase nu van de sprong te laten wijken, hij had een perfecte snelheid en Iana kreeg het gevoel dat Blase best wel wist wat hij deed. Adrenaline gierde door haar aderen en toen ze de grond weer onder haar benen voelde klopte ze Blase liefkozend op zijn hals. Char stond al te juichen en had een camera bij de hand. "Ik heb jullie pérfect op de foto! Die ga ik laten afdrukken!" Iana lachte en stak haar duim goedkeurend op. Ze had altijd al geweten dat ze samen perfect waren, Blase was perfect.Kalmpjes liet ze Blase nog zijn volte uitdraven en stuurde hem daarna op een sprong die nog een twintigtal centimeter hoger stond dan het vorig. Iana wist dat het misschien iets té hoog gegrepen was maar ze moest het gewoon proberen. "Komaan jongen, we kunnen dit!" Met een opeens serieuze blik op haar gezicht stuurde ze Blase naar de sprong en hield haar adem in. Zou hij het doen?

Hij vloog over de hindernis heen en voelde helemaal niet er nog iemand op zijn rug zat. Toen hij weer op de grond stond werd hij hevig beloond door Iana. Hij vond dit best wel leuk. "Ik heb jullie pérfect op de foto! Die ga ik laten afdrukken!" Riep het meisje die aan de kant stond. Iana stuurde Blase op de volgende hindernis af. Die was toch een stuk hoger als de vorige, maar twijfelen deed hij niet. Vol vertrouwen galoppeerde hij op de hindernis af. Hij voelde dat Iana een beetje twijfelde maar daar reageerde hij niet op. "Komaan jongen, we kunnen dit!" Riep ze nog voordat hij zich afzette. Hij stond een fractie van een seconde stil op zijn achterbenen en veerde zo hoog mogelijk als hij kon. Hij tilde zijn voorbenen op en vloog over de hindernis heen. Net met het puntje van zijn achterhoef tikte hij de balk aan, maar hij bleef liggen. Wat was dat nou, hoe kon hij nou die balk aanraken. Hij remde af en draaide zich om, sprong weer aan in galop en ging weer op de zelfde hindernis af. Hij moest en zou er overheen gaan zonder de balk te raken. Hij wist niet wat Iana er van zou vinden maar dat interesseerde hem ook even niet. Hij zette zich voor de hindernis af en..

Iana merkte dat al haar twijfels voor niets waren want Blase vloog als geen ander over de hindernis. Toen ze een getik hoorde keek ze vlug achter zich, zag dat de balk er nog op lag maar Blase duidelijk niet tevreden was. Een korte gil verliet haar keel toen Iana voelde hoe Blase zijn lichaam kort draaide en weer in galop op de sprong afstoof. "Ho-ow, jongen!" Maar Iana merkte dat Blase er geen oren naar haar en op een onnatuurlijke snelheid op de sprong afging. Iana besloot haar verstand op nul te zetten, zich naar voren te buigen en te wachten op het moment dat hij over de sprong zou springen. Het had geen zin Blase in te houden, dit paard moest je laten gaan en kijken waar je uitkwam. En ook deze keer vloog hij er zonder problemen over en Iana gierde het uit van het lachen. Ditkeer had hij de balk niet aangeraakt met zijn hoeven waardoor hij vast en zeker zijn doel had bereikt. Glimlachend gaf ze een schouderklopje en liet hem kalmpjes uitstappen. Blase had zijn best gedaan en Iana zou hem maar eens gaan afzadelen en hem eens lekker gaan vertroetelen. Toen ze zo'n 10 minuten hadden uitgestapt liet Iana zich van zijn rug zakken en aaide hem liefkozend over zijn neus. "Brave jongen." Ze glimlachte, haalde een o zo bekend snoepje tevoorschijn en schotelde hem het voor. Ze deed het zadel af en liet hem eerst eens goed rollen -want hij had wat gezweet- en dan zou ze wel wat bedenken om te gaan doen. Na een kwartiertje nam ze Blase aan zijn manen vast en leidde hem naar de stallen waar ze haar poetsbak weer tevoorschijn haalde en hem weer begon te borstelen. Ze ging hem eens dotjes geven in zijn manen, zou ie vast heel erg leuk vinden. Kuch. Iana nam al een paar rekkertjes en maakte steeds van elke lok een dotje en grijnsde toen ze Blase uiteindelijk helemaal onder handen had genomen. "Mooi hoor." Grijnzend gaf ze hem nog een snoepje en wist dat die rekkertjes er niet lang meer zouden in zitten.

-Inspiratieloos .. I'm sorry ;s

"Ho-ow, jongen!" Riep Iana, maar of ie daar naar luisterde nee hoor. Na de sprong stapte ze nog wat rondjes uit en daarna haalde Iana het zadel van zijn rug. Hij schoot er vandoor en schudde zich flink uit. Hij liet zich door zijn benen zaken en viel op de grond. Een aantal keer rolde hij om en genoot van het zand op zijn vacht. Hij sprong overeind en liep naar Iana die hem bij zijn manen pakte. Ze leidde hem naar de stallen toe en begon hem weer te borstelen. Toen ze hem weer grondig geborsteld had begon ze aan zijn manen te frunniken. Uit zijn ooghoek kon hij alleen Iana zien maar niet wat ze aan het maken was. Het voelde wel raar want zijn manen waren wat opgestoken. Na wat minuten stil te hebben gestaan was ze eindelijk klaar. "Mooi hoor." zei ze grijnzend. Ze gaf hem weer een snoepje waar hij van genoot. toen het snoepje op was probeerde hij te kijken wat er met zijn manen was gebeurt maar hij kon het niet zien. Het beviel Blase helemaal niet en hij schudde met zijn hoofd. Hij merkte dat er een paar plukken los schoten. Hij schudde nogmaals maar verder bleef alles zitten. Hij stampte een keer geïriteerd op de grond en keek Iana aan. Moest hij nou echt voor schut gaan lopen, deed ze dat hem aan. Eigenlijk vond hij het wel leuk dat getroetel, maar dat wilde hij niet toegeven. Hij was een stoer paard die niet van getroetel hield. Ach wat maakte het ook uit. Hij duwde zijn neus tegen Iana aan en ging hevig op en neer. Misschien kreeg hij zo het knotje op zijn hoofd los.

Iana moest lachen om de reactie van Blase want hij vond het duidelijk minder leuk dan Iana. "Blase! Het staat je juist zo goed! Laat 't!" Ze gaf een klein tikje op zijn neus en keek hem even streng aan. Hij moest maar eens wat meer zelfvertrouwen krijgen want andere hengsten zouden met zulke dotjes staan pronken. Een glimlach krulde rond haar mondhoeken en ze drukte haar lippen op zijn neus. "Je bent 'n schat." Ze lachte, voelde hoe hij nog steeds de rekkertjes eruit wilde halen maar tot haar opluchting zaten ze goed vast waardoor ze er niet konden uitvallen. Haar bruine haren wapperden mee met de wind en grijnzend stond ze naar Blase te kijken. Een aantal mensen kwamen op Iana af en leken duidelijk onder de indruk van Blase. "Prachtig beestje!" Het was Emma, een goeie vriendin van Iana en glimlachend aaide ze Blase over zijn nek. "Ja, mijn trots sinds gisteren." Een lachje verliet haar keel en een aantal van haar vriendinnen kwamen op Blase af om hem te aaien, zich te verbazen over zijn mooie kleuren en Iana te feliciteren. "Veel succes met je paard!" Iana stak haar hand op en knikte bevestigend. "Het is een natuurtalent!" Haar gezicht klaarde op en vlug vestigde Iana haar aandacht weer op Blase. "Kom jongen, we gaan eens naar de weide." Ze ging al op kop richting de weide en deed daar het hek open -liet het weer open staan- en liep uitnodigend de weide binnen. Gierend van het lachen begon ze de lange grasvelden op te lopen en zwaaide ze wild met haar armen de lucht in. Hier voelde ze zich altijd zo goed, zo vrij en niemand stond haar daar in de weg. Eens zien of Blase het net zo leuk zou vinden.

"Blase! Het staat je juist zo goed! Laat 't!" Zei ze met een boze stem en gaf hem een tikje op zijn neus. Hij schoot op met zijn hoofd en keek Iana met grote ogen aan. Na enkele seconde ontspande hij zijn hals weer en liet hem wat zakken. "Je bent 'n schat." zei ze lachend en gaf hem een kus op zijn neus. Zijn oortjes schoten naar voren toen er wat mensen aan kwamen. "Prachtig beestje!" zei een van de meisjes en aaide Blase over zijn nek. Al die aandacht beviel hem wel. "Ja, mijn trots sinds gisteren." Zei Iana blij. Er kwamen er steeds meer om hem te aaien. Zijn ogen werden groter en hij brieste een keer. "Veel succes met je paard!" zei nog een ander meisje. "Het is een natuurtalent!" riep Iana na. Toen iedereen weg was keek hij Iana weer aan. Wat had hij eigenlijk toch een geluk met zo'n baasje. "Kom jongen, we gaan eens naar de weide." zei ze met een vrolijke stem. Iana liep al richting de weides terwijl Blase nog even probeerde wat knotjes eruit te schudden. Voordat hij het wist was Iana al in de weide. Hij sprong op en spurte naar Iana toe. Toen hij bij de overgang van stenen naar gras was maakte hij een noodstop en stapte heel voorzichtig verder. Toen hij weer met 4 benen in het gras stond galoppeerde hij weer aan en ging als een gek langs Iana af. Hij maakte allerlei gekke sprongen en begon daarna te grazen. Na wat happen gras stapte hij weer op Iana af en hield halt voor haar voeten.

Iana lachte om de reactie van Blase en merkte dat hij er wel eventjes om deed om tot bij haar te komen. Hij wou er zeker al die knotjes uitkrijgen -wat nooit ging lukken- en ook moest hij nog over die kasseien komen. Iana zag dat Blase voor haar uit galoppeerde en lacherig keek ze hem na. Het was ook zo'n prachtig beestje. Het deed Iana deugd dat ze het vertrouwen van deze mustang had kunnen winnen en hij haar volledig vertrouwde, volgde en zelf niet de moeite deed om te vluchten. Iana was ook zo niet iemand die direct een paard in de stal zet, hard met een bit gaat rijden of paarden gaat opsluiten. Iana koos voor de meer paardvriendelijke manier, de manier waarop je een paard het best leerd kennen. Toen Blase recht voor haar neus ging staan aaide ze hem lief over zijn neus, gaf er een zoen op en trok wat gras van de grond zodat ze het hem kon geven. De zon stond nog hoog aan de hemel en ze hadden nog zo goed als heel de dag om wat te doen. Alleen wist Iana niet echt iets te doen dus liet ze zich maar tegen de grond vallen en legde ze haar hoofd in het gras. Het was zo'n hoog gras waardoor je Iana amper zag liggen. Plots kreeg Iana een ideetje, sprong ze recht en gebaarde ze Blase dat hij moest blijven staan waar hij stond. "Blijf!" Niet dat Blase een hond was maar ze moest weten dat hij ging blijven staan want anders zou ze het niet kunnen doen. Vlug begon ze te rennen en liet ze zich in het hoge gras vallen. Op handen en knieën huppelde ze verder en hield zich ergens -een paar meters van Blase- schuil. Nadat ze zo goed als verstopt zat met gras over haar hoofd floot ze als teken dat Blase haar mocht gaan zoeken. Of hij het zou snappen wist ze niet, het viel te proberen.

Iana liet zich vallen midden in het gras. Blase ging naast haar staan en hing met zijn hoofd boven haar buik. Opeens sprong Iana op en Blase stapte achteruit. "Blijf!" zei ze met een commanderende stem. Netjes bleef hij op zijn plek staan en verroerde geen vin. Iana rende weg en sprong een paar seconde later in het hoge gras. Hij hief zijn hoofd en keek om zich heen want door het gras zag hij haar niet meer. Zijn oortjes bewogen alle kanten op om te kijken of hij haar hoorde. Opeen kwam er een fluitje in de richting van waar Iana ergens zat. Hij schoot op en draafde weg. Met wat bochtjes bewoog hij zich vooruit met zijn neus aan de grond. Briesend en met zijn oortjes naar voren stond hij na enkele minuten bij Iana. Hij zakte door zijn benen en liet zich op de grond vallen. Hij lag een paar centimeter van Iana af. Hij keek haar met grote ogen aan, nu waren ze tenminste op ongeveer de zelfde ooghoogte. Hij schudde een keer met zijn hoofd en ging helemaal plat liggen. Uit zijn oog hoeken kon hij mooi zien wat Iana deed.

-flutje-

Iana hoorde al direct na haar fluitsignaal dat Blase kwam aandraven en lichtelijk grijnzend wachtte ze op een neus tegen haar gezicht. Maar die kwam er niet. Ze hoorde wel iets naast haar vallen en lacherig draaide ze haar gezicht naar het paard die haar ook stond aan te kijken. "Maffe ezel." Ze glimlachte, aaide hem over zijn neus en blies wat lucht tussen haar lippen door. Het was ongeveer vier uur in de namiddag dus ze hadden echt nog heel veel tijd om zich te amuseren. Iana kroop wat dichter naar Blase toe en liet haar hoofd op zijn rug rusten waarna ze haar lichaam uitstrekte. Het gaf haar zo'n goed gevoel dat ze een connectie met dit paard had, ze zich goed voelde als ze bij hem liep en ze echt alles met 'm kon doen. En dat in twee dagen! Ergens was ze wel trots op zichzelf, dat ze dit heeft kunnen waarmaken en dat ook Blase haar kon vertrouwen. Met haar hand aaide ze hem langs zijn rug en legde ook haar haren maar goed. "Ik laat je nooit meer gaan jongen, nooit meer." Ze drukte hem een kus op in zijn nek en legde haar hand op zijn rug. Iana wist niet hoelang ze daar lagen, hoeveel uren maar diep in zichzelf wist ze dat ze deze momenten voor geen goud wilde missen. Dit paard was alles voor haar, echt alles. Iana mompelde wat in zichzelf en hoopte dat ze zo nog de hele avond konden blijven liggen. Ze hield van dit paard, ze hield van 'm.

-The same here ..

"Maffe ezel." zei ze lachend. Met grote ogen keek Blase Iana aan toen ze wat omhoog kwam. Iana kroop wat dichter tegen hem aan en legde haar hoofd op zijn rug. Hij keek even om en legde kort daarna zijn eigen hoofd ook neer. Hij genoot van iedere minuut die hij bij Iana was en wilde het liefst voor altijd bij haar blijven. Met haar hand gleed ze over zijn rug terwijl ze met haar hoofd er nog steeds lag. "Ik laat je nooit meer gaan jongen, nooit meer." zei ze. Ze duwde haar lippen tegen zijn nek en ging daarna weer terug liggen. Na enkele minuten liggen ging hij opeens wat omhoog en keek Iana aan. Toen keek hij weer naar zijn rug en vervolgens weer naar Iana. Met zijn oortjes schuin en zijn neus et van de grond af. Hij wilde dat ze erop ging en dat hij lekker actief kon doen. Blase was absoluut geen stilzitter en wilde het liefst altijd lopen. Hij vond het al helemaal geweldig als Iana op zijn rug zat. Het werd al wat later in de middag maar aan de temperatuur kon je dat helemaal niet merken. Het was heerlijk weer en niets te warm om nog even wat rond te rijden in de wei. Toen ze er nog steeds niet opzat duwde hij een keer met zijn neus tegen haar schouder dat ze op moest schieten.

-Dammn, hij is echt heel slecht. Sorry

Iana lag al de hele tijd met haar ogen gesloten, tot wanneer ze het gewicht onder haar hoofd voelde verdwijnen en ze haar blauwe kijkers op Blase richtte. Het paard stond even rustig te grazen dus liet ze haar hoofd in het lange gras zakken en voelde ze even later een neus tegen haar zij. Lichtelijk verbaasd sprong ze overeind, wreef met haar handpalmen in haar ogen en keek ietwat twijfelend naar Blase. "Jongen, wééral lopen? Word je nu nooit moe?" Lichtelijk twijfelachtig of ze zelf wel zin had om nog te rijden gaf ze zich gewonnen en sprong ze op zijn rug. "En nu?" Iana legde zich relaxt naar achteren met haar hoofd op zijn kont en hoopte dat hij nu niet opeens naar voren zou springen want dan zou ze er sowieso af glijden. Met haar ogen gesloten zorgde ze ervoor dat haar gezicht wat ging bruinen. Natuurlijk hield ze Blase in de gaten aangezien Iana maar al te goed wist dat Blase elk moment kon wegspringen of kon aanzetten waardoor ze haar evenwicht zou verliezen en vallen. Maar na een goeie vijf minuten zette ze zich weer rechtop en gaf ze Blase wat benen. "Komaan, geef maar gas!" Iana zette zich een tikkeltje naar voren zodat hij minder gewicht op zijn rug zou hebben en lacherig nam ze zijn manen vast. Nu mocht ie zich eens laten gaan, Iana zat goed en waarschijnlijk zou ze er dit keer niet afvallen. Haar blauwe kijkers waren gericht op het hek van de weide en even moest ze op haar onderlip bijten. Zouden ze erover kunnen?

"Jongen, wééral lopen? Word je nu nooit moe?" zei ze. Ze sprong overeind en klom op zijn rug. "En nu?" vroeg ze lachend. Toen hij net aan wilde lopen legde Iana haar hoofd op zijn kont en bleef zo liggen. Natuurlijk bleef hij netjes stil staan en keek af en toe achterom. Als zei ging liggen ging hij ook maar rusten. Hij tilde een voetje op en zette hem op rust. Dit zou Iana wel merken want zijn komt was nu scheef. Na wat minuten stil gestaan te hebben ging Iana recht zitten en Blase schoot van rust af. "Komaan, geef maar gas!" De woorden waren nog niet uit haar mond of hij was al weg. Iana kreeg bijna geen tijd om zich vast te pakken maar het lukte net. Met zijn snuit in de lucht genoot hij van de wind. Toen Iana wat naar voren ging zitten en zichzelf lichter maakte zette hij nog een standje bij en spurtte naar voren. Hij strekte bij iedere sprong zijn benen wijd uit naar voren. Iana had het al eerder door dan Blase maar ze galoppeerde recht op het hek af. Dit was zijn kans, hij was niet zo'n slap paardje die uitweek voor het hek. Niet de opstakels bepaalde zijn route maar dat deed hij zelf. Zijn laatste galopssprong maakte hij extra groot zodat hij beter uitkwam en hij vloog over het hek heen. Dit keer stopte hij niet na de sprong maar hij bleef door galopperen. Hij had al gevoelt dat Iana er nog op zat dus daar hoefde hij zich niet druk om te maken.

Iana voelde hoe Blase steeds meer snelheid haalde en ze zich na een tijdje afvroeg waar hij die energie toch vandaan haalde. Tenslotte kreeg Blase niet zoveel voer en gaf Iana hem helemaal geen haver of krachtvoer waar hij nog energieker van zou worden. En zoals je wel kon zien was dat ook totaal niet nodig. Dit paard was het gewend om in het wild zelf naar eten te zoeken, nu kreeg ie het op zijn schoot geworpen waardoor hij vast minder energie verspilde aan voedsel zoeken en hij die nu allemaal kon samen bundelen. Ja, daar zat wel een beetje logica in. Kort beet ze op haar onderlip toen het hek steeds dichterbij kwam en ze moeiteloos over de houten balken vlogen. Iana kirde als een kleine baby en aaide Blase prijzend over zijn hals. Deze hengst was gewoon een natuurtalent, zo'n dier zou je niet in een stal moeten steken en opsluiten, deze hengst moest lopen, rennen tot wanneer hij erbij neerviel. Het kon gewoon niet anders. Veel tijd om zich te herstellen kreeg Iana niet want Blase was alweer vooruitgesprongen waardoor ze zich snel aan zijn manen vasthield en zich meer rechtop plaatste. Een groot bloemenveld kwam in zicht en grijnzend stuurde ze Blase erop af. Ongeveer halverwege het bloemenveld liet ze zich van Blase vallen, landde zacht in de bloemen en hield een mooie rode roos omhoog. "Hier Blase, voor jou." Ze haalde er de doorns af en stak hem achter zijn oor. Lacherig bekeek ze het resultaat; Een crèmekleurige hengst met wat dotjes en een bloem achter zijn oren. Hilarisch!

Met haar kuiten stuurde ze hem naar een groot veld vol met bloemen. Het was een prachtig gezicht al die verschillende kleurtjes. Iana liet zich van Blase afglijden en ging in het veld zitten. Blase keek geïnteresseerd om zich heen en keek vol bewondering naar alle bloemen. Iana stond op en had een prachtige bloem in haar handen die ze achter zijn oor stak. "Hier Blase, voor jou." Zei ze met een glimlach. Hij duwde zijn neus tegen haar wang en liep een eindje van haar weg. Hij besefte hoe goed hij het eigenlijk had getroffen met zo'n baasje. Het was gewoon een top leven. Met die halve dotjes in zijn haar en de roos achter zijn oren voelde hij zich net zo'n hengst die geshowd moest worden. Hij zag er vast en zeker prachtig uit. Met zijn neus snoof hij over de grond en toen hij een goed plekje had gevonden liet hij zich vallen en rolde een paar keer om. Heerlijk tussen al die bloemen door. Hij stond weer op en schudde zich helemaal uit. Voor zijn ogen zag hij de bloem die achter zijn oren zat naar beneden vallen en dook erachter aan met zijn snoet. Hij kon hem niet meer zien en keek Iana met grote puppyogen aan. Hij was de bloem kwijtgeraakt die hij had gekregen van Iana. Het veld stond vol bloemen dus zo snel kon hij hem zelf niet vinden.


-wat is blase toch een fantasie paard xp