just riding for funn!!||Iana

Met het zadel in haar handen liep ze naar de stal van Spartan. De zwarte hengst briesde zachtjes toen ze haar zag aan komen lopen. Hij had al een paar dagen stil gestaan, dus waarschijnlijk zat hij weer lekker vol met energie. Hoogstens tijd om naar buiten te gaan. Daar kon hij altijd lekker uit razen en uit zijn bol gaan. In de bak verstijfde hij, en was echt een groene pony. Hij was doods bang, en deed helemaal niks als je hem geen goede aanwijzingen gaf, en hem niet goed stuurde. Valerie opende zijn deur, en streelde even zacht over zijn lieve hoofdje. Nog een keer briesde hij, maar daarna begon hij maar een klein beetje van zijn overgebleven hooi te eten. Valerie moest daar even om grinniken. Ze legde het zadel op de zadelsteun die aan de stal hing aan de buiten kant. Rustig liep ze terug naar de open kast waar wat spullen in lagen. Op de middelste plank stond een open poetskist. Ze haalde er een harde borstel uit, en begon Spartan te poetsen. Hij genoot er van, en friemelde met zijn lippie grappig heen en weer. Toen hij was opgezadeld en gepoets, liep ze met hem de stallen uit, maar eerst langs de zadelkamer waar haar cap nog lag. Snel zette ze hem op, en op het erf stapte ze op de rug van Spartan. Geduldig bleef hij staan wachtten, tot dat Valerie hem het teken gaf dat hij mocht gaan lopen. Zachtjes spoorde ze met haar kuiten Spartan aan. Rustig begon hij te gaan stappen. Nou dat viel dan weer mee met de energie. Maar dat kwam nog wel in de galop. Dan werd hij in eens wakker, en zag hij het in eens weer voor zich. Stapvoets reed ze richting het bos, toen ze daar op een ruiterpad kwam, gaf ze Spartan het teken dat hij mocht draven. Uit zich zelf boog hij zijn nek een tikje, zonder dat Valerie er om hoefde te vragen. Dat deed hij altijd, als ze er om vroeg zag je echt een dressuur paard in hem. Maar ze had niet echt heel veel zin om alles nog met hem te oefenen, ook had ze daar niet echt heel erg veel tijd voor. Na een stuk pad kwam je uit op een groot veld wat daarna weer over liep in een ander stuk bos. Normaal was dit alleen gras, maar nu stond het vol met prachtige gekleurde bloemen. Valerie spoorde Spartan aan tot een galop, die vors was. Hij mocht harder, en zo als altijd dacht hij dat hij mee deed aan een race. De grote fries spoot weg en had nergens anders meer oog voor, tot dat hij zijn blik naar beneden verschoof, en hij de bloemen in het vizier kreeg. Hij trok zijn nek naar beneden en stopte in een keer. Ja daar ging ze weer, ze was zo vaak via deze manier van Spartan af gevallen. Ze vloog over zijn nek, en kwam zacht in de bloemen terecht. Spartan keek haar echt met zon domme verbaasde blik aan. Oke, toch moest ze er even om lachen. Spartan keek verschrikt naar rechts, even keek Valerie ook en zag toen een meisje aan komen.


Iana

"Zou ik Ashko mogen lenen voor een buitenrit? Blase staat nu in de paddock en ik heb besloten hem vandaag te laten staan." Iana keek haar vriendin Char aan en glimlachte toen die knikte en haar de sleutel overhandigde van het kluisje waarin al het paard zijn tuig lag. Iana omhelsde haar vriendin kort en trippelde richting de zadelkamer waar ze de kluis opende en daar het zwarte zadel, kopstuk en felblauwe dekje uit te halen. Met een grijns die om haar lippen krulde snelde ze naar de box van Ashko waar de pek zwarte hengst haar al met priemende oogjes aan het opwachten was. Iana reed vaak met deze hengst en vond 'm eigenlijk één van de liefste paarden die hier stonden. Char had haar al verteld dat ze hem misschien ging verkopen en dan zou Iana niet twee keer nadenken om hem ook daadwerkelijk te kopen. Hij was werkelijk prachtig en had een zacht karakter dat perfect bij Iana past. Met haar hand ging ze zachtjes over zijn neus en glimlachend bekeek ze het prachtige, grote paard wiens hart van goud was. Zachtjes schoof ze het witte halster over zijn neus en oren waarna ze hem de stal uit begeleidde en hem vast bond. Ze zou dit paard ooit wel eens wat vrijheidsdressuur leren zodat ze hem niet meer zo moest vastbinden. Maar daarvoor zou Iana eerst moeten wachten op de toestemming van Char want zij leek nog niet honderd procent overtuigd te zijn om hem te verkopen. Ashko was niets voor niets een beeldige hengst. Nadat ze hem helemaal onder handen had genomen, zijn staart en manen geen klitten meer hadden en zijn vacht blonk in de zon nam ze het blauwe dekje. In een grote zwaai had ze het over de hengst zijn rug gegooid samen met het zadel waar Ashko amper op reageerde. Met haar rechterhand op zijn neus -nadat ze zijn halster had losgemaakt- stak ze zijn bit in en deed de riempjes allemaal dicht. Uit de poetskist haalde Iana een drietal rekkertjes en vlocht zijn voorste lokken, deed er een rekkertje om en maakte er zo een leuk dotje van wat hem prachtig stond. "Kom lieve schat, we gaan eens gaan wandelen." Vol enthousiasme spande ze zijn singel nog voor een laatste keer aan en leidde de hengst uit de hengst richting het bospad. Met haar linkerbeen in de beugels steeg ze op en legde ook haar rechtervoet in de stijgbeugels. Belonend gaf ze hem een schouderklopje en spoorde hem zachtjes aan. Deze hengst was best gevoelig en had helemaal geen kloppen nodig om vooruit te gaan. Een klein duwtje en hij was al weg in draf. Iana ging op een goed tempo op en neer en zette zich langzaam in verlichtte zit om te gaan galopperen. Hier hield ze zoveel van, het galopperen en het gevoel hebben dat je helemaal vrij was. Na een tijdje kwamen ze op een groot veld waar bloemen tot aan haar voeten reikten. Ashko schrok er niet van en paradeerde trots verder met zijn nek lichtjes gebogen en zijn ogen vrolijk open. Ook al was het een redelijk angstig beestje, je kon hem tot alles aanzetten als je maar zijn vertrouwen had. En die had Iana maar al te goed. Ze vertrouwde Ashko honderd procent. Toen ze opeens een paard voorbij zag komen en een meisje over het paard zag vliegen hield ze haar adem gespannen in. Iana was al duizend keren op die manier van haar paard gestuikt en ooit had ze er eens haar sleutelbeen mee gebroken. Het was dus te hopen dat dit meisje niets had. "Hee! Gaat het?" Iana steeg van Ashko en stak de stijgbeugels over de teugels zodat ze niet over zijn nek zouden vliegen als hij wou grazen. In een looppas rende ze op het meisje af en bleef naast haar staan. Het zag er niet naar uit dat dit persoontje wat had want ze lachte zelfs. Het paard dat naast haar stond had een niet-begrijpende blik op zijn gezicht en lacherig bood Iana het meisje een hand aan om overeind te komen. "Je hebt geluk gehad. Negen op de tien kansen val je goed maar één op de tien kansen val je verkeerd en breek je wat." Lacherig legde ze haar handen in haar zij en aaide het paard dat een lieve blik in zijn ogen had. "Ik ben Iana en dat is mijn paard Ashko." Ze wandelde op Ashko af en leidde hem mee tot bij het tweetal. De zon stond hoog aan de hemel en zorgde voor een warme, aangename sfeer.

Een meisje te paard kwam te voorschijn. Ze had een prachtig paard onder haar bips, dat moest ze toegeven."Hee!gaat het?" Vroeg het meisje. "Ja hoor." Riep Valerie vriendelijk terug. Het meisje steeg af en kwam naar haar toe. Ze stak een hand uit om over eind te komen. Valerie pakte haar hand en zette zich af van de grond met haar andere hand en haar benen. "Dankje." Zei ze. "Je hebt geluk gehad, negen van de tien kansen van je goed maar één op de toen kansen val je verkeerd en breek je wat." Zei het meisje en ze aaide Spartan even. "Ik ben Iana en dat is mijn paard Ashko." Stelde zich zelf vor, zodanig als Iana dus. "Ik ben Valerie endit monster hier is Spartan. Ze klopte de fries even op de hals. Zelf ging hij daarna weer grazen. Iana liep terug naar Ashko en nam hem mee naar Valerie en Spartan. "Mooi beesie hoor." Complimenteerde ze. En ze aaide Ashko even over zijn hoofd. "Sprak je dar net in ervaring, over dat breken van botten?" Vroeg ze op een lacherige toon. Dat was natuurlijjk niet grappig als ze ervaring had maar de vraag lag haar grappig in haar mond. Spartan werd lichtelijk ongeduldig en stampte en schraapte wat met zijn hoef over de grond. "Genoeg van al diel bloemen Spar?" Vroeg ze en klopte haar paard op de hals. Misschien konden ze samen wel een stukje rijden. Dat leek haar wel gezellig. Iana leek dan ook een aardig miesje. Misschien hadden ze zelfs wel dingen gemeen. Je wist het allemaal niet waar het op zou uitdraaien.

Flutje sorry

Iana moest zachtjes lachen toen het meisje zich en het paard voorstelde en Spartan beschilderde als een monster. Ach ja, iedereen zijn eigen idee over z'n paard. "Aangenaam, Valerie." Ze richtte haar blik op het meisje en draaide daarna haar blauwe ogen naar Spartan. "En ook aan jou aangenaam, Spartan." Een glimlach krulde rond haar mondhoeken en in één tel had ze een knipoog naar het paard gegeven. Haar licht bruine getinte hand reikte naar Ashko en direct kreeg ze een neus tegen de rug van haar hand gedrukt. De vraag van het lachende meisje deed ook Iana stilletjes lachen. "Wel, nu je 't zegt." Iana grijnsde, wees naar het bot dat naast haar schouder lag en grinnikte. "Ik heb mijn sleutelbeen wel eens gebroken, een jaar of vier geleden. Deed geen deugd, neem dat van mij aan." Iana gooide haar blik op een vogel die uit de struiken vloog en was lichtelijk verbaasd toen ze merkte dat Ashko geen stap had verzet. "Brave jongen." Ze drukte een kus op zijn neus en lachte toen hij zijn neus langs haar zij duwde. Even draaide Iana haar ogen op Valeria, daarna op haar paard en knikte verwachtingsvol. "Zin om samen nog wat verder te rijden?" Lang duurde het niet of ze zat in haar zadel en spoorde Ashko al wat aan. "Eens zien hoe snel die knol van jou gaat!" Iana had het half lachend over haar schouders gegooid maar daagde Valerie meer uit om achter haar aan te gaan. Iana wist maar al te goed dat ze straks een weg in gingen gaan waar crosssprongen stonden maar dat deerde haar niet, Ashko was een talet in Cross. Dus spoorde Iana Ashko nog maar wat aan en drukte haar kuiten tegen zijn buik aan zodat ze hem zo verder kon drijven. "Komaan jongen, we gaan die twee een poepje laten ruiken!" Ze stuurde hem recht op een hoge boomstam af en zette zich in verlichtte zit. Ashko leek helemaal niet te twijfelen en zette zich op een tweetal meter afstand af op zijn voorbenen waarna ze beiden zonder problemen aan de overkant stonden. Nu was het te zien of ook Valerie deze spong kon nemen. Het was te hopen van wel.