× Watch horses {Only duchesse}

"Sinds wanneer denk je dat ik niet weet hoe ik een paard moet verzorgen?" James leek datgene wat Lilian had gezegd niet echt leuk te vinden, ze had alleen even gemist welke opmerking.
Even liep hij weg om daarna weer terug te komen met een poetskist. Vreemd, Lilian had er ook een bij zich. Veel tijd om het te overpeinzen, had ze niet want James begon haar te poetsen. Duchesse was verslaafd aan poetsen. Van alles vloog er over haar vacht, hoeven en manen en staart heen. Ze had het te druk met ervan genieten om nerveus te zijn. Niet dat ze dat was met Lilian en James want ook de laatste vertrouwde ze al voor een groot deel. Alleen het rijden, daar was ze bang voor maar daar waren ze gelukkig nog niet aan begonnen. Ze zou nu gewoon genieten van haar tijd hier.
Haar halster werd omgedaan en het touw werd vastgeklikt.
"Ik kan het heus alleen, hoor, kun je jezelf niet beter nuttig gaan maken? Ik heb váker met paarden gewerkt, madame." Duidelijk naar Lilian gericht en het klonk opnieuw niet echt vrolijk.
Ze was blij toen ze weer naar buiten mocht maar James had blijkbaar iets anders in gedachten dan gisteren. Ze werd wel in de wei gezet maar mocht niet zomaar rondlopen. Nee, ze werd vastgebonden. Ze kreeg een klopje op haar hals en poef, weg was James.
Algauw was hij terug met een ding wat ze nog nooit gezien had, ze had geen enkel idee wat het voor moest stellen. Wel rook ze al het lekkers dat erin lag en zag ze het gat waardoor ze bij dat lekkers kon komen. Maar het was zo klein! James maakte haar halstertouw los, nam haar een stukje het weiland in en haalde het van haar halster af. Eindelijk, vrijheid! Maar nu dat rare ding haar gezelschap hield, kreeg dat natuurlijk meer aandacht dan het gras.
Voorzichtig stapte Duchesse ernaartoe en snuffelde eraan. Hmmm! Ze gaf er een zachte trap tegenaan en hinnikte vrolijk toen er wortel uitviel. Die at ze gulzig op. Na een tijdje kreeg ze er handigheid in dit spelletje en lag het gras vol met lekkers. Ze keek op en zag James kijken. Hmm, hier zou ze het wel volhouden. Algauw verslapte haar aandacht voor haar baasje en ging die weer terug naar dat ding.
Lilian kwam ook nog langs en glimlachte verontschuldigend naar James. "Sorry dat ik zo betweterig was, ik ben gewoon zo blij Duchesse weer terug te zien..." Gelukzalig keek ze naar de merrie in de wei.

James voelde de koude stang van het hek door zijn spijkerbroek heen, hij rilde het was nog koud buiten ookal was de lente in aantocht. Duchesse ging ondertussen op onder zoek uit. Ze stapte naar het ding toe en snuffelde eraan. Blijkbaar rook ze de geur en gaf ze er een zacht trapje tegen de ton aan met haar voor been. Ze hinnikte vrolijk toen er een wortel uit viel die ze natuurlijk opsmikkelde met een glimlach keek james naar duchesse die druk bezig was tot het gras om haar heen vol met lekkere dingen lag. Even verslapte haar aandacht voor het spel en keek ze op james toverde een glimlach tevoorschijn en keek hoe duchesse weer haar blik afwende en door ging met haar spel. James hoorde voetstappen naderen en keek op, lilian kwam eraan. Hij hield zijn zucht in en wende zijn blik weer af. Hij hoorde dat ze onzeker dichterbij kwam en verondschuldigend naar hem lachte. James wachtte tot ze wat ging zeggen en keek stug voor zich uit hij was er nooit goed in geweest om iemand te vergeven of het zelf goed te maken maar hij zou wel moeten lilian was de enige die duchesse kon benaderen zonder bang te zijn gebeten of getrapt te worden. "Sorry dat ik zo betweterig was ik ben gewoon zo blij duchesse weer terug te zien...` James knikte enkel en zei niks na 5 minuten hoorde hij lilian zuchtte en langzaam weglopen waarschijnlijk hoopte ze dat hij haar terug zou roepen en ook sorry ging zeggen zou hij normaal gedaan hebben als hij geen werk aan de winkel had. Om te verkomen dat duchesse zich helemaal vol ging vreten met wortels en appels sprong hij van het hek af. Grijnzend liep hij op haar af en begon wat wortels en appels op te rapen zijn grijns werd groter toen hij horde hoe duchesse protesteerde maar james ging zonder genade door. Hij liet enkel wat kleine snoepjes liggen en twee wortels de rest ging weer in de ton.

Het was een grote teleurstelling toen James de ton van haar af pakte en al haar lekkers weg was. Hij liet wel wat snoepjes en twee wortels liggen maar de rest werd meedogenloos teruggestopt in de ton. Ze hinnikte verontwaardigd maar er viel niks meer aan te doen: Luilekkerland werd weer meegenomen. In plaats van verder zeuren om nog meer lekkers -ze kreeg het toch niet meer- ging ze van het gras eten. Dat was ook lekker, al bleven wortels, appels en snoepjes lekkerder.

De hele middag die volgde, stond ze in de wei te grazen, wat te rennen en weg te dromen. Het perfecte leven, althans, dat was haar mening voordat ze door James gekocht werd. Nu had ze een verlangen wat ze al hele lange tijd niet meer had gehad: een verlangen naar aandacht. Het meest van Lilian maar als James er zin in had, mocht hij ook wel komen van haar. Helaas was het enige wat er nog gebeurde dat haar halstertouw weer vastgemaakt werd door Lilian en ze weer naar haar stal toe werd gebracht. Eenmaal in haar stal knabbelde ze wat aan het hooi, dronk wat water en at wat uit haar voerbak. Hopelijk zouden ze morgen iets met haar gaan doen, wandelen naar het bos misschien? Een jaar geleden zou ze daar helemaal geen zin in hebben gehad maar ze was veranderd, besefte ze nu. Ze leek weer een beetje op het veulen dat ze ooit was, niet van buiten maar van binnen.

-
Mijn inspiratie voor de rest van de dag was een beetje op, sorry. Kunnen we anders een weekje skippen, dat ze een begin maken met het rijden? Of de dag hierna een wandeling, kan ook misschien. Dat herbeleren-gedoe lijkt me het leukst. :3 Maar je mag het zelf weten.