Gestommel van zijn huisgenoten maakte hem wakker. Mopperend wreef hij in zijn ogen, wat nou weer? Hij geeuwde steunde op zijn ellebogen toen hij overeind kwam en op zijn wekker keek. Het was nog niet eens 7 uur wat waren die gekken aan het doen op dit tijdstip. Hij liet zich weer zakken en kroop nog wat verder onder het dikke winterdekbed. Het gestommel, gepraat en geluid van bestek ging door. Nog een paar minuten probeerde hij te dutten, maar het lukte niet meer. Toen er hard gelachen werd was hij het zat, ruw sloeg hij het dekbed weg en plantte zijn voeten op de koude houtenvloer. Hij knarsetanden toen hij overeind kwam, zijn haar zat door de war zag hij toen hij langs de spiegel liep waar onderin een barst in zat. Met enkel zijn boxer aan liep hij naar het trappengat. ‘Wat doen jullie Appelflap daar beneden, zijn jullie een feestje aan het bouwen?’ schreeuwde hij chagrijnig naar beneden. Gelach weer klonk, hij moest zich in houden niet naar beneden te rennen en ze klappen te geven. Hij leunde met een hand op de trapleuning en wreef met de ander door zijn haar. Geschuif van stoelen klonk, er stond iemand op om naar de gang te lopen. Hij wachtte af, het begon koud te worden. Kippenvel stond op zijn huid. Een hoofd verscheen, Jack. Een huisgenoot die hij niet kon uitstaan. Hij was rijk, had alle hebbe dingen. En besteedde zijn geld voor het merendeel aan de hoeren. Jack schonk hem een big smile, hij had zwart T-shirt aan met v hals. Daar onder een duur merk jeans. Jasses wat haatte hij die vent. ‘We gaan vandaag een dagje uit vandaar, chagrijn. Glimlach je überhaupt wel ‘s?’ antwoordde jack met een verwend ondertoontje. Hij keek hem chagrijnig aan, als blikken konden doden lag Jack nu in zijn graf te verrotten. ‘H a h a die’ zei hij droog. Hij draaide zich om en liep terug naar zijn kamer. Hij zou nu niet toch meer kunnen slapen, hij kon beter gaan douchen. Hij griste een paar kleding stukken mee die er nog schoon uit zagen. Een simpel wit shirt met daarop een groen Adidas vest. Met daaronder een spijkerbroek wat er niet verkeerd uit zag. Hij liep de douche in draaide het stroeve slot om. Hij legde zijn kleding op de was mand neer die overvol was en deed zijn boxer uit. Toen hij de douche aan zette was hij vergeten hoe koud het water was. Hij beet op zijn vuist om te verkomen dat hij een gilletje slaakte. Hij begon zich ruw te wassen en zeepte zichzelf in. Ook zijn haar moest er aan geloven, hij wreef zorgvuldig shampoo in zijn haar en spoelde het uit. Fijn de shampoo was op dankzij hem nu moest hij er ook nog voor dokken. Ook zo’n fijne regel: Wie een product op maakte wat het ook was moest er voor betalen, je had dus pech als juist bij jou douche beurt de leiding het begaf. Want dan moest je het reparen of er iemand voor in huren. Het was dan ook opvallend dat Jack nooit iets hoefde te betalen. Enkel de kleine dingentjes zoals kaas, worst etc. Gelukkig werd na een paar minuten het ijskoude water iets minder kou bijna lauw. Hij glimlachte, spoelde de shampoo uit en draaide de kraan uit. Hij stapte uit de douche en pakte zijn handdoek. Hij droogde zichzelf ruw af en was blij dat hij de koude douche genomen had. Hij was nu meteen wakker. Hij pakte een de pot gel uit het kastje en smeerde er wat in zijn haar. Nu hij toch bezig was poetste hij meteen zijn tanden, zin om te ontbijten had hij nu niet meer. In zijn kamer deed hij zijn afgetrapte vans aan. Hij stond even stil in de kamer en luisterde, gelukkig jack en zijn ‘slaafjes’ waren vertrokken. Meteen klaarde zijn humeur op, hij liep nee – denderde- de trap af en liep de keuken in. De afwas was zo te zien in geen tijden gebeurd, hij zuchtte geërgerd, soms wou hij dat er een vrouw in het huis aanwezig was. Om hun op de vaat te wijzen of het zelf op te ruimen. Hoewel het zou niet erg voordelig voor haar zijn in haar eentje tussen 7 mannen of jongens. Hij aarzelde maar opende toen toch de kraan en zocht naar het sop. De borden stonden in een bak en waren ronduit ranzig. Veel zin om het op te ruimen had hij niet maar vliegen in de zomer leek hem ook niet zo’n prettig vooruit zicht. Hij pakte een paar borden en plonste ze in het sop. Met een spons en afwasborstel ging hij de ranzige borden te lijf. Na een halfuur waren de meeste borden schoon en waren opgeborgen op de plaatsen waar ze hoorde. Hij waste snel nog de laatste vijf borden af. Met het laatste bestek, gooide de vieze vaatdoekjes weg die hij gevonden had. Ging met een schoon vaatdoekje over het aanrecht die hij ook schoon maakte en keek de keuken rond. Jep dit zag er vele male beter uit. Het was nu al rond achten. Hij liep weer naar boven, maakte zijn bed op wierp een blik op de wasmand. Dat moeste ze zelf maar doen hij ging zijn eigen kleding wassen. Hij pakte een wasmand die nog ergens in het huis rond slingerde, begon kledingstukken van de grond op te rapen, hij deed eerst zijn gekleurde kledingstukken in de wasmachine. Daarna liep hij terug naar zijn kamer, verzamelde al zijn witte kledingstukken en zijn zwarte. Ondertussen gooide hij het raam open wat na protest open ging. De frisse wind die door zijn kamer woei maakte hem vrolijk, het was tamelijk zacht buiten voor de winter. Rond de 8 a 10 graden. Een big smile sierde zijn gezicht toen hij het laken van zijn bed af haalde, dekbed volgde. Ook die zou hij uit wassen. Hij deed een nieuw bedekhoes om zijn dekbed heen net zoals zijn matras en kussen. Alles zag er weer fris uit, hij moest alleen nog even gaan stofzuigen. De wasmachine piepte dat de beurt klaar was, opgetogen haalde hij zijn schone was uit de machine en propte hem in de droger. Waar ze raar genoeg geld voor hadden, waarschijnlijk had Jacks pa hem aangeschaft, zijn zoon moest natuurlijk wel goed voor de dag komen. Jammer genoeg had hij niet voor een vaatwasser gezorgd. Hij deed de zwarte was in de wasmachine en deed hem aan. Hij liep weer terug naar zijn kamer, bedacht zich dat hij nog moest stofzuigen en liep naar beneden. In de trapkast stond een stuifzuiger, een oud model maar hij deed het nog wel. Vrolijk pakte hij het ding op en sjouwde hem de trap op. In zijn kamer vond hij een stopcontact en deed daar de stekker in nadat hij het snoer had uitgerold. Na een paar mislukte pogingen begreep hij hoe het ding werkte en begon uit de kamer te stofzuigen. Zijn kamer was niet verbazingwekkend groot. Groot genoeg voor een bed, kast en bureau waar zijn radio onder anderen op stond. Na een kwartier had hij alle stofbalen en papiersnippers op gezogen. Ook een aantal ongedierte die op zijn kamer rondzwierven waren weggezogen. Hij tilde het ding de trap weer af en liep op een drafje de trap weer op. De droger en de wasmachine waren beide ongeduldig aan het piepen hij opende eerst de droger. Warme lucht kwam hem tegemoet, hij deed ook alvast de wasmachine open en pakte een handvol kledingstukken uit de droger. Hij legde ze op het bed tot de droger leeg was. Hij besloot eerst de kleding uit de wasmachine in de droger te doen voordat hij de kleding zou opvouwen en in de kast ging leggen. Hij pakte de zwarte kledingstukken en gooide ze in de droger. Hij zetten hem aan en liep terug naar de kamer hij pakte de witte wasmand op en liep weer terug naar het washok. Hij gooide zijn kleding in wasmachine en viste er op het laatste moment een rode boxer uit. ‘Dacht het niet’ mompelde hij tegen de boxer. Het ding was gekrompen zag hij, te klein dus. Hij liep ermee naar de vuilnisbak buiten en gooide hem erin. Opgeruimd staat netjes bedacht hij grinnikend. Hij liep weer naar boven en begon de kledingstukken op te vouwen. Hij legde ze netjes in de kast en keek op zijn wekker. Al half 10 tijd om te vertrekken voordat jack terug kwam. Hij schreef een briefje voor Marco, een jongen van nog maar 15 jaar uit die uit huis geschopt was. De enige die hij echt vertrouwde en aardig vond. Hij schreef snel dat het zijn kleding waren die in de wasmachine/droger lagen en of hij ze op zijn bed wou leggen. Hij hoopte dat Marco het eerder vond dan Jack die zou zeker een ‘geintje’ met hem uithalen bedacht hij zich knarstandend. Hij keek zijn kamer nog ’s rond, ja vele male beter. Nu ging hij fun voor zichzelf maken. Hij besloot bij de stal te gaan kijken waar hij goedkope rijlessen had gezien. Hij pakte zijn jas en opende de deur. Buiten stond zijn gammele fiets trouw op hem te wachten, hij pakte het ding en stapte op. Het was een pittig endje fietsen naar de stallen. Ze waren dan gelukkig wel voor de randstad maar alsnog. Na een halfuur kwam hij bij de stallen aan. Hij zette zijn fiets tegen het hek, op slot hoefde hij niet. Niemand wou dat ding toch hebben, goed gehumeurd maar toch wantrouwig liep hij het erf op. Waar een herder hem meteen begroeten, gezelt met een jack russel die naar hem blafte. Hij glimlachte en aaide beide dieren, ze drentelde nog even om hem heen toen hij verder liep. Maar al snel verslapte hun aandacht en gingen ze van het zonnetje genieten. Hij keek het erf rond, liep toen het stallengebouw in. Een kantoor of iets in die strekking was nog niet te zien, zal er wel achter zijn bedacht hij zich. Hij liep door de opening in, waar flappen hingen. Zodat de deur niet dicht hoefde, maar toch voor ventilatie zorgde. Verschilende paarden staken hun edele hoofden naar buiten. En begroette hem, andere draaide hun oren naar achteren naar mate hij dichterbij kwam. Hij liet een klein bescheide glimlachje zien om de verschillende karakters van de dieren. Er bleek achterin een kamertje te zijn, verscheide mensen liepen er in en uit. Sommige giebelende paardemeisjes keken hem nieuwsgierig aan. Hij negeerde ze en liep door naar het kamertje. Het bleek een kamertje te zijn waardoor je de bak in kon kijken, waar een les aan de gang was. Het waren geen beginners zo te zien, ze reden hier met de zachte hand. Mooizo geen zagende bitten, en schoppende kinderen. Dat stond hem wel aan, nu nog de sfeer proeven. Hoewel hij van plan was privé lessen te nemen, behalve als hij iemand tegen kwam die hem wel aanstond. Dan was met z’n 2e wel gezellig. Hij keek nog even naar de les en liep toen weer naar achteren. De stallen in, de blikken van de ouders stonden hem niet aan. Wantrouwig, ze fluisterde met elkaar. Hij rolde met zijn ogen, weg wou hij hier weg. Naar de paarden die oordeelde tenminste niet op je uiterlijk. Hij wurmde zich met een nors gezicht een weg naar de deur. Hij trok hem open en liet hem dicht vallen, hij deed geen moeite om het geluid te dempen toen de deur met een harde klap dichtviel. Hij liep de stallen in, naar achteren waar minder mensen rond liepen. Een paar boxen waren leeg voordat er een paard stond. Een zwart paard, een prachtdier om te zien. Liep onrustig heen en weer in zijn box, hij kwam dichterbij. Het tralies voor het hoofd ergerde hem moeiteloos. Hij deed voorzichtig zijn vingers door het tralies en aaide het dier over zijn neus. Zijn blik viel op het bordje dat aan het tralies bevestigd was. Beware, aggressive stallion Hij bleef het mystrieuse dier aaien. Hij leek helemaal niet agressief te zijn. Het dier brieste, alsof het gerustgesteld was door zijn aanwezigheid. Voetstappen achter hem deed hem met een ruk omdraaien. Zijn blouse Open wel een redelijke post terug kunnen schrijven. |
Paradigm Shift