× Watch horses {Only duchesse}

Langzaam opende Jordy zijn ogen. Hij ging rechtop in zijn bed zitten en strekte zich uit. Hij stapte uit zijn bed en deed zijn badjas aan. Hij liep naar beneden en zette al vast de kofie machine aan. Hij begon de vaatwasser uit te ruimen, toen hij daar mee klaar was dekte hij de tafel voor zijn ontbijt. De koffie was klaar, Jordi pakte het kopje en zette die op het aanrecht. Hij zette nog de vlokken op tafel en pakte toen weer zijn kopje. Terwijl hij zijn koffie opslurpte bekeek hij de krant er stond een advertentie over een paardenfokkerij. Er stonden kwpeners te koop, geïnteresseerd bekeek Jordi het adres het was maar een paar kilometer hier vandaan hij zou voor het middag eten al weer terug zijn met misschien zijn nieuwe aanwinst. Hij smeerde snel twee boterhammen en deed er genoeg vlokken op. Met een boterham in zijn hand begon hij alvast de tafel af te ruimen, hij wou zo snel mogelijk naar de fokkerij toe. Er verspreide zich een vlokken spoor over de grond van de tafel naar de keukenkastjes. Jordi pakte snel een blik en veger en veegde snel alles op. Hij keek de keuken rond, alles zag er weer normaal uit, hij haast zich de trap op. Na het douchen kleede hij zich snel aan en droogde zijn haar een beetje het was nog steeds klam toen hij in de auto stapte naar de fokkerij toe. Door de weeks reed op de afgelegen weg geen hond dus hij was er binnen een uurtje een stalknecht opende het hek voor hem, hij knikte en reed de binneplaats op. Alles zag er spik en span uit overal liepen knechten rond. Jordi stapte uit en vroeg aan de eerste de beste knecht waar de eigenaar was, hij wees enkel naar het gebouw waar alle stallen aan grenste. Kalm liep hij naar binnen, er zat een dikke man achter het bureau omgedraaid naar de weides die zich achter gebouw bevonden. Hij draaide zijn stoel om, de man had grijs haar en een grijze snor. Hij glimlachte naar Jordi die zag dat de man een paar goude kiezen had. "Ben je hier voor de verkoop?" Jordi knikte, hij voelde zich een tikkeltje ongemakkelijk. De eigenaar stond op en pakte een dikke sigaar uit zijn bureau, hij liep naar Jordi toe "Zo zo, dan zal ik vragen aan de hoofdstalknecht of hij je rond wilt leiden"Zei hij terwijl hij een dikke rook wolk uitblies, Jordi kuchte enkel. De man belde met de telefoon en al snel kwam er een tengere man aangelopen. Hij keek ernstig "Leid jij deze man even rond?" vroeg de staleigenaar. De man knikte en begeleide Jordi naar buiten, ' hier staan de dekhengsten' zei de man terwijl hij naar links wees, rechts stonden de fokmerrie's en vlak daarna de veulens. Verderop stonden de jaarlingen. De stallen waren enorm en Jordi kon de man bijna niet bijhouden, uiteindelijk kwamen ze naar een minder luxe deel van de stallen. "Hier staan de paarden voor de verkoop, kijkt u maar even rond" Jordi glimlachte naar de man en liep toen de stallen in. Er stonden prachtig kwpners maar het waren vooral hengsten en jaarlingen. Jordi liep door en kwam bij een voskleurige merrie. De man kwam naast hem staan, "dit is een pareltje maar wel schrikachtig" Jordi bekeek de merrie beter het was een pracht merrie. Hij glimlachte naar de man "zou ik even alleen met haar mogen zijn?" De man fronste maar knikte toen en liep met zijn handen op zijn rug weg naar een ander deel van de stallen.




{hoop dat het een goede start is?}

De ochtend had anders aangevoeld dan normaal. Een vreemde opwinding had bezit van haar genomen, of dat goed of slecht was, kon ze niet meteen zeggen. Naarmate de uren verstreken en alles zijn normale beloop had, het voeren, het happen naar de hand die net als altijd niet langer dan nodig in de stal bleef hangen en het hooi dat gewoon slordig naar binnen werd gegooid, in plaats van in het hooinet gedaan, alles was net zoals anders. Net zoals altijd at ze haar voer op, knabbelde wat op het hooi en trok zich toen terug in de hoek, starend naar de deur aan het einde van de gang. Heel af en toe durfde iemand het aan haar stal in te komen en haar in de wei te zetten maar die stalhulpen waren altijd heel snel weer verplaatst. Als je haar in de wei had gezet, was ze namelijk heel lastig weer in haar stal te zetten en moest zelfs de zweep er aan te pas komen. Er was één meisje geweest, die kreeg haar zonder dreigen terug in haar stal, maar die was al een aardig tijdje geleden verdwenen, tot Duchesse's spijt. Al met al was haar leven niet zo geweldig hier.
Twee dagen geleden was er iets positiefs gebeurd. Voor de normale paarden hier zou het een ramp zijn, voor haar was het een opluchting en een reden om weer te hopen. Ze was in het armoedige deel van het stallencomplex gezet en elke pony en elk paard wist wat dat was: dan werd je verkocht. Aan haar stal was een plastic bordje gehangen met daarop haar naam, met de hand geschreven. Ze was geen geweldige aanwinst, een goede indruk was niet nodig. Elke keer als er iemand kwam kijken, gloeide haar hoop even op en kwam er weer een glinstering in haar normaal zo doffe blik, maar die verdween elke keer, omdat ze toch niet het paard was wat gezocht werd. Er waren nog niet zoveel mensen langsgekomen, de meesten keken even vluchtig en liepen dan gewoon weer door. Maar deze ochtend voelde het aan alsof er iets in de lucht hing en ze was bijna vrolijk.
Een bekende stem liet haar opkijken. "Hier staan de paarden voor de verkoop, kijkt u maar even rond," werd er gezegd, een korte blik bevestigde haar vermoedens: Jaap, de man die de stalhulpen hier zo'n beetje in de gaten hield. Tenminste, dat was wat Duchesse uit zijn gedrag opmaakte. De man die met hem meeliep, kende ze niet, dus was het waarschijnlijk een koper. De manier hoe hij naar de paarden keek, leek ook dát te bevestigen. Toch was hij anders, voor de hengsten die er toch prima uitzagen, had hij geen oog. Nee, toen hij haar in het oog kreeg, keek hij naar op dezelfde manier zoals de meeste mensen naar de andere paarden keken: 'dat paard wil ik hebben!'.
"Dit is een pareltje maar wel schrikachtig," was alle informatie die er over haar gegeven werd. Toch leek het de jonge man alleen maar meer te overtuigen van het feit dat hij haar móést hebben. Het was iets in zijn blik.
"Zou ik even alleen met haar mogen zijn?" Die zin verraste haar. Misschien zou ze dan nu eindelijk gekocht worden, een nieuwe kans krijgen. Zijn schouders ophalend liep Jaap weg en bleef ze alleen achter met de mogelijke koper. Toch een beetje bang bleef ze achter in haar stal staan, haar oren draaiden heen en weer.
-
Sorry voor de late reactie.

De man liep weg hij leek beledigd omdat hij was "weggestuurd". Jordi wende zijn blik af en keek naar het paard dat achter in haar stal stond. Ze draaide met haar oortjes heen en weer. Jordi liep dichterbij en leunde tegen de staldeur. Hij keek ;'t paard vriendelijk aan en liet zijn blik goed keurend over haar lichaam gaan. Ze werd duidelijk niet vaak bereden want ze miste wat spieren op haar achterhand maar verder zag ze er in orde uit. Toen hij nog iets naar voren leunde hoorde hij iets tegen de staldeur tikken. Hij deed een stap naar achter en zag een naambordje hangen. Duchesse stond er met sierlijke hand geschreven letters op. Hij glimlachte in zichzelf en leunde weer tegen de staldeur aan dit keer voorzichtiger. "Hey Duchesse ga je straks met mij mee?" Vroeg hij fluisterend. Langzaam stak hij zijn hand uit zodat ze er aan kon snuffelen als ze wou, hij zag zichzelf al over het strand rijden met duchesse. Maar zo ver was het nog niet eerst zou hij haar vertrouwen moeten winnen dat was een ding wat zeker was. De man kwam weer aangelopen hij keek hem nors aan, "heeft u u tijd gehad meneer?"Vroeg hij het viel James op dat hij een vervelende stem had het leek alsof hij zijn neus dicht kneep. Bij de klinker ee was dat het ergst. Hij kon een rilling over zijn rug niet onderdrukken, hij knikte kort. "Meneer Ijselen wilt u nog even spreken voor u gaat" James keek de man verbaasd aan, "Mag ik nog even naar mijn toekomstige paard kijken voor ik hier weg ga, meneer"Vroeg hij rustig, en hij draaide de man de rug toe. Die liep geiriteerd weg om meneer IJselen te vertellen dat hij nog bij 't paard wou kijken. Hij had er blijkbaar niet veel zin in want hij liep langzaam toen hij eindelijk uit het zicht was wende James zijn blik weer op Duchesse.


{geeft niet, hoop dat je mij ook vergeeft }

Ontspannen leunde de jonge man tegen haar staldeur aan, ze wist niet wat ze ervan moest denken. Natuurlijk was ze blij dat iemand eens níét af leek te knappen en het was wel duidelijk dat dit mens verstand had van paarden - de meesten gaven het al op bij het zien van een angstige merrie die niet direct aaibaar was - maar toch was ze bang voor hem. Zoals ze bang was voor bijna alle mensen, misschien twee of drie uitzonderingen die wel zomaar haar stal in konden lopen. Ze werd duidelijk gekeurd: eerst had de man haar aangekeken maar nu gleed zijn blik over haar lichaam, haar hals, haar borst, haar benen. Hij leek er tevreden mee te zijn wat haar toch een vreemde opluchting gaf. Godzijdank had ze nooit littekens gekregen, dan vonden mensen je meteen zo zielig, en Duchesse wilde niet zielig gevonden worden.
Een zachte tik tegen de staldeur veroorzaakte een schrikbeweging, dat gebeurde bij veel geluiden. Misschien zou je het zelfs een reflex kunnen noemen. De man stapte achteruit en las het naambordje, ze wist haast zeker dat het bordje het geluid had veroorzaakt. Daarna werd er weer tegen haar staldeur aangeleund, maar deze keer waren zijn bewegingen voorzichtiger, vooral proberend om het bordje niet opnieuw aan te raken met zijn buik.
"Hé Duchesse, ga je straks met mij mee?" werd er haar toegefluisterd, alert spitste ze haar oortjes. Helemaal verstaan deed ze het niet maar het woordje mee wel. Gokkend dat het over haar meenemen ging - de toon zou namelijk niet kloppen als hij het niet zou doen, dan zou het boos geklonken hebben of zo - hinnikte ze zacht.
Er werd een hand naar haar uitgestoken. Koppig bleef ze op haar plek staan en keek ernaar. Er lag geen lekkers in dus voor haar geen reden om er aandacht aan te besteden. Wel ontspande ze een beetje omdat de houding van het mens kalmte uitstraalde en ze die onbewust binnenzoog.
Jaaps harde voetstappen veroorzaakten weer een schrikbeweging en meteen was ze weer in dezelfde fase als een paar minuten daarvoor: gestrest en bang.
"Heeft u uw tijd gehad, meneer?" vroeg Jaap nors, het klonk niet erg vriendelijk en het werkte de bezoeker op zijn zenuwen. Zelf had ze het al zo vaak gehoord dat ze aan die onprettige stem gewend was geraakt. Als antwoord werd er geknikt. "Meneer Ijselen wilt u nog even spreken voor u gaat." Erg verbaasd was ze niet, zeker om wat laatste dingen te bespreken. Of misschien de prijs nog wat proberen op te hogen, dat zou haar niks verbazen. Zo eerlijk was deze stal niet. "Mag ik nog even naar mijn toekomstige paard kijken voor ik hier weg ga, meneer?" vroeg het andere mens, kalm. Nieuwsgierig vroeg ze zich af of deze man überhaupt ooit boos werd, zo rustig en beheerst als hij zich nu gedroeg. Jaap liep weer kwaad weg en Duchesse moest de neiging onderdrukken hem spottend na te hinniken. Daar had ze alleen geen zin in omdat er nu weer naar haar gekeken werd. Toen pas drong het echt tot haar door: ze zou gekocht worden door deze man! Ze zou eindelijk van die vervelende stalhulpen verlost zijn! Ze reageerde haar vrolijkheid even af met wat druk, schel gehinnik en richtte haar aandacht toen weer op haar nieuwe eigenaar. Hopelijk zou hij haar straks nog meenemen en dan mocht ze misschien wel in de wei! Oh, het viel niet in woorden uit te drukken hoeveel zin ze daar in had. Haar ogen glinsterden helemaal en ze hield de bewegingen van het mens goed in de gaten, hopend dat ze hier snel weg was. Haar plezier werd al snel wel weer bedorven door een andere man, die ze nog nooit gezien had. Die trok zijn wenkbrauw op toen hij haar stemming zag maar schonk verder helemaal geen aandacht aan haar. Echter was hij wel vol slijmerigheid tegenover haar nieuwe eigenaar.

-
Ik hoop dat je wat kan met dat einde. x'D Dat is dus meneer Ijsselen. ^_^

Duchesse hinnikte vrolijk en schel, ze keek hem vrolijk aan. In haar ogen was een glinstering te zien van plezier. James kon een glimlach niet onderdrukken , in zijn ogen was de zelfde schitering te zien als in die van duchesse glinsterde. James hoorde al snel nieuwe voetstappen, hij liet een zucht ontsnappen toen hij zag wie er aan kwam. Het was de staleigenaar met zijn wandelstok maakte hij een tikkend geluid, hij liep langs een staldeur van een paard dat stond te niksen hij liet het schrikken door met zijn stok te zwaaien en tegen de deur te tikken. James rolde met zijn ogen toen hij zag dat de man glimlachte. Zó kinderachtig, paardjes pesten hoe laag kon je zinken? Toen de man dichterbij kwam trok hij een wenkbrauw op toen hij zag hoe vrolijk duchesse was. James hield een grimas in, de man begon met een slijmerige stem tegen hem te praten. "En hoe vind u.." Hij keek even op het naambordje "duchesse? Mooi paardje toch?" James knikte kort, en kon een glimlach niet onderdrukken. "Hoeveel vraagt u voor haar? Ze heeft zo te zien een tijd stil gestaan dus daar mag wel wat korting op lijkt me?"Zei hij op een zakkelijke toon, hij zou haar zoiezo kopen maar hij kon wel wat proberen. De man keek hem nors aan en antwoorde toen dat ze 20 000 euro koste normaal maar omdat ze stil had gestaan 15 000 James kon de prijs nog verlagen naar 10 000 euro en toen was Duchesse van hem. Vrolijk draaide hij zich weer naar haar om toen de man weggelopen was. "Je bent van mij lieverd"Zei hij vrolijk, een stalknecht kwam met een halster en halstertouw. Hij wou de box in stappen maar james hield hem tegen hij wou het zelf doen. Rustig liep hij de box in en wachtte tot de stalknecht weg was. Hij liep langzaam naar duchesse toe.

{sorry voor het wachten }

Ze legde haar oren plat toen ze zag hoe de man met zijn wandelstok haar buurvrouw pestte. Als hij dat bij haar waagde! Dan mocht hij meteen naar de eerste hulp toe voor haar part.
"En hoe vind u.." Zo onopvallend mogelijk maar opvallender dan hij waarschijnlijk dacht keek hij naar het naambordje. "Duchesse? Mooi paardje toch?"
Ze snoof minachtend. Alsof hij aan iets anders kon denken dan geld en macht. Hij verstand van paarden? Nee, die liet zich wel adviseren door Jaap. Haar eigenaar knikte glimlachend, om te bevestigen wat er was gezegd.
"Hoeveel vraagt u voor haar? Ze heeft zo te zien een tijd stil gestaan dus daar mag wel wat korting op lijkt me?"
Met gespitste oortjes probeerde ze alles zo goed mogelijk te volgen maar hier volgde ze niet zoveel van en een emotie kon ze er ook niet uithalen. Er kwam weer een antwoord en zo ging het een tijdje door, haar eigenaar schreef wat op en overhandigde dat aan de man, die er ontevreden mee wegliep.
"Je bent van mij, lieverd," zei de jonge man vrolijk tegen haar, dát verstond ze wel.
Ze mocht hier eindelijk weg! Een stalknecht kwam met halster en halstertouw aangelopen. Onrustig stapte ze achteruit. Ze mocht die knecht niet maar ja, wie van haar 'verzorgers' mocht ze wel? Eigenlijk niemand. Toen de man aanstalten maakte om haar stal in te lopen, hapte ze naar hem en trapte met haar hoef in zijn richting. Gelukkig werd hij tegengehouden en kwam in plaats van hem haar eigenaar naar binnen gelopen. Toch bleef ze in de hoek staan en met haar hoef schrapen want ook al was hij waarschijnlijk vriendelijker dan de weggestuurde stalknecht, dat wilde niet zeggen dat ze hem zomaar vertrouwde!
-
Maakt niet uit. :'3

De knecht had geluk gehad dat hij hem had weggestuurd anders was hij waarschijnlijk op de eerste hulp beland. Duchesse bleef in een hoekje staan toen hij in de stal stond, een glimlachje sierde zijn lippen dit kon intressant worden. Zij krullen gingen vrolijk heen en weer toen hij een paar stappen dichter naar haar toe liep en toen tegen de muur tegenover haar bleef leunen en haar vriendelijk aan keek. Jammer dat hij geen wortel bij zich had dan was ze waarschijnlijk wel gekomen. Pijnzend keek hij haar aan hoe kon hij dit nou doen zonder dat ze hem ging bijten, trappen en hem niet vertrouwde. Hij moest haar vertrouwen winnen maar hoe? Hij liet zich tegen de muur naar beneden zakken tot hij op zijn hurken zat, nu leek Duchesse reusachtig en waarschijnlijk zag ze hem nou als een mier. Er knakte iets in zijn kontzak toen hij op zijn hurken zat. Verbaasd liet hij zijn hand in zijn zak glijden en haalde er een in tweeën gebroken wortel uit. Zijn verbazing maakte plaats voor plezier. Nu had hij iets om haar naar zich toe te laten komen. Hij stak uitnodigend een stukje wortel op zijn hand naar haar uit. Maar daardoor verloor hij zijn evenwicht en belande hij op zijn kont in het stro. Hij liet een vrolijk gelach uit zijn keel ontsnappen en keek Duchesse met pretlichtjes aan.

Eerst dacht ze dat hij dezelfde manier wilde gebruiken zoals de rest haar altijd pakte omdat hij ondanks haar lichaamstaal toch op haar af bleef lopen. Gelukkig was hij iets anders van plan want een paar meter naast de staldeur bleef hij staan. Ontspannen leunde hij tegen de muur aan wat ze ook niet echt begreep. Als ze hem was geweest, zou ze gewoon de stal weer uitgelopen zijn en er niet meer in durven. Hij keek haar aan en ze keek terug, de glinstering in haar ogen had plaats gemaakt voor angst. Het mens zag er voor even vrij wanhopig uit maar leek zich te herstellen. Hij ging gehurkt zitten waardoor ze nu boven hem uit torende. Er gebeurde even niks maar toen werden er twee helften wortel uit zijn zak gehaald. Ze vroeg zich af of zijn verbaasdheid echt of toneelspel was. Je wist toch wel wat je in je zakken had? Er werd een hand uitgestoken met daarop een wortelhelft. Ze keek ernaar en smakte een paar keer. Zo'n wortel wilde ze wel maar dan moest ze wel naar hem toe lopen. En dat klonk minder leuk!
De merrie maakte een schrikbeweging toen het mens omviel en luid begon te lachen.
Ze pijnigde haar hersenen om te bedenken wie dat ook zo vaak deed en het duurde even voordat ze op de naam was gekomen. Mia, haar allereerste baasje die haar verzorgde toen ze een veulen was, lachte ook heel vaak. Het maakte haar altijd vrolijk. Door het vertrouwde geluid schoten haar oortjes even naar voor. Heel even maar, totdat ze besefte dat dit niet dezelfde persoon was als Mia en dat ze hem niet van binnen en van buiten kende, zoals ze Mia had gekend. Het maakte haar onvoorstelbaar droevig vanbinnen.
Het was weer stil geworden en ze concentreerde zich weer op de wortelhand. Langzaam zette ze een stap en strekte haar hals uit, zo ver als ze kon. Nog een stapje en nog een, net zolang tot ze erbij kon. Haar lippen kriebelden over de hand heen, op zoek naar de wortel. Zodra ze hem had gevonden, griste ze hem er snel vanaf en liet een rode plek achter op de hand. Vlug liep ze weer twee stappen achteruit en at hem op. Daarna focuste ze haar blik weer op de tweede helft, die nog in het stro voor hem lag.

Geconcentreerd keek James naar Duchesse ze zette langzaam een stap naar hem toe en rekte haar hals zo ver mogenlijk uit. Ze zetten nog een stapje, tot ze erbij kon. Een glimlach sierde James zijn lippen toen ze met haar lippen over zijn hand heen kriebelde opzoek naar het stukje wortel, ze griste het stukje wortel weg toen ze hem gevonden had. Door het zachtjes happen met haar lippen was er een rode vlek ontstaan op James aan. Met een schaapachtige grijns keek hij ernaar en volgde toen de blik van duchesse. Ze was twee stappen achteruit gegaan zag hij, haar blik was gefocust op de tweede helft van zijn wortel die in het stro voor hem lag. Met een sirieus gezicht pakte hij 'm op en deed een klein stapje naar voren, zijn ogen glimde alsof hij net het mooiste kerstcadeau van de wereld had gekregen. Wacht eens even Duchesse wás zijn mooiste kerstcadeau die hij ooit gekregen had. Naast zijn lachende ogen kwam er ook een glimlach tevoorschijn. Rustig zette hij weer een stapje naar voren terwijl hij duchesse probeerde te peilen. Hij wou niet dat ze hem opeens beet of een schop gaf. Of erger nog naar hem zou steigeren van angst en uit zou breken James schudde kort met zijn hoofd op die gedachte uit zijn hoofd te krijgen. Weg ermee positief denken. Zijn krullen gingen nog heen en weer toen hij weer naar duchesse keek. Hij hoorde buiten een paard hinniken gevolgd door een paar andere hinnikjes. Het waren geen angstkreten eerder een uiting van vreugde leek het maar James wist het niet zeker. De wortel lag nog onaangeroerd in zijn hand, hij stak hem verder naar voren en hield de blik van duchesse gevangen in zijn glinsterende ogen.

Het mens pakte de tweede wortelhelft op en liep een kleine stap naar voren. Automatisch deed zij een stap naar achteren. Hij zag er behoorlijk vrolijk uit: zijn ogen glinsterden en er leek een non-stop glimlach op zijn gezicht geplakt te zijn. Opnieuw liep hij een stap vooruit en opnieuw liep zij achteruit. Het hout dat haar achterhoef aanraakte, had ze alleen niet verwacht en ze zette gauw weer een stap vooruit. Haar achterbenen wilde ze de ruimte geven om een bok te geven als dat nodig mocht zijn en als je tegen een houten stalmuur aan zat gedrukt, schoot dat niet op. De man leek in gedachten te zijn, trok een moeilijk gezicht en schudde toen zijn hoofd. Ze gooide kort haar hoofd op maar bleef staan waar ze stond. Vooruit wilde ze niet maar achteruit evenmin.
Buiten werd er gehinnikt en ze spitste haar oren. Er werd ook geantwoord. Automatisch moest ze naar de wei denken, die wei waar ze wel de rest van haar leven zou willen staan! Ze hinnikte schel terug maar antwoord op haar kwam er niet. Was ze te ver weg om gehoord te worden? Waren ze bang voor haar? Of hadden ze het te druk met grazen en het gras stuk galopperen, en met elkaar spelen en aan elkaar knabbelen. Ze was jaloers, hartstikke jaloers. Ze keek weer naar het mens die haar blik vastgreep, zo intens zat hij naar haar te kijken. Vervolgens keek ze naar de wortel en smakte weer. Bij de vorige helft die nu in haar buik vertoefde was er ook niks gebeurt, probeerde ze zichzelf over te halen om dat ding gewoon te pakken. Net als daarnet strekte ze haar hals en nu hoefde ze maar één stap vooruit te zetten om de wortel te kunnen pakken. Zo gezegd, zo gedaan en op het oranje ding kauwend bleef ze staan op haar plek, haar hoofd hoog opgeheven. Ze was groot dus het was meteen een stuk lastiger om een eventueel halster eromheen te manoeuvreren. Maar na een paar minuten liet ze haar hoofd toch weer wat zakken omdat het niet zo'n prettige houding was om in te staan. Wel zorgde dat ervoor dat ze het halster bijna net zoveel in de gaten hield als de man, vastbesloten alles wat hij van plan was eerder te zien aankomen dan hij de kans kreeg om het bij haar te doen.

Duchesse strekte haar hals en zette een klein stapje vooruit om de wortel te pakken. Toen ze 'm had gepakt en terwijl ze bezig was met de wortel op te eten hield ze haar hoofd hoog in de lucht geheven. Maar ze bleef wel op haar plek staan. James keek haar met een scheef hoofd aan, na een tijdje leek duchesse de opgeheven houding niet meer zo prettig te vinden dus liet ze haar hoofd zakken.Met zijn hand naar voren deed hij een ministapje naar duchesse toe het scheelde maar een cm. Hij hield zijn hand onder haar neus raakte haar niet aan wachtte alleen op wat ze zou gaan doen. Duchesse leek een lief paard waarvan je eerst het vertrouwen moest winnen maar James kon het natuurlijk niet honderd procent zeker weten. Daarvoor moest hij eerst meer tijd met haar doorbrengen. Langzaam begon hij te zingen, grace kelly.

nog een stapje dichterbij hoe zou het zijn om op haar te mogen rijden en buitenritten te kunnen maken? Hoe zou ze aanvoelen zou ze pittig of een rustig karakter.De vragen spookte door zijn hoofd.

Zachtjes bleef hij zingen, waarneer zou hij haar kunnen aaien. Haar laten voelen dat hij niet "bad" was alleen maar wou dat zij hém aardig vond, hij hoefde haar niet aardig te vinden...Want hij vond paarden automatisch aardig die hém aardig vonden vonden zij hem niet aardig hij ook niet. Zo simpel was het. Hij zou natuurlijk wel proberen hun vertrouwen te winnen maar als ze hem niet aardig vond hield het op.


Met die laatste zin stopte hij met zingen nu neuriede hij alleen maar. Als ze haar neus in zijn hand zou drukke ook al was het maar voor 2 seconden zou hij tevreden zijn, maar dan moest ze het wel doen

{sorry voor 't wachten}

Ze begon met haar hoef te schrapen toen het mens nog een heel klein stapje naar haar toe zette. Zijn hand zweefde naar haar neus en bleef daaronder hangen. Als ze haar neus ook maar een klein stukje naar beneden bewoog, raakte ze de hand aan. Gespannen bleef ze staan, wilde net weer achteruitlopen toen zijn stem haar weer tegenhield. Nieuwsgierig luisterde ze ernaar, het klonk... vreemd. Maar het zorgde er wel voor dat ze vastgeplakt stond aan de grond.
"Do I attract you?
Do I repulse you with my queasy smile?
Am I too dirty?
Am I too flirty?
Do I like what you like?"
Hij zette nog een stap naar haar toe, nu zou ze hem om kunnen duwen, als ze daar zin in had. Maar dat had ze niet.
"I could be wholesome
I could be loathsome
I guess I'm a little bit shy
Why don't you like me?
Why don't you like me without making me try?

I try to be like Grace Kelly
But all her looks were too sad
So I try a little Freddie
I've gone identity mad!"
Heel voorzichtig liet ze haar neus wat zakken. Ze voelde de hand onder haar en twijfelde of dit nou wel zo'n goed idee was.
"I could be brown
I could be blue
I could be violet sky
I could be hurtful
I could be purple
I could be anything you like
Gotta be green
Gotta be mean
Gotta be everything more
Why don't you like me?
Why don't you like me?
Why don't you walk out the door!"
Voorzichtig duwde ze haar neus in zijn hand en brieste. Haar bruine ogen glansden uitnodigend. Misschien vertrouwde ze hem nog geen honderd procent maar ze besloot hem haar in ieder geval zonder gedoe mee te laten nemen. Al was het alleen maar om al die stalhulpen hier voor schut te zetten. En trouwens, ze wilde hier gewoon weg.

Hij voelde de haren van duchesse's neus voorzichtig tegen zijn hand kwam, later voelde hij de fluweel zachte neus in zijn hand drukken. En haar zachtjes briesen. Een grootte grijns kwam weer op zijn gezicht, hij keek haar aan in haar glimmende bruine ogen. Langzaam legde hij het halster in het stro, maar hield zijn andere hand onder duchesse's neus. Nu zijn andere hand vrij was bewoog hij langzaam naar haar neus toe. Voorzichtig streelde hij die met zijn vingertoppen, in zijn ogen glommen pretlichtjes. Hij had nooit verwacht dat ze uit zichzelf haar neus in zijn hand zou drukken en vervolgens blijven staan. hij vond het al een hele prestatie dat ze het dit keer zonder wortel had gedaan. Zijn hand kroop langzaam van haar neus omhoog totdat hij haar over haar hals aaide. Ze was niet geheel
ontspannen voelde hij aan de spieren in haar nek.

{sorry flut maar anders vul ik te veel voor je in heb nu ook al te veel ingevuld vind ik zelf}

Het mens keek terug en het was niet te missen dat zijn dag weer helemaal goed was gemaakt door haar toenadering. Ze schrok even omdat de hand die haar halster vasthield bewoog maar kalmeerde weer toen het gewoon op de grond werd gelegd. Met gespitste oren keek ze hem weer aan terwijl hij over haar neus aaide. Het gaf een kriebelend gevoel en voorzichtig ontspande ze een beetje. Toen zijn hand naar haar hals schoof, spande ze haar spieren weer aan. Daar kwamen altijd de zweepjes terecht, kon ze zich nog heel goed herinneren, als ze niet meewerkte. Ook al had deze man geen zweep, het riep nog steeds die nare gevoelens op. Hij aaide haar ook daar en deed niks gemeens maar ontspannen lukte nog niet helemaal. Jaap kwam even langsgelopen en floot toen hij haar zag. "Zijn je handen magisch of zo? Bij de rest is het een vals rotbeest." Bij die woorden legde ze haar oren in haar nek en keek hem woedend aan, maar ze bleef wel staan zoals ze stond.

-
Valt mee, de vorige hier die haar eigenaar was vulde veel meer voor me in. En dat ze gespannen was, tja, dat is wel logisch. xD En sorry, deze is ook kort. Jaap heb ik er maar even bijgepleurd omdat je anders niet echt iets te reageren hebt.

De stalknecht kwam langs lopen, geërgd zuchte James. Zijn geduld hing aan een zilvere draaidje betreft de stalknechten. Toen hij floot en vroeg of hij magische handen had beet hij op zijn lip hij deed zijn best om niet tegen hem uit te vallen. "Bij de rest is het een vals rotbeest" vervolgde de stalknecht. Met een ruk draaide James zijn hoofd om, "een vals rotbeest?"siste hij woedend. Hij bleef duchesse rustig aaien maar zijn ogen spuuwde vuur. Hij hoopte maar dat Duchesse het niet verkeerd opvatten. "Wat zei je daar, stalknecht"spuugte hij zijn richting op. De stalknecht keek hem angstig aan. "Als je slim bent maak je dat je weg komt anders zal je baas het weten"De knecht knikte gehaast en liep haastig weg. Boos keek james hem na, toen hij uit het zicht verdwenen was draaide hij zich om naar duchesse. "Sorry lieverd, maar niemand mag je een rotbeest noemen"Fluisterde hij zachtjes terwijl hij in de chocolade bruine ogen keek. Voorzichtig aaide hij haar weer over haar neus. Straks zou de baas wel weer komen dus hij moest vaart maken hij wou niet dat een stalknecht Duchesse het halster om deed. Hij zakte door zijn knieën en pakte het halster vast. Hij aaide Duchesse en maakte ondertussen het halster gereed om in een beweging over Duchesse's hoofd te doen. "Het is oké lieverd rustig maar"Zei James rustig terwijl hij langzaam begon met het halster over haar hoofd te schuiven.

{Mooizo, sorry voor 't flutje moet snel nog iets doen, en Duchesse kan nog wild worden als ze wild xD of het halster om laten doen}

Kwaad draaide haar mens zijn hoofd om, ze hoopte dat hij niet kwaad op háár was. "Een vals rotbeest?" siste hij. Ze vond het knap dat hij haar nog steeds rustig aan het aaien was terwijl hij Jaap wel kon vermoorden. Want dat hij niet kwaad op haar was, dat wist ze zeker. Anders aaide hij toch niet door? "Wat zei je daar, stalknecht?" vervolgde hij. Jaap keek bang. "Als je slim bent, maak je dat je wegkomt anders zal je baas het weten!" Jaap wist niet hoe snel hij weg moest lopen. Pas toen die uit het zicht verdwenen was, draaide hij zich weer om naar haar. "Sorry lieverd, maar niemand mag je een rotbeest noemen," bood hij zijn excuses aan. Ze brieste zachtjes, waarom zei hij sorry? Ze begreep het volkomen dat hij uitgebarsten was tegenover die rotzak. Haar oren vlogen in haar nek toen hij het halster pakte en ze had de neiging om achteruit te stappen, maar toch bleef ze staan, omdat hij aardiger was dan alle mensen die ze dit jaar had ontmoet. "Het is oké lieverd, rustig maar," suste hij haar. Ze rilde toen het halster haar hoofd aanraakte en over haar oren gleed. Toch bleef ze staan, gespannen maar toch. Haar oren draaiden nerveus heen en weer toen haar eigenaar langzaam opstond.

James was verwonderd dat duchesse bleef staan, hoewel ze wel gespannen was maar dat was logisch. Hij stond voorzichtig weer op en beloonde haar door haar over haar neus te strelen dat leek het veiligste plekje te zijn voor duchesse. Misschien zou hij haar later kunnen kroelen bij haar manen maar hij liet het nu nog even voor wat het was. Hij klikte zachtjes het halstertouw aan het halstertouw vast en keek haar vrolijk aan hij was trots op haar. Van de stalknecht te horen was ze bij de andere een "vals" paard. Voorzichtig deed hij een stapje naar achteren terwijl hij haar aanmoedigend aan keek om ook een stapje te zetten. Jammer genoeg had hij geen wortel of snoepjes meer anders had hij haar kunnen overhalen met een snoepje hoewel hij dat niet dé manier vond. Als hij thuis zou komen met duchesse zou hij haar lekker verwennen met een uitgebreide poetsbeurt. Daarna zou ze de wei op mogen maar dat zou de volgende dag zijn want het was nu al laat aan het worden. Toen james snel op zijn horloge keek gewoon om te checken niet dat Duchesse zo langzaam was voor haar had hij begrip. Het was 5 voor 4 zag hij hij was hier gekomen rond drieën dus zo laat vond hij het nog niet. Ook al leek het veel langer te duren, hij keek glimlachend naar duchesse ze was echt een prachtpaard. "een pareltje" had de hoofdknecht gezegd. James kon hem geen ongelijk geven.

Als beloning streelde haar eigenaar over haar neus, gelukkig niet over haar hals. Daardoor ontspande ze weer een beetje. Hij klikte het halstertouw aan het halster vast, dat losjes om haar hoofd was vastgemaakt. De man straalde helemaal en lachte naar haar.
Hij zette een stap vooruit met het halstertouw in zijn handen, hoogst waarschijnlijk verwachtend dat zij hetzelfde deed. Omdat ze hier weg wilde, maakte ze er niet een al te groot probleem van: niet dat ze helemaal ontspannen was maar ze liep braaf mee. Blij dat ze weer buiten was sinds een hele lange tijd hinnikte ze vrolijk en keek naar de andere paarden, en naar de trailer die op haar wachtte. Met gespitste oren liet ze zich erin leiden en vastzetten. Gelukkig hing er een hooinet waar ze wat van begon te knabbelen. Ze was nog steeds bang maar niet meer zo bang als eerst.

- Beetje mislukte post, sorry. x]

Duchesse zette braaf een stap vooruit, ze volgde hem wonderbaarlijk ook naar buiten. James zag een paar stalknechten kijken maar wijselijk hun mond houden, james glimlachte vriendelijk naar hem alleen naar de ene die Duchesse een rot beest had genoemd keek hij grimmig. Duchesse hinnikte vrolijk naar andere paarden die hun hoofdjes nieuwsgierig uit hun boxen staken. Enkelen hinnikte terug. Duchesse leek blij te zijn naar de trailer te mogen, met een glimlach aaide James haar met zijn vingertoppen over haar nek het was een gevoelige plek dat wist hij nu wel. Rustig leiden hij haar de trailer in haar hoeven maakte een herkennend geluid. James dacht terug aan zijn jeugd zijn ouders hadden ook paarden gehad elke morgen als hij het geluid hoorde van paardenhoeven die op de ijzeren laadklep neer kwamen wist hij dat zijn vader en moeder veilig thuis waren gekomen met een nieuw winst hebbend paard. Duchesse at van het hooi net, ze was nog niet helemaal ontspannen maar dit was al meer dan James had durven dromen. Hij aaide haar nog een paar minuten tot ze relaxed was en liep toen rustig de trailer uit. Hij sloot zachtjes de laadklep en liep naar het hoofdgebouw, waar hij snel zijn geld overmaakte naar de staleigenaar. Die even weg was zeiden ze, ja vast. James fronste zijn wenkbrauwen toen hij het hoorde maar zei er niks over, nadat hij had betaald liep hij naar de trailer en zei nog wat tegen duchesse hoewel ze al in de trailer stond zou ze hem misschien horen. Daarna liep hij om de auto heen en stapte in.

Na iets meer dan een uurtje want ze reden langzaam dan op de heenweg kwam James bij zijn huis aan. Het grind knarste onder de auto wielen. Snel stapte James uit en deed de laadklep open zijn 2 stalknechten kwamen hem snel helpen met de laadklep. Toen die naar beneden gehaald was gingen ze beide rustig staan kijken ze wisten dat james niet wou dat ze zich met hem bemoeide als hij met zijn paarden bezig was. Hoewel dit zijn eerste paard was die hij hier bracht de andere waren al weer verkocht. Rustig begeleide hij Duchesse achteruit de trailer uit. Ze leek de stalknechten niet helemaal te vertrouwen wat logisch was, de stalknechten van de fokkerij hadden haar niet ál te aardig behandeld. Allen was 1 van zijn stalknecht een vrouw. Hij kalmeerde haar toen zijn stalknecht wessel dichterbij kwam, die bleef staan toen james zei dat ze niet gewend was aan stalknechten omdat die haar vreselijk hadden behandeld. Hij toonde daar begrip voor en bleef doodstil staan zodat Duchesse hem kon besnuffelen.

{Je mag zelf bepalen of de vrouwlijke de aardige stalknecht was xD, geeft trouwens niet iedereen heeft wel 's een flutje}

De man bleef in de trailer staan om haar te aaien, net zolang tot ze ontspannen was. Toen stapte hij eruit en met een zachte klap werd de deur van de trailer gesloten. Gelukkig was het hier niet donker, door een raampje bovenin scheen het zonlicht dat de ruimte genoeg verlichtte om alles te kunnen zien.
Het duurde even voordat de man terug was, wát hij precies had gedaan, wist ze niet. Ze hoorde de bekende stem iets zeggen maar verstond er niet zoveel van, mede omdat ze zich nu voornamelijk op het hooi concentreerde dat heerlijk rook én smaakte. Een paar seconden later hoorde ze het gebrom van een motor en merkte ze aan de schommelende bewegingen van de trailer dat ze op weg waren, op weg naar haar nieuwe thuis.
Voor haar gevoel jaren later stonden ze eindelijk stil. Ze was een beetje weggedoezeld door het wiegen van de trailer. Maar toen ze stilstonden, was ze meteen weer klaarwakker. Kort daarna werd de laadklep geopend en scheen nog meer zonlicht naar binnen. Ze keek even achterom om te zien wie er stond, de man herkende ze al maar er stonden nu nog twee mensen bij: een vrouw en nog een andere man. Even vreesde ze dat een van die twee of allebei haar eruit zouden halen maar gelukkig liepen die wat naar de kant toe en kwam haar eigenaar de trailer ingelopen. Ze werd losgemaakt en voorzichtig naar buiten geleid. Met haar hoeven tastte ze bij elke stap de grond af, zodat ze niet ernaast zou stappen. Toen ze veilig op de grond stond, liet ze haar focus op de andere twee mensen geen moment los. Zeker niet toen eentje het idee kreeg naar haar toe te lopen. Haar eigenaar zei wat en de houding van de stalknecht veranderde, hij benaderde haar voorzichtiger en strekte zijn hand uit om haar te laten snuffelen.
Ze deed het niet omdat er iets was aan de vrouw, iets wat ze kende. Wat het precies was, wist ze niet maar ze wist wel zeker dat ze haar al eens eerder gezien had. De mannelijke stalknecht droop weer af en nu kwam de vrouw op haar af. Duchesse rook haar lichaamsgeur en meteen schoten haar oren naar voren. Zij was dat mens geweest dat haar weer uit de wei had gekregen! Aanhankelijk duwde ze haar neus tegen haar buik aan. De enthousiaste houding van de vrouw, Lilian als ze het zich goed herinnerde, toonde aan dat de herkenning wederzijds was.
-
Is wel leuk voor het verhaal denk ik. Kunnen ze samenwerken of zo. xD

Toen Lillian dichterbij kwam schoten de oortjes van Duchesse meteen naar voren. Gefronst keek James het schouwspel aan. Duchesse duwde haar nius tegen de buik van lilian reageerde enthousiast op duchesse. Verbaasd keek James naar de twee zijn blik schoot van de een naar de andere. En keek toen met een vragende blik naar lilian. "Vroeger was ik háár stalknecht, bij mij was ze alleen braaf" legde lilian uit. James knikte begrijpend en keek nar lilian die duchesse aaide, duchesse's haar oortjes stonden naar voren. Ze leek haar helemaal te vertrouwen, james voelde een steek van jaloezie door zijn buik heen gaan maar duwde die snel weg. Hij mocht niet jaloers zijn lilian kon er ook niks aan doen dat ze duchesse vroeger had verzorgd. Hij glimlachte droevig naar haar, "het is wel bijzonder dat je haar zo kan benaderen hoor james" zei ze vrolijk tegen hem. Ze liep naar hem toe en drukte teder een kus op zijn wang. "Dankje dat je dit meisje hier naar toe hebt gehaald"zei ze met een blos op haar wangen. Lilian was nog jong rond de 17 jaar, mensen zeiden ook al dat ze op hem viel maar James had haar niet geloofd. Ze was een mooi meisje maar hij viel meer op meiden van zijn leeftijd. James keek haar eventjes verbaasd aan en glimlachte toen, "graag gedaan Lilian, kan je me misschien helpen met duchesse's vertrouwen te winnen?" Hij zag dat de blos van Lilian's wangen nog niet weg trok terwijl ze verlgen naar hem lachte. Hij beantwoorde die lach met een grijns en wende zich weer naar duchesse die het hele schouwspel leek te hebben gevolgd. Hij liep rustig naar haar toe en liet haar aan zijn hand ruiken. Daarna streelde hij haar over haar zachte neus. Lilian was naast hem komen staan en keek naar duchesse, "niet te geloven, echt ongeloofelijk hoe kan het?" fluisterde ze voor zich uit, james besloot niet te vragen wat er zo bijzonder was, en bleef Duchesse aaien .


{ok is goed }

Ze keek kort op om haar verbaasde eigenaar te zien. Als ze kon praten, had ze het hem zelf uitgelegd. Hij keek Lilian aan, vragend. "Vroeger was ik háár stalknecht, alleen bij mij was ze braaf," legde die uit. Met een sombere glimlach werd er geknikt, alsof die zin hem gekwetst had. "Het is wel bijzonder dat je haar zo kan benaderen, hoor James," probeerde Lilian haar op te peppen. Ze brieste zacht, de man die haar een uur geleden had gekocht, heette dus James. Ze was even in de war toen Lilian naar hem toeliep maar snapte het weer toen ze hem een kusje gaf. Ze waren verliefd! "Dankje dat je dit meisje hier naar toe hebt gehaald," bedankt ze hem blozend. "Graag gedaan, Lilian, kun je me misschien helpen met Duchesse's vertrouwen winnen?" Lilian knikte instemmend. Grijzend keek James nu weer naar haar, ze hinnikte zachtjes. Hij liep naar haar toe en liet haar aan zijn hand ruiken. Zo voorzichtig hoefde hij nou ook weer niet te zijn! Ze had hem al toestemming gegeven om haar te aaien! Gelukkig ging hij gauw weer verder waar ze gebleven waren. "Niet te geloven, echt ongelofelijk, hoe kan dit?" fluisterde Lilian verbaasd, die naast haar eigenaar was komen staan. Ze vroeg zich af of haar leven nóg beter kon: ze had een fijne eigenaar én een oude vriendin teruggevonden. Ja, als er nog een ander paard zou zijn om mee te spelen, dan zou haar leven perfect zijn. Ze zag dat James het bijna wilde vragen, wát er dan zo bijzonder was, maar hij deed het niet. Zelf snapte ze ook niet precies wat Lilian bedoelde, waarschijnlijk dat ze haar weer terug had? Een andere reden zou ze echt niet weten. Omdat het al donker begon te worden, knikte Lilian naar de stal. "Is het geen tijd om haar naar stal te brengen?" verweet ze hem vriendelijk.

- De groeten vanuit Friesland! (: En jij mag straks de volgende dag doen.

James voelde hoe de lucht kouder werd en keek naar lilian die naar hem knikte "Is het geen tijd om haar naar stal te brengen?" James knikte beschaamd en pakte het halstertouw, duchesse volgde toen lilian aanstalte maakte om ook naar stal te gaan. James glimlachte toen hij duchesse haar in de box begeleide het was veel beter dan duchesse's vorige huis. De stal was ruim er kond meer dan 1 paard in als ze wouden, de vloer was bedekt met een dik laag stro en het water was vers. Alles was schoon, het stalraam stond open. Als ze de deur van de stal zouden openen had duchesse toegang tot de ruime weides. Er waren 5 stallen waarvan er nu nog maar 1 bezet was, jammer genoeg. Duchesse was zo te zien blij om in de stal te zijn, ze begon meteen aan het hooi te knabbelen james glimlachte en sloot de staldeur. Samen met Lilian liep hij de stallen uit en vergrendelde die, ze zouden niet willen dat er dieven kwamen om al hun spullen te stelen. Lilian ging naar haar vertrek, het huis van James was groot eerder een villa. Lilian en Wessel hadden beide een lux vertrek. Grote woonruimte, badkamer tot hun beschikking en ze hoefden niet te betalen voor hun verblijf. Ze waren beide nog jong dus ze namen de kans graag aan. Ze kregen betaald als ze de stallen uitmesten, de paarden verzorgde, voerden ect. James deed een heleboel ook zelf maar stalhulpen waren altijd handig. James bleef nog een op en ging daarna ook naar bed het was fysiek een vermoeiende dag geweest. Hij sliep al snel in.

De volgende morgen wekte de wekker James, slaperig keek hij op en zette de wekker af. Hij zuchtte stond toen snel op, hij douchte maakte zijn bed op en ging beneden een ontbijtje maken voor beide stalhulpen. Hij zong luid lollipop en keek glimlachend op toen lilian met hem meezong. Ze had een loepzuivere stem, al snel kwam Wessel slaperig de trap af en keek hun verbaasd aan. Ze kregen samen de slappe lach toen ze zijn gezicht zagen. Na het ontbijt ging Wessel de weide controleren op stenen en rotzooi wat mensen er in hadden kunnen gooien. Op verzoek van Lilian ging James alvast naar Duchesse toe die al klaar wakker was. Hij begroette haar vriendelijk en opende de staldeur hij streelde haar over haar neus en daarna zachtjes over haar nek tot ze weer geheeld ontspannen was. Hij grinnikte toen duchesse's neusharen op zijn hand kriebelde. Zachtjes begon hij lollipop te zingen het liedje maakte hem altijd vrolijk. Hij keek op toen hij Lilian binnen hoorde komen en glimlachte naar haar terwijl hij door ging met zingen.



{thank you sorry voor het lange wachten was lollipop aan het luisteren gevolg = ik ga meezingen en kan niet meer schrijven xD }

Haar halstertouw werd vastgepakt door James en ze werd naar haar stal geleid. Lilian liep opgewekt naast ze mee. Benieuwd naar hoe haar stal eruit zag, sjokte ze achter James aan. Het viel niet tegen. Hij was ruim en er kon zeker nog een paard bijgezet worden. Misschien zou ze later wel een stalgenootje krijgen! Jammer genoeg waren er geen andere paarden maar omdat er wel vijf stallen waren, verwachtte ze dat er later wel eentje bij gekocht zou worden. Tenminste, dat hoopte ze. Best tevreden begon ze aan het hooi te knabbelen. De deur werd zachtjes gesloten en even later hoorde ze ook de grote deuren dichtslaan, de lichten doofden en ze viel in een diepe, gelukkige slaap.
Ze was al vroeg wakker, zoals altijd. Omdat het nog donker was en er geen tekenen waren dat James, Lilian of die tweede man langs zouden komen - de laatste hoopte ze trouwens niet - knabbelde ze nog wat door op het hooi, dronk wat en at wat uit de volle voerbak. Toen de deur werd geopend en de lichten een voor een aan gingen, was haar voerbak leeg en haar hooinet nog maar halfvol. Ze draaide een kwartslag met haar oortjes alert maar ontspande weer wat toen ze James zag. Dat was goed volk dus was er ook geen reden om hem te spacen. Geduldig wachtte ze tot hij bij haar stal stond. Ze werd vriendelijk begroet en geaaid en gestreeld, en hij ging net zo lang door tot ze helemaal ontspannen was. Het vrolijke deuntje wat hij floot hielp ook wel wat mee. Toen Lilian ook nog naar binnen kwam, liet ze al haar spanning gaan. Lilian had een kleine poetskist meegepakt. "Poetsbeurten zijn heel goed om een band op te bouwen met je paard en ze kan wel een poetsbeurt gebruiken, dus wat dacht je ervan om haar mee naar buiten te nemen? En het is mooi weer wat perfect is om haar in de wei te zetten tot vanavond." Afwachtend wat hij van haar voorstel vond, keek ze James aan. Duchesse hoopte maar dat ze de wei in mocht, dat was leuker dan op stal blijven staan!
-
Sorry, had niet echt tijd & zin gister. (;

Ze had een poetskistje mee genomen, "poetsbeurten zijn heel goed om een band op te bouwen met je paard en ze kan wel een poetsbeurt gebruiken, dus wat dacht je ervan om haar mee naar buiten te nemen?En het is mooi weer wat perfect is om haar in de wei te zettten tot vanavond"even rolde james geiriteerd met zijn ogen en draaide zich om naar Lilian. "Sinds waarneer denk je dat ik niet weet hoe ik een paard moet verzorgen?"vroeg hij spottend hij had het even gehad met lilian die dacht dat ze vanalles tegen hem kon zeggen alleen omdat duchesse vroegerdoor haar verzorgd werd. Hij ging weer door met duchesse strelen en zuchtte hij liep de stal uit pakte zijn eigen poetskist met meer spullen erin dan die van Lilian en opende die. Hij pakte zijn roskam en begon voorzichtig rondjes te draaien op de dikke vacht van duchesse net zolang tot ze zich weer ontspannde. Er kwam een boel vuil van haar vacht af hij pakte de harde borstel en begon daar ook over de vacht van duchesse te gaan iets voorzichtiger dan hij gewend was. Daarna pakte hij de zachte borstel en ging daar wel met wat meer kracht over de vacht heen omdat deze zachter was en eerder aanvoelde als masssage dan pijn. Met de schapenhadschoen maakte hij het af de vacht van duchesse glom weer van top tot hoef. Hij pakte nog een hoeven borsteltje en borstelde de modder van duchesse's haar hoeven af. Hij klikte weer het halstertouw aan haar halster nadat hij haar weer even had geaaid. Voorzichtig begeleide hij haar de stal uit toen hij zag dat lilian de hele tijd had staan kijken, "ik kan het heus alleen hoor, kan je niet beter nuttig gaan maken ik heb váker met paarden gewerkt madame"zei hij zachtjes niet onvriendelijk bedoeld maar lilian werkte hem echt op zijn zenuwen. Toen ze het stallenblok uit waren kwamen snoof james de frisse lucht op hij wou duchesse niet nu meteen op de weide zetten dat zou ze in no-time weer vies zijn niet dat dat hem iets zou schellen maar het was gewoon niet praktisch. Hij keek twijfelend om zich heen en kreeg toen een idee hij maakte een knoop in het hek met het halstertouw en gaf Duchesse een klopje op haar hals hij ging even wat halen. Al snel kwam hij terug met een een zuurkoolvatje van de boerebond hij had daar een gat in gemaakt en opgevuld met stro en verder met wortels appels ect. Het was de kunst aan Duchesse om die eruit te halen als ze het ding niet eng zou vinden de gaten waren net niet groot genoeg om haar neus in te steken dus ze zou hem moeten rollen, james grijnsde toen hij weer naar haar toe liep en haar aaide met 1 hand. Hij maakte het halstertouw los en liep met haar een stukje de weide in daar klikte hij het halstertouw los. Hij liep weer terug naar het hek waar de ton stond en sjouwde die mee het weiland in en legde die daar op zijn zij zodat hij makkelijk omver gerold kon worden. Hij bleef even kijken en liep toen naar het hek toe.

Een foto hoe het eruit ziet::