How did we end up in my neighbors pool? -open-

Hij had deze rare gast ontmoet. Bandana, punk, niet eens perfect verstaanbaar doordat zijn Engels niet zo zuiver was. Zijn uiterlijk was al raar te noemen, maar zijn innerlijk was niet veel minder.
Hoewel Quizz het eerste deel van de avond met deze jongen was, was het tweede deel heel anders verlopen.


Hij was langs hem aan de bar komen zitten, een meest interessante verschijning. Quizz had zijn ogen niet van hem af kunnen halen en hij had dat ook gezien.
Na wat heen en weer gebrabbel, waren ze het eens over dat er meer bier moest komen. Dat kwam er en het leek alsof de jongen, Reita genaamd. Bakken met geld had, sowieso met de hoeveelheid bier en andere sterke drank hij hen opzadelde, maar ook doordat hij vaak genoeg te veel gaf en zei dat ze het wisselgeld mochten houden.
Na te lang hebben gezeten in het café, moesten ze weg omdat deze ging sluiten. Twee lichtelijk geïrriteerde jongens wankelde naar buiten, maar de irritatie was al snel verdwenen toen ze een winkelwagen zagen staan. Dit was natuurlijk handig, hiermee konden ze sneller hun weg naar een ander café vervolgen. Dat ze er eerst een oplopende weg voor moesten beklimmen was van latere zorg. Vooral toen ze halverwege waren en de gespreksstof was op begon te raken. Hij was er wel achter dat deze jongen inderdaad rijk was, sociaal en een hacker. Hij twijfelde of het de bedoeling was dat er zoiets verteld werd in een dronken bui. Maar Quizz had niks te klagen. Reita vertelde een heel verhaal over hoe hij, of een vriend van hem de vader kon zijn van een meisje en hoewel hij niet geheel op het verhaal zat te wachten, bleek het interessant te worden. Vooral toen hij het had over schieten en bende leden. Quizz vroeg zich stiekem af of het veilig was om met hem om te gaan. Maar toen Reita aangaf dat ze hoog genoeg waren, waren deze gedachte verdwenen en kropen zowel Reita als Quizz in de winkelwagen. Het ging moeilijker als dat ze hadden gehoopt en de twee waren vaak genoeg bijna omgevallen en het karretje was een paar meter naar onderen gerold voordat ze er eindelijk goed en wel inzaten en het karretje begon natuurlijk meteen te rollen.
Sneller
Sneller
Sneller
Een grijns op de gezichten van beide heren en ondanks dat het einde van de weg naderde, kregen ze pas hun bedenkingen op het laatste gedeelte. Waar de weg afboog en hun rechtdoor gingen. Bosjes en zand verlichtte hun val, maar het was zeker niet aangenaam. De vaart had ervoor gezorgd dat ze vele kleine wondjes hadden en de onderarm van Reita stond akelig verkeerd op zijn bovenarm. Misschien dat de kreten van Reita het verraadde dat hij naar een dokter moest. Toch kon Quizz niet stoppen met lachen en verdween Reita met enkele woorden al snel uit het zicht. Quizz achter latend in de bosjes.


Na enkele minuten gelachen te hebben, keek hij op in de ogen van een verbaasd kijkende jongen. Zijn eigen bruine ogen keken hem aan en hij deinsde achteruit. De jongen achtervolgde hem en rennend over de straat stuitte hij op een open café, hij stormde naar binnen en mensen keken hem verbaasd aan. Een gemaakte grijns kwam op zijn gezicht, terwijl hij zich wankel aan de deurpost vasthield. Hij liep richting de bar, zijn benen voelde raar en alles leek onwerkelijk. Was dit weer een van zijn hallucinaties? Hij slikte en bestelde iets sterkers als bier, wat had hij op bij Monica? Wodka, hij bestelde drie glaasjes en proostte met zichzelf.
'Op mezelf' Dacht hij 'op het niet insane worden' hoopte hij. Te snel had hij deze op en goot er nog meer achterover. Meer als dat hij eigenlijk aankon en toen het dan eindelijk tijd was om ook hier te vertrekken, liep hij moeilijker als dat hij wilde. Zijn benen werkte nog minder mee als dat ze eerder hadden gedaan.
Langzame passen brachten hem in een bos, het werd donkerder en donkerder terwijl hij zijn weg probeerde te banen door dik struikgewas.
Wat hij in de echte wereld aan het doen was? Hij was zichzelf door een heg van een tuin aan het wurmen. Achter hem waren de geluiden te horen van machines en zijn geschreeuw. Paniekerig liep hij door, klom over dikke boomstammen heen in gedachte; klom over hagen en hekken van tuin naar tuin.
Angstiger
Sneller
Paniekerig.
Voetstappen achtervolgde hem, zijn hart klopte in zijn keel en de jongen probeerde de gevaarlijke mensen en geluiden voor te blijven. Totdat hij achter zich keek en in een leeg zwembad viel. Zijn hoofd knalde hard tegen de tegels van het zwembad en al snel verspreidde het bloed zich over zijn hoofd. Maar de jongen bleef echter roerloos op de grond van het zwembad liggen. Ogen gesloten en zijn ademhaling haastig. Langzaam drupte er bloed uit de wond en vond zo een weg naar de tegels.
Een minuut ging voorbij voordat hij kreunend zijn ogen open deed en zichzelf omhoog duwde. Lachend legde hij zijn hoofd op een van zijn knieën en merkte het bloed. Verbaasd legde hij een hand op zijn hoofd om er vervolgens naar te kijken.
Hij moest diep graven om te bedenken wat er was. Maar hij ging op zijn rug liggen om naar de prachtige sterrenhemel te kijken. Dit was niet eens zo verkeerd. Met een brede lach bekeek hij de sterren terwijl hij op zijn rug in het lege zwembad lag.

Hij was in gedachte te ver weg geweest; dat hij in eerste instantie het licht niet eens opmerkte. De sterren waren te mooi en zijn ogen knipperde ontzettend langzaam. Soms leek het zelfs alsof hij sliep. Dit was echter niet het geval en toen hij een stem hoorde fronste de jongen. Hij duwde zichzelf omhoog in een zittende positie, maar keek niet om zich heen en staarde naar de wand van het zwembad.
Quizz ging ervan uit dat hij het weer had ingebeeld en een rilling raasde over zijn rug heen. Het was ook de reden waarom hij niet naar de bron van het geluid zocht. Hij wilde niet zien wat hij net zag, hij wilde vergeten dat er dingen waren die hem achtervolgde.
De tweede zin kwam beter door en daardoor merkte hij ook dat het niet zijn verbeelding was. Gaat het? Een vraag die hij zichzelf nooit zou stellen en vooral niet de monsters die achter hem aan zaten.
Nu keek hij dan ook om, keek recht tegen een andere muur aan en een frons verscheen op zijn gezicht. Hoe was hij hier gekomen? Hij keek omhoog naar een kleine lichtbundel en lachend staarde hij dan ook naar het licht. Hoe was hij hierin gekomen? Het winkelwagen tafereel was al raar genoeg, maar in een diep gat zitten was ook iets wat nieuw was voor hem.
"Gaat het?" Herhaalde hij en weer voor zich uit keek. Quizz haalde zijn schouders op, hij wist het eigenlijk ook niet en hij moest opnieuw lachen. Enkele tellen was dat dan ook het enige wat hij deed, lachen om de situatie waar hij in zat. Al stopte het even snel als dat het was begonnen. Hij kon zich nog herinneren dat er dingen achter hem aan kwamen, dat hij vluchtte en pijn, vooral hoofdpijn.
"Een beetje, het gaat een beetje." Gaf hij dan ook toe.
"Met jou?" Het was alsof ze een normaal gesprek hadden en hij probeerde op te staan, iets wat hij liet vallen toen hij merkte dat staan niet makkelijke was en hij bleef zitten.
"Wat doe je hier?" Hijzelf zat in de benarde situatie, maar dat was iets wat hij nog niet door had.
Hij had weinig door op het moment, het feit dat hij in een zwembad zat was nog niet tot hem door gedrongen. Quizz was alweer vergeten dat hij een hoofdwond had opgelopen en dat uit deze situatie lastig te komen was, leek hem al helemaal niet uit te maken.
"Heb je toevallig drinken?" Een droge mond was onaangenaam en hij streelde zijn haren dan ook naar achteren. Nu pas voelde hij het vocht op zijn voorhoofd en vooral ook de pijn.
In eerste instantie keek hij verbaasd naar zijn handen, maar kwam er al snel achter dat het op zijn voorhoofd zat. Een likje verklapte dat het bloed was en hij keek met bedenkelijk terug naar het licht puntje.

-Hopelijk kun je er wat mee -