run away. ~open~

Rennen, rennen, rennen. Dat was het enige waar Fletcha nu aan kon denken. Ze wist niet hoe snel ze weg moest komen. Nooit zou ze zich zo makkelijk laten vangen. De grond onder haar hoeven werd harder en het gebonk van haar hoeven op de rotsen was goed te horen. Fletcha hoorde haar hart bonken in haar keel. Ze hoorde de mannen die op hun paarden achter haar aan reden roepen. Fletcha verstond het niet maar het ging vast over haar. Het waren zeker 3 man, maar waarom wilden ze Fletcha hebben? Ze schrok toen ze zag dat de grond over een paar meter verdween. Een grote brede klif was te zien op haar pad. Het was te breed om te springen dus moest ze terug. De mannen zagen het blijkbaar nog niet. Eenmaal bij de klif aangekomen stopte Fletcha met een slidingstop en galoppeerde langs de open, diepe klif. Het was geen slim idee want de mannen zouden haar zo kunnen omsingelen. Fletcha was snel maar ook de mannen bleven vlak achter haar. Ze keek even opzij maar toen ze terug keek zag ze een man op een paard voor haar staan. Ze stopte en voor ze het wist was ze omsingeld. De man voor haar had een grijns op zijn gezicht. Fletcha schudde met haar hoofd en steigerde. Niet dat het iets hielp maar ze moest hier weg komen. Ze draaide haar kont naar de klif en zette zich af in een galop. Met moeite sprong ze over het paard dat met zijn vlank naar haar toe stond. Nog net raakte ze het paard niet. Een beetje onhandig kwam ze neer maar galoppeerde op weg naar het bos. Maar de mannen bleven haar niet met rust laten. Fletcha snapte nog steeds niet waarom ze nou haar moesten hebben. Bij de rand van het bos zigzagte Fletcha tussen de bomen door maar toen ze een meer in sprong stopte de mannen hun paarden en keken elkaar aan. Fletcha zwom naar de overkant en keek om waar de mannen verward stonden. Eindelijk had ze de mannen afgeschud, maar lang bleef ze niet. Ze draaide zich weer om en draafde op weg naar een open plek waar een beekje lag.

Hijgend stopte Fletcha en begon te drinken. Ze moest uitrusten. Haar hart ging nog steeds tekeer en ook ademde ze nog steeds snel. Ze brieste even en liet zich tot in het groene gras zakken. Ze zweette dus rollen was wel fijn. Ze ging op haar zij liggen en rolde een paar keer om waarna ze weer opstond. Ze graasde een beetje maar keek op toen er iets vanuit de bosjes tevoorschijn kwam.

~ open

Youri rende achter cowboys aan, die met hun paarden achter een prachtige wilde zwarte merrie aan zaten. Hij kon ze echt niet bij houden. Hij was te voet en hun zaten in rengalop. Hij wist dat daar een kliff was, waar ze recht op af gingen. Dat deed je toch niet, straks sprong het paard daar in, en dan was het echt einde verhaal. Boos riep hij dingen naar de mannen, maar ze hoorde het niet. Ze waren te druk bezig met de achter volging. Youri hield zijn adem in toen ze echt bijna van de kliff reden. De merrie draaide zich om en sprong over een paard van een van de cowboys. Een hele grote lach verscheen op zijn gezicht. Met alle haast rende het paard vlak langs hem. De merrie had het niet in de gaten, maar ook de cowboys niet. Ze gingen richting het bos. Youri ging de achtervolging weer in en zag hoe de merrie het meer in sprong en naar de over kant zwom. De cowboys waren lam geslagen, en keken elkaar verbaasd aan. Youri liep naar ze toe. ''Hoe kun je om zon paard zo bang te maken, en haar bijna de dood in te drijven?'' Ze zeiden daar niks op terug en reden weg. Youri liep om het meer heen en kroop door de bosjes. Daar stond ze. De mooiste merrie die hij ooit had gezien. Heel langzaam ging hij staan en praatte zachtjes tegen haar. Hij deed een klein stapje naar voren maar bleef daarna stil staan.

~ nog al flutt

Het was een 2-voetige. Het was een jongen die misschien net boven haar uit kwam. Fletcha was een grote merrie dus raar was het niet. De jongen kwam dichterbij en praatte zachtjes. Flicka stapte achteruit. Ze wist niet echt wat ze moest denken. Net achtervolgd door een paar 2-benige en er nu oppeens een vertrouwen? Zo snel ging dat niet. De jongen bleef stil staan na een paar stappen. Fletcha keek hem strak aan, maar werd op een gegeef moment toch nieuwsgierig. De andere 2-benige mannen zagen er duidelijk slechter uit dan deze. Wantrouwend zette ze een stap vooruit maar bleef toch weer staan. Als hij haar zou vangen zou ze een 2-benige nóóit meer vertrouwen. Fletcha zag er vies uit, ze was nat door het zweet en er plakte modder aan haar vacht door het rollen. Een windvlaag schoot tussen de Fletcha en de jongen. Ze was al bekend met 2-benige, er zijn al genoeg mensen (zoals ze de 2-benige noemen) achter haar aan geweest. Maar nooit is ze gevangen, en dat laat ze ook niet zomaar gebeuren. De jongen bleef praten. Dat werkte op een of andere manier toch kalmerend.

~ Ook flut

Het paard was gespannen maar toch ook weer een klein beetje niet. Hij keek haar aan, net onder haar ogen, daar werden ze anders meestal nerveus van. Youri liet zich op een kei zakken en deed zijn handen in elkaar. Hij moest geduld hebben, wou hij gewoon vriendschap sluiten met dit paard. Hij wou haar niet per definitie vangen, maar gewoon vrienden. Hij wou haar laten zien dat hij de slechtste echt nog niet was. Hij moest even een naam bedenken voor haar. ''Fletcha.'' Dat kwam in eens in hem op. Ze was zo mooi, zo krachtig. Vuur spuwde uit haar ogen als woede voor die mannen. Althans zo leek dat. Rustig begon hij een verhaal te vertellen. ''Weet je, Fletcha? Ik heb laatst een meisje ontmoetd, en ik vind haar echt leuk.'' Hij wist wel dat zij hem niet kon verstaan, maar het was goed je hart te lichten bij iemand die het niet kon door vertellen. Rustig keek hij Fletcha aan.

Youri keek Fletcha net onder haar ogen aan, wat haar beter aanstond. Met een schuin hoofd zag ze hoe de jongen op een kei ging zitten en zijn handen in elkaar wikkelde. Deze 2-benige wilde haar dus niet vangen, wat haar verbaaste. 'Fletcha.'' Zei hij opeens. Fletcha verstond het als een naam, ze reageerde er al lichtelijk op. ''Weet je, Fletcha? Ik heb laatst een meisje ontmoetd, en ik vind haar echt leuk.'' Begon Youri. Fletcha begreep er niks van maar de stem van de 2-benige liet haar kalmeren. Het was rustig en kalm, en niet hard en ruw zoals bij alle andere 2-benige die ze inmiddels was tegengekomen. Fletcha was al wat relaxter geworden maar nog kon ze zo weggalopperen als het nodig was. Haar oren draaide nu opzij, en haar lichaamstaal was anders. Haar ogen keken Youri nog wel strak aan, haar ogen straalde vuur uit. Nog nooit was ze zo boos op 2-benige geweest, en snapte dus ook niet waarom deze enige haar anders aan stond.

Fletcha leek wel iets te kalmeren, maar nog steeds was ze boos. Youri was ook wel eens boos, maar dat ging altijd wel weer over. Rustig stond hij op, en deed een stap naar achter, als teken dat hij haar niet wou vangen ofzo. Hij liep een stukje verder en keek Fletcha aan, als teken dat ze mee kon lopen als ze dat wou. Weer liep hij verder zonder naar achteren te kijken. Een grote glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij achter zich gebries en hoef gestap hoorde. Maar hij bleef voor zich kijken. Na een tijdje lopen kwamen ze bij de heuvels aan. Het werd langzaam later, en de zon stond mooi half aan de horizon. Het was echt zon moment waar zon leuk muziekje onder stond. Youri bleef staan, maar Fletcha riep door. Half stak hij zijn hand uit, en raakte met zijn vinger toppen de hals van de mooie merrie. Het was echt magisch. Na een tijdje kwamen ze weer aan in het bos. Youri voelde zich moe worden en liet zich tegen een boom aan zakken, waar hij Fletcha bekeek. Hij miste zogezecht eigenlijk Lailey best wel. Hij had haar ontmoed, maar ze was heel bijzonder en hij had best wel zin om naar haar toe te gaan. Hij miste eigenlijk ook wel vrienden in zijn leven. Hij had eigenlijk alleen maar Matcho. Misschien wou Fletcha ook wel een vriend willen worden. Youri stak zijn hand uit maar viel snel in slaap. Zijn hand lag nu open op zijn knie.

Youri stond op en stapte naar achter. Fletcha hoefde dus niet bang te zijn dat ze gevangen werd. De 2-benige deed nog wat stappen achteruit. Ging hij nou weg? Dacht ze. Met gestrekt hals en haar oren naar voren keek ze naar de jongen. Hij draaide zich om en liep weg. Fletcha brieste en stapte achter de jongen aan. Ze was nieuwsgierig en ze wilde niet dat hij weg ging. Ze brieste nog een keer en liep achter hem aan op weg naar de heuvels. De 2-benige keek niet eens om, interreseerde Fletcha hem helemaal niet meer? Dacht Fletcha. Dat was dus ook het gene waardoor ze mee liep. Eenmaal bij de heuvels stond de zon mooi half aan de horizon. Hier was Fletcha al vaker geweest maar nog nooit heeft ze zo'n mooie zonsondergang gezien. Toen de jongen bleef staan stapte Fletcha door, hij stak zijn hand uit waardoor hij met zijn vingertoppen de hals van Fletcha aanraakte. Nog nooit heeft een 2-benige Fletcha aangeraakt. Nou persoonlijk dan, ze is wel door hun touwen en lasso's aangeraakt. Ze liet het toe, het vertrouwen tussen hun twee was groter geworden. Het voelde bijna magisch. De jongen liep nu ook verder, en na een tijdje kwamen ze in het bos aan. Ze hadden al een heel stuk gelopen. Fletcha was nog lang niet moe, zij was het wel gewent. Maar de 2-benige daarin tegen zag er al aardig moe uit. De jongen liet zich tegen een boom zakken en keek naar de merrie die met haar neus tussen de bladeren zat. Fletcha brieste en de blaadjes in de buurt van haar neus vlogen opzij. Fletcha trok even haar hoofd weer op maar ging daarna weer verder. De jongen stak zijn hand uit maar viel toen uiteindelijk in slaap met zijn hand op zijn knie. Fletcha begon zich te vervelen en keek wat op zich heen. Ze keek naar de 2-benige en zag een soort been met topjes op zijn schoot liggen. Het zag er grappig uit, een soort octopusje -xd-. Nieuwsgierig stapte Fletcha op de jongen af en stopte haar neus in zijn octopus hand. Ze brieste in zijn hand. De jongen deed zijn ogen langzaam open.

Youri droomde over Youri die over de heuvels galoppeerde met Fletcha. Zonder iets, zonder haast, zonder stress. Alleen hun twee. Youri had een big smile en zijn armen waren gespreid. De mooie droom werd verbroken toen hij warme lucht in zijn hand voelde. Langzaam opende hij zijn ogen, en keek meteen in de zwart bruine ogen van de git zwarte merrie. Hij zag zich zelf in haar ogen, maar gek genoeg keek hij daar om heen. Hij zag haar. Vaag om het te beschrijven, maar hij kon haar gevoelens en innerlijk zien. Ze was gewoon bang en boos. Nog nooit had ze een mens gezien, en word er daarna meteen geachtervolgd door een stel. Logisch, hoe moest een paard dat nou ooit kunnen begrijpen. Paarden waren heel anders als mensen, maar ze hadden een hart en een geweten. Dus toch niet zo veel verschillend. Die mensen die haar probeerde te vangen hadden geen hart geen ziel. Ze gingen haar alleen maar achterna voor het geld, en als ze niks meer waar was was haar leven zogoed als over en ging ze gewoon als oud vuil naar de slacht. Youri zou dat nooit iemand aan doen. Maakt niet uit wie of wat. Heel rustig haalde hij zijn andere hand tevoorschijn en legde die op het voor hoofd van Fletcha waarna hij zijn ogen sloot.

Fletcha keek in de ogen van het mens en gek genoeg kon ze voelen hoe hij zich voelde. Hij straalde rust uit maar diep van binnen zat toch een beetje stress. Fletcha had dit nog nooit meegemaakt. Nooit heeft ze een mens haar laten aanraken. Ze vond ze vreselijk, harteloos, ze haatte ze. Niet dat ze dat nu niet meer deed maar bij deze 2-benige voelde het anders. Ze wist niet waarom, maar het voelde anders. Hij wilde haar niet opjagen of vangen. Dat wilden die andere duidelijk wel. Bijna was ze in een ravijn gerend, de dood in. Ze heeft gesprongen, gezwommen en gevochten. Gevochten tegen de mensen. Gezwommen door snel stromende rivieren waar ze de grond onder haar hoeven nog net kon voelen. En gesprongen, gesprongen over paarden, smalle rivieren, over ravijnen. Als ze zo nadacht had ze echt een avondtuurlijk leven. Ook steeds een andere plek, nooit had ze even rust. Behalve nu. Nu had ze het gevoel dat ze kon rusten, kon slapen. Hier zouden mensen ze niet snel vinden en de 2-benige zou ze ook wel stoppen. Aan al die dingen die ze meegemaakt had zaten maar een paar positieve dingen bij en dat was dat je vele plaatsen kon zien maar ook dat ze daardoor erg gespierd was. Ook had ze een goed uithoudings vermogen. Ze heeft best verhalen van paarden gehoord, ze laten je hard werken, vervolgens laten ze je geld voor ze verdienen en als je dan uitgeput bent word je gewoon naar de slacht gebracht. Dat was ook een van de redenen waarom ze zo gevochten heeft, ze wilde dat nooit meemaken, ze wenst dat dan ook niemand toe. Het mens haalde rustig zijn andere hand tevoorschijn en legde die op het voorhoofd van Fletcha. Fletcha brieste zacht waarna de 2-benige zijn ogen sloot. Fletcha deed haar hoofd wat meer omhoog zodat zijn hand naar de neus van Fletcha gleed, ze blies even in zijn hand en liet toen zijn hand op zijn schoot glijden. Eindelijk kon Fletcha weer even liggen. Niet al te ver van de 2-benige liet ze zich in de bladeren zakken. Fletcha hield vannacht de wacht.

Fletcha liet haar hoofd zakken zodat Youri's hand op haar neus terecht kwam. Ze briesde er in, en liep daarna een paar meter verder en liet zich daar zakken. Ze was waarschijnlijk best wel moe. Rustig kroop Youri over grond en ging elke meter zitten. Zowaar hij een meter van haar af zat stak hij zijn hand weer uit, daarna kroop hij nog dichter bij en streelde rustig haar hals. Hij ging nog dichter bij zitten en liet zijn rug tegen haar buik aan gleiden. Het stukje bij haar voor been. Rustig masseerde hij haar hele lichaam, zodat ze zou ontspannen. Tussen alle blaadjes stond een mooi paars bloempje die daar maar stond te staan. Youri stond op en plukte het bloempje. Daarna ging hij weer zitten en vlocht een soort van het bloempje in Fletcha's manen. Het zag er erg mooi uit. Maarja Fletcha was al mooi zonder dat bloempje. Youri wou Fletcha niet vangen, maar ook niet achter laten. En vroeg of laat moest hij toch weer naar huis.

~Flutje sorry

De 2-benige kroop steeds dichter bij, bij elke meter stopte hij en ging even zitten. Bij ongeveer een meter van Fletcha vandaan stopte hij en stak zijn hand uit. Fletcha duwde even kort haar neus tegen zijn hand. Toen het mens haar neus voelde ging hij met zijn rug tegen haar buik zitten. Het voelde best goed. Hij zat een stukje voor haar voorbeen. Fletcha bleef de 2-benige in de gaten houden. Het mens masseerde Fletcha's hele lichaam, ze ontspande steeds meer. Fletcha hield haar ogen half dicht tijdens het masseren. Het voelde echt fijn, vond Fletcha. Fletcha was nog steeds wel bewust van het feit dat de 2-benige haar zo hebben behandeldt. Ze lette ook nog steeds op haar omgeving, er zouden nog steeds mensen kunnen komen, of andere gevaarlijke wezens. Er stond een mooi paars bloempje tussen alle bladeren die de 2-benige tussen Fletcha's manen vlocht. Ze wist dat het mens niet voor altijd kon blijven, ze wist best dat zei onderdak hadden en daar aten en sliepen. Ze wilde niet dat hij weg ging maar ze twijfelde of ze ooit met een mens mee zou gaan naar hun 'huis'. Haar hoofd schoot omhoog toen ze bladeren hoorde kraken en mensen hoorde roepen. Ze verstond het natuurlijk niet maar ze rook ook paarden. Ze kwam zo omhoog zodat ze de 2-benige niet raakte. Het waren mensen die op haar uit waren. Haar oren lagen in haar nek en ze zette een paar stappen achteruit. Fletcha hinnikte naar de 2-benige die ook meteen op sprong. Ze wist nu niet wat ze moest doen, of vluchten, of hier bij de 2-benige blijven. Als ze weg zou vluchten zou ze het mens alleen laten en dat wilde ze niet. Maar als ze hier zou blijven zou ze gevangen worden en dat is het laatste wat ze wilde. De enige manier was de 2-benige op haar rug laten. Ze dacht even na, maar lang kon dat niet wat het roepen werd luider. Ze stapte met haar vlank naar het mens toe, zo kon hij opstappen. Ze was wel hoog maar hij moest maar springen. Ze keek om en vroeg zich af of het mens op haar rug klom.

Het was geweldig om zon bant op te kunnen bouwen met een paard, die zelf helemaal wild was en een hartstikke hekel had aan mensen. Hij deed het echt niet om iets te berijken en het dan weer te verpesten. Het was gewoon zon mooi idee, om je te verheugen om naar je beste vriend te gaan, en dat dan een paard was. Youri keek naar Fletcha, ze was zo mooi. Hij schrok op,toen haar oren spitsten, en ze iets hoorde. Een paar seconden later kon Youri het ook horen. Het waren de mensen. De mensen die Fletcha hadden bang gemaakt, en haar hadden opgejaagd. Fletcha stond op, Youri deed het zelfde. ''Ze moet hier zijn, hier ergens in de buurt. We moeten haar vinden, ze zal een flinke som geld opleveren.'' Werd er geroepen. Je kon gelukkig wel horen welke kant ze op gingen. Hij moest Fletcha beschermen, maar te voet was hij echt niet snel genoeg, voor die mannen die in volle galop achter ze aan zaten. Flechta leek het ook te merken, en dacht ook naar een oplossing, nou ja zo leek het. Ze draaide haar flank naar Youri toe en keek hem aan. Bedoelde ze nou echt...? Wou ze nou echt...? Hij bedacht zich geen moment en sprong met wat moeite op haar rug. Hij ging even goed zitten, en toen kwamen de mannen achter de bosjes vandaan,die meteen hun paard stil lieten staan. Ze keken verbaasd toen ze zagen dat Youri op Fletcha zat. ''Go Fletcha.'' Riep hij naar Fletcha, straks zouden de mannen ze pakken.

Fletcha vond een mens op haar rug raar voelen, ze schudde met haar hoofd. Ze voelde hoe de 2-benige haar manen vastpakte. Dat was slim, anders zou hij er vast afvallen. Toen de mannen tevoorschijn kwamen lieten ze hun paarden halt houden. Ze waren duidelijk verbaast over het feit dat er een mens op Fletcha's rug zat. ''Go Fletcha.'' Hoorde ze vanaf haar rug. Ze dacht niet een seconde na en steigerde laag waardoor ze met haar kont naar de mannen stond. Ze zette zich af en schoot in rengalop weg. Ze zigzagde tussen de bomen door en kwamen uiteindelijk bij de heuvels aan. De mannen reden nog steeds achter haar en riepen dingen naar de 2-benige op haar rug en naar elkaar. Je hoorde het gebonk van hoeven op het gras. Fletcha strekte haar passen uit zodat ze minder snel moe werd. Ze werd al niet snel moe maar misschien moest ze wel lang blijven rennen. Ze wist wel dat hun paarden getraint waren maar of ze net zolang en snel konden rennen als zij kon wist ze niet. Ze galoppeerde en galoppeerde en kwamen bij een rivier waar ze langs reden. Het was best mooi, maar van het mooie moment konden ze niet genieten. Het enige waar Fletcha aan kon denken was wegkomen. Ze kwamen na een paar meter bij weer een stuk bos met veel bomen. Maar wat Fletcha niet zag was een uitstekende wortel die uit de grond stak. Ze galoppeerde erop af en zette haar hoef net voor de wortel waardoor ze struikelde. Met een harde klap viel ze op de grond. Ook de 2-benige viel van haar rug op de grond. Fletcha lag plat op de grond. Ze kwam overeind en lag nu rechtop op de grond. Ze wilde opstaan maar het lukte gewoon even niet. Ze werd gestresst want de andere mensen op hun paarden stonden nu voor Fletcha. Ze moest opstaan en vluchten. Ze stond met moeite op en probeerde weg te komen maar ze had pijn aan haar achterbeen waarmee ze over de wortel gestruikeld was. Ze liep kreupel. Na even proberen om weg te komen kon ze niet meer, en weer viel ze op de grond. Nog nooit was dit gebeurd, ze was bang, de mensen konden haar zo van de grond rapen. Niet dat ze dat zomaar liet gebeuren maar het werd voor hen natuurlijk veel makkelijker.

Fletcha sreuikelde over een boomwortel die over de grond versprijd lag. Met een bomk viel ze op de grond. Youri dus automatisch ook. Snel stond hij op en kroop naar Fletcha die gelukkig ook al op stond. Shit ze liep kreupel, hoe moesten ze nou snel weg komen?? Youri veegde even wat zand van hem af en streelde over de hals van Fletcha. Verscrikt keek hij op toen hijgekraak hoorde komen van uit de bosjes. En daar had je het al. Een paard met natuurlijk een cowboy er op. Maar hij leek ze niet te willen vangen. "Snel jullie moeten weg wezen,de anderen komen al snel. Ik kan ze maar even bezighouden maar daaran niet meer." Sprak de jongen aardig. Youris mond viel bijna open van verbazing maar al meteen verscheen er een glimlach op zijn gezicht. Hij knikte als bedankje en liep daarna rustig met Fletcha door de bosjes. Ze liepen de meest vreeme weggetjes,om te voorkomen dt de andere mannen hen zouden vinden. Ze liepen wekl een beetje door,maar wel rustig voor het been van Fletcha. Rond de avond kwamen ze aan bij een oud hout hakkers huisje,wat verlaten was. Dat kon je wel duidelijk zien. Grappig genoeg zat er een stal aan het huis va. Youri bracht Fletcha meteen naar de stal en rende naar de soort zadel kamer. Daar hing een oud stoffig zadel en hoofdstel. Die waren zeker niet nodig. Hij zocht en gelukkig vond hij het.een verband koffertje. Waar allemaal oude zalfjes en pilletjes in zaten. Maar ook het erband,en dat had hij nodig. Hij pakte het en ging snel weer terug naar Fletcha. Hij verbond het om haar been. Dat zou versteveging bieden,zodat ze wat makkelijkler kon lopen. Hij liet zich bij haar zakken in de stal. Ze moesten nu op krachten komen. Rond een uur of vier in de nacht moeten ze weer verder voor dat de mannen hen weer kwamen zoeken.misschien moesten ze zelf eerder weg.
Er kunnen fouten in zitten. Het is mobielpost:)

Fletcha voelde hoe de hand van het mens langs haar nek gleed. Ze brieste maar legde haar oren in haar nek toen er een paard aan kwam gedraaft met een cowboy erop, zoals ze genoemd werden. Hij leek anders maar nooit meer zal Fletcha een ander mens vertrouwen dan de 2-benige aan haar zijde. Nadat ze iets tegen elkaar zeiden liep het mens tussen de bosjes door weg, weg van de vreemdelingen. Fletcha volgde hem door allemaal rare dicht beplante weggetjes en kwamen uiteindelijk bij een oud huisje met een klein schuurtje ernaast. Zouden de mensen eigenaarspaarden in zo'n schuurtje zetten? Fletcha brieste en liep het oude schuurtje in. Het rook er oud en er hingen spinnenwebben aan het plafon. Ookal was het oud het was toch wel gezellig. Fletcha hield eigenlijk niet van kleine ruimtes want daar werd ze nerveus van, maar ze zou het er toch mee moeten doen. De 2-benige rende de deur uit en kwam terug met een wit lint achtig iets. Hij verbond het been van Fletcha. Het voelde raar maar toch beter, vond ze. Door de deur heen zag je dat het mistig werd en de regen kletterde op het dak. Het was niet echt lente weer vond Fletcha. Fletcha liet zich in de weinige oude strootjes zakken en ging liggen. Het mens ging tegen haar aan liggen. Fletcha wilde eigenlijk op blijven. Ze voelde een verplichting om de 2-benige te beschermen. Ze zouden vroeg moeten vertrekken om de 'cowboys' voor te zijn. Fletcha moest rusten, ze was kapot. Ze viel dan ook snel in slaap.

In de hele vroege morgen werd Fletcha wakker. Het was niet meer mistig maar het spetterde nog wel wat. Het mens lag tegen haar aan dus opstaan kon ze niet. Ze kon hem ernstig verwonden. Dus Fletcha moest nu wachten tot hij ook wakker werd. Haar been voelde beter, het verband heeft vast geholpen. Ze moet wel rustig aandoen. Ze was nog nooit kreupel geweest en dit was dan ook heel vervelend. Zeker als je door en door moest vluchten en weinig kon rusten. Zo'n vredige nacht heeft Fletcha niet vaak. Ze brieste en snuffelde wat aan de grond. Nog steeds snapte ze zichzelf niet. Hoe heeft ze ooit een 2-benige in vertrouwen kunnen nemen? Ze heeft er geen spijt van, maar raar vond ze het wel.

Na een tijdje werd Youri wakker van de snellere ademhaling van Fletcha. Dat doe je alrijd automatisch als je wakker bent. Als je slaapt dan adem je gewoon rustiger. Hij keek even om zich heen en stond op. Shit. Het was al later dan geplant. Het weer speelde wel goed mee. Die kon de hoef afdrukken van Fletcha mooi weg spoelen. Ze moesten wel zo gaan. Ook voor de cowboys, maar ook voor Lailey waar hij ziels veel van hield. Ze was waarschijnlijk erg bezorgd. Dat was ook eigenlijk wel logisch want hij was langer dan een nacht weg zonder iets van hem te laten horen. Maar ze wist vast wel dat Youri zich wel kon redden. Hij merkte wel dat afletcha een beetje gespannen was in zon kleine ruimte. Dat kon hij ook wel begrijpen. Je woonde eerst altijd in het wild en dan zit je in eens in een schur dat leek hem zelf ook niet echt fijn. Nou ja als Fletcha niet in een stal wou,dan zouden ze haar gewoon bij de shetlanders etten. Daar zat ook een in loopstal bij. Dus met regen geen probleem. Ze zou ook nooit van haar leven boor de verhuur komen. Nee nooit. Voor altijd zou ze van Youri blijven. Yuri ging even kiken in de zadel kamer of hij daar wat bruikbaars kon vinden. In ieder geval pakte hij nog een nieuw stuk verband. Ah eindelijk. Een wat oud halster maar het zou waarschijnlijk wel passen. Youri verwisselde het verband en probeerde het halster om te doen. Daar kon hij dan een touw aan klikken. Dat zouallemaal wat makkelijker gaan. Toen alles klaar waas, keek hij even of de ksut veilig was.


Mobielpost

Na best lang wachten werd de 2-benige eindelijk wakker. Fletcha's been voelde beter dan de dag ervoor. De regen spoelde de hoefafdrukken van Fletcha wel weg, dat was dus positief. Het mens verschoonde het verband van Fletcha's been. Fletcha stond op en schudde zich even uit. Ze brieste en liep naar buiten. Ze snoof en ademde de frisse ochtendlucht in. De zon begon op te komen. Fletcha snuffelde aan de grond en plukte een grassprietje uit de grond. Haar oren draaide opzij en ze keek op toen ze de 2-benige aan hoorde komen. Hij had iets in zijn hand dat precies om haar hoofd paste. Haar gitzwarte vacht glom door de regen die langs haar vacht drupte. De 2-benige probeerde het ding om haar hoofd te doen, maar Fletcha verzette zich. Ze wilde echt niet zo'n ding om haar hoofd. Hij probeerde vaak maar Fletcha liet dat niet toe. Ze hinnikte en zette wat stappen achteruit met haar hoofd geheven. Ze schudde haar hoofd en zwiepte met haar staart. Ze wilde nu wel weer eens gaan, Fletcha heeft al te lang stil gestaan. Een beetje arrogant draaide ze zich om en begon weg te stappen. Ze keek achterom en hinnikte speels. Daarna draaide ze haar hoofd weer terug en draafde met opgetrokken benen en geheven staart op rustig tempo door.

Fletcha wou het halster echt niet om. Ach ja dat zou nog wel komen. Ze draafde een beetje arrogant weg en hinnikte speels. Youri grinnikte even. Aangezien haar been nu echt bijna over was, kon hij al weer op haar zitten. Dat moest wel als de cowboys kwamen. Anders zouden ze echt veel te sloom gaan, en Fletcha zat het ook wel zitten. Youri liep naar haar toe en liet haar een beetje merken dat hij weer op haar rug wou klimmen. Daarna drukte hij zich omhoog en liet zich rustig zitten. Hij greep haar manen beet, en liet haar lopen. Dat deed ze vanzelf al, dus dat was mooi. Youri probeerde wel een klein beetje te sturen anders gingen ze echt helemaal van de route. Gisteren waren ze helemaal verdwaald. Na de hele dag kwamen ze eindelijk bij de bewoonde wereld aan. Youri stapte af, hij wist nou niet wat hij moest doen. Ze waren nu al hier, en aangezien Fletcha niet eens een halster om wou, wist hij niet hoe hij haar hier door heen mee moest nemen. Hij stopte en keek haar aan. Of ze moest nu het halster om, of ze moest weer de vrijheid in.

Fletcha stond netjes stil toen ze merkte dat Youri weer op haar rug wilde. Hij greep Fletcha´s manen vast, en meteen begon ze te stappen. Daar hoefde Youri natuurlijk niks voor te doen. Ze voelde wat geduw tegen haar vlank, daardoor ging ze automatisch een bepaalde kant op. Als ze druk op haar rechter vlank voelde ging ze naar links, en zo ook andersom. Het was gewoon uit reflex. Na een hele dag reizen kwamen ze bij de rand van het bos uit. Er liepen 2 benige over straat, er stonden gebouwen en er reden rare dingen over de weg. Fletcha zette 2 stappen achteruit. Wilde ze daar wel heen? Fletcha schudde met haar hoofd en legde haar oren in haar nek toen een paard met een mens erop langs kwam. Een beetje agressief stond ze te kijken. Het mens op het paard keek een beetje vreemd achterom. Youri stapte af en stond een beetje nadenkend te kijken. Hij liep een keer heen en weer en stopte toen voor Fletcha. Hij hield weer zo´n ding voor om Fletcha´s hoofd tevoorschijn. Hij wilde het dus nog een keer proberen. Maar als Fletcha iets niet wil blijft dat zo. Ze was nog steeds een wild paard, misschien was Youri wel ´haar mens´ maar ze gaf zich zeker niet over. En zeker niet aan degene die haar wilde vangen, Youri was nou eenmaal een mens. En Fletcha zou dat de mensen nooit vergeven. Ze wilde ook niet terug de vrijheid in, niet weg van Youri. Ze stond gespannen maar snel nam ze een andere houding aan. Dapper liep ze met hoofd geheven de weg op. Ze brieste en keek kort achterom. Maar toen er een metalen ding langs haar racede sprong ze opzij en galoppeerde een stukje door. Maar na even stopte ze en keek achterom.

Fletcha wou het halster vast en zeker niet om. Mar ze leek ook werl niet het wild terug in te willen. Een vrouw op een paard kwam langs. In eens leefde de hele wereld heel vel mensen en autos kwamen langs. Fletcha was een beetje bang en dat wa begrijpelijk. Ze deed een paar stappen achter uit maar hief daarna dapper haar hoofd. Ze liep de weg op. Wat echt niet kon. Youri wou haar nog tegen houden,maar je kon een paard met zon karakter voor geen goud tegen houden. Een auto kwam voorbij geraced en Fletcha schrok. Ze sprong op zij en galoppeerde een stukje. Maar snel bleef ze staan en keek brutaal achter om. Youri was nog steeds geschokt. Hij wou niet dat haar wat overkwam natuurlijk. Eigenlijk moest hij er nu op. Zo waren ze sneller. Er kon namelijk ook zo iemand de politie bellen die Fletcha zouden meenemen naar de slacht en dat was zeker het laatste wat hij zou wilen. Snel stak ie over en klom behendig op de rug van Fletcha. Hij klikte en drukte een heel heel klein beetje met zijn benen. Ze moesten in draf andeers waren ze alsnog te langzaam.

De mensen keken Fletcha raar na, sommige trokken een raar gezicht en sommige stapte bang opzij of maakte een grote bocht om Fletcha heen. Youri klom op haar rug en klikte met zijn tong waarna hij met zijn benen lichtjes tegen haar vlank duwde. Fletcha draafde aan en keek nieuwsgierig om zich heen. Fletcha's hoeven klikte luid op de harde grond. Ze draafde en draafde, maar op een gegeef moment waren er voetstappen achter hen te horen. Ze liepen niet maar kwamen achter Fletcha aan. Ook geschreeuw kwam achter hen vandaan. Fletcha keek even snel achterom en zag 2 mannen in uniform iets met een stok in hun handen. Van stokken hield Fletcha niet, en zeker niet van mensen die achter haar aan renden. Een van de mannen was nu wel heel dichtbij en de stok raakte haar kont kort en zacht. Uit reflex trapte ze naar achter en galoppeerde weg. Ze wist niet of ze de man geraakt had, maar dat boeide haar ook niet. Alle mensen die achter haar aan kwamen willen haar vangen, dat was haar conclusie. Dat was ook logisch na wat ze allemaal heeft meegemaakt. Fletcha wist niks over de mensenwereld. Ze wist niet wat er allemaal kon gebeuren. Voor mensen was een paard gewoon een huisdier en voor een paard een baas. Maar Youri was Fletcha's baas niet, hij was een vriend. Op een gegeef moment voelde ze druk op haar linker vlank, ze moest dus naar rechts. Met een scherpe bocht reed ze het kleine parkje in. Ze galoppeerde recht vooruit, mensen sprongen opzij om haar te ontwijken. Er was geloei te horen, het kwam van de weg naast het park. Fletcha volgde de been instructies van Youri op en ze kwamen uiteidenlijk bij een groot huis met van die schuurtjes ernaast. Het loeien stopte en een auto stopte naast hen. Fletcha deed met hoofd geheven een paar stappen opzij, weg van de auto. Ze vond het maar een raar ding, er kwamen 2 mannen uit die op hen afliepen. Met haar oren in haar nek keek Fletcha de mannen dreigend aan. De mannen deden een stap achteruit toen Fletcha naar ze happen. 'Hou dat beest in controle wil je.' Zei een van de mannen. Fletcha verstond er natuurlijk niks van, maar vriendelijk klonk het niet.

God daar kwam het. De politie zat hen ook nog achter aan. En aangezien Youri Fletcha niet kon inhouden moest hij maar vluchten. Maar uiteindelijk kwam de politie toch naast hen. 'Hou dat beest in controle wil je.' Zei een van die mannen. Youri knikte een beetje bij de hand en liet Fletcha rustig weer stappen. Gelukkig reden de politie mannen ook weg. Na eindelijk nog een half uur kwamen ze thuis. Youri sprong van Fletcha's rug, en kusde Lailey die hem meteen om de hals vloog. Ze was hartstikke ongerust, maar begreep het ook toen hij het verhaal aan haar had uitgelegd. Youri liep naar voren en keek achter zich naar Fletcha, ze moest hem weer volgen. Samen kwamen ze uit bij de grote weide waar ook de shetlanders waren. Later zou ze wel op stal moesten en zou ze wel echt moeten luisteren, want ze was nu eigendom van hem, en ze zou hier niet zo blijven staan en niks doen. Hij deed het hek open, en bekeek de shetlanders die vrolijk aan kwamen gedraafd. Snel deed hij het hek achter Fletcha dicht toen ze er in was. Hij bekeek het drietal even en ging daarna snel naar de hooi schuur, waar hij een kruiwagen vulde met vers lekker hooi en leegde dat naast de ingang van de inloopstal, waar ze makkelijk met zijn drieen in paste. En als Fletcha dat niet wou, moest ze wel in een stal binnen, maar dat was dus haar eigen keuze.

Na nog ongeveer een half uur stappen stopte ze bij een huis. Ze waren er dus, dacht Fletcha. Toen Youri afstapte knuffelde hij iemand, Fletcha stond maar met hoofd naar beneden te kijken. Youri keek achter zich en Fletcha brieste. Fletcha volgde Youri naar een groot stuk land met een hek erom heen. Er stonden ng 2 Shetlanders in het weiland. Toen Fletcha het weiland binnen was wou ze zich omdraaien maar het hek achter haar was al dicht gedaan. Ze draaide zich om en zwiepte haar staart om de vliegen weg te jagen. De Shetlander draafde nieuwsgierig op haar af om haar te besnuffelen. Fletcha hinnikte speels en galoppeerde langs de Shetlanders waarna ze volgde. Bokkend galoppeerde ze langs het hek van het weiland. Fletcha stopte met een noodstop en keek nieuwsgierig om zich heen. Fletcha graasde wat en draafde toen naar het hek. Er lag daar vers hooi, dat was erg verleidelijk. Fletcha stak haar hoofd tussen de 2 planken van het hek en probeerde met haar lippen wat hooi te pakken. Het zag er grappig uit. Fletcha kon net wat strooitjes weg pikken. Ze trok haar hoofd terug en daar kwam Youri alweer aangelopen. Nieuwsgierig stond ze te kijken.

Youri liep even naar het huis om op te frisen en zich om te kleden. Daarna liep hij weer terug en zag dat Fletcha wat hooi probeerde te pakken wat achter het hek lag. Ze ging met haar hoofd door het hek. Dat was een erg rappig gezicht, en Youri lachte er even om. Hij wist wel iets om haar in de stal te krijgen. Alle paarden moesten naar binnen behalve de shettie's. Een paar was een paard en moest gewoon luisteren. Ze wou geen halster om dus moest hij maar lokken. En omdat ze zo gek was op het hooi,ging hij maar lokken met het hooi. Hij haalde eerst de andere paarden binnen uit het andere land,aan het halster. Zo kon Fletcha zien wat haar in de toekomst te wachtten stond. Het was nog vroeg, dus besloot hij maar ff te gaan rijden op Matcho. Met zadel met hoofdstel, in het weiland naast dat waar Fletcha stond. Dat moest Fletcha ook ooit gaan leren. Youri bleef nie voor altijd zonder zadel en zonder hoofdtel op haar rijden. Hij had nu al last van zijn liesen. Hij liep naar Matcho en zadelde hem op. Daarna ging hij met hem naar het weilnad, en stapte op. Even stapte hij in, maar achter in het weiland liet ze hem keihard terug crossen. Zo zoef langs Fletcha. Hij wou dat ook op die manier met haar doen.

Op een gegeef moment begon Youri de paarden die ook in het weiland stonden naar binnen te brengen. Fletcha draaide wat met haar oren, toen alle paarden naar binnen waren had ze het hele weiland voor zichzelf. Daar profiteerde ze van, meteen schoot ze in een rengalop weg. Ze bokte en sjeesde langs het hek. Fletcha kon zo nog wel even door gaan. Haar conditie was natuurlijk erg gestegen tijdens haar wilde leven. Maar na een paar rondjes wild gegaloppeerd te hebben stopte Fletcha, het ging haar vervelen. Met hoofd hangend draafde ze wat rond. Toen ze bij de rand van het hek kwam stopte ze en keek met een nieuwsgierige blik naar Youri die op een paard naar het weiland reed. Liet hij Youri zomaar op zijn rug zitten? Hij had ook iets om zijn hoofd en iets in zijn mond. Ah bah, Fletcha zou echt niet zo'n ding in haar mond willen. Ook lag er iets op zijn rug. Zoiets had Fletcha nog niet gezien. Youri zat toch gewoon op Fletcha's rug met niks anders. Fletcha stapte naar het hek dat de 2 weilanden van elkaar gescheiden hield. Haar hoofd deed ze niet over het hek. Het paard stapte naar de achter kant van het weiland, maar toen ze daar aankwamen stoven ze terug naar de andere kant. Ze sjeesde Fletcha voorbij. Fletcha keek ze na met een 'niet onder de indruk' blik in haar ogen. Wou Youri dat ook met haar doen? Pff, zo'n ding op haar rug? Nou mooi niet. Je zou echt veel lef moeten hebben om dat ooit bij Fletcha te proberen. Ze vond het al vreemd om een mens op haar rug te dragen, laat staan zo'n ding in je mond of iets om je buik. Fletcha verveelde zich best snel, ze houd van avondtuur. Ze schraapte met haar hoef en brieste. De vliegen op haar rug sloeg ze weg met haar staart.