Eenie meenie miney mo. [Pasqual] (16+)

Moora haastte zich naar hem toe en hij moest wel grijnzen, hoe ze hem op zijn mond kuste, het feit dat ze hem zo begroette. Het feit dat ze er überhaupt was. Ja, ookal was dit al een maand gaande, hij kon er nog steeds niet aan wennen, kon nog steeds niet geloven dat hij het zo getroffen had. 
Moora ging achter hem staan en bedekte zijn ogen met haar handen. Hij lachte even, liet zich begeleiden en toen ze haar handen weghaalde zag hij hoe ze de tafel had opgemaakt.
"Wauw, Moora," sprak hij, verbaasd, vertederd, om het lieve gebaar. 
Oh en voordat hij wat zei, hij mocht niet eerst gaan douchen. Hij lachte, keek even naar zichzelf.
"Maar Moora, ik ruik naar paard. Vind je dat niet vreselijk vies? Dat ik nu, terwijl jij zoveel moeite hebt gedaan voor het avondeten, in paardrijkloffie zit?" Hij kon zich aan de andere kant ook wel goed voorstellen dat Moora niet wou dat het eten koud werd. Niet dat hij van de lange douches was, maar goed. 
"Maar goed, oké. Straks wordt het eten koud en heb je al die moeite voor niets gedaan. Ik douche zo meteen wel." Hij dacht er verder heel niet bij na wat ze ermee kon bedoelen en toen ze hem op de stoel duwde lachte hij. Kort bleef hij zitten, toen stond hij weer op. Lachend stak hij zijn handen in de lucht.
"Ik zal toch wel echt even mijn handen moeten wassen," grinnikte hij, waarna hij weer opstond en zijn handen waste in de wasbak. Hierna nam hij weer plaats aan de tafel en bekeek Moora grijnzend.
"Waar heb ik dit aan verdiend?" vroeg hij met een brede lach. "Dit is zo lief! En het ziet er zo ontzettend lekker uit!" toen er iets op zijn bord lag prikte hij plagend gauw een stukje van de macaroni van zijn bord af en stak het in zijn mond. Ja. Het rook niet alleen fantastisch, het smaakte ook nog eens zo. Hij wachtte tot Moora had en wenste haar toen smakelijk eten.
Vol smaak at hij zijn bord leeg, hij kon niet anders. Van het sporten was hij vrij hongerig geraakt en hij at sowieso al vrij veel. Eenmaal klaar met eten zette hij het koffiezetapparaat aan, maar toen kwam Moora nog met dessert aanzetten. Daar had hij wel oor naar. Toen ook dit achterwege was, schonk hij voor zowel Moora als hem koffie in en gebood haar te blijven zitten. Snel ruimde hij af, de restjes van het eten schepte hij in een plastic bakje voor later, wat hij op het aanrecht zette zodat het af kon koelen. De borden en het bestek gingen in de vaatwasser en de pan werd even met de hand gedaan. 
"Het was heerlijk," vond Pasqual terwijl hij nog steeds een grijns om zijn lippen had. Hij kwam even achter haar staan en omhelsde haar. 
"Lief van je," sprak hij, waarna hij haar een kusje op haar kaaklijn gaf. Nadat ze koffie hadden gedronken besloot de jongen dat het toch echt tijd was om te douchen.
"Ik kom zo met je bankhangen, oké? " beloofde hij. "Maar ik ga nu even douchen want ik ruik naar paard." Pasqual ging naar de badkamer toe en deed deze niet op slot. Eigenlijk sinds hun belofte die eerste nacht deed hij hem niet meer op slot, behalve dan als hij echt enkel naar de wc ging, maar er waren twee toilethokjes dus dat kwam eigenlijk nooit echt voor, dat hij in de badkamer was voor de wc. De jongen kleedde zich uit, gooide zijn wasgoed in de wasmand en zette de douche aan. Hij poetste zijn tanden terwijl de douche warm aan het worden was en hierna sprong hij eronder. Zijn gezicht naar de kant van de muur gedraaid, muziek op zijn mobiel aan, vrolijk meezingend met een liedje.

Het moest perfect geweest zijn, was Pasquals missie geweest. Best helemaal oké, als je het haar vroeg. Hij bedankte haar voor deze ervaring, omdat hij het nooit zo intens beleefd had. Ze geloofde hem, de manier waarop hij het zei was alleszins érg overtuigend. Ze glimlachte toen hij wat dichter bij haar kroop en nestelde zich ook meer tegen hem.
De gebeurtenissen van vandaag waren heel tegenstrijdig, deze ervaring stond recht tegenover het hondje op straat. Ze fronste even toen ze eraan dacht, ze wilde de pijn die ze voelde wegduwen en probeerde er wat positiefs van te maken. Wat als ze had geweten wat ze moest doen? Dan kon ze misschien volgende keer een ander hondje wél redden? En wat zou dat betekenen... Een opleiding gaan volgen? Ze wist niet of ze zoiets kon, maar ze wist wel dat ze vastberaden was.
Oh, en als Moora dan over iets vastberaden was, dan leek het of niets haar kon stoppen. Haar impulsiviteit leidde misschien niet altijd tot grote positieve dingen, maar ze geloofde dat dit er wél een was. "Pasqual, wat zou je -" Ze zocht naar de juiste woorden en ging rechtzitten, sloeg het deken om haar heen tot onder haar oksels en keek hem nadenkend aan. "Het is even helemaal iets anders, maar wat zou je ervan vinden moest ik een opleiding gaan volgen? Dat ik parttime blijf werken, maar daarnaast ook ga voor iets? Iets als dierenarts ofzo? Of gewoon maar assistente. Ik wil volgende keer het diertje wel kunnen helpen.", Een beetje onzeker en vertwijfeld keek ze hem aan.
Hij moest down to earth zijn, hij moest haar met haar voeten op de grond zetten als hij vond dat het niet kon. Ondertussen stapte Moora het bed uit. Ze wandelde poedelnaakt naar da badkamer en haalde daar hun kleren, terwijl ze erover bleef nadenken.
Ze kwam terug, gooide zijn kleren op het bed en kleedde zich bliksemsnel om. "Ik bedoel - even serieus. Ik heb geen hoger diploma omdat ik - ja. Je weet wel. Maar dat wil niet zeggen dat ik het niet wil halen en dat ik bij de pakken moet blijven zitten, toch?" Ze keek hem bloedserieus aan terwijl ze haar haren in een paardenstaart deed.

Moora ging overeind zitten, sloeg de dekens om zich heen en keek hem ernstig aan. Wat als zij een opleiding zou volgen? Pasqual werd haast direct enthousiast. Hij vond het een goed plan en hij wist zeker dat Moora succesvol zou zijn. Niet zeker wetend of het mogelijk was met de financiën voor haar om geld te lenen, zou ze dan natuurlijk geld van hem krijgen. Het was stom, maar 'geld' was het eerste wat er in hem omhoog dook. 
Ze zou parttime blijven werken en dan voor dierenarts of voor assistente gaan. Assistente leek de jongen realistischer. Hij wist niet waarom, maar het leek hem het meest haalbare. 
"Klinkt goed," vond hij. Moora stapte uit bed en hij bleef even naar haar kijken. Hoe ze daar stond. Hoe ze wegliep en een nieuw verlangen maakte zich van hem meester. Om haar op bed te sleuren en voor altijd daar te houden. Om haar te beladen met knuffels en haar hele lichaam te kussen. Misschien was het maar beter dat ze was opgestaan. Dan konden ze de rest van de avond nog iets doen. 
Ze gooide zijn kleding op bed en hij lachte, het was namelijk zijn paardrijkloffie en het stonk vreselijk naar paard. Hij liet zichzelf uit bed glijden, gooide de spullen in de wasmand en ging op zoek naar een outfit geschikt voor de rest van de avond. Hij eindigde met een schone onderbroek, een joggingbroek en een tshirt. 
Hierna wierp hij weer een blik op Moora, die net als hij inmiddels weer aangekleed was. Hij wou een opmerking maken dat hij zonder ook prachtig vond, maar de opmerking hoefde niet. Niet nu. 
Ze zei dat ze geen hoger diploma had en hij haalde zijn schouders op. Nee, het betekende inderdaad niet dat ze bij de pakken neer moest gaan zitten en er moest een weg naartoe zijn.
"Ik denk dat het wel moet lukken," vond hij. "Er zal, via via, vast wel een manier zijn.. Ik heb wel eens gehoord van de 21 toets. Een toets die je maakt zodra je 21 bent om te bewijzen dat je goed genoeg bent voor een opleiding. Als je ervoor zou studeren zou het je vast en zeker lukken. En kan je een opleiding doen." Pasqual glimlachte en nam Moora's handen vast. 
"Ik heb er vertrouwen in. Zullen we wat op gaan zoeken en een kopje thee drinken?" Hij was nog doezelig, had geen zin om wilde activiteiten te ondernemen en samen gewoon een kopje thee doen klonk goed. Het liefste zou hij in de woonkamer onder een deken met haar kruipen, haar tegen zich aan, filmpje aan, kopje thee bij de hand en genieten. Maar hij wist niet wat zij nog met de avond wou.