Friends? -Pasqual-

Bylur zat gezellig op wat hooi te knabbelen in de vroege ochtend. Hij hoorde plots hard geroep wat verder van hem. Hij stak stiekem zijn hoofdje buiten en zag de vrouw schreeuwen tegen een paar stalknechten. Hij verstond er niet veel van, het deed wat pijn aan zijn oren die scherpe geluiden. Hij deed zijn hoofd weer naar binnen en bekeek zijn voeder trog en zag dat er nog niks in zat. Hij zuchten een keer en knabbelde verder op het hooi. Na een kwartier deed een stal knecht zijn deurtje open en nam hem bij zijn halster. Hij kwam uit zijn stalletje, bekeek de omgeving een keer en zag dat er een paar paarden in de paddock stonden voor een vroege les. Een les daar had hij nog niet aan meegedaan. Hij volgde de jongen naar de poets plaats en werd er vast gezet. Er kwam een vreemde meneer op hem af met een paar materialen. Het was de hoefsmid. Er stond nog iets te gebeuren hij voelden het, hij kreeg anders niet zoveel aandacht. De hoefsmid was wel even met hem bezig, omdat hij te nieuwsgierig was en nam soms wat van zijn materiaal tussen zijn lippen en begon er mee te spelen. De stalknecht was er een beetje mee aan het lachen. Na dat zijn hoeven gedaan waren kreeg hij nog een grondige poetsbeurt. Dat was zalig. Hij kwam na een paar uur weg geweest te zijn terug aan, aan zijn stalletje. Hij ging er rustig in staan en bekeek zijn voeder trog en zag dat er wat in zat. Hij begon vrolijk te eten en daarna at nog wat hooi. Na dat dat gebeurt was keek hij naar buiten en hinnikten even. Er kwam direct een stalknecht, deed de deur open en nam hem bij zijn mooi halster. Daar was hij nog even fier op als in het begin. Hij werd voorzichtig op een trailer gezet. De deur achter hem werd gesloten en daar ging de reis naar het onbekende. Hij was best wel nieuwsgierig. Na even in de trailer te staan wachten werd hij het wel een beetje moe en begon overal aan te prullen. De wagen stopte en de deur ging open. Het felle licht scheen in zijn ogen. Hij zag de jongen achter hem staan. Daarna kwam hij naar hem en nam hem bij het halster. Van blijdschap begon hij met zijn lippen over de wang van de jongen te wrijven. Hij kwam uit de trailer en bekeek de weien, het groen en de andere paarden even. Zijn donkere ogen kregen de kans niet om alles te keuren, wand hij moest doorgaan. Hij werd eerst op stal gezet voor al een beetje gewoon te worden aan de omgeving en zeker aan de andere paarden. Hij was blij en dat zag je ook. Hij ademde een keer heel diep in en zocht naar een bekende geur. Hij herkende alleen die van de jongen. De jongen kwam hem verst hooi en water geven en daar begon hij ook direct aan. Het werd stilletjes aan donker en viel ook in slaap.

De warme stralen waren een waar genot op Pasquals gespierde schouders. Hij had een uurtje getraind, aangezien alle paarden op de wei stonden, en was gauw onder de douche gedoken. De rust was weer wedergekeerd in zijn huis en hij voelde zich heerlijk op zijn gemak. Zijn ouders waren eergisteren weer naar Spanje vertrokken en hij had een prettig belletje gehad. Vandaag zou ein-de-lijk Bylur worden gebracht. Om drie uur, dacht hij. Het was iets over twaalven nu, dus Pasqual had nog de halve dag voor zich. Het duurde ook zo lang!
Eenmaal onder de douche uit wandelde hij naar zijn kamer toe, ging even op zoek naar een gepaste outfit maar kwam niet veel verder dan zijn casual rijbroek die iets weg had van een spijkerbroek. Hij trok er een blouseje overheen aan, hing zijn haaientandketting weer om zijn hals en zette zijn witte hoedje met de geniale zwarte rand scheef op zijn hoofd. Hij grijnsde breed naar zijn spiegelbeeld, klapte zijn mobiel open, verstuurde een berichtje naar Aya en Perrie om ze beide een goede dag te wensen en stommelde de trap af. De telefoon ging.
"Hii," zei Pasqual vrolijk, niet wetende wie er aan de andere kant van de lijn zat.
"Hee jongen, hoe is het daar in HorseHome?" Pasqual zweeg, keek even ongemakkelijk.
"Euh, goed hoor. Ik heb eigenlijk niet zoveel tijd, er staat iemand voor de deur." Zijn vader maakte een gekwetst geluidje.
"Oh, dan hou ik je niet langer op. We bellen wel, oké?" Zijn vader hing op en Pasqual bleef zwijgend naar de telefoon staren. Ja, hij bitchte zijn vader nog steeds af, zelfs na een goed gesprek, maar hij bleef ook gewoon een rotgevoel houden over de situatie. Ook vond hij het moeilijk om er maar gewoon 'overheen' te komen. Het lukte hem niet, hoewel hij het zeker wel geprobeerd had. De jongen trok zijn laarzen aan die steevast bij de achterdeur stonden en wandelde naar de stallen toe. Die moesten nog uitgemest en klaargemaakt worden. Hij had in totaal vijf stallen, waarvan een werd gebruikt als opslagplaats voor poetsspullen, voer en dat soort gein en werd gebruikt als zadelkamer. Daar lagen ook andere spullen in, die niet echt iets met zadels te maken hadden. Nou ja, hij had in ieder geval genoeg ruimte om al zijn zooi op te bergen. HIj pakte de kruiwagen en de hooivork en begon met de stallen. De paarden stonden immers al op de wei, dus daar hoefde hij zich geen zorgen meer om te maken.
Toen Pasqual een tijdje bezig was geweest met het schoonmaken en uitmesten van de stallen, was hij hevig bezweet en parelde de zweetdruppels op zijn voorhoofd. Hij hoefde alleen nog maar het stro neer te strooien, hooinetten op te hangen en als het even kon de voerbakken en de drinkbakken schoonmaken. Hij bedacht zich ineens dat nu Bylur eindelijk naar hem toe kwam, hij geen stallen meer vrijhad en hij zou moeten uitbreiden. Of eerst maar eens een soort manege gaan opzetten, want anders had hij geen inkomen. Digno was te rijden door beginners, Papalita was niet zo'n probleem, Caramba moest ook nog wel te doen zijn, maar Bylur, daar zou hij eerst mee moeten trainen. Daarbij, het zou niet echt een manege worden. Er zou namelijk regelmaat komen in wie op welk paard reed, zodat het voor de dieren zo duidelijk mogelijk was. Digno kon wel wat hebben, hetzelfde voor Papalita. Alleen voor Caramba ging hij strakke regels stellen. Hele strakke regels. Hij zou namelijk niet willen dat zijn paarden verpest werden of leden onder zijn lessen. Dat zou echt niet de bedoeling zijn.
Zo. De stallen waren klaar. Hij had geen tijd meer om zichzelf te fatsoeneren, want hij hoorde al hoe er een auto het erf op reed. Zijn hart maakte een sprongetje en blij keek hij naar de auto, liep alvast naar de trailer toe toen deze stilstond en wachtte tot hij toestemming had om de deur open te doen. De deur ging open, Pasqual ging de trailer in.
"Hee jongen," zei hij zachtjes, terwijl het dier met zijn lippen over zijn wang ging. "Ben blij om je te zien." Hij nam Bylur mee de trailer uit en bracht hem direct naar stal. Caramba, Digno en Papalita stonden al op hem te wachten, maar Bylur was een heel ander paard dan Caramba, dus hij zou eerst een nachtje op stal moeten doorbrengen. Hij zette Bylur neer in de net schoongemaakte stal die hij voor hem had uitgetrokken, en klopte het dier op zijn hals. Hij liep naar de hooikamer toe en nam wat mee, om er zeker van te zijn dat Bylur genoeg had. Dus niet alleen zijn hooinet, maar ook wat hooi op de grond. Bylur zag er tevreden uit en Pasqual besloot dat hij morgen maar eens wat grondwerk ging doen om Bylur beter te leren kennen.
"Welterusten jongen, ik zie je morgen weer. Morgen gaan we aan de slag, gaan we zorgen voor een beter leven voor jou." Hij sloot de staldeur en begon de andere paarden ook naar binnen te halen. Hoe de dag voorbij gevlogen was door alleen maar klusjes te doen, verbaasde hem. Het zou zometeen gaan regenen, dus het was maar verstandig ook als de paarden op stal stonden.
Toen Pasqual klaar was met de dag, kroop hij zijn bed in, waar hij zat te bedenken wat hij morgen allemaal zou gaan doen met hem.

Die nacht kon hij niet goed slapen en stond ook in alle richtingen, dat de andere paarden er boos om leken te zijn. Het was zijn eerste nacht in het vredige erf. Op een gegeven moment deed hij zijn hoofd uit de stal en voelden een paar regendruppels op zijn neus terecht komen. Voor hem maakten regen niet veel uit, hij had vroeger vaak op de weide gestaan met een klets natte vacht. Hij schudden zich even uit en alle regendruppels vielen op de grond en de vacht wat nog droog was daar kwam wat stof uit. Hij heften zijn rechter voorpoot op en begon over de grond te scheuren. Hij moest eigenlijk al lang slapen, maar het lukte hem niet goed. Uiteindelijk na even lukte het wel. Die ochtend zag hij er nog erg moe uit en zag dat de andere het ook nog waren. Hij hinnikte voor aandacht en stampte even tegen de deur. Hij draaiden zich om zodat zijn achterhand tegen de deur stond. Hij had geen zin voor te werken. De andere paarden werden iets later op de weide gezet. Hij wachten nog even maar niemand kwam zijn deurtje open doen. De andere leken hem uit te lachen. De deur ging open en de jongen kwam naar binnen en begon hem te aaien. Zijn oortjes stonden naar hem gericht, zijn ogen zagen er nog vermoeid uit. Zijn staart ging heen en weer voor de vliegjes uit zijn buurt te houden. Zijn staart raakten Pasqual even en hij bekeek hem direct. Om eerlijk te zijn had hij bang dat hij iets ging doen zoal hem slaan. Maar hij bleef er rustig onder en dat maakten hem al wat rustiger. Hij begon te ontspannen, maar was nog wat oplettend. Hij werd met zijn mooi rood halster uit zijn stal gehaald en hij volgden mooi tot aan de paddock. Daar begon hij hem af te tasten, hij reageerden er niet op. Alleen dat hij het best wel neuk vond en volgden hem nog altijd zodat hij niet op hem ging staan. Pasqual nam een logeer touw en maakte nat aan zijn halster vast en logeerde hem eerst even stappen en hij liep zelfs heel mooi onderin. Hij was heel ontspannen en volgden de bewegingen van Pasqual. Zijn oortjes waren mooi in beweging met één oor die toch naar hem stond tot hij iets hoorden. Er kwam een vogel uit een struik gevlogen en stampte even opzij en stopte met stappen en bekeek die struik nog even. Zijn aandacht was volledig weg van hem. Hij hoorden geklik met een tong en keek in de richting van het geluid. Hij begon weer even te stappen met zijn oor in de richting van Pasqual en hij begon zich te ontspannen en weer onderin te lopen. Hij begon te draven op het commando van hem. Hij trok zo stilletjes in de richting van Digno, die gezellig stond mee te lopen van uit zijn wei. Hij kreeg het commando dat hij mocht galopperen. Hij begon ook te galopperen rond Pasqual. Hij voelden de wind door zijn manen gaan en die mee zweefden met hem. Hij werd na even terug in stap gezet en dan de andere kant. Na een half uur te logeren werd er een kleine pauze genomen en mocht hij los in de paddock waar een bak met water stond. Hij begon direct te drinken. Na even te hebben gepauzeerd werd en een vreemd voorwerp mee in de paddock genomen. Hij ging eerst van ver kijken. Daarna ging hij is wat snuffelen en liep hij weg. Dit vond hij minder fijn. Hij ging na even nog een keek kijken en raakte het aan. Hij liep toen naar Pasqual die iets verder stond en ging er achter staan om zich te verstoppen, maar keek nog naar het voorwerp. Na even ging hij er op staan en voelde even met zijn lippen. Het was zacht. Na een paar keer geprobeerd te hebben ging hij er zelfs op liggen. Hij kreeg een beloning door een aai in zijn nek.