Our new home.

Een lichtte zucht verliet zijn keelgat. Jason vouwde zijn kleren zo netjes mogelijk op - niet dat hij het goed kon, maar toch - en legde ze vervolgens in zijn koffer. Het zou niet meer lang duren, of de tijd brak aan dat hij uit Spanje zou vertrekken en naar HorseHome zou gaan, een plaats voor paarden. Precies iets voor Sangre en hopelijk zou hij het daar dus ook naar zijn zin hebben. Met een ruk duwde hij de koffer dicht, om hem vervolgens op slot te doen en hem naar beneden te tillen. Er stonden meerdere koffers in de gang, die eerst in zijn auto zouden gaan en even later in het vliegtuig. 'Hmm.. Volgensmij ben ik zo ongeveer wel klaar..' Nog voordat hij naar het vliegveld zou vertrekken, moest hij zijn Andalusische hengst eerst nog ophalen van stal, die zou immers mee verhuizen. Jason sjouwde alle koffers naar buiten, gooide ze op de achterbank en bekeek in het huis of hij zeker niets vergeten was, wat niet het geval was. Hij kon dus vertrekken, naar de stal waar Sangre gestald stond.
Bij de oprit duwde Jason de gaspedaal in, voelde hij hoe de auto tot stilstand kwam te staan en hij uitstapte. Als het goed was hadden de eigenaren van de stal Sangre al klaar gemaakt voor transport, zodat Jason hem alleen af hoefde te halen. Zo snel mogelijk liep hij richting de stal van Sangre, zag hij hem in zijn stal staan en verscheen er een glimlach rond zijn lippen. 'Hola niño bonito..' Hallo mooie jongen. Even aaide hij hem over zijn voorhoofd, om daarna zijn lange voorpluk weer goed te doen en zijn halstertouw vast te klikken aan zijn halster. 'We gaan weg.' Jason opende de staldeur, sloot hem toen Sangre uit de stal was en vervolgde hun weg naar zijn trailer. Hopelijk had hij deze keer geen moeite om erin te komen - niet dat hij dat normaal had, maar toch. Toen hij eenmaal in de trailer stond, sloot hij de achterklep en ging hij weer voorin zitten om de motor tot leven te wekken en richting het vliegveld te rijden.
Het duurde niet lang of ze waren aangekomen bij het vliegveld, waar een speciale ingang was voor hem omdat hij natuurlijk een paard bij had. Natuurlijk was het ook op een kleiner vliegveld, waar ook vliegtuigen stonden die dieren mee konden overvliegen. Jason probeerde zijn auto zo dicht mogelijk te parkeren bij waar ze naartoe moesten, stopte de auto en stapte uit. De trailerklep werd open gedaan en met een ietswat kleine glimlach haalde hij de hengst eruit. Het was natuurlijk nieuw voor Sangre, dus hoe hij erop ging reageren was nog maar de vraag.. Via een speciale weg leidde Jason hem naar waar hij naartoe moest, klopte hij hem nog even op zijn hals. ‘Tot zo maatje.’ Sangre werd door iemand overgenomen die hem in het vliegtuig zou leiden, hopelijk zou het goed gaan, maar dat zou wel. Sangre was een lief paard, die niet zomaar mensen iets aandeed. Voor zo ver Jason hem kon, en dat was toch al aardig wat jaren.
Lang duurde het niet, of Jason mocht zelf ook het vliegtuig in stappen en zocht een goede plaats uit, naast het raam. Het was niet echt heel druk, maar dat was misschien ook wel weer een voordeel. Hopelijk zou alles goed gaan met Sangre. De reis zelf zou niet lang duren gelukkig. Na zo’n half uur wachten voelde Jason hoe het vliegtuig naar voren ging en richting de baan reed om op te stijgen. Met een volle vaart ging het vliegtuig vooruit, verdween het in de lucht en keek Jason nog even naar beneden. Zijn nieuwe leven zou worden ingeblazen, samen met zijn beste maatje. Ook duurde het niet lang voordat Jason zijn oogleden zwaar voelde worden, waarna hij zich over gaf om te gaan slapen.
Gebonk tegen zijn schouder zorgde ervoor dat hij zijn ogen opende. ’We gaan zo landen.’ Werd er tegen hem verteld. Een zucht verliet zijn keelgat, terwijl Jason weer via het raam naar beneden keek en de nieuwe landschappen zag. Totaal anders dan hij was gewend, maar het zou hem wel wennen. Hij voelde hoe het vliegtuig steeds verder daalde, ze op een gegeven moment op de grond kwamen en de snelheid afnam. Hij was geland, hier was zijn nieuwe leven begonnen. Een glimlach sierde zijn lippen bij het idee. Echter wist hij totáál niet ofdat hij het hier wel naar zijn zin zou hebben, maar de dingen die hier allemaal waren en die hij had gezien op internet en had gelezen, bevielen hem toen al. Al had hij het nog nooit in het echt gezien, maar okee. Als het goed was zou er iemand van de nieuwe stal waar hij Sangre zou stallen op het vliegveld staan en zou hij een trailer meenemen, om Sangre mee te vervoeren.
Gelukkig duurde het niet lang, of ook Sangre werd uit het vliegtuig gebracht en aan hem over gegeven. Ondertussen had Jason de man van de stallen al ontmoet en zijn koffers al in de auto geladen. Ze hadden alleen nog moeten wachten op Sangre, maar die was er ondertussen ook al. Jason gaf hem een klopje op zijn hals, terwijl zijn hand even over zijn neus heen gleed en hij zijn lange manen weer aan één kant schoof. Sangre werd weer in de trailer gezet, de achterklep werd dicht gedaan en Jason stapte in op de bijrijdersstoel. Lang duurde het niet of ze waren er al. Het was best.. Groot. Maar wel mooi, dat zeker. Als Sangre het maar naar zijn zin zou hebben, dan vond hij het allemaal best. De man parkeerde de auto op het terrein, waarna ze allebei uitstapte en Sangre door hem eruit werd gehaald. ‘Je nieuwe plaats.’ Sprak hij even fluisterend tegen de hengst, niet dat hij het verstond ofzo, maar Jason praatte meestal tegen dieren, net alsof ze het begrepen en het voor hun ook duidelijker was. Met de witte Andalusiër achter hem aan werd Jason naar de nieuwe stal geleid waar Sangre zou moeten staan en Jason zette hem vast. Hij moest zo nog wel even de spullen van Sangre uit de auto halen, maar dat deed hij dan straks wel. Jason zette hem in de stal en keek hem met een glimlach aan. Hoe zou hij het hier vinden?

Er moest binnenkort iets gebeuren, want de dagen voor deze dag was Sangre's baas Jason al zijn spullen aan het pakken. Sangre snapte er niets van. Ging Jason weg? Al vroeg in de ochtend hoorde Sangre Jason's auto aankomen. Toen hij de deuren dicht hoorde slaan kwam er een luide hinnik uit de richting van de stal van Sangre. Jason kwam aan gelopen en zei 'Hola niño bonito..' Hallo mooie jongen. Sangre schudde met zijn hoofd en duwde deze tegen Jason aan. Hij pakte het halstertouw dat aan de deur hing en klikte het aan zijn halster. 'We gaan weg.' Zie Jason met een rustige stem. Jason begeleide Sangre naar buiten richting de trailer. Zonder enige moeite liep Sangre rustig de trailer op en keek een keer om toen ze de klep achter zijn kont dicht deden. Na niet zo'n lange tijd werd de klep van de trailer open gedaan. Sangre werd er door Jason uitgehaald. Eenmaal uit de trailer hief hij zijn hoofd en keek nieuwsgierig rond. Ze liepen richting een groot ding toe. Eenmaal bij 'Het ding' aangekomen kwam er een vrouw naar hun toe en pakte Sangre over. Jason gaf hem nog een klopje op zijn hals en zei ‘Tot zo maatje.’. Sangre liep met de vrouw mee maar bleef omkijken naar Jason. Hij hinnikte een keer luid voordat hij het vliegtuig inging en Jason niet meer zag. Eenmaal in het vliegtuig werd hij in een ruime box gezet en vast geknoopt aan een ijzeren stang. Sangre voelde dat het vliegtuig in beweging kwam en dribbelde op zijn plek. Er kwam een vrouw naar hem toegelopen. Het was dezelfde vrouw als die hem in het vliegtuig had geleid. Ze gaf hem een klopje op zijn hals. "Zo jongen het eerste gedeelte zit er al op" zei ze met een vriendelijke stem. Toen ze hoog in de lucht zaten werd er wat hooi in zijn box gegooid zodat hij wat kon eten. Sangre had geen interesse in het hooi. Hij dacht alleen maar aan Jason. Via de luidspreker werd er omgeroepen dat ze geland waren en de klep van het vliegtuig ging open. Hij werd uit zijn box gehaald en naar buiten geleid. Toen hij buiten aankwam zag hij Jason al staan. Hij trok aan het touw en wilde zo snel mogelijk naar Jason toe maar helaas kon de vrouw hem houden. Het touw werd aan Jason gegeven en Sangre gaf hem een kopstoot. Jason leidde hem naar een auto met een trailer erachter. Moest hij alweer in een trailer. Braaf liep hij de trailer op en de klep achter hem werd gesloten. De auto reed aan en Sangre snoof een keer diep in. Wat een heerlijke geur hing hier toch, het was de geur van vers gras. Na enkele minuten rijden kwamen ze bij een stal aan. De klep werd opengedaan en Jason liep achter de man aan. Sangre liep er vol bewondering achteraan. Hij keek naar rechts en zag daar een wei vol paarden. Ze liepen een stal binnen die wel 10x zo groot leek als zijn vorige. De man wees de stal aan waar Sangre in mocht. Jason ging voor de stal staan, klikte het knipje los en wees naar de stal. Normaal gesproken zou hij zo de stal in lopen maar iets hield hem tegen. Hij was hier helemaal nieuw, nog nooit geweest. Hier konden ze een nieuw leven beginnen. Dus ging Sangre weer wat uitproberen. Hij draaide zich om en draafde de andere kant van de stal in. Hij keek in iedere stal om te kijken of er een paard in stond. Nergens stond een paard in behalve in de aller laatste stal. Daar bleef hij even stilstaan. Hij keek tussen en tralies door en zag een merrie met een veulen staan. Hij draaide zich om en draafde een willekeurige stal in en begon daar hooi te eten.

Sangre leek het wel naar zijn zin te hebben zo te zien. Al begreep hij het wel dat hij het raar vond, Avan zelf moest er ook nog aan wennen ofcourse. Daarom nam Avan het hem niet kwalijk toen hij de rij met stallen doorliep, het was meer dan logisch en ten slotte wist hij dat Sangre toch niets zou doen, als hij zich dan meer op zijn gemak voelde, vond hij het zeker geen probleem. Een glimlach verscheen rond zijn lippen toen hij zag dat de Andalusische hengst ergens stopte en gewoon een willekeurige stal in liep en daar begon te eten. Avan liep hem achter na, stopte voor de stal en leunde even met zijn armen op de staldeur. Een zucht verliet zijn keelgat, keek Sangre aan met zijn bruine ogen. Wat ze nu zouden gaan doen? Geen idee. Aan Sangre te merken was hij sowieso niet moe van de reis, maar gaan rijden dan? 'Ik ben zo terug.' Sprak hij tegen hem, ookal zou hij het niet eens kunnen verstaan, maargoed. Hij sloot de deur van de stal waar Sangre in stond, liep naar de auto waar ze eerder die dag in hadden gezeten en van het vliegveld waren opgehaald, daar lagen immers alle spullen in. De spullen van Sangre waren snel gepakt. Ofja, de dingen die Avan nu nodig had om mee te rijden want de rest zou hij later wel pakken. Het was voor hem even zoeken naar de poetsplaats omdat het allemaal nieuw voor hem was, maar toen hij het uiteindelijk had gevonden legde hij Sangre' dekje, zadel en hoofdstel op het rek. Eerst zou hij Sangre zelf nog moeten halen, anders kwam hij nergens. Gelukkig was de poetsplaats niet ver van de stal waar hij in stond, dus Avan was snel bij Sangre. Hij klikte het halstertouw aan zijn leren halster, nam hem toen maar mee naar de poetsplaats en begon hem zorgvuldig te poetsen. Omdat hij natuurlijk wit was was het niet altijd even makkelijk, maar negen van de tien keer probeerde Avan hem dan wel zo schoon mogelijk te krijgen. Wat soms voor tevergeefse actie's volgde. Even bekeek Avan hem, ging hij voor Sangre staan en wreef even over zijn voorhoofd. 'Vermaak je je hier?' Hoofdschuddend richtte Avan zijn blik naar de grond. Typisch iets voor hem, tegen allerlei dieren praten. Maar op de een of andere manier gaf het hem een gevoel dat ze terug praatten tegen hem, no idea why. Inmiddels had hij het dekje al op zijn rug gelegd, het zadel volgde en singelde Avan hem aan, niet erg strak, maar gewoon losjes want straks zou hij dat wel beter doen. Vervolgens wisselde hij Sangre' halster voor een hoofdstel, om hem vervolgens mee te nemen naar buiten. Een buitenrit zou misschien wel goed zijn voor hun beiden, dan zouden ze meteen het gebied eens verkennen in de omgeving. Buiten hield hij Sangre nog even tegen op het terrein, singelde zijn singel nog eens goed aan en kwam snel op zijn rug. Met een lange teugel dreef hij hem zachtjes aan, het gebied door kijkend. Het was best wel mooi hier, de vogels floten hun liederen en het zou niet lang duren of ze zouden in een bos aankomen, tenminste, hij had gehoord dat hier in de buurt een bos was met een meer erbij..

Toen hij stond te knabbelen aan het hooi in de stal kwam Avan aan lopen. Even hief hij zijn hoofd en keek zijn baas gelukkig aan. Hij vond het geweldig hier. Heerlijk hooi en ruime stallen. Wie weet wat ze nog meer hadden. 'Ik ben zo terug.' Zei hij en schoof de staldeur dicht. Hij volgde met zijn ogen Avan en bewoog met zijn oortjes mee. Toen hij uit beeld was liet hij zijn hoofd weer zakken en begon weer te eten. Na enkele minuten kwam Avan terug en klikte een halstertouw aan zijn halster. Met zijn neus aan de grond volgde Sangre hem naar de poetsplaats waar hij vast gebonden werd. Avan pakte een borstel en begon te poetsen tot hij helemaal schoon was. Met een tevreden blik keek Sangre Avan aan. Avan liep zijn zijn hoofd toe en aaide hem over zijn neus. 'Vermaak je je hier?' zie hij. Natuurlijk vermaakte hij zich, hij vond het prima hier. Hij brieste een keer en keek met zijn grote ogen in die van Avan. Inmiddels lag het aqua-blauwe dekje al op zijn rug. Die kleur stak prachtig af op zijn witte vacht. Na enkele seconde lag ook het zadel op zijn rug. Voorzichtig singelde Avan hem aan op een nog niet zo'n strak gaatje. Hij pakte het hoofdstel en deed het halster uit. Al toen Sangre het bit aan zag komen opende hij zijn mond. Hij vond het altijd erg leuk om te gaan rijden en deed het dan ook met plezier even zijn mond open. Toen alle riempjes vast zaten stapte ze naar het eind van het erf. Daar Singelde hij nog een keer aan en state in een vloeiende beweging op. Met zijn neus op de grond stapte hij het bospad op. Even sprong hij een keer aan de kant voor een vogel die uit de bosjes kwam maar verder verliep alles prima. Avan spoorde hem na enkele minuten stappen aan in draf. Nog steeds met zijn neus aan de grond draafde hij door het bos. Zijn manen wapperde door de stevige wind die er stond en tevens voor verkoeling zorgde. Zonder te wachten op commando sprong Sangre zelf aan in galop. Even zijn benen strekken, en aangezien het zolang duurde dat Avan hem in galop liet gaan deed hij het zelf maar.

-Damm moet echt wennen aan je nieuwe naam xpp

Langzaam liet Avan de teugels van Sangre steeds langer worden, zodat hij zelf kon bepalen of dat hij zijn nek wilde strekken of niet. In het bos kon er toch niets gebeuren, en Sangre zorgde er zelf waarschijnlijk ook wel voor dat er niets kón gebeuren. Misschien raar, maar hij vertrouwde de hengst blindelings door hun goede band. Sangre had hij al een tijdje en vanaf het begin was er een klik geweest, die er nogsteeds was, samen met een sterke band.

-Niet af. D=