At Dad's home

Ondertussen was Nikita 16 jaar geworden. Nu kon ze veel dingen zonder haar vaders toestemming gaan doen. Nu ze 16 jaar was had ze besloten dat ze haar haren maar ging verven. Haar vader had het ook gehad dus waarom kon zij het niet. Ze ging naar de kapper en vertelde welke kleur ze wilde. Ze had blonde haren maar een uurtje later waren haar haren rood gekleurd. Geweldig stond het vond ze zelf. Nu was ze onderweg naar het huis van haar vader. Nu woonde ze elk weekend bij hem. Ergens wilde ze graag altijd bij hem wonen maar ja de rechter had toen besloten dat ze bij Esmée moest wonen. Maar nu ze ouder was begreep ze veel meer en dat Esmée niet haar echte moeder was. Ze belde bij het hek aan en zoals altijd hoorde ze de stem van Berlando. "Hoi Berlando, Ik ben het Nikita." Toch apart dat ze vroeger zo bang voor hem was. Maar nu was dat verleden tijd. Hij deed het hek open en liep Nikita naar binnen. Ze moest eerste nog de opritlaan aflopen en ging toen het huis in. Berlando's mond viel open toen hij Nikita der haarkleur zag. Nikita ging gelijk naar haar kamer want daar moesten nog wat dingen minder kinderlijk worden gemaakt. Ondertussen ging Berlando naar Mido en vertelde aan hem dat zijn dochter nu knalrood haar had.


[&Mido]

Mido was aan het rijden in de bak met zijn nieuwe probleem paard. Mido deed nog steeds het heartland werk, maar dan op zijn eigen terein. Het was een heerlijke zonnige dag en hij vroeg zich af wat er mis was aan dit paard. Er was helemaal niks mis met dit paardje dacht hij bij zich zelf. Het loopt prima, en hij is erg vriendelijk. De eigenaar had geklaagt dat hij zo bot was misschien dat hij hem verkeerd behandelde. Mido stapte af en gaf het dier een klopje op zijn hals. Hij moest even weer na denken over hoe hij hier kwam.
"Goeden avond meneer kan ik u helpen?" vroeg Mido aan de telefoon. "Ja u bent Mido cremfield ? De specialist op het gebied van probleem paarden?" vroeg een meneer met een belgisch accent. Mido grijnsde. "Jup dat bent ik wat kan ik voor u doen?" vroeg mido om gelijk ter zaken te komen. "Bliksem, mijn springpaardje wil niet meer springen.. Hij is luste loos bot tegen andere mensen en laat mij zelfs niet meer bij hem in de buurt" mompelde hij. Mido had alles nauwkurig op geschreven en dacht even na over de dingen die hij had gelezen. "Ja, uhm ik denk dat het binnen een aantal weken wel is opgelost. Ik bel u wel dan tegen de tijd dat u hem weer kan komen ophalen" grijnsde Mido. De man had gedag gezegd en opgehangen. Mido was gelijk die avond vroeg naar bed gegaan. De stal was al klaar gemaakt die avond dus veel hoefde er niet te gebeuren. De volgende morgen was de man er al vroeg. "Ik kan het echt niet helpen meneer.. Hij is echt heel erg bang voor mij.. En voor zo ver ik weet heb ik niks gedaan" waren de woorden geweest van de man. Mido haalde de hengst uit de trailer. De hengst was rustig maar ergens ook gespannen door de nieuwe omgeving. Mido trok een wenkbrauw op. "Weet u zeker dat het deze is?" vroeg hij. De man keek hem beledigd aan. "Wat denkt u zelf?" zei hij nors. De hengst begon ineens heel druk naast Mido te doen en te steigeren toen hij de norse stem hoorde van de man. Mido knikte en liep met de hengst naar zijn nieuwe stal. "Hier zal je even moeten blijven mijn vriend" glimlachte hij en klopte de hengst op zijn hals en liep terug naar de man. "Nou ik hoor wel wanneer hij klaar is" zei de man en reedt in zijn jeep weg. Mido schudde zijn hoofd
Sindsdien heeft Mido er van alles aan gedaan, maar niks was anders geweest. Het paard had hem gelijk vertrouwd met zijn methodes.. En springen deed hij als geen ander. Dus wat er nu mis was. Ineens hoorde hij een scooter en het hek dat open ging. Mido veegde zijn voorhoofd af en liep met de hengst naar zijn stal. Daar ging hij rustig aan zijn hooi knabbelen en had geen aandacht meer voor mido. Mido grijnsde en liep naar voren waar hij Belando tegen kwam. "Je dochter is hier, en ze heeft een grote verrassing voor je" gniffelde hij. Mido had hem nog nooit zo gezien. Hij trok een wenkbrauw op en liep gauw naar voren. Hij hoopte maar niet dat het een vriendje was.. Daar was hij nog niet aan toe. "Heey lie...." zijn zin hield abrupt op toen hij zag wat er was gebeurd met het haar van Nikita. “O my god!” riep mido uit en liet zijn doek vallen die hij in zijn handen had. “Wat heb jij nu weer met je haar gedaan?” lachte hij. “Geweldig man!” zei hij en liep op zijn dochter af en voelde even aan haar haren. “Fantastisch! Ziet er echt heel leuk uit, net je moeders haar toen ik haar voor het eerst zag. Ze had toen alleen een iets donkerdere kleur dan jij. Maar wat vet! Dat je dat gewoon zo durft. Toen ik 16 was had ik zee blauw haar. Mijn moeder was pissig!” grijnsde hij. “Ik heb haar toen 2 weken niet gesproken omdat ze het geen porum vond. Maar ik was er echt blij mee. Uiteindelijk heb ik toen besloten om ander haar te nemen. Ik ben het toen maar zwart gaan verven en het voorste plukje bleef altijd een andere kleur. Dan was het rood, toen was het blauw. En nu ik ouder ben denk ik ag, ik ben geen 16 of 17 meer het kan er wel uit” gniffelde hij. “Maar terug bij jou. Geweldig meid! Ben je van plan het te houden? Heb je het Esmée al laten zien of nog niet? Ik wist dat je naar de kapper zou gaan, maar dat je dit zou laten doen had ik echt niet in je gezocht meid! Maar wat geweldig echt waar.” Grijnsde hij. Belando was ergens teleurgesteld merkte mido op. “Je dacht zeker dat ik pissig zou worden of niet?” vroeg Mido en grijnsde.”Nee hoor, dat zou fout zijn ik weet hoe ik vroeger was dus waarom zou ik haar dan straf er voor geven. En gedaan is gedaan. Je moet nu toch 3 maanden wachten voordat het er uit is gegroeid” giechelde Mido. “Ik dacht dat je met een vriendje thuis zou komen” biechtte Mido op. "Geloof me, daar ben ik echt nog niet klaar voor! Dus als je met een vriend thuis komt sms of bel me dan even van te voren dat ik me kan voorbereiden" zei mido en blooste een beetje. Hij kon het echt niet hebben dat zijn dochter zo snel ineens groot en ouder werd. Hij miste ergens de tijd nog dat ze zo klein was dat hij op zijn arm paste en dat ze samen door het park heen konden rennen. Ja ergens miste hij dat vreselijk. "Zeg je hebt volgende week je examens toch? Hoe gaat het leren?" vroeg mido en pakte de vuildoek van de grond en legde hem in de was mand. Vervolgens liep hij naar de keuken en begon pannenkoeken te bakken. Belando stond hem aan te kijken met grote ogen maar ging toen maar verder met opruimen van het huis."Ook zin in pannenkoeken?" vroeg hij en glimlachte naar haar. "Niet schrikken trouwens, er wonen nu meer mensen in dit huis" grijnsde hij. "En het kan zijn dat straks mijn nieuwe vriendin even langs komt" gniffelde hij. Mido was helemaal in love. Nerena was zijn toekomstige nieuwe vriendin dat wist hij zeker. "Maar vertel is, heb je al een vriendje? Of heb je al iemand op het oog? Of wil je daar liever niet over hebben? Trouwens hoe gaat het met je paard breezer? Want ik heb je namelijk opgegeven voor het aankomend NK springwedstrijd in Schoorl" grijnsde hij. "Dus je moet echt in topconditie zijn! Want ik ga je brengen volgende week” glimlachte mido. Mido begon de tafel te dekken terwijl de pannenkoeken bakten. “Uhm.. jou pannenkoek was.. Kaas annanas ham en tomaat toch? vroeg Mido bedenkelijk. Mido bakte alles prima en 4 voor Nikita. Ze waren erg machtig dus wist hij niet hoeveel ze der wilde maar hij kon er wel een berg van op. Mido legde de pannenkoeken op een bord en die voor nikita apart op een ander bord. “Alsjeblieft” glimlachte mido en ging zelf aan tafel zitten. “Zo vertel is over je dag vandaag” glimlachte hij en begon met zijn pannenkoek te besmeuren met stroop. HEEL VEEEL stroop. Mido nam een hap en smulde er ontzettend van. Hij luisterde aandachtig naar het verhaal van Nikita. “Wat ik heb gedaan? Uhm, ik heb Bliksem vandaag bereden. Dat ene grijze paardje. Volgens de eigenaar is het vals. Maar ik kan het gewoon bereiden en doen. Ik kan zelfs de hoeven uitkrabben. De meeste valse paarden laten dat echt niet doen. Hij is een beetje speels that’s all. Ik ben even naar mijn mangege geweest om te kijken hoe het ging. De paarden maken het goed, en de stalhulpen doen het prima. Dus ik vertrouwde ze wel even een aantal uurtjes alleen toe, zodat ik even hier de paarden kon helpen.” Mido gaapte en keek op de klok. Het was al weer half 7. De tijd vloog als je het leuk had of ergens heel druk mee bezig was. Mido moest vanavond niet vergeten de stallen nog uit te mesten want de volgende dag zou de inspectie komen. Toen ze klaar waren met eten ruimde Mido zijn spullen op. “Zo, zin om film te kijken?” vroeg Mido en gaf zijn dochter een klapzoen op der voorhoofd. “ieuw! Je haar stinkt nog naar haarverf” proeste hij uit. Mido grijnsde speels naar zijn dochter.

1

Nikita schrok even toen ze haar vader Omg hoorde zeggen. Ze was bang dat hij echt zou gaan flippen maar het tegenovergestelde gebeurde. Hij vond het helemaal geweldig en had niet gedacht dat ze het zou doen. Toen hij zei dat ze op haar moeder leek keek ze even raar op maar al snel schoot Nikita in de lach over hoe haar vader reageerde op haar haarkleur. Toen hij vroeg of ze het ging houden knikte ze ja. ”Zeker wel vind het een leuke kleur beter dan me eigen kleur. En nee Esmée heeft het nog niet gezien. Ik ben vanaf de kapper gelijk hier heen gekomen.” Nikita liep achter haar vader naar beneden en zo naar de keuken. Ze schoot helemaal in de lach toen haar vader tegen Belando begon te praten. Toch was het apart Nikita was helemaal niet vaak bij Mido maar toch begon ze aardig op hem te lijken. Hij wilde haar dus niet straffen omdat ze op hem leek. Nikita ging aan de bar zitten en keek naar haar vader terwijl die begon te koken. Toen hij over de examens begon was Nikita benieuwd hoe hij wist dat ze volgende week examens had. ”Ja klopt en ik hoopte eigenlijk dat jij het een beetje met me wilde door nemen.” Ondertussen was Nikita een appel aan het schillen omdat ze best trek had gekregen. Net toen ze een hap van de appel nam vroeg haar vader of ze pannenkoeken wilden. ”Lijkt me lekker pap.” Vaak als ze bij haar vader was aten ze pannenkoeken omdat ze dat vroeger samen aten. Nikita der mond viel open toen Mido vertelde dat hij een nieuwe vriendin had. Maar al snel begon Mido over een ander onderwerp. ”Ho wacht even nieuwe vriendin? Mis ik iets pap. En nee ik heb nog niet een vriendje en ook nog niemand op het oog. Wees maar niet bang mocht ik ooit iets voor iemand voelen laat ik je wel eerst kennis met hem maken. “ Ze wilde veel vragen over zijn nieuwe vriendin maar haar mond viel open toen hij vertelde dat hij der had opgegeven voor een Nederlands kampioenschap springen. Helemaal schrok ze toen hij zei dat het al volgende week was. ”E e e e ehum ja Breezer en ik worden steeds beter. Had je dat niet eerder kunnen zeggen. Maar Breezer en ik zijn lang niet zo goed als die mensen op het nk.” Diep van binnen gierde de zenuwen nu al door haar lichaam. Hoe kon haar vader het haar aandoen om zomaar haar voor een wedstrijd in te schrijven. Agh misschien zou het ook wel goed gaan op de wedstrijd. Zij en Breezer moesten deze week dan maar goed gaan oefenen zodat ze nog beter werden. Toen haar vader vroeg wat haar pannenkoek ook alweer was kwam ze weer uit de stress zone. ”Ja dat heb je helemaal goed.” Ze keek hoe hij ze in de lucht gooide en weer in de pan ving. Toen ze klaar waren begon Nikita e van te eten. ”Ze zijn heerlijk pap.” Het was weer gezellig zoals altijd. Nieuwsgierig vroeg Mido hoe haar dag was. ”Nou het was wel lekker omdat ik nu moet leren voor mijn examens heb ik geen les en heb ik nog even Breezer gereden voordat ik hier heen kwam. Nou ja voordat ik naar de kapper ging. Voor de rest niet zo veel. En wat heb jij dan gedaan?” Aandachtig luisterde ze naar wat haar vader had gedaan. Het was leuk om te horen dat hij plezier had om probleempaarden te helpen en dat zijn manege goed ging. ”Pap………… Kan je het me leren om met probleempaarden om te gaan? Misschien kan ik dan ooit bij je komen werken of misschien het stokje overnemen.” Toen ze klaar waren met eten zetten Nikita de borden en de rest in de vaatwasmachine. Ze wachten nog steeds op een antwoord van haar vader. Die ondertussen even over een film was begonnen. ”Heb je toevallig de nieuwste Harry Potter?” Ja nu ze eenmaal 16 was ging ze echt geen Frank en Frey meer kijken. Nu was het toch echt de spannender films. Wel kreeg ze zoals toen ze klein was een klapzoen op haar voorhoofd om de opmerking van haar vader schoot ze in de lach. ”Niet zo gek he als het nog maar net is gebeurd. Maar was je al klaar in de stallen of nog niet?” Nikita wilde echt zo graag in de stallen zijn. Toen ze hoorde dat de stallen nog gedaan moesten worden deed ze snel haar haren in een staart en rende naar de stallen. Fanatiek begon Nikita met het mesten van de eerste stal. Ze had de radio die in het gangpad stond aangezet en was vrolijk aan het mee zingen. Toen ze op keek zag ze dat haar vader in de staldeur opening was gaan staan. ”En wil je het me nog leren? Hoe je met probleem paarden om gaat en behandeld. Ik beloof dat ik serieus zal luisteren en alles doet wat jij zegt.” Ze was haast aan het smeken bij haar vader of hij haar alles wilde leren. Ondertussen ging Nikita wel vrolijk verder met het mesten van de stallen en het klaar zetten van het voer. Gelukkig was haar vader enthousiast over het idee dat ze alles wilde leren van hem. Nu had ze een excuus om vaker bij haar vader te zijn. Meer dan twee dagen in de week. Stiekem diep van binnen wilde ze dat het anders om was gegaan dat ze vijf dagen bij haar vader woonde en maar twee bij Esmée. Toen de stallen klaar waren ging Nikita even snel douche en ging toen naar beneden. Haar vader zat al in de mini bios te wachten. Ze gingen inderdaad Harry Potter kijken dat vond ze helemaal niet erg want ze wilde het nou eenmaal zelf. Van Belando kreeg ze een glas cola en een bak vol met popcorn toen ze eenmaal zat. Sinds ze Belando beter had leren kennen vond ze het helemaal geweldig om bij haar vader te zijn. Na de film stond Nikita op en gaf haar vader een kus op zijn wang. ”Weltrusten pap.” Nikita naar bed en viel als een roosje in slaap.


[Ik had der echt veeeeeeeeeeeel eerder oudere moeten maken xD want dit is me eerste lange post met Nikita en het zijn 1040 woorden ]

Mido knikte bedenkelijk. "Ja ik kan je wel helpen met je examens voor te bereiden" glimlachte hij. "Welke vakken heb je? Dan kan ik kijken of ik je daar mee kan helpen" glimlachte hij. Mido schoot in de lach toen Nikita zo verschoot over het nieuws van zijn misschien nieuwe vriendin. "Ze was erg down in het park .. ik vond haar en zong een liedje op m'n gitaar en toen klikte het meteen" grijnsde hij. Mido ruimde samen de tafel af met Nikita en liep toen even naar de woonkamer op wat spullen op te ruimen. Nikita rende gelijk door naar de stallen. Mido kon nu even na denken over het feit dat er nu bijna 5 mensen in zijn huis woonde. Ergens vond hij het niet fijn dat Isaura nog steeds hier woonde en dat tay ergens hier rond zwerfde overdag en s'avonds.. Maar hij moest er maar mee leren leven als die twee hier nog langer zouden blijven. Mido liep uiteindelijk naar de stallen toe om te kijken hoe het met zijn dochter ging. Ze was ijverig de stallen aan het schoonmaken. Grijnzend keek hij hoe ze het deed met de muziek hard op. "Je doet het uitstekend" glimlachte hij trots. Ze had nu al twee keer gevraagd of hij het haar ook wilde leren, met probleem paarden werken, maar ergens knaagde een pijnlijk gevoel in zijn maag. Hij glimlachte alleen maar. "Ik zal er over na denken goed?" glimlachte hij. Nikita liep naar binnen om te douche en hij liep alvast naar de mini bioscoop om de film er in te doen. Hij begon met spelen toen Nikita net binnen kwam lopen. “Net op tijd” grijnsde hij.
Na ongeveer 2 uurtjes was de film gedaan en ging Nikita naar bed. Mido kreeg een kus op zijn wang en weltruste en toen was ze naar boven. Mido ging onderuit in zijn stoel liggen en dacht diep na over de vraag die Nikita had gesteld. “Wil je me alsjeblieft leren hoe ik met probleem paarden moet werken pap?”. Ze vroeg het bijna smekend. “Meneer er is telefoon voor u” zei Belando. “Rond dit tijd stip?” vroeg Mido chagrijnig en pakte de telefoon over. “Ik hoorde wat u zei. Het spijt me dat ik inderdaad zo laat bel maar mijn paard doet echt heel raar.. Hij heeft net mijn zusje gebeten die nu in het ziekenhuis ligt met zware verwondingen en nu wil mijn vader hem verkopen maar dat wil ik niet! Please kunt u mij helpen?” vroeg ze bijna wanhopig aan de telefoon. Mido schudde even zijn hoofd en zuchtte diep. “Wanneer kunt u hem komen brengen?” vroeg hij. De vrouw aan de lijn haalde opgelucht adem. “Als het kan zo snel mogelijk, het liefst nu nog als het kan” zei ze beschaamd. Mido keek even gauw op de klok. “Waar woont u precies?” vroeg hij bedenkelijk. “Volgens de routeplanning hier zo’n ander half uur vandaan.. Red u dat nog?”. Het was ongeveer 10 uur dus zou hij tot half 12 op moeten blijven. Opnieuw slaakte hij een diepe zucht. Daar ging zijn vroege avond naar bed. “Natuurlijk ik wacht op u”. De vrouw bedankte hem van harte en ging gauw der paard halen. Mido liet zich zakken in de lig stoel en zuchtte nogmaals heel erg diep. “Het spijt me dat u zo’n moeizaam leven heeft mijn heer” zei Belando zwaar. “Ag, ik heb er zelf voor gekozen” zei mido met gesloten ogen. Na ander half uur stond het pik zwarte paard op stal. Hij was inderdaad niet bepaald vriendelijk. Mido zat onder de paardenbeet afdrukken in zijn arm. Mido had zijn hele gewicht aan zijn halstertouw moeten hangen wilde hij mee lopen. Mido plofte op de bank neer en viel daar in slaap.

De volgende morgen werd Mido wakker door de vroege morgen zon. Belando was al weer bezig met de tuin aan het besproeien met water. Mido keek op de klok. Het was pas half 6. Ineens bedacht hij dat hij de paarden eten moest geven. Gaf sprong hij van de bank af, maar dat had hij beter niet kunnen doen. Gelijk schoot het in zijn rug. Van ellendigheid ging hij maar gauw weer op de bank liggen. Kreunend van de pijn keek hij naar het plafon. Hoe moest hij de paarden nu eten geven? Belando wist niet hoe het moest of waar het stond en hoeveel elk paard moest hebben.. Ineens bedacht hij zich dat Nikita al lang moest rijden met Breezer. Ze kwam net binnen toen hij aan der dacht. “Liefje! ..” kreunde mido van de pijn. “Kan jij voor mij de paarden eten geven? Ik ben net door mijn rug heen gegaan dus dat gaat zo moeilijk..” mompelde hij en vervloekte zichzelf binnensmonds. Belando kwam aan lopen en hoorde wat er werd gezegd. Die ging gelijk een warme kruik halen. Binnen een aantal minuten was Mido helemaal ingestopt met een warme kruik onder zijn rug. “Ha thanx Belando” glimlachte hij en keek weer even naar zijn dochter. “Je mag elk paard eten geven, de laatste box daar moet je vandaan blijven begrepen?” zei Mido heel streng. “Ik wil niet dat je bij die box komt, die heb ik gisteravond al genoeg eten gegeven voor de rest van de nacht & dag van vandaag. Beloof me dat je daar niet heen gaat Nikita. Ook niet omdat je mega nieuwsgierig bent als je vader, gewoon niet doen! Het is daar te gevaarlijk om daar in de buurt te komen”Zei hij nogmaals streng.
Na ongeveer 2 uurtjes was hij weer beter. Hij stond voorzichtig op en nam een heerlijk warm douche. Hij waste zijn haren zorgvuldig en zijn lichaam natuurlijk ook. Toen hij eenmaal klaar was onder de douche ging hij naar zijn kamer en kleedde zich aan voor het paardrijden van vandaag. Gelukkig dat hij een lieftalige dochter had die het werk voor hem deed van vandaag. Mido liep fluitend naar buiten richting de stallen. Ineens kreeg hij door dat de laatste box leeg was. Met snelle passen stond hij nu bij de box van Shadow. Daar lag zijn prachtige dochter op de grond. Ze was zo te zien bewusteloos en ze had een flinke bloed bad rond haar gezicht en stro. Mido’s ogen puilden zo wat uit zijn ogen. Hij liet zich in het stro zakken op zijn knieën en keek of Nikita nog ademde. Gelukkig deed ze dat. Mido schreeuwde om hulp en al gauw stond Belando naast hem. “Ik regel dit wel af mijn heer gaat u opzoek naar het paard” zei Belando. Mido knikte rende naar de stallen en sprong op de rug van Bliksem. Die moest toch bereden worden zonder zadel vandaag. Mido greep op de heen weg gauw een lasso van de muur en Bliksem galoppeerden er vandoor. Mido zocht het hele bos af, de omliggende gebieden maar vond niks. Eenmaal op de terug weg zag hij de hengst eten van wat bladeren. Mido zwaaide met de lasso en greep hem pas de tweede keer. De hengst steigerde hoog maar ver kwam hij niet. Mido gaf aan Bliksem door dat hij kon gaan stappen. De hengsten bleven rustig naast elkaar lopen. Mido haalde opgelucht adem en ging terug naar huis. Daar zette hij Shadow op stal en deed Bliksem in de weide met een aantal wortels. Mido snelde zich naar binnen waar Nikita op de uitgeklapte bank lag tv te kijken en van de schrik te bekomen. Haar wond was dicht beplakt met pleisters en gaasjes. Belando had het schoon gespoeld en pleisters er op gedaan. Ze was al snel weer bij bewust zijn volgens Belando. Mido keek Nikita heel woedend aan. “Ben je wel lekker in je hoofd?! Komt het misschien door je haar kleur ofzo? Is je kleurspoeling in je hoofd gekomen ofzo?! Je had wel dood kunnen zijn Nikita DOOD ZEG IK JE! “ schreeuwde mido bijna. Mido ging naast zijn dochter op de bank zitten en gaf haar een knuffel en hield haar stevig tegen zich aan geduwd. “Niet meer doen beloofd! Ik schrok me het apen zuur!” zei hij kwaad maar de tranen liepen over zijn wangen van de schrik.

[ 1358 woorden meer kan ik ern iet van maken xD |}

Nikita had de hele nacht heerlijk door geslapen en werd nu wakker door de vogels die buiten aan het zingen waren. Ze trok haar deken over haar hoofd heen en schelden een beetje op de vogels. ”Rot beesten laat me slapen.” Jammer genoeg kon ze niet meer in slaap komen dus stond ze maar op. In haar eigen badkamer sprong ze even onder de douche en kleden zich daarna aan. Ze trok haar paardrijkleding aan omdat ze Breezer moest gaan rijden. Helemaal nu haar vader der had op gegeven voor een kampioenschap. Toen ze beneden kwam zag ze haar vader op de bank liggen met een pijnlijk gezicht. Blijkbaar was hij door zijn rug gegaan. Toen ze er was komen staan vroeg hij of ze de paarden wilde gaan voeren. Hij deed alleen heel geheimzinnig over de laatste stal waar ze echt niet mocht komen. Ze gaf even een vaag en kort antwoord pakte een broodje bij Belando vandaan en ging naar de stallen. Alle paarden gaf ze eten behalve de laatste stal en Breezer. Want Breezer moest eerst even werken voor dat hij eten mocht. Ze pakte Breezer uit haar stal en ging der borstelen. Na het borstelen zadelde ze haar op en nam ze der mee naar de springbak. Tijdens het trainen spookte de woorden van haar vader door haar hoofd. Ze begon nu toch wel erg nieuwsgierig te worden. Na het trainen van Breezer ruimde Nikita haar spullen op en gaf ze Breezer haar eten. Uit de laatste stal hoorde ze een boel geluiden. Voorzichtig liep ze richting de stal en keek. Ze kon niet goed zien wat er stond dus maakte ze uit nieuwsgierigheid de deur open. Voor ze het wist kreeg ze een hoef tegen haar hoofd aan en viel ze op de grond en lag tegen de muur aan. De hengst die er stond rende de stallen uit en Nikita lag bewusteloos op de grond. Ze kreeg niet echt mee dat haar vader haar vond en dat Belando haar naar binnen bracht. Eenmaal binnen kwam ze bij bewustzijn en voelde ze dat er aan haar hoofd gezeten werd. Uit reflex draaide ze haar hoofd weg maar het werkte niet want haar hoofd werd vast gehouden. Toen het voor bij was kreeg ze wat drinken van Belando en zetten hij de giga tv aan. Over haar heen lag een dekentje zodat ze niet koud werd. Net toen ze helemaal in een programma zat kwam haar vader binnen en begon tegen haar te schreeuwen. Of de kleurspoeling in haar hoofd was gekomen en dat ze dood had kunnen zijn. ”Ik ben toch niet dood ik heb alleen een wondje op me hoofd.” Ze wist zelf natuurlijk niet dat het best een wond was wat op haar hoofd zat maar goed dat was dat. Voor ze het wist had Mido haar in zijn armen en liepen er tranen over zijn wangen terwijl hij boos klonk. ”Je weet toch hoe ik ben zo nieuwsgierig als het maar kan. En ik wilde bewijzen aan je dat ik niet bang was.” Waarschijnlijk had ze ook een hersenschudding en dat werd dan niet een wedstrijd rijden. ”Ik heb trouwens de paarden wel eten gegeven. En Breezer heb ik al getraind. Ik mag nu zeker niet meer van je in de stallen komen? En de eerste tijd niet meer rijden. En je gaat vast ook Esmée bellen.” Nu ze ouder werd zei ze eigenlijk nooit meer mam over Esmée het was nu altijd maar haar naam. Misschien kwam het omdat Nikita erg goed wist dat Esmée niet haar echte moeder was.


[Srry maar 599 meer wilde het er niet worden.]

Mido streelde over haar hoofd heen. Hij was al iets gekalmeerd en haalde al weer normaal adem. Hij huilde eigenlijk nooit bij het bij zijn van Nikita maar hij was zich echt lam geschrokken. "Nee zo kinderachtig ben ik niet. Als Esmée ziet dat je een hoefafdruk op je voorhoofd hebt staan mag je het haar zelf gaan uitleggen. En ik weet dat je dan iets verzint zodat het minder erg lijkt en een groot ongeluk zodat je vader een probleem heeft" zei hij. Mido's stem was al weer wat rustiger. "Jawel je mag van mij in de stallen komen en je mag van mij ook rijden. Maar eerst ga jij straks naar het ziekenhuis om je hoofd na te laten kijken en daarna ga je eerst lang aan je huiswerk zitten voor je examens en dan mag je van mij weer gewoon je werk doen" zei Mido. "En lief je hoeft je echt niet te bewijzen voor mij" glimlachte mido met een scheve grijns op zijn gezicht. "Je bent hartstikke stoer dat weet je toch?" grijnsde hij en gaf zachtjes een kusje op haar hoofd. "Ik ga even iets te eten voor je halen en dan ga ik de auto voor je klaar maken om naar het ziekenhuis te gaan. Als we thuis zijn dan ga je aan je huiswerk en daar help ik je mee zoals gepland. En als we daar mee klaar zijn dan gaan we kijken wat we kunnen doen aan dat probleem paard" zei mido met ergens een bedenkelijke stem. "Maar dat ligt allemaal aan je uitslag van het ziekenhuis af" zei mido streng en stond op om wat te eten te halen voor zijn dochter. Hij haalde een bak met muesli en een kom met warme thee. Toen ze het had gekregen ging hij naar de jeep om het zo veilig mogelijk te maken tegen schokken. Toen dat eenmaal gedaan was liep hij even naar de stal van Shadow. Niet erg vriendelijk zag hij er uit .. Maar ergens zag Mido alleen maar heel erg veel angst. Mido zuchte diep en liep terug. Mido tilde zijn dochter in baby houding op en grijnsde naar haar. "Je bent erg licht voor een meisje Eet jij wel genoeg?" vroeg Mido en keek haar doordringend aan en liep met haar naar buiten zonder enkele moeite. Zijn spieren waren nu erg goed te zien in zijn zwarte t-shirt. Prachtige 6 -pack mooie grote borstspieren en natuurlijk huge armspieren. Ja Mido was heel erg veranderd sinds de breuk van Esmée en hem in een goede manier. Van Esmée kon Mido het niet zeggen ergens .. Het leek alsof ze harder was geworden. Dat kwam vast door hem. Ergens schreeuwde er een stemmetje dat Mido nu heel hard moest huilen, maar Mido was daar al lang over heen gegroeit. Mido liep met Nikita in zijn armen naar de jeep en legde haar daar op de achterbank neer. "Zo, lig je goed zo?" vroeg hij en grijnsde. Mido had in zijn jeep een soort brancard liggen dus daar kon ze op liggen. Mido stopte haar in en deed toen de deur achter zich dicht en stapte toen voor in achter het stuur in. Hij starte de jeep en reedt weg.Eenmaal bij het ziekenhuis aangekomen. Mido stapte de jeep uit en hielp Nikita weer uit de brandcard en liep met haar samen naar binnen naar de eerste hulp. De man achter de balie keek de twee aan en grijnsde naar Mido. "Ben je der nu al weer Mido? Dat is al de 5 x in 3 maanden!". De man hield abrupt op toen hij zag dat Nikita rood haar had en een rode vlek langs haar slaap. "OMG! IS HET ZO SLECH?!" riep de man bijna uit. Mido schoot in de lach. "Nee jho, haar haar is geverfd en ze heeft een harde tik tegen haar hoofd aan gehad, maar kan je iemand halen?" vroeg Mido. De man knikte en belde iemand. Binnen een aantal minuten stond er iemand voor hen. Mido liep met de vrouw mee en nikita volgde hen. De vrouw bekeek haar van top tot teen. "Zeg eens aaa" zei de vrouw en stak een stokje in haar mond. "Reflex goed in haar mond" mompelde ze zachtjes. Ze haalde de pleisters voorzichtig van de wond af en bekeek de wond. "Hm.." mompelde ze. Mido had al die tijd weg gekeken want hij werd altijd misselijk van menselijke bloed. “Zo” glimlachte de vrouw na een tijdje. “Je wond is nu gehecht en er zit een mooi gaasje voor zodat niemand het kan zien. Het is niet zo’n grote wond alleen heel erg diep. Je hebt mazzel meis je hebt voor de rest helemaal niks behalve die lelijke plek op je hoofd” glimlachte de vrouw. Mido haalde hoorbaar opgelucht adem. “Bedankt dokter”.
Samen verliet hij het ziekenhuis met Nikita. Hij deed de deur voor haar open en ze ging in de auto zitten en hij stapte in naast haar en reedt weg. “Nou heb je mooi mazzel gehad” zei Mido en bleef strak naar de weg kijken. “Alsjeblieft lieveling doe me dat niet meer aan.. Ik weet dat het vaker zal voor komen maar alsjeblieft kijk de volgende keer uit en als ik zeg tegen je dat je er niet heen moet dat je dat ook niet moet doen ongeacht of je nu nieuwsgierig bent ja of nee. Je ziet wat er van komt.. Als ik zeg dat je er beter niet naar toe moet gaan moet je dat ook gewoon van me aannemen.. Ik had je hem heus wel laten zien een deze dagen maar hij is nu gewoon nog wild.. Eerste stap van probleem paarden helpen laat ze eerst goed wennen aan hun omgeving zonder mensen” Zei mido. Een lange preek was het wel maar echt streng was het niet. Het was eerder een verzoek en een regel waar ze zich aan moest houden. “Ik wil dat je naar me luistert als het gaat om paarden helpen ok? Als je dingen wilt leren moet je luisteren en geduld hebben. Als je dat niet hebt word het erg moeilijk voor je .. “ mompelde hij en keek haar even vanuit zijn oog hoeken aan.
Eenmaal thuis aangekomen pakte Mido de examenbundels van Nikita er bij en bekeek ze even. Hij overhoorde haar een aantal dingen om te kijken of ze het wist, en als ze het niet wist dan legde hij het uit en ging weer verder met vragen. De laatste paar vragen waren het moeilijkst dus nam hij ze nog even door met zijn dochter. Na ongeveer 3 uurtjes te hebben gewerkt aan huiswerk keek mido even op de klok. Het was 2 uur s’ middags. “Nou, het is tijd dat we maar weer aan de slag gaan niet waar?” zei hij grijnzend. Mido stond op en kleedde zich gauw op om vervolgens weer naar de stallen toe te gaan. Hij zette de paarden op de weide die nu aan de buurt waren en de andere haalde hij weer van het land af. “Ik heb Bliksem hier” zei Mido en wees naar het paard in de stal. “Het is een springpaard en zijn baas zegt dat het een probleem paard is. Ik weet het nog zo net niet maar laten we is kijken hoe hij op jou reageert goed?” zei Mido en grijnsde naar zijn dochter. Mido haalde Bliksem, een witte ruin met hier en daar wat zwarte plekken, uit zijn stal en deed hem een halster om en klikte er een longeer lijn aan vast. Mido liep met hem de bak in en liet hem eerst een rondje stappen. Toen een rondje draven en toen over in galop. Bliksem reageerde al snel. Mido stopte deed zijn longeer lijn af en ging weer in het midden staan en klakte met zijn tong. Opnieuw begon Bliksem rondjes te rennen. Bliksem draaide algauw zijn oortjes naar binnen en begon op zijn lip sabbelen. Dat betekende dat Mido de volledige macht had over het paard. “Gezien wat hij deed?” vroeg Mido. Zonder ook nog maar iets te zeggen draaide mido zich om en deed zijn hoofd om laag. Bliksem hield abrupt op met Rennen en snuffelde over de grond maar had zijn ogen gericht op Mido. Mido deed niks. Bliksem liep nieuwsgierig naar Mido toe en legde zijn hoofd over zijn schouder en snuffelde aan de handen van Mido. Daar had hij een snoepje klaar liggen. “Tada” grijnsde mido. “En zo win je het vertrouwen van een paard” glimlachte hij. Mido gaf een klopje op de hals van het paard. “Keer proberen?” vroeg Mido en deed hetpaddock hek open. Bliksem volgde Mido om nog een snoepje, maar die kreeg hij later pas. Mido stopte het snopje in de handen van Nikita. "Ga maar in het midden staan ik wacht hier wel" grijnsde hij naar haar. Mido ging op het hek leunen en keek naar de twee. Bliksem werd nerveus merkte Mido ineens op. Zijn neusvleugels trilden een beetje en stonden wijdtopengesperd. "Zie je zijn neusgaten? Dat betekend dat hij gespannen is. Je moet eerst zelf rustig worden wil je zijn vertrouwen winnen lieverd" corrigeerde Mido.

Nikita der mond viel open toen haar vader zei dat ze het zelf aan Esmée moest vertellen. Okee dat had ze misschien wel verdient dat ze het zelf moest vertellen maar waarschijnlijk zou ze toch tegen Esmée liegen over wat er gebeurt was. Dat ze naar het ziekenhuis moest van haar vader vond ze maar niets. Ze kon niet tegen ziekenhuizen die geut was gewoon vreselijk. Toen hij zei dat ze haar echt niet hoefde te bewijzen keek ze hem aan. ”Voor mijn gevoel moet ik dat wel omdat ik zo weinig bij je ben.” Toen Mido eten ging halen zuchten Nikita even en zetten het geluid van de tv weer aan. Toen hij terug was kreeg ze een kom muesli en nog een giga kop thee. Ze had er helemaal geen zin in dus gaf ze het een Belando en zei dat ze het niet lusten. Gelijk vroeg hij of ze iets anders wilde maar dat hoefde ze toch echt niet. Even schrok ze toen haar vader der optilde en vroeg of ze wel genoeg at. ”Ik eet genoeg hoor wees daar maar net bang voor. Ik rij gewoon veel paard waardoor ik afval.” Eenmaal in het ziekenhuis kreeg ze een stokje in haar mond en werd ze gehecht. Beide dingen vond ze toch niet echt een succes. Onderweg naar huis kreeg ze weer een preek van haar vader over dat ze gevaarlijk was geweest en dat ze nooit meer zo nieuwsgierig moest zijn. Het leren van het huiswerk leek echt geen einde aan te komen maar gelukkig naar drie uur waren ze klaar en gingen ze naar de stallen. Nikita keek naar wat haar vader deed. Hij pakte een prachtig wit paard met hier en daar een zwarte vlek. Wat hij in de paddock met hem deed stond ze echt verbaast van te kijken. Het paard reageerde helemaal op wat haar vader deed ergens was het haast magisch. Toen hij vroeg of ze het ook wilde proberen moest ze even slikken. Zenuwachtig liep ze de paddock in en pakte de longeerlijn vast. In haar andere hand had ze het snoepje vast. Toen ze haar vader hoorde zeggen dat ze zelf rustig moest worden omdat hij het kon zien aan de neusgaten van het paard werd ze nog meer zenuwachtig. ”Misschien is het toch niets voor mij om het te leren. Jij doet het al jaren ik weet niet beter. En Bliksem zal echt niet zo bij mij gaan doen als bij jou.” Nikita werd steeds meer onzekerder als ze naar Bliksem keek.

Bliksem werd met de minuut ongeduldiger. Mido moest lachen. Hij sprong over het hek heen en ging achter Nikita staan. "Zie je" zei mido. Bliksems neus gaten werden iets minder groot en hij begon te grazen aan de kant. "Dat betekend dat hij zich op zijn gemak voelt ookal ben je nu heel erg zenuwachtig maar dat komt omdat ik er nu bij bent en hij mij vertrouwd. Ik weet zeker dat het je gaat lukken geloof me" glimlachte Mido. Mido ging weer naast de paddock staan en klakte met zijn tong. Bliksem keek op en spitste zijn oortjes en ging stappen. "Gewoon de longeerlijn losjes houden en het NIET als zweep gebruiken zoals de meeste mensen doen. Als je het vertrouwen wil opbouwen moet je het met je tong je gezag en stem doen wil het lukken" zei Mido goed op toon. Bliksem draaide zijn oortjes naar alle kanten toe maar niet naar de goede kant. Mido moest in zich zelf lachen. Als hij dit zou blijven doen dan zou dit nog wel een hele lange middag worden om het goed te krijgen. Mido ging op het hek zitten waardoor Bliksem even op keek toen hij langs liep. "Klak maar is met je tong kijken of hij reageerd" adviseerde Mido toen de hengst soepel liep. Bliksem snoof even maar keek nog steeds ongeïnteresseerd voor zich uit. Toen hij de klak hoorde van Nikita draaide hij zijn binnenste oor even heel snel naar binnen maar toen weer naar voren en schoot over in draf. "Nou dat is stap 1" glimlachte mido. Bliksem bleef soepel in draf lopen maar zijn neusgaten waren nog steeds te open om er rustig uit te zien en zijn spieren waren erg aangetrokken. "Ontspan je Nikita, je kunt het best ik heb alle vertrouwen in je dat je het met gemak kan! Als je er eenmaal klaar voor bent kan je Bliksem over laten gaan in galop" zei hij. Mido liet dit keer maar even nog de longeer lijn aan het halster vast voor het geval dat. De klak was iets te zacht maar Bliksem reageerde er vloeiend op. Mido hoorde in de verte een auto aan komen. Hij vroeg zich af wie het was, maar hij schonk er nu even geen aandacht aan. Belando zou het wel regelen. "Nou zie je wel dat je het kan" grijnsde Mido. Bliksem hield ineens abrupt halt. Mido zag zijn reactie. Hij keek met een gespitst gezicht naar de weg. "Volgens mij is zijn baasje er .." zei Mido teleurgesteld. Mido gaf het niet op dit moest de eigenaar zien! "Ga maar door lief! De eigennaar zal zo wel komen". Bliksem keek nog steeds nieuwsgierig naar voren. Mido klakte twee keer met zijn tong en Bliksem galoppeerde ineens heel sierlijk, alsof hij iets wilde laten zien aan zijn baas waarschijnlijk. "Oké, nu gaan we een grotere stap doen" zei Mido vast besloten. Mido sprong weer over het hek heen en maakte het halster los van de longeerlijn. "Zo, laat hem nu maar draven een tijdje tot hij zijn oortje naar binnen draait naar jou toe. Je rug naar hem toe keren en wachten goed?" zei hij. "Ik moet je heel even alleen laten nu, maar het komt goed ik kom zo terug! " zei Mido geruststelleng en liep naar voren. Belando was met de eigenaar aan het praten van Bliksem. Mido zei de eigenaar gedag. Het was een vrouw dit keer die hem kwam halen. "Hij is achter bij mijn dochter" glimlachte Mido en liet de vrouw zien waar. Mido zag dat ze zich net omdraaide en nog iet wat nerveus was. Des ondanks dat kwam Bliksem toch vragen om een snoepje om met zijn hoofd over de schouder van Nikita te gan om het snoepje te pakken. "Ziet u? Hij is genezen van wat uw man dacht dat hij had" glimlachte mido trots op zijn dochter. De vrouw kon het amper geloven. "Hij was zo vals toen we hem hier heen brachten.. Hij had mijn hond aangevallen, en mijn kleine zoon in de rolstoel.." zei ze verdrietig. Mido legde uit dat er niks aan de hand wa, maar dat hij gewoon een speels karakter had en dat hij er voor de rest niks aan kon doen. De vrouw dankte hem. "Lief als jij even Bliksem af wilt drogen dan ga ik de trailer in orde maken" glimlachte mido en gaf haar een knipoog. Mido liep naar de trailer van de vrouw en haalde er een aantal dingen uit om die vervolgens in haar achterbak te doen. Hij legde uit dat dit hem bang kon maken en dat het niet meer in de trailer mocht. Vervolgens legde Mido er een lik steen in wat hooi en een speeltje dat hij had gevonden op de rommelmarkt. "Zo hier is het klaar." Nikita kwam net aanlopen met Bliksem die helemaal vrolijk werd van de eigenaar. De eigenaar klopte haar paard even op zijn hals en deed hem toen vlug de trailer in. Ze bedankte Mido en Nikita en reedt toen weg in haar trailer. Mido gaf zijn dochter een knuffel. "Je was geweldig lieverd" glimlachte hij trots. "Morgen begin ik met Shadow" zei hij zachtjes. "Als je wilt mag je komen kijken?".

Nikita stond echt onzeker in het midden van de paddock. Ze bleef Bliksem goed in de gaten houden zeker na vanmorgen met het zwarte paard. Niet dat ze ineens bang was voor paarden maar in elk geval een stuk oplettender. Toen haar vader in de paddock achter haar kwam staan gebeurde er iets met Bliksem. Hij kalmeerde maar Nikita wist heel goed dat het kwam omdat haar vader nu in de paddock stond. Ze luisterde aandachtig naar haar vader en deed onbewust gelijk wat hij zei. Ze liet de longeerlijn iets vieren en hield hem ook losjes vast. Nikita zag dat Bliksem erg sterk op haar vader reageerde want hij keek gelijk op toen hij langs Mido liep. Nikita keek ook gelijk op toen ze de stem van haar vader hoorde die zei dat ze met haar tong moest klakken. Nikita deed een klak met haar tong en gelijk zag ze een oor naar haar draaien en ging Bliksem draven. Blijkbaar had Mido het door dat ze nog erg gespannen in de paddock stond. Hoe ze wist dat hij het door had wist ze niet zo snel. Weer kreeg ze een advies van haar vader en dat hij vertrouwen in haar had. Helemaal klaar voor galop was ze niet en dat kon je merken aan de zachte klak die Nikita deed. Toch hoorde Bliksem die klak en ging in galop over. Gelijk reageerde haar vader met zie je nou wel dat je het kan. Ineens uit het niets stond Bliksem stil Nikita begreep pas waarom toen haar vader zei dat het waarschijnlijk de eigenaar van Bliksem was. Omdat ze even uit der concentratie was gaf haar vader maar een klak met zijn tong waardoor Bliksem in galop ging. Opeens kwam haar vader weer in de paddock en vond dat het tijd was voor een grotere stap. Nikita der mond viel open van verbazing toen haar vader de longeerlijn van het halster los maakte. Nu moest ze hem om haar heen laten draven zonder lijn voelde haar vader zich wel goed bij zijn hoofd. En dan liet hij haar ook nog alleen. Gelukkig had hij verteld wat de bedoeling was. Nikita ademde even diep in en blies het uit. Ze klakte met haar tong en Bliksem ging in stap voorwaarts lopen. Na één rondje te hebben gestapt gaf Nikita weer een klak met haar tong en Bliksem ging draven. Nikita letten erg goed op zijn oor. Het leek haast wel dat hij nooit zijn oor naar haar zou draaien maar ineens gebeurde het wel. Nikita draaide haar rug naar hem toe zoals haar vader van haar wilde. Heel erg zelfverzekerd ging het niet. Het was toch een vreemd paard maar ineens voelde ze een hoofd over haar schouder. Het snoepje wat ze in haar hand had gaf ze als beloning. Ze was helemaal verbaast dat het haar gelukt was om het vertrouwen van Bliksem te winnen. Net toen ze hem een aai over zijn neus gaf hoorde ze haar vader praten tegen haar. Op zijn vraag of ze Bliksem wilde afdrogen en naar de trailer wilde brengen knikte ze ja. Ze pakte het halstertouw wat op de paddock rand hing en klikte die aan het halster vast. Ze nam hem mee naar de stallen en sponsde even het zweet van hem af. Daarna wreef ze hem droog met handdoeken en deed zijn manen nog even netjes. Ze bracht hem daarna naar de trailer en gaf hem over aan de eigenaar. Nikita voelde zich haast speciaal omdat ze het toch voor elkaar had gekregen om zijn vertrouwen te winnen. Voor ze het wist kreeg ze een knuffel van haar vader. ”Zo geweldig was ik nou ook niet hoor. Jij moest steeds mij corrigeren omdat ik het verprutsten.” Over de vraag of ze morgen wilde komen kijken als hij met Shadow bezig was wist ze nog geen antwoord. Ergens wilde ze helemaal niet meer in zijn buurt komen. Straks ging hij weer haar steigeren en misschien ging het dan wel helemaal mis. ”Ik weet niet was eigenlijk van plan om morgen goed met Breezer te gaan trainen.” zei ze met een onzekere ondertoon in haar stem. Waarschijnlijk wist Mido heel erg goed waarom ze niet wilde komen kijken. Nikita begon nu ook best moe te worden want ze had de hele tijd al knallende hoofdpijn. Aan haar ogen zag je ook dat het allemaal te veel van het goede was geweest. Het was pas vier uur maar ze was echt al op. Ze probeerde het voor haar vader te verbergen dat ze gewoon echt moe was. Jammer genoeg werkte het niet zo goed als ze hoopte. Haar vader zag meteen dat er iets aan de hand was en stuurde haar naar binnen. Met veel tegenzin ging Nikita naar binnen. Ze ging op de bank zitten en zetten de tv aan. Ineens werd de tv uitgezet en keek Nikita om. Belando zetten de tv uit. ”Tv kijken is niet goed voor u mejuffrouw.” Nikita keek Belando echt vuil aan. ”Sorry bevel van uw vader. Hij zei dat u moest rusten en dat ik daar voor moest zorgen. Hij is nu naar de ranch.” Nikita ging met haar armen over elkaar zitten en staarde maar voor haar uit. Ze zag dat Belando een glimlach op zijn gezicht kreeg waardoor Nikita nog vuiler ging kijken naar hem. Hij liep maar weg en kwam met een kop thee voor haar terug. Eigenlijk had Nikita er helemaal geen zin in maar pakte het toch maar aan. Om het nog erge te maken kwam Belando ook nog een dekentje brengen en dekte haar toen. Met een diepe zucht liet Nikita het maar toe.

[944 woorden ]

Mido was trots op zijn meisje. Ze had het gewoon gedaan! Mido glimlachte een beetje teleurgesteld dat ze niet kwam kijken, maar hij begreep waarom niet. "Het geeft niet lieverd. dat moet ik ook niet van je vragen" knipoogde hij naar haar. Mido kreeg door dat Nikita moe was. "Ga maar naar binnen lief. Ik weet dat je daar geen zin in hebt, maar dat is wel het beste Hup en geen tv" zei Mido en duwde haar naar binnen. Mido ging maar even kijken hoe het ging op zijn ranch. De stalhulpen hadden vandaag vrij dus hij had met een aantal vrienden afgesproken om het werk op te knappen die middag. Fluitend stapte hij in zijn jeep en reedt richting Goldcreek. Met zachte muziek van de radio op de achterggrond dacht hij diep na over een aantal dingen en zonk even weg. Het duurde daarom ook maar even tot hij door had dat hij al op zijn ranch was aangekomen. Eenmaal daar stapte hij uit en liep naar de stallen toe. "Heey maat!" riep een vriend en gaf hem een high five. Mido grijnsde en deed er aan mee. Mido liep naar zijn speakerkist die hij gekocht had van een oude vriend sloot hem aan, aan zijn mp3speler en zette hem aan. Muziek weer galmde door de stallen. Alle paarden stonden toch in de weides, dus die zouden er geen last van hebben. Hard mee zingend meste hij samen met zijn vrienden de stallen uit. "Gezellig was het wel hier met zijn allen de stallen uitmesten" grijnsde een vriend van hem. "Ja het stinkt alleen een beetje" gniffelde er 1. Mido grijnsde en ging gewoon verder.
Toen eenmaal al het werk was gedaan gingen de vrienden van mido naar huis en deed Mido nog wat administratie op de ranch. Het was nogal veel maar hij moest het vandaag af hebben. Een mega grote stapel werd met de minuut wat kleiner. Dingen moesten ondertekend worden door genomen worden. De wedstrijden moesten even worden door genomen van deze maand. Er waren niet veel. Mido zou zelf mee doen met Sensation aan een spring wedstrijd in Schoorl. Hij had er zin in. Alleen Nikita wist niet dat hij mee deed, en dat was het leukste aan de verrassing. Grijnzend ging hij verder. Rond een uur of half 8 was hij klaar met de administratie en liep naar zijn jeep. Mido keek even op toen hij een hinnik vanuit de stallen hoorden dus ging maar even kijken of alles goed ging. Een merrie was aan het bevallen. Mido rende naar de stal en zag nog op het laatste moment dat het veulentje er uit kwam. De moeder begon instinctief alles er af te halen van de veulen en likte het arme dier schoon. Het veulen kwam algauw omhoog. Het wankelde nog maar de bevalling was goed gegaan. Dat had Mido niet verwacht.. Blijkbaar was er een drachtige merrie aanboord gekomen. Mido gaf de merrie een klopje op haar hals en een aai over de neus van de veulen. Mido sloot de boel af en ging richting huiis. Het was al 8 uur geworden en mido stapte net de jeep uit toen Belando riep dat het eten klaar was. Ze aten redelijk laat dan bedacht Mido zich. Mido liep naar binnen en glimlachte even naar zijn dochter die op de bank in slaap was gevallen maar net wakker werd. "Heey lieverd" zei hij en gaf gauw even een kus op haar voorhoofd. "Even me omkleden". Mido liep gauw naar boven en kleedde zich om voor het eten.

Nikita was zich echt kapot aan het vervelen op de bank. Het irritantste vond ze nog dat haar vader gelijk had dat ze moe was. Haar ogen begonnen zwaar te worden en voordat ze het door had lag ze te slapen op de bank. Ongeveer vier uur later werd ze wakker en schrok een beetje omdat haar vader ineens voor haar stond. Hij ging zich nog even omkleden en kwam daarna terug. ”Okee is goed pap.” Toen hij weer terug kwam wilde hij gaan eten met haar maar ze had er niet echt zin in. ”Ik hoef niet te eten pap. Ik heb al gegeten toen jij weg was.” Natuurlijk had ze nog niet gegeten maar op school zeiden ze dat ze dik was dus wilde ze niet te veel eten. Terwijl haar vader aan de bar in de keuken aan het eten was zag Nikita Belando naar hem toe lopen. Waarschijnlijk ging hij iets geven ofzo. Nikita zakte weer onderuit en ging op der zij liggen. Ondertussen stond Belando te vertellen aan Mido dat Nikita helemaal niet gegeten had toen hij weg was. Wel had ze tv gekeken vertelde hij maar dat had hij uitgezet waar ze niet blij mee was. Belando liet het nu maar voor wat het was. Mido wist het nu dat zijn dochter tegen hem had gelogen. Nikita verveelde zich nu kapot op de bank dus besloot ze maar naar boven te gaan. Ze liep nog even langs haar vader. ”Ik ga naar bed.” Ze gaf hem een kus op zijn wang en wilde weg lopen.

Mido keek even Nikita onderzoekend aan maar hield toen zijn schouders op. "Wat jij wilt" zei hij en ging aan de keukentafel zitten en begon met zijn eten te verorberen. Belando kwam het nieuws vertellen. Mido zuchtte. Nikita kwam naar hem toe en gaf een kusje op zijn voorhoofd. Mido pakte haar pols vast en drukte haar op zijn schoot. "Luister jij eens goed mevrouw Cremfield" grijnsde hij en keek haar recht aan. "Waarom lieg jij tegen je vader?" zei hij en keek haar vragend aan. Hij was niet ech boos. Als ze een goede rede zou hebben dan hoefde ze niet te eten. "Ben je ergens bang voor? Of heb je geen honger? Zeg het me eerlijk, ik wil geen smoesjes horen beloofd?" zei hij en keek haar strak in de ogen aan. Mido wist eigenlijk wel wanneer ze loog maar wilde het eigenlijk nooit zien. Maar als hij om eerlijkheid vroeg dan wist hij meteen wanneer ze loog.

p mini post.. maar veel kan ik heir ook niet mee..

Nog voordat Nikita naar boven kon verdwijnen werd ze bij haar vader op schoot getrokken. Toen hij zei dat ze tegen hem loog kreeg ze het even benauwd. Waar had hij het over. Al snel kwam ze er achter dat het over het feit was dat ze zei dat ze had gegeten. Hij zou der echt niet laten gaan zonder een goed antwoord die hij geloofde. "Ik wil niet eten omdat ze zeggen dat ik te dik ben." Zoals elke vader zou doen kreeg ze een preek dat ze helemaal niet te dik was. "Ik ben wel dik moet je kijken wat voor buik ik heb." Het maakte niet uit wat Mido zou zeggen ze ging niet eten voordat ze ging slapen. "Vanaf morgen ga ik ook sporten elke dag. Dus niet alleen paardrijden maar ook fitnissen of zwemmen of iets anders zolang in maar afval." Snel stond ze op en ging naar boven. Niet dat het hielp want haar vader kwam gelijk achter haar aan. Snel ging ze naar haar badkamer. Toen hij aan de deur kwam riep ze dat ze net zonder kleren stond en dat hij dus nite binnen kon komen. Nikita had haar oor aan de deur en hoorde Mido weg gaan. Ze zuchten opgelucht en kwam de badkamer uit. Toen ze er uit was schrok ze want Mido zat gewoon op haar bed.

Mido luisterde naar wat ze te zeggen had en trok een wenkbrauw op. "Ben je gek? Je bent helemaal niet dik meis wie verteld dat jou? Als je maar wel genoeg eet hoor! Als je wilt afvallen moet je het anders aan pakken dan niet eten". Niet hielp wat Mido tegen dit meisje zei. Ze ging gauw naar boven en zei dat ze zou gaan fitnissen en gaan zwemmen. Mido maakte zich zorgen over haar. Sraks zou ze echt anorexia krijgen. Mido liep achter haar aan maar ze sloot zich zelf op in de badkamer met de mededeling dat ze naakt was. Mido zuchtte en ging op haar bed zitten. Mido keek haar strak aan toen ze de badkamer uit kwam. "Luister meisje. Ik ben nooit heel streng tegen jegeweest dan vanmorgen en nu, dus ik wil dat je ook goed naar me gaat luisteren nu. Als jij, want ik weet dat je 60 weegt, onder de 50 komt te wegen dan ben je heel erg de sigaar meissie. Ik stuur je dan naar een kliniek om weer aan te komen. Als jij wilt afvallen ga je dat op een gezonde manier doen. Dat betekend dat je s'ochtends eet tussen door eet s'middags eet tussen door eet en s' avonds eet. Begrepen? Als je gaat fitnissen paardrijden en zwemmen of what ever je ook gaat doen moet je goed eten en drinken. Dat is ook erg belangrijk om af te vallen veel water drinken minstens 2 liter per dag dat is dus een flesje s'ochtens leeg drinken tussen door drinken s'middags drinken en s'avonds drinken. Ik wil absoluut niet dat jij onder de 50 gaat wegen. Max is dus ook 55 begrepen?" zei Mido op een hele strenge toon en keek haar heel erg strak aan. "Elk weekend ga ik je wegen. Dus dat je dat maar weet". Met deze woorden verliet mido zijn dochters kamer en ging in zijn eigen bed liggen.

Nikita wilde eigenlijk helemaal niet luisteren naar haar vader met zijn preek. "Ten eerste het is mijn leven en mijn lichaam. Ten tweede ik weeg geen 60 maar 55 hoe durf je te zeggen dat ik meer weeg. En ten derde ik heb geen anorexia ." Nikita keek haar vader echt boos aan. Hoe durfde hij te zeggen dat ze 60 woog. Toen hij begon dat als ze onder de 50 ging wegen dat ze naar een kliniek moest viel haar mond open. "Ik ga nooit naar zo stomme kliniek. Als je me daar wel heen stuurt kom ik hier nooit meer en dan ben je me kwijt door jezelf." Het was alleen maar gedreig wat ze deed. Als ze ergens graag was, was het wel bij haar vader. "En ik ga echt niet elk weekend op een weegschaal staan vergeet het." Toen hij der kamer uit liep gooide ze boos een kussen achter hem aan. Ze liet zich boos op haar bed vallen en trok de dekens over haar heen.

Mido voelde een kussen tegen zijn achterhoofd. Hij schudde zijn hoofd en ging in zijn bed liggen. Algauw was hij vertrokken.
Eenmaal de volgende morgen. De wekker ging natuurlijk al om 5 uur s'ochtends af. Mido gaapte even en gooide zijn wekker uit frustratie tegen de muur aan en stapte met zijn verkeerde been uit bed. Mokkend liep hij naar zijn badkamer en ging onder de koude douh staan waar hij ookal niet zo vrolijk van werd. Schreeuwend kwam hij er onder vandaan en vloekte alles bij elkaar. "*PIEP* wat een gedoe" mompelde hij. Mido sloeg een handdoek om zijn middel en liep naar de ketel. Mido sloeg er met zijn vuist op en hij deed het weer. Met een big smile probeerde hij opnieuw de douch. Deze keer was hij wel warm genoeg. Nu was alleen zijn shampoo op. Met een chagrijnig gezicht kwam hij er weer ondervandaan. Droog zich af en ging zich aankleden. Geen onderboeken. Mokkend liep hij naar de waskamer en pakte daar een onderbroek vandaan en schoot in zijn werk kleding. Het was ondertussen al half 7. Anderhalf uur naar de klote voor niks. Mido rende naar beneden om vervolgens op zijn gezicht te vallen buiten in de honderstront. Vloekend rende hij terug naar binnen om zijn gezicht af te wassen met reinigings middel en antibacteriën er op te smeren. Mido schreeuwde naar belando dat hij het nu moest opruimen. Vloekend liep hij naar buiten en ging de stallen doen. Daar trefte hij al zijn paarden over het hele erf heen. "Nee... Nee alsjeblieft niet! Dit kan niet waar zijn. WAT HEB IK FOUT GEDAAN ?!" schreeuwde mido kwaad. Mido ging mokkend met zijn armen over elkaar tegen een boom zitten. "Jullie bekijken het maar" gromde hij kwaad. Na een half uur tehebben niks gedaan ging hij de paarden pakken. Hij deed ze in de weides, ging de stallen uit mesten en deed al het eten van de paarden in de stallen. Toen alles was gedaan ging hij de staldeuren checken. Allemaal waren de schanieren uit de staldeuren gesprongen. Mopperend ging Mido zijn gereedschapskist halen en maakte alle deuren binnen een uur. Eenmaal na dit klusje deed hij de paarden terug op stal en ging mido mokkend in het gras liggen in de zon. "En nu doe ik helemaal niks meer" gromde hij.
Even later kwam zijn dochter naar buiten met een chagrijnig gezicht.
'Ookal met het verkeerde been uit bed gestapt?" mopperde mido. Hij kreeg geen antwoord. "Nog steeds kwaad? Nou moet jij eens goed luisteren jongedame. Toen ik 16 was had ik anorexia. Ik moest van mijn ouders naar een kliniek en het hielp geen *PIEP*. Ik ben het zat om je te moeten commaderen wat het helpt blijkbaar geen *PIEP*. Dus of je gaat nu luisteren of je komt ook maar in zo'n kliniek en rot weg en komt nooit meer bij mij omdat je me haat." Mido was er helemaal klaar mee nu.

Om zeven uur ging der wekker af die ze giga boos uitsloeg. Ze trok de boos de stekker der uit. Ze was echt nog niet vergeten wat haar vader de vorige avond tegen haar gezegd had. Met nog steeds hetzelfde gezicht kleden ze zich aan en ging naar beneden waar haar vader tegen haar ging praten. Na zijn woorden van die avond er voor wilde ze helemaal niets tegen hem zeggen. Toen hij tegen der begon te praten over dat hij anorexia had toen hij 16 was schrok ze even. Tijdens zijn "preek" begon het tot haar door te dringen dat ze eigenlijk nu een onmogelijk kind voor hem was. "Ik wil niet naar zo kliniek en ik wil niet bij jou weg blijven. Ik wil hier zijn bij jou. En ik wil niet meer naar school want ze zeggen allemaal dat ik te dik ben." In haar ogen begonnen tranen te staan omdat ze het best moeilijk vond om het toe te geven aan haar vader. Vooral waarom ze wilde afvallen en al helemaal dat ze niet bij hem weg wilde. Nikita wilde snel naar de stallen rennen maar kreeg daar niet eens de kans voor.

[Klein flutje xD]

Mido keek recht in de ogen van Nikita die even schrok van hoe hij reageerde. Hij had er gelijk spijt van hoe hij tegen haar tekeer ging. Hij stond op en liep naar zijn dochter toe. "Het spijt me.." zei hij zachtjes en gaf haar een knuffel. "Noemen ze je dik op school?..". Mido zuchtte even en rok Nikita met zich mee en zette haar naast zich neer in het gras tegen de boom. "Luister.." begon hij zachtjes. Mido sloeg een arm rond haar schouder. "Toen ik zo oud was als jij ging ik naar een vreselijke school. Mijn ouders wilden dat ik na mijn middelbare school rechten zou gaan studeren. Maar ik was helemaal niet zo'n persoon maar mijn moeder wilde het heel graag. Ik werkte hard aan alles deed mijn best voor mijn vaders bedrijf om te laten zien dat ik een paarden freak was en geen politiek fanaat. Ik ging elke dag met een rot gevoel in mijn maag naar school. Daar werd ik gepest vanwege mijn haar mijn kleding style en mijn vriendinnetje. Ze was nogal breedt gebouwt zeg maar" grijnsde hij en gaf een okkernoot op het hoofd van zijn dochter. "Ik kreeg anorexia omdat mijn vriendin tegen me zei dat ik te dik was, dat ik lelijk was, en omdat mijn vrienden tussenhaakjes vijanden dat ook zeiden. Iedereen riep het. Uiteindelijk begonnen mijn ouders er ook mee.."gromde hij en keek voor zich uit na denken over vroeger. "Ik werd naar een kliniek gestuurd. Ik moest aankomen van ze want ik woog veelste weinig. Om precies te zijn 35. Ik was in kritieke stand terecht gekomen. Moest elk weekend naar het ziekenhuis voor controles en mijn lichaam deed het allemaal niet meer zo goed.." mompelde hij. "Na verloop van tijd mocht ik naar huis omdat ze er niks aan konden doen. Ik heb het zelf toen allemaal moeten doen meissie.. Ik heb zelf toen alles weer op normaal gewicht gekregen. Weetje waarom ik dacht Val dood iedereen? Omdat ik nog lang niet dood wilden. Ik kwam veel aan. At alles hield hier en daar niet alles binnen maar het werkte. Ik ging veel vetter eten en werd weer wat zwaarder. Ik werd 18 en ben toen uit huis gevlucht vanwege mijn ouders. Ik nam mijn kleine zusje mee..." Mido hield abrupt op toen hij terug dacht aan zijn zusje. Hij ging ergens anders verder. "En kwam hier Esmée tegen. Het was geweldig. Die jaren waren het beste van mijn leven" glimlachte Mido. "Toen ik hier net kwam wonen woog ik net aan 50 kilo. Ik weeg nu zo'n 80 kilo met al mijn spierballen" grijnsde mido en liet ze zien aan Nikita. "Ik heb 30 kilo aan spier hier zitten. Dat deed ik allemaal voor Esmée" zei hij en keek even treurig voor zich uit. "Maar nu heb ik jou en ik ben gelukkig zo als het nu gaat" zei mido en keek nikita aan. "Beloof me niet zo te worden als ik lieverd.. Je bent prachtig zoals je bent en dat zeg ik niet omdat ik je vader ben echt niet. Je bent mooi je weeg 55 en dat is al te weinig voor jou leeftijd en lengte. Je mag max 65 wegen met jou lengte en leeftijd. Dat is gezond. Je zit er dus zo'n 10 kilo onder! Dat is echt max lieverd.. Ik wil niet dat je annorexia krijgt echt niet.. Daar ben je veelste mooi voor. Wil je foto's van mij zien van vroeger toen ik zo oud was als jij op schoolfoto's? Je eet je daarna aan bolimia ik zweer het je " grapte mido.

Nikita keek raar op toen haar vader sorry zei. Eigenlijk moest zij sorry tegen hem zeggen. ”Jij moet geen sorry zeggen dat hoor ik te doen omdat ik zo onmogelijk rot kind ben. En ja op school noemen ze me dik en vet. Vaak ook nog varken.” Ze werd mee naar buiten genomen en tegen een boom aan op de grond gezet. Ze kreeg van haar vader zijn hele leven te horen. Ze besefte ineens dat ze heel erg op hem leek en waarom om hij wilde dat ze niet nog meer afviel. Na zijn verhaal vroeg hij haar te beloven dat ze niet zoals hem ging worden. En vooral dat ze niet meer mocht afvallen en dat ze al te licht woog voor haar leeftijd en lengte. Met andere worden moest ze eigenlijk aankomen. Maar als ze ergens al geen zin in had was het wel om aan te komen. Maar ja haar vaders kennende zou hij der helemaal vol stoppen met eten zodat ze wel aan ging komen. Toen hij vroeg of ze foto’s van hem wilde zien van zijn schooltijd toen hij 16 was keek ze hem even aan. ”Wordt ik daar blij van? Dat wil je zeker alleen maar laten zien zodat ik meer ga eten.” Ze was echt niet van plan om meer te gaan eten. Ze kon nu een hele dag leven op 1 bakje yoghurt met fruit, 3 rijstwafels met kaas en ’s avonds een klein beetje warm eten. En af en toe tussen door een appel of een ander stuk fruit meer kon ze echt niet kwijt. Ook at ze nooit chips of snoepjes net als patat dat hoefde ze ook niet dat was te vet naar haar zin. ”Pap wil je me helpen trainen voor het NK. Ik ben bang dat ik alles fout doe qua training.”

Mido moest lachen toen ze vroeg of ze der blij van werd. "Nou niet bepaald. Je vader was nogal een nerd en heel erg dun. Je kon al mijn ribben tellen. En als je je best deed kon je mijn ingewanden zien zitten door mijn lichte huid heen" grijnsde hij. Mido gaf haar een knuffel. "Lief je hoeft niet aan te komen. Zolang je maar op 55 blijft .. Probeer in iedergeval dan op gewicht te blijven. Laat die kinderen praten wat ze willen. Jij bent mooi zoals je bent. Of je nu 100 kilo weegt of 55. Je bent mooi lieverd echt waar. Ik weet zeker dat jij straks een vriendje krijgt die jou gelukkig maakt en je elke dag gaat vertellen hoeveel hij van je houdt en hoe mooi je bent en hoe slank" grijnsde mido. Zijn dochter vroeg of hij haar wilde helpen met trainen. Mido glimlachte. "Tuurlijk wil je oude vader dat" grijnsde hij. Mido stond op en keek op zijn horloge. "Maar nu moet jij naar school toe, en zie ik je vanavond op de ranch met Breezer" grijnsde hij. "Dan gaan we eens kijken hoe hoog jou paardje kan" grijnsde hij en gaf zijn dochter een klapzoen op haar voorhoofd.