Let no one else -Open-

Flicka werd gewekt door de vroege zonnestralen die haar stal binnen schenen. Ze brieste en liep naar de deur van haar stal waar ze hinnikte. Ze zou haar eten toch al moeten hebben. Flicka's oren schoven naar voren toen ze voetstappen in de stalgang hoorde. Eten? Dacht Flicka. Maar toen het geluid dichterbij keek ze tussen de 'tralies' door naar een meisje. Ze zag er aardig uit en fluisterde: "Hallo schoonheid" Waarop Flicka brieste als een soort antwoord. Ze had geen eten bij zich, merkte Flicka maar dat maakte haar even niks uit. Er werd maar zelden op haar gereden terwijl ze veel talent had. Ook werd er niet echt naar haar om gekeken. Ooit zou ze een eigen baasje krijgen die om haar geeft en meer met haar deed. Ze was zelf ook nog nooit in het bos geweest alleen in het grote weiland achter de stallen. Het meisje aaide Flicka over haar neus, iets wat iemand lang niet meer gedaan heeft. Flicka brieste weer even kort en keek het meisje lief aan.

- hetzelfde

Een mooie witte merrie. Maar het zag er naar uit dat dit paard al een tijdje niet meer verzorgd was. Syrena graaide een appel uit haar zak en legde die in de voerbak van de merrie. Toen pakte ze wat borstels uit de zadelkamer en deed voorzichtig de boxdeur open. Zacht begon ze met de harde borstel over de vacht van de merrie te strijken. Syrena lette goed op de stand van de oren van de merrie, zodat ze haar geen pijn zou doen. Toen begon ze wat harder te borstelen, want het moest er wel af. Hoe lang stond ze al in deze box? Ze zou zo wel even een wandeling met de merrie kunnen maken. Syrena legde de borstel weg en pakte de hoevenkrabber. "Zeg maar als het pijn doet" zei ze tegen de merrie, en ze liet haar hand langs haar been gaan om de hoef op te pakken.

Het meisje leek aardig en het leek er ook op dat het meisje Flicka echt begreep. Ze pakte borstels en liep de stal van Flicka binnen. Zacht begon ze Flicka te poetsen. Flicka vond het fijn, al dat vuil van het vacht dus haar oren stonden opzij en ze liet haar hoofd hangen. Toen ze wat harder begon te borstelen bleef Flicka hetzelfde voelen. Toen ze klaar was met poetsten legte het meisje de borstels weg en pakte een hoevenkrabber waarmee ze de hoeven van Flicka uitkrabte. Bij elk been deed Flicka braaf haar hoef omhoog zodat het voor het meisje makkelijker werd. Flicka zou graag naar buiten willen. Lekker galopperen, of rijden kan ook. Maar dan niet de mensen die dat normaal ook deden want die reden veel te ruw. Flicka werd in haar mond getrokken en ze werd vaak geslagen. Ze snapte er ook helemaal niks van als ze en hard in haar mond getrokken werd en een tik kreeg. Ze liep achteruit, want dat zou normaal zo zijn maar dat bleek dan fout te zijn. Het leek wel of niemand om haar gaf. Maar het meisje had toch wat speciaals, iets wat ze kan vertrouwen. Het koud briesje waaide de stal binnen en Flicka brieste. Wat zou ze graag willen rennen.

De merrie gaf braaf haar voeten en Syrena wist het zeker; dit was het perfecte paard voor haar. Ze deed de merrie een halster om, die ze altijd mee had; met nep bont bij de neus in bij de oren. Ze deed het langzaam om bij de merrie, en telkens als ze bewoog bleef Syrena stilstaan. Toen klikte ze het halstertouw vast en deed de staldeur open. Terweil ze naar buiten liep klikte ze het touw aan de buitenste ring van het halster en knoopte het andere eind aan de andere kant. Toen sprong ze er zonder moeite op de witte warme rug van de merrrie. Ze vond het heerlijk. "Vertrouw me meisje. Ga maar rennen" Syrena had ervaring, en was niet gewent om met zadel te rijden, alleen op een westernzadel, maar zo rijden vond ze het fijnst.

Het meisje deed een halster om, maar deze keer geen oud vies halster maar een mooi nieuw halster met bondjes. Braaf hield ze haar hoofd stil terwijl het meisje het halster om haar hoofd deed. Flicka stapte achter het meisje toen ze de stallen uit liepen en nu buiten stonden. Ze brieste en ademde de frisse lucht naar binnen. Het meisje klikte het halstertouw nu aan de grote ring aan de zijkant van het halster en het uiteinde aan de andere kant. Flicka vroeg zich af wat ze nu weer ging doen. Het meisje zette zich af en kwam zacht neer op de rug van Flicka. Dit had Flicka nog nooit gedaan. "Vertrouw me meisje. Ga maar rennen" Zei het meisje. Flicka draaide haar hoofd even om zodat ze het meisje op haar rug zag. Moest ze dit wel doen? Vroeg Flicka zich af. Maar als het meisje het vertrouwde moest Flicka dat ook wel doen en ze zou nu het liefst gaan rennen. Dus Flicka steigerde laag en zette zich af naar de galop. Heerlijk vond ze de frisse wind door haar manen. Ze galoppeerde vol uit en maakte grote uitstrekte sprongen. Het meisje klemde haar benen tegen Flicka's vlak en hield haar manen vast. Flicka vond het niet erg en galoppeerde lekker door. Maar toen ze bij het begin van het bospad kwamen stopte Flicka. Misschien moest het meisje nog weg of wilde ze het bos niet in. Flicka wilde maar al te graag, ze was daar nog nooit geweest. Maar altijd als ze probeerde te ontsnappen door het bospad te gebruiken werd ze pijn gedaan en stond ze soms wel langer dan een week op stal. Maar dit mens was goed, dat wist ze nu zeker.

De merrie keek even of ze echt op haar rug zat en Syrena lachte. "Zeg ik heb dit vaker gedaan hoor! Ik ben Syrena trouwens. Mag ik jouw Flicka noemen?" die naam paste wel bij de merrie. De merrie steigerde laag en sprong aan in volle galop. Syrena hielt zich vast aan de manen en probeerde ontspannen te zitten. Ze ging vloeiend mee met de beweging en genoot enorm. Ze haalde even adem en liet de manen los, en spreidde haar armen. Met gesloten ogen bleef ze zo zitten. Toen voelde ze dat de merrie in draf over ging en toen stopte. Syrena keek voor haar. De merrie wilde het bos in, maar wachtte duidelijk op haar goedkeuring. Toen hoorde ze boze stemmen achter haar. "Hee paardendief! laat haar gaan!" Syrena verstijfde. "Kom op meisje rennen!" spoorde ze de merrie aan. Toen ze weer voor haar keek kwam er een greins op haar gezicht. Dit had ze altijd al willen doen, op een paard vluchten voor mensen. Ze ging voorover zitten toen ze zag dat het bospad leidde naar een cross country parcour. Dat werdt springen! Syrena hielt zich goed vast en keek hoe de eerste sprong steeds dichterbij kwam....

Ze wachtte maar legde haar oren in haar nek toen ze boze stemmen achter zich hoorde. Ze herkende de stemmen en hoefde niet eens achterom te kijken om ze te herkennen. Al vaak had ze deze boze stemmen gehoord. "Kom op meisje rennen!" Zei het meisje en spoorde aan. Flicka twijfelde geen seconde en schoot weg. Ze voelde hoe het meisje zich meer ontspande en haar manen los liet. In de verte zag Flicka een cross country parcour. Ze moest dit doen, anders zou ze weer terug moeten naar die vreselijke mensen. De paar boomstammen en de waterbak nam ze snel en foutloos. De laatste hindernis was hoog maar ook die deed ze perfect. Het meisje hield haar manen tijdens het springen wel vast, maar dat was natuurlijk logisch. Flicka brieste. Die gemene mannen zouden haar nu vast niet meer vinden. Na een paar meter uit gegaloppeerd te zijn stopte Flicka en hijgde. Ze had een natte hals, niet alleen van de waterbak, maar ook van het zweet. Ze heeft nog nooit zo hard gegaloppeerd en hindernissen genomen. Hijgend draaide ze haar hoofd naar het meisje.

De merrie twijfelde geen seconde en sprong direct aan in galop. De hindernissen nam ze foutloos. Syrena ging vloeiend mee met de bewegingen van Flicka, die duidelijk bang was voor de mensen, net als zij. Toen ze uit het cross country parcour waren nam Syrena licht contact op met het halstertouw, zonder te trekken, om te vragen om te gaan stappen. De merrie deed het braaf, zo konden ze even uitrusten. De hals van de merrie was nat van het zweet. Syrena trok haar hoed recht terweil ze de merrie op haar hals klopte.

Flicka werd op haar hals geklopt en Flicka brieste nog eens. Rustig stapte ze naar het gras om daar een paar plukje te pikken. Ze voelde hoe het meisje van haar rug gleed en zag in haar ooghoeken hoe het meisje bij Flicka in het gras ging zitten. Waar moest ze nu naartoe? Vroeg Flicka zich af. Gingen ze naar het huis van het meisje? Of was er nu geen plek waar ze heen konden gaan? Er was wel degelijk een klik tussen haar en Flicka. Flicka moest er nu niet aan denken om terug te gaan naar haar oude stal waar ze zo behandeld werd. Nooit wilde ze meer zo behandeld worden, ze zou nu ook alles voor het meisje doen. En Flicka begon haar langzamerhand ook te zien als 'haar mens'. Ze was benieuwd of het meisje een eigen huis had met een stal voor Flicka waar ze elke dag de aandacht kreeg die ze nodig had. En lekker in het bos rijden. Flicka sprong even opzij van een vogel die opvloog vanuit de bosjes. Bijna wou ze weggalopperen maar dan was ze weer alleen.

Toen de merrie gestopt was gleed Syrena van haar rug en liet zich op het gras zakken. Ze voelde haar keel kloppen en stond even later weer op. Ze wist nog wel een plek waar ze allebij konden wonen. Ze keek naar Flicka en liep door het bos heen, met de hoop dat de merrie haar zou volgen, maar iets zei haar dat dat wel zou gebeuren. Ze liep een tijdje snel door, bang om mensen tegen te komen. Na een tijdje kwamen ze bij een huisje, met een stal ernaast. Ze zette Flicka vast bij de stal en deed hooi en stro in de stal. Ze controleerde even of er geen gevaarlijke dingen waren, en timmerde hier en daar nog wat recht. Toen zette ze Flicka erin, en keek of haar nog wat ontbrak.

Het meisje stond op en liep weg. Laat ze mij nu alleen? Dacht Flicka. Flicka liet dat niet gebeuren en liep gewoon achter haar aan. Het meisje begon sneller te lopen dus ook Flicka stapte sneller. Ze hinnikte laag toen ze bij een huisje kwamen met een stal erachter. Het meisje leidde Flicka erin en Flicka stond lief naar het meisje te kijken. Flicka was nog een beetje nat en van het stilstaan werd ze een beetje koud. Hier en daar staken nog wat dingen uit maar dat werd al snel verholpen door het meisje. Ze schraapte even met haar hoef en keek het meisje vervolgens weer aan. Haar oren stonden naar voren.

Tot haar verbazing zag ze dat ze Flicka totaal bezweet in de stal had neergezet. Wat stom! Ze kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Snel klikte ze het halstertouw vast en stapte met de merrie wat rondjes, net zo lang tot ze droog was. "Sorry meisje, ik zit gewoon met mijn gedachten ergens anders..." verondschuldigde ze zich. Toen zette ze Flicka weer in de stal, krabde haar hoeven uit, borstelde haar en deed haar een stal deken om. Het was wel lente, maar nog kon het s'nachts koud zijn. Ze liep naar de hut en kwam terug met bix dat ze in de voerruig deed. "Eet smakelijk meisje." zei ze. Ze pakte haar fiets en reed naar de snackbar. Daar haalde ze een patatje en reed weer terug naar de stal, waar ze de box in stapte en haar eten op at.

Toch klikte het meisje het halstertouw weer aan Flicka's halster en begon te lopen net zolang tot Flicka droog was. "Sorry meisje, ik zit gewoon met mijn gedachten ergens anders..." Verontschuldigde het meisje. Flicka voelde Syrena's verdriet en gaf een zacht duwtje tegen haar arm als meedeleven. Ze leidde Flicka haar stal weer in en deed een warme deken op haar rug. Ook dat heeft Flicka al lang niet meer op haar rug gehad. Ze hinnikte laag toen ze Syrena aan zag komen met was bix. Jeetje, wat had zij een honger. Meteen begon ze te eten maar keek even op toen ze Syrena weg zag gaan. Flicka wist dat ze terug kwam dus at gewoon verder. Toen Flicka haar bix op had zag ze haar baas ook weer terug komen. Ze had iets bij zich dat vies rook, vond ze. Syrena kwam bij Flicka in de stal zitten en at haar eten op. Nieuwsgierig snuffelde Flicka aan de gele stokjes in een bakje. Het rook vies dus Flicka trok haar hoofd weer weg en nieste. Flicka had een drukke dag achter de rug dus liet ze zich in het stro zakken en ging liggen. Best dicht bij Syrena maar niet zo dichtbij dat ze haar aanraakte. Ze voelde koude lucht de stal binnenwaaien, gelukkig hield de deken Flicka warm.

Nieuwschierig snuffelde de merrie aan haar eten, maar trok toen met een vies gezicht haar hoofd weer weg. Syrena wenkte met haar hoofd naar het hooi wat ze klaar had gelegd. "Dat kan je ook nog nemen als je honger hebt meisje" zei ze zacht tegen de merrie. Maar Flicka liet zich zakken tot ze redelijk dicht bij Syrena was. Ze voelde de warme adem op haar been en lachte. Ze gooide het bakje patat weg en pakte een deken voor zichzelf. Ze zou wel hier slapen, veel warmer dan in de hut dat wist ze zelf ook. Ze zouden gewoon van woonplaats naar woonplaats trekken, tot ze een geschikt iets hadden gevonden. Syrena was gewent aan dat leven.

Toen Syrena haar eten op had gooide ze het bakje weg en pakte ook een deken voor zichzelf. Flicka was benieuwd wat ze morgen gingen doen. Van al het nadenken werd Flicka moe en viel in slaap met haar hoofd op Syrena's been.

De volgende morgen:
Flicka werd gewekt door de vroege zonnestralen die de stal binnen schenen. Ze draaide zodat ze Syrena niet zou raken bij het opstaan en stond op. Ze stak even haar hoofd naar buiten en ademde de frisse ochtendlucht in. Ze brieste en toen ze stro hoorde bewegen keek ze achter zich en zag dat Syrena inmiddels ook wakker was. Ook zij stond op en Flicka wachtte op een commando van Syrena van wat ze gingen doen. Flicka verwachtte niet dat ze daar heel lang zouden blijven. Het was zeker geen plek om te wonen dus waarschijnlijk gingen ze rond trekken van plek tot plek. Erg vond ze dat niet, een beetje avondtuur kan nooit kwaad.

Toen viel Flicka in slaap, met haar hoofd op haar been. Syrena glimlachte terweil ze haar wang aaide. Zijzelf bleef nog wakker. Een beeld van vroeger hielt haar wakker.

Moedeloos was ze, ze had geen enkele kans. "Nou, ga je nog wat doen?" weer een klap. Met een bloedende arm lag ze nu op de grond. Na dat ze een harde trap in haar rug had gekregen hoorde ze de voetstappen weggaan. Ze draaide zich om en tilde zich aan het hek omhoog. Waarom deden ze dit? Omdat zij niets terug deed?

Een traan gleed over haar wang. En dat was nog maar twee jaar geleden, toen was ze weggelopen, had ze van plek naar plek gezworven. Na een tijdje viel ze toch in slaap

Volgende morgen
Bij het horen kraken van het stro keek ze op. Flicka was opgestaan en keek naar buiten. Syrena stond op, en aaide Flicka over haar hals. Veel had ze niet geslapen, de hele nacht had ze liggen huilen om het beeld wat niet uit haar hoofd ging. Was dit nog normaal? Ze liep met Flicka de stal uit, en terweil ze het halster weer tot hoofdstel maakte, dacht ze aan waar ze heen zouden gaan. Nu zou ze geen plek meer weten... Maar misschien wist Flicka wat. Dan zou ze de merrie gewoon vrije teugel geven. Maar eerst poetste ze de merrie grondig, waarna ze erop klom.

Syrena aaide Flicka over haar hals. Flicka voelde het verdriet van Syrena en legde haar neus tegen haar schouder waar ze even blies. Syrena maakte het halster weer tot een hoofdstel en deed het rustig om het hoofd van Flicka. Flicka werd grondig gepoetst en ook deze keer genoot Flicka er met volle teuge van. Syrena klom weer op de rug van Flicka en Flicka brieste. Ze was hier nog nooit geweest maar ze zou op een gegeef moment vast wel een plek of dier ruiken waar ze zouden kunnen overnachten. Ze kreeg lange teugel en Flicka wachtte eventjes op commando en stapte toen rustig weg. Ze was nog een beetje stijf van de kou maar het zou niet lang duren voordat ze weer warm was. Na een paar meter gestapt te hebben keek ze even om en draafde toen aan. Even sprong ze opzij toen een bosje naast het pad bewoog. Syrena kukelde via de andere kant er vanaf. Schuldig stapte Flicka op Syrena af en snuffelde aan haar. Maar gelukkig stond Syrena gewoon weer op en sprong weer rustig op de rug van Flicka. Vrolijk draafde Flicka weer verder. Haar oren stonden naar achter, niet omdat ze boos of shagarijnig was, maar omdat anders de koude lucht in haar oren waaide. Met gestrekte hals draafde Flicka over het ruiterpad. Ze snuffelde aan alles wat ze tegen kwam en afentoe pikte ze een blaadje mee.

Ze stopte toen er oppeens 2 mannen op zwarte paarden hun pad blokkeerde. Flicka rook kwaad en zette een paar stappen achteruit met haar oren diep in haar nek. Gevoelens en bedoeling kon Flicka goed merken, dat heeft ze altijd al gekunt. Ze wilde niet terug, want ze moesten een nieuwe plek vinden om te slapen. Nu was de enige uitweg het pad af en tussen de bomen door. Ze zouden later weer terug op het pad kunnen raken. Het bos zag er dicht uit maar de mannen reden nu op hen af. Flicka steigerde laag en sprong opzij aan in de galop. Ze zigzagde tussen alle bomen door en hijgde. Konden die mannen hun niet gewoon met rust laten? Was Flicka dan toch wel speciaal voor hun geweest? Maar Flicka dacht daar nu niet over na. Het enige wat in haar hoofd zat was wegkomen van die verschrikkelijke mannen. Ze kon niet achterom kijken want dan zou ze tegen een boom botsen maar ze hoorde de bladeren en takken nog achter haar kraken en het waren niet haar eigen hoeven die neerkwamen op de bladeren. Op een gegeef moment kwamen ze bij een rivier. Hij was best breed maar er was geen andere uitweg. De mannen en hun paarden kwamen duidelijk dichterbij dus ze moest er overheen. Flicka stapte naar achter om een aanloop te nemen. Ze was zenuwachtig maar toch wel selfverzekerd. Ze galoppeerde hard en sprong met een reuze sprong over de snelstromende rivier. Met een zucht stopte Flicka aan de andere kant van de rivier en draaide zich naar de mannen die verwonderd met open mond stonden te kijken. Flicka hinnikte trots en draaide zich om op weg naar het ruiterpad waar ze eerst op reden. Ze rook de lucht van paarden dus er moest ergens een ruiterpad in de buurt zijn. En ja hoor, daar lag het pad al. Ze stopte even om weer op adem te komen en stapten toen weer met gestrekte hals verder.

Haar hoofd ging omhoog toen ze een paard rook. En het was niet alleen een paard, ze rook ook honden. Ze stapten op de geur af en kwamen bij een gezellig oud huisje aan. Er was een best oude man aan het werk in de stallen die naast het huis stonden. Zo te zien waren het drie stallen. Om het huis, stallen, paddock en het kleine weilandje stonden gewoon bomen. Het zag er best gezellig uit eigelijk. Er stonden 2 paarden in de paddock en eentje in de stallen. Ook liepen er twee grote Rottweilers over het erf. De man keek op toen hij Flicka en Syrena gehoord had. Hij zag er vriendelijk uit en Flicka voelde zijn warmte. De man kwam op hen af gelopen en zei vriendelijk: 'Hallo, kan ik je helpen?' Een van de Rottweilers kwam op Flicka afgelopen en snuffelde aan haar. Flicka suffelde vervolgens ook aan de hond. Flicka brieste en schudde even met haar hoofd.

Terweil Flicka begon te draven probeerde Syrena het beeld uit haar hoofd te zetten. Net toen het weg was hoorde ze de twee stemmen. Haar hele lichaam verstijfde terweil ze de merrie nerveus aan spoorde. "Rennen meisje, alsjeblieft!" fluisterde ze tegen de merrie. Flicka steigerde laag en zette af. Zichzaggend om de bomen heen rende ze weg van de mannen. Syrena hoorde de hoeven van de andere twee paarden achter zich, en bracht haar boven lichaam naar voor, zo kon Flicka gemakkelijker rennen. Toen ze een rivier zag stopte de merrie, maar liep naar achter. "Flicka!" zei Syrena verbaast. Maar de merrie zette af en sprong over de rivier. Syrena ging mee met de beweging, en tot haar verbazing kwamen ze aan de overkant terecht, en ze draafde door. Geschrokken keek ze naar het huis waar een man stond te vegen. Blijkbaar had Flicka gevoeld dat ze bang was voor mensen. "Nee alsjeblieft!" smeekte ze, maar de merrie stapte rustig door. 'Hallo, kan ik je helpen?' zei de man met een vriendelijke stem. Fijn, nu moest ze wel. "We.. We zoeken een plek om te overnachten" zei ze zacht, terweil ze bang naar de grond keek. Ze was van Flicka afgesprongen, en wachte op een reactie.

Omg, zelfs met zo'n mega post van jouw krijg ik er maar zo'n postje uit... En mijn hemel, ik voel echt wat Syrena voelt! Dood eng!

"We.. We zoeken een plek om te overnachten" Gaf Syrena als antwoord. Ze was inmiddels al van Flicka afgesprongen maar Flicka voelde haar angst heel sterk. Ze heeft vast iets heel ergs met mensen meegemaakt. Gerustellend gaf ze een zacht duwtje met haar neus tegen de arm van Syrena. Ook snuffelde ze aan de man als teken dat het veilig was. De man was veilig en Flicka wilde dat heel graag laten merken. Dit zou namelijk de perfecte plek zijn om te overnachten. Een warme stal voor Flicka en een warm bed, of bank waar zijn op/in kon slapen. Ook zou Flicka vrienden kunnen worden met de andere paarden. 'Jullie kunnen hier wel overnachten.' Verzocht de man met een glimlach. Flicka brieste, ze wou daar maar al te graag blijven. Ze ging naast de man staan als teken dat het echt veilig was. Vragend keek ze Syrena aan.

- haha

Flicka duwde aanmoedigend met haar neus tegen haar arm. Syrena gaf een lichte druk op het halster als teken dat ze haar niet moest dwingen de man meteen heel aardig te vinden. 'Jullie kunnen hier wel overnachten.' Verzocht de man met een glimlach. Syrena knikte dankbaar. "Waar kan ik mijn paard zetten?" vroeg ze toen. "Laat je paard maar aan mij over, de dame daar zal je naar je kamer leidden." Syrena keek met een ruk op, waar een vrouw haar wenkte. Hulpeloos wierp ze een blik op Flicka, die aanmoedigend hinnikte. Met een zucht volgde ze de vrouw, die haar leidde naar een mega luxe kamer. Syrena hing haar hoed aan de haak, en keek of de vrouw weg was, gelukkig was ze weg. Ze hing haar jas op en keek even de kamer rond. Snel haalde ze een borstel door haar haar en ging toen terug naar de stallen, waar ze Flicka vond. Een mooie stal, even luxe als haar kamer. Ze aaide Flicka even en ging toen weer terug naar haar kamer, waar ze zich omkleede en in het bed ging liggen, ze viel meteen in slaap.

Syrena vroeg wat aan de man waarna hij antwoorde: "Laat je paard maar aan mij over, de dame daar zal je naar je kamer leidden." De man pakte het halstertouw van Syrena over. Flicka hinnikte aanmoedigend keek nog even naar haar en liep toen braaf met de man mee naar een luxe stal. Flicka werd zonder halster op stal gezet en Flicka begon wat hooiplukje van de grond te plukken. Ze deed haar hoofd over de staldeur en zag in de paddock een merrie met veulen draven. Het zag er leuk uit en Flicka hinnikte naar de merrie waarna de merrie terug hinnikte. Na even zag ze Syrena het huis weer uitkomen. Flicka werd door Syrena geaaid. Toen ze wegliep hinnikte Flicka nog even aanmoedigend naar haar. Toen ze het huis binnen was kreeg Flicka een deken over haar heen en kreeg nog een plak hooi. Het was inmiddels al avond en ook de merrie en het veulen werden naar binnen gehaald. Flicka liet haar hoofd hangen en viel tevreden in slaap.

- flutje, ben moe

Toen ze haar ogen open deed zag ze een ontbijt klaar staan op de tafel voor haar. Ze keek wat verbaast, maar toen kwam er toch een glimlach op haar gezicht. Ze trok het dienblad naar zich toe en at het croisantje, het ei en dronk de thee op. Daarna douchte ze en deed haar kleren aan, en liep naar de stal. Flicka had haar ontbijt al gehad en Syrena zag een veulen met zijn vrienden in de wei spelen. "Ik weet niet hoe jij erover denkt, maar ik vind dit een prima plek" zei Syrena tegen de merrie. 'op een ding na dan" zei ze erachter aan. Het zat haar toch dwars dat ze in contact was gekomen met iemand anders, het was raar, omdat ze al een half jaar geen mens was tegen gekomen.

In de vroege ochtend was de zon al op en Flicka werd gewekt door de geur van biks en vers hooi. Toen ze haar ogen open deed en haar voerbak in keek lag daar heerlijk biks waar Flicka meteen van begon te eten. Toen haar biks op was dronk ze wat en begon wat hooiplukjes te pakken. Nieuwsgierig keek ze op toen ze iemand op het grintpad aan hoorde komen. Het was Syrena. Ze aaide Flicka en zei: "Ik weet niet hoe jij erover denkt, maar ik vind dit een prima plek" Flicka wist niet echt wat het betekende maar brieste zachtjes. 'op een ding na dan" Voegde ze eraan toe. Flicka duwde haar neus in haar hand, als meedeleven. Het verdriet van Syrena kwam nu weer duidelijk naar boven. Flicka vond de man aardig en ze kreeg wat ze nodig had. Ook waren hier andere paarden waar ze vrienden mee kon worden. Maar als Syrena weg wou zou Flicka dat natuurlijk wel accepteren en haar gezelschap houden. Flicka was een beetje hyper vandaag, ze draaide afentoe een rondje in haar stal en trappelde op haar plek. Ze verveelde zich en schraapte nog eens met haar hoef. Flicka heeft veel talent en kan mooi lopen als ze zou willen. Alleen was dit niet te plek om dat te doen, ze wilde altijd al wedstrijden rijden. Uitblinken op een wedstrijd waar iedereen twinkelend naar keek. Maarja, als Syrena nog steeds bindingproblemen had deed zij natuurlijk al helemaal niet mee aan een wedstrijd. Flicka was een best mooi paard, ze was een echte Volbloed en was prachtig wit. Ze keek Syrena aan, ze wilde lekker naar buiten vrij rondgalopperen. Ze had al veel te lang op stal gestaan. Nu ze de kans had om vrijer te zijn wilde ze die kans wel benutten.

Syrena zag hoe Flicka haar hoef draaide. Ineens veerde ze op. "Ik ga je Western leren!" zei ze. Meteen zette ze Flicka uit stal, en legde western zadel en hoofdstel op haar rug. Eerst liet ze Flicka even wennen, want het western zadel was zwaarder dan andere zadels. Toen steeg Syrena op. Het was een voordeel dat ze net zonder bit had gereden, want nu zou Flicka misschien merken aan hoe ze zat welke kant ze op moest. De merrie moest wel weten dat ze er nog niet klaar voor was om wedstrijden te gaan rijden, met zo veel mensen, nee dat was haar te eng. Ze klakte met haar tong waarna de merrie wegstapte. Waarschijnlijk kon ze geen western, dus zou ze geduldig moeten zijn.