Where am I? ~open

Weer voelde Flicka een harde tik op haar kont. Zo was het wel genoeg, ze heeft genoeg geleden. Sporen werden in haar buik gedrukt maar tegelijk werd er in haar mond getrokken. Er drupte schuim uit Flicka's mond. Verward stapte ze achteruit. Ze steigerde, proberend om haar ruiter eraf te gooien. Flicka bokte en steigerde maar de ruiter bleef in het zadel zitten. Weer voelde ze een harde tik op haar kont, en vervolgens ook op haar hoofd. Flicka was er klaar mee, ze bokte en steigerde hoog en galoppeerde toen razend snel weg. Na een stukje galop stopte Flicka ineens, de ruiter vloog over haar hoofd op de grond. De man kreunde en bleef liggen. Flicka was boos, zal ze hem nog een trap geven? Nee, Flicka was niet zo, ze was niet zo hard. Ze bleef even kijken maar twijfelde daarna niet en galoppeerde weg. Ze strekte haar nek en zwiepte met haar staart. Het voelde goed haar spieren weer een beetje te ontspannen. Ze slalomde tussen de bomen door. Na een stukje rengalop ging ze terug naar een snelle draf. De zon scheen tussen de bomen door en maakte kleine vlekjes op het pad van bladeren. Flicka was nog wel wat bezweet maar dat trok langzaamaan weg. In de verte zag het er lichter uit en er leek een soort huis te staan. Flicka besloot daar naartoe te gaan. Na een stukje draven was ze er. Er was een weiland en waren ook stallen. Flicka stapte nieuwsgierig over het erf. Haar hoeven klikte op de stenen. Ze brieste en schudde met haar hoofd. Soms was nieuwsgierig zijn geen goede eigenschap, zo was Flicka namelijk bij die vreselijke man terrecht gekomen. Flicka vroeg zich af waar ze was.

~open

Ze sloot de deur achter zich en liep naar haar fiets. Vrolijk stapte ze op en reed richting de manege. Ze had beloofd dat ze vandaag mee zou helpen met het inenten van de paarden, dus zoals beloofd ging ze erheen. De dierenarts zou er om 10 uur zijn en rond 11 uur klaar zijn, dat duurde niet zo lang dus kon ze nog even verder helpen. Ze kwam aan op de manege en zette haar fiets tegen de schuur, liep achterom en keek rond. Ze was al te laat maar ook de dierenarts was er nog niet. Toen ze daar al enkele minuten stond te wachten kwam de manege eigenaar aan lopen. 'Brooke, ik was je helemaal vergeten te bellen. De afspraak met de dierenarts is verzet.' Riep hij toen hij dichterbij kwam. 'Ooh, niet erg hoor. Dan rommel ik hier wel wat.' zei ze. Ze draaide om, pakte een bezem en begon te vegen. De gang was best groot dus dat duurde wel even, Maar toen ze eindelijk klaar was ging ze op een bankje zitten. Het was lekker weer en de zon scheen op haar huid. Ze sloot haar ogen en genoot van de zon tot dat ze hoeven hoorde. Ze schoot op en keek om zich heen. Een prachtige witte merrie liep over het erf zonder iemand erbij. Ze had een zadel en hoofdstel aan dus die zou vast ontsnapt zijn. Ze klikte een keer met haar tong en zette een paar stappen richting de merrie. 'Hoo maar meisje, Kom maar' Ze grabbelde in haar jaszak en pakte er een snoepje uit. Ze legde hem op haar hand en stak die naar de merrie uit.

-Mag ik?-

Toen ze dichterbij de stallen kwam zag ze iemand op een bankje zitten. Het was een blond meisje die meteen overeind schoot toen ze Flicka hoorde. Flicka's nek was nog wat nat, maar haar ademhaling was wel al op peil gekomen. Het meisje liep een paar stappen naar haar toe waarna Flicka een stap achteruit zette. 'Hoo maar meisje, Kom maar' Hoorde ze het meisje zeggen. Haar stem was kalm en klonk rustig. Flicka strekte haar nek toen ze een snoepje zag liggen op de uitgestrekte hand van het meisje. Ze had aardig wat honger gekregen, en veel eten kreeg ze ook niet bij haar oude baas. Na even twijfelen ging ze toch voor het snoepje en stapte op het meisje af. Flicka's oren stonden naar voren en ze at het snoepje gulzig op. Ze zag hoe het meisje met een glimlach naar haar keek terwijl ze op het overheerlijke snoepje kauwde. Flicka snuffelde aan haar zakken om te kijken of ze nog meer snoepjes had.

~ Mega flut, en natuurlijk, graag zelfs (=

De nek van de merrie schoof naar voren toen ze het snoepje zag. Na enkele seconde twijfelen stapte ze dichterbij en pakte het snoepje van haar hand. 'Braaf meisje' Zei ze met een rustige stem, Er verscheen een glimlach op haar gezicht. Voorzichtig liet ze haar hand over haar hoofd glijden, terwijl de merrie het snoepje gulzig op at. De merrie snuffelde aan haar zakken waar nog meer snoepjes in zaten. 'Ja meisje, die moet je verdienen.' zei ze met een lachende stem. Ze draaide zich om en liep weg van de merrie even keek ze om en maakte ze een soort knikkende beweging met haar hoofd dat de merrie mee moest komen. Ze leip richting het bankje waar ze al eerder op zat en ging zitten. Ze pakte een snoepje uit haar zak en stak haar hand zo ver mogenlijk uit. Het was de bedoeling dat de merrie haar volgde zodat ze wat vertrouwen kon winnen. Dan kon ze wat meer dingen gaan doen, jammer was natuurlijk dat ze waarschijnlijk terug moest naar haar baas.. Plots begon haar telefoon te rinkelen, het was haar vader. 'Hoi pap... Jaja... Dat doe ik.... Ik ben wat later oke?...Ja doei!' Zei ze en hing de telefoon op. 'Je bent toch niet geschrokken van me telefoon toch?' Vroeg ze met een vriendelijke stem. Een kleine glimlach kreeg ze op haar gezicht. ze was aan het bedenken of ze er misschien nog een paard bij kon. Ze had Skyler natuurlijk al en die zou ze nooit weg doen, maar een 2de paard kan toch geen kwaad. Ze zat toch niet meer op school dus tijd had ze genoeg om ze te verzorgen. Maar hoe zou ze aan het geld komen?.. Ze kon natuurlijk wel wat van haar spaargeld pakken maar veel stond daar niet meer op. Nouja daar verzon ze nog wel iets op. Ze keek richting de merrie en bekeek de haar eens goed... Nog steeds had de merrie het snoepje niet gepakt..

-Flutje -

'Braaf meisje' Zei ze rustig. De hand van het meisje liet ze over het hoofd van Flicka glijden. Flicka brieste, het voelde goed. Het meisje had duidelijk snoepjes in haar zak, dat kon Flicka wel ruiken. Het meisje liep naar het bankje en ging weer zitten. Flicka stapte achter haar aan en brieste toen ze met haar neus tegen haar arm aan zat. Plots begon er iets te rinkelen. Flicka gooide haar hoofd omhoog en zette een paar stappen achteruit. Ze schrok van het geluid. 'Hoi pap... Jaja... Dat doe ik.... Ik ben wat later oke?...Ja doei!' Toen het geluid over was liet Flicka haar hoofd wat meer zakken. 'Je bent toch niet geschrokken van me telefoon toch?' Vroeg het meisje. Flicka hinnikte zachtjes en schudde met haar hoofd. De beugels van het zadel hingen nog los dus elke keer als ze liep bungelde de beugels tegen haar buik. Dat was geen fijn gevoel. Ook zat haar neusriem te strak, haar oude baas deed dat altijd zo strak. Flicka wist niet beter, maar ze heeft het nooit fijn gevonden om opgezadeld te worden. De singel deed hij ook áltijd te strak, ze heeft ook aardig wat wondjes opgelopen. Het was warm weer dus er waren veel vliegen te vinden, erg vervelend voor de paarden dus. Geirriteerd sloeg Flicka de vliegen van haar af met haar staart. Ze schudde haar hele lichaam waardoor het leren zadel op haar rug wat kraakte.

Ze hinnikte zacht en schudde met haar hoofd. Brooke stond op en haalde een snoepje uit haar zak en gaf het aan de merrie. De merrie had erg last van de vliegjes, dus zwiepte met haar staart en schudde haar lichaam uit. Brooke zag dat de beugels tegen haar buik aan klapperde en dat de merrie dat niet prettig vond. Ze sprong op en rende de stal in. Al snel kwam ze naar buiten met een poetskoffer en halster. Ze haalde het zadel eraf en legde het op de grond. Meteen daarna probeerde ze de neusriem los te maken maar die zat zo strak dat ze hem niet los kreeg. Ze pakte een schaar uit haar poetskoffer en knipte de riempjes door, deed het halster aan en klopte de merrie op haar hals. 'Die hoef je nooit meer aan!' Zei ze met een boze stem. Haar eigenaar had haar gewoon mishandeld. Dat kon toch niet. Ze gleed met haar hand over haar lichaam en kwam overal wonden tegen. Een paar van de singel, een paar van het hoofdstel en zelf littekens van zweepslagen op haar kont. Brook kon er zo slecht tegen als mensen dieren hadden maar ze dan niet goed verzorgde. Ze ging dit paard dus never nooit terug geven aan de eigenaar, ze was niet gek. Ze gaf de merrie weer een snoepje en klopte haar op haar hals. 'Je blijft maar mooi bij mij hoor!' zei ze met een opgeheven stem. ze pakte en borstel en begon te borstelen. 'lekker he meisje' zei ze met een vriendelijke stem. Toen ze alle borstels had gehad nam ze de merrie mee naar de paddock en liet haar daar los. 'Lekker even raze!' riep ze naar de merrie. Brooke draaide zich om en ging op de grond liggen. Sloot haar ogen tot dat ze besefte dat ze het hek niet dicht had gedaan. Ze schoot op maar...

-sorry voor spel fouten maar heb het op me telefoon getypt-

Opeens stond het meisje op en verdween in de stallen. Ze kwam naar buiten met een poetskist en een halster, dat kende Flicka wel. Maar dit halster zag er veel nieuwer en comfortabeler uit. Ze haalde het zadel van Flicka's rug, ah dat voelde fijn. Op de plek waar het zadel had gelegen waren donkere zweetplekken te zit en onder haar buik zaten wondjes en schrammen van de scherpe sporen. Het meisje zat wat aan de neusriem maar toen ze die niet los kreeg haalde ze wat uit de poetskoffer. Het was een scherp ding. Flicka stapte achteruit, wat wilde ze daar nou weer mee doen? Maar toen ze merkte dat ze de neusriem wilde losmaken liet Flicka het toe. Vervolgens kreeg Flicka een met bont gevoerd halster om haar hoofd, het voelde lekker zacht op haar neus. Flicka werd op haar hals geklopt. 'Die hoef je nooit meer aan!' Zei het meisje met een boze stem. Flicka brieste toen het meisje met haar hand langs haar lichaam gleed. Op de plek waar ze wondjes had van de sporen trilde ze met haar vacht. Dat voelde namelijk niet fijn. 'Je blijft maar mooi bij mij hoor!' Zei het meisje met opgeheven stem terwijl ze een snoepje uit haar zak hield. Tevreden at Flicka het snoepje uit haar hand. 'lekker he meisje' Zei ze toen Flicka het snoepje op had. Flicka brieste en schudde met haar hoofd in de lucht. Flicka genoot van de uitgebreidde poetsbeurt die Brooke, zo heette het meisje, haar gaf. Thuis werd ze eigenlijk nooit gepoetst, en al zeker niet zo zacht en met beleid. Toen Flicka helemaal schoon en verzorgd was leidde Brooke haar de bak in. Opeens stond het meisje op en verdween in de stallen. Ze kwam naar buiten met een poetskist en een halster, dat kende Flicka wel. Maar dit halster zag er veel nieuwer en comfortabeler uit. Ze haalde het zadel van Flicka's rug, ah dat voelde fijn. Op de plek waar het zadel had gelegen waren donkere zweetplekken te zit en onder haar buik zaten wondjes en schrammen van de scherpe sporen. Het meisje zat wat aan de neusriem maar toen ze die niet los kreeg haalde ze wat uit de poetskoffer. Het was een scherp ding. Flicka stapte achteruit, wat wilde ze daar nou weer mee doen? Maar toen ze merkte dat ze de neusriem wilde losmaken liet Flicka het toe. Vervolgens kreeg Flicka een met bont gevoerd halster om haar hoofd, het voelde lekker zacht op haar neus. Flicka werd op haar hals geklopt. 'Die hoef je nooit meer aan!' Zei het meisje met een boze stem. Flicka brieste toen het meisje met haar hand langs haar lichaam gleed. Op de plek waar ze wondjes had van de sporen trilde ze met haar vacht. Dat voelde namelijk niet fijn. 'Je blijft maar mooi bij mij hoor!' Zei het meisje met opgeheven stem terwijl ze een snoepje uit haar zak hield. Tevreden at Flicka het snoepje uit haar hand. 'lekker he meisje' Zei ze toen Flicka het snoepje op had. Flicka brieste en schudde met haar hoofd in de lucht. Flicka genoot van de uitgebreidde poetsbeurt die Brooke, zo heette het meisje, haar gaf. Thuis werd ze eigenlijk nooit gepoetst, en al zeker niet zo zacht en met beleid. 'Lekker even raze!' Riep Brooke. Flicka zette met haar voorbenen zichzelf af in een knetterharde galop. Met gestrekte nek galoppeerde ze vrolijk de bak rond. Brooke ging languit in het gras liggen. Met een noodstop stopte Flicka voor het hek. Toen ze naar Brooke keek zag ze dat het hek open stond. In een middendraf draafde ze de bak uit. Zo ver dat Brooke niet zo snel bij haar kon komen. Flicka hinnikte toen Brooke overeind schoot. Haar neus stopte ze in het verse, groene gras en begon te eten. Heerlijk vond ze dat.

~ Sorry voor late reactie, volgende keer zal ik sneller reageren

Ze schoot op maar de merrie was al zo slim geweest om de bak uit te lopen. Ze stond inmiddels in de wei te grazen. Een glimlach verscheen op haar gezicht. 'Wat ben je toch een schatje' zei ze lachend. Ze liep naar de merrie toe en aaide over haar nek. 'Zullen we een spelletje doen?' zei ze met een vragende stem. 'Jij blijft hier staan oke?' ze wist niet of ze het zou snappen maar proberen kon altijd. 'Blijf!' Riep ze terwijl ze steeds verder weg rende tot ze de merrie niet meer zag. Ze dook in het gras en ging heel stil liggen. Ze verroerde geen vin. 'Kom maar!' Riep ze zo hard als ze kon. Zou de merrie nou komen of ongeïnteresseerd verder eten, ze wist het niet maar proberen kon altijd. Heel stil draaide ze zich om en ging op haar rug liggen. Een beetje kwam ze omhoog met haar hoofd om te kijken of de merrie er nog aankwam maar ze zag helemaal niets. Ze floot een keertje om te kijken of de merrie daarop reageerde.

Toen Brooke Dancer zag liep ze naar haar toe. 'Wat ben je toch een schatje.' Zei ze lachend. Flicka schudde speels met haar hoofd. Brooke's warme handen gleden langs haar hals. Flicka brieste en stampte met haar hoef op de grond. 'Zullen we een spelletje doen?' Vroeg Brooke. 'Jij blijft hier staan oke?' Zei ze daarna. Flicka's oren schoven naar voren toen Brooke opeens weg begon te rennen. 'Blijf!' Riep ze. Flicka bleef stokstijf staan. Brooke bleef rennen totdat ze bijna niet meer zichtbaar was voor Flicka. Toen ze op een goede plek stond dook ze het hoge gras in. 'Kom maar!' Hoorde Flicka van ver. Flicka bleef stil staan met haar oren naar voren, totdat ze gefloot hoorde. Flicka zette zich af en draafde met opgeheven hoofd en staart naar het geluid. Ze zag een stukje van Brooke's hoofd en toen ze bijna bij haar was stopte Flicka terwijl ze haar vlank draaide. Met haar neus bijna in het gras liep ze naar Brooke toe.