Wild Horse

Reggi stapte met Shadow op een bospad. Hij had Bailey maar even laten staan in de weide. Ze had deze week genoeg gewerkt. Ookal reed niemand buiten Reggi op Bailey, Reggi had altijd al begeleiding (in buitenritten)gegeven met haar en hij wou haar niet echt meer forceren. En tot tegenstelling van Bailey had Shadow deze week weinig gedaan. Dus kon hij het best Shadow , een American Quarter horse hengst, nemen. Vandaag was het Maandag dus de Ranch was gesloten, toch waren er vrijwilligers die aan het werk waren. Dus kon Reggi de benen van Shadow laten strekken. Rustig liet Reggi hem in galop overgaan, tot ze in een bloemenveld terecht kwamen. Reggi had deze plek blijkbaar nog niet gezien. Het kwam toch niet bekent voor. Misschien konden ze eens hier langs komen als hij genoeg klanten had. Hij stapte af van Shadow. Shadow was nog hengst omdat hij echt té braaf was voor een hengst te zijn, dus castreren was voor niks nodig. Reggi bond zijn touw (dat aan het zadel was vastgebonden) aan het touwhalster en Reggi liet Shadow wat grazen terwijl hij ging zitten en genoot van de zonnige dag. Straks zou hij weer naar de Ranch moeten en dan was het nog papier werk enzo. Maar dat was voor straks, nu wou hij nog genieten. Reggi keek plotseling naar de andere richting waar een wit gedaante stond. Zag hij het nu goed? Was dat een mustang? Reggi stond rustig op en wou eerst naar zijn lasso grijpen, maar hij wachte af. Hij wou het paard niet nu al angst aanjagen, hij bleef even staan en wachte gewoon rustig af.

-Sorry flutje. Voor Saricha -

Saricha stond fijn te grazen, het zonnetje scheen en het was een prachtige dag. Ze had net een eindje gedraafd en vond het nu even genoeg. Ontspannen stak ze haar neus tussen de bloemen door, op zoek naar een beetje gras. Ze was zo bezig met het grazen dat ze niet door had dat er een ander paard was gearriveerd. Ze hoorde plots wel iemand op de grond terecht komen en iemand die op de grond ging zitten. Ze keek op en zag een zwart paard staan. Ze zag het hoofd van een jongeman draaien en naar haar kijken. Hij stond recht en Saricha nam aarzelend nog een hap gras voordat ze heel voorzichtig wat dichter kwam. Ze hinnikte zachtjes naar het onbekende paard, en bleef stilletjes staan. Saricha leek niet bang te zijn en had haar oren geïnteresseerd naar Reggi gericht. Ze zag er goed om een wild paard te zijn. Saricha was verandert tegenover vroeger, ze was sneller om iemand te vertrouwen geworden, maar liet andere dingen niet snel toe. Ze draafde eens een rondje rond de twee. Instinct schreeuwde om heel hard weg te lopen, maar dat instinct negeerde ze allang. Ontspannen als alleen Saricha dat bij een onbekend iemand kon zijn ging ze eens bij de zwarte hengst kijken.

Reggi maakte zich klein en zonder dat hij het wist liet hij de zwarte hengst Shadow los. De witte schoonheid kwam dichterbij, en dat was Shadow niet ontgaan. Reggi wou net grijpen naar Shadow toen deze naar de Witte merrie toeliep. Maar Reggi had hem net niet. Oud was de witte mustang niet. En het was niet volledig een mustang, een andere ras was ermee gemengd. Maar hij wist niet precies welke. Misschien een arabier of dergelijke. Reggi bleef op zijn hurken zitten, niet wetend wat hij moest doen. Meteen vangen? Maar dan kon ze ontsnappen en dan was het de laatste keer dat ze de merrie kon vast krijgen. "Rustig meis."Zei Reggi rustig. Hij nam Stilletjes Shadow weer vast zonder onverwachts te bewegen. Daarna nam hij een appel uit de achtertas van het zadel. Hij nam zijn Lasso, en bond deze al vast aan het zadel. Hij nam een hap uit de appel maar kauwde er niet op, hij legde het stukje appel op zijn hand. Ja, wat kon je doen als je geen mes bij je had? Wacht, waar was zijn zakmes naartoe. Hij voelde in zijn Broekzakken, maar voelde niets. “Mooi. Nu ben ik die ookal kwijt.” Zuchte hij rustig, meer tegen zijn eigen. Hij gaf het stukje appel aan de prachtige, spierwitte merrie. Shadow keek verleidelijk. Hij wist persies niet naar wie/wat hij moest kijken. De merrie zou al heel verleidelijk zijn voor hem en nu die appel nog eens. Reggi gaf ook een stukje aan Shadow, die het dankbaar op at. Reggi nam de Lasso op het begin van de lus vast en probeerde de witte merrie der hoofd erdoor te krijgen door de appel verder van haar te houden. Maar het was makkelijker gezegd dan gedaan. Reggi greep zijn kans toen de merrie met der neus door de lasso kwam, hij smeet de lasso rond de nek van de witte merrie die wegschoot. Gelukkig hing de Lasso goed rond de nek van de witte merrie, en was deze goed vastgebonden aan het zadel. Anders was ze er vast vandoor gegaan. Shadow was het ondertussen al gewent en bleef stokstijf staan. Reggi probeerde haar wat te kalmeren door een stuk appel te geven, maar veel hielp het niet echt. Reggi had er al spijt van dat hij zo snel had gehandeld. Maar hij zou in de Ranch zeker proberen haar vertrouwen te winnen en een leven te geven die ze nodig had. Hij zou haar 5 maand zelf bijhouden en opleren en dan terug in de wildernis los laten. Dan liet Reggi haar nog de kans om te kiezen tussen een luxe leven bij de mensen en de wildernis.

(Sorry moet gaan slapen. Anders was de post wat langer.)

Reggi liet de zwarte hengst per ongeluk los toen hij zich klein maakte. Heel even maar schrok ze toen de zwarte hengst naar haar toeliep en Reggi naar zijn touw wou grijpen. Ze snuffelde aan het onbekende paard. De mens die op zijn hurken was blijven zitten leek na te denken. Hij zei iets tegen haar, meis dat begreep ze wel, dat was iets wat mensen wel vaker tegen merrie's zeiden. Ze brieste eens. De zwarte hengst werd voorzichtig terug vast genomen en Reggi leek moeite te doen om haar geen angst aan te jagen. Ze hield haar hoofd een beetje scheef terwijl ze Reggi met haar ogen volgde. Ze zag hem een appel uit zijn zak nemen en Saricha strekte haar neus eens. Reggi bond een touw rond het zadel op Schadow's rug. Hij nam toen een hap uit zijn appel en Saricha strekte haar nek nog wat om de appel af te pakken. Hij leek iets te zoeken en ze had de appel net niet uit zijn hand gepakt toen hij iets zei. Gelukkig voor Reggi kreeg ze een stukje en knabbelde er vrolijk op. De hengst wist niet zo goed wat hij moest doen en kreeg ook een stukje appel. Saricha strekte haar hals voor meer. Reggi pakte een bizarre cirkel en die appel zat aan de andere kant, aarzelend stak ze haar neus erdoor en pakte net het stukje appel toen de lasso rond haar nek werd gegooid. Ze verschoot zo hard dat ze de appel uit zijn hand duwde en wegschoot. Het touw stond plots strak en rukte haar omver. Ze keek even geschokt maar krabbelde al snel terug recht en brieste. Haar oren lagen plat, haar neusvleugels waren open gesperd en je kon het wit van haar ogen zien. Geschrokken begon ze luid te hinniken en negeerde Reggi gewoon. Ze snoof en steigerde, bokte en schudde met haar hoofd maar dat touw kwam niet los! Saricha was echt geschokt en liep met haar oren plat naar Reggi toe en beet naar hem. Ze schopte naar Schadow en trok terwijl ze heel haar gewicht op het touw zette. Uiteindelijk merkte ze het dat het niets uitmaakte en bleef gewoon stilstaan, ze was helemaal bezweet van het gevecht met het touw. Ze hinnikte nog eens luid en snoof. Wat een vervelend mens!

Reggi vond het echt zielig om de witte merrie zo te zien doen. Maar hij wou gewoon eens iets uitproberen, een soort experiment. Hij wou haar adopteren uit het wild, haar 5 maand houden, Zadelmak maken en 1 wedstrijd rijden. Daarna zou ze haar weer los laten op deze plek en dan haar een keuze laten maken of ze weer in de wildernis ging of bij Reggi wou blijven. Dan was ze nog steeds vrij. Maar Reggi zou de merrie dan niet voor de lessen gebruiken. Alleen Bailey en de witte merrie mochten nooit gebruikt worden bij lessen. Deze 2 waren alleen van Reggi. Tenminste als de witte schoonheid niet terug naar de wildernis gaan. “Ik noem je Saricha. “ Zei hij zacht, fluisterend toen Saricha weer rustig was. Reggi ging op Shadow zitten en spoorde hem rustig aan. Shadow ging over in een rustige stap. Saricha kon onmogelijk weg, omdat de Lasso voor zulke paarden als Saricha gemaakt was. Saricha zou zelfs niet kunnen stikken door de Lasso, maar dat was moeilijk uit te leggen. Toen hij op een wandelpad stapte, kwamen per toeval een paar helpers van Reggi langs. Ze hadden elk hun eigen paard, en waren waarschijnlijk gaan verkennen. “Hey Reggi. Heb je weer iets gevangen?” Reggi zette zijn hoed tegoei op. “Hey jongens.” “Zullen we helpen?” De 2 jongens gingen achter Saricha stappen zodat altijd 1 van de 2 Saricha kon vast grijpen als ze zou ontsnappen.

Reggi kwam eindelijk aan bij de Korals. Een ander hulpje deed de Koral open en Reggi Stapte naar binnen, natuurlijk zat hij nog steeds op Shadow. Rustig stapte hij af. Reggi keek snel naar de 2 andere hulpje. “Bedankt jongens.” “Graag gedaan Reggi.” Reggi knikte goedkeurend. Hij probeerde de lasso uit te doen. Wat echt niet makkelijk was. Maar uiteindelijk kreeg hij de lasso uit. Hij stapte met Shadow uit de koral en gaf hem aan een hulpje. Deze nam Shadow meteen vast en bracht hem weg. Reggi ging wat dichter bij de Koral staan en keek rustig naar Saricha.

Sorry moet eraf. *Daarom dat er misschien veel fouten in staan *:s
Btw Zalige Avatar !!:p

Saricha snoof terwijl ze vooruit werd getrokken en gooide haar gewicht weer achteruit gooide. Ze hoorde haar naam, Saricha. Nogmaals bokte en steigerde ze en dat vervloekte touw kwam weer niet los! Geïrriteerd snoof ze en wandelde dus even maar mee. Plots waren er andere mensen die met Reggi babbelde, ze kwamen achter haar lopen en lieten haar meermaals bokken uit irritatie. Na een heleboel getrek werd ze naar een onbekende plek gebracht, ze werd in een koral gezet en snoof luid. Reggi kwam de lasso af doen en ze probeerde hem te bijten. Toen ze los was stoof ze zo snel mogelijk weg van Reggi en ging zo ver mogelijk van hem af staan en schraapte met haar hoef over de grond. Schadow werd weggebracht en Reggi kwam wat dichter staan. De merrie begon rondjes te galopperen, ze had een soepele, gracieuze gang van een arabier, maar ze kon stoppen zoals een Quarter Horse en had de brute kracht en het karakter van een mustang. Haar grootmoeder was een Quarter geweest. Saricha stopte abrupt, draaide zich om en rende de andere kant op. Na een tijdje begon ze te draven, ze nam vrij ruime passen en hief haar benen hoog op. Ze schudde met haar kop en bokte, kwam omhoog terwijl ze rende en sloeg dan haar achterbenen naar achteren of ging in het midden staan en verhief haar voorbenen hoog van de grond en sloeg met haar hoeven naar het hek. Het schuim kwam van haar vacht en ze was kletsnat. Ze brieste luid van uitputting en stond recht voor Reggi nu. Ze snoof luid en ze leek niet toe te geven aan de uitputting, dat was alleen haar lichaam.

Reggi ging op de houte omheining zitten. Hij keek naar de wilde merrie. Hij vond het wel zielig om de schoonheid zo kwaad te zien, maar hij had geen spijt meer. Hij was nu 1 maal een cowboy. Reggi ging in het midden van de Kraal staan, met een lange koort in zijn handen. Hij begon te zwieren met zijn koort, zodanig Saricha aan de kant ging lopen. In de wildernis dreef de hengst de kudde en de alfa merrie zou de kudde moeten leiden. Reggi moest ervoor zorgen dat hij leide en dreef. Nu zou hij de join up uitoefenen. Reggi liep de ganse tijd achter Saricha. Op een gegeven moment stopte hij en maakte hij zich klein. Saricha stopte wel, maar in haar blik te zien vond ze het allemaal ook niet zo leuk. Saricha moest normaal naar hem stappen, maar dat deed ze niet, dus begon Reggi weer te drijven. Een hele tijd hielt hij het vol. Saricha leek geen makkelijke te zijn en zal vechten voor het gene waar ze van hielt: De wildernis. Reggi stopte er even mee en ging de Kraal uit. Iemand had hem geroepen. "Ik heb Bailey voor je opgezadelt. Probeer eens met haar?" Reggi knikte en stapte op Bailey. De poort werd weer open gemaakt en Reggi stapte te paard weer in de kraal. Bailey had dit al vaak gedaan, en zo kregen paarden respect voor je, je kreeg heus geen respect als je hen liet doen. Natuurlijk sloeg Reggi (bijna)nooit paarden, en dat zal hij ook nooit (echt willen) doen. Maar hij liet wel graag eens zien wie hier werkelijk de baas was. Reggi spoorde Bailey aan en liet haar Saricha drijven, af en toe sneed Bailey de bocht af en dan moest Saricha zich omdraaien en van richting veranderen. Toen Saricha nat in het zweet stond en er echt uitgeput uitzag stopte Reggi meteen. Hij gaf Bailey over aan een stalhulpje die haar uit de kraal haalde. Reggi ging zitten, in het midden. Stilletjes aan kreeg hij de aandacht van Saricha. "Sst nu maar meid. Ik doe je niets meer, ik doe je niets meer." Zei hij stilletjes. Hij keek naar de grond en gunde Saricha zijn blik niet omdat hij nieuwsgierigheid wou opwekken bij haar.

Reggi kwam de kraal binnen met een lang koord in zijn hand. Ze wist wat hij nu ging doen en ze begon te lopen toen het touw begon te bewegen. Na een heleboel geloop en het gevoel alsof haar spieren uit haar benen branden stopte hij, ze stopte argwanend stil maar deed niet wat hij wou dat ze deed. Hij begon weer te drijven, ze moest toegeven dat hij wilskracht had. Ze slenterde met haar hoeven, uiteindelijk werd Reggi geroepen en had ze het excuus om even stil te staan. Ze dacht dat ze ieder moment door haar benen kon zakken van uitputting, maar toegeven zou ze niet. Ze begon wat energie uit de korte rust te putten en haar lichaam sprak haar reserves aan en het branden van haar spieren minderde wat. Er kwam een ander paard binnen, die begon haar te drijven. Normaal gezien was ze een leiders-type en had ze gebokt totdat de andere merrie haar plaats wist. Nu had ze de fut er gewoon niet meer voor en liep gewoon door. Dan moest ze weer omdraaien en liep ze verder. Het leek haar niet meer te interesseren en ze was zo moe dat ze een paar keer struikelde. Het schuim stond op haar benen en het zweet druppelde van haar af terwijl ze een paar keer hoestte. Eindelijk stopte Reggi, Saricha verging van de dorst en zakte bijna ineen. Hij kwam terug in het midden staan en Saricha begon uit automatisme weer te lopen. Maar hij ging zitten en direct stond ze stil, ze keek hem even aan toen hij een paar dingen zei. Hij keek niet meer naar haar en Saricha draaide haar achterhand naar hem toe, om te zeggen: je kan me niet schelen dus rot op. Ze streek met haar neus over de grond en begon een beetje rond te wandelen en zocht een geschikt plekje om te rollen. Ze negeerde hem volkomen en vond een fijne plek. Ze zakte door haar benen en ging languit liggen. Met een kreun duwde ze zich af en rolde om, het duurde even maar ze rolde toch een paar keer heen en weer. Ze stond terug op en schudde zich uit. Ze was nu eerder zand-kleurig als wit omdat de zand en het stof door het zweet aan haar witte vacht bleef plakken. Nu ging ze op zoek naar water, maar vinden kon ze het niet, ze schraapte een paar keer met haar hoef over de grond, keek over het hek, liep een paar keer vlak langs Reggi af, waarbij ze met haar staart zwiepte en hem een keer raakte, maar het begeerde water vinden kon ze niet.

Reggi keek naar Saricha die weigerde naar hem te komen. "Nou karakter heb je wel." Zei hij rustig. Hij zag heus wel dat Saricha dorst had en misschien had ze ok wel trek in iets sappigs. Reggi bleef nog even zitten en zag dat Saricha begon te rollen. Eigenlijk mocht ze dat niet, maar hij liet het maar toe. Dit was een natuurlijk product voor hun te verdedigen tegen insecten, en wat was zijn recht dat te verbieden? Saricha kwam wel dichter en dichter bij Reggi. Maar waarschijnlijk was dat haar bedoeling niet, of wel om haar te wreken, want ze sloeg met haar staart tegen Reggi's gezicht. Geërgert wreef hij met zijn hand over zijn gezicht. Zo'n slag van een staart prikte hard, alsof er allemaal mini kleine naaltjes in zijn huid werden geprikt. Reggi stond op en ging uit de kraal. Hij zocht een emmer en stapte naar de Kraal. "Wat is er Reggi? Krijg je der aandacht niet?" Zei iemand spottend. Normal zou Reggi ermee lachen maar deze keer andwoorde hij cru terug. "Beter dat dan een stamp krijgen hea." Zei hij tegen de persoon die hem 'beledigde'. Reggi wist wel van de stamp dus daarmee kon hij hem doen laten zwijgen. Reggi ging de kraal weer binnen en ging weer in het midden zitten met de emmer tussen zijn benen. Saricha keek naar de emmer, maar ze verroerde haar niet. Dus ze was echt zo'n karakter type? Dan deed Reggi er maar een schepje erbij op. Hij riep iemand en vroeg voor een appel te gaan halen. De persoon haalde meteen de appel en smeet deze recht naar Reggi. Handig greep hij naar de appel en legde die bij de emmer tussen zijn benen. Zou Saricha nu wel komen? Zo niet? Dan ging hij uit de kraal en nam hij de emmer mee. Maar hij zou om de zoveel uur daar weer gaan zitten tot Saricha kwam drinken. Haar laten verdorsten en verhongeren deed hij niet, maar ze moest er wel zelf iets voorover hebben. Dus dit was niet zo sadisties, toch? Nah, want hij gaf Saricha de kans om te drinken. Alleen moest Saricha die kans grijpen.En als Saricha kwam drinken zou hij haar heus niet strelen of vangen, hij wou dat zij hem vertrouwde maar daar moest hij geduld mee hebben. En later werd zijn geduld beloont, dat hoopte hij ook. Man wat ging hij dan afzien als Saricha voor de wildernis koos...Maarja dat was dan Saricha zijn keuze. Hij had opzich geen recht om haar vrijheid af te nemen, maar ja, het was nu 1maal gebeurt. Rustig wachte hij op een reactie van Sar....

Saricha snoof eens een keer toen hij uit de kraal ging en ze legde haar hoofd over het hek en keek wat hij aan het doen was. Hij kwam binnen met een emmer water, wou hij haar pesten ofzo? Hij zette de emmer tussen zijn benen, ze wou wel, maar ze ging niet. Toen werd hij nog gemener en werd er een appel binnen gegooid. Daar verschoot ze van en ze galoppeerde een rondje, de appel lag bij de emmer. Heel voorzichtig en argwanend kwam ze naar hem toe en pakte de appel zo snel als dat ze kon en schoot toen terug weg. Haar maag knorde goedkeurend toen ze hem snel opat. Maar die emmer met water was verleidelijk. Weer kwam ze heel voorzichtig naar hem toe en snoof. Haar ogen waren op hem gericht en haar oren lagen plat. Ze nam een slokje uit de emmer en schoot toen terug weg. Er gebeurde niets, dus kwam ze terug, nu begon ze toch echt te drinken, maar heel voorzichtig omdat ze bang van Reggi was. De emmer was bijna leeg en ze sloeg hem omver, tegen Reggi aan met haar hoef, het water wat er nog inzat was genoeg om toch vrij nat te worden. Ze liep terug weg en schudde met haar hoofd. Ze was nu terug wat op krachten, maar ze hoorde haar maag knorren en grommen, honger, dat had ze nu wel. Snuivend schudde ze hem haar hoofd en ze legde haar hoofd terug op het hek en hinnikte luid. Rusteloos liep ze rond in de kraal, niet omdat ze bang was, ze had gewoon heel veel honger. Ze wandelde terwijl haar staart heen en weer zwiepte. Ze hinnikte nog een paar keer en keek toen een beetje knorrig naar Reggi, water kreeg ze wel maar eten niet?

Reggi moest zijn lach inhouden toen Saricha lustig naar het eten en het drinken keek. Ze kwam stilletjes naar voren en nam de appel vast en schoot snel weer weg. Het maakte niets uit voor reggi, hij had wat hij wou. Hij wou haar zelfs nog niet aanraken. Saricha kwam rustig weer naar Reggi en snel nam ze water en liep weer weg. Dit was het begin van wat hij wou bereiken, Saricha's vertrouwen winnen. Saricha kwam toen rustig drinken, maar Reggi bewoog nog steeds niet. Hij wou het nu allemaal niet verpesten, hij vond dat hij eigenlijk al best ver was gekomen. Hij had niet verwacht dat Saricha het nu al op zou geven. Maar waarschijnlijk had ze gewoon heel veel dorst en kon ze het niet negeren. Opeens voelde Reggi iets koud. Hij keek naar zijn bloes en broek. Al snel zag hij dat Saricha de emmer had omgestoten en dat ze hem had nat gemaakt. "Ooh slecht karakter. Zal je nog eens water geven." Mompelde hij geërgert. Gelukkig was het warm buiten. Saricha werd onrustig, en Reggi wist al wat ze nodig had. Eten. Reggi zou het haar wel betaalt zetten voor wat ze had gedaan. Hij stond op, nam een eetbak deed er wat korrels in en nam een beetje hooi en legde deze in de kraal. Hij had ookal de waterslang opstaan, maar hielt deze even dicht. Hij smeet het hooi in de kraal en zette de eetbak met korrels in de kraal. Toen Saricha naar het eten ging. Ging Reggi met de waterslang in de Kraal en spoot op Saricha. Hij zorgde ervoor dat het niet op het hooi was, anders mocht hij het weg gooien. Ook zorgde hij ervoor dat de waterdruppels zacht op haar lichaam viel. Hij stopte met spuiten. "Nah, dat komt ervan als je me nat maakt." Grinnikte hij. Maar misschien kon hij maken dat hij uit de kraal was?

Reggi zei wat, ze besteedde er geen aandacht aan, maar ze vond zijn toon wel grappig. Hij ging uit de kraal en liet Saricha alleen met een knorrende maag, deze keer snoof zij geërgerd. Hij gooide hooi naar binnen en zette een bak met rare dingen erbij. Ze rende ernaar toe, maar toen ze net een hap wou nemen kreeg ze allemaal druppels op zich. Ze verschrok zich kapot en keek waar de bron van druppels uitkwam. Ze wist dat het een spelletje was en rende naar hem toe, haar karakter switchte enorm snel, maar hij had haar eten en drinken gegeven, en hij wou met haar spelen. Dat kende ze, van Esmée en Mido. Ze galoppeerde naar hem toen en trok de waterslang uit zijn handen en pakte die in haar mond en maakte hem nu nat. Ze liet hem vallen en galoppeerde terug weg, nu was ze doorweekt van het water en doorweekt van het zweet. Maar het was een fijn, fris gevoel op de plekken waar het water was geweest. Ze ging terug eten en zwiepte met haar staart, ze keek argwanend naar de korrels en pakte er heel voorzichtig eentje in haar lippen en knabbelde er eens op. Ach, dat was niet zo erg, dus begon ze er vrolijk van te eten, toen dat op was ging ze verder met het hooi. Haar maag was gestopt met knorren van de honger en knorde hier en daar goedkeurend.

Reggi had beter uit de kraal gerent, want Saricha kwam naar hem toe gegaloppeerd nam de tuinslang uit zijn handen –bewust of onbewust- maakte Saricha hem ook nat. Reggi kon een lach toch niet onderdrukken. De andere moesten er ook mee lachen, maar daar trok Reggi niets van aan. Hij keek hoe Saricha tevreden at. “Je bent gewoon prachtig.” Zei hij rustig, wetend dat ze het niet begreep. Hij ging de Kraal uit en keek nog even naar Saricha. “Morgen mag je in een kleine weide. Dan kan je wat grazen. Anders is het te zielig hea meisje.” Het begon te prikkelen bij Reggi haar te aaien, maar hij verbiede het zijn eigen. Dát kon juist alles verpesten. En dat wou hij niet. Hij ging naar binnen en ging even naar Bailey. “Feitelijk mag jij ook naar buiten. “ Zei hij rustig. Het was een mooie avond, en die nacht ging het toch niet regenen. Dus wat kon er mis gaan? Hij zette Bailey buiten in een grootte weide en wandelde dan even naar de Kantine. Hij zag valerie nergens meer. Ze zou vast al naar huis zijn gegaan. Spijtig, want hij mocht haar wel. En niet zomaar mogen…Hij kreeg gevoelens voor der …Na even ging hij slapen….

De volgende morgen ging de wekker. Hij zette de wekker uit en ging nog 5 minuutjes slapen. Daarna ging hij kreunend zitten en stapte uit het bed. Zoals elke morgen douchte hij zich, nam nieuwe werkkleren en ging naar beneden. Deed de kantine open en zette koffie op. De eerste werknemers kwamen al naar binnen. "Hey Reggi. “ Reggi knikte. “Voor jullie ook een koffie?” Sommige knikte ja andere wouden liever iets fris. Reggi gaf iedereen wat ze wouden. Hij dronk zijn koffie uit en ging naar buiten. Hij Zag Saricha liggen in de ochtend zon. En hij kon een grijnsje niet verbergen. Bailey kwam aan de poort staan van de weide en hinnikte naar Reggi. Reggi stapte naar Bailey en aaide haar en gaf haar een snoepje. Tevreden stapte ze weg. Hij stapte terug naar de Kraal waar Saricha stond. Hij nam draad en maakte een weggetje van de kraal naar een redelijk kleine weide, maar groot genoeg voor der benen laten strekken en te laten eten. Maar ook klein genoeg om haar terug te vangen. Het was iets groter dan de kraal. Hij deed de poort van de kraal open. En liet Saricha rustig uit haar eigen naar buiten komen. Het weggetje liep automatisch naar het weitje waar ze in moest staan. Toen hij daarin stond deed hij de poort toe en keek naar de reactie van Saricha. Ze was al hard verandert. Hij ging water halen en nog een beetje hooi, voor de zekerheid dat als ze liever hooi at.

Flutje sorry

Saricha hoorde hem nog wat dingen zeggen en begon te knikken met haar hoofd omdat er een vlieg op haar neus zat en het haar een gepast moment leek om dat te doen. Niet veel later liep hij weg en bleef ze alleen achter in de kraal. Het eten was toch na een tijdje bijna op en ze verveelde zich suf. Ze ging eens kijken of ze het hek niet open kon krijgen, ze prutste wat aan het hek en het ging dus niet open. Na een tijdje gaf ze het op, maar ze begreep het systeem dus zou ze het uiteindelijk wel open gekregen hebben. Ondertussen at ze nog wat, toch begon ze moe te worden, als ze de omgeving had vertrouwd was ze gaan liggen, dus bleef ze maar staan en doezelde heerlijk wat.

De zon kwam op en het ochtendlicht gaf een rode schijn aan haar vacht, Saricha was al wakker geworden, vlak voordat de zon opging en had van de schoonheid van de eerste zonnestralen genoten die achter de wolken kwamen uit piepen. Het was rustig, en vrij stil, afgezien van die ene hinnik die soms door de stilte heen sneed, of het getrappel van de hoeven van andere paarden. De vogeltjes waren ook net begonnen met fluiten. Uiteindelijk was ze dan toch gaan liggen om te genieten van het zonnetje. Ze zag Reggi vanuit haar ooghoeken, maar besteedde er op dat moment geen aandacht aan. Dan mocht ze zelfs op de Noordpool zijn, maar zij zou genieten van het ochtendzonnetje. Reggi ging naar een andere merrie en begon daarna een weggetje te maken naar een andere weide. Het hek ging open en met een kreun stond ze recht, ze snapte de bedoeling wel, maar dat weggetje stond vol in zon, dus midden in dat weggetje besloot ze terug te gaan liggen. Ze bleef daar zonder te bewegen nog eens een dik kwartier liggen en stond toen terug op en draafde naar de weide. Het water en hooi stond al klaar, maar ze liep er niet naar toe.
Ze stapte naar de rand van het hek en stak haar hoofd erover heen en keek naar buiten. Haar oren stond omhoog, maar naar achter gericht, dat deed ze meestal al ze nadacht. Ze dacht over haar benen strekken en onder de schaduwen van de bomen door flitsen en als een schim in de duisternis verdwijnen, ronddraven in het zonlicht tussen de bloemen door, met grote passen door het water heen. Nu stond ze achter een hek, ze zou wel te weten komen wat er zou gaan komen en wendde haar hoofd af en ging terug liggen. Haar grote chocolade-bruine ogen gingen dicht en ze ging heel voorzichtig languit liggen. Een zucht ontsnapte aan haar longen en de zon deed haar witte vacht oplichten. Na een tijdje schoot ze recht en leek wel te vliegen toen ze maakte dat ze wegkwam, ze was gestoken door een mug en nogal verschoten. Ze remde net op tijd, anders was ze tegen het hek aan gevlogen, nu ze wat geslapen en nagedacht had was ze tot het besluit gekomen om er maar het beste van te maken, het was niet dat ze nog echt mensenschuw was. Ze was aan hen gewend, het gezicht van Mido en Esmée doemde voor haar ogen op, hoe zou het nu met hen gaan? Ontspannen dronk ze wat en ging toen aan het hek staan en keek geïnteresseerd naar buiten, naar de nieuwe omgeving en sommige andere paarden hinnikte naar haar, ze hinnikte meestal terug. Toen ze Reggi in de verte zag hinnikte ze ook eens, wat verbazing opriep bij de werknemers, want ze bleef hinniken tot hij naar haar keek en schudde toen met haar hoofd.

Reggi stond maar wat te kijken hoe Saricha ging liggen in de overgangsweg (of zoiets). "Dat meen je toch niet serieus? Kan je niet nog een paar stapjes verder gaan?" Reggi liet Saricha maar gewoon liggen. Hij ging even weg. Wat naar de kantine. Hij nam zijn eigen een Cola Zero. En dronk het rustig uit. Hij keek naar de lessen die bezig waren. Valerie deed het heel goed, ookal deed ze zo'n beetje alles. Reggi vroeg zich af hoe ze het voor elkaar kreeg dressuur en western niet door elkaar te halen. Ze deed zoveel Stijlen. Na een 15 tal Minuten ging hij weer naar Saricha kijken. Gelukkig stond ze al in de weide. En tot zijn grote verbazing -en niet alleen hij die verbaasd was, maar zo'n beetje iedereen- hinnikte Saricha naar hem. Reggi stapte rustig naar haar toe. "Hee meis, wat probeer je te zeggen?" Zei hij rustig. Hij wou zijn hand strekken en haar over haar glinsterende witte vacht aaien, maar dat deed hij niet. Hij ging de weide in en wachte even af. Hij had bewust Snoepjes in zijn zak zitten. Misschien, heel misschien, zou Saricha haar neus tegen zijn broekzak duwen. Dus had ze op zich lichamelijkcontact gezocht met Reggi, zonder Reggi haar aangeraakt of gedwongen had. . Als Saricha haar Neus tegen zijn zak zou drukken zou ze een snoepje krijgen, dan moest ze weer lichamelijk contact maken. Aja, want ze maakte autimatisch lichamelijk contact als ze het snoepje aanpakte, want ze Wreef dan met haar neus over zijn hand. Misschien was dat nog een oplosing, misschien zou ze hem dan weer wat meer vertrouwen. Reggi zou haar tot niks toe dwingen, maar misschien wel een klein beetje Puchen. Want anders geraakte ze echt geen stap verder. En Reggi zou graag haar vertrouwen winnen. Wie wou dat nu niet bij zo'n beeldmooie merrie. Maar Reggi moest zijn beide voeten op de grond houden, want het was nog steeds een wild paard. Ze kon hem nog steeds aanvallen.

Saricha snoof zachtjes toen hij eindelijk kwam. Haar lange manen danste in haar hals toen ze met haar hoofd begon te schudden. Trappelend sloegen haar hoeven met iedere keer een doffe bons op de grond, ze leek ongeduldig. Het was niet dat ze zich verveelde, de jonge merrie was eenzaam. Eindelijk stonden haar hoeven dan stil op de grond. Aarzelend ging haar neus naar zijn wang, haar warme adem spreidde zich uit over zijn wang, er leek elektriciteit in de lucht tussen haar neus en zijn wang in te hangen. Alle werknemers die buiten waren lieten hun werk voor wat het was en keken naar hen. Het was muisstil op de ranch, geen hoefgetrappel of het geluid van schoenen op de grond, het was nu gewoon Saricha en Reggi, en dat ene moment van vertrouwen waarvan Saricha op het punt stond het hem te schenken. Heel voorzichtig streek haar neus over zijn wang, een klik in haar hoofd deed haar omzetten. Ze dacht terug aan alle momenten dat mensen haar of haar geliefden hadden pijn gedaan, maar die beelden werden verdrongen door mensen die haar hielpen, haar beschermden. Een klik in haar hoofd zorgde ervoor dat Saricha Reggi accepteerde, natuurlijk, nu kwam het aan op een band van vertrouwen, maar ze zag in hem geen gevaar meer. Alleen nog maar dingen die onbekend waren, die waren eng, maar hijzelf vormde geen gevaar meer. Het hek tussen hen in wel, de dingen die haar belemmerden te gaan en staan waar ze zou waren gevaar, gevaar voor haar vrijheid. Ze stapte achteruit, het ging allemaal nog heel langzaam en voorzichtig. De werknemers staarden nog steeds naar hen. Saricha was nu een meter achteruit gewandeld en hinnikte toen heel zachtjes naar Reggi, waarna ze zich omdraaide, ze stond nu met haar achterhand schuin naar de mensen toe gericht, een zwiep met haar staart verbrak het moment en de mensen kwamen terug bij zinnen. Maar het moment zinderde nog na, zo'n moment kwam niet vaak voor, een wild paard dat zijn vertrouwen in de handen van een mens legde, en dat was exact wat Saricha had gedaan.

Toen Reggi naar Saricha stapte was er iets wat niemand had verwacht. Een moment waar Reggi verbaast opkeek. Saricha duwde haar hoofd tegen zijn wang. Een lichamelijk contact. Had ze misschien door dat Reggi haar niets zou aandoen? Reggi wou haar strelen, maar dat kon hij nu toch niet maken? Wie weet wou ze dat niet, en was dat de laatste keer dat Saricha hem vertrouwen gaf. In plaats van dat Reggi haar streelde, wroete hij in zijn zakken, waar snoepjes inzaten. Rsutig hief hij zijn hand op en gaf hij der een snoepje. Hij wou echt niet dat ze hem nu zou wantrouwen, want dan kon Reggi het wel vergeten. Toen Saricha haar omdraaide ging Reggi in de kraal, toen pas merkte hij hoe de stal hulpen hen aanstaarde. "Genoeg jongens. Ga maar verder met je werk." Zei hij rustig maar toch streng. Hij zelf draaide zijn eigen om naar Saricha. "Soms vraag ik me af wat er allemaal in je hoofd omgaat." Sprak hij rustig tegen Saricha. Misschien had Saricha hem uitgenodigt om te spelen? Reggi begon te lopen. Misschien dat Saricha hem volgde. Hij liep met wat schijnbewegingen, zodat Saricha hem niet meteen zou te pakken krijgen. Tot hij struikelde. Hij moest erom lachen en stond weer recht. Kijkend in de speelse ogen van Saricha. "Ik zal je nooit iets aandoen." Zei hij rustig, alsof hij werd gehypnotizeerd door de mooie ogen van Saricha. Maar toch moest hij nog steeds rekening houden dat het een wild dier was. En dat haar karakter opeens zou kunnen veranderen. Maar daar kon hij moeilijk in geloven. Ze waren al zo ver, ze vertrouwde elkaar al zoveel meer als daarvoor. Dan kan die vertrouwen toch niet opeens veranderen in haat? Of wel?

Saricha draaide haar achterhand weg van Reggi toen hij binnenkwam, achterbenen kruiste elkaar terwijl ze dat deed. Saricha keek hem nieuwsgierig aan, hij begon rond te lopen. Wou hij spelen met haar? Spelen! Ze draafde vrolijk achter hem aan en probeerde hem te pakken te krijgen, uiteindelijk struikelde hij, stond terug recht en keek in haar ogen, daar was ze nooit bang voor geweest. Ze kwam opnieuw dichterbij en stond nu vlak voor hem. Ze strekte haar neus, niet naar zijn wang, naar zijn vingers. Haar neus raakte zijn vingers voorzichtig aan. Een paar seconden lag zijn hand op haar neus. Alsof hij haar streelde. Ze liep terug achteruit, als ze mens was geweest had ze geglimlacht. Nu liep ze weg van hem en hinnikte zo hard als ze kon, een hele boel paarden hinnikte terug. Saricha brieste, schraapte met haar hoef over de grond en steigerde, luid hinnikend. Ze kwam terug neer met een doffe bons, wat was ze eenzaam. Stond er hier nou maar een ander paard, een ander gevangen paard, of in de weide naast haar. De paarden van hier zouden toch maar de hele tijd door babbelen over wat een geweldig baasje Reggi was. Schuddend met haar hoofd stond ze vlak voor het hek. Er kwamen wel paarden langs, maar dat was anders, die liepen altijd langs, bleven nooit eens staan.

Weer was Reggi verbaast toen Saricha zelf kwam vragen om haar te aaien. Rustig streelde hij haar over haar neus. Maar lang was het niet. Ze draaide haar om en hinnikte. Vervolgens steigerde ze. Hij voelde zich schuldig tegenover Saricha. Ze voelde haar vast eenzaam. Reggi dacht na. Misschien kon hij Jumper hier even zetten. Storm was toch in de binnenbak nu. En Jumper zou zijn eigen ook vervelen. Jumper was ook een wild paard. Naja, Reggi dacht meer aan een paard dat ontsnapt was. Ach ja, ze konden toch bij elkaar staan? Dan waren geen van beide eenzaam. "Rustig maar." Suste hij. Hij maakte weer een weg van Jumpers kraal naar de weide van Saricha. Hij deed de kraal open van Jumper en Jumper volgde de afspanning. Toen hij zag dat hij naar een weide mocht schraapte hij met zijn hoef over de grond, van ongedult. Hij zag daar een witte merrie staan. Die kende hij nog niet. Reggi deed de weide open en Jumper ging de weide in. Hij Croste naar de merrie met zijn staart hoog in de lucht. De arabische hengst stopte toen zo'n 2 meter van de merrie af. Fier keek hij naar haar. "Ik ben Jumper." Stelde hij zich voor. "Kom je ook uit het wild?" Zei hij rustig. Hij was eindelijk vrij, en nu was hij weer gevangen. Reggi was ondertussen al weg gegaan, en zuur keek hij Reggi achterna. Hij vond Reggi niet zo'n toffe. Tenminste nog niet.

Vanaf nu reageer ik met Jumper.

Saricha schraapte ongeduldig met haar hoef over de grond. Er werd weer een weggetje gemaakt, moest ze nu weer weg? Een diepe zucht ontsnapte aan het longen, in plaats van het feit dat ze weg moest kwam er iemand naar haar. Haar oortjes gingen vrolijk naar voor en ze schudde zich eens uit. Een grijze hengst kwam de wei binnen, een grijze onbekende hengst wel te verstaan. Saricha zwiepte eens met haar staart, hij kwam aan gecrost met zijn staart hoog in de lucht. Een trotse hengst dus, hij stopte een stuk of 2 meter van haar af. De grijze hengst stelde zich voor als Jumper, nog nooit van gehoord. "Mijn naam is Saricha." Hij vroeg of ze ook van het wild was gekomen. "Ja, ik ben hier nog maar pas." Het zag er niet naar uit dat hij Reggi mocht, nou, Saricha had niets tegen hem. Afgezien van het feit dat hij haar uit de wildernis had gehaald was hij eigenlijk vrij lief voor haar geweest, behalve dan dat opjagen met het touw en met die merrie. Voor de rest was hij best geduldig. "Ben jij allang hier?" Ze keek met een nieuwsgierige blik naar Jumper. Saricha zag er ontspannen uit, had ze wel vaker, en jaagde zich totaal niet op over het feit dat er een onbekende hengst in haar weide stond, zolang hij met zijn flikken van haar afbleef zag ze hem als een vriend, en zolang hij zich gedroeg. Een paar keer zwiepte haar staart heen en weer, tegen die enkele vlieg op haar witte vacht. Gek genoeg had ze bijna nooit last van vliegen, zelfs niet in de zomer.

Moet door, sorry, flutje

"Aangenaam Saricha."Dus er waren hier meer paarden die uit het wild kwamen. Wat zouden ze met hun gaan doen? Zouden ze hen proberen te breken? Neen, dat kon toch niet? "Nou, ik ben geboren bij de mensen. Ben bij Mido terecht gekomen. Ik beschermde en vertrouwde hem. Ik deed alles voor die jongen, maar 2 x heeft hij mij verkocht. Nadat ik mijn kompioenschappen had gesprongen ben ik weggelopen. Ik had gehoopt dat Mido mij zou hebben gezien en me is komen halen. Maar dat heeft hij niet gedaan. Nu heeft Reggi mij en Storm ,mijn vriendin, uit de wildernis gehaalt." Zei hij rustig. Hij beet naar borstkas toen daar een dazerik stak. Hevig schudde hij met zijn hoofd, toen ook daar een Dazerik stak in zijn nek. Die rotbeesten ook. "Ik ben hier ongeveer een 2-3 tal dagen, denk ik. Jij? " Andtwoorde hij netjes haar vraag. Hij zou haar heus niet bespringen. Want hij wou liever vrienden zijn. Hij was ook niet zo'n hengst die zijn deugten in het dekken zocht. Nee, hij was nu eenmaal geen player. En zijn hart lag bij storm, momenteel. "Wat vin jij van die knol die ons heeft gevangen? Ik vind hem wel meevallen. Alleen vind ik het niet leuk dat hij ons ubberhaupt uit de wildernis moest sleuren." Zei hij rustig en keek haar aan. Hij werd echt zot van die dazenrikken en vliegen. "Alleen het voordeel bij Mido leven was dat hij een spray had die Vliegen van paarden hielt." Zei hij spottend maar ook een beetje Geïriteert.

Echt, ik moet inspiratie beginnen op doen. Nogmaals sorry.

Saricha glimlachte zachtjes, ze vond hem vriendelijk. In ieder geval, hij was beleefd, en dat was al meer dan wat ze verwachtte van de meeste hengsten, de rest zou ze nog wel zien. Rustig luisterde naar wat hij te vertellen had, bij de naam Mido gingen haar oren een beetje naar voor. Die kende ze wel ja, nou, zijzelf was ook weggelopen uit pure verveling. De naam Storm kende ze niet, was het zijn vriendin, of een vriendin. Ach ja, niet haar zaken, ze zou het later nog wel eens vragen. Hij was hier dus al een 2-3 tal dagen, zij? Nog maar net 1-2 "Ik net 1-2 dagen." Ze snoof wel beledigd toen hij Reggi een knol noemde. "Hij valt toevallig heel goed mee en hij laat ons uiteindelijk los, dan mogen we kiezen" Ze schudde met haar hoofd toen hij spottend zei dat het enige voordeel bij Mido was dat hij anti-vliegen middel had. "Reggi zal dat ook wel hebben, maar jij zou flippen als hij iets op je vacht zou doen." Saricha had één vlieg op haar vacht, maar die was met een zwiep van haar staart weg. In tegenstelling tot Jumper, die werd omgeven door dazen en vliegen. Zachtjes glimlachte, ze was blij dat zei daar nooit echt last van had gehad. Ze wist niet waarom, ze had er gewoon geen last van. Een stalknecht kwam hen snel extra water geven, want één paard dronk minder dan twee. De knecht maakte voort, Saricha was sneller, speels schopte ze de bak om, de onderkant van zijn broek en zijn schoenen helemaal doorweekt. De stalknecht zuchtte diep, de hele staf had gisteren het gespeel van Saricha gezien, ze vond mensen natmaken leuk. De stalknecht liep weg om een paar nieuwe emmers water te gaan halen en mompelde iets over: irritant, veel te slim,... Saricha staart zwiepte gewoon door, zonder rede, toch was ze zo slim geweest om nog water over te laten, dat dronk ze nu op. Want eerlijk, ze had vandaag nog niets gedronken en het was een warme dag vandaag. De stalknecht kwam terug en zorgde dat die bakken vol waren voordat Saricha iets deed, toen ze naar de bakken liep liet hij de emmers bijna vallen omdat hij niet nat wou worden en maakte dat hij wegkwam. Saricha glimlachte zachtjes, ze hield ervan dat mensen dat deden, ze vond het niet leuk als ze bang waren om haar, wel om de spelletjes die ze met hen speelde. Reggi had gisteren ook nat geweest, met een tuinslang en met een emmer water. Vrolijk draafde ze terug. "Je moet het echt eens proberen, dan komen ze met een tuinslang en dan wordt je ook nat, en dan kun je hen nat maken." Ze brieste eens. "Vind je Storm leuk, leuk leuk bedoel ik." Nieuwsgierigheid rulez in het hoofd van Saricha, ookal waren het haar zaken niet. Toch was ze benieuwd. Een andere stalknecht kwam rennend nog wat hooi geven en rende toen ook terug weg toen ze dichterbij was. Knorrig brieste ze, "met hem heb ik niet kunnen spelen." Saricha's karakter was speels, het lag niet aan de leeftijd. Er was gewoon niets leuker als spelen, en verliefd zijn, maar dat was iets anders. Als je spelletjes speelt kun je een band met iedereen opbouwen, zelfs met een hond, die zijn nog het lolligst van al. Reggi en Valerie speelde met haar, en hen mocht ze wel.

Ik denk dat ik dan een foute berekening heb gemaakt, want Saricha was eerder gevangen dan Jumper XD Ach ja maakt niet veel uit.

De merrie was wel leuk gezelschap. Maar hij wist dat er ook Arabisch bloed in haar zat. Naja dat gokte hij toch tenminste. Even moest hij denken aan Storm, waar ze nu heel waarschijnlijk mee bezig waren. Jumper wist niet wat hij ervan moest denken. Aan de 1ne kant was hij mensen gewoon en dwong hij zich zelf er een beetje naar te luisteren, maar aan de andere kant: Ze hadden wel zijn vrijheid afgenomen. Hij spitste zijn oren naar voren toen Saricha weer begon te praten. Nou dat was tenminste een goed eigenschap, want hijzelf zou dicht klappen als er niet gepraat werd. En tegen een doodse-ongemakkelijke stilte kon hij al helemaal niet tegen. Dan kon hij bij wijze van spreken zijn hoeven afbijten. Ze zei dat ze rond de 2 dagen hier zat. Ongeveer 1 dag minder dan Jumper dus. Op het volgende dat ze zei was hij al zeker niet op voorbereid. Hoezo ze vond Reggi wel meevallen? Hoezo hij liet hen nog los? "Wat...hoe bedoel je? Hoe...Waarom? Wat bedoel je met los laten?" Hij snapte het niet zo goed. Wat was nu in godsnaam het nut van een paard zijn vrijheid afnemen, om het daarna terug te geven? Hij schudde zijn hoofd, niet-snappend waarom Reggi hen had gevangen? Bij het volgende wat Saricha zei, kon hij ook moeilijk tegenspreken. "Mido en Reggi zijn anders. Mido zag ik als mijn enige baas of vriend. Hoe je het ook noemt. Met Reggi heb ik nog bijna geen contact gehad. Het enige wat hij bij mij heeft gedaan is mij gevangen genomen, mij 4 x van weides verandert. Dat is al. Ik heb niet eens de moeite kunnen doen hem te vertrouwen. Laat staan dat ik het toelaat om mij een halster te laten aandoen door hem, en om mij te laten bespuiten door zo'n vliegenspray. Ik ben dan wel een springpaard, opgeleert en al, maar hij hoeft niet te weten dat ik al contact heb gehad met mensen. Ik ga niet als een hond naar een mens om meteen vriendjes te worden.Ze moeten zelf maar afkomen. Maar blijkbaar heb jij al meer aandacht gehad van Reggi dan ik. Ik sta daar maar, starend naar mensen die voorbij komen." Zei hij rustig. Hij vond het niet kunnen dat Reggi hem liet stikken. Saricha liep naar de hulpjes en stote de waterbak om.Hij moest denken aan 2 dagen geleden. Toen had hij een volle waterbak omgestampt, en had hij Reggi geraakt met water. Saricha had er wel lol in. Rustig en al briezend stapte hij naar Saricha. Er was een beetje modder. Misschien kon hem dat helpen tegen vliegen. Hij ging liggen en begon te rollen in de modder. Wat super goed deed. Al snel zag je bruine modder plekken op zijn lichaam en waren zijn staart en manen in de war. Toen Saricha vroeg van dat Jumper het ook eens moest proberen. Stond hij op en keek naar haar. "Bij mij vinden ze het niet zo leuk. Vooral Reggi heeft er slechte ervaring mee. Ik had zo'n beetje een volle waterbak omgestoten, en toen was Reggi nat. En dat vond hij niet zo leuk. " Jumper zag het hulpje hooi in de weide smijten. Reggi stond erg close bij de omheining en lette even niet op. "Dus Reggi houd van spelen?" Zei Jumper op een niets-goed-voorspellende toon. Hij stapte naar het hooi. Nam veel in zijn mond en deed alsof hij de weide ging rond Crossen. Maar hij croste naar Reggi en liet het hooi op zijn hoofd vallen en liep weg. Reggi moest er wel blijkbaar mee lachen . Toen draafde hij weer naar Saricha. "Nou, spijtig was hij niet nat. Anders bleef het hooi op hem plakken. Ach ja, nu zou hij wel leren oppassen." Toen hij de vraag van Saricha hoorde keek hij haar aan, in der ogen. "Ik vind Storm leuk leuk. Hoe partners elkaar leuk vinden. Maar dat weet Storm nog niet." Zei hij even rustig als daarvoor. "En jij? Heb jij al een lover?" Vroeg hij weer rustig, maar opgewekter. Reggi kwam de weide binnen. En stiekem dacht hij aan een gemeen plannetje. Niet om hem angst aan te jagen. Maar om te spelen met hem, alleen was dat gewoon het top punt, en zou hij er niet echt mee kunnen lachen. "Weet je waaraan ik dacht? Maar ik vind het te gemeen om het te doen. Ik dacht om Reggi te doen struikelen, hem bij zijn bloes te pakken, in het hooi te slepen en de waterbak om te stoten. Maar ik denk niet dat hij dat niet echt graag gaat hebben." Zei Jumper terwijl hij naar Saricha keek, en wachte op een bepaalde reactie.

Whohoo inspiratie en dat 's nachts om 11 na 2 xp

Jij ook nog wakker?

Saricha snoof zachtjes bij zijn reactie, "ze bieden ons de keuze om de wildernis en de luxe." Saricha had niet de behoefte om erover uit te wijden. Hij gaf haar op het volgende geen ongelijk, maar vond het niet eerlijk dat hij zo weinig aandacht kreeg. "Misschien is dat het probleem, ik ben zelf om die aandacht gaan vragen, jij staat daar gewoon. Ik maak duidelijk wat ik wil, ik zoek het zelf, jij laat het gewoon op je afkomen." Jumper had last van de vliegen, Saricha keek vol walging toe, de grijze hengst was nu bont, en vies. Saricha hield niet van vies, het duurde een eeuwigheid voordat de moddervlekken uit haar vacht geraakte. Nadat ze met e talknecht had gespeeld ging ze vlak bij Reggi staan. Ze zuchtte eens, toen ze de grijze hengst zag komen voelde ze het al, het was niet goed, niet goed voor Reggi, en Jumper zou er de grootst mogelijke lol mee gaan hebben. Ze zag de onoplettende blik van Reggi, zag het hooi op hem belanden en kreeg een flink deel over haarzelf heen. Ze schudde zich tien keer uit en er hing nog hooi in haar manen, geïrriteerd haald ze diep adem en schudde met haar hoofd, het laatste beetje hooi viel op de grond, ze glimlachte weer. Haar stemmingswisselingen waren extreem, nu merkte je er weinig van, maar dat kon met één vingerknip veranderen. Hij vond het jammer dat Reggi niet nat was geweest, Saricha lachte zachtjes, maar ze dacht in haar gedachten: wees blij dat ik niet nat was, dan had je wat beleefd! Gewoon nat gemaakt vond ze niet erg, maar dan moest je absoluut NIET proberen, of er nog maar aan denken haar vuil te maken.
Jumper vertelde dat hij de zogenaamde Storm echt heel erg leuk vond, maar zij wist dat niet. "Ik zou het haar vertellen, niets zo mooi als liefde." Hij vroeg of zij een lover had. Er waren genoeg hengsten, maar Saricha draaide haar achterhand weg, naar Jumper toegericht, de liefde van haar leven... die was

post zo met andere post verder

doodgeschoten door een cowboy, waarna Saricha een kogel in buik had gehad, het was een wonder geweest dat ze het overleefd had, maar het kleine wonder dat in haar buik zat was dood. Die was operatief verwijderd, ze had 8 weken in een kliniek geweest, zware antibiotica en middelen tegen de schok. Het was iets wat ze nooit tegen iemand anders had verteld, in de kliniek zijn toen ook die hevige stemmingswisselingen begonnen, het ene moment aai je haar rustig over haar neus, het volgende moment sloeg ze je bewusteloos, een gedragstoornis zeiden ze, eigenlijk een reactie op de onverwerkte gebeurtenissen en de dood van haar geliefde en haar veulen.

Reggi kwam binnen in de weide en natuurlijk stelde Jumper iets voor wat te gemeen was, Saricha schudde haar hoofd en draafde zonder verder nog iets te zeggen naar Reggi. Ze hinnikte naar hem en kreeg, toen ze met neus over zijn wang streek een appel, ze zocht speels in zijn zakken en vond nog een appel, pakte die snel en rende weg. Ze bracht de appel naar Jumper, legde hem op de grond en rolde die naar hem toe zonder een woord te zeggen. Ze vond dat hij, over wat ze juist had gedaan en hoe Reggi had gereageerd eens mocht nadenken galoppeerde terug. Speels tikte ze hem op zijn rug en liet hem eens struikelen voordat hij terug uit de weide ging. "Vraag je aandacht op de juiste manier, dan krijg je het op de juiste manier ook terug," zei ze glimlachend. Jumper was wel een toffe hengst. Ontspannen zakte ze door haar knieën en ging liggen, Jumper torende boven haar uit nu, ze bleef wel rechtliggen en viel niet in slaap. "Vertel me eens, Jumper. Hoe ben je Storm tegengekomen?"

Sorry, mijn ds kon niet nog meer wooden aan in 1 berichtje.