Can't smile anymore

Zachtjes kneep hij in haar hand. Isaura boog zich naar hem toe en gaf hem voorzichtig een kus. Hij deed zijn arm rond haar heen en glimlachte. "I thought, i lost you." Sprak ze zachtjes. ze hoorde hem kreunen zijn hartslag haperde. Isaura schrok er best van. "You lost me honey, I go die, you know that." Ze hoorde hoe hij moeite had met spreken. Zelfs in het engels klonk zijn stem uitgeput. Zijn bruine ogen keken haar aan. "I it can't be true Tay! I love you!" Verdedigde ze zichzelf. Hij schudde zijn hoofd zwakjes en keek haar nog een keer aan. "Somethimes you have to say goodbye. We will meet eachother again, when we're stars." Zei hij zacht. Hij trok haar tegen zich een en gaf haar een knuffel. Isaura had hem amper zien huilen. De tranen stroomden over zijn wangen net als bij haar. Hij drukte zijn lippen op de hare. Ze voelde hoe hij wegzakte en zijn hartslag vertraagde. Zijn arm zakte weg en zijn hartslag stopte. Isaura beefde helemaal. Ze kon de tranen niet meer tegenhouden. Ze kon niet geloven dat hij dood was. De arst duwde haar opzij en probeerde zijn hart terug te laten leven. Isaura rende de deur uit. Ze voelde de tranen over haar wangen stromen maar negeerde het. Ze stapte in haar auto, reed volle gas achteruit. Ze reed slipend de straat uit. Ze kon niet blijven toekijken hoe ze tevergeefs hem probeerden tot leven te wekken. Ze wist gewoon dat hij dood was. Anders had hij nooit gehuild. Bij haar thuis rende ze naar haar kamer en plofte neer op bed. Ze huilde zich in slaap na een paar uur. Morgen zou ze wel naar Kangin gaan. Zonder dat ze het wist was op het late avondjournaal het bericht dat Taylor dood was. Ze zou er toch niet naar kunnen kijken. Ze hadden allerlei foto's en beelden van hem laten zien, waaronder een heel deel met hun samen.

Midden in de nacht werd hij wakker door een steek door zijn borst en arm. Vooral zijn arm was hevig aan het steken. Zonder Pruts en Aiko wakker te maken sprong hij uit zijn bed en rende hij haast naar beneden. Beneden deed hij alle lichten aan in de keuken. Gelijk keek hij naar zijn borst waar het verband niet meer omheen zat. Om zijn arm zat ook helemaal niets meer waardoor de wonden goed zichtbaar waren. Kaning stond met stomheid geslagen, als hij weer al het verband eraf zou gaan halen in zijn slaap kon hij wel weer opnieuw beginnen met heel het genezingsproces. In het Koreaans scheldend verbond hij zichzelf opnieuw waarna hij zijn tas pakte en hem helemaal omkeerde. Hopelijk had hij nog iets, anders zou hij een probleem hebben. Gelukkig vond hij onderin zijn tas het doosje waar hij naar opzoek was. Gehaast trok hij het doosje open, pakte een klein flesje eruit en een plastic verpakking met erin een spuit met naald. Geconcentreerd pakte hij de spuit, zette de naald er netjes op en stak hem in de bovenkant van het flesje zoals hij had geleerd. De juiste hoeveelheid morfine liet hij de spuit ingaan waarna hij hem op dezelfde plek als altijd in zijn arm stak. Wat een rot gevoel was dat toch. Na het opruimen van de spuit en de rest van de spullen pakte hij het doosje, deed alle lichten uit en ging op de bank zitten. Het doosje zette hij op tafel neer voor als zijn arm en borst weer zouden gaan steken. Niet dat hij dan gelijk naar de morfine zou gaan grijpen, eerder naar de pijnstillers. Het lampje naast de bank klikte hij aan. Nu hij wakker was kon hij gelijk niet meer slapen, geweldig. Omdat hij niets anders te doen had pakte hij de afstandsbediening en begon hij te zappen. Mtv was niets bijzonders, net zoals de rest van de programma's. Kangin viel weer kort in slaap tot hij wakker werd door de intro van het journaal. Verbaasd keek hij op toen hij op het nieuws hoorde dat tiener idool Taylor Lautner overleden was. Straks kwam Isaura Aiko ophalen, dan zou hij haar hopelijk niet al te slecht aantreffen. Niet dat hij verwachte dat ze er in een klap overheen zou zijn. Maar hopelijk zou ze niet al te kapot zijn. Pruts was ondertussen wakker geworden en rende in volle vaart de trap af. Zijn staart hing tussen zijn benen terwijl hij paniekerig rond keek. Kangin praatte zachtjes tegen hem in het Koreaans. Koreaans was de taal die hij eigenlijk mee had gekregen tijdens zijn opleiding, daar luisterde hij dan ook het beste naar. "Kom maar hier." Zei hij als laatste zacht tegen Pruts. Na Pruts volgde Aiko die met een speeltje ging spelen. Straks zouden ze eten krijgen, nu vond hij het nog te vroeg.

Isaura werd langzaam wakker door het gerinkel van haar telefoon. 'Isaura.' Mompelde ze zachtjes. Haar stem was hees geworden. Ze hoorde een redelijk zachte stem aan de andere kant van de lijn. "Isaura? Everything allright? It's Robert here. I heard about Taylor. I'm so sorry!"Isaura keek even uit het raam en keek naar het lege voeteinde. Ze was haast vergeten dat ze Aiko bij Kangin had gelaten. Pas nu wist ze welke robert het was. Ze was te droevig om vrolijk te reageren. "Hye robert. Hmm not really, you know. Yeah it's really hard to loose him, also for you and Kirstin." mompelde ze zachtjes. Ze stond langzaam recht en zocht naar haar oortje. Ze zette het aan en stopte het in haar oor. Ze legde haar gsm op het nachtkastje en wandelde naar de kleerkast. "Yeah, I tought it wass a stupid joke but it's real. I think I come to HH, to help you." Ging Robert verder. Isaura zweeg even omdat ze kleren zocht. Ze dacht snel even na. Waarschijnlijk zou hij dan al morgenvroeg hier zijn. "And Kirstin? Or she has to work? Hmm okay, do you take Spencer with you?" Isaura haar engels was lekker vloeiend en perfect amerikaans accent. Tuurlijk hield ze van amerika. Het was het meest geweldige continent van de wereld. "Okay, see you tommorow? Ofcourse Specer comes with me, I can't live without my horse you know." Zei hij nog voor hij aflegde. Isaura kreeg niet eens de kans om hem gedag te zeggen. De witte shetlander zou dus meekomen en dus moest ze de stal nog in orde maken. Ze ging snel douchen en kleede zich aan. Ze snelde naar onderen en haalde stro uit de opslagruimte. Al snel was een van de twee stallen klaar voor gebruik en kon ze naar Kangin gaan. Ze wist dat ze er niet geweldig uitzach, vooral uitgeput.

Een half uurtje later stond ze voor Kangin zijn deur. Toen hij opendeed begroette ze hem zachtjes. Haar hese stem was nog steeds niet over en haar accent viel nu redelijk op. Dat had ze altijd als ze pas engels had gesproken. "Jezus, ze gaan weer lekker kunnen rodellen in de blaadjes. Robert komt naar hier." Melde ze snel even. Aiko rende als een gek op haar af. Isaura gaf haar een knuffel en besefte dat Tay haar altijd omhoog nam en dan haar in het rond zwierde. Ze nam haar op en draaide een rondje waarna ze haar een kusje gaf op haar hoofd. Een traan rolde over haar wang heen. Aiko leek te voelen dat er iets mis was en gaf haar een troostend likje. Ze keek Kangin aan en zuchtte. "Je hebt het vast al gezien op tv?" Vroeg ze met een blik op het beeldscherm. Hij stond nog aan waardoor ze wist dat hij tv had gekeken. "Ik wil het niet... Hij, hij kan niet dood zijn." Mompelde ze zachtjes. Ze gaf Kangin een knuffel en verstopte haar gezicht tegen zijn borstkas, heel voorzichtig zodat ze hem geen pijn deed. Haar ademhaling ging met schokken doordat ze aan het huilen was. Ze kon nog steeds niet geloven dat hij dood was. Ze voelde nog steeds zijn lippen tegen de hare, zach zijn tranen nog over zijn gezicht rollen. Voelde de laatste keer zijn warme adem in haar gezicht, rook nog een keer die heerlijke geur. Alles was in een ruk van haar weg...

Kangin lag net te slapen toen hij de bel hoorde. Behoorlijk stijf kwam hij overeind waarna hij een aantal wankele passen zette en zichzelf naar de deur begaf. Toen hij de deur open had gedaan begroette Isaura hem met een hese stem. Waarschijnlijk had ze heel de nacht liggen huilen, te horen aan hese stem. Zonder iets te zeggen over haar opmerking sloot hij de deur en wachtte hij af wat er ging gebeuren. In Korea had hij geleerd dat hij niet dichtbij mensen moest staan die het moeilijk hadden. Deed je dat wel dan kon je het zelf ook moeilijk krijgen terwijl je zelf sterk moest blijven voor je team genoten. "Het is overal in het nieuws." Mompelde hij zachtjes op haar vraag. Voor hij het wist kreeg hij een knuffel van Isaura. Nogal onwennig stond hij haast met zijn handen in de lucht naar beneden te kijken. Knuffels had hij afgezworen. Te veel lichamelijk contact wat helemaal nergens voor nodig was. Langzaam maar zeker werkte hij zijn armen naar beneden, rond Isaura haar lichaam. Pruts werd door alle emoties nogal gespannen en begon heen en weer te drentelen. Af en toe kwam er zacht geblaf uit zijn richting omdat hij iets te doen wou. Kangin gooide een commando naar zijn richting waardoor Pruts naast zijn voeten kwam zitten. Nog steeds wel een beetje onrustig maar hij had iets te doen gekregen. "Kom ga even zitten dan pak ik een glas water voor je." Sprak hij zachtjes tegen Isaura. Pruts ging naast zijn voeten vandaan toen hij aan de kant geduwd werd. Kangin wandelde richting de keuken waar hij een glas vulde met koud water voor Isaura. In een rustig tempo omdat hij zijn bovenlichaam stil moest houden wandelde hij terug naar de bank. Het glas water gaf hij aan Isaura waarna hij zichzelf neerzette op de rand van de tafel zodat hij nog naar Isaura kon kijken. Ergens vond hij het verschrikkelijk dat Taylor dood was. Hij had hem dan wel niet zo goed gekend maar een slecht iemand was hij niet. Nee, als hij hem misschien eerder had gekend waren ze misschien vrienden geweest. Omdat het journaal weer kwam pakte hij de afstandsbediening en zocht hij het uit knopje. Heerlijk om weer thuis te zijn maar verschrikkelijk om niets meer te kunnen vinden. Op het moment dat hij de tv uit wou doen kwamen er beelden op beeld die hem bekend voorkwamen. Hun kamp, maar niet hun wagens en mannen. Redelijk geïntrigeerd keek hij naar het scherm toen hij niemand van hun mannen zag. Het was hen gelukt, het was gelukt om de aanval te ontlopen. Ongemerkt verscheen er een grote grijns op zijn gezicht omdat hun plannetje had gewerkt. Voor een moment leek het alsof hij weer de oude was. Echter toen hij de tv uitzette en naar Isaura keek verdween de vrolijke lach op zijn gezicht. In plaats daarvan was een bezorgde blik in zijn ogen gekomen die naar Isaura keken. Wat moest hij doen?

Isaura voelde even later Kangin zijn armen rond haar heen, voor even voelde ze zich beschermt door hem. Zijn kortere haren dan wel niet zo leuk als zijn vorige kapsel maar ze zou hem daar ooit nog wel van overhalen. Langzaamaan kwam de oude Kangin weer naar boven. Ze zette zich op de zetel en keek naar pruts. "Prutsje." Fluisterde ze zachtjes. De hond kwam naar haar toe terwijl ze hem zachtjes streelde. Hij sprong op de zetel wat hij beter niet had gedaan. Aiko sprong beschermend voor hem in en liet haar tanden zien. Pruts negeerde het volkomen en ging rustig zitten. Aiko begreep er totaal niets van en keek verward. Ze kalmeerde weer en ging liggen. Pruts kende zijn zusje veel beter als Isaura zelf. Ze was blij dat Miklo nog bij haar thuis zat. De reu had het niet zo op vreemde honden en reageerde nogal angstig. Daarom liet ze hem liever thuis. Ze knikte zachtjes over het nieuws. Het kamp dat op tv was zag er nog al eng uit. Ze zweeg er netjes over, vooral omdat haar gedachten er niet naar stonden. Als een robot nam ik het glas aan en dronk eraan. Ik keek hem aan met lege ogen. "Pfff, waarom moest ik hem verliezen? Eerst jou en nu Tay." Mompelde ze zachtjes. Ze keek hem nog steeds aan. Waarschijnlijk begreep hij het niet honderd percent. "Je bent niet meer die nonchalante supper schattige Kangin van vroeger. Je zegt geen domme dingen meer of krijgt ineenkeer een gekke bui zoals toen met het schilderen. De super Junior Kangin was vele grappiger dan de Kangin die nu voor mij zit. Die is serieus, weerd zich af van alle gevoelens en is eerlijk gezegd een beetje saaiïg." Biechtte ze eerlijk op. Tuurlijk vond ze Kangin nog steeds geweldig. Ze stond recht en keek hem aan. "Tuurlijk ben je nog steeds geweldig maar anders." Mompelde ze zachtjes terwijl ze zijn handen vast nam. Ze voelde de tranen weer naar boven komen toen ze het op het nieuws hoorde. Ze veegde de tranen weg en legde haar hoofd op zijn schouder.

Kangin volgde Isaura haar blik richting de tv toen de knikte. "Deze keer waren wij hen een stap voor." Zei hij lichtelijk somber. De vorige keer waren zij hen een stap voor geweest waardoor hij nu thuis zat. Aan de ene kant vond hij het prettig om terug thuis te zijn, aan de andere kant wou hij zo graag terug naar de rest. Heerlijk met z'n alle de tijd verdrijven als er weer eens niets te doen is. Wanneer er wel iets te doen is met z'n allen erop uit trekken. Vandaag zou hij niet weer niets gaan zitten doen, vandaag zou hij met pruts gaan trainen. Zijn training moest onderhouden worden. Bovendien had hij de perfecte plaats gevonden waar hij rustig kon trainen. Buiten HH was een oude trainingsbasis had hij te horen gekregen. Daar kon hij zelf trainen maar hij kon ook Pruts trainen. Als Isaura wou kon ze mee, dat moest ze zelf weten. "Weet je al wat je vandaag gaat doen? Je kan namelijk met mij mee als ik Pruts ga trainen." Sprak hij rustig tegen haar. Om de een of andere reden lukte het hem gewoon niet om over Taylor te praten. Elke keer als hij aan Taylor dacht zag hij het betraande gezicht van Isaura weer voor hem. En een betraand gezicht wou hij niet zien. VOoral niet van Isaura.

Isaura zat nog rustig en streelde Pruts over zijn hoofdje. Haar goudblauwe ogen staarden leeg voor zich uit. Ze zou een hele boel te doen krijgen voor Tay zijn afscheid. Ze zou Miklo en Aiko meenemen naar Amerika om een deel van zijn assen uit te strooien. De rest zou hier blijven, bij haar. Ze hoorde haar gsm trillen en nam op. Ze zuchtte en hoorde een hele serenade aan. Ze rolde met haar ogen en legde toen neer. "Is goed maar moet je eerst even langs mijn huis. De kuisvrouw weigerd het huis te poetsen voor dat Miklo weg is." Mompelde ze geïriteerd. De vrouw was bang van Miklo terwijl het helemaal niet moest. Ze stond recht en lijnde Aiko al aan die stond te kwispelen. Al snel waren ze bij haar thuis en deed Isaura de deur open. Pas toen realiseerde ze zich dat Kangin nog niet in haar nieuwe huis was geweest. Het was redelijk groot. De vrouw stond nog steeds aan de voordeur. "Ik zou maar snel beginnen of je kan ander werk zoeken." Snauwde Isaura met hese stem tegen haar. Ze kon helemaal niet met de vrouw omgaan maar ze wist dat ze het geld nodig had. Ze snelde naar binnen en verdween in een kamer. Miklo kwam op zijn typische rare gangetje naar haar toe gerend. Ze streelde hem zachtjes en zocht naar zijn riem. Hij had een bruine lederen riem met zijn naam in. Ze nam zijn les en lijnde hem aan. Snel gunde ze de kader boven de open haard een blik. De foto van haar en Taylor was prachtig. Ze keken elkaar aan bij een zonsondergang op het strand. Het was voor een shoot geweest maar zo had het helemaal niet gevoeld. De romantiek die er was geweest was echt. Het was zoveel anders geweest dan die eerste keer dat ze echt gekust hadden. Dat was meer uit een moment gedaan om zijn gsm terug te krijgen. Dat wist ze nog goed. Als twee tieners hadden ze over het strand liggen rennen zonder zich ook maar voor iemand te schamen. Ze draaide zich om na het lange staren en keek Kangin aan. "Klaar." Mompelde ze heesjes. Miklo, haar stafford reu keek nogal angstig naar Pruts maar deed niets naar hem. Waarschijnlijk zou hij langzaam moeten wennen aan de vreemde hond.

Kangin keek verbaasd op toen de telefoon van Isaura opeens ging. Waar was die van hem eigenlijk? ZOu hij straks wel vinden als hij ernaar opzoek ging. WIe weet zou pruts hem kunnen vinden voor hem. Een hond was toch best wel heel erg makkelijk af en toe. VOoral zijn hond want die was gewoon meer dan geweldig. Hij kon dingen die anderen niet konden. Zoals mensen redden wanneer het nodig was. Omdat de schoonmaakster van Isaura haar huis niet schoon wou maken zolang haar hond er was moesten ze eerst naar haar huis voor ze naar de oude basis zouden gaan. Zoals verwacht vond hij zijn mobiel op het laatste moment. Voor hij met Isaura mee ging naar buiten deed hij de lamp naast de televisie uit en deed hij de televisie uit. Vlug trok hij zijn schoenen aan en riep hij Pruts bij zich voor hij ervandoor zou gaan. Buiten was toch nog altijd wel spannend, dat moest bekeken worden zonder te wachten op toestemming om naar buiten te gaan. Van de tafel pakte hij nog een strip pijnstillers mee die hij in zijn broekzak stopte. EIndelijk helemaal klaar sloot hij de deur af en ging hij in de auto van Isaura zitten. Best raar om weer in een auto te zitten. Eentje die niet alle kanten op gegooid werd door de hobbels in de weg. De weg in de auto dacht hij na over wat Isaura eerder tegen hem had gezegd. Hij was inderdaad veranderd, maar dat was nou eenmaal zo. De nonchalante Kangin van eerst was niet echt meer te herkennen. Er was zoveel veranderd in de tijd dat hij in Korea was. Alles had zoveel inpackt om hem gehad dat hij erdoor was veranderd. Kon hij niet veel aandoen, dat was nou eenmaal zo. Stilletjes wandelde hij mee het huis in. Best apart huis, eentje die hij niet kende en dus heel apart vond. Nieuwsgierig keek hij rond, tot hij in de woonkamer was en de foto van Isaura en Taylor zag. Vanaf dat moment begon hij zich steeds ongemakkelijker te voelen in Isaura haar huis. Hier had hij niets te zoeken. Dit huis was van Isaura en Taylor, hij was een buitenstaander die er echt helemaal niets te zoeken had. Bij de woorden klaar keek hij verrukt op. Weg hier, misschien ging hij zich dan gemakkelijker voelen. TOen ze beide terug in de auto zaten op weg naar de basis opende hij zijn mond richting Isaura. "Isaura, wat bedoelde je met veranderd?" vroeg hij zachtjes. Kangin keek kort in haar richting voor hij weer voor zich uit keek. Pruts begon op de achterbank een klein beetje te piepen omdat hij zijn baasje zijn stemming aanvoelde. Onderwerpen waar Kangin niets op wist te antwoorden maakte hem altijd ongemakkelijk. Was altijd al zo geweest.