Gevecht voor te overleven

Amoria bleef haar trotse houding houden. Haar ogen glitterde van tevredenheid. Ze had het goed getroffen bij Kangin. Het was een goed baasje die haar goede manieren aanleerde. Hij was niet te soft met haar maar ook niet te hard. Goed dus. Ze hief haar hoofd ineens op toen Kangin opeens harder begon te drukken en een klakte met zijn tong. Ze zag dat hij begon te lopen. Waarom ook niet? Ze zette zich in draf en volgde de jonge man met gemak. Dit was snel stappen voor haar. Ze bleef nu wel braafjes naast hem lopen en draafde traag met Kangin mee. Ook zei merkte dat moeder natuur haar meld dat het lente is. Gedaan met de winter! Weg met die steenharde grond en de ijskoude temperatuur!! Jaah daar had ze zo'n zin in! Lente! Nu ja. Er waren nog geen bloemen en geen fluitende vogels. En het was ook nog steeds koud. Maar ze voelde verandering in. Ze begon meer haar hoeven op te heffen en liet haar hoofdje zakken. Tjongejongejonge! Ze had zin om een mega bokke sprong te maken! Maar ze wist dat ze dat beter achterwegen liet. Ze wilde niet dat ze haar mensje pijnlijk zou raken.

Vrolijk rende Kangin met Amoria naast zich rond. Als ze nu maar niet ervandoor zou gaan. Straks was hij zijn grote vriendin nog kwijt. Tijdens het aandraven had ze goed geluisterd. Wie weet zou het ook goed gaan als hij nu weer ging stappen. Zo kon hij werken aan het verkeersmak maken van haar, en daarna het zadelmak maken. Opnieuw begon hij allerlei plannetjes te bedenken hoe hij het zou kunnen doen. Wel wou hij het zelf doen zodat ze niet naar iemand anders' hand zou gaan staan. Nee, ze was zijn paardje dus moest ze ook naar zijn hand staan. Rustig ging hij weer gewoon wandelen. Ondertussen bracht hij zijn hand iets terug naar achteren richting Amoria haar hals. Een heel klein beetje druk kon vaak al genoeg zijn. "Hooo.." zei hij zachtjes. De kinderen in het park keken met grote ogen naar de merrie. Een paard! O help een paard! Op de manege kon je ze ook vinden, en die waren zo mak als een lammetje. Kangin vond paarden die alles maar deden helemaal niet leuk. Spanning, dat moest er ook nog aanzitten wou het leuk blijven. Toen hij Amoria voor het eerst had gezien was ze ongelofelijk wild. Nu kon je dat amper meer bij haar bekennen. Wanneer ze straks thuis zouden komen zou hij gaan proberen haar hoeven schoon te maken. Eens zien wat er allemaal inzit. Daarna de hoefsmid langs laten komen als ze niet al te heftig zou reageren. Hoefijzers zouden er later wel onder gaan. Nu zou hij toch niet zoveel met haar buiten gaan lopen over straat. Eerder in het bos en over de ruiterpaden bij zijn huis. Natuurlijk zouden haar hoeven daar ook van slijten, maar niet zo erg als van tegels. "Je bent een brave meid." zei hij verrukt waarna hij Amoria even knuffelde. Van hem en niemand anders. Over een paar dagen zou er een maatje voor haar komen. Tenminste als ze de ruin accepteerde. Future, de ruin van een vriendin van hem was best wel oud geworden waardoor hij niet meer mee ging op concours. Een prima maatje voor Amoria, hij was lekker rustig en kon ook nog eens opschieten met kinderen. Mooier kon het toch niet. Nu moest alleen de merrie nog beslissen of alles doorging.

Amoria draafde nog een klein stukje door totdat Kangin aan haar halstertouw trok. 'He! het begon nou net zo leuk te worden!' met tegenzin remde ze en stapte langzaam naast Kangin. Haar twee oren naar voren gericht. Nog steeds zo blij. Haar vacht glom lekker gezond onder haar dekentje. Die nu heel lekker warm was. Haar hoofd droeg ze mooi omhoog. Haar zwarte ogen gleden over de omgeving heen. Ze schok even toen een bal recht op haar af ging. Ze zette haar hakken stevig op de grond en bleef dat rare ronde ding aanstaren. 'O help! Dat gaat me toch niet opeten he?' Dacht ze bang. Ze zag een klein joch dat rond geval op schoppen en vloog toen alweer weg. Rare wezens, die mensen. Uiteindelijk lid ze zich weer meeslepen door Kangin. Ze keek eventjes op toen ze de stem van haar mensje hoorde en duwde even met haar neus tegen zijn zij en keek dan alweer boeiend de andere kant op. Haar lange zachte staart golfde pretig met haar mee.

Amoria luisterde netjes naar wat hij van haar vroeg. Kangin keek met een stralende glimlach toe hoe de merrie zich gedroeg. Keurig netjes, ze had nog niemand aangevallen of er vandoor gerent. Tot nu toe had hij zijn armen nog aan zijn lichaam zitten. Zelf een beetje geschrokken door de reactie van Amoria sprong hij haast achteruit. "Het is maar een bal." zei hij zachtjes. Hoe erg kan je schrikken van een voetbal. Eigenlijk had hij het kunnen weten. Zijn vorige paardje was er ook erg van geschrokken toen hij er eentje thuis had liggen in de schuur. Dat beest moest overal even geweest zijn om alles te onderzoeken. Jammer genoeg was de schuur helemaal overhoop gegooid toen ze de hengst weer hadden gevangen. Opruimen zat er niet echt meer in. Scherven van potten lagen op de grond en de planken aan de muur waren kapot getrapt. Gelukkig moest dat schuurtje toch weg. Kangin aaide Amoria over haar hals heen toen ze weer rustig meeliep. De warme neus tegen zijn zij voelde vertrouwd aan. Zijn knappe merrie. Weer klakte hij met zijn tong en zette hij iets druk op het halstertouw. "Nog een stukje rennen?" vroeg hij behoorlijk enthousiast. Het pad van het park ging over naar een soort houtsnipper pad. De grond was hier minder hard dus konden ze gewoon een stukje door blijven rennen. Niet dat zijn conditie zo goed was dat hij heel lang kon rennen, maar toch een behoorlijk stukje.

Amoria bleef steeds knap stappen. De oren naar voren haar hals lichtjes gebogen. haar hoofd ging alle kanten op. je hoorde haar zwaar snuiven om alle geurtjes binnen te krijgen. Haar staart ietsje naar omhoog geheven. Haar slimme smalle hoofd straalde wat meer ontspannen uit. Toen ze hem zo fijn hoorde praten. Dan voelde ze zich wat veiliger. Ze gingen op een raar padje. De grond voelde heel anders aan en het kraakte. Alsof ze op kleine aantal takjes liep. Het rook zelfs lekker naar hout! Hmm een lekkere geur was dat. Witte warme wolkjes verschenen uit haar neusgaten. Opeens gaf Kangin haar weer het teken om te lopen. Ze reageerde traag omdat ze er niet was op voorbereid. Maar daarna sprong ze direct in actie. Even schoot ze in een rape tempo in draf. Maar begon daarna al wat rustiger te lopen. Ze liet haar lange gespierde benen mooi streken. En zweefde elk moment zachtjes. Ze werd opgewonden.

Kangin had de, eerst trage en daarna snelle, reactie van Amoria niet verwacht waardoor hij even raar keek. Doordat ze snel er vandoor schoot moest hij ook snel meelopen. Niet dat hij het zo erg vond om even wat sneller te rennen, maar het was onverwacht wat toch best wel spannend was voor een moment. Straks zou ze er helemaal vandoor gaan. Dan was het dag dag Amoria aangezien hij haar dan niet meer bij kon houden. Gelukkig ging Amoria alweer wat rustiger draven, dat tempo kon hij wel makkelijk bijhouden. Tevreden keek hij hoe Amoria haar benen strekte en braaf deed wat hij van haar verwachtte. Kangin werd sneller moe dan Amoria. Toch bleef hij nog een stukje door rennen omdat hij haar de plezier gunde. Thuis zou hij wel weer eens beginnen met aan zijn conditie te werken. De laatste tijd had hij daar helemaal niets aan gedaan. Kon ook niet door de sneeuw. Dankzij de lente was alle sneeuw weg, en konden ze weer gaan en staan waar ze maar wilden zonder uit te glijden. Geweldig toch. Weer bracht hij zijn hand iets naar achteren om Amoria te laten stappen. "Hoo meisje." zei hij ondertussen. Als ze aan de commando's ging wennen zou het makkelijk zijn om haar te beleren. Naja, een klein beetje makkelijker. Hoe hij haar zou gaan beleren moest hij nog bedenken. In elk geval zou het niet makkelijk gaan.

^ We kunnen al een beetje doorspoelen als je wilt. Om haar al te kunnen bereiden of zo. Want nu zijn we vrij inactief ^^

Amoria bleef haar prachtige gang houden. Haar manen golfden sierlijk in de wind. Als de zee. Die mooie golven konden hebben. Haar oren waren naar voren gericht. Ze boeide zich steeds meer op. Ze kreeg echt onwijs veel zin om haar grootste bokken sprongen ten toon te stellen. Die spieren van haar had ze lang stil moeten houden. Door de vervelende winter. Bah! Straks als ze los was in de wei zal ze het wel laten zien. Haar sprongen. Daar was ze gewoon de beste in. Zei weet niet dat mensen niet zo lang konden lopen. Zei kon dat in ieder geval uren lang. Ze hadden best een groot stukje gelopen. Ze voelde dat kangin aan haar halstertouw trok. Nu al? Ja-mer! Maar ach. Ze vertraagde en uiteindelijk begon ze te stappen. Haar witte benen waren niet zo wit meer. Doordat het aan het ondooien was was het moderig. Haar benen zaten onder de smurrie. Ze scheurde eens met haar hoofd tegen hem. Zooooooo'n jeuk dat ze had.

Kangin werd haast omver gegooid door Amoria die plots tegen hem aan ging schuren. Nog net wist hij zichzelf staande te houden onder alle kracht van de merrie. Tevreden klopte hij op haar hals. "Kom we gaan naar huis." zei hij met een licht geheimzinnige ondertoon. Omdat hij nog wel even wou blijven wandelen met haar wandelde hij maar helemaal om over het houtsnipperpad naar zijn huis. Vanzelf zouden ze daar uit komen. Thuis zou hij eens opzoek gaan naar het zadel en dekje en alle andere zooi. Beginnen met het beleren van Amoria. Dat het al zo snel kon was gewoon bizar. Ze luisterde goed naar hem en protesteerde niet als ze moest gaan stappen. Eerst zou ze lekker in de weide mogen spelen zodat ze een beetje energie kwijt was. En daarna zou het werken geblazen zijn. Voor hem was het redelijk spannend aangezien hij nog maar twee keer een paard had ingereden. Bij Amoria zou hij haar helemaal naar zijn eigen hand zetten. Hij zou haar namelijk voor niets of niemand verkopen of weg geven. Iedereen die aan haar kwam, kwam aan hem. Rustig wandelde hij over het pad naar zijn huis die al te zien was aan het einde. Toch wel bizar dat je via haast elk pad terug kwam in zijn straat.

[Zoiets? [: ]

Amoria boeide zich wat op. Ze liet al haar energie in haar opborelen. Daardoor begon ze hevig te zweten. Ze wilde graag beginnen bokken. kangin was optijd om naar huis te gaan. Amoria begon heel hevige kleine sprongetjes te nemen. Toen hij haar uiteindelijk op de wei zette en hij haar los maakte sprong ze meteen achteruit. Ze was bijna tegen kangin aangebots met haar achterhand. Ze was wel wat onhandig. Ze begon ineens rond te crossen. Ze had mustangbloed. En was dus onwijs snel. De merrie zoefde van hier naar daar en van daar naar hier. Daarna na haar opwarming begon ze haar talenten te zien. Ze sprong hoog de lucht in. Die benen gooide ze lekker in de lucht. Dat deed ze vijf keer op zo. Ze zoefte dan nog eens een paar rondjes. En sprong toen nog een paar sprongetjes. uiteindelijk begon ze te steigeren. Haar spieren waren opgespannen. Haar staart kaars recht. Haar voorbenen in de lucht te maaien. De merrie voelde zich echt de beste. Als ze zin had kon ze zo over dat hek springen! Maar nu had ze niet zo'n zin. Aangezien het gras nog niet zo lang is. maar als die lang werden zou ze het niet meer kunnen weerstaan. Ze werd al drijfnat. Zo nat. En ze bleef maar gek doen. Ze liep in de grote modderpoel en zag er nu als een bruin paard uit. Haar manen in de knoop. Haar vacht in de war. Nu zag ze er echt onweerstaanbaar uit <3

Kangin wandelde rustig door om Amoria niet nog hyperder te maken. Straks zou ze er nog vandoor gaan met hem. Eenmaal bij de weide liet hij haar er snel in en sloot hij het hek. Met grote ogen keek hij hoe de merrie door het weiland rende en rare sprongen maakte. Een springtalent kon hij wel gebruiken voor als hij met springen verder wou. De perfecte merrie had hij gekocht. Onder de indruk om wat Amoria allemaal uithaalde bleef hij even kijken. Echter toen ze in de modderpoel liep en hij haar manen goed kon bekijken vertrok zijn blik. Lekker vies was ze weer. Voor vandaag was het eigenlijk wel genoeg geweest. Hij zou opzoek gaan naar het tuig en de spullen om haar te beleren, dan kon hij daar morgen mee beginnen. Vannacht kon ze lekker in de weide blijven en als ze wou op de plaat. Het hek bleef open staan. Kangin verdween naar de stallen en zocht daar naar alle spullen. Longeerlijn, panzadeltje, hoofdstel, zadeldekje, een anders halster. Ergens moest het liggen. Na lang zoeken had hij het eindelijk gevonden en klaargelegd voor morgen. Omdat het al best wel laat begon te worden, maakte hij het avondeten voor Amoria klaar. Straks zou hij naar een aantal vrienden gaan voor een feestje. Laat terug, morgen vroeg op. Met een bak brok stapte hij de plaat op. Als ze maar niet tegen hem aan ging schuren.

Amoria lette niet zo op Kangin die naar haar stond te kijken. Ze was druk bezig haar energie kwijt te raken. Je zou niet meer denken dat ze een wit geval was. Ze hield er van om vies te worden. Haar moeder zei haar altijd dat schimmels vaak dol zijn op vies worden. Ze kreeg opeens weer een mega top idee. Vele merries die in haar kudde zaten hielden zich er niet zo mee bezig om vies te worden. Dat waren echte nette damens die zich alleen maar bezig hielden met kiebelen en over wie is de stoerste en knapste hengst praten. Toch zaten er vele taaie merries tussen. Ze zocht naar de moderigste plekje zakte door haar benen en rollen maar!! Ze wist niet hoe haar baasje zou reageren. Ze zette zich uiteindelijk weer recht en schudde zich eens goed uit. Ahh zo'n bad is zo heerlijk!! Ze probeerde zich nog eens aan het verleden te denken. Het was vaag. Ze wist zelfs een beetje niet wie en wat voor uiterlijk ze hadden. Zelfs.... haar eigen moeder niet meer.. Was ze bruin? Of nee zwart? Ze schudde haar hoofd. Dat was het verleden. Ze wilde er niet aan vast plakken. Ze keek op toen ze die zwarte haren van kangin opmerkte. En oooo ja, ze rook die verukkelijke brokjes. Als een gek stoof ze op hem af en remde. Perongeluk schepte ze er modder de lucht in die over Kangin ging. Ach ja dan is hij ook gelijk gewassen. Ze dook in de emmer en werkte alles gulzig binnen.

Kangin werd haast omver gelopen door Amoria. En dan kreeg hij ook nog eens een lading modder over zich heen. Proestend probeerde hij wat modder uit zijn mond te krijgen. Bah, vies, ieuw. Jammer dan, hij ging zou wel douchen. Omdat Amoria zo gulzig at moest hij de emmer stevig vasthouden. Straks zou de emmer ook nog eens de modder in vliegen. Niet dat het erg was als de emmer de modder in vloog, maar dan moest hij erachteraan. Zodra de merrie haar eten op had wurmde hij de emmer achter zich en gaf hij haar een knuffel. Vannacht kon ze wel buiten blijven staan. Koud was het niet, en ze kon de stal in wanneer ze dat wou. Alleen de weide moest dicht. Straks zou heel de grond vernield zijn voordat ze echt op de weide mocht staan. Kangin sloot het hek van de wei en ging met de emmer de stallen in om deze weg te zetten. "Welterusten meisje." zei hij tegen Amoria voor hij naar binnen vertrok en onder de douche ging staan. Modder eraf, anders kon hij niet weg vanavond. Pruts kwam aangerend en probeerde de badkamer in te stormen. Echt niet, nu was de badkamer alleen voor hem en niemand anders. Eenmaal onder de douche vandaan kleedde hij zich snel om en vertrok hij samen met Pruts naar buiten. Pruts kon niet alleen thuis blijven, dan zou het niet goed gaan. Voor Amoria had hij een leuk maatje gevonden waarmee ze kon spelen. Alleen moest hij deze nog ophalen. Het was een behoorlijk grote ruin die vroeger op hoog niveau dressuur had gelopen. Alleen had hij een blessure waardoor hij alleen nog recreatief gereden kon worden. Jammer genoeg. Wel had hij nog lekker veel energie en was een perfect maatje voor Amoria. NU moest de merrie hem alleen nog accepteren.

Amoria had helemaal niet door dat haar baasje niet zo graag modder had. Nadat ze haar emmer grondig had schoongelikt snuffelde ze nog aan Kangin. Misschien had ie nog wat. Maar het enigste wat hij gaf was een stevige knuffel. Ze weet dat dit een soort teken was dat hij vrienden met haar was. Ze bleef braaf staan. In sommige perioden is ze onzeker. Maar ze liet het toe dat Kangin haar aanraakte. Ze merkte zelf dat ze heel erg veranderd was. Vroeger wilde geen enkel mens in haar buurt hebben. En nu opeens mag een mens haar aanraken. Maar hij was de enige. De rest vertrouwde ze voor geen meter. Haar zwarte oogjes staarden naar Kangin. Ze stapte achter hem aan toen hij richting de wei ging. Verbaast stond ze voor de dichte hek stil en keek Kangin niet begrijpent aan. Huh? Waarom doet hij die dicht? Kangin zei nog wat. Wat ze natuurlijk niet verstond. Hij verdween uit zijn huis. Amoria bleef bij de hek staan. Ze keek na enkele uren op toen ze die deur dicht hoorde gaan en dat klein wolfding zag. Met Kangin erachter. Ze keek weer weg. Na nog enkele uren paarden dingen doen ging ze slapen. Uren en uren.

Kangin kleedde zich snel om en verdween daarna samen met Pruts richting party. Met de auto vertrokken ze zodat ze sneller zouden zijn dan lopend. Lang duurde het feest niet, doordat er een aantal mensen boos op elkaar werden was het al snel afgelopen. Dat weerhield hem er echter niet van om nog even bij iemand langs te gaan. Zijn oude vriendin, een schat van een meid. Misschien was het na midden nacht, hij wist het niet meer. Maar in elk geval was het wel laat geworden toen hij eenmaal thuis was. Gelijk ging hij naar bed zodat hij nog wat kon slapen voor hij met Amoria aan de slag zou gaan.

Iets voor 9 uur werd hij wakker en ging hij douchen zodat hij helemaal fris aan het werk kon. De zomer was gekomen dus hij hoefde zichzelf niet dik in te pakken. In zijn spijkerbroek en shirt hobbelde hij op zijn sokken naar beneden om daar zijn jodphurs aan te doen en naar buiten te verdwijnen. Ontvangen door een ochtendzonnetje wandelde hij vrolijk naar de stal om daar ook eens even alles open te gooien. De frisse lucht erin zodat alle muffige luchtjes eruit zouden gaan. De twee stallen gooide hij helemaal open en hij begon met het uitmesten van Amoria haar stal. Veel werk was het niet nu ze vaak buiten stond. Alleen de plaat moest hij ook schoon scheppen, zo gebeurd. Daarna maakte hij haar eten klaar en gooide hij een plak hooi in het hooinet die hij aan de stal ophing. "Goede morgen meisje. Lekker geslapen?" Pruts kwam ook aangerend en ging kwispelend voor Amoria staan. De reu was een stuk groter geworden dan eerst, nu durfde Kangin hem ook gewoon rond te laten lopen omdat hij wel tegen een stootje kon. Vandaag zou de ruin komen waarop hij aan het wachten was. Zijn stal moest ook klaar gemaakt worden. Snel gooide hij er wat zaagsel en een laag stro in. Daarna pakte hij een aantal spullen die hij nodig had voor het beleren van Amoria.

Amoria stond nog wat lui te suffen in de nacht. Opeens vlogen haar ogen open en keek ze achter zich naar het huis van Kangin. Ze knipperde met haar ogen. Is hij nu nog maar pas thuid gekomen. Dat wolfding leek dood op te zijn. Fijn. Nu heeft baasje Kangin haar ook nog waker gemaakt. Ze stond nog een kwartiertje waker en viel uiteindelijk zo weer in slaap. Kangin was alweer vroeg op. Ze bleef nog verder slapen totdat ze haar brokjes hoorde. Dan kwam ze meteen in leven. Ze hief haar hoofd op keek achter zich waar Kangin stond en stapte er gehaast naar. Ze was nog te moe om als een gek naar Kangin te lopen. Meteen verdween haar snuit in de emmer en begon weer wo gulzig als gewoonlijk te eten. Het lijkt dat ze dacht dat iemand het af zo pakken. Maar zei dacht eerder. Snel opeten voordat Kangin er mee weg was. Nadat ze die emmer had opgegeten likte ze de emmer voor de zekerheid proper. Zodra ze opmerkt dat er niets meer over was van die lekkere brokjes besloot ze maar weer in die stal te sjokken. Meestal had ze geen zin om daar in te staan. Ze snuffelde nog eerst aan Kangin. Die best lekker rook. Daarna verdween ze in de stal en begon haar hooibaal op te eten. Nadat ze alles ophad liep ze weer buiten om lui te suffen. Een uurtje ging voorbij. Wat ze dus totaal niet door heeft. Gelukkig was ze een hyper beest anders zou ze harstike dik zijn.

Kangin keek met grote ogen toe hoe Amoria al het eten naar binnen schrokte en daarna weer ging dutten. Ach, dan ging hij wel een aantal dingen doen. Pruts rende plotseling naar de voortuin toe en ging daar hard staan blaffen. Kangin liep er ook heen. Een grote witte trailer draaide de oprit op. Voor hij het wist was er een grote bruine ruin uitgeladen. Nog een aantal spullen werden uit de trailer gehaald. Een zadel, hoofdstel, dekens, en nog andere spullen. Kangin leidde de ruin mee naar achteren. Dankzij de oude eigenaar van het paard had hij er een stuk weide bij gekregen naast de weide van Amoria. Pas als die twee een beetje aan elkaar gewent waren mochten ze bij elkaar. De hengst wandelde rustig de weide in. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ook begon hij gelijk te grazen, af en toe rende hij wel een beetje rond. Maar verder helemaal niets. Aangezien Future niet veel deed zou Kangin hem maar eens gaan rijden. Isaura had een overdekte bak tot haar beschikking die hij ook mocht gebruiken. Nadat hij de spullen van de hengst op had geruimd ging hij even met Pruts wandelen. Amoria moest hij zo poetsen en daarna proberen zadelmak te maken. Eerst even rijden op Future, zijn nieuwe paard. Het zadel en alles had hij klaar liggen op de standaard. Daarna plukte hij Furute uit de weide en poetste hij hem, hierna zadelde hij hem op. In zijn spijkerbroek, met zijn jodphurs eronder, klom hij op de ruin. Vandaag zou hij niet veel doen. Een beetje aan elkaar wennen, en verder overgangen rijden. Dan kon hij ook weer inkomen. Eenmaal in de bak leek het wel alsof Furute een energie kick kreeg. Wanneer Kangin ook maar een heel klein beetje zijn hakken in zijn flanken zette schoten ze vooruit in een galop. Na een kwartiertje gestapt te hebben om rustiger te worden zette hij Future in een ruime draf. Future boog zijn hals, trok zijn benen goed op. Zonde dat zo'n paard een blessure had. Echt figuren reed hij niet. Eerder een aantal voltes om los te komen. Op het einde zette hij de hengst in een galop. Heel even, om ook die gang te voelen. Tevreden reed hij de ruin weer terug en stapte hij hem uit. De zwarte cap op zijn hoofd was warm. Zonder cap was gevaarlijk, dat wist hij maar al te goed. Hij was ongeveer een uurtje aan het rijden geweest. Lang genoeg op zo'n warme dag en dan ook nog eens met een nieuw paard. Rustig wandelde ze terug naar de weide waar Future instormde en aan het gras begon te knabbelen.
Kangin borg het zadel op voor hij er overheen zou vallen. Zoiets gebeurde jammer genoeg wel eens vaker. Tijd om Amoria eens aan te pakken. Met het halster en de poets spullen wandelde hij de stallen uit. De poetskist zette hij netjes neer onder de ring waar ze aan vast zou komen te staan. "Amoria? Ga je mee?" Wie weet zou hij vandaag nog wel een zadeltje op haar rug kunnen leggen.

Amoria hield zich rustig bezig. Met wat kleine sprietjes af te knabbelen. Ze keek op toen ze merkte dat dat wolf ding begon te blaffen. Wat had die nou? Amoria hield de hond in de gaten en merkte dat een witte trailer verscheen. Ze draaide zich om en staarde er verbaast naar. Ze rook een paard. Nee he. Dit is mijn gras. Amoria werd niet zo snel overtuigt door een vreemd paard. Maar een ruin Hengst? Kon haar ze al wat meer verdragen. Merries kon ze niet mee om. Ze merkte dat haar baasje naar die witte trailer liep. De deur ging open en ze zag al die dikke billen van die ruin hengst? Ze bleef staan waar ze stond en staarde die vreemde bruine paard aan. Kangin bracht de ruin hengst naar een wei die naast Amorias wei stond. Hij stond daar lekker te grazen en zij niet. Haar wei was afgesloten. Wat gemeen. De ruin schonk haar verder geen aandacht dus negeerde ze die ook maar. Wat moest die hier? Ze sjokte naar het hek en probeerde aan het gras te knabbelen die aan de overkant mooi lang groen sappige grassprieten bevatte. Ze keek op toen Kangin weer verscheen. Maar deze keer ging hij niet naar haar toe. Hij ging naar die vreemde. Verbaast keek ze toe hoe de hengst braaf achter Kangin liep. Wel heb je ooit! Ach ja boeie. Dan heeft ze weer wat rust. Ze keek wat rond om te zien wat ze kon uitsteken. Maar eigenlijk vond ze geen bezigheid. Verveeld stond ze half slapend recht. Ze knipperde met haar ogen toen Kangin haar wakker maakte. Ze keek even chagarijnig. Ze richtte haar hoofd naar de wei waar de hengst terug stond. Bah. Amoria stapte rustig naar Kangin.

Kangin keek toe hoe Amoria naar hem toe stapte. "Je vind hem niets he meisje?" Hij aaide haar over haar hals en deed een halster om. Tijd voor een grondige poetsbeurt. Ondertussen kon ze verder slapen zodat ze zo een beetje actief kon doen tijdens het oefenen. Stevig roskamde hij haar zodat het grote vuil los ging zitten. Hierna borstelde hij elk plekje met de harde borstel. Stof en dergelijke haalde hij eraf met de zachte borstel. Voorzichtig krabde hij haar hoeven uit en legde hij een merrie vlecht in haar manen. In totaal had hij zeker wel drie kwartier staan poetsen. Alleen maar omdat ze het verdiende. Tevreden klopte hij op haar hals. Hij pakte een bitlooshoofdstel en deed deze bij haar om. Niet helemaal goed vast zodat eerst kon wennen aan alle riempjes. In zijn zak had hij snoepjes zitten om haar te belonen wanneer dat nodig was. Voornamelijk aaide hij haar en sprak hij tegen haar als het goed ging. Hij klikte een longeerlijn aan het hoofdstel vast waarmee hij haar vasthield. Hierna pakte hij het zadeldekje die hij haar voorhield. Een deken had ze ook al om gehad dus dit moest ook wel lukken. Zo niet dan kon hij haar eraan laten wennen. Het zadeltje erop zou hij later wel doen. In elk geval moest hij even het panzadeltje opzoeken. Lekker licht, maar dan kon ze wel wennen aan de singel en de beugels. Voorzichtig legde hij het dekje over haar rug heen. "Ga je mee wandelen?" Hij zette iets druk op de longeerlijn in de hoop dat ze mee zou stappen. Hopelijk zou het goed gaan.

[Sorry, heb totaal geen inspi op Kangin.]

Ze keek op toen Kangin naar haar liep. Ze drukte haar neus eens tegen zijn buik. Ze hoorde zijn taal. Maar helaas begreep ze hem niet. Ze kon alleen contact met hem maken met haar lichaam. Maar zijn stem klonk begrijpend. De witte merrie keek hem eens goed aan. En genoot er van toen hij haar aaide. Ze keek op toen hij haar halstertje aandeed. Ze was benieuwd wat ze zouden doen. Ze volgde Kangin. Ze was vooruit gegaan. Ze was nu braafjes. Oke... Behalve als een onbekend persoon haar zou naderen. Dan werd ze gestoord. Uiteindelijk stond ze op de poestplek en deed al gauw haar ogen dicht en liet zich eens lekker kriebelen. Haar vacht begon vacht en zeker te glimmen. Omdat Kangin zo zijn best deed. Haar lange witte manen waren in de war. Het leek wel stro sprietjes geplakt op haar nek. Ze werd alleen wat lastig toen hij haar benen wou schoonkrabben. Ze leunde exspress met heel haar gewicht op die been waar hij probeerde in te krabben. Uiteindelijk gaf ze toe. Maar dat deed ze ook met haar andere voetjes. uiteindelijk deed kangin weer wat vreemds in haar manen. Maar dat liet ze gemakelijk gebeuren. Ze keek op toen Kangin haar op de hals klopte. Ze wist dat hij tot nu toe tevreden was. Ze keek op toen kangin een halsterding vast had. Het zag er wel een klein beetje ander uit dan een halster. Er hing nog heel wat andere dingetjes aan. Ze twijfelde eerst toen hij er dichter bij mee kwam. En uiteindelijk deed ie dat om. Kangin klikte een lange touwachtige ding. Uiteindelijk liet Kangin iets zien. Zo'n klein dekentje. Dat had ze wel eerder aangedaan en verdroeg dit op haar rug. Ze keek op toen Kangin wat zei en haar wat druk gaf. automatisch liep ze achter hem aan.