[Open] Time Is Running Out

Met zijn handen in zijn zakken stond hij nonchalant tegen de muur aan geleund. Met zijn collega's had hij, na enkele voedselgevechten te hebben meegemaakt, besloten dat er een kantinedienst moest komen om de jonge mensen in het gareel te houden. Dat hij niet de meest perfecte persoon was om te voorkomen dat zoiets zou gebeuren - ik bedoel, wees reëel, iedereen weet dat Mose de aanstichter is van een voedselgevecht - leken zijn collega's niet te begrijpen.
Afijn, Mose was dus ingedeeld om kantinemeester te spelen. De man stond op zijn dooie gemakje tussen de kinderen in die op hun tenen hun boterham aan het eten waren. Kantinedienst was een nieuw begrip voor deze school en het was zichtbaar rustiger dan normaal. Precies wat zijn collega's hadden bedoeld, maar niet wat Mose' bedoeling was. Pauze moest pauze zijn, ook voor zijn leerlingen. Na vijf minuten verveeld om zich heen te hebben getuurd, schoof hij aan bij een aantal bekenden van hem. Eerst bevreemd door het openlijke vriendschap waarmee een docent hem benaderde, maar later, toen de foute grappen begonnen en de docent op geen enkele manier een halt toe riep maar eerder alles aanwakkerde en zelf vrolijk mee deed, een stuk vertrouwder.
Mose had het wel naar zijn zin. Misschien was het niet ideaal en kon hij op dit moment niet zijn felbegeerde peuk roken (oké, in alle eerlijkheid, zoveel interesse had hij niet in roken, maar het stond stoer en paste bij het imago dat hij bij een hoop mensen had op deze school), maar gezellig was het wel. Het was een manier voor hem om op de hoogte te blijven en vriendschappelijk te blijven met zijn leerlingen. Het strenge en strakke was niets voor hem.


OOC: misschien voor een medeleerling die met hem aan een tafel zit of een berispende collega die vindt datgeen wat hij doet, niet kunnen.

Met een lichte zucht wierp Carolus een blik op zijn horloge en klikte zijn leren tas dicht. Hij was zeker tien minuten van zijn pauze verloren omdat hij na de les met een leerling had willen spreken over extra werk, iets wat hij zelf geïnitieerd had maar iets waardoor hij nu niet zo lang meer had om zijn lunch te eten. Tegen de tijd dat hij de lerarenkamer had bereikt kon hij waarschijnlijk ook geen koffie meer krijgen.
De kantine was een stuk dichterbij, en het deed geen kwaad om even langs te lopen. Er werd sinds het begin van het nieuwe schooljaar iets nieuws ingevoerd - de kantinedienst, om onrust en rotzooi te voorkomen. Hij had zijn lunch al te voorschijn gehaald en glimlachte in het voorbijgaan even naar een groepje oudere leerlingen dat hem groette. Toen liet hij zijn blik langzaam door de zaal gaan en fronste lichtjes - waar was de docent die overzicht moest houden? Als er iemand ziek was werd er die ochtend iemand anders ingezet om te voorkomen dat er niemand stond en er begon direct iets te knagen. Was er iets mis gegaan in de communicatie?
Maar toen hij verder de zaal in was gelopen, zijn eerste boterham al achter de kiezen, zag hij de docent zitten. Mose Giffard, de muziekdocent. Hij wist zichzelf ervan tegen te houden met zijn hoofd te schudden en liep rustig naar de tafel waarbij de man was aangeschoven. Mose zat te praten met een groepje bovenbouwers en ondanks dat hij het erg gezellig leek te hebben deed hij ook duidelijk niet wat de bedoeling was.
Toen hij de tafel eenmaal bereikt had bleef hij staan achter de jongen die tegenover Mose zat zonder iets te zeggen, zijn armen achter zijn rug gevouwen. Hij sprak pas toen hij werd opgemerkt en het gesprek stil viel en ondanks dat zijn stem nogal koel klonk was er een kleine, geamuseerde schittering in zijn ogen te zien. 'Zo, ik zie dat we het gezellig hebben, meneer Giffard?'

Mose had het gezellig. De leerlingen waar hij nu mee zat kon hij het tijdens de lessen ook mee vinden (wat niet heel lastig was, muziek was niet het moeilijkste vak om te geven). Twee van de jongens die er zaten waren oprecht bezig met muziek en verder lag bij de jongens de interesse wel bij de muziek. Niet zozeer om het te spelen maar wel om te luisteren. Ze hadden nog nooit een concert meegemaakt, maar goed, het waren best jonge dingen. Mose was bezig aan een verhaal over een metalconcert waarbij hij had staan crowdsurfen op een crowdsurfende man. - Lang verhaal kort: hij die verkleed was als Jack Sparrow bovenop een man die plat op zijn buik lag en omhoog gehouden werd door het publiek. - Mose zag vanuit zijn ooghoeken een van zijn collega's aanlopen maar Mose was slecht in het onthouden van de namen. Toevallig wist hij wel de achternaam van de beste kerel omdat hij nog net geen lachstuip had gekregen toen hij deze voor het eerst gehoord had. 'Dewitt' voor een donkere man. Ja sorry, maar hoe moet hij zijn gezicht recht houden bij zo'n situatie? Hij had maar aan zijn neus gekrabt.
De jongens vielen stil en met dat Mose ook.
'Zo, ik zie dat we het gezellig hebben, meneer Giffard?' Het klonk alsof hij belerend toegesproken werd, maar Mose meende een glittering in de ogen van de man te zien.
"Dewitt, mag ik opmerken dat je outfit van vandaag onpoint is?" Mose knipoogde joviaal naar zijn collega. "Het is zeker gezellig. Ik was de heren hier wat cultuur aan het bijbrengen." Mose sloeg zichzelf inwendig in elkaar, want welk vak gaf die kerel nou? Hij zag eruit als iets cultuurachtigs. Maar Latijn zou ook kunnen. Of wiskunde. Geen kunst. Mose had geen idee.
"Kom er bij! Meer dan genoeg ruimte!"

De jongen die met zijn rug naar Carolus toe stond viel als allerlaatste stil omdat hij de man niet kon zien, maar hij werd haastig door zijn vriend aangestoten en toen hij opkeek en de leraar zag hield hij snel zijn mond. Carolus wist dat hij, in tegenstelling tot Mose, niet ontzettend geliefd was bij dit groepje - twee van de jongens had hij er al meerdere keren uit gestuurd omdat ze de les hadden verstoord en zich weinig hadden aangetrokken van zijn eerste waarschuwing.
Hij ontving een speelse knipoog van Mose en zijn wenkbrauwen gingen verbaasd omhoog. Toch glimlachte hij even gevleid toen de jongere man zijn pak complimenteerde en liet zijn donkere ogen vervolgens over het groepje jongens glijden. Welke klas was dit? Het zou wel de derde of vierde zijn.
"Kom er bij! Meer dan genoeg ruimte!"
'Bedankt voor de uitnodiging, maar ik ben bang dat ik het moet afslaan.' Hij was even stil en ging toen verder. 'Je weet dat dit niet echt de bedoeling is tijdens de kantinedienst, meneer Giffard? Het is prima om te socializen met de leerlingen tijdens de les of als je geen dienst hebt, maar je hoort eigenlijk de hele aula in de gaten te houden.'