Een ijzige wind streek langs haar witte lange manen.En de witte merrie briesde luid. Haar bruine ogen gleden over de omgeving heen. Nu kende ze dit ook al. Het zag er best mooi uit. Groen gras, bomen om aan te knabbelen, De witte merrie hinnikte luid, maar langs de andere kant zacht. Ze sprong in galop en galoppeerde vrolijk door het weiland. Ze had het hier werkelijk naar haar zin. Ze schudde met haar hoofd en voelde de wind door haar manen heengaan. Haar oren stonden naar voren gespitst en haar staart hief ze hoog op. Ze remde iets af en galoppeerde weer naar het hek toe. Ze stopte en gooide haar voorhand kort en niet hoog de lucht in. Ze sprong kort en bleef dan staan. Ze schudde met haar hoofd en keek nieuwsgierig om haar heen. Er stond een vrouwlijk menspersoon aan het hek, of hoe ze de mensen het soms ook hoorde noemen, een meisje. Ze briesde eens luid en bleef rustig staan aan de top van een klein hevueltje in het weiland Haar flanken bewogen mee met haar ademhaling en de merrie zweette licht. Haar neusgaten waren wijd opengesperd van de kleine inspanning. Ze sloeg met haar staart heen en weer en spitste haar oren naar voren toen een onbekende geur haar neus binnenvloog. Ze hief haar hoofd hoog op en hinnikte luid richting de persoon dat daar bij het hek stond. Ze sperde haar neusgaten open en snoof de lucht op het rook niet verkeerd, blijkbaar had het mens iets lekkers voor haar mee. Vrolijk draafde ze met haar staart hoog, dichter naar het hek toe. Dit was al haar 5de huis, gelukkig liet deze eigenaar haar met rust en liet haar alleen in het reusachtige weiland waar ook heuvels in zaten. Een paar meter voor het hek stopte ze en rekte ze haar nek zo ver mogenlijk uit. Ze kon de sterke geur van 't lekkers ruiken. voorzichtig deed ze een paar stapjes naar voren. En strekte haar nek weer uit, ze snuffelde aan de hand van het mens, daar zat het lekkers niet. Teleurgesteld trok ze haar hoofd weer terug, ze zette nog een paar stapjes. Nu stond ze bijna tegen het hek, nog een keer strekte ze haar nek en snuffelde aan de zak van het meisje, daar werd de geur sterker. Ze duwde haar zachte neus tegen de broek zak. Hopend op een lekker snoepje of een worteltje. Ze brieste weer en galoppeerde langs het hek maar kwam uiteindelijk weer terug bij het mens, de geur was overhersend en leek haar te roepen als of het tegen haar zei dat ze het moest eten. Met haar oortjes naar voren gericht kwam ze weer dichterbij en drukte weer tegen de broekzak waar de geur vandaan kwam.
{open}
{open}