Het was weer tijd: die ene vrije zaterdagavond in de maand waarbij ze mocht gaan en staan waar ze maar wilde. Om vier uur vannacht moest ze weer thuis zijn, dus ze had wel even tijd om uit de bol te gaan. Al mocht ze het uur niet uit het oog verliezen, want vorige keer was ze te laat thuis geweest en hadden ze haar betrapt omdat ze de telefoon niet had opgenomen.
Haar termijn kon verlengd worden als ze dit verknalde en hoe graag Shawna regels ook aan haar laars lapte, ze zag het niet zitten om nog enkele maanden extra met die enkelband door het leven te gaan. Dit was voor haar eigen goed, zeker wanneer ze besefte dat ze dit ding nog maar een week zou hoeven dragen en dat ze er dan weer vanaf kon zijn.
Het was een aangename lenteavond en Shawna had de intentie om naar het Centrum te gaan en daar een of ander danscafé binnen te springen. Haar outfit weerspiegelde haar gemoedstoestand en het meisje had zichzelf omgetoverd van casual naar casual chic met een ripped jeans en een witte blouse, gecombineerd met een stijlvolle zwarte blazer. Haar zwarte heels maakten haar outfit af. Gelukkig was Shawna zo een van die meiden die zonder moeite kilometers af kon leggen op hoge hakken zonder een krimp te geven.
Het getik van die hakken op de stenen van het voetpad was het enige geluid dat je hoorde in de straat die naar het uitgaanscentrum leidde. Shawna viste een pakje sigaretten uit haar zakken en nam er eentje uit. Door het zachte windje dat vanavond blies, lukte het haar niet om tijdens het lopen haar sigaret op te steken. Daarom hield het meisje even stil en draaide zich uit de wind.
Terwijl ze haar sigaret aanstak, hoorde ze gestommel en het zacht dichtgaan van een deur. Rustig keek ze in de richting van waar het geluid kwam, waar ze twee jongetjes van een jaar of twaalf, maximum dertien zag staan op de trappen voor hun huis. Het tafereel herkende ze maar al te goed. De twee deden nogal mysterieus en waren aan het fluisteren terwijl er niet echt iemand in de buurt was. Ze stonden dicht bij elkaar.
Shawna liep hun richting uit en het getik van haar hakken deed hen vluchtig opkijken. Snel gingen de twee knaapjes op het trapje zitten en waren ze braaf een gesprek aan het voeren. Shawna grijnsde en stond stil op ongeveer twee meter van hen vandaan. "Lekker weertje hé, jongens?"
De tieners grijnsden zenuwachtig en verlegen terug en knikten. Shawna's blik ging onderzoekend naar hun handen en één van hen hield een klein plastic zakje verborgen, alleen niet zo heel erg goed: de opening van het stakje stak er nog uit. "Ja, lekker weertje", spraken ze synchroon terug terwijl ze elkaar even vluchtig aankeken.
Haar was het duidelijk, dit zou een goed begin van haar avond worden.
"Enough chitchat. Dus, jongens. Er zijn twee opties." Het meisje glimlachte en keek hen allebei rustig aan, quasi-onschuldig, terwijl ze haar volgende woorden traag uitsprak. "Ofwel geef jij me wat je in je handen hebt en gaat terug naar binnen alsof er niets gebeurd is en er overkomt je niets ergs," ze hield haar vinger kort op haar kin en keek het bewuste kereltje doordringend, dat duidelijk licht panikeerde, aan. "Of je geeft 't me niet en ik vertel jullie ouders daarbinnen dat jullie aan de weed zitten."
Het gebeurde snel. De verdwaasde twee wisselden blikken en stonden tegelijkertijd op. Het ene jongetje duwde het zakje in haar handen, keek haar even boos aan en rende dan samen met zijn vriendje de trappen op. Snel gingen ze daarna naar binnen, niet zonder even achterom te kijken.
Shawna knipoogde even naar hen en wandelde vervolgens een beetje triomfantelijk verder. Ze trok even van haar sigaret terwijl ze haar hand opende en het zakje zag, met daarin 3 pokémonfiguurtjes.
De rook bleef op de verkeerde plaats in haar keel hangen en deed haar kort hoesten, terwijl ze het zakje voor haar ogen hield. Had ze nou net - "Are you kidding me?", mompelde ze tegen zichzelf, waarna ze met haar ogen draaide en het zakje in de haag van de buren gooide. "De jeugd van tegenwoordig." Het waren niet eens zeldzame pokémons.
Naast het geluid van het zakje dat in de haag viel, hoorde ze iets dat leek op het geluid van voetstappen die niet gehoord wilden worden onder de oneffen ondergrond van het voetpad. Shawna was niet altijd even behendig met haar hakken op de ondergrond, maar dat geluid kwam niet van haar.
Het licht van de lantaarn die ze net voorbijliep, vormde een schaduw op de grond, naast de hare. Ze kon zien dat de figuur die haar volgde op enkele meters van haar af liep.
Onbewust versnelde ze haar pas, maar ze wist dat gaan rennen op haar hakken een serieuze no-go was. Als deze persoon haar achtervolgde, dan zou hij haar hoe dan ook te pakken krijgen. Dus had ze twee opties: afwachten, of kijken of hij haar inderdaad achterna zat. Daarom sloeg het meisje het eerstvolgende steegje in, waar ze bleef stilstaan.
In een mum van tijd stond de persoon bij haar en draaide die haar naar zich toe aan haar schouders. Zijn handen duwden haar met haar schouders tegen de muur en het meisje hief haar kin omhoog naar hem, de jongen recht in zijn ogen aankijkend.
"Denk je dat ik bang heb van je? Je doet me niks." Haar stem klonk perfect onder controle, zonder een aarzeling.
"Elijah zal het hier niet bij laten. Je hebt 'm goed in de zeik gezet. Hou je enkelbandje maar goed vast, van zodra je daar vanaf bent, ben je nergens meer veilig. Elijah heeft genoeg connecties om het je heel lastig te maken vanuit de cel. Vergeet dat niet." De donkerharige jongen streelde kort met zijn vingertoppen over haar wang. "Ik zie wat hij in je zag. Een echte kameleon, jezelf aanpassen aan elke setting. Als ik jou was zou ik maar hopen dat je mooie gezichtje onaangeroerd blijft."
Shawna liftte een mondhoek omhoog en kneep haar ogen tot spleetjes. "Aan je gedreig heb ik lak. Ik ben benieuwd naar wat hij uit z'n mouw tovert. Ik ken Elijah goed genoeg, zo creatief is hij niet."
Voetstappen op de weg deden de kerel opkijken voor hij kon antwoorden. Zonder haar los te laten, keek hij opzij naar de openbare weg. "Ik zou een paar toontjes lager zingen. Hij weet je hoe dan ook te vinden." Het meisje grijnsde en keek eveneens in de richting van de weg. "Ik zou maken dat ik weg kwam als ik jou was."
[Open, een berichtje voor je reageert is altijd fijn c:]
Haar termijn kon verlengd worden als ze dit verknalde en hoe graag Shawna regels ook aan haar laars lapte, ze zag het niet zitten om nog enkele maanden extra met die enkelband door het leven te gaan. Dit was voor haar eigen goed, zeker wanneer ze besefte dat ze dit ding nog maar een week zou hoeven dragen en dat ze er dan weer vanaf kon zijn.
Het was een aangename lenteavond en Shawna had de intentie om naar het Centrum te gaan en daar een of ander danscafé binnen te springen. Haar outfit weerspiegelde haar gemoedstoestand en het meisje had zichzelf omgetoverd van casual naar casual chic met een ripped jeans en een witte blouse, gecombineerd met een stijlvolle zwarte blazer. Haar zwarte heels maakten haar outfit af. Gelukkig was Shawna zo een van die meiden die zonder moeite kilometers af kon leggen op hoge hakken zonder een krimp te geven.
Het getik van die hakken op de stenen van het voetpad was het enige geluid dat je hoorde in de straat die naar het uitgaanscentrum leidde. Shawna viste een pakje sigaretten uit haar zakken en nam er eentje uit. Door het zachte windje dat vanavond blies, lukte het haar niet om tijdens het lopen haar sigaret op te steken. Daarom hield het meisje even stil en draaide zich uit de wind.
Terwijl ze haar sigaret aanstak, hoorde ze gestommel en het zacht dichtgaan van een deur. Rustig keek ze in de richting van waar het geluid kwam, waar ze twee jongetjes van een jaar of twaalf, maximum dertien zag staan op de trappen voor hun huis. Het tafereel herkende ze maar al te goed. De twee deden nogal mysterieus en waren aan het fluisteren terwijl er niet echt iemand in de buurt was. Ze stonden dicht bij elkaar.
Shawna liep hun richting uit en het getik van haar hakken deed hen vluchtig opkijken. Snel gingen de twee knaapjes op het trapje zitten en waren ze braaf een gesprek aan het voeren. Shawna grijnsde en stond stil op ongeveer twee meter van hen vandaan. "Lekker weertje hé, jongens?"
De tieners grijnsden zenuwachtig en verlegen terug en knikten. Shawna's blik ging onderzoekend naar hun handen en één van hen hield een klein plastic zakje verborgen, alleen niet zo heel erg goed: de opening van het stakje stak er nog uit. "Ja, lekker weertje", spraken ze synchroon terug terwijl ze elkaar even vluchtig aankeken.
Haar was het duidelijk, dit zou een goed begin van haar avond worden.
"Enough chitchat. Dus, jongens. Er zijn twee opties." Het meisje glimlachte en keek hen allebei rustig aan, quasi-onschuldig, terwijl ze haar volgende woorden traag uitsprak. "Ofwel geef jij me wat je in je handen hebt en gaat terug naar binnen alsof er niets gebeurd is en er overkomt je niets ergs," ze hield haar vinger kort op haar kin en keek het bewuste kereltje doordringend, dat duidelijk licht panikeerde, aan. "Of je geeft 't me niet en ik vertel jullie ouders daarbinnen dat jullie aan de weed zitten."
Het gebeurde snel. De verdwaasde twee wisselden blikken en stonden tegelijkertijd op. Het ene jongetje duwde het zakje in haar handen, keek haar even boos aan en rende dan samen met zijn vriendje de trappen op. Snel gingen ze daarna naar binnen, niet zonder even achterom te kijken.
Shawna knipoogde even naar hen en wandelde vervolgens een beetje triomfantelijk verder. Ze trok even van haar sigaret terwijl ze haar hand opende en het zakje zag, met daarin 3 pokémonfiguurtjes.
De rook bleef op de verkeerde plaats in haar keel hangen en deed haar kort hoesten, terwijl ze het zakje voor haar ogen hield. Had ze nou net - "Are you kidding me?", mompelde ze tegen zichzelf, waarna ze met haar ogen draaide en het zakje in de haag van de buren gooide. "De jeugd van tegenwoordig." Het waren niet eens zeldzame pokémons.
Naast het geluid van het zakje dat in de haag viel, hoorde ze iets dat leek op het geluid van voetstappen die niet gehoord wilden worden onder de oneffen ondergrond van het voetpad. Shawna was niet altijd even behendig met haar hakken op de ondergrond, maar dat geluid kwam niet van haar.
Het licht van de lantaarn die ze net voorbijliep, vormde een schaduw op de grond, naast de hare. Ze kon zien dat de figuur die haar volgde op enkele meters van haar af liep.
Onbewust versnelde ze haar pas, maar ze wist dat gaan rennen op haar hakken een serieuze no-go was. Als deze persoon haar achtervolgde, dan zou hij haar hoe dan ook te pakken krijgen. Dus had ze twee opties: afwachten, of kijken of hij haar inderdaad achterna zat. Daarom sloeg het meisje het eerstvolgende steegje in, waar ze bleef stilstaan.
In een mum van tijd stond de persoon bij haar en draaide die haar naar zich toe aan haar schouders. Zijn handen duwden haar met haar schouders tegen de muur en het meisje hief haar kin omhoog naar hem, de jongen recht in zijn ogen aankijkend.
"Denk je dat ik bang heb van je? Je doet me niks." Haar stem klonk perfect onder controle, zonder een aarzeling.
"Elijah zal het hier niet bij laten. Je hebt 'm goed in de zeik gezet. Hou je enkelbandje maar goed vast, van zodra je daar vanaf bent, ben je nergens meer veilig. Elijah heeft genoeg connecties om het je heel lastig te maken vanuit de cel. Vergeet dat niet." De donkerharige jongen streelde kort met zijn vingertoppen over haar wang. "Ik zie wat hij in je zag. Een echte kameleon, jezelf aanpassen aan elke setting. Als ik jou was zou ik maar hopen dat je mooie gezichtje onaangeroerd blijft."
Shawna liftte een mondhoek omhoog en kneep haar ogen tot spleetjes. "Aan je gedreig heb ik lak. Ik ben benieuwd naar wat hij uit z'n mouw tovert. Ik ken Elijah goed genoeg, zo creatief is hij niet."
Voetstappen op de weg deden de kerel opkijken voor hij kon antwoorden. Zonder haar los te laten, keek hij opzij naar de openbare weg. "Ik zou een paar toontjes lager zingen. Hij weet je hoe dan ook te vinden." Het meisje grijnsde en keek eveneens in de richting van de weg. "Ik zou maken dat ik weg kwam als ik jou was."
[Open, een berichtje voor je reageert is altijd fijn c:]