De kerk, een plek waar ze in haar mening veel te vaak kwam. Ze zat tussen haar vader en moeder in. Haar vader was een flinke vent, donker haar en bruine ogen sierde zijn brede kaken en de snor zorgde ervoor dat hij een robuust uiterlijk had. Haar moeder had groene ogen, haar haren waren mooi opgestoken en haar make-up was subtiel.
Rhyme zat er tussen, haar witte jurk kwam tot over haar knieën en haar haren waren losjes opgestoken. Ze had haar ogen neergeslagen, in de kerk werd ze er vaak genoeg raar op aangekeken dat ze twee verschillende kleuren ogen had. Het was raar en stond niet in hun straatje als 'standaard'. Een doop, van een kind dat ze niet eens kende. Maar het stel was gelukkig, hun kind werd ondergedompeld in iedereen was blij. Weer een kind dat zichzelf had aangesloten bij god. Althans, hun ouders hadden daarvoor gezorgd.
Ze hadden voor een hemel en hel gezorgd die er in eerste instantie helemaal niet was. Hadden voor een man gezorgd om te eren, die ze eerst niet hadden hoeven eren. Ze keek op, de blauwe ogen van de priester keek iedereen om en om aan toen hij met een lach het einde van de ceremonie verkondigde. Ze stond samen met de andere op om het paar te feliciteren en de priester ging langs Rhyme staan.
"Kan ik je even spreken?" Vroeg de man rustig en Rhyme keek op, knikte en enkele passen werden van de groep af gezet.
"Waarover wilt u me spreken, vader?" Ze had haar handen netjes in elkaar gevouwen en wachtte op zijn antwoord.
"Het viel me op dat je wat afwezig was." Ietwat verbaasd keek Rhyme hem dan toch aan.
"Nee hoor, ik was naar de woorden aan het luisteren die god ons vertelde," begon ze. "Gaat dan henen, maakt al de volken tot mijn discipelen en doopt hen in de naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes en leert hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb." vervolgde ze en ze voelde de hand van de priester op haar schouder.
"Je bent een kind van god, onthoud dat." Ze knikte en draaide zichzelf om en feliciteerde het bruidspaar. Haar ouders vroegen niet om wat de priester haar had gezegd, om zulke dingen werd simpelweg niet gevraagd.
Met haar ouders ging ze het park in, het was best goed weer en haar ouders trakteerde op een ijsje. Ze pakte het ijsje aan en deed een stap achteruit en voelde toen pas dat ze tegen iemand aanbotste. Haar vader nam haar meteen aan de schouder en keek de jongen streng aan.
"Kun je niet uitkijken?" Maar zonder op antwoord te wachten draaide hij om naar zijn dochter.
"Vader, het was mijn schuld, sorry." Hij keek haar aan en duwde haar richting een bankje.
"Blijf hier zitten, wij gaan even winkelen. We zijn over ongeveer twee uur terug. Wie geduldig is geeft blijk van groot inzicht," Haar vader glimlachte en met haar moeder aan de hand liepen ze weg.
Ze hadden haar achter gelaten op dit bankje, ze moest hier twee uur wachten!?
Ze keek naar het ijsje in haar handen, deze opeens een stuk minder interessant was geworden. Wat kon ze hier twee uur lang doen? Ze wist dat haar ouders dit deden om haar een les te leren, om haar te straffen voor de tijd dat ze eens niet mee kon naar de kerk of als ze iets te veel zei. Maar dit was ongehoord, haar in haar kamer opsluiten met de bijbel was oke geweest, de bijbel had mooie verhalen; al ongeloofwaardig. Maar zonder een dergelijk vermaak in het park dumpen vond ze niet kunnen.
Rhyme zat er tussen, haar witte jurk kwam tot over haar knieën en haar haren waren losjes opgestoken. Ze had haar ogen neergeslagen, in de kerk werd ze er vaak genoeg raar op aangekeken dat ze twee verschillende kleuren ogen had. Het was raar en stond niet in hun straatje als 'standaard'. Een doop, van een kind dat ze niet eens kende. Maar het stel was gelukkig, hun kind werd ondergedompeld in iedereen was blij. Weer een kind dat zichzelf had aangesloten bij god. Althans, hun ouders hadden daarvoor gezorgd.
Ze hadden voor een hemel en hel gezorgd die er in eerste instantie helemaal niet was. Hadden voor een man gezorgd om te eren, die ze eerst niet hadden hoeven eren. Ze keek op, de blauwe ogen van de priester keek iedereen om en om aan toen hij met een lach het einde van de ceremonie verkondigde. Ze stond samen met de andere op om het paar te feliciteren en de priester ging langs Rhyme staan.
"Kan ik je even spreken?" Vroeg de man rustig en Rhyme keek op, knikte en enkele passen werden van de groep af gezet.
"Waarover wilt u me spreken, vader?" Ze had haar handen netjes in elkaar gevouwen en wachtte op zijn antwoord.
"Het viel me op dat je wat afwezig was." Ietwat verbaasd keek Rhyme hem dan toch aan.
"Nee hoor, ik was naar de woorden aan het luisteren die god ons vertelde," begon ze. "Gaat dan henen, maakt al de volken tot mijn discipelen en doopt hen in de naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes en leert hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb." vervolgde ze en ze voelde de hand van de priester op haar schouder.
"Je bent een kind van god, onthoud dat." Ze knikte en draaide zichzelf om en feliciteerde het bruidspaar. Haar ouders vroegen niet om wat de priester haar had gezegd, om zulke dingen werd simpelweg niet gevraagd.
Met haar ouders ging ze het park in, het was best goed weer en haar ouders trakteerde op een ijsje. Ze pakte het ijsje aan en deed een stap achteruit en voelde toen pas dat ze tegen iemand aanbotste. Haar vader nam haar meteen aan de schouder en keek de jongen streng aan.
"Kun je niet uitkijken?" Maar zonder op antwoord te wachten draaide hij om naar zijn dochter.
"Vader, het was mijn schuld, sorry." Hij keek haar aan en duwde haar richting een bankje.
"Blijf hier zitten, wij gaan even winkelen. We zijn over ongeveer twee uur terug. Wie geduldig is geeft blijk van groot inzicht," Haar vader glimlachte en met haar moeder aan de hand liepen ze weg.
Ze hadden haar achter gelaten op dit bankje, ze moest hier twee uur wachten!?
Ze keek naar het ijsje in haar handen, deze opeens een stuk minder interessant was geworden. Wat kon ze hier twee uur lang doen? Ze wist dat haar ouders dit deden om haar een les te leren, om haar te straffen voor de tijd dat ze eens niet mee kon naar de kerk of als ze iets te veel zei. Maar dit was ongehoord, haar in haar kamer opsluiten met de bijbel was oke geweest, de bijbel had mooie verhalen; al ongeloofwaardig. Maar zonder een dergelijk vermaak in het park dumpen vond ze niet kunnen.