Een frons vormde zich op het voorhoofd van de slapende jongen. Hij lag te woelen en te draaien. Hij leek een nare droom te hebben, vermoedelijk een nachtmerrie. Het leek alsof hij de droom ervaarde alsof het echt bestond. Maar daar was niks van waar, want hij lag te woelen in zijn bed. Het bed wat net nieuw was, een bed dat heerlijk zou moeten slapen. Omdat het een extra dik matras had, en het een kingsize was. Maar heerlijk slapen deed hij niet, nee in tegendeel…
“Hij liep door een gang, slecht verlicht door enkele peertjes die aan het vlekkerige plafon hingen. Hij kwam met moeite vooruit, hij hoorde zichzelf hijgen. Alsof hij daarnet een zware inspanning had moeten leveren. Hij had moeten vechten voor zijn leven, maar hij was ontsnapt. Opeens doofde de lichten en was het pikkendonker, een akelige lach weerklonk. En weerkaatste tegen de muren, bang deinsde hij achteruit. Hij viel tegen een muur, hij voelde hoe zijn hand over iets vloeibaars ging, iets stroperig. Hij rook de metaalachtige geur, het was bloed. Hij raakte bloed aan! Een ijzingwekkende schreeuw weerklonk door de gang, gevolgd door een enge lach. Hij wou rennen maar kon het niet, zijn voeten werden vastgehouden door handen. Armen waren uit de grond gekomen, ze waren wit. Eerder grijs wit, alsof de armen van de eigenaar aan het ontbinden waren. Een walgelijke stank drong tot zijn neus door toen hij langzaam naar beneden werd getrokken. Hij liet een schreeuw van ontzetting horen toen hij in de ogen van de eigenaar keek. Ze waren dood, zonder pupil ze bestonden enkel uit zwart. Met een enge glans, zijn mond opende zich. Een stank van verrot en dood kwam uit zijn mond. Hij voelde hoe de handen van het monster langzaam lucht uit zijn lichaam perste. De tanden van het monster waren zwart, puntig en zouden hem gaan verslinden als hij niet weg kwam. Hij schreeuwde….Hulpeloos.”
Met een schok werd hij wakker, hij was verwikkeld in het laken. Dat verklaarde het benauwde gevoel, het laken plakte aan zijn bovenlichaam en zijn benen. Hij kwam overeind en wreef door zijn haren. Dit was de zoveelste nachtmerrie van deze week, een zucht rolde over zijn lippen. Hij zou eigenlijk hulp moeten zoeken, een psycholoog of zoiets. Iemand die hem hielp tegen de nachtmerries. Die steeds maar terug kwamen tot het zelfde punt, hij was hulpeloos en schreeuwde. Dan werd hij wakker, schreeuwend meestal. De buren klaagde allang niet meer. Die waren zijn schreeuwen midden in de nacht, of ’s ochtends –zoals nu- allang gewend. Hij liet zich weer in het kussen vallen, hij moest zijn hoofd opfrissen. En een koude douche was de goede oplossing. Hij kwam snel zijn bed uit en liep naar de badkamer. Hij deed het enige kledingstuk wat hij droeg uit, zijn boxershort. Om vervolgens onder de ijskoude stralen te gaan staan. Het hielp vrijwel meteen, zijn gedachtes kwamen weer op orde. Het ‘wazige’ verdween en maakte plaats voor duidelijkheid. Hij was van plan vandaag de stad in te gaan, misschien kwam hij nog een aardig iemand tegen. Waar hij bevriend mee zou raken, ja dat zou goed voor hem zijn. Iemand die hem steunde, hij had wel vrienden. Ja dat zeker, maar toch ze leken niet te snappen hoe erg de nachtmerries zijn leven teisterde. Hij hield zich altijd groot bij hen, gewoon omdat ze ook veel hadden mee gemaakt. Jack bijvoorbeeld was uit het huis gezet door zijn moeder, toen hij nog maar 16 jaar was. 16! Dan zet je, je kind toch niet het huis uit. Alleen omdat hij zich niet aan de afspraken hield, en zijn nieuwe stiefpa niet mocht. Zayn voelde zich verantwoordelijk over Jack. Alsof het zijn kleine broertje was. Hij moest zich groot houden voor hem, mocht niet op geven voor hem. En dan had je Robert nog, een goede jongen. Zijn moeder pleegde zelfmoord en zijn vader was de makkelijkste niet. Hij gaf hem de schuld van de zelfmoord van zijn moeder, wat de vader niet wist was dat Robert een week voordat zijn moeder van een flat sprong. Hem had verteld dat zijn vader de rede was dat ze zich zo ongeluk voelde. Hij liet een zucht horen, zoveel dingen waar hij het goede voorbeeld voor moest geven. Hij kon nooit eens genieten, altijd oppassen, opletten en zorgen dat niemand van zijn vrienden in problemen kwamen. Want het waren de makkelijkste niet, nee dat was zeker. Zayn was nog wel het meest volwassen van het stel, al was hij ook weer the bad guy. Niet dat hij dat erg vond… De meiden vonden het blijkbaar aantrekkelijk, en hij kreeg aandacht genoeg. Alleen jammer voor hen dat hij niet verder ging dan zoenen en dansen. Hij wisselde nooit zijn telefoonnummer uit, zelden deed hij dat. Als het meisje zich niet te klef had gedragen, dan soms. Als hij dacht dat het nog op vriendschap kon uitlopen, wat meestal niet het geval was. Want ze deden het alleen voor de lol, en seks speelde soms ook bij hun een grote rol. Nee hij had het niet zo met ze, al was dat niet aan hem te merken als hij uit ging.
Hij kwam onder de douche vandaan, hij had zijn gedachte genoeg kunnen ordenen. Nu had hij het stervenskoud. Hij sprong zowat uit de douche en griste meteen een handdoek van de haak en begon zich snel en ruw af te drogen. Door het ruwe afdrogen tintelde zijn lichaam, hij rende in zijn nakie naar de slaapkamer. Lang leve, alleen wonen. En deed een boxershort aan, hij schoot in een joggingsbroek en een makkelijk shirt erboven. Hij zou naar het café gaan, wat koffie drinken. Ontbijt nam hij daar wel, hij rende de trap af en deed zijn nikes aan. Hij deed in de spiegel beneden even zijn haar om vervolgens naar buiten te stappen. De zonnige wereld in. Vogels floten en er liepen al redelijk veel mensen op straat. Het cafeetje was nog minder dan tien minuten van zijn huis vandaan, en hij was er dan ook zo. Hij knikte naar de barman en bestelde een koffie en een simpel ontbijt. Na vijf minuten kreeg hij een dienblad in zijn handen geduwd, waarnaar hij zich naar buiten bevond om te gaan zitten. De zon scheen namelijk al aardig. Hij lette niet op, waardoor hij tegen iemand aan knalde. Hij kon er nog net voor zorgen dat de heette koffie niet over het meisje heen ging. ‘Oeps’ kwam er uit zijn mond. De koffie zat nu in plaats op haar, op hem. Zijn dienblad was op de vloer gekletterd. Ach hij had toch een zwart shirt aan, alleen was het nou niet echt prettig. Heette koffie op zijn lichaam. Maar hij kon alleen glimlachen, want het meisje voor hem deed zijn humeur opklaren. ‘Sorry ik keek niet uit mijn schuld’ sprak hij terwijl hij onhandig op zijn achterhoofd krabde. ‘Kan ik je een ontbijt aanbieden als excuus’ vroeg hij uiteindelijk. Hij glimlachte onschuldig.
“Hij liep door een gang, slecht verlicht door enkele peertjes die aan het vlekkerige plafon hingen. Hij kwam met moeite vooruit, hij hoorde zichzelf hijgen. Alsof hij daarnet een zware inspanning had moeten leveren. Hij had moeten vechten voor zijn leven, maar hij was ontsnapt. Opeens doofde de lichten en was het pikkendonker, een akelige lach weerklonk. En weerkaatste tegen de muren, bang deinsde hij achteruit. Hij viel tegen een muur, hij voelde hoe zijn hand over iets vloeibaars ging, iets stroperig. Hij rook de metaalachtige geur, het was bloed. Hij raakte bloed aan! Een ijzingwekkende schreeuw weerklonk door de gang, gevolgd door een enge lach. Hij wou rennen maar kon het niet, zijn voeten werden vastgehouden door handen. Armen waren uit de grond gekomen, ze waren wit. Eerder grijs wit, alsof de armen van de eigenaar aan het ontbinden waren. Een walgelijke stank drong tot zijn neus door toen hij langzaam naar beneden werd getrokken. Hij liet een schreeuw van ontzetting horen toen hij in de ogen van de eigenaar keek. Ze waren dood, zonder pupil ze bestonden enkel uit zwart. Met een enge glans, zijn mond opende zich. Een stank van verrot en dood kwam uit zijn mond. Hij voelde hoe de handen van het monster langzaam lucht uit zijn lichaam perste. De tanden van het monster waren zwart, puntig en zouden hem gaan verslinden als hij niet weg kwam. Hij schreeuwde….Hulpeloos.”
Met een schok werd hij wakker, hij was verwikkeld in het laken. Dat verklaarde het benauwde gevoel, het laken plakte aan zijn bovenlichaam en zijn benen. Hij kwam overeind en wreef door zijn haren. Dit was de zoveelste nachtmerrie van deze week, een zucht rolde over zijn lippen. Hij zou eigenlijk hulp moeten zoeken, een psycholoog of zoiets. Iemand die hem hielp tegen de nachtmerries. Die steeds maar terug kwamen tot het zelfde punt, hij was hulpeloos en schreeuwde. Dan werd hij wakker, schreeuwend meestal. De buren klaagde allang niet meer. Die waren zijn schreeuwen midden in de nacht, of ’s ochtends –zoals nu- allang gewend. Hij liet zich weer in het kussen vallen, hij moest zijn hoofd opfrissen. En een koude douche was de goede oplossing. Hij kwam snel zijn bed uit en liep naar de badkamer. Hij deed het enige kledingstuk wat hij droeg uit, zijn boxershort. Om vervolgens onder de ijskoude stralen te gaan staan. Het hielp vrijwel meteen, zijn gedachtes kwamen weer op orde. Het ‘wazige’ verdween en maakte plaats voor duidelijkheid. Hij was van plan vandaag de stad in te gaan, misschien kwam hij nog een aardig iemand tegen. Waar hij bevriend mee zou raken, ja dat zou goed voor hem zijn. Iemand die hem steunde, hij had wel vrienden. Ja dat zeker, maar toch ze leken niet te snappen hoe erg de nachtmerries zijn leven teisterde. Hij hield zich altijd groot bij hen, gewoon omdat ze ook veel hadden mee gemaakt. Jack bijvoorbeeld was uit het huis gezet door zijn moeder, toen hij nog maar 16 jaar was. 16! Dan zet je, je kind toch niet het huis uit. Alleen omdat hij zich niet aan de afspraken hield, en zijn nieuwe stiefpa niet mocht. Zayn voelde zich verantwoordelijk over Jack. Alsof het zijn kleine broertje was. Hij moest zich groot houden voor hem, mocht niet op geven voor hem. En dan had je Robert nog, een goede jongen. Zijn moeder pleegde zelfmoord en zijn vader was de makkelijkste niet. Hij gaf hem de schuld van de zelfmoord van zijn moeder, wat de vader niet wist was dat Robert een week voordat zijn moeder van een flat sprong. Hem had verteld dat zijn vader de rede was dat ze zich zo ongeluk voelde. Hij liet een zucht horen, zoveel dingen waar hij het goede voorbeeld voor moest geven. Hij kon nooit eens genieten, altijd oppassen, opletten en zorgen dat niemand van zijn vrienden in problemen kwamen. Want het waren de makkelijkste niet, nee dat was zeker. Zayn was nog wel het meest volwassen van het stel, al was hij ook weer the bad guy. Niet dat hij dat erg vond… De meiden vonden het blijkbaar aantrekkelijk, en hij kreeg aandacht genoeg. Alleen jammer voor hen dat hij niet verder ging dan zoenen en dansen. Hij wisselde nooit zijn telefoonnummer uit, zelden deed hij dat. Als het meisje zich niet te klef had gedragen, dan soms. Als hij dacht dat het nog op vriendschap kon uitlopen, wat meestal niet het geval was. Want ze deden het alleen voor de lol, en seks speelde soms ook bij hun een grote rol. Nee hij had het niet zo met ze, al was dat niet aan hem te merken als hij uit ging.
Hij kwam onder de douche vandaan, hij had zijn gedachte genoeg kunnen ordenen. Nu had hij het stervenskoud. Hij sprong zowat uit de douche en griste meteen een handdoek van de haak en begon zich snel en ruw af te drogen. Door het ruwe afdrogen tintelde zijn lichaam, hij rende in zijn nakie naar de slaapkamer. Lang leve, alleen wonen. En deed een boxershort aan, hij schoot in een joggingsbroek en een makkelijk shirt erboven. Hij zou naar het café gaan, wat koffie drinken. Ontbijt nam hij daar wel, hij rende de trap af en deed zijn nikes aan. Hij deed in de spiegel beneden even zijn haar om vervolgens naar buiten te stappen. De zonnige wereld in. Vogels floten en er liepen al redelijk veel mensen op straat. Het cafeetje was nog minder dan tien minuten van zijn huis vandaan, en hij was er dan ook zo. Hij knikte naar de barman en bestelde een koffie en een simpel ontbijt. Na vijf minuten kreeg hij een dienblad in zijn handen geduwd, waarnaar hij zich naar buiten bevond om te gaan zitten. De zon scheen namelijk al aardig. Hij lette niet op, waardoor hij tegen iemand aan knalde. Hij kon er nog net voor zorgen dat de heette koffie niet over het meisje heen ging. ‘Oeps’ kwam er uit zijn mond. De koffie zat nu in plaats op haar, op hem. Zijn dienblad was op de vloer gekletterd. Ach hij had toch een zwart shirt aan, alleen was het nou niet echt prettig. Heette koffie op zijn lichaam. Maar hij kon alleen glimlachen, want het meisje voor hem deed zijn humeur opklaren. ‘Sorry ik keek niet uit mijn schuld’ sprak hij terwijl hij onhandig op zijn achterhoofd krabde. ‘Kan ik je een ontbijt aanbieden als excuus’ vroeg hij uiteindelijk. Hij glimlachte onschuldig.
Isaura &] Zayn only
