Tha new Girl In Town

Een smal jonge meisje stapte uit een blauwe auto. Ze wreef even in haar donker blonde haren en keek om zich heen. Ze had een papier in haar hand en bekeek het even. Ze draaide zich daarna om en leunde tegen de deur en deed haar hoofd door de raam die open was. "Bedankt mam ik denk dat het hier is. Ik zal over een uurtje hier weer staan goed?" De vrouw aan het stuur met bruin gekruld haar glimlachte liefdevol naar haar. 'Is goed schat. Wees voorzichtig.' Amber knikte. "Doe ik." fluisterde ze zacht. Ze draaide zich om en zuchtte diep. Ze propte haar papier in haar achterzak van haar jean broek. Ze had hoge laarzen aan met een leren vest. Het was wat frisjes. Ze liet een paar vinger is haar voorste zak glijden en stapte richting de stallen. Haar ogen waren glazig en haar huid was lijkbleek. Ze zag er niet echt gezond uit. Vanbinnen was ze ziek. Haar hard ijskoud. De warmte in haar lichaam was gestolen. Haar paard is gestolen. Een topspringer genaamd SilverJuming. Die ze Silv noemd. Ze mist haar paard zo hard en hoopte hem hier aan te treffen. Ze verdacht Nicole. Haar ex die op de dag van de verdwijning silv ook opeens verdwenen was. Zijn vader reageerde zeer zenuwachtig toen ze hem aansprak. Waar was haar liefste Silv. Ze beet op haar lip. Ze wilde niet huilen. Ze moest zich inhouden. Haar ogen gleden één voor één naar de paarden waar ze voorbij liep. Ze liep alle stallen, weien, pisten en zo voort af. Silv zal hier wel niet zijn. Teleurgesteld liep ze langzaam naar de kantine. Toen ze binnenstapte hoorde ze de drukte. Rook van sigaretten prikte in haar waterige ogen. Ze keek ongemakelijk om zich heen en keek op haar horloge. Het duur nog zeker een halfuur voordat haar moeder haar op zo komen halen. En haar keel voelde zo droog. Ze ging dan toch maar wat drinken bestellen. Ze ging aan de toog zitten en dronk van haar cola. Daarna staarde ze voor zich. De mensen volledig vergeten.

Iemand zin in rpgen?

Met een bewonderend gezicht liep Brian het erf op.
Al vanaf het moment dat zijn ouders hem hadden verteld dat ze zouden verhuizen, was hij gaan uitzoeken welke maneges er in de buurt waren en of er mogelijkheden voor een verzorgpaard waren. Helemaal blij was hij geworden toen zijn vader tijdens het eten had gezegd dat als het niet te duur was, er best gekeken kon worden naar een eigen paard voor hem. En dat wilde Brian natuurlijk wel! Gewoon, zo'n warm beest dat helemaal van jou was, waarmee je een band kon opbouwen en op buitenrit kon gaan, zonder het iemand te hoeven vragen. Ja, dat was bijna perfectie in Brians ogen.
Met een glimlach liep hij naar het hek van een willekeurig weiland toe en keek even naar de prachtige paarden en pony's die daar rondliepen. Als hij omkeek, zag hij het stallencomplex wat er ook aanlokkelijk uitzag, maar dat liet hij even voor links liggen omdat hij een ongelooflijke dorst had en ook wel zin in een lekkere snack. En die behoeftes kon je zo voldoen in een kantine. Vol enthousiasme over 'zijn' nieuwe plek om te verblijven, zwaaide hij naar zijn moeder in de auto en begaf zich naar de kantine. Hij duwde de deur open en schrok even van de drukte die er heerste. Veel drukker dan op zijn oude manege het geval was geweest! Echter, Brian liet zich er niet door van de wijs maken en keek systematisch rond, op zoek naar een plekje. Dat was vrij snel gevonden aan de toog en hij ging er snel zitten, voor iemand anders het idee kreeg om hetzelfde te doen. Ongeduldig wachtte hij totdat de vrouw achter de bar zijn bestelling op kon nemen, meldde dat hij cola wilde en legde vijf euro op de bar. Na het wisselgeld aangenomen te hebben en in zijn zak te hebben gedaan, legde Brian zijn handen om het glas en nam een kleine slok. Hmmm, verfrissend.
Nieuwsgierig keek hij wat om zich heen, bestudeerde de gezichten van mensen die hem opvielen en zo ook die van het meisje naast hem, dat in gedachten leek. Snel keek hij weer omlaag naar de toog voor hem, onbeleefd wilde hij niet lijken en bovendien, mensen onderbrak je niet in hun gedachten, dat was asociaal. Zachtjes begon hij een liedje te neuriën en nam nog een slok.