Paradigm Shift
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.
Paradigm Shift

Een RPG die zich centreert rond het leven in een stad waar alles kan gebeuren.


Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

Coffee and waiting, just like im used to do..

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

Tyler

Tyler

Ondanks dat het al een tijd niet meer vroor en de zon waterig scheen verschool Tyler zich toch in zijn jas toen hij een sigaretje op stak buiten. Rustig keek hij naar Hunter die over het grasveld achter zijn favoriete balletje aan rende. Met een hand voor zijn sigaret en aansteker lukte het na een 2de poging, en wat vervloekingen naar de snijdende wind, eindelijk om zijn sigaret aan te krijgen. Hij had het niet zo op kou, hitte was meer zijn ding. Gelukkig was hij de hele winter wezen overwinteren in het buitenland. Tyler keek even op zijn telefoon om te zien hoe laat het was, 1015, en vloot Hunter bij zich. Hunter was een Duitse herder en zijn beste kameraad, ze zouden elkaar nooit in de steek laten. Samen liepen ze over het bemodderde pad terug naar zijn huisje, normaal zouden ze nog veel langer buiten blijven. Maar Tyler had een afspraak om 11 uur bij de garage. Gelukkig niks ernstig, een maand geleden had hij een brief binnen gekregen dat zijn APK was verlopen. Vandaar. Op de terug weg bleef Hunter braaf naast hem en bleef geroutineerd wachten toen Tyler langs de prullenbak kwam waar hij altijd het stompje van zijn peuk in deponeerde. Hij had een hekel aan mensen die afval achter lieten in de natuur.
Na dat hij zijn kisten, die onder de modder zaten, bij de voordeur had uit getrapt en Hunter naar zijn kussen had gestuurd, liep hij richting de koelkast voor een ontbijt. Nog half gapend, het was een korte nacht geweest, pakte Tyler er een pak melk uit voor zijn cornflakes. Meer had hij momenteel niet in huis, hij zou nadat zijn auto klaar was meteen doorgaan naar de supermarkt. Met een kom cornflakes en een grote kop koffie plofte Tyler even op de bank. Het was een kleine 10 min rijden, en aangezien het nu 1020 had kon hij nog even rustig een kwartier wakker worden. Met het nieuws op de tv aan consumeerde hij zijn ontbijt en na de grote mok koffie voelde Tyler zich weer wat beter. Hij kon erg goed tegen weinig slaap, dat had hij ondertussen wel geleerd. Maar als hij eenmaal de kans had om uit te slapen/ goed te slapen dan probeerde hij daar ook maximaal van te profiteren. Snel voor vertrek, hij vond immers dat je altijd op tijd moet zijn, verwisselde hij zijn joggingbroek voor een donkere jeans waar op hij een licht grijs T-shirt droeg. In schoenen had hij niet veel keus of het waren zijn kisten of een paar zwart witte Adidasjes. Zijn haren waren nog zo kort dat hij er geen moeite aan hoefde te besteden, tandenpoetsen en klaar.
Hunter had hem verontwaardigd aangekeken toen die doorhad dat hij niet mee mocht. “Sorry maat, als het had gekund mocht je mee” sprak Tyler hem toe terwijl hij de autosleutels van tafel griste. “Zie je zo” riep hij nog na waarna hij de deur achter zich sloot. Weer weg gekropen in zijn jas stak hij nog snel even een sigaretje op. Hij was redelijk tot zeer verslaafd, iets wat de afgelopen jaren er in was geslopen.
Bij de garage aangekomen zag Tyler dat hij netjes 5 minuten te vroeg was, dus op tijd zoals hem geleerd was. Rustig zette hij zijn auto neer en melde hij zich bij de balie, waar hij zei” Ik heb om 1100 een afspraak voor een APK van mijn Pontiac GTO, die zwarte daar” even wees hij naar de parkeer plaats. Hem werd verteld dat hij de sleutels kon afleveren en gaan, of wanneer hij liever wou wachten kon dat ook. Tyler knikte en liep naar de koffieautomaat, wachten leek hem de beste keus. Hij had toch geen vervoer om hier weg te komen, en wachten was hij goed in, dat had hij ook wel geleerd. Gewoon op je reet zitten en niks doen tot er wat actie kwam.

Annabell Wayland

Annabell Wayland
10/10 would bang

‘Ik wil niet lullig doen, Darius, maar iedereen wist dat Fiona slecht nieuws was. Zelfs Mo had het door.’ Annabell leunde iets over de balie van de garage en keek haar neef grijnzend aan. Als er één ding was waar ze het waarschijnlijk nooit over eens zouden zijn was het waarschijnlijk Darius’ eerste vriendinnetje, een meisje genaamd Fiona Smith die drugs bleek te dealen – iets waar de naïeve Darius pas achter was gekomen toen hij een telefoontje kreeg dat ze was gearresteerd.
Annabell grijnsde toen ze zag hoe de jongeman rood werd. ‘Ik was zeventien. Ik had onmogelijk kunnen weten –’
‘Geen excuus, McKane. Geen excuus.’ De blonde jongedame richtte zich op en bond haar lange haren samen in een hoge paardenstaart. Ze mocht dan wel niet bezig zijn, het was altijd fijner om geen last te hebben van haar dat in je gezicht hing. ‘Geef nu maar gewoon toe –’
De deur ging open, en ze viel stil. Mortimer McKane, de eigenaar van de garage, stapte naar binnen en keek de twee even vragend aan. ‘Waar hebben jullie het over?’
‘Fiona Smith,’ antwoordde zijn nichtje nonchalant. ‘Blijkbaar zit ze weer vast.’
‘Is dat zo?’ De toon van Mo was kalm, maar ze kon zien dat hij een glimlach moest inhouden toen hij naar zijn zoon keek. ‘Dat verbaasd me weinig.’ Voordat Darius er tegenin kon gaan keerde hij zich tot Anna. ‘Dat meisje Robin belde. Ik zei dat je bezig was, maar dat je terug zou bellen als je shift over was.’
‘Heeft ze een nummer achter gelaten?’ vroeg ze. Ze had Robins nummer niet en het zou haar nogal wat moeite kosten om het te vinden. Maar haar oom knikte en verdween toen weer de gang op, terug het huis in.
‘Fiona heeft nooit iets laten blijken dat ze –’ begon Darius op het moment dat de deur dicht sloeg, duidelijk klaar om de discussie te hervatten, maar net op dat moment klonken er voetstappen. Een blonde jongeman van Darius’ leeftijd met brede schouders en een serieuze blik in zijn ogen stapte op de balie af en kwam tegenover Annabell tot een halt.
‘Goedemiddag,’ groette het meisje hem met een vriendelijk glimlachje, maar haar groet werd niet echt beantwoord.
“Ik heb om 11:00 een afspraak voor een APK van mijn Pontiac GTO, die zwarte daar.”
Zowel Annabell als Darius volgde zijn wijzende hand, en de eerste knikte even terwijl de laatste zwijgend de sleutels van de jongeman overnam. Vandaag was altijd vrij rustig en Darius was in zijn eentje aan het werk. Als hij hulp nodig had zou Mortimer hem wel een handje helpen, maar dit deed hij dagelijks en hulp was dus niet noodzakelijk.
‘U kunt wachten tot uw auto klaar is, als u dat fijner vindt,’ opperde Anna. De blonde jongeman knikte enkel en liep gelijk door naar de koffieautomaat aan het eind van de balie, zonder verder een woord te zeggen.
Heel kort wisselde ze een blik met Darius uit, die nog eens achter de jongeman langs liep, voor ze besloot een gesprek te beginnen. Nu haar neef bezig was was er bar weinig om haar bezig te houden.
‘Goede auto heb je daar,’ zei ze dus monter, van de jongeman naar de auto zelf kijkend. Het was inderdaad een mooi voertuig. ‘Hoelang heb je ‘m al?’

Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum