Ondanks dat het al een tijd niet meer vroor en de zon waterig scheen verschool Tyler zich toch in zijn jas toen hij een sigaretje op stak buiten. Rustig keek hij naar Hunter die over het grasveld achter zijn favoriete balletje aan rende. Met een hand voor zijn sigaret en aansteker lukte het na een 2de poging, en wat vervloekingen naar de snijdende wind, eindelijk om zijn sigaret aan te krijgen. Hij had het niet zo op kou, hitte was meer zijn ding. Gelukkig was hij de hele winter wezen overwinteren in het buitenland. Tyler keek even op zijn telefoon om te zien hoe laat het was, 1015, en vloot Hunter bij zich. Hunter was een Duitse herder en zijn beste kameraad, ze zouden elkaar nooit in de steek laten. Samen liepen ze over het bemodderde pad terug naar zijn huisje, normaal zouden ze nog veel langer buiten blijven. Maar Tyler had een afspraak om 11 uur bij de garage. Gelukkig niks ernstig, een maand geleden had hij een brief binnen gekregen dat zijn APK was verlopen. Vandaar. Op de terug weg bleef Hunter braaf naast hem en bleef geroutineerd wachten toen Tyler langs de prullenbak kwam waar hij altijd het stompje van zijn peuk in deponeerde. Hij had een hekel aan mensen die afval achter lieten in de natuur.
Na dat hij zijn kisten, die onder de modder zaten, bij de voordeur had uit getrapt en Hunter naar zijn kussen had gestuurd, liep hij richting de koelkast voor een ontbijt. Nog half gapend, het was een korte nacht geweest, pakte Tyler er een pak melk uit voor zijn cornflakes. Meer had hij momenteel niet in huis, hij zou nadat zijn auto klaar was meteen doorgaan naar de supermarkt. Met een kom cornflakes en een grote kop koffie plofte Tyler even op de bank. Het was een kleine 10 min rijden, en aangezien het nu 1020 had kon hij nog even rustig een kwartier wakker worden. Met het nieuws op de tv aan consumeerde hij zijn ontbijt en na de grote mok koffie voelde Tyler zich weer wat beter. Hij kon erg goed tegen weinig slaap, dat had hij ondertussen wel geleerd. Maar als hij eenmaal de kans had om uit te slapen/ goed te slapen dan probeerde hij daar ook maximaal van te profiteren. Snel voor vertrek, hij vond immers dat je altijd op tijd moet zijn, verwisselde hij zijn joggingbroek voor een donkere jeans waar op hij een licht grijs T-shirt droeg. In schoenen had hij niet veel keus of het waren zijn kisten of een paar zwart witte Adidasjes. Zijn haren waren nog zo kort dat hij er geen moeite aan hoefde te besteden, tandenpoetsen en klaar.
Hunter had hem verontwaardigd aangekeken toen die doorhad dat hij niet mee mocht. “Sorry maat, als het had gekund mocht je mee” sprak Tyler hem toe terwijl hij de autosleutels van tafel griste. “Zie je zo” riep hij nog na waarna hij de deur achter zich sloot. Weer weg gekropen in zijn jas stak hij nog snel even een sigaretje op. Hij was redelijk tot zeer verslaafd, iets wat de afgelopen jaren er in was geslopen.
Bij de garage aangekomen zag Tyler dat hij netjes 5 minuten te vroeg was, dus op tijd zoals hem geleerd was. Rustig zette hij zijn auto neer en melde hij zich bij de balie, waar hij zei” Ik heb om 1100 een afspraak voor een APK van mijn Pontiac GTO, die zwarte daar” even wees hij naar de parkeer plaats. Hem werd verteld dat hij de sleutels kon afleveren en gaan, of wanneer hij liever wou wachten kon dat ook. Tyler knikte en liep naar de koffieautomaat, wachten leek hem de beste keus. Hij had toch geen vervoer om hier weg te komen, en wachten was hij goed in, dat had hij ook wel geleerd. Gewoon op je reet zitten en niks doen tot er wat actie kwam.
Na dat hij zijn kisten, die onder de modder zaten, bij de voordeur had uit getrapt en Hunter naar zijn kussen had gestuurd, liep hij richting de koelkast voor een ontbijt. Nog half gapend, het was een korte nacht geweest, pakte Tyler er een pak melk uit voor zijn cornflakes. Meer had hij momenteel niet in huis, hij zou nadat zijn auto klaar was meteen doorgaan naar de supermarkt. Met een kom cornflakes en een grote kop koffie plofte Tyler even op de bank. Het was een kleine 10 min rijden, en aangezien het nu 1020 had kon hij nog even rustig een kwartier wakker worden. Met het nieuws op de tv aan consumeerde hij zijn ontbijt en na de grote mok koffie voelde Tyler zich weer wat beter. Hij kon erg goed tegen weinig slaap, dat had hij ondertussen wel geleerd. Maar als hij eenmaal de kans had om uit te slapen/ goed te slapen dan probeerde hij daar ook maximaal van te profiteren. Snel voor vertrek, hij vond immers dat je altijd op tijd moet zijn, verwisselde hij zijn joggingbroek voor een donkere jeans waar op hij een licht grijs T-shirt droeg. In schoenen had hij niet veel keus of het waren zijn kisten of een paar zwart witte Adidasjes. Zijn haren waren nog zo kort dat hij er geen moeite aan hoefde te besteden, tandenpoetsen en klaar.
Hunter had hem verontwaardigd aangekeken toen die doorhad dat hij niet mee mocht. “Sorry maat, als het had gekund mocht je mee” sprak Tyler hem toe terwijl hij de autosleutels van tafel griste. “Zie je zo” riep hij nog na waarna hij de deur achter zich sloot. Weer weg gekropen in zijn jas stak hij nog snel even een sigaretje op. Hij was redelijk tot zeer verslaafd, iets wat de afgelopen jaren er in was geslopen.
Bij de garage aangekomen zag Tyler dat hij netjes 5 minuten te vroeg was, dus op tijd zoals hem geleerd was. Rustig zette hij zijn auto neer en melde hij zich bij de balie, waar hij zei” Ik heb om 1100 een afspraak voor een APK van mijn Pontiac GTO, die zwarte daar” even wees hij naar de parkeer plaats. Hem werd verteld dat hij de sleutels kon afleveren en gaan, of wanneer hij liever wou wachten kon dat ook. Tyler knikte en liep naar de koffieautomaat, wachten leek hem de beste keus. Hij had toch geen vervoer om hier weg te komen, en wachten was hij goed in, dat had hij ook wel geleerd. Gewoon op je reet zitten en niks doen tot er wat actie kwam.