Into the freedom! Or.. not? [&Isaura]

Een zwarte glimmende range rover met daarachter een net zo'n glimmende grijze trailer parkeerde voor de weides, waar paarden rustig stonden te grazen. Echter werd de rust al snel verstoord door een paar hoeven van de achterbenen van een paard. Niet zomaar een paard. Nee het was de jonge hengst Coast. Toen een veulen van de beroemde No Mercy. Nu een drie jarig paard dat maar geen vaste thuis kon krijgen. Nee Coast was niet het veel belovende springpaard zoals velen hadden gedacht. Hij was wild en onberekenbaar. En je had heel wat geduld nodig om hem iets te leren. Het was al een wonder dat ze hem de trailer in hadden gekregen. Dat was nog net niet met grof geweld gebeurt. Maar het was dan ook duidelijk hoorbaar dat de jonge hengst er uit wilde. Hij bleef net zolang door schoppen tot dat hij iets van beweging in de klep zou voelen die de trailer dicht hield. Drie mannen stapten uit. Een daar van was een wat gezette man, liep er behoorlijk netjes bij en was dan ook wel echt een paarden man. De andere twee waren twee stalhulpen. ''Haal hem er snel uit, voordat hij een gat in mijn trailer schopt'' Bromde de gezette man die de achternaam 'Van Dalen' droeg. Hij keek niet blij en dat was hij ook totaal niet, dat was duidelijk. Hij had geld uit gegeven aan een jong paard. Een paard dat zo goed had kunnen zijn. Maar nee, zelfs dat het dier nog jong was en zadel mak gemaakt moest worden was geen excuus voor dit gedrag. Hij had er dan ook niet meer geld in willen steken. Het was nu ook eenmaal zo dat die paardenmannen snel goede prestaties wilden zien zodat ze dan ook snel goed geld konden verdienen. Maar met een paard zoals Coast, ging dat op dit moment niet lukken.
De twee stalhulpen openden de klep van de trailer. Gelijk schopte twee achterbenen voor een de stalhulpen naar achteren. Ze keken beide dan ook wat geschrokken. Toch wel wat gespannen, bijna angstig, door het wilde gedrag van het jonge dier. ''Sta niet zo te treuzelen!'' Werd al snel achter hen hoorbaar. Van Dalen zijn blik veranderde bijna in een kwade blik. Ook nu leek geduld hem dan ook niet te treffen. De twee stalhulpen keken wat geschrokken naar hem waarna ze snel knikten. Ze gingen de trailer in en maakten Coast los. Coast schoot gelijk naar achteren de trailer uit. De stalhulp die zijn halstertouw vast had werd nog net niet over de grond heen gesleept. Coast begon te steigeren zodra hij op de grond stond. Vervolgens keek hij om zich heen. Hij rook vers gras. Vers gras! Dat was toch een stuk beter dan die zandbakken waar hij de afgelopen dagen in had gelopen. Door de korte stille pauze wist de stalhulp het halstertouw los te krijgen. Zodra Coast de klik hoorde gallopeerde hij er van door. Hij gooide zijn achter benen in de lucht en al snel volgde zijn voor benen dan ook waarna hij enkele keren met zijn hoofd schudde. Ja dit voelde een stuk fijner, alhoewel.. Dat ding om zijn hoofd, dat mocht eigenlijk ook nog wel af. Plots kwam Coast weer tot stilstand en keek hij eens om zich heen. Waar was hij eigenlijk? Wat was dit voor plek vol gras? Langzaam aan ging zijn blik naar de twee benige wezens. Oftewel Van Dalen en de twee stalhulpen. Ze waren ondertussen met de trailer het weiland uit gereden en sloten deze nu weer af. Zij.. Daar moest hij van weg zien te komen! Coast galloppeerde er dan ook gelijk van door maar kwam er al snel achter dat dat o zo mooie verse gras niet oneindig was. Nee er was omheining, een houten hek. Achter het hek zag hij andere paarden. Maar hij kon er niet bij. Nee hij werd alleen gezet. Langs het hek begon Coast wat te draven, waarbij hij dan ook eens hinnikte. Maar de anderen reageerde nauwelijks. Ze waren al veel meer gewoon dan hij. Echter was Coast vast en zeker besloten om hun aandacht te krijgen en begon nu dan ook harder te hinniken. Maar nee, weer niets. Coast legde zijn oren even naar achteren. Wat was dit voor plek? Al mocht het gras nog zo fijn voelen onder zijn hoeven. Het werd er niet leuker op. Coast draaide zich om en stoof er weer van door waarbij enkel bokken al snel weer zichtbaar werden. Hij was dan ook behoorlijk fris.
De eigenaar keek met een teleurgestelde diepe zucht toe. ''Laten we hopen dat er snel een koper komt, ik ben niet van plan nog meer geld te besteden aan dat beest'' Bromde hij waarna hij zich uiteindelijk omdraaide en een teken gaf dat de stalhulpen met hen mee moesten komen. Ze twijfelden dan ook geen moment en schoten gelijk achter in de range rover in waarna deze weg reed met de trailer. Coast merkte dit en bleef ineens dan ook weer stokstijf staan. Hij keek het 'grommende vreemde ding' zoals hij een auto noemde, na. Langzaam aan liet hij zijn hoofd zakken naar het gras toe en snoof hij eens. En nu.. bleef hij alleen achter? Plots hoorde hij voetstappen. Was het een paard? Het klonk niet helemaal zo. Hij keek dan ook gelijk op. Maar ontdekte al snel dat het alles behalve een paard was. Het was een mens.

Haar gsm ging af. Isaura bromde verveeld. Nu ging ze niet opnemen. Peque was aan het klieren en hij moest en zou die hindernis nemen. Al was ze er nu al 3 keer opnieuw naar toe gereden. Nu was ze hem wat aan het laten kalmeren. Ze wist dat hij het kon. Hij had al vaker de meter 40 gehaald. Alleen waren deze kleuren allemaal nieuw voor hem net als de opbouw. De muur had een felle kleur en dat vond Peque dus blijkbaar niet zo leuk. Isaura gaf het paard een klopje op zijn hals toen hij rustiger was. Ze reed nog een volte en draaide hem richting de muur. Ze concentreerde zich op haar paard. Ze voelde zijn krachtige passen onder het zadel. Ze voelde hoe hij zich weeral begon op te spannen. Isaura gaf hem deze keer een bemoedigend klopje op zijn hals. Het paar briestte luid en kalmeerde wat meer. Isaura kwam uit het zadel, legde haar handen in zijn hals. Voor de zekerheid gaf ze hem een kleine tik met haar zweepje. Peque snoof luid maar zette deze keer wel keurig af. Zonder enige twijfel vlogen ze over de hindernis heen. Een vrolijke grijns kwam op haar gezicht. Ze beloonde uitbundig haar paard en gaf hem de lange teugel. Nu kon ze eindelijk gaan terugbellen. Ze nam haar gsm en bekeek het nummer. Een van haar vaste paardenspotters. Maar hij wist toch dat ze een pauze in had gelast? Agh, terugbellen kon geen kwaad zeker? Ze zocht naar het nummer en liet hem overgaan. Het duurde nu toch wel iets te lang naar haar zin.
"hallo met luke" Isaura grijnsde. Zijn zo bekende stem die ze al zo lang niet had gehoord moest haar nu nog eens goed nieuws gaan brengen.
"Je had gebeld, wat voor talent heb je?" Vroeg ze vrolijk. Luke lachte zelfzeker. Hij was dus zeker dat hij een toppaard had gespot. Al moest ze dat eerst nog zien. Soms had hij ook vreselijke dieren gezien.
"Jup, een No Mercy zoon, prachtig dier moet wel zadelmak gemaakt worden" sprak hij. Isaura dacht even na. Een No Mercy zoon was inderdaad interessant maar hij moest nog zadelmak gemaakt worden. Dat zou niet makkelijk worden. Proberen kon natuurlijk nooit geen kwaad en ze kon er makkelijk geld uit gaan halen.
"oké geef het adres maar" Zei ze uiteindelijk. Zodra ze het adres had gekregen legde ze af en stapte Peque nog even uit.
Toen ze Peque op wei had gezet belde ze de eigenaar van het paard. Ene Van Dalen was het. Isaura kende hem wel vaag. Het was dan ook een paardenman. Ze had het adres te pakken gekregen en zou gaan kijken. Voor de zekerheid hing ze de trailer toch maar aan. Wie weet was het echt een goed paard. Al verwachte ze niet dat een No Mercy zoon slecht zou zijn, maar je wist nooit. Misschien was de moeder zo vreselijk dat ze maar voor heel even moest kijken en weer kon vertrekken zonder paard. Zoiets wist je natuurlijk nooit.
Daar aangekomen stapte ze uit haar auto. Ze zag het paard al staan waarvoor ze kwam. De man had gezegd dat hij zo snel mogelijk zou komen. Nu kon Isaura tenminste eerst rustig naar het paard kijken.

Zodra Van Dalen thuis was gekomen kon hij eigenlijk vrijwel gelijk al weer terug naar de weides toe. Een dame had hem gebeld, ze had interesse gehad in Coast. Dat verbaasde hem ergens, aan de ene kant niet. Het was een pracht paard om te zien. Misschien dat hij nu al wat afgekoeld was. Maar als je hem uit zijn dak zag gaan schrikte het de meesten af, vooral vrouwen omdat hij daar gewoon weg te sterk voor was. Coast had een behoorlijk harde hand nodig maar ook veel geduld, geduld die de meesten gewoon niet wisten op te brengen. Na de hele rit weer terug gemaakt te hebben kwam Van Dalen uiteindelijk weer terug bij de weides. Er stonden velen mooie paarden op de wei. Maar Coast wist je er gelijk uit te halen met de opvallende tekening die hij op zijn hoofd had. Hij zag dat het paard stil stond. Voor nu nog wel tenminste. Zijn nek recht en zijn oren naar voren. Zo stond hij goed en maakte hij ook een goede indruk. Maar wie weet voor hoelang dat duurde. Het was echter wel duidelijk dat het dier zijn aandacht ergens naar toe gericht was. Van Dalen volgde met zijn ogen de richting waar hij naar toe keek en kwam uit bij een vrouw, of jonge dame beter gezegd. Dat moest haar vast en zeker zijn. Van Dalen parkeerde de auto en stapte uit waarna hij met zijn handen in zijn broekzakken en een rustige pas naar de blonde jonge dame toe liep. Naast haar kwam hij tot stilstand en gaf hij haar een knikje. ''Van Dalen'' Stelde hij zich kalm voor. Vervolgens keek hij richting Coast. ''U had interesse in de schimmel?'' Vroeg hij vervolgens aan haar.
Ondertussen had Coast zijn blik constant bij het meisjes gehouden tot dat hij de range rover hoorde en zo ook op merkte. Gelijk stoof hij er vandoor. Hij gallopeerde door de weide heen, maakte enkele bokken. Kwam hij terug voor hem? Hij zou niet terug komen! Nee nooit zou hij terug naar de man toe gaan! Dan was hij liever hier in de wei. Het was niet oneindig maar het gaf hem toch wat vrijheid wat hem een stuk beter liet voelen. Uiteindelijk bleef hij achter in de wei liggen. Hij legde zijn oren naar achteren en keek met een wantrouwige blik naar Van Dalen en de jonge dame die bij stond. Hij vroeg zich af wat die twee benige wezens nu van hem wilden? Vooral omdat een van hen hem dan ook niet bekend voor kwam.

Isaura merkte hoe het paard zijn aandacht op Isaura focuste. Ze glimlachte tevreden. Dat was goed, hij was nieuwsgierig. Een groot pluspunt bij een paard. Ook zijn bouw was erg goed en correct. Misschien had Luke toch een goede keuze gemaakt met haar dit paard te laten zien. Ze kon er wel iets van maken dacht ze. Een breder gebouwde man kwam richting haar. Dat moest vast Van Dalen zijn. Wie zou er anders op haar af komen. Zodra het paard de man zag ging hij al bokkend lopen. Isaura fronste even maar richtte haar daarna terug tot de man.
"Isaura Jacksons" stelde ze zich op haar beurt door. Ze had nog nooit zaken gedaan met deze man. Ze was dus ook benieuwd hoe de man zaken deed. Ze hoopte ook wat van de vraagprijs af te kunnen doen.
"Ja inderdaad, kunt u wat meer over hem vertellen?" Vroeg ze aan Van Dalen. Ze zag dat het paard was gaan liggen en hen bekeek. Ze grijnsde lichtjes. Zoiets zag ze wel graag. Al wist ze niet of ze dit paard in de trailer zou gaan krijgen. Het leek haar geen makkelijk dier. Helemaal niet zelfs. Zou ze dit wel aannemen? Wat de man haar vertelde leek haar eigenlijk wel allemaal enorm interessant. Hij leek haast op een halve mustang maar dan met een goede stamboom.
"Wat is de prijs?" Vroeg Isaura. Nu was het maar aan de man om een prijs te noemen. Isau had toch altijd een budget opzij staan voor paarden aan te kunnen kopen. Dan kon ze hem een cheque uitschrijven. Want ze dacht niet dat het hier over een paar duizend euro zou gaan. Maar daar was je nooit zeker van uiteraard. Wie weet hoe een ongeluk deze man al had gehad met dit paard.