And al this litle things &Chartan

Met een grijns stapte Taylor uit haar auto en wreef even in haar handen, die ingepakt zaten in dikke handschoenen. Het was koud buiten, heel koud. Elke keer wanneer je uitademde verschenen er witte wolkjes in de lucht. Een grappig gezicht vond ze zelf. Vandaag zou ze voor het eerst op haar nieuwe paardje Chartan gaan rijden. Ze vond het helemaal geweldig, nooit eerder had ze een eigen paard gehad, en nu kon ze alles helemaal zelf bepalen. Nu had ze ook geld er voor en kon ze Chartan alles bieden wat hij nodig had. Ze had hem hier gestald, deze stal was het beste, aangezien ze binnenbak hadden, buitenbak,stapmolen,paddock's en trainings faciliteiten. Wat wou je nog meer? Haar winterlaarzen brachten haar naar de ingang van de stal en daar binnen was het toch wel warmer. Niet heel veel warmer, maar toch wel als buiten. Veel beter dus. In de kantine was het wel lekker warm, dus als ze klaar was met Chartan kon ze eventueel nog naar de kantine als ze daar zin in had. Haar haar zit in een handige hoge staart gebonden, daar had ze dus geen last van. Dit was de eerste keer dat ze hier met hem ging rijden, ze had hem nu al een tijdje maar had hem eerst aan alles laten wennen, dat vond ze beter. Ook voor de band. Een jonge knecht benaderde haar. "Hee, is dat nieuwe paard aan de rechterkant van jou?" Vroeg hij rustig. Ze knikte met volle trots. "Prachtig beest." Sprak hij en liep weer verder. Ze keek hem even na maar liep toen naar de gang waar haar paardje stond. Verschillende paarden stonden met hun hoofd naar buiten en anders tonden te eten. De stalknechten voerde de paarden gewoon als je daar voor betaalde. Zelf vond ze dat wel handig, en had ze dat gedaan. Ze kon niet elke dag hier om 8 uur zijn, en ze vond het lullig om een paard pas om 1 uur te gaan voeren ofzo. Ze liep naar de box van Chartan waar een leuk bordje op hing, met zijn naam, haar naam en haar telefoon nummer, voor als er wat aan de hand was. "Hee Char." Begroete ze het paard en opende de staldeur.

&Chartan

Taylor bekeek het paard wat voor haar stond. Het was een prachtig beest, en ze was er mega trots op. Aan de band moesten ze zeker nog werken, maar dat kwam wel. Ze had hem tenslotte nog maar een week. Even keek ze de grote gang in van de stallen. Er was hier verder niemand, en er was ook niemand aan het rijden. Lekker rustig! Daar hield ze veel meer van, dan dat het hier krieoelde van de mensen die aan hun paarden zaten te friemelen en zich overal mee bemoeide. Daar kon ze echt niet tegen, hoe sociaal ze misschien wel mocht zijn. Ze moesten haar gewoon laten, en haar laten doen wat ze zelf wou. Zijn grote donkere ogen keken naar haar. Ze vroeg zich altijd af wat er in een hoofd van een paard voor gedachten zouden rond dwalen. Konden ze uberhaupt wel na denken? Ze wist het niet, en ze zou het helaas ook nooit te weten komen. Hij hief zijn hoofd en bracht zijn neus bij haar gezicht. Ze grimaste, en kneep haar ogen dicht. Ze voelde zijn snorharen en ze giegelde een keertje. Ze bewoog haar hand naar de zijkant van zijn hoofd, en streelde er een keer over. "We gaan lekker rijden." Sprak ze waarna ze met spijt de staldeur weer dichtschoof en richting de zadelkamer liep waar haar kastje was, met al haar spullen. Ze haalde daar zijn borsttuig uit, zijn zadel, dekje,bontje en hoofdstel. Allemaal tegelijk was best zwaar, maar gelukkig was het niet een mega afstand van af de zadel kamer naar de stal. Ze hing het zadel op, op de zadelsteun die buiten op de stal hing. Erg handig, vond ze zelf. Zo hoefde je niet altijd naar de poetsplaats. Ze opende de staldeur weer, en haalde zijn deken van zijn rug. Ze had er wel moeite mee, aangezien Chartan zo groot was. Ze poetste hem grondig, ook al was dat niet nodig, hij stond binnen dus hij werd niet vies. Na hem geborsteld te hebben, legde ze voorzichtig het dekje op zijn rug. Ze wist wel dat hij er tegen kon, aangezien ze hem natuurlijk bij zijn vorige eigenaren had uitgeprobeerd maar toch, was ze bij elk paard elke keer voorzichtig. Stel het paard had wel pijn in de rug of iets in die richting, kon ze daar makkelijk achter komen. Ze streelde even over zijn hals, waarna ze ook het bontje en zadel op zijn rug legde. Even schoof ze het goed allemaal op zijn plaats, en bekeek hem even van een afstandje. Hij was zo'n knapperd. Taylor pakte het borsttuig beet en deed dat goed om. Daarna was zijn hoofdstel aan de beurt. "Sorry Chartan." Zei ze. Ja, hij kon nu niet meer eten. Ze trok iets aan zijn halster, waardoor zijn hoofd omhoog kwam. Heel snel verwisselde ze het halster voor het hoofdstel, en zette de riempjes op de goede stand. Zo, hij was er klaar voor. Ze bleef zijn teugels vast houden, en deed zo haar cap op en haar handschoenen aan. "Klaar voor?" Zei ze met een grijns tegen haar paard, en aaide hem nog eens over zijn hoofd.

Langzaam liep Taylor met de grote hengst naast haar richting de bak. Aan de ene kant was ze gespannen. Chartan was groot, heel groot, en ze moest straks op hem rijden,maar aan de andere kant voelde ze zich stoer en veilig, aangezien ze zo'n groot paard aan haar zeide had. Ze voelde dat Chartan er heel veel zin in had, aangezien hij begon te dribbelen. Ze had dan ook grote moeite om hem in bedwang te houden, maar het lukte tot zekere hoogte! in de bak stond een spring parcours, en meteen verscheen er een glimlach op haar gezicht.
Een groep meiden was aan het stappen. Ze waren aan het uit stappen, ze hadden net een les achter de rug. Een spring les, om precies te zijn. Ze hadden volgende week een wedstrijd, dus ze waren nu vol op aan het oefenen. Taylor wou ook wel mee doen, maar volgende week was al zo snel. En dit was nog maar de eerste keer dat ze officieel op hem ging rijden, en hun waren al veel vaker aan het oefenen, dus hun hadden veel grotere kans. Al had ze volle vertrouwen in Chartan. Ze wist wel dat hij het kon, naja ze zou wel zien. Ze kon eventueel ook nog aan andere wedstrijden mee doen, wanneer de kans voor bij zou komen, zou ze die grijpen. Een klein vrouwtje met een knot boven op haar hoofd kwam richting Taylor en Chartan gelopen. "Over een uur is er weer een spring les, dus ik laat het parcours staan." Zei de vrouw met een glimlach en aaide Chartan eens over zijn hoofd. "Je kan er dus maximaal een uur gebruik van maken." Ze keek Taylor aan. "Okee, dank je wel." Atnwoorde ze, en keek het vrouwtje na.
Taylor singelde de bruine singel van Chartan nog eens aan, voor alle zekerheid. En stapte daarna, met kriebels in haar buik op. Zo, ze zat een stuk hoger. Voorzichtig spoorde ze Chartan aan tot stap, en een rondje ging goed. Hij was alleen dribbelig, en dat werd ook nog eens versterkt door de andere paarden die nog aan het uit stappen waren. Gelukkig verdwenen die heel snel de bak uit. Nu kon het echte werk beginnen. Zo dacht Chartan er blijkbaar ook over en ging naar een snellere galop. Taylor vloog wat naar achteren, en gaf meteen een rukje aan de teugels, maar het paard leek er niet van onder de indruk. Gelukkig stopte hij al snel. Ze was er niet bang van geworden, maar geschrokken was ze zeker.
Ze snapte het wel, het was hier koud in de bak, en hij wou het warm krijgen. Dat was natuurlijk ook een stukje instinct. "Rustig maar."Sprak Taylor warm en aaide eens over zijn hals. Ze drukte haar kuiten wat in zijn buik zo dat hij naar de stap over zou gaan. Ze bleef wat drukken voor een draf, en stuurde hem richting de eerste hindernis.

Sorry, wist nou niet of Taylor er was afgevallen, dus dat stukje heb ik even over geslagen xD