Once you will realize that the little things were the big things.

I A N A

'Common' bro?! Herinner je je dat nu echt niet meer? En het was zo geweldig grappig.'
Ty's beste vriend, Matt, en hij hadden afgesproken vandaag nog eens iets samen te gaan doen. Het was voor hen beiden te lang geleden en ze misten die tijden wanneer ze altijd lol trapten en dat soort dingen. Matt begreep het wel dat Ty al heel wat achter de rug had. Familiecrisis, een zware depressie,..
Ja, hij kon wél zeggen dat hij al wat meegemaakt had. Maar dat lag nu allemaal achter hem, hij kon nu verder gaan.
Ty keek zijn vriend fronsend aan en grinnikte kort. 'Het was echt zo grappig. Jij, ik en Robin. Weet je het echt niet meer?' Vroeg Matt nogmaals. Ty schudde zijn hoofd en gleed ondertussen met zijn ogen over de kraampjes die ze zoal voorbij wandelden. Overal vond je kerstspullen. De kerstsfeer was er ook wel. Kerstmis was zijn favoriete feestdag, dus hij was er zeker blij mee. Matt bleef maar doorpraten over al die momenten die ze samen beleefd hadden. Ty was ze allemaal al vergeten, die waren van zo lang geleden. Maar Matt leek ze nog goed te hebben onthouden.
Ty kende hem ondertussen al zeven jaar bijna. Hij wist alles van Matt, Matt wist alles van Ty. Hij gaf heel veel om zijn vriend. Hij was als een broer voor hem. Een tweelingbroer. Hij grinnikte even bij die gedachte.
'Gaan we even dit café binnen? Ik rammel!' Stelde Ty voor en zonder op een goedkeuring van hem te wachten sprong hij er al binnen. Het was een stuk warmer binnen dan buiten. Logisch. Maar het deed deugd die warmte even te voelen. Matt liep opvallend hard met-zijn-kont-schuddend de ruimte door en zette zich op de barkruk. Ty ging langs hem zitten en moest moeite doen zijn lach niet in te houden. Matt was een echte aandachtstrekker, en een echte clown. Als iemand aan het lachen gemaakt moest worden kon Matt dat in een paar seconden klaar krijgen. Een jong meisje met lange, rosse haren keek hen vragend aan en ging een beetje op haar mooist staan voor de twee knapperds die ze nu voor zich had.
Ty en Matt wisselden een blik en Matt knikte. Ty schudde zijn hoofd en kon zijn lach weer bijna niet inhouden. 'Wat willen de heren?' Vroeg het meisje, ondertussen had ze al een pen een een post-it vast. 'Doe mij maar een Samuel Adams.' Zei Matt en hij praatte op een erg janetterige toon waarbij het meisje wel moest denken dat Matt en Ty gay waren. Het meisje keek naar Ty. 'Doe mij maar gewoon een cola.' Sprak Ty half grinnikend. Terwijl het meisje weg liep keek Matt hem boos aan. 'Wat doe je nu, je moet wel meespelen.'
'Sorry, Matt, jij bent wel de laatste jongen waarmee ik gay wil zijn.' Het meisje kwam terug met de drankjes en Ty gaf haar beleefd het geld. Ty wist dat hun dagje samen er bijna op zat, Matt had nog een afspraak met een meisje, en deze keer wou hij niet te laat komen zoals hij altijd deed.
Hij en Matt praatten en lachten nog een hele tijd, maar nadat hun drankjes op waren, en het richting vier uur ging, moest Matt er maar eens vandoor. 'Ik zie je nog wel weer!' Sprak Matt en gaf hem een laatste stomp tegen zijn schouder.
Matt vertrok en Ty bleef alleen achter in het café. Het meisje achter de bar was bezig met een glas droog te vegen en Ty zag haar dikwijls naar hem kijken. 'Even voor de duidelijk, wij zijn geen homo's.' Grinnikte hij, maar hij betwijfelde dat het meisje er ook mee zou lachen. Toch lachte ze.
'Weet ik wel. Zo'n knapperds als jullie konden gewoon geen gays zijn. En ik zag die flirterige blik van je vriend wel hoor.' Zei het meisje terwijl ze het glas neerzette en het volgende glas afdroogde. Ty grinnikte. 'Daar kan ik niet veel aan doen.' Glimlachte hij naar haar en draaide even een rondje op zijn stoel. Er kwam een bond meisje binnen en het roodharige meisje hier leek haar te kennen want ze glimlachte breed naar haar.
Ty bleef nog even zitten en bestelde nog een cappuccino, die had hij het liefst. Hij richtte zijn groene kijkers even op het blonde meisje. Ze kwam hem bekend voor, maar dat betekende niet veel. Misschien had hij haar al eens gezien op straat of zo.
Hij draaide zich weer even weg en roerde met zijn lepel door de cappuccino. Zijn mobiel trilde in zijn broekzak en hij pakte die even tevoorschijn. Hij had geen bericht, vreemd, hij zou toch zweren dat zijn mobiel trilde. Ook geen gemiste oproep. Ach ja. Hij stak hem terug zijn broekzak in. De cappuccino was nog erg warm, dus het was bijna onmogelijk er al een slok van te nemen.

Iana had vandaag afgesproken met Ty, een oude vriend van haar die ze in geen jaren meer gezien had. Of zij hem nog zou herkennen of omgekeerd was voor haar nog een groot vraagteken maar ze had er wel erg zin in. Aangezien het putje winter was had ze zich een jeansbroek aangetrokken met daarboven een dikke pull en daarbij nog een wollige sjaal die ze dicht tegen haar nek legde. Humh, nu had ze het lekker warm. "Dexie, ik ben vanavond terug!" Iana gaf de blonde labrador een zoen op zijn kop en sloot de voordeur achter zich dicht. Vandaag had ze Rosie bij haar tante afgezet en Drew was ook ergens naar toe. Kortom, ze had dus even de tijd om oude vrienden te gaan opzoeken.
In een stevige pas baande ze door de vele winkelstraten en stopte ze af en toe om een bepaalde etalage te bekijken. Soms liep ze de winkel eens binnen om dan zonder kleren weer buiten te komen. Typisch iets voor haar, ze was best kieskeurig in het kiezen van kleren. Toen ze uiteindelijk het cafeetje had bereikt waar ze had afgesproken met Ty zag ze al meteen haar vriendin Lisa aan een tafeltje staan. Ze herkende haar uit de duizenden met haar rosse haren en haar lieve goudkleurige ogen. Ze was uniek van uiterlijk, en dat wist ze. "Lisa! Hoe gaat het meis?" Iana gaf haar vriendin een dikke knuffel en draaide zich uiteindelijk naar het tafeltje waar bij stond. "Ty! Goddamn .. Is dat even lang geleden!" Iana vloog de jongen rond de hals en kon er niet aan doen om hem stevig vast te nemen. Misschien herkende hij haar niet meteen maar hij zou vast wel weten wie ze was als ze vertelde wat ze als kleine kinderen allemaal hadden uitgestoken. "Lisa, wil je voor mij een koffietje halen? Goed voor wat op te warmen." Iana glimlachte Lisa toe en richtte zich tot Ty nadat ze zich op de stoel voor hem geplaatst had. "Ben jij even veranderd .. Herken je me nog?" Iana lachte en probeerde het gezicht na te doen dat ze vroeger altijd opzette als ze iets van hem gedaan probeerde te krijgen. Dat gezicht zou Ty normaal gezien wel moeten herkennen maar dat kon ze ook niet met honderd procent zeggen. Een lieve, brede glimlach sierde haar gezicht terwijl ze om zich heen keek en verschillende mensen -die ook wat aan het drinken waren- in zich op nam. Er was hier altijd veel volk en de meer eenzame mensen kwamen hier altijd om gezelschap op te zoeken en een babbeltje te slaan. "Wel, Ty, vertel eens. Hoe gaat het? Veel meegemaakt?" Iana zat vol nieuwsgierigheid en wilde het liefst dat Ty gewoon álles vertelde wat hij had meegemaakt, waar hij naar toe geweest was, of hij ondertussen een vriendinnetje had.. Ze wilde alles weten! Terwijl Iana wachtte op een antwoord nam ze haar koffie aan van Lisa en bedankte ze haar. "Ik betaal je straks, goed?" Iana wist dat Lisa wist dat ze altijd later betaalde omdat ze zoals altijd 's avonds eens bijpraten over wat er allemaal gebeurd was in de tussentijd dat ze elkaar niet hadden gezien.

-Ik hoop dat je het niet erg vind dat ik Iana en Ty bestempel als 'vrienden die elkaar lang niet gezien hebben' :'D .-

Plots stormde het meisje vrolijk op Ty af en vloog hem rond de hals. Hij voelde zich even schuldig dat hij haar niet had herkend. Dom van hem, maar toch. Hij was even blij als zij was en sloeg zijn armen ook rond haar heen. 'Ik wist wel dat ik je ergens van herkende! Maar je bent veranderd!' Ty bedoelde het natuurlijk positief en liet haar met een brede glimlach los. Ty wist haar naam natuurlijk nog. Ze noemde Iana en hij gaf toe dat hij haar enorm gemist had de laatste jaren.
Bij de volgende woorden die ze uitsprak grijnsde hij. 'Ik herkende je, ja, maar ik zag niet meteen dat jij het was. Ik ben echt blij je te zien!' Glimlachte hij. Wanneer ze haar maar al te bekende gezichtje trok lag hij bijna in deuk maar hij probeerde zijn lach in te houden. 'Nu herken ik je weer!'
Ty nam nog een slok van zijn cappuccino, die ondertussen wel al wat was afgekoeld. Ty zag Matt door het raam weer passeren, blijkbaar was hij zo dom geweest zijn fiets te vergeten. Die gast was echt nog dommer als het achterste van een varken. Ty richtte zijn blauwe kijkers terug op Iana en glimlachte naar haar. Bij haar volgende vraag was hij iets minder enthausiast. Hij had heel wat achter de rug. Héél wat. Hij was er ook niet zo sterk in daarover te praten, maar met Iana zou dat vast lukken.
'Ach ja. Ik heb eigenlijk heel wat achter de rug. Ik heb een ongeluk gehad. Ik was zo goed als ongedeerd maar mijn vriendin niet.' Ty liet zijn schouders even zakken. 'Het was mijn schuld, ik reed te hard.' Ty was nog altijd kwaad op zichzelf, maar toch niet meer zo fel als in het begin. 'Ze lag in een coma. Gelukkig maar voor een dag, het duurde ook niet lang voor ze terug de oude was.'
Hij was bijna vergeten dat Iana niets van Valerie af wist. 'Oh! Ik ben dus bijna een jaar in relatie met Valerie, mocht je haar kennen.' Zei hij met een brede glimlach. Ty was eerlijk gezegd ook redelijk benieuwd naar Iana's verhaal. 'Ik ben ook vier maanden naar Engeland geweest voor familiezaken.' Zei hij opgewekter. 'Ik ben nog maar een week terug, trouwens. En ik heb nu mijn eigen paard, Equinox. Ik heb al verschillende wedstrijden met hem gereden. Hij is echt top.'
Het was geweldig met Iana te kunnen praten. Bij haar kwamen de woorden ten minste van zelf. En hun babbeltjes waren ook altijd gezellig. 'Maar! Genoeg over mij! Vertel jij nu jou verhaaltje maar eens.' Sprak hij vriendelijk. Hij wilde niet meer vragen hebben naar wat er gebeurd was. Hij voelde zich al schuldig dat hij het hele depressie-gebeuren bewust niet ter spraken bracht.
'Trouwens! Matt was hier juist ook, maar hij heeft nu een afspraak. Ken je hem ook nog? Je weet wel, die gast met aandacht te kort?' Sprak hij met een glimlach. Hij bedoelde het helemaal niet slecht, het was gewoon waar. Ty keek even achterom en zag het roodharige meisje, Lisa genaamd, met een koffie afkomen voor Iana.

-Helemaal niet!c:

Iana stond al de hele tijd met een veel te grote glimlach op haar gezicht die ze maar niet weg kreeg. Misschien kwam dat wel doordat ze Ty vreselijk gemist had en ze nu gewoon te enthousiast was om serieus te doen. Serieus doen zou trouwens toch niet lukken met deze dude, daar was ie te awesome voor. "Ik? Veranderd? Naaaaaah.." Iana lachte en keek hem diep in zijn ogen aan. Vroeger deden ze altijd wel van die spelletjes, om ter langst elkaar aan kijken zonder in de lach te schieten. Maar dit keer verloor Iana wel zeer snel, te drang was gewoon te groot om in de slappe lach te schieten. Pas toen ze Ty's gezicht zag verstarren en hem zijn blik zag afwenden legde ze haar hand op de zijne. "Je kan me alles vertellen hé." Iana zag gewoon dat hij het er moeilijk mee had en glimlachte hem bemoedigend toe. Pfoeh, stiekem hoopte Iana wel dat de woorden die ze zo dadelijk zou horen haar humeur niet zouden verkleinen maar ze wilde er sowieso zijn voor Ty. Hij was tenslotte haar beste vriend en hij wist dat ze hem altijd zou helpen. Toen Ty vertelde over een accident met de wagen werden Iana's ogen groot en viel haar mond bijna open van verbazing. De manier waarop hij sprak brak haar vanbinnen en voor even dacht ze dat zijn vriendin dood was. Tot haar opluchting was ze uit haar coma ontwaakt en was hij er nu al een jaar mee samen. Damn, toch nog een goede afloop! "Wauw, Ty toch. Ben ik blij voor je dat je met die Valerie gelukkig bent. En nee, haar ken ik nog niet." Iana legde de nadruk op 'nog' aangezien ze zijn vriendin best wel eens wilde ontmoeten. Die tijd kwam nog wel. Wat hij er daarna nog achter vertelde deed haar weer breed glimlachen en al lachend klapte ze in haar handen. "Ty op een paard? Mijn verbeelding slaat op hol maar het lijkt me een eer om eens met jouw knol te gaan buiten rijden. Bij mij is het immers jaren geleden dat ik nog heb paardgereden maar stiekem voel ik het wel weer kriebelen.." Iana glimlachte een derde keer en haalde bij zijn vraag, hoe het met haar was, haar schouders op. "Ups and downs gehad, dat is een feit dat zeker is," ze richtte haar blik op Ty en slikte de krop in haar keel weg. "ken je Drew nog? Die gast waar ik dol verliefd op was en waar ik veel mee op trok? Hij verdween opeens, zonder iets tegen me te zeggen, poef, verdwenen.. Ik heb maanden niet kunnen eten, zat op het randje van anorexia en sloot mezelf op in m'n kamer. Pas sinds een tweetal maanden kom ik weer buiten en heb ik weer contact met mijn vriendinnen. Ik heb het nu weer erg naar m'n zin, zoals je wel kon zien aan mijn hyperactieve entree hier.." Iana lachte en keek dromerig voor zich uit. "En ja..Sinds een week of twee heb ik Drew weer gehoord, plots .. Hij is hier terug en je kunt vast wel al raden dat ik weer met 'm samen ben. We hebben alles achter ons gelaten, ik heb het hem vergeven en nu ben ik erg gelukkig." Iana nam een slok van haar koffie die ze van Lisa gekregen had en plaatste het kopje voorzichtig weer op haar bordje. "Oh jaa! Ik heb er ook een pleegkindje bij, een meisje van zes jaar ondertussen al! Een schat van een kind.. Echt waar! Ik denk dat moest ze jou zien ze helemaal gek word." Ze legde een paar van haar blonde lokken achter haar oren en haalde daarna weer luchtig haar schouders op. "Dat zal het dan wel weer zijn denk ik. Miserie en geluk, ze liggen zo dicht bij elkaar." Maar Iana was niet van plan om het nu over haar verleden te hebben. Doordat Ty weer herinneringen begon op te halen over zijn vriend die hier daarnet blijkbaar was sloeg ze bijna dubbel van het lachen. "OH NEE! Bedoel je die halve gek die 's nachts nog, toen jij bij mij was, steentjes naar m'n raam gooide en dan een serenade begon te zingen? OH MY GOD! Ik weet nog zo goed dat jij je kop al lachend naar buiten had gestoken en dat die arme Matt zich een deuk verschoot. Die dude dacht waarschijnlijk dat ik alleen was." Iana lachte bijna tranen en wreef voorzichtig de tranen van op haar gezicht weg. "Damn .. Wat een tijden. Is ie veel veranderd, of helemaal niet?" Iana keek Ty nieuwsgierig aan. Ja, ze wilde echt alles weten. Ze had immers veel tijd in te halen.