We're beautiful like diamonds in the sky.

; Open

Tring..Tring.. Met één armzwaai liet hij zijn rechterhand met een klap op zijn wekker vallen. Meteen stopte het geluid en opende hij voorzichtig zijn amandelbruine ogen. Goddamned. Hij had gisterenavond zijn gordijnen vergeten toe doen waardoor er nu een enorme lichtinval in zijn ogen scheen en hij pijnlijk zijn ogen sloot om niet helemaal blind te worden. "Brad, leef je nog?" Lyron was bij zijn vriend blijven crashen aangezien hij gisteren te dronken was om op zijn eigen houtje naar huis te rijden. Een grijns krulde rond zijn mondhoeken toen Brad vanonder het bed zijn duim in de lucht stak. Jup, die leefde nog. "Dude, hoe geraak jij in godsnaam onder dat bed? Had jij je gisteren niet óp je bed gelegd?" Lyron fronste zijn wenkbrauwen en schoot in de slappe lach bij het antwoord dat Brad hem gaf. "Lyron, god mag weten wat ik allemaal heb uitgestoken vannacht. Mijn hoofd verteld me alleszins dat ik er ééntje teveel op had."
Lyron besloot Brad maar te laten voor wat ie was want zijn schorre stem verraadde dat hij nog wat langer wou blijven pitten. Dus stond Lyron maar op en gooide hij zijn armen naar achteren om zich uit te strekken. Oké, best maar eerst een douche nemen en dan zou hij het stad in trekken. Het was maar eens tijd dat hij zijn kop nog eens op klaarlichte dag liet zien. "Dude, ik ga douchen. Hope you don't mind." Zonder meer te zeggen schoot hij de badkamer binnen en sprong hij als het ware de douche in.
Na een kwartiertje had hij zijn haren al goed gelegd en trok hij dezelfde kleren van gisteren aan. Nog een geluk dat hij niet zo gemarineerd was als Brad en zijn kleren dus ook niet zo stonken. In één sprong stond hij in zijn jeans waarop hij een grijs T-shirt aandeed en na een vijftal minuten zijn schoenen zocht. Nadat Lyron zichzelf nog wat geparfumeerd had en zichzelf had bespoten met aftershave nam hij zijn sleutels van het kastje en richtte hij zich tot de al slapende Brad. "Thanks voor het crashen, see ya!" Met een opgewekt gezicht ging hij naar buiten en grijnsde nog om het geknor dat hij als antwoord kreeg.
Na een kwartiertje rijden en zijn auto parkeren was hij belandt in de drukste winkelstraat van 't stad. In een relaxte mood liep hij de winkelstraten door, zoekend naar een leuke winkel waar hij misschien wel leuke mensen kon ontmoeten. Sommigen zouden het waarschijnlijk wel raar vinden dat Lyron mensen ging opzoeken in winkels maar dat waren meestal de gelegenheden waar je de plezantste mensen tegenkwam. Toen hij een hand op zijn schouder voelde draaide hij zich om en keek hij recht in de ogen van een mooie brunette. Een glimlach sierde zijn knappe gezicht en aandachtig luisterde hij naar wat ze te vertellen had. Of hij wist waar de supermarkt was? Ofcourse. "Natuurlijk, ik zal je gids wel even spelen. Graag zelfs." Lyron lachte en boog zijn linkerarm zoals ze wel eens in de films deden. Of ze nu haar arm erdoor zou steken of niet wist hij niet maar Lyron stapte al wat verder. "Is het je eerste keer in deze stad?" Lyron draaide zijn hoofd haar kant op en ontweek behendig de mensenmassa die soms wel héél onverwacht zijn richting uitkwamen. "Buiten dat het hier héél druk is in het weekend is het best gezellig hoor." Het was de waarheid en Lyron kwam hier zeker graag. Je had hier werkelijk alles wat je nodig had. "Ik ben Lyron, by the way. En om niet al te onbeleefd te doen, zou ik ook jouw naam mogen weten schoonheid?" Bij dat laatste liet hij zijn wenkbrauwen op en neer wiebelen en viel zijn hoofd wat naar achteren bij het lachen. Ja, hij vond zichzelf best grappig, dat moest hij toegeven.

Toen de jongen omdraaide, verscheen er meteen een glimlach rond haar lippen. Oeh, he's handsome. Morgan haalde een keer haar wenkbrauwen op toen hij zei dat hij graag haar gids wilde zijn, ze stak dan ook meteen haar arm door de zijne en liep met hem mee. Wat maakte het nou eigenlijk ook uit, ze moest hier toch ooit vrienden maken en het was duidelijk dat dit een prima plek was om dat te doen. De stem van de jongen trok haar aandacht. "Jep." Was haar korte, maar duidelijk antwoord. Met haar vrije hand legde ze haar lange staart over heet rechterschouder heen, ondertussen had ze haar donkerbruine ogen op de jongen gericht. "Dat geloof ik graag." Na haar woorden lachtte ze even kort naar hem, waarna ze haar blik weer voor haar richtten. Ze moest uitkijken dat ze niet tegen iemand aanliep, aangezien het enorm druk was en er amper plaats was om te lopen. Overigens keken de andere mensen toch niet uit, dus nam zij die taak maar op zich.
Haar hakken tikte op de geasfalteerde grond, niet dat dat hoorbaar was, het gepraat en geschreeuw van mensen overheerste. Als ze tegen de jongen wilde praten, moest ze haar stem dan ook iets verheffen. Maar wat wilde je, de winkelstraten waren bomvol en de mensen bleven echt niet stil. "Oh, natuurlijk. Ik ben Morgan. Aangenaam, Lyron." Toen ze zijn naam uitsprak, knipoogde ze even naar hem en kon een grinnik niet onderdrukken. Oh, ze had zo'n idee dat ze wel wat lol kon hebben met deze jongen. Dan had ze tenminste wat te doen vanmiddag, right?
Toen ze uiteindelijk bij de supermarkt aankwamen, keek ze hem even aan. "Je laat me toch niet alleen in deze, voor mij, onbekende, drukke stad?" Morgan trok even een pruillipje, maar al snel veranderde dat in een speelse glimlach en gaf ze hem geen keus; Morgan nam hem mee de supermarkt in en nam alles wat ze nodig had. Wat niet veel was immers, gewoon wat dingen die iedereen wel in zijn huis had; drinken, eten en wat lekkers. Nadat ze had afgerekend, liep ze de supermarkt weer uit en draaide opnieuw haar blik naar Lyron. "Weet je nog wat leuke winkels trouwens? Jij bent immers mijn gids, dus tell me. Waar wil je heen?" Grapte ze, waarna haar bruine ogen kort door de winkelstraten gleden. Er waren zat leuke kledingwinkels, juweliers, eettentjes. Ze zou zich niet vervelen, dat was een ding wat zeker was. Er was immers meer dan genoeg keuze. Misschien konden ze iets gaan drinken, of eten? Dan konden ze elkaar wat beter leren kennen, als hij dat wilde althans.
Niet dat ze nu iets voor ging stellen, hij had vanaf het begin gezegt dat hij graag haar gids wilde zijn dus liet ze het ook aan hem over. Het maakte haar vrij weinig uit waar ze heen zouden gaan, zolang het maar leuk en gezellig bleef.

Lyron voelde hoe ze haar arm door de zijne stak en hij met een tevreden grijns met haar door de winkelstraten paradeerde. Haar lach was aanstekelijk en de knipoog die hij kreeg toen ze zichzelf voorstelde deed hem tot achter zijn oren grijnzen. "Morgan, een prachtige naam voor een prachtig meisje." Ook hij knipoogde met een brede glimlach en stapte met haar richting de supermarkt die nog een aantal meters wandelen was. Ergens was hij bang dat ze nu op haar eigen houtje verder ging maar dat bleek niet waar te zijn. Ze trok een pruillipje en Lyron kon niet anders dan eraan bezwijken en met haar mee te gaan. Een namiddag met dit meisje? Sounds nice. En ja, daar zou hij sowieso geen nee tegen zeggen.
Terwijl Morgan de spullen nam die ze nodig had zat Lyron al na te denken wat hij met haar zou kunnen doen deze namiddag. Iets gaan eten was geen slecht idee maar dat was zo afgezaagd dat hij dit keer met iets speciaals wilde afkomen. Meteen kwam hij op een ideetje waarbij Lyron meteen zijn gsm uit zijn zakken grabbelde en een nummer intikte. "Excuseer me lieverd, ik ben zo terug." Lyron grinnikte bij zijn zoetig taalgebruik en zonderde zich even af.
"Quentin, heb je soms wat tijd voor mij deze namiddag? Ik heb een meisje leren k-" "Een meisje? Lyron, ga je ditkeer wél je best doen?" "Tuurlijk dude, dit is een prachtig meisje en ik wil haar echt leren kennen. Dus ik vroeg me af om-" "Om een dinertje te doen?" "Ja, juist! Maar dan met wat leuke muziek en een dansvloer. Zou dat lukken? Het hoeft niet voor lang te zijn maar ik wil haar echt vermaken." "Oké, geen probleem. Ik meet je binnen een halfuurtje bij m'n thuis." "Oké, thanks bro."
"Jha, sorry voor het bellen. Ik heb een surprise in petto voor je. Klaar?" Lyron nam haar hand vast en trok haar zachtjes de winkelstraat uit. Een paar straten gingen ze naar links, enkele naar rechts en uiteindelijk kwamen ze uit op een simpel rijhuis die er langs de voorkant zeer saai en sober uit zag. Maar Lyron wist wel beter. "Kom maar." Lyron liet haar hand los en ging voorop. Met één handzwaai had hij op de belknop gedrukt en hoorde hij dat er aan de deur werd gedraaid en gesleuteld om hem dan uiteindelijk rijkelijk open te zwaaien. "Lyron, dude, hoe gaat ie? En oh, heey prachtige dame. Komt u toch binnen.." Het was Quentin weer met zijn overdreven galante manier van doen en Lyron kon er alleen om lachen. "Jullie mogen allemaal die gang doorlopen en op het einde de grote glazen deur openen." Nadat Quentin dit gezegd was verdween hij op een rare manier in een andere kamer en ging Lyron schouderophalend verder richting de grote deur. "Jij bent vast nieuwsgierig, niet?" Lyron lachte en duwde de grote deur open waarna hij samen met Morgan erdoor liep. Het was nog vroeg in de namiddag dus het zonlicht verspreidde een aangenaam licht over de reusachtige tuin met één grote tafel vol met lekkers en eten waar je volgens Lyron een heel leger voor kon uitnodigen. Aan de voorkant van de tuin stond er een grote dj-installatie waar Lyron Morgan straks wijs zou bij helpen. "Ik hoop dat je zin hebt om wat te eten met deze arme stakker." Lyron grinnikte en begeleidde haar richting de grote tafel. Daar nam hij een stoel en trok die wat naar achteren zodat Morgan zou kunnen gaan zitten. Nadat hij dan weer de stoel dichter had gezet ging hij tegenover haar zitten en nam hij al een broodje om daar wat soep bij te eten. "Tast vooral toe, er ligt hier genoeg voor honderd man. Quentin overdrijft altijd wel wat als ik hem voor deze dingen bel. Ik had gezegd dat het voor een speciaal meisje was dus ja.." Lyron richtte zijn ogen recht op de hare en glimlachte vriendelijk. Ja, hij vond dit mysterieuze meisje echt wel interessant en wilde zeker meer tijd met haar doorbrengen.