A Beautiful Day

Remember had een belachelijk leuke dag achter de rug. De nacht viel, en sommige paarden sloten hun ogen. Remember niet, ze had geen zin om te slapen. Opeens scheen er een zaklamp in de ruimte. Remember hinnikte en schuifde ongemakkelijk heen en weer. Wat was dit? Door haar hinnik schoten verschillende paarden wakker en begonnen even zenuwachtig als Remember te doen. Remember vroeg zich af of dit een grap was. Was er eigenlijk wel iemand. Het felle licht van de zaklamp kwam dichterbij en Remember deed een stap naar achteren. De zaklamp viel op haar stal. Ze hinnikte schril om het weg te jagen. Toen kon ze zien dat het Daisy was. Daisy was een meisje dat regelmatig paarden trainde of borstelde, zo van die stalhulp dingen. Remember zuchtte opgelucht uit en leunde met haar kin op op de rand van het gat in de deur waar de paarden hun hoofd konden uit steken. Daisy zat tegen iemand te praten. Wie dan? Aan de deur zag Remember Kelly staan. Wat waren die twee zo laat nog aan het doen. Kelly siste iets kwaads terug. Het ging over een paard. Welke? Geen idee. Daisy zuchtte en liep de stallen uit. Kelly volgde haar en poef! Weg waren ze.

De volgende dag werd Remember in een paddock gezet. Vol nieuwsgierigheid at Remember van het dikke hooi dat klaargelegd was. Er was een meisje dat verschillende keren de paddock rond had gelopen. Remember kreeg er een beetje zenuwen van. Maar het meisje had een aardige uitstraling. Een paar tellen later kwam het meisje de paddock in. Remember had niet echt schrik en bleef rustig op haar vier hoeven staan. Ze had haar spieren wel een beetje gespannen. Maar eigenlijk waren ze toch wel voldoende ontspannen.

[&Jill]

Jill kwam zachtjes dichterbij, sloot het hekje achter zich en glimlachte vriendelijk naar het paardje voor zich. Het zag er zo onschuldig uit, met zijn vriendelijke uitstraling. Even vond Jill het zelfs zielig hem hier uit zijn veilige omgeving te halen. Maar de verkoop stond eigenlijk al vast, alleen had Jill eerst het paardje willen zien vooraleer ze er mee akkoord zou gaan. Maar ergens wist Jill dat ze het paardje sowieso ging kopen, ze kon het diertje hier niet laten. "Hyee meis." Zei ze zachtjes, haar hand uitgestoken om haar aan haar hand te laten ruiken. Dat was een wel bekende handeling die de meeste mensen altijd gebruikten om hun paard met hem/haar kennis te laten maken. Nadat ze het paardje aan haar hand had laten luisteren wriemelde ze glimlachen achter haar oor. "Wat denk je ervan, jij en ik?" Jill ging dichter bij haar staan en legde haar hand op zijn rug, liet die naar achteren glijden tot wanneer ze aan haar achterhand was. Een best mooi dier, een goed ontwikkelde achterhand en het was geen verwaarloosd ding. Tevreden knikte ze, keek naar de baas achter het hek. "Ik neem ze. Maar mag ik wel eerst een testrit maken? U zei dat ze zadelmak was?" Jill wachtte de reactie af van de man, die hief zijn duim op. Dat was dus wel een positief teken, dus het mocht? Jill nam een halster dat ze aan een paal zag liggen. Voorzichtig schoof ze het over het hoofd van de merrie. "We gaan je eerst even lekker borstelen!" Jill glimlachte, leidde de merrie wat verder naar de hoek en bond haar daar vast. Eerst maar eens die borstels gaan halen. Na een vijftal minuten kwam ze terug met haar poetsbak die ze naast het paardje neerzette. "Hmm, jij noemde Remeber toch?" Jill glimlachte, best een mooie naam. Ze nam een roskam en begon de losse haren van haar vacht te borstelen.