De pretlichtjes in zijn ogen dansden zoals altijd op en neer terwijl hij elk detail dat hij zag in zich opnam. De omgeving was hier best rustgevend, ideaal om even je gedachten op een rijtje te krijgen, met of zonder paard. Aangezien hij op dit moment zelf geen paard had, moest hij het dus zonder paard doen. De vogels floten op dit moment waarschijnlijk zo van die vrolijke deuntjes terwijl de wind over de rotsen waaide. Allemaal geluiden waarvan hij nooit zou kunnen genieten en dat was het geen waarvoor zijn ouders zich schaamden. Die twee schaamden zich omdat hun zoon niets kon horen, zo goed als doof was. Waarom ze dat deden had de jongen nooit begrepen, maar op dit moment kon het hem niets schelen. Hij was het dan ook afgetrapt voor iets. Jaimy hield halt bij de kliffen waar hij niet meer verder kon. Hij zag hoe het water tegen de rotsen beukte. Niet erg hard, maar toch hard genoeg om te laten zien hoeveel kracht water kon hebben. Als je er een stuk hout in zou gooien zou het water er voor zorgen dat het tegen de rotsen kapot geslagen werd. Hij zou kunnen springen, dan zou niemand nog last van hem hebben of geïrriteerd raken omdat hij niet reageerde als men iets tegen hem zei. De jongen had redens genoeg om te springen en toch bleef hij gewoon staan zonder een vin te verroeren. Zelfmoord plegen was egoïstisch omdat je zelf wel van al je problemen verlost was, maar vrienden en familie bleven er wel mee zitten. Dat was de eerste reden dat hij het niet deed, de tweede was dat hij speciaal naar hier gekomen was om opnieuw te beginnen. Jaimy tikte met zijn vingers op het ruwe hout, eerst random, daarna begon hij er een deuntje van te maken. Niet dat hij het zelf hoorde, hij speelde gewoon op gevoel. Het was niet simpel om doof te zijn, maar hij had ermee leren leven en wist zich makkelijk te redden. Eigenlijk was het best grappig als mensen kwaad op hem zouden zijn en hard zouden beginnen te schreeuwen. Zoiets zou hij nooit kunnen horen, dus ze konden zoveel en zo hard tegen hem schreeuwen als ze wilden. Langzaam zakte hij door zijn knieën en liet zijn benen over de rand van de klif bungelen terwijl de wind door zijn haren waaide. Als het hier overal zo rustgevend was zou hij zich hier heel snel kunnen thuisvoelen. Zolang er in de stad ook leuke discotheken ofzo waren en er hier leuke mensen rondliepen. Mensen zoals zijn zusje, die hem altijd wel aan het lachen kreeg.
&Eileen
&Eileen