All of my change I spent on you [Edward]

Oké. Ze was best pissig nu ze verhalen had gehoord over Edward en een of ander meisje. Hij zou veel met haar omgaan; wat haar normaal helemaal niet zoveel deed. Maar op de een of andere manier vertrouwde ze het niet helemaal, aangezien hij technisch gezien ook 'vreemd' was gegaan met haar, want hij had eigenlijk nog iets met die Elena. Dat zou wel de reden zijn dat ze het niet helemaal vertrouwde, want als hij ook vreemd kon gaan met haar, kon hij dat ook gemakkelijk met een ander. Fenna rukte haar la open, pakte er een elastiek uit en deed haar gekrulde haar op een hoge staart, waarna ze naar de badkamer liep en wat parfum op spoot. Niet dat het haar wat interesseerde op het moment, het enigste wat ze wilde was een uitleg van Edward. Wíe was dat meisje en waarom ging hij zoveel met haar om? Zo wie zo; waarom hoorde ze allerlei verhalen en kon hij het zelf niet tegen haar vertellen. Kwaad stampte ze de trap af, sloeg de deur achter haar dicht en plofte op de bank.
Fenna was echt geen jaloers type, maar zodra ze het van andere hoorde vertrouwde ze het al helemaal niet meer. Aan de andere kant voelde ze zich er ook enorm klote over, ze had dit al vaker meegemaakt en ze was alleen maar bang dat hij was vreemd gegaan met haar of whatever. Al moest ze niet uitgaan van het slechtste; misschien was het gewoon een goede vriendin van hem of zo. Even kort haalde ze haar neus op, hing met haar hand haar lange staart over haar schouder heen en wachtte af tot Edward zou komen; vandaag zou hij immers komen. Of hij moest weer met dat andere wijf afgesproken hebben. Argh, het maakte haar zo boos. Fenna stond op, liep naar de koelkast en pakte er een flesje water uit, die ze opendraaide en er een flinke slok van nam. Ze leunde tegen het aanrecht aan, keek even naar Sita die met d'r luie reet op de stoel lag en vervolgens gleed haar blik naar de klok. Zodra de bel ging, gooide ze haar fles op het aanrecht en trok de deur open, liep richting de voordeur en opende hem. Haar blik gleed naar die van Edward. ''Kom binnen.'' Was het enigste wat ze zei, waarna ze de deur achter hem sloot en de woonkamer inliep.

& EDDIEEE.

Vandaag zou hij toch echt eindelijk weer eens naar Fenna gaan, waar hij eigenlijk wel zin in had. Zonder Fenna was hij.. Niet meer zichzelf. Het was een deel van hem geworden, haar loslaten zou hij nooit over z'n hart krijgen. Ineens trilde zijn iPhone in zijn zak, waarna Edward hem eruit schoof en hem ontgrendelde, om vervolgens zijn Whatsapp bericht wat hij zojuist had gekregen bekeek. Fleur; Eddiee, zin om vanmiddag wat te doen? xoxo. Tijd met haar doorbrengen de laatste tijd was best wel leuk geweest, maar vandaag hád hij al plannen, die hij zeker niet ging verzetten. Nee, heb al plannen. Sorry xx. Vrijwel direct cergrendelde hij zijn telefoon weer, schoof hem in zijn zak en liep naar zijn auto. Ook wilde hij niet dat andere mensen gingen denken dat het uit was met Fenna ofzo, en dat hij iets met Fleur had. Nooit, maar dan ook nooit zou hij dat doen. Zo was hij sowieso niet, en Fenna betekende té veel voor hem om op te geven. En trouwens, gevoelens voor Fleur had hij niet, ze was meer een gewone vriendin van hem. Binnen een paar minuten was hij bij het huis van Fenna aangekomen, waar hij snel de auto parkeerde, uitstapte en hem dichtklikte. Edward liep naar het huis van Fenna, om vervolgens aan te bellen. Het duurde niet lang of er werd open gedaan. Al leken de woorden van Fenna niet echt bepaald vrolijk ofzo. Was ze niet blij dat hij hier was? Hijzelf in ieder geval wel, maarja.. 'Is er iets?' Vroeg hij dan ook wel meteen, waarna hij naar de woonkamer liep en zijn gezicht toen naar Fenna draaide. Nee toch hè.. Ze had toch niet die roddels gehoord - die overigens nergens op sloegen - dat hij iets had met Fleur? Shit.

Zodra ze de woorden van Edward hoorde, schudde ze even haar hoofd, ging op de bank zitten en wreef even door haar gezicht heen. Neejoh. Natuurlijk wist hij weer van niets! Jezus. Zijn opmerking maakte haar alleen maar kwader. ''Natuurlijk is er iets.'' Fenna had haar stem lichtjes verheft, kort keek ze even naar Edward, kwam weer van de bank af en richtte haar blik strak op die van Edward. Alsof hij niet wist waarom ze zo pissig was, hij wist het goed; de roddels gingen immers al heel haar vriendenkring rond en na wat ze gehoord had, was ze absoluut niet blij. Dagen had ze erover nagedacht en toen ze nog meer verhalen hoorde, vertrouwde ze het niet meer. Fleur, zo heette dat wijf toch? Fenna schudde nogmaals haar hoofd; afkeurend. ''Maar je zou wel van niks weten, toch?'' Fenna zuchtte even diep, pakte de afstandsbediening en klikte de tv uit, waarna ze weer terug op de bank ging zitten en kort haar neus ophaalde. Het enigste waar ze bang voor was, was dat de roddels echt waren.
Fenna was heel onzeker wat betreft met jongens, ze was al veel te vaak afgewezen geweest en haar vriendjes waren bijna allemaal vreemd gegaan. Argh. Op het moment wilde ze dat wijf opzoeken en haar iets aandoen. Hóe durfde ze? Fenna nam even een grote hap met lucht, ontspande een beetje en keek naar Edward. ''Het enigste wat ik wil is de waarheid Edward. Dus vertel hoe het zit met dat wijf. Ene Fleur of whatever haar naam is, dat boeit me ook niet.'' Na haar woorden beet ze even op haar onderlip, voelde hoe tranen achter haar ogen prikte. Het deed haar pijn zulke verhalen te horen, vooral na wat ze al meegemaakt had; maar het was anders bij Edward. Ze hield enorm veel van hem en ze wilde hem helemaal niet kwijt, maar ze wilde niet iemand die met andere meisjes bezig was. Dat wilde ze nooit meer en ze dacht echt dat ze Edward kon vertrouwen..

Misschien was zijn vraag wel een soort van.. Niet slim geweest, inderdaad. Hij merkte alleen dat Fenna een soort van 'bozer' door zijn vraag werd. Maar hij had toch niets gedaan? In zijn ogen niets, tenminste. Edward voelde zich ineens wel opzettend raar; straks vertrouwde Fenna hem niet meer door dit alles. Eigenlijk wist hij wel waar het over ging, over die roddels, maar of ze waar waren? Absoluut niet. 'Wel, niet dat ik iets verkeerd heb gedaan, of zo..' Gosh, voortaan moest hij écht eens op zijn woorden gaan letten voordat hij iets zei. Hij kon nu al wel weten, dat Fenna niet bepaald blij zou zijn met zo'n antwoord..
Het leek of Fenna haarzelf al iets meer ontspande, na een grote hap lucht te nemen. Bij haar woorden slikte hij even, wat hij dacht was dus waar; ook Fenna had de roddels gehoord. 'F-Fleur? Niets. Vertrouw je me niet meer? Denk je echt, dat ik iets met haar wil, terwijl ik jou heb?' Ook had hij niet eens gevoelens voor Fleur.. Al deed het hem wel pijn, dat het maar weer bleek dat Fenna hem niet vertrouwde. Door al die verhalen wist hij niet, maar hij móest haar duidelijk maken dat ze niet waar waren. 'Weet je echt niet, dat jij meer dan alles voor me betekend? Denk je, dat ik jou zomaar op zou willen geven, na alles? Het blijkt maar weer, dat jíj wel over mij twijfeld, dus ja..' Een zucht verliet zijn keelgat, terwijl hij even zijn hoofd afkeurend schudde en zijn ogen naar beneden richtte. Vervolgens richtte hij zijn ijsblauwe ogen weer op Fenna, al leken ze meer vochtiger te worden. Moest hij nou.. tranen laten vallen? Nou.. Heel erg zou hij het niet vinden, want het betekende wél, dat hij écht veel om Fenna gaf.

Ze trok haar wenkbrauw lichtjes op toen ze zijn woorden hoorde. Zo ging het altijd. Echt áltijd. Fenna schudde haar hoofd, staarde voor haar uit en voelde vervolgens de neus van Sita tegen haar been aan. Een kleine glimlach verscheen op haar lippen en haar hand gleed over haar kop heen. Vervolgens richtte ze haar aandacht weer op Edward, die haar woorden beantwoordde. ''Je hebt toch ook hetzelfde gedaan bij Elena. En ik vertrouw je wel, ik wil alleen de waarheid weten.'' Natuurlijk zou dat achterlijk overkomen nu, maar hij moest begrijpen dat het moeilijk voor haar was jongens nog te vertrouwen. Fenna snapte serieus gewoon níet wat ze elke keer weer fout deed, want haar relaties liepen altijd uit op niets óf ze had meteen weer ruzie. Hmpf. Het zat haar zoals altijd weer vreselijk tegen. Maar dat was ze ondertussen wel gewend.
Kort sloot ze haar ogen, draaide haar hoofd richting Edward en haalde haar schouders op toen ze zijn woorden hoorde. ''Ik twijfel niet aan je. Ik wil alleen de waarheid weten. En je had trouwens ook naar mij toe kunnen komen, want je wéét dat die verhalen rondgaan. Dan had je kunnen vragen of ik er al van wist en zo niet, had je het uit kunnen leggen en kunnen zeggen dat het niet waar was. Vandaar dat ik zo pissig ben.'' Ondertussen was ze alweer wat rustiger geworden, was de jonge hond alweer bovenop haar schoot gaan liggen en had ze haar oogjes gesloten. Fenna wilde geen ruzie met Edward, maar ze vond wel dat ze eerlijk tegen elkaar moesten blijven, anders ging het zo wie zo niet werken. Hij had naar haar toe moeten komen, dan had ze er helemaal geen probleem van gemaakt en was ze niet ééns boos geweest. Natuurlijk vertrouwde ze hem en hield ze van hem, maar ze was gewoon bang dat hij bij haar weg zou gaan. Dat was alles..

Hetzelfde bij Elena? Nee. Dat was anders. 'Dat is anders, daar was eigenlijk al véél langer een punt achter gezet.' Wáárom moest Fenna een vergelijking leggen met Elena? Die had hier níets mee te maken, totaal niet zelfs. Het feit dat Fenna nu boos op hem was en ze hem niet vertrouwde -alhoewel zij zei van wel- maakte hem alleen nog bozer. Terwijl hij dat hiervoor niet eens was geweest.. Hij hield van Fenna, zou haar nooit kwijt willen, écht nooit.
Na zijn woorden zag hij hoe ze haar schouders ophaalde, Fenna begon te spreken. 'Natuurlijk, maar ze weten toch, dat ik zíelsveel van jóu hou? En waarom ik het niet had gezegd, tsja.. Omdat als zulke verhalen rond zouden gaan, ik toch wel wist dat het niet waar zou zijn. Als jij met een jongen om gaat, vind ik dat toch ook niet erg? Ik bedoel.. Denk je nou echt, dat ik jou in de steek zal laten? Nooit Fen.' Zo was hij niet. Edward zou niet zomaar vreemdgaan, eerlijk gezegd helemaal niet. Nooit. Edward zat zo gewoon helemaal niet in elkaar, begreep niet dat sommige mensen dat konden doen. Bij Elena was het anders, die was al máánden weg en iedere keer dat hij belde, nam ze niet op. Ook was hij enkele malen bij haar langs de deur geweest, maar iedere keer was er niemand thuis. Ze zou wel weg zijn. Zelfs de paarden waren weg. Waarschijnlijk was ze dan gewoon verhuisd, dat kón niet anders toch? Edward' blik gleed terug naar Fenna. Zou hij naast haar gaan zitten of toch nog maar even blijven staan? 'Maar, als ik volgende keer denk dat ze zoiets kunnen zeggen, ik kom naar je toe. Ik beloof het.' Tja, hij wist geen andere oplossing en hij wilde geen ruzie met Fenna, hij wilde gewoon dat ze allebei gelukkig waren. Na zijn woorden liep Edward naar de bank, om naast haar plaats te nemen en haar diep in haar ogen aan te kijken. 'En Fenna, er is echt niks met haar en mij. Ik.. Ik ga wel niet meer met haar om anders, als je wilt? Ze is ten tweede toch niet zo leuk als jou.' Sprak hij terwijl er een lichte grijns op zijn gezicht kwam. Niet om te slijmen ofzo hoor, het wás gewoon de waarheid.

Misschien had ze Elena hier beter buiten kunnen laten. Ze had hier immers niets mee te maken. ''Sorry. Dit heeft helemaal niks te maken met Elena.'' Na haar woorden was een luidkeelse zucht hoorbaar. Vaak was het ook haar eigen schuld dat mensen boos op haar waren, ze zei wat het eerste in haar op kwam en dacht er absoluut niet over na, waardoor ze nogal lullige opmerkingen kon maken. Fenna haalde met haar linkerhand de zwarte elastiek die haar haren bij elkaar gebonden hield uit haar haren, waardoor ze speels langs haar schouders vielen. Zachtjes wreef ze even door haar gezicht heen, zette Sita op de grond en keek naar Edward. ''Ik vond het ook helemaal niet erg dat je met een ander meisje omging. Dat interesseert me niet, maar door die verhalen ging ik twijfelen.'' Gaf ze eerlijk toe.
Fenna trok haar hakken uit, zette ze onder tafel en zag hoe Edward nog steeds stond. Hmmz. Hij mocht best komen zitten hoor. Nja. Na zijn woorden verscheen een brede glimlach rond haar lippen, kort knikte ze en zag hoe hij langs haar kwam zitten, zijn ijsblauwe ogen kijkend in haar donkerbruine ogen. Een warm gevoel gleed door haar lichaam heen en haar ogen twinkelde lichtjes. Toen hij begon te praten, lichtte haar ogen nog meer op. ''Neejoh. Je mag best met haar omgaan, nu weet ik tenminste dat die verhalen onzin zijn.'' Oké, de volgende keer moest ze eerst gewoon normaal met hem gaan praten voordat ze zo boos zou worden. Fenna was gewoon bang dat ze hem zou verliezen, vandaar dat ze zich zo gedroeg. Maar goed, nu hij had gezegd dat hij écht niet bij haar weg zou gaan, was ze al een stuk rustig geworden. ''Sorry.'' Na haar woorden drukte ze een korte kus op zijn lippen, hopend dat hij verder niet boos op haar was.

Vervolg;
https://paradigm-shift.actieforum.com/t1723-i-won-t-give-up-on-us#25369