Met een diepe zucht sloot ze haar laatste koffer. Met een klik viel het ding in het slot en tranen sprongen bij Shannon in haar ogen. Het was eindelijk zo ver om weg te gaan, maar nu ze eenmaal op het punt stond om te vertrekken, leek het zo onwaarschijnlijk... Zo vervelend. Het was immers voor minimaal een halfjaar... Een stage, voor haar opleiding. Ze had er zin in, maar ondertussen toch ook weer niet. Haar moeder stond in de deuropening, met tranen in haar ogen. Ze gebaarde naar de koffer, en Shannon gaf hem aan haar.
"Oh meisje toch," fluisterde haar moeder emotioneel. Shannon slikte een brok weg, zei niets. Ze moest wel. Ze had er immers zelf voor gekozen en ze wou ook. De opleiding die ze ging doen, enkel in Amerika te doen, was haar droom. Ging haar gelukkig maken. En Doodle? Tja, die moest ze achterlaten. Die had ze verkocht aan een vrouw, toevallig met dezelfde naam die mogelijk een manege ging starten. Shannon had wel vertrouwen in deze vrouw, dus dat zou wel goed komen. Misselijk liep Shannon achter haar moeder aan de trap af, zonder wat te zeggen. Alles was al gezegd. Al haar koffers waren klaar om weg te gaan. Beneden in de hal stonden Edward en Cassie, allebei bedremmeld te kijken. Shannon snikte, kon haar tranen niet meer tegenhouden.
"Het spijt me. Het spijt me zo," snikte ze terwijl ze Cassie in haar armen vloog. "Ik had het eerder willen vertellen, maar ik kon niet! Daarbij, het was in eerst instantie nog een gewoon idee, niets bijzonders. Ik wist heel niet dat het door zou gaan. en nu is het dus door en nouja, weet je.. Ik ... ik ga jullie missen." Ze gaf Cassie een lange kus, en ging toen naar Edward. Als vanzelf vlogen haar armen om hem heen.
"Ik ga je missen, broer," huilde ze hartstochtelijk. "Kom een keer over. En ik kom terug. Eerlijk waar. Ik kom terug!" De taxi voor toeterde en tranen biggelden van Shannons wangen.
"Je moet gaan, lieverd," zei haar moeder met een brok in haar keel. Shannon liet Edward los.
"Zorg goed voor Cas," en ze liep met haar moeder mee. De taxideur werd voor haar open gehouden en ze schoof erin. Ze keek naar de twee belangrijkste personen in haar leven, Cassie en Edward. Zou ze hier nog terugkomen? In stilte nam ze afscheid van het huis, waar ze dingen had meegemaakt. Maar toen de taxi een hoek om was, probeerde haar geest zich voor te bereiden op een heel nieuw leven.
"Oh meisje toch," fluisterde haar moeder emotioneel. Shannon slikte een brok weg, zei niets. Ze moest wel. Ze had er immers zelf voor gekozen en ze wou ook. De opleiding die ze ging doen, enkel in Amerika te doen, was haar droom. Ging haar gelukkig maken. En Doodle? Tja, die moest ze achterlaten. Die had ze verkocht aan een vrouw, toevallig met dezelfde naam die mogelijk een manege ging starten. Shannon had wel vertrouwen in deze vrouw, dus dat zou wel goed komen. Misselijk liep Shannon achter haar moeder aan de trap af, zonder wat te zeggen. Alles was al gezegd. Al haar koffers waren klaar om weg te gaan. Beneden in de hal stonden Edward en Cassie, allebei bedremmeld te kijken. Shannon snikte, kon haar tranen niet meer tegenhouden.
"Het spijt me. Het spijt me zo," snikte ze terwijl ze Cassie in haar armen vloog. "Ik had het eerder willen vertellen, maar ik kon niet! Daarbij, het was in eerst instantie nog een gewoon idee, niets bijzonders. Ik wist heel niet dat het door zou gaan. en nu is het dus door en nouja, weet je.. Ik ... ik ga jullie missen." Ze gaf Cassie een lange kus, en ging toen naar Edward. Als vanzelf vlogen haar armen om hem heen.
"Ik ga je missen, broer," huilde ze hartstochtelijk. "Kom een keer over. En ik kom terug. Eerlijk waar. Ik kom terug!" De taxi voor toeterde en tranen biggelden van Shannons wangen.
"Je moet gaan, lieverd," zei haar moeder met een brok in haar keel. Shannon liet Edward los.
"Zorg goed voor Cas," en ze liep met haar moeder mee. De taxideur werd voor haar open gehouden en ze schoof erin. Ze keek naar de twee belangrijkste personen in haar leven, Cassie en Edward. Zou ze hier nog terugkomen? In stilte nam ze afscheid van het huis, waar ze dingen had meegemaakt. Maar toen de taxi een hoek om was, probeerde haar geest zich voor te bereiden op een heel nieuw leven.