Een hond aan de ene hand twee tassen op zijn schouders en de andere hand omhoog om een taxi aan te houden stond Tyler te wachten op een taxi . Het was nu ongeveer 11 uur in de morgen en hij had een vlucht van ongeveer 8 uur achter de rug. Hij was meteen vanuit het buiteland naar huis gevlogen, hij wou naar huis. Eindelijk na 2 jaar zou hij zijn familie weer terug zien. Het zou wel raar zijn, iedereen is ouder geworden, hij natuurlijk ook maar dat zag je zelf niet. Het was een moeilijke vlucht geweest, want zijn reis maatje moest in een Bench achter in de laad ruimte. Het gevoel van leegte en gevaar kwam er steeds meer insluipen naarmate de tijd voortging. Die 2 jaar was hij steeds bezig geweest met Hunter zijn donkere kortharige Duitse herder. Als pup kreeg Tyler hem in zijn handen gedrukt met de mededeling dat hij bij de K9 kon, iets wat Tyler best interessant vond. Het was een verantwoordelijke taak om ook nog op een hond te letten, maar je veiligheid werd wel meer. Hunter waarschuwde hem namelijk altijd voor aankomend gevaar, en coverde hem altijd. In het eerste levensjaar was Tyler bezig geweest om de hond af te richten en een band op te bouwen. Soms ging hij nog zonder hond het veld op, maar was meestal bezig met een zware training. Voor beide was het zwaar Tyler moest ook leren om het beest te laten doen als gezegd en samen te werken. Hij had vooral moeite om de hond geheel te vertrouwen, maar nu kon hij zich niet meer inbeelden om die hond niet te vertrouwen. Ze hadden zo veel meegemaakt. Want in het 2de levensjaar van Hunter zijn ze de training in praktijk wezen uitvoeren, ze zijn zelfs eens van een helikopter in het water gesprongen .Huizen binnen vallen en het opsporen van mensen waren dagelijkse kost, maar ook het ontdekken van bommen. Soms moesten ze zelfs in een vuurgevecht werken, daarin was Tyler altijd bang dat Hunter werd geraakt, maar deze kon goed op zich zelf passen. De normale spanning en angst die Tyler altijd had gehad leek wel te worden afgenomen door het bij zijn van die geweldige hond. Toen hij enkele keren alleen, zonder hond wel met team, op pad moest voelde Tyler zich veel weerbaarder. Alsof hij zijn team, Tyler was sergeant, niet van al het gevaar attent kon maken. Een taxi stopte voor zijn neus, en Hunter begon meteen attent te snuffelen. Toen deze gewoon rustig bleef stapte Tyler in en zei “Blue Sky ranch, Smithstreet 7 , Horse Home”. Zin om meer te vertellen had hij niet, hij was moe en wou rust aan zijn hoofd. Natuurlijk had hij wel geslapen in het vliegtuig, maar hij had altijd 1 oog open gehad, bang voor gevaar. Maar nu zou Hunter hem wekken en kon hij nog even bijslapen voor hij werd herenigt met zijn gezin. En natuurlijk de paarden en het personeel op de ranch. Nu pas kwam Tyler erachter dat niemand nog wist over zijn hond, contact had hij namelijk amper gehad. Hij was altijd bang geweest dat dat te zwaar zou vallen voor zijn vader, en het hem geheel uit zijn ritme zou halen. Met een zucht sloot Tyler zijn ogen, hij zou ongeveer nog dik 2 uur in de taxi moeten zitten. Dikke wallen omcirkelde zijn ogen, echter was hij toch in opperbeste stemming. Vandaag zou hij zijn familie weer zien. Maar na 2 jaar was hij zeker benieuwd naar zijn toen gekochte jaarling, punk. Punk was een Arabier gekruist met Paint en had geweldige aftekeningen en gangen. Deze zouden ze nu wel hebben ingereden, maar of hij zijn hengsten streken had achter gelaten was nog maar de vraag. Maar ook zijn wat oudere, 6 jarige, Stayput had hij gemist. Stayput was een zwarte mustang hengst die hij zelf had gevangen. Het witte kolletje en snebje stond hem heel vriendelijk, en dat was ook zijn karakter. Vriendelijk en werkwillig. Even wierp Tyler zijn blik door de achteruitkijk spiegel naar die van zijn chauffeur. Deze was aardig in overgewicht en had zich waarschijnlijk al een tijd niet meer geschoren. Niet echt een goede gesprekspartner maar daar was Tyler wel blij mee hij zou even rust aan zijn kop willen. Met zijn gedachten bij de 2 grote tassen die achterin de kofferbak lagen sloot Tyler zijn ogen. Hij mocht nu definitief naar huis voor 6 maanden, dat was een lange tijd waar veel in kon gebeuren. Wat wist hij nog niet, maar hij zou het allemaal wel opzicht af laten komen. Even aaide hij over de kop van Hunter, zijn 2 jarige kortharige Duitse herder die samen met zijn eigenaar, Tyler, mee deelde aan het nieuwe K9 team van de delta force. Normaal zou Tyler niet eens denken over slapen in openbaar vervoer, niet elke taxi chauffeur was te vertrouwen, maar met Hunter aan zijn zijde kon hij zonder problemen in slaap vallen. Hunter zou hem wel waarschuwen en beschermen, en andersom zou dat ook zo zijn. Binnen enkele tellen lag hij in een tevreden en vrij diepe slaap. En alsof Hunter de boodschap had begrepen hief hij oplettend zijn kop en keek even uit het raampje. Maar de reis verliep zonder problemen en Tyler schrok ongeveer 10 minuten voor ze op de plaatsbestemming wakker. Meteen legde Hunter zijn kop op Tylers schoot, alsof hij wou zeggen het is goed. Even gaapte Tyler en rekte hij zich uit hoewel hij goed had geslapen bevorderde een achterbank de spieren niet echt. Tyler bekeek zijn gezicht nog eens in de achteruitkijkspiegel, hij had wallen en zijn normaal zulk "lang" warrig haar was gemillimeterd. Het zou wel even duren dat deze weer normaal waren, en dan kon de luitenant ze weer eraf laten scheren. Maar in die tijd kreeg hij wel zijn welverdiende rust tenminste de eerste week zou hij niks doen. Niet eens rijden want dan zou het werk vanzelf beginnen. Het werk op de ranch lag nooit stil, daarom zou hij na een week wel weer aan het werk worden gezet. Met zijn rechterhand in zijn broekzak zocht hij naar het geld wat hij moest betalen aan de chauffeur. Het zal wel een aardig bedrag zijn, Bleu Sky ranch lag in het uithoekje van Horsehome. Via het bos was je eerder in het centrum dan met de auto, de autobaan leide je namelijk helemaal om het meer en bos eromheen. Tussen en om de bergen door. Dat was wel het nadeel van slapen in de auto, je miste gewoon een deel van het prachtige uitzicht. Nogmaals gaapte Tyler, het waren een zware 2 jaar geweest. Het trainen van Hunter en de missies. Nu hadden ze beide wel wat rust verdiend. Het was eigenlijk raar hoeveel een bijna volwassene jongen zich zoveel hechten aan een hond van net 2 jaar. Maar je moest je maar eens inbeeldde hoeveel ze voor elkaar hebben betekend. Ze beschermde en coverde elkaar. Tyler en zijn team leefde nog door die hond, Hunter vertikte het namelijk om rechts te gaan, en omdat hij dus in hun ogen zo 'ongetraind' was en niet luisterde hadden ze de omweg maar genomen. Maar goed ook want anders waren ze op een bom gaan staan. Tyler schudde zijn hoofd even ze leefde nog en daar ging het om. Hij bedacht zich ook dat thuis niemand Hunter nog ooit had gezien, en Hunter ook nog niemand. Zijn hand nog eens door de donkere vacht van zijn hond halend, klikte zijn gordel los. De taxi was al stil gaan staan, Tyler betaalde de man het geld en een fooi als dank dat de hond mee mocht. Honden waren vaak niet welkom in het openbaar vervoer en helemaal niet in taxie. Hij opende de deur aan zijn kant en stapte uit, meteen in zijn kielzog sprong Hunter er soepel uit. De kofferbak werd open gedaan en Tyler kon zijn spullen pakken. 2 grote tassen gooide hij om zijn schouders. Tylers hond snuffelde even om het gebied te scannen, Tyler floot hem bij zich en klikte hem vast. Hunter was aan een soort longeerlijn vastgeklikt, en stond de geuren van de omgeving af te scannen. Pas als hij vond dat het veilig was, of Tyler het zei, zou hij op zijn gemak zijn. "kom jongen" zei zijn texaans accent. Hij was net als de rest van het gezin in texas geboren en had dus ook z'n accent. De voordeur was zoals gewoonlijk open. Dit lag te ver om te beroven. En met al die mensen die hier over de vloer kwamen durfde de dieven het toch niet. Een verbaast gezicht kwam om het hoekje van de keuken vandaan. Een bos bruine krullen stond op haar gezicht. Hoewel ze in de 2 jaar die hij weg was veel was veranderen, vrouwelijker geworden. Ze had niet verwacht dat hij terug kwam, dit was voor het hele gezin een verassing. Waarschijnlijk herkende Tess hem niet omdat hij hiervoor geen hond had, en hij had nu gemillimeterd haar. Hij liet zijn tassen op de grond vallen en opende net op zijn armen, ze sprong hem om zijn nek toen ze hem zag. Hunter stond meteen waakzaam te grommen en dacht dat Tyler door een vreemde werd aangevallen. Al knuffelend mompelde Tyler " het is goed Hunt. Down". Meteen hield de donkere Duitse herder op en ging liggen. Echter bleef hij wel attent. Zijn oren gespitst en ogen op tess gepriemd. Echter bleef hij wel liggen zoals gecommandeerd werd, maar als er maar iets verkeerd ging zou hij ingrijpen. "sinds wanneer heb jij een hond" luide de stem van Tess. Tyler had de lijn allang op de grond laten vallen maar Hunter bleef mooi liggen.Toen hij hier vertrok had hij Hunter nog niet gehad, nu zou hij geen leven zonder hem kunnen voorstellen. "sinds ik deel uit maak van het nieuwe K9 team van de delta's" antwoorde Tyler bijdehand terug. " waar zijn pap en mam. Ooh het is 1 uur he. Pap zal wel bij de personeelshuisjes met mam zijn"... Ging hij verder. Zijn vader was altijd gehecht aan zijn planning, alles moest op de minuut gaan zoals het normaal ging. Elke keer moest er het zelfde worden gegeten, maandag was bijvoorbeeld soep dag, en zo ging het elke dag maar door. Was er eens iets anders, dan was meneer meteen van de leg. Iets waar Tyler zich mateloos aan ergerde, zelfs zo erg dat hij nooit mensen mee nam. Zijn vader was namelijk niet echt spraakzaam. Gelukkig was de rest van zijn gezin wel erg spraakzaam, en dan had je natuurlijk het personeel die altijd de oren van je kop af praatte. Deze zou hij vanavond tijdens het avond eten vast ook zien, eigenlijk had hij er niet echt zin in. Al die drukte aan zijn hoofd waar hij nu juist rust in moest krijgen,en de drukte rond Hunter. Liever niet maar hij zou er niet onderuit komen, Hunter zou zijn speeltje krijgen, deze word aan een k9 dog gegeven als beloning of rust methode, en daar zou hij wel zoet mee zijn. Waarschijnlijk zou hij toch niet van Tyler zeiden willen wijken. Meneer hanson, de vader van Tyler zou wel moeten wennen aan een extra familie lid.Nu hij terug op de ranch was zou er vast geen rust meer voor hem bij zijn, daarom zou hij zich in het begin een beetje afzonderen en proberen niet zo op te vallen, beetje bij de kreek rond hangen, slapen in de schaduw van de bomen. En misschien, heel misschien een recreatief ritje, als pap hem op het paard zag werd hij vast aan het werk gezet. Niet dat het heel erg inspannend was voor zijn geest om wat te werken op het paard. De blik van Tyler ging nog eens over het lichaam van Tess, ze was een vrouw aan het worden. Het voelde vreemd om haar na 2 jaar zo te zien. Alsof ze niet zijn zusje meer was, maar de band voelde nog het zelfde.
Paradigm Shift
