Just waiting (Isaura)

Vanaf het moment dat de volgende morgen aanbrak voelde Florentinio dat er verandering op komst was de stalknechten waren onrustig iedereen liep gestrest door elkaar alleen, de hoofdknecht riep van alles naar de stalknechten die daardoor alleen maar meer leken te stressen . Alleen zijn eigenaar leek rustig te zijn net zoals zijn dochter ze liepen langs de stallen en wezen ze aan en schreven toen iets op hun notitieboekje. Nieuwsgierig stopte florentinio met eten en liep naar de staldeur waarvan de bovenkant geopend was. De dochter van de stal eigenaar aaide hem en gunde hem een stralende glimlach liefkozend kroelde ze hem op zijn kleine bles en zei wat dingen die hij niet verstond maar het klonk aardig dus had hij er vrede mee. Hij brieste in haar hand en duwde zijn zachte neus tegen haar wang een hoog raar geluid kwam uit haar mond en ze toonde weer vrolijk haar tanden. Ze lacht. Registreerde zijn hersenen en hij schudde vrolijk met zijn hoofd. De staleigenaar die de heletijd had staan kijken lachte nu ook Florentinio verplaatste zich en duwde toen ook zijn neus tegen de arm van zijn baas die begon hem ook te aaien tot Florentinio zijn aandacht verloor en zich weer omdraaide om wat te gaan drinken. Hij drukte zijn neus in een soort van bakje en er stroomde water in het bakje gulzig dronk hij het heldere water op. Hij had het hier goed maar hij mocht alleen de weide in als de merrie's niet hengstig waren want dan ging hij steigeren en probeerde hij ze te dekken logisch toch? Blijkbaar mocht dat niet want hij werd altijd binnengehouden dat was het enige minpuntje hier. Verder was het hier fijn hij werd met de zachte hand bereden en als het teveel werd mocht hij altijd stoppen en mocht hij uitrusten op stal. Hij liep weg van het "waterbakje" en liet zijn voorbenen vallen daarna zijn achterbenen. Nu lag hij de geur van vers hooi prikte in zijn neus heerlijk rook het hij rolde op zijn rug en rolde een paar keer om weer normaal te gaan liggen en later op te staan. Er lag nu een laagje stof en stro op zijn rug. Hij schudde een paar keer en het meeredeel was er al af een stalknecht kwam bij hem kijken toen hij zag dat hij "vies" was haalde hij zijn halster en leide hem naar de poetsplaats waar hij werd afgespoeld met lauw/warm water en net zolang rondjes met hem werden gelopen tot hij weer droog was. Daarna poetste ze hem tot hij glimde, florentorio liet het allemaal toe en stond rustig stil. Hij was niet echt een moeilijke hengst bij de mensen die hij kende bij andere was hij in tegendeel een terpamentvol beest wat je niet kon vertrouwen maar dat zwakte ook wel snel weg meestal. Na hij helemaal schoon was werd hij niet zijn stal maar naar een trailer gebracht. Hij dansde op zijn hoeven en hief zijn hoofd hoog hij had geen zin om de trailer in te gaan maar deed het later toch toen hij zag dat een vriendschappelijke merrie ook rustig de trailer in ging er lag ook hooi in de trailer en genoeg water. Hij begroette de merrie en knabbelde achter haar manen en zij bij hem hij brieste nog even vriendelijk en richtte toen zijn aandacht op het eten.

Na een halfuur stopte het gebrom van de moter en hoorde hij een ander geluid het was een geluid van mensen heel veel mensen onrustig liep hij achteruit de trailer uit. En zag meteen waar hij bang voor was: starende mensen en krijsende kinderen. Hij hinnikte schril en trappelde met zijn voorbenen hij raakte niemand want ze mochten niet al te dicht bij hem komen maar hij zag wel dat moeders weg gingen met hun kinderen. Hij grinnikte in zichzelf missie geslaagd. Hij werd een soort van afgezet stukje grond ingeleid aan de andere kant van het hek stond de merrie die zich liet bekijken en liet aanhalen. Hij snoof en richtte zijn aandacht weer op de mensenmassa, hij liep dichter naar het hek toen en liet zijn kop erover heen hangen een paar kinderen kwamen aanrennen en wouden hem een wortel geven maar ze werden terug geroepen door hun moeder. Hij hoorde de woorden, hengst, gevaarlijk, niet doen. Hij snoof en keerde ze de rug toe en begon wat hooi te eten. Na een paar uur omgedraaid te hebben gestaan draaide hij zich weer om naar de mensenmassa en bekeek nauwkeurig de mensen sommige leken hier te zijn voor de gezelligheid en andere waren duidelijk opzoek naar een paard. Er kwam een dikke man bij hem langs hij stonk naar een soort van drank dat mensen bier noemde. Florentinio snoof en draaide de man duidelijk zijn rug toe die mopperend weg liep. Florentorio hinnikte hoog en schril en danste op zijn hoeven naar de mensen toe die bleven staan kijken. Hij toonde hun nog zijn laatste kunstje. Hij stijgerde hoog maaide hij met zijn voor benen in de lucht hij hoorde oo en aa's uit de menigte opstijgen. Dat was het voordeel van niet vast te hoeven staan alleen in een soort van klein weiland te hoeven staan. Tevreden keek hij ze aan en ging weer rustig staan en keek hoe een vrouw zich los maakte uit de menigte en naar hem toe kwam.


Isaura only
(had niks te doen hoop dat je het niet al te erg vind om door zo'n lange post te lezen waar je voor het meredeel niks aan hebt?)

Isaura's lange blonde lokken had ze in een vlecht gedaan. Haar blauwe ogen zochten tussen de paarden door. Ze had een topje aan met daarover een gekleed vestje. Ze had een zwarte paardrijbroek die haar als gegoten zat. Ze had haar lederen paardrijlaarzen aangetrokken. Het was al een tijdje geleden dat ze die nog eens aan had gehad. Ondanks dat ze al een paar maanden niet meer had gereden zocht ze een jong paard. Ze had haar vetrouwen in het paardrijden meer als terug. Ze had haar paard Marengo een paar maanden geleden moeten laten inslapen door zijn ziekte. Ze was er ongeloofelijk verdrietig om geweest. Haar hondje had ze bij haar moeder gelaten. Ze wou een nieuwe start maken, het verleden achter haar laten. Ondanks dat ze zo gelukkig was geweest met Tay waren ze uit elkaar gegroeid. Hij had het druk gehad met zijn acteerwerk, zij als model. Ze waren nu een maand gescheiden en toch waren ze nog beste vrienden. Nu was ze weer terug bij haar thuis, HH. Hier hoorde ze gewoon, waar ze ook heen ging, ze keerde altijd terug. Nu liep ze over de paardenmarkt. Opzoek naar een jong paard met karakter. Eentje waar ze een sterke toekomst mee kon opbouwen. Eentj waar ze zelfs misschien opnieuw een wedstrijdje mee kon doen. Ze had al talloze paarden gezien maar geen een van alle straalde datgene uit wat ze zocht. Toen ze de hoop begon op te geven zag ze hem staan. Ze zag hem steigeren en grinikte in haar eigen. De meeste mensen wandelden na zijn kunstje weer verder. Ze hield haar hand voor en liet hem eraan ruiken. Ze had een klein wit cirkeltje erop liggen. Marengo was altijd verzot geweest op de pepermuntjes zoals zovele paarden. Een man kwam naar haar toe 'Florentinio, een jonge beloftenvolle hengst. U maakt een uitstekende keuze met hem' Sprak de man. Isaura glimlachtte even maar zweeg. Ze had een bepaald budget in gedachten gehad voor een paard. Misschien dat dit paar daar wel binnen viel. "Hoeveel? En welke papieren?" Vroeg Isaura bijna automatisch. De man verdween even. Isaura bleef het paard nauwlettend in de gaten houden. Ze wou er zeker van zijn dat ze geen miskoop zou begaan. '19.000 en dit zijn zijn papieren.' sprak de man. Isaura bekeek de papieren eens. Eigenlijk lag het paard boven haar budget. "17.000" De man zuchtte eens en pleegde een telefoontje. Isaura keek de man niet aan. Ze zach hem neerleggen en hij stak zijn hand uit. 'Verkocht.' Isaura nam zijn hand aan en glimlachtte. Ze volgde hem om nog wat papierwerk in te vullen. Dan was Florentinio volledig van haar. Ze had haar start zeker en vast niet gemist. Er was een nieuwe springstal met een paar sportpaarden waar ze voor werkte sinds gisteren en nu had ze haar eigen paard al terug. Enkel haar huisje zou nog wat opknapwerk kunnen gebruiken. En misschien moest ze dan toch maar eens een hond adopteren.


Na een rit van een half uur kwam ze met de trailer aan bij haar huis. Gigantisch groot was het niet. Maar het was groot genoeg om drie paarden te kunnen houden. Het huis was niet bijzonder groot maar groot genoeg voor haar alleen. Ze stapte uit haar auto en wandelde naar de laadklep. Een van de stallen had ze op voorhand al klaar gemaakt gehad. Alsof ze had geweten dat ze hem zou vinden. Isaura was gewend met hengsten te werken dus dat kon geen probleem vormen. Binnenkort zou ze wel een maatje voor hem vinden of ze zou hem aan een manege plaatsen. Maar eerst moesten ze maar eens maatjes gaan worden. Toen ze de laadklep open had ging ze langs het zijdeurtje naar de hengst. "Hey boy." Sprak ze met haar amerikaans accent. Ze moest terug wat op haar nederlands gaan letten. Ze maakte het halstertouw los en leidde hem rustig de trailer uit. Het was hier heerlijk rustig tegenover de fokstal waar hij vandaan kwam. Toch merkte ze dat hij nieuwschierig rond keek. Ze gaf hem een klopje op zijn hals en grinnikte. "Je bent nieuwschierig honey." Zei ze en wandelde met hem richting zijn stal. Ze zou tot vanavond het bovenste deel van de staldeur open laten zodat hij naar buiten kon kijken. Ze leidde hem de stal in en deed de staldeur dicht. Daarna deed ze zijn halstertouw los. Als ze hem beter kende zou ze waarschijnlijk gewoon zijn halster uitdoen. Ze gaf hem nog een klopje. "Ik breng je wat te eten. Anders verveel je je waarschijnlijk." Zei ze met een glimlacht. Ze sloot de staldeur achter haar dicht en bracht een hooinet naar hem toe. Dan kon hij rustig wat knabbelen en aan de omgeving wennen. Ze wist dat ze jonge paarden niet moest overhaasten met dingen. Vandaag en morgen zou ze hem nog niet op wei zetten. Morgen zou ze hem wel longeren zodat hij zijn energie kwijt kon maar ze zou alles op zijn tijd doen. Zo kreeg ze het meest fantastische paard dat ze zich maar kon wensen.

De vrouw die op hen af kwam gelopen had goud gekleurd haar, florentinio kreeg zin om er aan te snuffelen. Ze hield haar hand voor zich uit en liet hem er aan snuffelen er zat een soort van wit rondje op de geur was onweerstaanbaar. Zijn neusharen kriebelde over haar hand hij bracht snel zijn tong naar buiten en likte het snoepje op. Hij hield zijn ogen een beetje dichtgeknepen terwijl hij van de smaak die zich in zijn mond verspreidde genoot. Zijn baas die nog maar een halfuur geleden was aangekomen liep naar de vrouw toe. Hij zei iets wat goedkeurend klonk maar verstaan deed Florentinio het niet. Vrolijk duwde hij zijn neus tegen de arm van zijn baas die hem automatisch begon te aaien de vrouw zei wat terug waarop zijn eigenaar vervolgens verdween en stopte met aaien. Een beetje teleurgesteld staarde hij hem na hij richtte zijn aandacht weer op de vrouw en brieste vrolijk naar haar ondanks dat hij niet van vreemden hield viel ze bij hem in de smaak. Hij verloor zijn aandacht al weer snel en begon rond het hek te draven . Zijn eigenaar kwam terug en zei wat tegen de vrouw ze bekeek de papieren die zijn eigenaar in de hand had. Ze zei een prijs terug zijn eigenaar zuchtte hoorbaar en haalde een soort van apparaatje waar hij altijd in sprak tevoorschijn na hij dat had gedaan zei hij een woord wat Florentinio niet verstond maar de vrouw leek er blij mee.Ze schudde elkaars handen en de vrouw liep met hem mee florentinio liet teleurgesteld zijn hoofd hangen. Tot zijn eigenaar terug kwam en hem vrolijk op zijn hals klopte en hem een worteltje gaf hij werd weer een trailer in geladen dit ging niet zonder een paar indrukwekkende steigers van Florentinio maar uieindelijk ging hij toch de trailer in. Hij keek wat door het raampje naar buiten en ruste een beetje uit de rit duurde korter dan de rit naar de markt toe.

Na ongeveer een halfuur stopte de motor met ronken en werd de achterklep geopend. In plaats dat iemand via de achterkant naar binnen kwam werd er een zijdeurtje geopend. "Hey boy"werd er tegen hem gezegt met een accent die niet bekend bij hem was hij brieste even hij hield er niet van in kleine ruimtes te zitten wnat dan was je weerloos. Gelukkig maakte de vrouw het halstertouw los en leide hem rustig de trailer uit. Hier was het geen chaos zoals hij gewend was, je hoorde hier niet het hinniken en briesen van paarden en het mopperen van de opzichter je hoorde hier alleen vogeltjes fluiten die al voelde dat de lente eraan kwam. Nieuwschierig keek Florentinio rond. De vrouw gaf hem een klopje op zijn hals en stoote een raar geluid uit wat zijn hersens registreerde als een zacht lachje. Vrolijk hief hij zijn kop en hinnikte luid. Honey klonk wel goed vond hij klonk als een koosnaampje. Ze leide hem naar zij toekomstige stal ze sloot de staldeur maar liet het bovenste deurtje open ze deed hem het halster af en gaf hem een klopje op zijn hals hij brieste toen hij haar woorden horen. Niet dat hij er iets van verstaan had maar het belangrijkste woordje wel: Eten. Héél belangrijk natuurlijk toen ze het ging halen verkende hij zijn stal. Het was niet echt een grootte verandering in vergelijking van zijn oude stal. Al snel kwam zijn nieuwe eigenarese aangelopen vrolijk hinnikte hij haar tegenmoet ze had een hooinet bij zich. Nieuwsgierig kwam hij nader bij bij hem lag het altijd op de grond en stapte hij er soms perongeluk in hier leek het alsof ze het ging ophangen. Terwijl ze bezig was met het hooinet duwde Florentinio vrolijk met zijn neus tegen haar arm en brieste in haar oor.

sorry beetje flutjes, ik zoek zo trouwens nieuw setje uitleg daarover krijg je via pm ;D

Isaura hoorde Florentinio hinniken toen ze aan kwam wandelen met het hooinet, waarschijnlijk had hij honger. Ze ging zijn stal weer in en duwde hem wat opzij. Vanachter in de stal ging ze het hooinet ophangen. Ze voelde het paard zijn neus tegen haar arm aan. Isaura keek het paard aan en grijnsde. Ze streelde over zijn vacht en grinnikte eens. Het was zeker een vriendelijk paard. Ze had ook niets anders gewild. Isaura keek het paard even aan en wandelde daarna naar de staldeur. Inplaats van hem open te doen ging ze er tegen zitten en keek naar het stro waar ze op zat. Als hij echt nieuwschierig zou zijn zou hij naar haar toe komen. Ze was benieuwd of hij naar haar toe zou komen.

[flutj maar heb weinig tijd]

Geintreseerd bekeek hij hoe zijn nieuwe baasje handig het net aan de achterkant van zijn stal ophing. Hij snoof even niet begrijpend toen ze in het stro ging zitten, nooit geweten dat mensen het ook lekker vonden om te liggen bedacht hij zich sarcastisch. Hij wou dat ze hem weer zou strelen netzoals ze daarnet had gedaan maar zijn drang om te eten was groter dus besnuffelde hij eerst het net en duwde er met zijn neus tegen aan. Hij besloot dat het veilig was en begon er met korte rukjes hooi uit te trekken na een paar flinken happen had hij genoeg en draaide hij zich weer naar zijn baasje om. Honger was gestild nu aandacht nog. Hij snuffelde aan haar broekzakken om te kijken of er nog lekkere witte ronde dingentjes in zaten. Hij verloor zijn aandacht toen hij de gouden loken in het oog kreeg geintreseerd begon hij er aan te kauwen en likken dat leek zijn eigenarese niet al te leuk te vinden dus stopte hij er maar mee ze kon hem imers zo weer terug naar de paardenmarkt brengen. En nog een dag op die rottige markt zou hij niet verdragen aan haar zitten mocht dus niet maar over haar gezicht had ze niks gezegt. Hij kriebelde met zijn neusharen over haar gezicht en duwde zachtjes tegen haar wang. De meeste mensen vonden het schattig en zeiden een raar woordje wat hij niet begreep. "Kusje" werd er meestal lacherig gezegt. Onschuldig begon hij weer tegen haar zakken te duwen. Hij ging naast haar staan en liet zich door zijn voorbenen en later ook door zijn achterbenen zakken. Nu lag hij gezellig tegen haar aan, en kon hij beter bij haar zakken vrolijk begon hij weer te duwen tot hij een reactie kreeg.


Verbeterd nu ietsiepietsie beter maar nog steeds fluterig

Isaura keek Florentinio geïnteresseerd aan. Ze vond het leuk om paarden te bestuderen. Zeker als het om je eigen paard ging. Na 5 prachtige jaren was ze nog steeds verbaasd geweest van Marengo. Ze had zoveel met hem meegemaakt. Hij had haar door de moeilijke periodes in haar leven geholpen. Nu ze er zo op terugdacht had ze fouten gemaakt. Ze had een twee geweldige jongens laten lopen. Eentje zou ze waarschijnlijk nooit meer terug zien. Die zat nog steeds in zuid-korea in de oorlog. Isaura zuchtte. Ze mistte Kangin enorm. Haar allerbeste maatje. Cowboy Kangin had ze hem altijd genoemd. Ze herinnerde zich het rijtjeshuis met de kleine stal nog. Ze had zich ziek gelachen gehad. De meest geweldige momenten. Ze mistte hem. Kangin stond voor haar. ze daagde hem weer eens uit. Siwon en de rest keek geamusseerd toe. Hij haalde haar makkelijk onderuit en legde zijn hand onder haar kin. Isaura had hem enkel maar aangekeken. Ze voelde zijn zachtte lippen op de hare. Ze genoot ervan. Ze hoorde Siwon zeggen dat ze moesten dansen. Isaura stond recht en haalde haar schouders op. Ze nam hem vast en legde haar hoofd tegen zijn borstkas aan. De tweestrijd in haar was hartverscheurend. Florentinio haalde haar uit haar gedachten. Ze duwde zijn snuit weg toen hij aan haar haren aan het knabbelen was. Daar kon ze echt niet tegen. Ze begon te lachen toen hij zijn neus tegen haar wang aan duwde. Hij vond het vast interessant om zijn nieuwe baasje te besnuffelen. Ze streelde hem over zijn kaak en lachte luidop. De pijn die net in haar ogen te lezen was geweest was verdwenen als sneeuw voor de zon. Florentinio wist alvast hoe hij haar kon opvrolijken. Ze had geweten dat hij een goede beslissing was geweest. Hij kwam tegen haar aan liggen en isaura verlegde zich zodat ze tegen zijn buik aan kon gaan liggen. Hij duwde tegen haar been aan. Tuurlijk wou hij pepermuntjes. Isaura keek hem even streng aan en grijnsde toen. Ze nam een pepermuntje en hield haar hand tegen zijn neus aan. Het was een slim paard dus ze zou hem wel wat dinge kunnen leren. Terwijl ze haar hand tegen zijn neus aan hield sprak ze rustig 'touch'. Daarna gaf ze hem het pepermuntje. Ze wou hem een paar comando's leren wat het haar allemaal makkelijker zou maken. Elke keer als ze touch zou zeggen zou florentinio zijn neus tegen haar handpalm aan moeten drukken. Zo zou hij rustiger zijn als hij zijn inentingen zou krijgen of als ze hem een halster ofzo zou moeten aandoen. Isaura was nu eenmaal niet heel erg groot en zo kon ze zijn hoofd laag houden.

[sorry voor late reactie, had het nogal druk]

Zijn baasje keek hem even streng aan, hij trok zich er niks van aan en bleef door duwen. Koppig en eigenwijs als hij was tot hij haar zag grijnzen. Goed teken right? Toen hij het witte rondje zag verschijnen begonnen zijn donkere ogen te twinkelen. Ze hield haar hand tegen zijn neus aan met het witte rondje en sprak een woord uit: Touch. Voor hem had dit geen betekenis, nadat ze het woord gezegt had gaf ze hem het rondje. Hij genoot toen de smaak in zijn mond verspreide. Vrolijk keek hij haar aan en flemde even in haar gezicht de reacties waren altijd grappig om te zien en de meningen van de mensen over flemen waren verdeeld. Sommige mensen kierde het uit van het lachen en 'beloonde' hem andere vonden het iritant en duwde hem geiriteerd weg. Hij jeukte even aan zijn been en keek toen naar zijn baasje, hij had niet nog een rondje gekregen. Wat had hij ook al weer moeten doen voor 't rondje? Ehm owhjah ze duwde haar hand tegen zijn neus en zei toen een woord. Mabby moest hij hetzelfde doen maar met zijn neus tegen haar hand. Met die gedachten duwde hij zijn fuweelzachte neus tegen haar handpalm aan. En brieste in haar hand.

Sorry voor mijn late reactie en wat kortige post

Isaura merkte dat Florentinio niet veel aandacht bestede aan haar woord. Hij zou nog wel droog krijgen dat hij enkel een pepermuntje zou krijgen als hij haar hand aan raakte. Hij begon te flemen en Isaura grijnsde. Ze vond het altijd wel grappig als paarden dat deden. Ze streelde over zijn hals. "Gekkie" Zei ze enkel. De hengst had zeker en vast humor. Hij krabde wat aan zijn been en Isaura volgde zijn bewegingen. Ze bestudeerde veel en dat zou haar nog kunnen gaan helpen. Plots duwde hij zijn neus tegen haar hand aan. Isaura keek even verbaasd op en grijnsde toen. "Touch" Herhaalde ze nog eens en gaf hem een pepermuntje. Hij zou het snel doorhebben dat hij zijn neus tegen haar hand moest duwen dan. Ze zou veel snoepjes verspillen maar het was de moeite waard. Ze streelde zachtjes over zijn hals. Ze zette zich wat schuiner en legde haar hoofd tegen zijn schouder aan. Ze zou hem wel kunnen vertrouwen dacht ze. Het paard leek geen kwaad in zich te hebben zitten. Dat vond ze wel goed. Ze moest geen paard hebben dat van die duivelse momenten had. Zo'n paard zou ze meteen weer verkopen.

Een glimlach liet hij verschijnen op haar gezicht, haar gezicht was een paar seconden verbaasd maar veranderde al snel weer naar 'gewoon'. "Touch" sprak ze weer uit. Langzaam begon het tot hem door te dringen dat dat temaken had met het eten. Alleen hijs napte nou niet precies wat hij er mee aanmoest.Maar het rondje maakte alles goed, hij smikkelde die snel op en brieste tevreden. Hij zou zich hier wel vermaken, zijn baasje ging wat schuiner zitten en ging met haar hoofd tegen zijn schouder leunen. Hij snuffelde aan haar oor en brieste toen tenslotte in haar oor. Energie bruiste door zijn lichaam maar hij bleef rustig liggen hij wou niet dat ze dacht dat hij een monster was dat plotseling kon gaan bijten, steigeren ect. Hij brieste nog 's luid en geeuwde hij werd lui van het stil zitten.

Next morning

De wekker ging af. isaura zuchtte eens en draaide haar om. Ze knipperde een paar keer met haar ogen en stond recht. Ze wandelde naar de kast en opende hem. Ze nam een shirt en een paardrijbroek. Ze slenterde naar de badkamer en ging douchen. Ze kleedde zich aan en zocht naar de haardroger. Ze droogde haar haren en ging er met een borstel door. Ze deed wat make-up op. Ze slenterde de trap af en keek de kamer eens in. Ze mistte toch wel een hond in huis. Het was zo leeg als ze opstond of als ze thuis kwam. Florentinio zou zowieso al verandering brengen in haar leven. Ze at een boterham en ging naar buiten. Ze nam een halster en een longeerlijn. Ze begroette Florentinio met een aai over zijn snuit en wandelde de stal in. ZE deed hem zijn halster aan en gaf hem een pepermuntje. Ze klikte de longeerlijn vast aan zijn halster en leidde hem uit zijn stal. Ze merkte dat het paard goed fris was en leek te dansen. Ze bracht hem naar de rijpiste. Ze liet de longeerlijn losser en klakte met haar tong. Ze wou weten hoe hij zou reageren op zijn vrijheid in de piste. Ze wou zijn bewegingen eens zien terwijl hij aan de longeerlijn liep.

Volgende morgen:
Slaaperig werd Florentinio gewekt door een paar fluitende vogels. Hij gaapte en stond op. Hij drukte zijn neus in het bakje tegen de muur en koel water begon te stromen. Hij dronk het gulzig op en zwiepte met zijn staart. De hooibaal was al bijna op maar florentinio begon er nog wat plukken uit te trekken en keek met twinkelende ogen zijn stal rond. Dit voelde goed, gewoon rustig wakker worden. Hoewel die drukte ook wel leuk was, en de wedstrijden niet te vergeten. Hoe hij altijd juichend onthaald werd als hij gewonnen had. Hij trok er nog een paar plukken hooi uit en stak toen zijn hoofd door de bovenste geopende staldeur. Voetstappen op het erf maakte dat florentinio luid hinnikte. Andere mensen had hij hier nog niet gezien dus het kon alleen zijn baasje zijn. En ja wel hoor een paar minuten later kwam het goud harig gekleurde vrouw tevoorschijn. Ze leek blij te zijn hem te zien, ze had een halster vast en een lang touw. Ze begroette hem met een aai over zijn neus, hij brieste even in haar hand en duwde tegen haar wang. Gewillig liet hij het halster aandoen, hij had er zin in vandaag. Zoals gewoonlijk. Toen het halster goed zat gaf ze hem een pepermuntje, hij likte aan de muur toen hij het rondje op had. Om de smaak van het rondje beter vast te houden. Isaura had de lange lijn waarschijnlijk gingen ze logeren, aan zijn halster vast geklikt. Hij voelde de energie door zijn lichaam stromen en begon op zijn hoeven dansen toen ze hem zijn stal uit leiden. Hij brieste, het was nog wat frisjes buiten maar dat deerde hem niet. Ze liep met hem naar een rijpiste, toen ze erin stonden, gaf ze hem meer vrijheid door de logeerlijn wat minder strak vast te pakken. Ze klakte met haar tong, waar florentinio uitbundig op reageerde en netjes met ruime stappen begon te draven. Hij hield zijn hoofd mooi gekromd en draafde netjes om zijn baasje heen. Hij vroeg zich af of hij harder mocht maar besloot even te wachten en te kijken wat ze zou doen.

Af

Isaura hield haar ogen strak op Florentinio gericht. Ze bekeek hem nauwkeurig. Normaal had ze dit op de markt al moeten doen. Maar ze had een soort van garantie op het paard. De mensen waren dus zeker dat hij compleet in orde was. Hij zette zijn hoeven nauwkeurig en mooi vooruit. Sommige paarden hadden ooit last van een soort peddelgang. ze maaiden met hun voorhoeven wat er niet mooi uitzach. Florentinio daar in tegen liep wel erg mooi. Hij had zijn hals mooi gekruld en zijn spieren waren goed verdeeld. Ze klakte nog eens met haar tong en liet de lijn nog iets langer. Ze liet hem overgaan in een galop en bekeek zijn passen. hij zweefde keurig door de piste heen. Na een tijdje haalde ze hem terug naar het midden van de piste en klopte ze hem op zijn hals. Ze maakte de longeerlijn vast aan de andere kant van zijn halster en liet hem de andere kant op draven. Ook aan deze kant liet ze hem galoperen. Na een half uurtje met hem zijn bezig geweest liet ze hem naar het midden komen. Ze beloonde hem door hem een pepermuntje te geven. Ze deed het rustig aan met hem, hij moest nog aan haar wennen. Binnenkort zou ze hem voor een tijdje op de manege plaatsen. Ze kon niet anders met dat er een merrie zou komen. Het is en bleef een hengst en ze kreeg liever geen problemen met de eigenaar van de merrie. Ze wandelde langs hem op richting de weide. isaura had twee weides aan haar erfgoed. Een grote en een kleinere. De grote lag deels in het bos dus daar zou ze hem niet inzetten. Daar zou hij pas in mogen als hij perfect luisterde. Ze bracht hem dan ook naar de kleine weide. Ze liet hem los en zag hem de weide in galoperen. Ze grijnsde eens tevreden. Vanavond zou ze hem nog wel eens longeren. Morgen kon ze misschien eens een buitenrit naar de manege maken en hem daar tussen de andere paarden in de weide zetten. Ze sloot het hek achter haar en ging de longeerlijn opbergen. Ze ging het huis in en deed andere kleren aan. Ze nam een handtas en zocht naar de sleutels van haar auto. Ze zou even de stad in gaan om een oude vriendin op te zoeken en om maar eens een bezoekje te brengen aan het asiel. Ze mistte wat leven in huis nu ze single was.

Rustig bleef hij doordraven, zijn hoeven kwamen met een dof geluidje op de grond neer. Zijn oortjes stonden naar voren gericht, het commando dat hij harder mocht kwam al na enkele minuten. Isaura klakte weer met haar tong en gaf hem nog wat ruimte door de lijn te verlegen. Enthousiast sprong hij aan tot galop. Hij probeerde zo mooi mogelijk de zweef momenten te creëren en niet als een gek door de bak te gaan rennen als een halve garen. Ze nam hem terug naar het midden waar ze hem beloond met een klopje op zijn hals. Ze klikte de longeerlijn los van de ene kant van het halster en bevestigde hem aan de andere kant. Florentinio begreep al snel wat de bedoeling was toen ze hem de andere kant op liet draven. Weer deed hij zijn best en liet zijn oren naar voren staan. Zijn hoeven raakte de grond minder vaak maar krachtiger aan toen zijn bazin hem het commando gaf tot galop. Zij hoeven lieten het zand lichtelijk opstuiven. Florentinio genoot dat zijn baasje tijd voor hem maakte. Bij de fokkerij was het altijd druk en werd er niet altijd tijd voor hem speciaal vrij gemaakt. De hoog opgeleide wedstrijdpaarden kregen voorrang. Hij was ook goed opgeleid alleen niet op zo'n hoog niveau. Zijn eigenaar haalde hem terug naar het midde nadat hij lichtelijk begon te zweten. Ze beloonde hem met zo'n heerlijk rondje, vrolijk en blij brieste hij weer in haar oor en duwde als bedankje zijn neus tegen haar wang. Ze wandelde met hem richting de weide, het waren er twee. Eentje die tot de bomen liep en een kleinere, opgewonden begon hij weer te briezen en met zijn hoofd te schudde. Ze liet hem los in de kleinere weide, meteen begon hij te galopperen. Hij hinnikte hoog en schril . Toen hij weer een hek tegen kwam remde hij af en draafde met zijn staart fier geheven terug naar het hek. De ingang was afgesloten en zijn eigenarese was nergens meer te bekenen. Hij hinnikte een keer teleurgesteld, en schraapte met zijn hoeven. Zijn aandacht verslapte toen er niks gebeurde en hij focuuste op een vogeltje wat op het hek zat. Nieuwsgierig kwam hij dichterbij en keek op een afstandje naar het vogeltje wat rustig aan het fluiten was. Hij bracht zijn hoofd omlaag en hapte een paar plukken gras en keek toen weer op.

Isaura wandelde de garage in en maakte de auto open. Ze stapte in haar jeep en startte de motor. Isaura had twee auto's, een jeep en een audi r8. De motor ronkte als een hongerige leeuw onder haar. Ze gaf wat gas en verliet het erf. Ze zette wat muziek op en zong mee. Isaura had een prachtige stem. Ze had een carrière als zangeres uitgebouwd gehad in Amerika. Misschien moest ze maar eens aan nieuw materiaal gaan werken en eens uitbrengen. Of ze kon weer gaan bijverdienen als model. Ondanks dat ze te klein was wouden ze haar voor verschillende shoots. Isaura vond het best, zolang ze maar niet op de catwalk moest. Ze lette op de weg maar voor de rest was ze ver in gedachten. Zachtjes neuriede ze een koreaans liedje. Ze had een glimlach op haar gezicht. Straks zou er weer leven in huis komen. Isaura verheugde zich er al op.
Isaura parkeerde haar auto voor het asiel. Ze zette de motor uit en sloot de auto achter haar. Ze wandelde een deur van een wit gebouw in. Luid geblaf overheerste. Isaura schrok wel even van het lawaai. Ze wandelde verder naar het kantoor. Ze klopte eens en kwam even later binnen. De oude vrouw glimlachtte eens. Ze bespraken vanalle dingen en zochten een hond uit die goed bij haar zou passen. Ze had een selectie van een paar honden gevonden. Isaura bekeek de lijst en de foto's eens. "Ik zou ze toch graag eens in het echt zien." Zei Isaura met een glimlach. Ze ging niet af op foto's of een lijst. De vrouw knikte. Ze gingen de eerste vier af. King was een leuke berner senne geweest. Dat was wel een hond geweest. Maar ze wou de laatste ook een kans geven. Ze kwamen aan bij een hok dat eigenlijk te klein was voor de grote reu die erin zat. Isaura keek de deense dog aan. Hij had prachtige bruine ogen en een blauwsige vacht. Isaura liet hem snuffelen en zag hem kwispelen. Ze was meteen gek van hem. Ondanks zijn grote zou hij perfect samen passen met haar. "Mijn keuze is gemaakt." Zei ze met een glimlach. De vrouw knikte. Isaura ging eerst nog even mee naar het kantoor om de papieren in te vullen. Daarna kon ze de deense dog gaan ophalen. Hij had nog maar een basisles en halsband aan. Ze zou zo nog snel even in de stad stoppen voor een goede halsband en pepermuntjes.
Eenmaal terug thuis stapte ze uit de auto. Ze had een heel deel spullen mee genomen. Ze was blij dat het hele erf omheind was en Droopy los kon lopen. Ze haalde de hond uit de auto en liet hem los lopen in de garage. Ze nam zijn hondenmand uit de koffer. Ze had ook speciale eetbakken gekocht met een verhoogje. Anders zou hij nog rugproblemen kunnen krijgen. Toen ze alles had uitgeladen zuchtte ze eens. Het was al na vier uur. Ze deed haar paardrijlaarzen weer aan en ging naar buiten. Droopy lag vredig op zijn kussen te slapen. Isaura zocht naar een halstertouw. Ze ging nog snel de voordeur sluiten en gingen toen vrolijk richting Florentinio. Ze was van plan om met hem een wandeling door het bos te gaan maken en tegen dan zou het wel weer avond zijn.

Hij keek zijn eigenaresse teleurgesteld na toen ze in haar monsterachtige voertuig verdween om daarna de ronkende motor te starten. Toen ze het erf verliet bleef Florentinio nog even staan voordat hij het weiland ging verkennen. Een beetje sip liep hij met zijn hoofd naar de grond gericht door het weiland. Hij had gedacht dat ze iets actief met hem zou gaan doen maar ze dumpte hem gewoon in het weiland, niet eens het grootste ook. Nors keek hij voor zich uit, tot hij een idee kreeg. Hij kon zichzelf ook ‘actief’maken, meteen begon hij langs het hek te draven. En maakte zijn passen zo lang en mooi mogelijk, pas toen hij zelf voelde dat hij zweefde. Ging hij over tot een galopje, het weiland was niet reuze groot, klein vergeleken het weiland naast hem maar ruim genoeg voor hem. Na een paar rondjes hard door te hebben gegaloppeerd. Stapte hij rustig nog even rond, tot het lichte zweet van hem was verdwenen, daarna liet hij pas zijn hoofd rustig hangen. Hij begon groen gras uit de grond te trekken en rustig te eten. Hij snoof toen zijn maag genoeg gevuld was en hij niks meer te doen had. Hij stond nu al twee uur in het weiland zonder iets te doen, verveeld liet hij zijn hoofd over het hek hangen en keek ongeïnteresseerd rond. Zijn oog viel op iets kleins wat door het weiland naast hem hipte. Hij bekeek het diertje en zag hoe hij zijn weiland in hipte. Nieuwsgierig kwam Florentinio dichterbij, het diertje drukte zicht tegen de grond. Wat florentinio nog nieuwsgieriger maakte. Toen het diertje een haas ineenkeer weg schoot. Sprong hij geschrokken weg en bokte hij twee keer fel. Hij durfde pas na enkele minuten weer normaal door het weiland te lopen, toen hij het hele weiland had afgespeurd. En er geen spoor van het enge beestje bleek te zijn, ging hij gerustgesteld weer grazen. Zijn oren schoten naar voren toen hij het geluid van een motor hoorde. Hij keek geïnteresseerd naar het voertuig wat weer het erf op gereden kwam, uit het voertuig stapte zijn eigenaresse. Florentinio wou dadelijk naar voren stappen, tot hij het beest wat uit de wagen sprong zag. Hij was groot niet groter dan hem maar groot, meteen bokte Florentino en draafde naar de achterste hoek van de weide. Pas toen het beest uit zicht was, was hij iets gerustgesteld. Niet veel want ook zijn eigenaresse was verdwenen. Terwijl hij haar nu het hardst nodig had, waarom liet ze een eng monster op hun erf lopen. Hij draaide zijn oren naar achteren toen hij weer een glimp van het dier opving. Het geluid van voetstappen wekte weer zijn nieuwsgierigheid. Hij keek waar het geluid vandaan kwam en zag dat zijn eigenaresse naar hem toe kwam met een halstertouw. Mét rijlaarzen aan, Florentinio herkende die dingen uit duizende, die droegen zijn berijders altijd. Nog steeds geschokt van het beest wat zo even nog in zicht was geweest bleef hij wantrouwig naar zijn eigenaresse kijken. Hij wist dat mensen een hekel hadden aan paarden waar ze achterna moesten lopen, hij deed het soms ook expres maar nu was hij gewoon bang. Zijn oren draaide weer half in zijn nek toen het beest wat in de schuur verdwenen was iets verschoof. Zijn gevoelige oren vingen alles op, toen hij niks meer hoorde kwam hij aarzelend naar zijn eigenaresse toe. Op een paar meter afstand hield hij halt en keek haar wantrouwig aan, ze zou toch niet dat mormel roepen om hem aan te vallen. Hij strekte zijn nek om aan haar hand te snuffelen, maar verroerde zich niet.

-sorry had niet door dat je al gepost had -

Isaura wandelde het weiland in. Ze merkte dat florentinio gestresst was. Misschien omdat hij Droopy had gezien. Ze keek even automatisch achterom ookal wist ze dat de hond binnen was. Florentinio bleef op een afstand staan. Precies wat ze had verwacht. Daarom had ze hem niet in het grote weiland gezet. Ze wist dat alles nieuw voor hem was waardoor hij van streek kon raken. Hij snuffelde aan haar hand maar kwam niet dichter. Ze hoopte dat hij het commando al beheerste. Dan zou ze hem te pakken krijgen. Hij had zijn halster nog aan waardoor ze het alleen maar zou moeten vast nemen. 'Touch' Sprak ze rustig met toch met een licht bevelende toon. Ze ze nam langzaam met haar andere hand een pepermuntje en hield het klaar. Eenmaal Florentinio de stap had gezet en haar hand aanraakte gaf ze hem het snoepje en nam ze zijn halster vast. Ze streelde belonend over zijn hals en klikte hem vast. Ze gaf hem nog een pepermuntje en leidde hem de weide uit. Ze had een hele rol pepermuntjes om hem regelmatig te belonen als hij braaf was in het bos. Zo leerde hij enkel maar positief met vreemde dingen omgaan en zou hij beter presteren. Ze wandelde langs de grote weide af en opende een poort om het bos in te gaan. Ze zou hem nog niet rijden, dat zou pas voor morgen zijn. Dan kon ze hem net na de zonsopgang rijden. Daarna zou een van haar vrienden komen kijken naar haar aanwinst. Florentinio zou zich van zijn beste kant moeten laten zien. Geatan was een echte paardenkenner maar een vreemd persoon. Hij had gidzwarte uitgestijlde haren, hazelbruine ogen en een kledingstijl waarvan elke jongen wel droomde. Enkel was hij homo. En hij had zo zijn apparte technieken met paarden. Toch had Isaura enorm veel van hem geleerd. Florentinio zou waarschijnlijk vreemd opkijken met de methodes die Geatan toepastte op hem. Maar hij zou ontspannen blijven tijdens de training en toch zou hij zijn doel bereiken. Hij zou Florentinio laten springen zonder hem over de balken heen te jagen. Isaura vond het een geweldig idee en hoopte dat het zou gaan werken.

Nerveus brieste hij, zijn oren gingen alle kant op en zijn staart zwiepte heen en weer. 'Touch'sprak zijn bazin weer. Florentinio herinnerde zich het rondje en duwde naar een paar seconden zijn neus tegen haar handpalm . Hij werd inderdaad weer beloond, hij vergat de angst en genoot van het snoepje. Ze pakte hem bij zijn halster, wat hij nog aanhad. Ze streelde over zijn hals en klikte het halster vast. Ze gaf hem nog een rondje voordat ze hem het weiland uit begeleide. Hij brieste dit keer vrolijk en bleef braaf naast Isaura lopen. Hij haalde haar niet in en liep haar ook niet voor de voeten. Hij was nog steeds fris en dansde op zijn hoeven. Hij keek nieuwsgierig naar het weiland naast hem toen ze er langs liepen, het was het grote weiland waar hij nu nog niet in mocht. Hij snuffelde even aan het hek en liep toen weer braaf met zijn bazin mee. Hij snuffelde eerst nog aan het hek waarachter het bos 'opgesloten' zat voordat hij mee liep. Hij genoot van de boslucht en liep met zijn hoofd ontspannen. Toen zijn eigenaresse even niet oplette trok hij even snel een paar grasprieten uit de grond. Die langs de wandelweg stonden, de lente was op komst. Florentinio, voelde, rook en zag het overal. Hij liet een schrille hinnik van geluk horen en duwde zachtjes tegen de hand van zijn bazin aan. Met zijn hazelbruine ogen keek hij haar aan en brieste vrolijk.

Isaura zag dat Florentinio erg braaf was. Tuurlijk bruistte hij van de energie waardoor hij danste. Isaura grinnikte even en liet hem wat meer ruimte. Tuurlijk zorgde ze ervoor dat er niets kon gebeuren. Ze merkte heus wel dat hij af en toen een plukje gras meegristte maar opzich kon het geen kwaad. Het gras werd hier niet bespoten of niets dus mocht hij het wel van haar. Opzich vond ze het best zielig dat hij nu alleen op de weide moest staan. Misschien moest ze maar een klein speelmaatje voor haar zoeken. Er waren vast genoeg kleine ruintjes die te koop waren. Ze had er eentje te koop zien staan op de manege waar ze naar toe gingen. Cindaoh heette de kleine ruin. Hij was nog jong maar kon perfect met andere paarden omgaan, ook hengsten. De kleine gestippelde pony leek haar een ideaal maatje voor Florentinio. Dan verveelde hij zich minder door de dag als ze op verplaatsing ging. Isaura was eigenlijk aan het kijken voor een huis met meer stallen aan het erf. Tuurlijk dan ook met meer weideplaats. Maar dan zou ze serieus moeten investeren en ze wist niet of ze dat aankon. Nu kon ze maar 4 paarden bij haar thuis aannemen maar dat wou ze zeker verdubbelen. Zo kon ze meer jonge dieren op een korte tijd ervaring laten opdoen en op andere plaatsen laten komen. Als ze dan ook nog eens een partner zou hebben die haar erin zou steunen zou het helemaal compleet zijn. Nu ze single was, was het soms moeilijk om alles rond te krijgen. De bomen werden dunner en het zou niet lang meer duren eer ze aan de manege zouden zijn. Toen ze aankwam nam ze Florentinio ietsje korter omdat er andere paarden in de weide stonden. Ze bracht hem naar een weide en liet hem er los lopen. Ze gaf hem nog een pepermuntje en wandelde daarna richting een kantoortje. Ze voerde een gesprek en besprak een paar dingen. Daarna volgde ze de vrouw naar Cindaoh's stal en deed hem een halstertje aan. Ze bracht hem richting de weide van Florentinio en liet hem naar binnen stappen. Ze sloot het hek en keek gespannen toe. Ze hoopte dat de twee het konden vinden en vriendjes werden. Ze merkte dat de kleine falabella nieuwschierig naar de grote quarter toe ging. Isaura glimlachtte al best tevreden. Tuurlijk kon het zijn dat ze nu wat zouden gaan kibbelen. Dat was gewoon bepalen wie de baas zou zijn.

Zijn maag was na een tijdje gevuld met de kleine plukjes gras die hij nam, Isaura zou hem morgen ook nog voeren bedacht hij zich dus zich helemaal vol eten met gras was niet nodig. Hij begon rustig te lopen om te zorgen dat hij Isaura niet mee sleurde. Ze gaf hem al zijn ruimte en daar genoot hij van. Isaura had een bepaalde route in haar hoofd bleek wat later ook bevestigd werd. De bomen verdunde, meer gras werd zichtbaar. Tot ze bij en weidegang terecht kwamen. Isaura hield het hem korter toen ze langs een paar merrie's liepen. Hij vond ze niet echt intressant, ze waren lui aan het grazen en toonde geen intresse in hem. Pas toen hij een klein beetje, rekeninghoudend met Isaura begon te showen hieven ze hun hoofd en keken even om vervolgens hun aandacht. Weer op het gras te richten. Beledigd wende hij zijn blik af en liep braaf met Isaura mee. Ze bracht hem naar een gemiddeld grote weide en liet hem daar los. Vrolijk galoppeerde hij even rond, ging later over in draf en draafde langs de rand van het weiland. Hij spitste zijn oren en keek naar Isaura die aangewandeld kwam met een kleine pony. Hij was gestippeld en was kleiner dan een shetlander. Wat hij wel heel knap vond want die dingen waren echt klein, ze waren leuk om mee te spelen. Want ze konden hard racen en wouden altijd wel spelen. Isaura liet het dier in zijn weiland ze leek gespannen te zijn. Hij snoof verondwaardig dacht ze dat hij dat ding ging opeten ofzo. Hij liet het dier dichterbij komen, hij was nog jong dat merkte je zo. Een beetje dominant steigerde hij, hij tornende boven het dier uit. Het was geen hengst maar ook geen merrie. Iets daar tussen in, ookal neigde hij naar hengst want hij probeerde ook indrukwekkend te steigeren. Florentinio snoof en schatte het beest in. Het had lef voor zijn grote, en was een goede speelmaat besloot hij. Hij duwde vrolijk tegen het achterste van het dier. Die reageerde derop door hard weg te stuiven, vrolijk hinnikte Florentinio en galoppeerde achter hem aan. Na een paar keer heen en weer te hebben gerend en een paar bokke sprongen te hebben gemaakt rende hij terug naar Isaura. Hij duwde zijn neus tegen haar borst en hinnikte zachtjes. Hij duwde nog een keer zijn neus tegen haar wang als teken van Dankbaarheid voordat hij weer achter Cindaoh aanstoof. Hij had zich voorgesteld terwijl ze 'tikkertje' deden. Floreninio raakte zijn achterste en maakte rechtsom keert om te 'vluchte' voor Cindaoh.

Cindoah trippelde nieuwschierig naar Florentinio toe. Isaura bekeek het allemaal even. Beiden steigerden ze eens. Isaura schoot in de lach door de twee bezig te zien. Ze leken elkaar graag te hebben. Isaura merkte ook wel dat Florentinio veel beweging nodig had. Hij duwde zijn neus tegen haar aan en ze gaf hem een aai. Al snel liep hij terug achter de kleine aan. Isaura merkte dat iemand langs haar kwam staan en naar de paarden keek. Het was een van haar vrienden. "Rij je die quarter niet?" Merkte hij op. Isaura keek Matt aan en dacht even na. Misschien kon ze Florentinio inderdaad misschien even rijden. Ze had toch paardrijkleren aan. "Heb je nog een zadel en een hoofdstel?" Vroeg ze. Matt knikte vrolijk en ging richting de stallen. Isaura riep Florentinio bij haar. Ze leidde hem naar een poetsplek. Ze ging met een borstel over zijn vacht en beloonde hem met een snoepje. Matt kwam terug met een zadel en een hoofdstel. Samen zadelden ze Florentinio op. Isaura wist niet of hij al met een engels zadel bereden was geweest. Daarom besloot ze om hem eerst even te longeren. Toen hij braaf een beiden kanten draafden en galopeerde haalde ze hem naar het midden. Matt nam de longeerlijn over. Isaura steeg rustig op en ging zachtjes in het zadel zitten. Ze deed haar tweede voet in de stijgbeugel. Matt keek haar aan. Isaura knikte en Matt klikte de longeerlijn los. Isaura had voor de zekerheid een cap aangedaan. Ze spoorde Florentinio aan tot een stap en liet hem over de hoefslag stappen. Ze voelde zijn spieren onder haar werken. Ze reed hem zoals ze een jong paard zou rijden. Op een rustig tempo en niet te overhaast.