I'm nervous and I'm trembling waiting for you to walk in.

Haar handen trilden en haar benen leken wel niet te doen wat ze ermee wilde doen. Alhoewel haar blonde haren perfect in model lagen en ze er prachtig uitzag in haar fleurige rode jurkje leek ze toch nog te twijfelen. Ze had zich ingeschreven voor een blind date, op aandringen van haar beste vriendin omdat ze volgens haar bijna niet buitenkwam en ze erop stond dat Alice een jongen leerde kennen. Misschien had ze wel gelijk maar de angst om afgewezen te worden was wel aanwezig bij het achttienjarige meisje. Haar gsm liet haar weten dat ze nog een halfuurtje had om zich klaar te maken en haastig liep ze richting haar badkamer. Vlug bracht ze nog wat mascara aan met als afwerking nog een dun lijntje oogpotlood. Lippenstift droeg ze niet want dat wreef ze er na een tijdje toch af met haar hand. Via haar blind date had ze vernomen dat ze gingen schaatsen dus Alice had toch maar haar bruine leren jas aangedaan met onder haar jurkje een paar broekkousen die ervoor zouden zorgen dat ze toch niet al te veel koud zou lijden. Oke, ze was er klaar voor. Nadat ze haar haren nog één keer had doorgekamd nam ze haar sleutels van haar nachtkastje en verliet ze haar huis. Haar maag leek haar wel te kwellen met een heleboel misselijke gedachten en even dacht Alice dat ze ging overgeven. Damn, waarom had ze ook toegegeven aan haar vriendin? Dit was toch helemaal niets voor haar? Straks moest die jongen niets van haar hebben.. Met die negatieve voornemens stapte ze haar auto dan toch maar in met de gedachte dat ze nu toch niet meer kon terugkeren.
Na een kwartiertje rijden had ze de stad bereikt en had ze haar auto op de parking van de schaatspiste geparkeerd. Vluchtig keek ze op haar gsm en las ze dat het nu al acht uur 's avonds was. Dat betekende dat ze dus net op tijd was en ze zich zou moeten haasten richting de piste. Want volgens haar hadden ze daar afgesproken. Of dat hoopte ze dan toch. Op haar hakken trippelde ze richting de ingang van de schaatspiste waar ze zich afwachtend op een stoel plaatste. Er waren al veel mensen druk met het schaatsen passen en een aantal waren al op de piste. Zou de jongen al op de piste zijn of zou hij hier op haar wachten? Zou hij überhaupt wel komen? 'Alice, verdomme, denk toch niet zo!' Sprak ze zichzelf toe. Met een bijna angstig gezicht probeerde ze zich zoveel mogelijk op de achtergrond te houden en keek ze af en toe haar gsm na. Misschien moest ze hem wel een berichtje sturen? Want het enige wat ze van de jongen had was zijn nummer. "Hee, ik ben er al. Kom je? Groetjes, je blind date. xx" Een tijdlang stond Alice te kijken naar de display van haar scherm waarna ze hem uiteindelijk toch maar verstuurde. Oké, ze zou wel zien wanneer hij zou aankomen.

-Sean.

Sean schudde even lachend zijn hoofd. De jongen had gisteren te horen gekregen dat hij blijkbaar op blind date ging, voor de lol hadden zijn vrienden hem daarvoor in geschreven. Ah wel, that’s what friends are for zeker. Het was al dik in de middag wanneer de jongen uit zijn bed kwam. Een klein half uurtje nam hij de tijd om zich te douchen en zijn haar enzo al goed te leggen. Vervolgens staarde hij zijn kleerkast in, duidelijk niet wetend wat hij moest aan trekken. Hoe hard hij wel niet op zijn uiterlijk gesteld was, soms nog erger als een meisje of zo. Uiteindelijk koos hij maar voor een zwart shirt en een licht grijze jeans broek. Vanuit zijn ooghoeken merkte hij al snel op dat ook Declan wakker leek te worden, de dude was gisteren blijven crashen omdat hij wat te veel op had. De enige voorwaarde dat hij mocht blijven slapen was dat hij de bank niet onder kotste, want anders mocht hij het zelf gaan op kuisen. ‘Lekker geslapen, zatlap?’ Grijnsde Sean vrolijk. De jongen op de bank gooide een kussen naar hem toe, wat Sean natuurlijk heel behendig ontweek. Na dat hij nog een appel had opgegeten trok de jongen zijn zwarte Nikes maar aan, en omdat het dan toch kerstmis en zo was trok hij een van zijn vesten die bij het seizoen hoorde aan. Nog even checkte hij zijn uiterlijk in de spiegel waarop hij dan maar naar buiten liep. Vlug griste hij de sleutels van het huis nog mee voor hij de deur achter zich sloot.
De schaatspiste lag maximaal een kwartier lopen van zijn woonplaats af, dus no way dat hij zijn motor daar voor zou gaan gebruiken. Onderweg naar daar begroette hij nog enkele mensen die hij passeerde, die kwamen duidelijk van de veels te gezellige kerstmarkt, waar hij gisterenavond toch sterk in de jenever was gevlogen. Het feit dat hij niet snel dronken werd, zorgde er dan nu ook voor dat hij naar die date kon gaan. Bij aankomst merkte hij algauw op dat hij toch iets te laat was, en dat hij een sms had binnengekregen van het meisje dat hij hier zo meteen zou gaan zien. Blijkbaar was zij dus wel op tijd. Sean besloot niet te antwoorden, hij zou haar wel gaan verrassen of zo iets. Zijn schoenen had hij toen hij de piste had bereikt al gauw om geruild voor zijn eigen schaatsen, die zaten toch nog altijd beter dan degene die ze je hier aan smeerde. Blijkbaar had hij het ijs betreden van een geheel andere kant. Naja, dan werd het maar even zoeken. Behendig schaatste hij even een half rondje voor hij naar het ding ging waar zij zat. Het enige wat hij had gekregen van zijn maten was een beschrijving en naam: blond, lang haar, niet lelijk, en iets kleiner dan hij zelf. Er paste al een drie tal meiden in die beschrijving die hij had gezien op de schaatsbaan, maar die waren allemaal op stap met hun vriend of wat dan ook dus die konden het niet zijn. Inmiddels was er een van die typische kerstliedjes opgesprongen, en dat was het moment dat hij het meisje zag zitten bij de ingang. De charmantste glimlach ooit verscheen op het gezicht van Sean toen hij naar haar toe begon te schaatsen. Hier en daar klaagde wat mensen omdat hij in hun baan schaatste, maar ja pech voor hun. Aangekomen bij de afscheiding plaatste hij zijn elle bogen op het hout en keek haar afwachtend aan. ‘Jij moet vast Alice zijn?’ Klonk het vrolijk. Als zij het nu niet was, dan had hij toch wel een dikke fail begaan, maar yeah dan had hij alsnog iemand nieuw ontmoet vandaag.

Alice stond vijf minuten onzeker rond te kijken, niet echt wetend of heel deze blind date nu een grap was of niet. Pas toen ze een wel zeer goed uitziende jongen naar haar zag zien schaatsen hield ze haar hand voor haar mond. Damn, was dat haar .. date? Haar smaragdgroene ogen zochten zijn blik en pas toen ze zijn stem hoorde wist ze pas echt dat hij haar date wel moest zijn. "I guess." Antwoordde ze met een brede glimlach. "En jij moet dan dé Sean zijn?" Een grijns krulde rond haar mondhoeken terwijl ze zich recht stelde en op de meest debiele manier richting Sean te stappen. "Ik weet niet hoe het met jou zit maar ik ben een ramp in schaatsen!" Alice had al op voorhand bedacht om haar date de waarheid te vertellen over dat schaatsgedoe want om eerlijk te zijn had ze nog nooit geschaatst. In Alaska had ze wel veel met haar schoenen geslierd over het ijs maar met die onhandige schaatsen zag ze het al voor zich dat ze om de seconde zou vallen. "Dus, ik stel voor," vertelde ze met een brede glimlach op haar gezicht. "dat jij mij maar eens gaat leren hoe je op dit weird schoeisel deftig kunt schaatsen." Alice lachte en probeerde één voet op het ijs te plaatsen. Al meteen moest ze haar armen spreiden om haar evenwicht te behouden want dat ijs was zodanig glad dat ze er al bijna lag. Nadat ze haar tweede voet had geplaatst begon ze als een peuter héél voorzichtige pasjes richting Sean te nemen en moest ze af en toe zichzelf vastklampen aan de zijkant van de schaatsbaan om niet te vallen. "Je. Hebt. Géén. Idee. Hoe. Hard. Ik. Me. Nu. Geneer." Bij elk woord hield ze een korte rustpauze om hem diep aan te kijken en pas aan het einde schoot ze in de slappe lach. Wat zou dit een flop worden .. Het was te hopen dat Sean goed kon begeleiden want als je op Alice moest vertrouwen lagen ze straks allebei op de grond. Niet omdat Sean het niet zou kunnen maar eerder omdat Alice zou vallen en ze hem met alle plezier zou meetrekken. Maar aan zijn spieren te zien zou hij haar wel overeind kunnen houden. Hehe. "Dus, ik zal dan maar je hand moeten vastnemen?" Alice probeerde maar al te goed te profiteren van de zaak en klampte zich als een bang meisje aan hem vast. Of hij dit nu leuk of niet leuk zou vinden, op dit moment was het voor Alice het belangrijkste om gewoon niet op haar achterste te liggen. "Dus, meneer sexyness. Welke tips heb jij voor mij om deftig te kunnen schaatsen?" Alice lachte wat zenuwachtig omdat ze zich toch nog steeds niet veilig voelde op dit ijs. Ze had het nog nooit gedaan dus voor haar was dit allemaal nieuw.

Sean stond nog steeds te grijnzen. Ach, ze zag er al niet uit als een of andere nerd. Niet dat het iets uitmaakte voor hem, maar dit maakte het wel een stuk aangenamer. Blijkbaar was ze wat verrast. De hand voor haar mond verraadde dat maar al te goed toen hij net was aangekomen. Arm kind. Even twijfelde hij of hij van de piste moest gaan en haar erop helpen, maar blijkbaar nam ze het eigen heft al in handen. ‘Ik hoop dat men naam erop vooruit gaat.’ Grijnsde hij vrolijk. Ach, een slechte reputatie had hij nu niet al ging hij soms nogal snel over meisjes heen, maar ja hallo hij was een dude ze deden het allemaal of het nu op viel of niet. De jongen duwde zich tegen de reling af zodat hij wat naar achteren ging en zij plaats had om op het ijs te treden. Het feit dat ze toegaf dat ze dit niet kon, was best wel schattig. En natuurlijk zou hij als galante heer haar gaan helpen. Dat werd immers toch van hem verwacht. ‘Ik zal mijn best doen.’ Sprak hij haar bemoedigend toe. Al een geluk had hij al genoeg kleinere meisjes en jongens moeten leren schaatsen toen zijn vader nog zelf een schaatsbaan had. Alice had het maar getroffen met zo’n leraar als hem.
De moment wanneer ze het ijs betrad zorgde al meteen voor enkele strubbelingen, schattig. Even bleef hij gewoon staan toekijken, stiekem vond hij haar best wel hulpeloos over komen, zoals een konijntje dat vast zat of zo. ‘Je hoeft je nergens voor te schamen hoor. De meeste mensen hier zijn ooit begonnen als een beginner en zijn wel duizend keer gevallen. Maar jij hebt iets wat zij niet hadden, mij.’ Ach ja, over zijn schaatskunsten mocht hij stiekem toch wel een klein ego hebben. Sean was praktisch opgegroeid op het ijs dus hij was goed genoeg. Hij had zelfs de aanbieding gekregen om pro hockeyer te worden, iets waar hij van zijn ouders eerst toch nog is goed moest over na denken. Dat was hij dus ook aan het doen, voor zover zij wisten dan toch. Stiekem duwde zijn jongen zich met zijn linkervoet af op het ijs zodat hij wat naar haar toe kwam gegleden. Meteen wanneer hij bij haar was, werd zijn hand vast gegrepen door haar. ‘Als je denkt dat dat helpt.’ Lachte hij vrolijk. Oh, dit ging nog wel wat worden. Sean stond al heel snel voor haar zodat ze nu met het gezicht naar elkaar stonden, rustig nam hij haar tweede hand ook vast en keek haar even recht in de ogen aan. ‘Haal allereerst maar even rustig adem. Als je denkt dat je er klaar voor bent stap je heel voorzichtig over het ijs naar me toe. Maak gewoon lange bewegingen met je voeten, ik sta klaar om je op te vangen dus je moet niet bang zijn.’ De jongen probeerde zijn stem zo vertrouwd mogelijk te laten klinken. In het begin was het altijd een beetje lastig bij elke beginner, maar zodra je rustig was en gewoon deed alsof er niets mis was, kwam meestal alles wel goed. De glimlach verdween ongeveer van zijn gezicht, alleen in zijn ogen bleef die schittering nog over. Dit was voor hem een perfecte eerste date, ten eerste hij kon schaatsen, en ten tweede als ze plots viel of zo kon hij haar alsnog in zijn armen houden. ‘Dus, ben je er klaar voor?’

"Ben ik blij dat ik zo'n instructeur heb!" Op Alice's gezicht verscheen er een brede grijns en met voorzichtige passen stapte ze richting Sean. Ze probeerde zo aandachtig mogelijk te zijn en zijn instructies goed op te volgen. Want op dat vlak was ze niet de allerbeste aangezien ze naar de onzekere kant was en ze er uiteindelijk toch de brui aan gaf. Op zijn teken knikte ze dat ze er klaar voor was en maakte -zoals hij haar gezegd had- lange bewegingen met haar voeten. Af en toe moest ze wel eens haar armen spreiden om haar evenwicht te bewaren maar van zodra ze merkte dat het beter ging liet ze zijn handen los en probeerde ze wat sneller te gaan. "Zeg maar wat ik fout doe hé." Alice kon goed tegen opbouwende kritiek dus voor haar part mocht hij zeggen wat hij wou. Als het maar niet afbrekende kritiek was, daar kon ze helemaal niet tegen. Puur omdat je dan het zelfvertrouwen van een ander schond en die het sneller zou opgeven dan iemand die opbouwende kritiek kreeg. Na een tiental minuten kreeg ze het onder de knie en kon ze het niet laten een vreugdekreetje te slaken. "Heerlijk om eindelijk iets te kunnen." Alice lachte en begon wat sneller te schaatsen. Terwijl ze bredere passen begon te nemen liet ze haar armen meebewegen met het ritme en probeerde ze zelfs in de bochten haar voeten over elkaar te kruisen. Dat had ze van een kennis gezien en die had haar toen verteld dat dat je sneller liet glijden over het ijs. Maar waar ze wel niet aan had gedacht was dat ze nog steeds niet professioneel en vaardigheidskundige was om dat te doen. Dus lang duurde het niet vooraleer ze haar voet iéts te veel had gekruist over de ander en ze van het ijs weggleed. En aangezien ze zo koppig was geweest om er op haar eentje op uit te trekken zonder de instructies van Sean duurde het daarom niet lang vooraleer ze op de grond lag. "Goddamned .. Wat ben ik toch een eigenwijs kind." Alice wreef haar haren uit haar gezicht en richtte zich tot Sean die zich waarschijnlijk een deuk zou lachen. Een aantal mensen schaatsten haar vlot voorbij en Alice vervloekte zichzelf dat ze niet beter geluisterd had. "Oké, ik denk dat ik je toch maar bij de hand ga vastnemen. Ik ben duidelijk veel te onhandig om op mijn eentje verder te gaan." Alice grinnikte en nam voorzichtig zijn hand in de hare. Ze had er bijna geen gevoel meer in door de koude dus een warme hand hielp daar wel tegen. "En, vertel mij eens; Hoe ben jij op het idee gekomen om op een date te gaan? Of zijn het zoals bij mij je vrienden geweest die je ervoor hebben ingeschreven?" Alice lachte en probeerde van deze gelegenheid gebruik te maken om wat meer informatie van hem te krijgen. Tenslotte waren ze op een date dus ze zag er wel naar uit om deze jongen beter te leren kennen.