is this my end? ~Isaura

Verveeld altijd nog woedend stound Bounty in zijn paddock. Zijn paddock. Geen paard, geen mens mocht er in de buurt komen. Waarom hadden ze hem mee genomen. Waarom. Hij heeft er toch niet om gevraagd. Boos hapte hij naar de pijnlijke wond op zijn buik. Jammer genoeg kon hij er niet bij. Een stom mens probeerde hem te vangen, toen hij zich verzette ging een scherpe tak lang zijn ribbekas wat aan voelde als een scherp mes. Een snee, niet een hele diepe, bleef achter. Hij moest wel met het mens mee, anders zou het gaan ontsteken en ging hij langzaam dood. Dat was wel het laatste wat hij wou. En nu stond hij hier. Al dag en nacht, een paar weken lang. Langzaam kwam de zon op, alweer voor de duizendste keer. Boos stampte hij met zijn hoef op de grond, maar stopte toen hij gegrom hoorde. Even keek hij verschrikt om zich heen. Maar het was niks, het was zijn maag wat verschrikkelijk honger had. Paarden hadden hem verteld dat hij op een handelsstal stond, dat paarden daar maar voor een tijdje waren en dan weer weg gingen. En dat je daar maar weinig eten kreeg. Maar een van die dingen was waar, hij was hier nou al een tijd, maar hij kreeg weinig eten. Het hooi hier was oud en muffig, maar hij moest het wel eten. Het drinken hier was ook ranzig het leek wel groen, maar om te zorgen dat hij niet dood ging, moest hij wel. De arrogante man met het vage petje kwam al aan gelopen met een kruiwagen. Hij stopte voor de paddock waar hij de kruiwagen leegde. Meteen stormde Bounty op hem af, hij wou hier weg. Zijn wond was al zo goed als genezen er zat alleen een korst op wat zo jeukte, maar dat kwam omdat het genaz. De man greep naar zijn pet en maakte dat hij weg kwam. Bounty bleef maar achter, en keek hem na. Vies nam hij een hap van zijn hooi. Bah. Wanneer mocht hij hier nou eens eindelijk weg. Hij was zo mager als wat, en zijn ribben waren te tellen. Dit was echt niet normaal.

~Isaura

Isaura had een tip gekregen over een prachtige hengst die ergens half verwaarloosd stond. Ze reed er met haar jeep naar toe en had voor de zekerheid haar trailer er achter aan gehangen. Als het dier haar aanstond kon ze het meenemen. Het leek haar wel een uitdaging om een half wild dier op te leren. Ze wist dat hij misschien niet de beste springer zou zijn maar misschien wel een leuk crosspaardje. Hij kon misschien wel iets toevoegen aan een van haar merries. Dat zou ze later wel zien. Ze had nu enkel Salvia als blijver en die zou blij zijn met wat gezelschap. Maar misschien kon deze hengst wel helemaal niet bij haar merrie staan. Het was en bleef een hengst en dan zou hij niet bij Salvia kunnen als ze hengstig zou zijn. Dan zou er wel eens een veulen van kunnen komen zonder dat Isaura het zou willen. Ze stopte bij het erf en stapte uit. De man leek niet zo blij te zijn met haar komst en stelde zich verdedigend op. Isaura zette een glimlach op. "Ik heb een tip gekregen over dat u een prachtige hengst te koop heeft staan." Sprak ze rustig. De man kreeg een glimlach op zijn gezicht. 'Ze zullen het vast over Nightfall gehad hebben, een eersteklas dekhengst.' Sprak de man vol vertrouwen. Isaura wist da naam van het paard niet maar wel hoe hij eruit zag. Ze wist dat ze moest uitkijken met handelaars. Ze lieten je alleen de keurige stallen zien en de paarden die ergens achteraan stonden lieten ze niet zien. Enkel de opgespoten en vetgemeste dieren lieten ze zien. De man liet haar een aantal paarden zien maar telkens schudde Isaura haar hoofd. "Het was een palomino." De man fronste zijn voorhoofd eens. Isaura wist goed genoeg dat hij het dier nog had staan. "Ik wil hem zien en wel nu meteen, anders bel ik de dierenbescherming." Dreigde Isaura. De man knikte met tegenzin en ging richting de hengst. Hij wees naar het dier dat van vies oud hooi aan het eten was. Je kon zo zijn ribben tellen. "Daar betaal ik niet voor. Ik neem hem zo mee of je hebt de dierenbescherming op je dak! Dat paard is helemaal verwaarloosd!" Sprak Isaura verontwaardigd. De man zei geen woord en verdween meteen. Hij wist dat hij niets tegen haar kon inbrengen. Isaura ging naar de trailer en opende de laadklep. Ze nam een halstertouw en ging terug naar het arme dier. Ze had wat pepermuntjes bij zich zodat ze hem rustig de trailer in zou krijgen. Ze klikte de lijn vast en gaf hem pepermuntjes totdat hij in de trailer stond. Daar stortte hij zich op het heerlijke hooi dat ophing. Isaura maakte hem goed vast en sloot de laadklep. Eenmaal thuis laadde ze hem uit. Net zoals de vorige keer kreeg ze hem met pepermuntjes richting zijn stal. Daar deed ze het vuile oude halster uit. Ze gaf hem een klein beetje hooi in het net. Ze wist dat ze zijn voedsel langzaam moest opbouwen omdat hij anders ziek zou worden. Hoe erg ze het ook vond voor het paard, de eerste week zou hij de weide niet zien. Dan zou hij zich nog ziek eten en kon hij kolieke krijgen. "I'm sorry boy, geen weide voor jou." Sprak ze dan ook spijtig tegen het paard. Hopelijk was hij al blij met een warme stal. En hij was verlost van het versleten halster dat te strak rond zijn hoofd had gezeten.

De man met het petje kwam weer terug na een tijd. Meteen drukte Bounty zijn oren in zijn nek. Maar toen hij een meisje zag, gingen ze iets meer omhoog. Hij mocht mensen niet echt, eigenlijk alleen maar niet om wat hem was aangedaan, maar misschien zou ze hem mee nemen. En hij wist zeker, echt alles was beter als hier. Ze leek boos te zijn op de man, en Bount liet het hooi achter zich en ging maar even een kijkje nemen bij het hek. De man droop weg, waar Bounty in zich zelf wel om kon lachen. Het meisje kwam de paddock binnen. Even deed hij argwanend een stap achter uit, maar bedacht zich dat hij zich wel moest gedragen. Anders wou ze hem misschien niet meer mee nemen. Voorzichtig zette hij weer een stapje naar voren, al helemaal toen hij wat lekkers rook, en dat had hij al een hele tijd niet gedaan. Ze haalde een wit rondje te voorschijn. Rustig pakte Bounty het met zijn lip van haar hand af. Hij had niet in de gaten dat ze zijn halster ondertussen had beet gepakt. Gek genoeg vond hij dat niet zo erg. Wat hij wel erg vond was dat zijn vrijheid weg was en dat hij ooit dat halster om had gekregen. Het zat echt vreselijk. Maar misschien bracht het meisje hem veel meer goeds. Ze nam hem mee over het erf. Hij keek zijn ogen uit, hier was hij nog nooit geweest. Een groot ding, stond klaar. Het meisje wou hem er in hebben, maar even twijfelde hij. Kon hij het wel vertrouwen. Maar toen ze er stond met de witte snoepjes stapte hij er toch wel in. Er hing een netje ook gevuld met hooi. Het rook veel lekkerder dan het andere hooi. hij rook er even aan, en nam een hapje. Mhh dit was heel lekker. Binnen no time was het op. De grote box trilde de hele tijd, maar na een tijdje was dat over. De klep achter zijn kont ging weer naar beneden, en het meisje kwam weer te voorschijn. Ook de witte snoepjes. Hij liep naar achteren en at het snoepje op, rustig liep hij achter haar aan. Nee hij moest een stal in. De vrijheid was helemaal weg. Maar het was wel tien keer beter dan bij die man. Hij besloot om het toch maar braafjes te doen. In zijn stal lach een beetje hooi waarvan hij tevreden van begon te knabbelen. Even keek hij het meisje aan met zijn grote bruine kijkers, en briesde even zacht. Als teken van dankbaarheid.

Isaura leunde op de staldeur van het paard en keek hem aan. Het dier brieste zachtjes. Het moest voor hem vast een hele verlossing zijn dat hij nu hier stond. Ze wist dat hij vast en zeker de buitenlucht wou zien maar daar zou hij toch nog even op moeten wachten. Misschien dat ze hem morgen een uurtje in de paddock kon zetten als ze bezig was met de stallen maar op de weide zou ze hem nog niet laten. Ze zou alles langzaam met hem gaan opbouwen zodat hij met een goede conditie aan alle nieuwe dingen kon gaan wennen. Ze wist immers dat hij een wild paard was geweest. Een dier dat in alle vrijheid had kunnen rondrennen. Arm dier, nu zat het hier in een stal. Isaura zou er het beste van proberen te maken voor hem. De wilde natuur in kon hij toch niet meer. Ze wist niet in hoeverre zijn instincten weg waren maar het klonk gewoon onrealistisch.
Isaura kwam recht en ging naar haar jeep. Ze reed hem de garage binnen en koppelde de trailer los. Ze sjorde hem op zijn plaats en zuchtte tevreden. Ze kon alles best alleen aan. Ze moesten haar niet onderschatten als meisje. Ze nam de sleutels van haar huis en opende de deur. Twee honden begroette haar vrolijk. Aiko was de oudste van de twee maar wel de vrolijkste. Droopy was veel rustiger maar ook een stuk groter. Na een beiden een aai te geven ging ze naar boven om haar om te kleden. Ze trok een oud shirt aan en een oude paardrijbroek. Ze zocht haar oude sneakers en trok ze aan. In de badkamer ging ze snel even door haar blonde lokken en ze deed ze in een staart. Ze had haar hoge paardrijkousen aan waardoor het een grappig zicht gaf bij de sneakers. Haar maakte het niet zoveel uit. Ze ging weer naar beneden en riep de honden met haar mee naar buiten. Ze zochten beiden hun eigen weg. Droopy ging lekker in de zon liggen slapen terwijl Aiko met haar mee ging. In de stallen sprong ze meteen op een baal stro. "Gekke shiba" Zei Isaura lachend. Ze ging snel nog even kijken bij bounty. Ze vond het best zielig dat hij nu alleen op stal stond. Zo kon ze wel even een paar paarden binnen halen. Dan was hij tenminste niet alleen. Maar eerst moest ze de stallen doen. Ze haalde de mestkar en begon bij de eerste stal met mesten.

Bounty had al snel zijn eten op maar dat maakte hem niet uit. Het had hem erg , heel erg gesmaakt. Tevreden keek hij over de staldeur, waarna een tijdje het meisje de stallen binnen kwam. Oh nee, ze had zon enge hond bij zich. Meteen drukte hij zijn oren in zijn nek en deed een paar stappen achter uit. De enge beesten beten altijd naar hem, en rende ze achter aan. Boos hinnikte hij en steigerde. Hij voelde zich nu echt heel erg opgesloten. Straks kwam dat enge beest nog naar binnen, en dan kon hij nergens heen. Even bokte hij nog een keer, waarna een harde klap te horen was. Zijn hoeven waren tegen de muur aan geklapt, maar er was niks kapot, en hij had ook geen pij ofzo. Toen hij nog steeds de hond niet zag komen keek hij maar voorzichtig over de staldeur en zag dat de hond op een hooi baal lach niks te doen. Gelukkig hij deed niks. Hij ontspande iets meer, en zijn oren gingen iets meer omhoog, maar stonden nog wel naar achteren. Hij hinnikte even hard. Gelukkig, de hinnik werd beantwoord door andere paarden. Hij was dan niet alleen. Hij wou misschien straks wel heen even zijn benen strekken,maar dat mocht vast wel even van het meisje. Hij hoefde niet op de wei persé. Dat was hij de afgelopen weken ook niet geweest, en hij had er nu eerlijk gezecht niet zo heel veel zin in, misschien later. Het meisje was met een kruiwagen de andere stallen aan het mesten. Wanneer zou ze klaar zijn? Gek genoeg,wou hij wel wat meer weten van haar.

Aiko lag op het stro naar haar te kijken. Ze leek het leuk te vinden om haar te zien werken. Bounty leek het niet zo leuk te vinden want hij bokte eens. Isaura gaf hem geen aandacht. Slecht gedrag zou hij wel afleren als hij geen aandacht zou krijgen. Ze ging gewoon rustig verder met mesten. Vanuit haar ooghoeken hield ze hem toch in de gaten. Hij ging nieuwschierig kijken naar Aiko die rustig bleef liggen. Ze had niet eens in de gaten dat een paard naar haar aan het kijken was. Opeens bedacht ze zich dat het paard nog geen naam had. Dat zou ze straks dan wel eens uitzoeken hoe ze hem zou noemen. Ze had ook totaal geen idee hoe oud hij was. Als hij wat tammer was kon ze misschien eens naar zijn tanden kijken, dan kon ze al redelijk goed schatten hoe oud hij was. En hij zou moeten wennen aan een dierenarts voor als hij ziek zou worden. Allemaal dingen wat nu door haar hoofd spookten. Ze lachte even zachtjes in haar eigen door haar gedachten.
Zodra ze de stallen had uitgemest ruimde ze alles op. Ze ging naar de zadelkamer en zocht naar een halster. Ze vond een rood halster dat lekker zacht was aan de randen. Dit moest wel lukken dacht ze. Ze ging terug naar Bounty en ging voorzichtig zijn stal in. Ze hield hem een pepermuntje voor en hield het voor de opening voor zijn neus. Toen hij het snoepje aannam gleed het halster zonder probleem over zijn neus. dit halster paste hem perfect. Ze wandelde met hem richting de paddock en liet hem daar los. Ze hield wel het halster aan zodat ze hem straks makkelijker zou kunnen pakken. Salvia kwam nieuwschierig afgedraafd. Isaura sloot de paddock en keek vanaf de rand toe naar de twee paarden. Gelukkig zat er een hek tussen. Maar nu konden ze tenminste al aan elkaar wennen. Salvia strekte nieuwschierig haar neus uit en brieste luid. Ze leek het wel leuk te vinden zo'n nieuw speelmaatje.

Na een tijdje kwam het meisje weer terug, dit keer met een halster in haar hand. Hij was zo blij dat die oude er af was, maar deze leek er niet op. Als hij goed zat vond hij het niet zo erg. Ze kwam voorzichtig zijn stal binnen en hield hem het witte snoepje weer voor. Rustig pakte hij het van haar hand af, en voelde hoe het halster om zijn hoofd werd geschoven. Het zat comfortabel, eigenlijk zat het best lekker. Ze nam hem mee uit de stal naar buiten. Mooi dan kon hij even zijn benen strekken. Hij zag een ander paard staan, misschien mocht hij wel bij haar staan. Maar nee hij ging in de paddock er naast. De merrie kwam al vrolijk aan gedraafd. Ze stak haar neus uit naar voren. Even trok Bounty zijn hoofd terug. Hij wist niet zo goed hoe hij zich moest gedragen tegen over andere paarden. Voorzichtig stak hij ook zijn neus naar voren. Ze was heel aardig. ''Hey, mijn naam is Bounty.'' Zei hij vrolijk. ''Hoi, ik ben Salvia. Jij bent zeker nieuw hier?'' Vroeg de merrie. ''Ja, is het leuk hier?'' Vroeg Bounty onzeker. De merrie knikte en begon bokkend rond te rennen. Bounty volgde haar voorbeeld en rende en rende. Bok-bok-bok. Spring-bok-spring-bok. Hij schudde met zijn hoofd terwijl hij aan het rond rennen was. Hij galoppeerde naar het hek en maakte daar een sliding stop. Hij steigerde en maaide met zijn benen in de lucht, terwijl hij hard hinnikte van blijdschap.

Isaura keek toe naar het tweetal. Ze bij elkaar laten ging helaas niet op dit moment. Salvia was nu niet echt in beste periode voor hengsten. Isaura wou geen veulen krijgen zonder dat ze het zelf gepland had. Ze besloot dat het wel veilig was en ging verder naar een ander weiland. Daar stonden de twee ruinen die vanavond werden opgehaald. Ramasatto en Aladan hadden precies genoeg moeite gedaan om hen weer helemaal vuil te maken. Isaura zuchtte eens en nam de halstertouwen van het hek af en floot eens. De dieren staken beiden hun hoofd in de lucht en kwamen op haar af gegaloppeerd. Isaura gaf hen beiden een aai en maakte hen vast. Ze opende het hek en wandelde met de twee dieren richting stal. Ze klikte Aladan als eerst los en liet hem zijn stal in gaan. Met ramasatto ging ze naar de kleine poetsplek. Ze begon hem helemaal te borstelen zodat hij terug blonk. Toen hij terug zuiver was legde ze hem een deken op zodat hij niet meer vuil zou worden. Daarna was Aladan aan de beurt. Zodra de twee paarden gedaan waren ging ze weer naar buiten. Ze ging even een kijkje nemen bij De hengst en Salvia. Ze moest maar eens een naam bedenken voor het paard. Hmm, ze dacht even diep na. Bounty, ja dat paste wel bij hem vond ze. "Do you like Bounty?" Vroeg ze aan het paard dat hinnikte. Isaura schoot in de lach. Hij leek het dus leuk te vinden. Eigenlijk moest ze nu een jong paard rijden maar ze wou Bounty nog wat laten genieten van de buitenlucht. Misschien dat ze strakjes wel even zou rijden. Salvia had haar hals weer helemaal uitgestrekt en probeerde te kroelen aan zijn schoft. Ze leek hem aardig te vinden en wou vriendjes worden. Isaura vond het leuk om te zien dat die twee het goed konden vinden.