Nikita keek naar haar vader terwijl hij Lucy vast had. Hij had goed door wat ze er van vond. Toen hij de opmerking maakte je vind het maar niet he knikte ze heel iets ja. Ze wist gewoon niet wat ze er mee moest. Nadat Mido Lucy in het bedje had gelegd kwam hij bij Nikita op bed zitten. Nikita ging tegen haar vader aan zitten en keek naar de tv. Na een tijdje zei Mido iets waardoor Nikita in de lach schoot. ”Zou je denken.” Ondanks dat zowel Nikita als Mido lachten sliep Lucy lekker door. Ineens schrok Nikita om wat Mido zei. Lief, ik snap dat het allemaal nieuw voor je is.. Maar hoe wil je dat straks allemaal gaan doen? Jullie blijven hier hoog uit een nacht of 2, en dan? Waar ga je dan naar toe? Jayson werkt overdag en jij wil de baby amper tot nauwelijks vast houden.. Zijn woorden spookte even door haar hoofd heen. ”Nou ehum mag ik niet bij jou in huis met haar? Als ik het dan niet kan, kan misschien jij of Belando haar de fles geven als Jayson er niet is. Hij mag trouwens wel weer in me buurt komen toch? Dus ook bij jou in huis?” Nikita zou echt kapot gaan als Jayson nog steeds niet bij haar in de buurt mocht komen. Het kon net allemaal wel schijn zijn geweest dat Mido hem bij haar liet zijn om haar rustig te houden. Gelukkig mocht Jayson weer in het huis bij Mido komen en als hij wilde mocht hij ook blijven slapen. En voor Lucy zou hij zorgen dat er een kamertje kwam. ”Vind je het echt niet erg pap? Dat als Jayson er niet is en ik het nog niet aan kan dat jij de fles geeft?”
Paradigm Shift