Where's my Guitar? NIKITA!?

Nikita keek verbaast naar Jayson toen hij zei dat het geregeld was met haar vader en dat hij anders bij hem kon staan. Toen hij er over begon dat haar cijfers in de gaten gingen gehouden worden moest ze even slikken. Hij vroeg of ze iets aan hem moest vertellen. ”Nou de afgelopen paar weken heb ik het min of mee verkloot op school. Ik zat teveel met me hoofd bij het feit dat ik jou met iemand anders had zien zoenen.” Ondertussen voelde ze een beetje getrek aan haar truitje. Ze keek naar het kleine ponytje wat naast haar stond. Ze kriebelde op zijn manenkam en liep toen met hem naar de wei. Aangezien hij toch van haar vader hier mocht staan zetten ze hem bij Breezer in de wei. Voor nu kon hij nog niet gaan dekken zodra hij het wel kon doen moest ze maar bedenken of ze hem ging laten castreren. Haar vader was dierenarts dus hij kon het waarschijnlijk wel doen. Toen hij in de wei stond liep ze naar binnen en ging zich omkleden voor de avond. Ze trok een redelijk kort rokje aan en een topje dat best laag was. Beneden hielp ze nog even met de meubels aan de kant zetten zodat ze vanavond makkelijk met ze alle konden dansen.

Die avond was het echt heel gezellig. Wel was ze ergens verbaast dat Jayson de DJ was. Maar ja waarschijnlijk kon hij nog wel meer dingen die ze niet wist. Nikita had het erg naar der zin met haar vriendinnen. Heel even keek ze de kant van Jayson op en zag dat hij zwaaide. Nikita zwaaide natuurlijk terug wel bescheiden maar toch. In haar hand had ze een glas met bier er in. Voor heen dronk ze nooit bier maar ze had het leren drinken omdat ze vond dat het moest. Ineens kwam er een rustig nummer op en voor ze het wist stond Jayson bij haar. Hij was benieuwd of ze het leuk vond. Gelijk knikte ze ja. Omdat ze niet zo vaak alcohol dronk was ze licht aangeschoten. Niet heel erg maar gewoon een klein beetje. Toen alle mensen weg waren lag ze met Mido op een bank in de woonkamer. ”Weet je nog dat toen ik 10 werd dat we naar de pannenkoeken boerderij zijn geweest met me verjaardag. En dat ik toen verstopt in de ballenbak was samen met me beer. En ik hem kwijt was en niet eerder naar me pannenkoek wilde tot dat mijn beer er weer was.” ”Dat weet ik nog maar al te goed. Toen heb ik nog mijn hoofd gestoten.” Ze schoten allebei in de lach. Maar Mido vond het genoeg geweest en vond dat ze maar naar bed gingen. Op de gang zei ze haar vader welterusten en liep haar kamer op. Net toen ze haar kamer op ging botsten ze bijna tegen Jayson op. Ze vloog om zijn nek en zoende hem vuriger dan normaal. ” Ow wat hou ik van jou.” Ze merkte dat Jayson er even aan moest wennen dat ze ineens zo plotseling zoende. Op haar gezicht kreeg ze een grijns. Hij glimlachte terug en duwde haar voorzichtig op bed. Ze kreeg kusjes in der nek waar ze nooit echt tegen kon. Even verstopte ze haar nek maar al snel had ze haar nek weer gewoon. Ze voelde Jaysons handen onder der shirtje en op der buik. Ze kreeg er een rilling en kippenvel van maar erg vond ze het echt niet. Eerst had zij hem vurig gezoend maar nu deed Jayson het zelf ook terug. Ze zoende hem vurig weer terug. Diep van binnen verlangde ze echt naar hem. Waardoor het kwam wist ze niet maar het gebeurde gewoon. Ze keek naar Jayson die langzaam naar boven kwam en haar shirtje uit trok. Doordat hij op der onderbuik streelde moest ze even lachen omdat het kietelde. Weer kreeg ze kusjes in der nek en automatisch verstopte ze weer haar nek. Langzaam ging hij naar beneden. Ze liet alles toe omdat ze hem eigenlijk weer zo goed als 100% vertrouwde. Langzaam aan begon Nikita zelf ook dingen te doen. Ze kwam omhoog en trok zijn shirt uit. Toen die uit was zoende ze hem teder en lief maar toch tegelijk vurig. Ergens gierde de zenuwen en spanning door haar lichaam heen. Ze wilde zijn broek los maken maar begon toch eventjes te twijfelen. Was het niet te vroeg. Ze hadden nog maar zo kort een relatie. En voor hun relatie was er natuurlijk wel iets gebeurt. Op één of andere manier was die twijfeling er en heel even zuchten ze diep. Ze ging op haar knieën zitten en keek hem aan. ”Ergens wil ik maar ergens ook niet. Ik weet niet wat het is. Misschien angst.”

Jayson glimlachte naarzijn vriendin. "Als je twijfelt moet je het niet doen" glimlachte hij en gaf een kusje op haar kin. "Ik heb alle tijd van de wereld om op jou te wachten" grijnsde hij en aaide over de wang van Nikita. Hij drukte haar tegen zich aan. Na een lange tijd vielen ze alle twee in slaap.
De volgende morgen moest Jayson al weer vroeg weg. Hij moest naar zijn werk. Maar hij zou s'middags nog wel even langs komen. Een drukke dag zou het toch niet worden vandaag dacht hij. Crossend op zijn Motor reedt hij naar zijn werk. Hij was niet te laat maar ook niet te vroeg. Gewoon op tijd. Na een lange tijd had hij dan eindelijk pauze. Hij smste even naar zijn vriendin. Nikita reageerde terug dat ze in zijn huis was, Ze ging een aantal dingentjes opruimen. Jayson grijnsde. "Lief dat hoeft toch helemaal niet? Ik kan zelf ook wel opruimen hoor Phu! Maar toch lief van je * geeft kusje *" was daar op zijn antwoord via de sms. Jayson had nog even de tijd en ging toen maar weer werken. Om 17.00 was hij dan eindelijk klaar. Fluitend reedt hij op zijn Motor terug naar huis. Hij stapte daar af en zette zijn Motor in de schuur. Fluitend deed hij de deur open en liep naar binnen deed zijn Motor helm af en hing hem aan de kap stok. Gapend liep hij naar de woonkamer waar Nikita zat. Grijnzend liep hij naar de bank en plofte daar neer. “Hallo schoonheid” glimlachte hij en gaf haar een kusje. Afwezig gaf ze er een terug. Jay voelde dat er iets was. “Is er misschien iets..?” vroeg Jayson en keek haar recht in de ogen aan. Ze schudde haar hoofd maar hij zag angst in haar ogen staan. “Nikita wat….” Verder kwam hij niet want hij hoorde iemand van de trap af lopen. . "Dus toch" gromde er een oude stem achter hem. Jayson' zijn nekharen schoten overeind. Met een ruk draaide hij zich om. "Wat moet jij hier?!" riep jayson kwaad uit. Zijn vader glimlachte en deed rustig. "Ik kwam je opzoeken. Ik ben op borgtocht vrij gelaten dus ik dacht ik kom me zoon even opzoeken" glimlachte hij. "Wie is dat?" vroeg zijn vader. Jayson keek hem met een donder blik aan. “Dat gaat je iets aan” zei Jayson vals en ging staan. Nikita had waarschijnlijk al door gehad dat zijn T-shirt bol stond. Hij had een kogel vrij vest er onder. Dat was alleen te zien van de achterkant. Anders was hij er al bij geweest. Zijn vader keek hem alleen maar aan en ook Jayson keek hem strak aan. “Ik vraag het nog 1 keer” gromde Jayson tussen zijn gesloten tanden door. “Wat kom je doen?! En wat heb je gedaan met Nikita in de tussentijd?!” wierp hij zijn vader de schoenen in. Zijn vader grijnsde vals. “Niets ik heb alleen gezegd dat ze de “verrassing” niet mocht verklappen” glimlachte hij waar van je de kriebels van zou krijgen. Jayson wilde heel graag nu zijn broekriem hebben. Maar dat mocht niet in de praktijk. Behalve als hij in gevaar zou zijn. Zijn vader liep op de twee af en ging in de zetel er naast zitten. Jayson ging iets voor Nikita staan ter bescherming. “Ga mijn huis uit … Nu!!” riep Jayson kwaad. De vader van Jayson keek hem bijna verbaasd aan. “Niet blij om je oude vader te zien jongen? Ik heb al kennis gemaakt met je vriendinnetje. Pittige dame hoor” grijnsde hij en keek even naar Nikita. “Ze zou zo een Waakhond kunnen zijn in je huis. Jammer dat ik zo mijn materiaal heb” glimlachte hij en gleed even met zijn handen in zijn broek. Jayson kreeg koud zweet op zijn rug. Het was niet uit angst meer uit adrenaline. Zijn vader had een wapen. Nu mocht hij die in theorie ook gebruiken. Waarom was hij zo stom geweest om zijn spullen op het bureau te laten liggen!! Zijn vader bekeek Jayson even. “Je bent gegroeid Jongen. Doe je aan een sport ofzo? Je hebt zoveel spieren” mompelde zijn vader en doelde eigenlijk op vroeger. “Dat gaat je niets aan ROT OP UIT MIJN HUIS!!!” schreeuwde hij nu en zette een bedreigende stap naar voren. Zijn vader kwam in beweging. Hij ging staan en greep zijn mes uit zijn broek zak en hield het gericht op Jayson. “Je wil toch niet dat er gewonden vallen?” vroeg hij dreigend en keek hem uitdagend aan. “Als er gewonden vallen dan zal jij dat wel zijn” zei Jayson vals terug. Nikita greep in een broekspijp van Jayson en trok er lichtelijk aan. Jay keek van uit zijn ooghoeken naar haar. “Wat is er?” vroeg hij zachtjes. Nikita leek heel erg bang te zijn. Jay’ zijn vader zette een stap naar voren en grijnsde vals. “Ik denk dat je liefje gewoon bang voor me is”. Jayson hield het nu niet meer. Jayson sloeg zijn vader met zijn arm in zijn gezicht waardoor hij zijn evenwicht verloor en op de grond viel. Jayson sprong boven op hem en pakte het mes af. “Nikita bel de politie!” riep hij. Nikita rende naar de telefoon en belde 112. Jayson grijnsde. “Wie heeft er nu een probleem?” vroeg hij vals. Zijn vader sloeg hem jayson een bloedneus. Jayson deinsde van de pijn naar achteren. Zijn vader kwam overeind en keek naar Nikita. “Als je niet wilt luisteren moet je maar voelen” zei de vader duister. Jayson keek verdwaasd op. Zijn vader liep naar Nikita. Alsof er een leeuw in hem ontwaakte stond hij vliegends vlug op. Vader had het mes beet en liep op Nikita af, van plan haar neer te steken voor de ogen van Jayson. Jayson was sneller en sprong net voordat het mes Nikita raakte in zijn borstkast. De sirenes waren al te horen en zijn vader rende de achter deur uit en Nikita en Jayson bleven achter. Kuchend bleef Jayson op de koude vloer liggen. Nikita knielde naast Jayson neer en legde zijn hoofd op haar schoot. Ze huilde. Jayson veegde haar tranen weg en glimlachte waterig. “Doe me overhemd is uit alsjeblieft..” kuchte hij zachtjes. Nikita keek hem vragend aan maar deed wat hij gevraagd had. Ze keek naar het zwarte kogelvrij vest en maakte die ook open. Jayson haalde opgelucht adem en keek even naar het plafond. “He.. dat voelt beter” murmelde hij. De politie kwam naar binnen rennen. Twee agente renden naar Jayson en Nikita toe de andere onderzochten het huis. Na paar minuten hoorde ze een helikopter over het gebied heen vliegen. “Ik ben bang dat we hem niet meer zullen vinden Jayson” zei een agente tegen hem en legde een lok achter zijn oor. “Nee daar was ik al bang voor..” zei hij zachtjes. “We zorgen voor controle bij je huis goed? We houden je vriendin ook in de gaten” zei ze en glimlachte even naar Nikita. De agenten verlieten het huis een aantal bleven er in auto’s achter rond om het huis van Jayson. “Sorry..” zei Jayson die nu op de bank lag met zijn hoofd op de schoot van Nikita. Ze waren ondertussen een film aan het kijken. Maar Jayson kon zijn gedachte alleen maar houden bij haar. “Ik dacht dat hij nooit meer vrij zou komen.. Niet wetende dat hij jou pijn zou willen doen.. “

Gelukkig vond Jayson het niet erg dat ze het toch niet wilde. Hij wilde wel op haar wachten. Hij had alle tijd. Ze haalde opgelucht adem even was ze bang dat hij het niet zou pikken dat ze toch niet wilde. Al snel lag ze tegen hem aan en viel in zijn armen in slaap.

De volgende morgen werd ze vroeg wakker omdat ze merkte dat Jayson uit bed ging. Ze keek hem slaperig aan en kreeg een kus van hem. Hij moest naar zijn werk. Nikita bleef nog liggen omdat ze vond dat het te vroeg was. Rond tien uur werd ze wakker en ging uit bed. Ze moest nog een aantal dingen doen voordat ze naar Jaysons huis ging. Vorige keer was het daar best een rommel dus ging ze daar maar opruimen. Maar voor nu moest ze zich eerst omkleden en Breezer rijden en Rancho verzorgen. Ze ging naar de stallen en zag dat Breezer en Rancho al buiten stonden. Ze liep de wei in en nam ze allebei mee. Rancho moest maar even op stal staan als Nikita ging rijden. Ze poetsten haar paarden en zadelde Breezer op en zetten Rancho even op stal met een plakje hooi. Ze nam Breezer mee naar de bak en ging rijden. Na driekwartier gereden te hebben zadelde ze Breezer weer af en gaf haar even wat te eten. Ze ging ondertussen dat Breezer at ging ze even met Rancho knuffelen. Het was het liefste wat ze ooit gekregen had. Al snel kreeg ze door dat Breezer klaar was met eten. Ze nam ze beide mee naar de wei en liet ze daar los. Snel kleden ze zich om en ging wee naar der fiets. Ze fietsten naar het huis van Jayson en ging naar binnen. Der fiets had ze in de voortuin gezet. Ze zetten binnen de radio aan en begon met opruimen en schoonmaken. Haar mobiel ging ineens af het was een smsje van Jayson dat hij pauze had. Ze smste terug dat ze in zijn huis was aan het opruimen. Het antwoord wat ze kreeg was dat ze het niet had hoeven doen. Ze smste terug dat ze het toch lekker deed. Net toen ze haar telefoon weg had gelegd ging de deurbel. Ze deed de deur open en er stond een man voor der die gelijk om Jayson vroeg. Ze vertelde dat hij er niet was. De man geloofde het niet en duwde Nikita naar binnen en deed de deur achter zich dicht. Nikita der hartslag zat gelijk in der keel. Ze werd mee getrokken naar de woonkamer en daar op de bank gezet. Nou ja gezet eerder geduwd. Hij ging even een paar regeltjes maken. Als Jayson thuis kwam mocht ze echt niets zeggen dat hij er was. Ook mocht ze niet bellen of wat dan ook. Deed ze het wel waren de gevolgen erg en hij liet dan ook zijn wapen zien. Nikita der ogen werden groot en vond het echt dood eng. De man hoorde een motor aan komen en ging naar boven en deed nog een sttt geluid naar Nikita. Jayson kwam binnen en plofde op de bank naast haar neer. Ze kreeg een kus van hem en ze gaf een afwezig kusje terug. Gelijk had hij door dat er iets was. Nikita slikte even ze wilde het zeggen maar dacht alleen maar aan het wapen wat ze had gezien. Net toen Jayson wilde vragen wat er was hoorde ze de man van boven af komen. Toen ze zijn stem hoorde deed ze haar ogen even dicht. Als snel begreep ze dat het zijn vader was die haar bedreigd had. Hij wilde maar wat graag weten wie zij eigenlijk was. Jayson vond het niet nodig dat hij het wist. Jayson wilde gelijk weten wat zijn vader had gedaan met haar. Gelukkig had hij der alleen maar bedreigt en niets aangedaan. Voor ze het door had ging alles heel snel. Ze moest de politie bellen en rende naar de telefoon. De politie kwam er aan. Maar niet alleen de politie kwam. De vader van Jayson had Jayson van zich af geslagen en kwam naar haar toe. Nikita begon echt bang te worden en liet zelfs de telefoon uit haar handen vallen. Hij kwam met een mes op der af. Voordat er iets gebeurde was Jayson tussen hun gekomen en lag het mes op de grond. De politie kwam binnen maar de vader was al gevlucht. Nikita zag Jayson op de grond liggen en kreeg het even benauwd. Ze dacht dat hij het mes ergens had gehad. Ze ging op haar knieën naast hem zitten en legde zijn hoofd op der schoot. Door alle spanning en stress begon ze te huilen. Haar tranen werden weggeveegd en er kwam een vraag. Ze keek even raar maar deed zijn overhemd wel los. Er onder zat een kogelvest. Ook die maakte ze los. De politie kwam naar hun toe gerend. De agenten kenden Jayson wat ze een beetje vreemd vond. Niet alles kreeg ze mee maar wat ze er van begreep was dat ze allebei bescherming kregen. Was die vader dan zo gevaarlijk dat ze ook bij haar vader thuis politie bescherming nodig had. Ze had het er maar moeilijk mee. Toen de agenten de woonkamer uit waren gingen ze op de bank zitten. Jayson lag met zijn hoofd op haar schoot en ze keken een film. ”W waarvoor zat je vader dan vast? En waarom wilde hij ons iets aan doen.” Nikita begon weer te huilen ze had het echt even gehad. ”H hij stond ineens voor de deur en duwde me naar binnen toen ik zei dat je er niet was. Hij bedreigde me als ik jou zou bellen of als je thuis kwam en zei dat hij er was dan dan ging hij me iets aan doen.” Ze zag er echt helemaal door heen. Toen Jayson door kreeg dat ze er door zat. Ging hij recht op zitten en trok haar bij zich. ”En en waarom had jij zo vest aan? En waarom kennen ze je naam? En waarom moeten we ineens bescherming hebben?” Ze begreep er gewoon niet van waarom een verpleger zo ding aan had, waarom ze zijn naam wisten en al helemaal niet waar voor de bescherming was. ”En moet die bescherming overal mee naar toe? Ook als ik thuis in de bak rijd en als ik op de ranch werk? En zelfs als wij een keertje alleen willen zijn?”

Jayson keek naar zijn vriendin en zuchtte. "Het spijt me lieverd..Mijn vader..? Waarom hij vast zat...?" Zuchtte jayson zachtjes. "Mijn vader is een psychopaat" gromde Jayson. "En niet zo klein beetje ook..". Jayson dacht kwaad na over vroeger. "Het begon toen ik een klein jongetje was" zei Jayson na een tijdje. Hij moest even zijn woede onder controle krijgen.

Flashback
"Lieverd maak je je huiswerk voor dat je vader thuis komt!" riep de moeder van Jayson naar boven. Jayson rolde met zijn ogen. Hij had helemaal geen zin in zijn huiswerk. Na een half uurtje bezig te zijn geweest met Huiswerk kwam zijn vader kwaad zijn kamer binnen. "HEB JE HET WEER VOOR ELKAAR?!" schreeuwde zijn vader. Jayson keek bang op. "Ik heb van je schooldocente gehoord dat je alleen maar onvoldoendes haalt voor wiskunde!! Jij waardeloos stuk wrak dat je bent!!" wierp zijn vader hem tegen. "Hoe moet dat nu straks met ons bedrijf he!? VERDOMME!!!" schold hij en sloeg met de vlakke hand zijn zoontje. "Als de volgende keer nog een laag cijfer is dan krijg je er nog harder van langs jongen" grauwde zijn vader. Jayson legde een hand op zijn wang en keek naar de vloer en begon te huilen. Zijn moeder kwam naast hem zitten en wreef met haar hand over zijn wang. "Sorry lieverd.. Je vader heeft een zware dag achter de rug gehad op het werk". Jayson knikte alleen maar.
"Het bedrijf ging alleen maar achter uit en achteruit.. We draaide alleen nog maar verlies. Mijn vader was slecht in wiskunde en kon dus heel slecht alle cijfers bij elkaar op tellen van elkaar aftrekken vermenigvuldigen etc. Ik had mijn Wiskunde knobbel dus ook van hem" mompelde Jayson en keek treurig naar het plafon. "Sindsdien ging het alleen maar achteruit.."

"JAYSON!!!!!! WAAR IS MIJN KRANT!?"schreeuwde Jayson' vader. Jayson was 12 jaar. Hij was uitgeput en kon eigenlijk niet meer op zijn twee benen staan. Ze waren uitgemergeld, en zijn vader kon niet meer werken. Hij was te lui. Zijn moeder deed al het werk, dus kon het huishouden niet meer doen. Het huis zag er vreselijk uit. Als Jayson jarig was kon hij niet eens vriendjes uit nodigen. Bang dat ze hem daarna zouden haten. "Hier pap.." mompelde Jayson en gaf hem de zondags krant. "Heb je je huiswerk al gedaan? Je moet volgend jaar wel doorstromen naar HAVO dus je moet het maar halen!!" riep zijn vader. Jayson liep terug naar boven en ging aan zijn berg met algebra dat zijn vader voor hem had opgezocht op het internet. Hij begreep er geen biet van. Ploegend kwam hij verder.
"Ik haalde Havo net aan, ik heb HAVO alleen nooit af gemaakt.. Dat had ook een rede. Weer me vader..".
Elke maandag werd Jayson op het matje geroepen om 4 uur s'ochtens om zijn huiswerk te laten controleren door zijn vader. Elke keer was het weer fout, terwijl de docenten alles goedkeurde. Zijn vader gaf hem ook bij elke onvoldoene en geen 10 een slag om zijn oren. Zijn moeder was doodsbang.. "Jayson lief dit kan echt niet door gaan zo.. Ik moet hier weg" zei Jayson' moeder op een dag. Jayson keek zijn moeder bang aan. "Ga je me alleen laten?" vroeg hij angstig. Zijn moeder zuchtte diep en schudde haar hoofd. "WAAR ZIJN JULLIE?!" kierde zijn vader. Toen jayson' vader ze had gevonden sloeg hij ze alle twee en zei dat ze geen verstoppertje mochten spelen met hem. Jayson werd kwaad en sloeg zijn vader tegen zijn scheen been. Zijn vader had hem toen mishandelt tot op het bot.

"Sinds toen had ik de switch van bang naar woedend gemaakt.. Ik ben gaan trainen en trainen tot ik er bij neer viel. Me huiswerk lijde er heel erg onder maar ik moest me moeder beschermen, en voornamelijk mij. Ik kreeg spierbonken en me vader lachtte me uit. Met argument dat spierballen me nergens zouden brengen" zei jayson met een bespottende lach. " Ik heb toen mijn vader knock out geslagen en ben gevlucht met me moeder. Ik heb hem aangegeven bij de politie en ben toen gaan lopen bij jeugdzorg. Mijn moeder verliet het land naar verweggiestan en ik kwam in een jeugdopvang. Toen ik 17 werd ben ik gevlucht en kwam ik hier.. En nu heb ik jou" glimlachte hij half. "Mijn vader heeft dus in de gevangennis gezeten voor mishandeling en neiging tot doodslag.." zei hij zachtjes en keek Nikita met een flauwe glimlach aan. "Hij wilde waarschijnlijk mij terug pakken voor wat ik hem heb aangedaan.. Maar hij zou beter moeten weten.. Hij gaf ons altijd overal de schuld van, en tot op de ag vanvandaag neem ik hem dat nog steeds kwalijk". Jayson luisterde naar wat ze nog meer te vertellen had en legde zijn hand op haar wang en glimlachte. 'Ik ben van dokter naar Politie agent gegaan, daardoor had ik een vest aan kende die agente me en ja je moet overal in de gaten gehouden worden.. Dus het is handig om het aan je vader voor te leggen.. Ik weet alleen niet hoe hij hier op zou reageren.. Misschien wil hij wel niet meer dat je bij me in de buurt komt.. Ookal vind ik dat ergens vrij logisch.. En als wij alleen willen zijn.. ja ik kan een uitzondering laten maken op het bureau.. maarin de meeste gevallen helaas niet.. Maar je zult ze zelf niet eens opmerken" glimlachte jayson en gaf een kus op haar voorhoofd. "En misschien word ik je bodyquard wel" grijnsde jayson en keek haar uitdagend aan. "Ga anders maar lekker naar bed zo.. Dat is wel zo handig, of neem een lekkere warme douche, knap je ook van op"glimlachte Jayson warm.

Op haar vraag waarom zijn vader vast zat kreeg ze een antwoord wat ze liever niet had willen weten. Hij was dus een gek die zijn zoontje en vrouw mishandelde. Aandachtig luisterde ze naar Jayson wat hij vertelde over vroeger. Zijn vader was echt gewoon ziek en dan dacht zij dat ze zelf een moeilijke jeugd had gehad. Eigenlijk viel haar jeugd gewoon mee. Ze kon er echt niet bij dat zijn vader hem als zondebok zag als het slecht ging met het bedrijf. De rillingen liepen over Nikita der rug toen hij alles vertelde. Ergens had ze het liefste dat hij het eerder aan haar verteld had. Ze begreep natuurlijk wel goed dat hij het eigenlijk geheim wilde houden. Maar als ze het had geweten had ze misschien de deur niet zomaar open gedaan. Na zijn verhaal was Nikita erg stil. Op haar vragen waarom hij zo vest had en ze hem kende en of die bewaking echt nodig was kreeg ze ook antwoord. Haar mond viel open toen hij vertelde dat hij van dokter een omschakeling naar politie had gedaan. Zijn hand lag op haar wang en automatisch legde ze haar hand op die van hem. ”Waarom heb je het nooit verteld van je verleden en je omscholing?” Hij begon ineens over haar vader. O ja haar vader wat zou hij zeggen of doen. Hij zou het niet echt kunnen waarderen wat er gebeurt is en dat ze ineens 24/7 bewaking moest hebben. ”Het maakt me niet uit wat me vader er van vind. Jij kon niet weten dat je vader vrij was en ineens voor mijn neus zou staan. Ik hou van jou en ik zal dat altijd blijven doen. Ook al wilt me vader het misschien niet. Ik wil graag in je buurt zijn ook al weet ik dat er gevaar is. En ook al stel dat we elkaar niet meer mogen zien dan moet ik als nog bewaking vanwege je vader.” Ze pakte zijn hand even vast en gaf er een kus op. Daarna keek ze hem aan. Toen hij zei dat hij misschien wel haar bodyquard werd schoot ze even in de lach. ”Dat zal niet veel helpen meneertje aangezien je vader het ook op jou heeft gemunt.” Hij stelde voor dat ze zo maar naar bed moest gaan of lekker in bad. Ze knikte maar had niet zo zin om in bad te gaan zitten straks kwam zijn vader weer en dan kon hij der zo onder water duwen. Toen ze naar Jayson keek vond ze hem een beetje witjes worden. ”Voel jij je wel goed?” Aan zijn gezicht te zien was er iets aan de hand met hem. Toen ze hem beter bekeek zag ze dat zijn shirt in plaats van alleen blauw was nu een vlek rood had. Ze trok zijn shirt omhoog en keek op zijn buik. Even schrok ze zich rot. ”Je bent gewond.” Snel pakte ze haar mobiel en smsde naar haar vader of hij naar het huis van Jayson wilde komen. Ondertussen liep ze naar de keuken en pakte daar de EHBO doos. Ze ging terug naar Jayson en deed een gaasje op de wond op zijn buik. Van haar vader kreeg ze een smsje dat hij er aan kwam maar ook wat er aan de hand was. Nikita smsde terug dat ze het wel zou uitleggen als hij er zou zijn. Het was nu te veel om via de sms uit te leggen. Ze keek even naar de wond van Jayson. Gelukkig was het niet al te diep maar een klein wondje. ”Denk dat je misschien niet naar het ziekenhuis hoeft. Maar eerst kijken wat me vader zegt.” Ze gaf hem een zoen. O ze voelde zich zo stom dat ze de deur had open gedaan. Het was haar schuld vond ze dat hij het huis was in gekomen. Na tien minuutjes ging de deurbel. Nikita stond met een twijfeling op en liep naar de deur. Ze deed hem voorzichtig open en zag daar haar vader met een agent staan. De agent vroeg of ze hem kende. ”Ja dat is mijn vader.” De agent liep Mido los en ging weg. Nikita liet haar vader naar binnen en zuchten even diep. ”Wil je even naar de buik van Jayson kijken en daarna gaan zitten voor de zekerheid.” Mido wilde best kijken maar hij wilde eerst uitleg hebben. Waarom die agent hem aanhield en mee naar de deur liep. Nikita zuchten en keek naar haar vader. ”Wil je kijken dan vertel ik het echt waar.” Mido ging kijken en luisterde gelijk naar zijn dochter. ”Ik ben bedreigd door de vader van Jayson. Ik was alleen thuis en hij belde aan. Hij kwam voor Jayson maar die was niet thuis. Voor ik het wist duwde hij me naar binnen en vertelde een aantal regels. Als ik me niet aan die regels hield zou er iets ergs gebeuren met me. Hij liet toen een mes zien………….” De rest van het verhaal vertelde ze ook aan haar vader. Dat ze nu politie bewaking 24/7 had net zolang tot dat Jaysons vader weer opgesloten zat. Mido zag er niet echt blij uit. Wat wil je ook anders je enigste dochter die bedreigd werd er waren wel leukere dingen die je als vader wilde horen. Dit was nou juist niet het leukste. ”Je kan me niet verbieden om bij Jayson uit de buurt te blijven. Ik hou van hem. Als het niet meer mag van jou zal ik toch die bewaking houden omdat zijn vader eerst opgepakt moet zijn.” Nikita zat naast Jayson en keek ondertussen naar haar vader. Hij begon erg kortaf te praten. Jayson hoefde gelukkig niet naar het ziekenhuis omdat het niet diep was. Voor zo ver haar vader kon zien hoefde het ook niet gehecht te worden.

Mido was nog steeds heel erg druk in de weer met zijn huis aan het verbouwen dus had in de eerste instantie niet door dat zijn mobiel ging. Toen hij wilde kijken hoe laat het was zag hij dat er een berichtje was van Niita.Mido las het berichtje. Of hij langs wilde komen. "Wat is er aan de hand dan?" smste hij terug. Ze zei dat hij maar naar haar toe moest komen bij Jayson daar zou ze uitleggen wat er aan de hand was. Mido stond op pakte zijn jas van de kapstok die er al weer stond en liep naar zijn jeep. Hij vroeg zich af wat er aan de hand was. Als hij maar niet dacht dt er aan de hand was, dan zou hij Jayson in elkaar timmeren. Jayson zou dan nog niet jarig zijn. Mido keek op zijn horloge. Hij had nog wel even tijd voordat hij terug naar Melanie moest maar hij moest nu eerst naar zijn dochter. Met gierende banden reedt hij van het erf af naar Jayson toe.
Na ongeveer 20 minuten in de auto gezeten te hebben, dankzij de file, stopte hij voor het huis van Jayson. Gelijk kwamen er 3 politieagentes naar hem toe. "Meneer mag ik uw legitimatie zien? En wat komt u hier doen?" was de vraag. Mido trok een wenkbrauw op. "Ik heb toch niks misdaan? Ik kom voor mijn Dochter die in dit huis is, dus als u mij even wil excuseren" zei hij verbouwereerd en liep naar het huis. Een van de agente liep met hem mee. Mido drukte op de deur bel. Even later werd de deur aarzelend open gedaan. "Kent u deze man?" vroeg de agente. Nikita knikte. Mido keek om en liep toen maar naar binnen. "Wat is dat voor gedoe?" vroeg hij. Nikita zou het uitleggen als hij eerst nar Jayson wilde kijken. "Ik wil eerst een verklaring lief.." zei mido bezorgd. Mido moest toch echt eerst gaan kijken. Mido liep naar binnen en zag dat Jayson op de bank lag met een gaasje op zijn borst. Mido haalde het gaastje er af. "Gevochten?" mompelde Mido en keek naar Jayson. Hij grijnsde half en schudde zijn hoofd zwakjes. "Hm, het ziet er niet echt vreselijk gevaarlijk uit ofzo. Het is niet diep, maar hou het goed schoon." mompelde Mido en pakte de verbanddoos om het gaast goed vast te plakken en tapete het een beetje in. Jayson knikte even als dankje en sloot zijn ogen. Mido luisterde naar Nikita wat ze dus te vertellen had en Mido's ogen werden groot. Toen Nikita er over begon dat als ze niet meer bij Jayson in de buurt mocht komen ze het toch zou doen. "Ik weet niet of dat nu wel zo'n goed idee is " gromde Mido en keek strak naar Jayson die nog steeds met gesloten ogen op de bank lag. Nikita wijsde hem er op dat ze toch wel bewaking kreeg tot zijn vader was opgepajt. Mido zuchtte diep. "Okey" zei hij kortaf en keek naar Jayson. "Ik weet dat hij er ook niks aan kon doen of weten dat hij weer vrij zou komen dus ik zie het deze keer door de vingers. Maar mocht hij je nog een keer zo erg in gevaar brengen wil ik niet meer dat je met hem omgaat begrepen Nikita cremfield?" gromde Mido tegen zijn dochter. Mido gaf een klopje op de schouder van Jayson. "Niks tegen jou jochie.. Maar ik wil dat me dochter gezond en gelukkig leefd, en als jij haar in gevaar brengt wil ik dat liever niet.. Dat moet je van me aan nemen" zei Mido. "Beterschap en veel rust houden dat geneest het sneller!" zei Mido en gaf zijn dochter een kusje op het voorhoofd. "Ik ben vanavond niet thuis, ik moet nog even ...overwerken" zei hij te gauw en liep naar buiten. "Ik ben wel te breiken op me mobiel! Dus als er iets is gewoon bellen" riep hij nog bij de deur en liet hem toen dicht vallen in het slot en reedt met zijn jeep weer weg.

Jayson werd lijk bleek. Hij voelde steeds een kloppend gevoel op zijn borst en het deed met de minuut zeerder. Nikita ging van de bank af en keek naar zijn wond. “Je bent gewond..” zei ze zachtjes. Jayson keek naar zijn borst en zuchtte. Dat kon hij er ook nog wel bij hebben. Mido kwam even later naar zijn wond kijken en zij dat het er wel okey uit zag na mate hij het wel schoon zou houden. Nikita zei dat ze niet bij hem weg zou gaan, en Mido zei dat hij moest begrijpen dat als er nog zo iets gebeurd het over was. Jayson grijnsde half en knikte even. Mido verliet het huis en Jayson en Nikita waren weer alleen. “Het spijt me dat ik je in deze situatie heb geplaatst..” zei hij zachtjes. Jayson viel in slaap op de bank.

De volgende morgen werd Jayson wakker en lag Nikita met haar hoofd op zijn buik. Ze was niet van zijn zijde geweken. Jayson glimlachte en aaide even met zijn hand over de haren van Nikita. Nikita werd langzaam wakker en keek Jayson aan en glimlachte waterig. Jayson zag al meteen dat ze nog steeds heel erg breekbaar was. Dat was best logisch. Het was al weer 7 uur en Nikita moest naar haar werk. Ze vertrok om 8 uur en er gingen gelijk 3 agente met haar mee in dagelijkse kleding. Nikita had dit niet eens door. Jayson lag op de bank wat tv te kijken. Hij was moe en was best wel misselijk aan het worden van de honger. Hij stond rustig op en ging wat te eten halen. Na een paar minuten werd hij op gepiept. Jayson keek op zijn pieper. Een overval vlak bij hem. Jayson pakte zijn politie outfit sprong er in en rende naar het ongeval. “Freece!!” riep hij naar de overvallers. Acuut gooide ze hun handen omhoog en lieten ze de waarde van de mensen vallen op de grond. De mensen schrokken zich kapot toen ze zagen dat er Politie agenten aan kwamen rennen en zich op de overvallers gooiden. Inwoners kwamen Jayson bedanken en boden hem een kop koffie aan omdat ze wisten dat hij in de buurt woonden. Jayson kromp even in elkaar toen iemand hem een klopje op zijn schouder gaf. Mido deed hetzelfde die dag daar voor en hij had niks gevoelt. Jayson liep terug naar huis en plofte in zijn stoel. Een agente kwam binnen lopen en ging naast hem zitten. ‘Nou vertel eens gozer” zei ze grijnzend. “Wat is er nu dus eigenlijk gebeurd?”. De agente met blonde haren hete malika. Ze pakte een kladblokje en schreef de vragen nauwkeurig op. “Nou, ik kwam gisteren thuis en vond Nikita doodsbang op de bank. Waarnaar ik dus vroeg wat er aan de hand was, maar ze wilde geen antwoord geven totdat me pa achter me stond. Hij deed alsof er niks aan de hand was, maar uiteindelijk bedreigde hij mij samen met me vriendin met een mes. Ik wilde me vuurwapen pakken, aangezien dat mag als je politie bent en je word bedreigd. Maar die had ik op me bureau laten liggen” gromde Jayson. De vrouw noteerde alles rustig en luisterde gewoon. “En toen?” vroeg ze. Jayson keek haar grijnzend aan. “Je laat er geen gras overgroeien of wel?” vroeg hij grijnzend. Ze schudde haar hoofd. “Ik sprong boven op hem en pakte zijn mes af en zei tegen Nikita dat ze de politie moest bellen. Dat deed ze maar toen sloeg me pa me een bloed neus waardoor ik even de controle over mezelf kwijt was dus van hem af rolde. Hij stond op pakte het mes en rende naar Nikita om haar neer te steken. Ik dook voor haar en toen waren jullie daar. En toen weet je wat er voor de rest is gebeurd. Hij is ontvlucht en we weten nog steeds niet waar die zak nu dus eigenlijk is” zei Jayson pissig. Malika glimlachte. “We doen er alles aan om hem te vinden dat weet je” zei ze en stond op en liep het huis uit. Nikita kwam die avond weer bij Jayson. “Heey lief, hoe was je dag?” vroeg hij en glimlachte naar haar. Ze had het zwaar gehad. Haar vader was wel mild tegen haar geweest, was er alleen niet blij mee dat ze in de gaten werd gehouden door mensen die zij niet eens wist wie het waren. Ze was in de pauze ondervraagt en dat vond ze al helemaal niet fijn. Iedereen verdacht haar van een moord of iets in die richting. Ze ging naast Jayson op de bank zitten en barste weer in huilen uit. Ze had het helemaal gehad en Jayson begreep dat helemaal verkomen. Jayson sloeg een arm om zijn vriendin heen en legde zijn kin op haar hoofd. “Lieverdje toch..” zei hij sussend. “Wat nu als we samen eens onder de douche gaan hm?”. Ze knikte ze wou het bijna zelf vragen omdat ze zelf niet durfde. Jayson begon te lachen en gaf haar een teder kusje. Jayson liep met wat pijn in zijn borst naar boven gevolgd door Nikita. Nikita deed de deur op slot en zette er de stoel tegen de deurklink aan voor het geval dat. Jayson begreep het wel dus zei er niks van. Hij kleedde zich uit en deed de douche aan. Hij vond het niet erg dat Nikita hem zo zag, en hij zou ook niet zo erg naar haar staren. Mocht ze onzeker zijn zou ze dat nu niet meer over haar lichaam zijn. Jayson glimlachte naar Nikita en gaf haar een knuffel toen ze onder de douche bij hem kwam staan. “Is toch niet zo eng?” grijnsde hij. Ze glimlachte en legde haar hoofd tegen zijn borst aan maar wel zo voorzichtig dat ze niet zijn wond zou raken. “Het spijt me lieverd.. dat ik je in deze situatie heb geplaatst..” zei Jayson en gaf haar een kusje op haar voorhoofd. Jayson pakte de shampoo die Nikita lekker vond ruiken en zeepte zijn en haar haren in. Zorgvuldig waste hij de haren van Nikita en spoelde ze ook goed uit en bij zich zelf ook. Nikita glimlachte en waste haar lichaam. Jayson keek naar haar hoe ze met veel elegantie haar lichaam schoonboende met een washandje. Ze deed het zelfde bij Jayson. Jayson grinnikte soms omdat het kietelde. Nikita keek naar Jayson en glimlachte weer. Jayson drukte een teder lief zacht kusje op haar lippen. Hij kreeg er 1 terug. Na een half uur onder de douche met zijn tweeën te staan gingen ze weer naar beneden op de bank tv liggen kijken. Nikita lag met haar hoofd op de schoot van Jayson en viel zo nu en dan half in slaap. Uiteindelijk klapte Jayson de bank uit waardoor het een ligbank/slaapbank werd. Hij legde Nikita’ hoofd op een bankkussen en ging naar boven om de dekens te halen. Toen hij beneden kwam zat Nikita recht overeind te huilen. Jayson snelde zich naar haar toe en gaf haar een knuffel. “Wat is er?” vroeg hij geschrokken. “Ik … Ik.. Ik dacht dat je vader terug was gekomen en je had ontvoerd omdat je er niet meer was” zei ze snikkend. Jayson glimlachte en aaide haar over haar hoofdje heen. “Lieverd toch, we zijn beschermd door een heleboel politie er kan ons niks meer gebeuren ik beloof het je” zei hij en keek recht in haar ogen. Ze knikte en ging weer liggen. Jayson ging naast haar liggen en kroop tegen het arme meisje aan. Na een lange tijd vielen ze alle twee in slaap.
De volgende morgen was het Zaterdag. Jayson lag al 2 uur wakker te wezen terwijl Nikita om zich heen sloeg op de bank door een nachtmerrie. Jayson had haar proberen wakker te maken maar het lukte hem niet, en om haar nu met brute kracht wakker te schudde wilde hij niet. Na 2 uur werd het hem te veel en gooide een natte was hand in het gezicht van Nikita. Ze schrok wakker en keek hem verduft aan. Ze glimlachte waterig. “Goede morgen” zei ze duf. Jayson zuchtte diep. “Je bent wel een diepe slaper hoor..” mompelde hij en had een lap met vlees tegen zijn oog aan. “Wat heb je gedaan?!” vroeg Nikita die blijkbaar niet meer zo duf was. “Wat ik heb gedaan? Jij sloeg me een blauw oog” lachte Jayson. Nikita keek hem met een pruillipje aan. “Ow het spijt me zo..” zei ze en sprong op en gaf een knuffel aan Jayson. “Ow liefje toch dat geeft toch helemaal niet? Daar kan jij toch ook niks aan doen” glimlachte hij. “Wat nou als we vandaag eens een lekkerstukje gaan wandelen of paardrijden hm?” vroeg Jayson. “Lekker een stukje in het bos of over het strand. Lijkt dat je geen goed plan?”. Nikita knikte gauw. Ze had wel zin om even met Jayson en de paarden weg te gaan. Jayson glimlachte en ging zich aan kleden. Nikita liep gauw achter hem aan en kleedde zich ook om. Na een uurtje waren ze aangekomen bij het huis van Mido inclusief de bewaking natuurlijk. Nikita kon er maar niet aan wennen dat ze elke keer weer het gevoel had dat ze werd achter na gezeten door zoveel mensen maar leek het nu even vergeten te zijn zodra ze bij breezer de stal in liep. Jayson maakte Shadow klaar voor gebruik. Shadow liep geweldig onder Jayson’ commando’s en daar was Mido blij mee. Na een half uurtje was alles gereed en reden ze richting het strand. Nikita vertelde allemaal dingen van het werk. Ze had er niet zo veel zin in om maandag uit te moeten leggen op haar werk waarom ze werd onder vraagt, maar dat ze wel zou moeten aangezien ze anders de schuld van alles kreeg. Jayson grijnsde. “Dan zeg je toch gewoon dat ik een politie man ben, en dat ik jou vriendje ben en daarom er een agente kwam om even dingen te vragen om mij omdat ze me wilde versieren maar eigenlijk jou gewoon kwam lastig vallen voor de gein?” zei Jayson met een grijns. “Dan heb je niet helemaal gelogen maar je hebt ook niet verteld waarom en dan breng je je collega’s ook niet in gevaar” glimlachte Jayson. Ze knikte even afwezig. Na een tijdje kwamen ze op het strand en lieten ze de paarden hard rennen door de wind heen. Ze ijzige wind sneed in hun wangen, maar dat vonden ze er juist zo fijn aan. Na ongeveer anderhalf uur te hebben gerend achter elkaar gingen ze ergens even wat eten. Dat beviel wel. De paarden stonden bij de duinen op een paarden plek en Jayson nam Nikita mee de duinen op. Daar gingen ze op liggen en zo keken ze over het strand de zee op. De politie agente waren in het pavaljoen even wat gaan drinken. Volgens hen was er niks aan de hand geweest de afgelopen uren dus een half uurtje pauze kon geen kwaad. Jayson grijnsde en gaf zijn vriendin een lange zoen. “Ik hou van je”zei hij zachtjes in haar oor en kriebelde haar op haar buik. Nikita giechelde omdat het kietelde en gaf een lange zoen terug. “En ik van jou” zei ze zachtjes. “Ja maar niet lang meer” grauwde er een bekende stem. Jayson verstijfde en Nikita werd lijk bleek. “Opstaan” beval De vader van Jayson. Jayson stond op en draaide zich langzaam om. Zijn vader had een vuurwapen dit keer in zijn bezit en hield het gericht op Jayson. Jayson bekeek zijn kansen. Als hij zijn eigen wapen zou pakken zou hij schieten. Als hij iets zou doen zou hij misschien schieten op Nikita en nu had hij geen kogelvrij vest aan. Nikita begon bijna te hyperventileren achter hem. Politie kwam er aangerend. “Niet dichterbij! Anders schiet ik!” riep de vader naar de politie agenten. Mensen bleven angstig kijken. “Pap je hoeft dit niet te doen..” zei Jayson zachtjes. Zijn vader grijnsde vals. “Waarom niet?” vroeg hij kwaad. “Je hebt me al die jaren in de gevangenis laten rotten. Nu moet je boeten voor wat jij mij hebt aangedaan Zoon” zei hij. Het woord zoon gaf Jayson & Nikita de rillingen. Jayson gromde binnensmonds. “Okey luister, Laat Nikita hier buiten! Ze heeft hier niks mee te maken het gaat alleen om jou en mij” zei hij zachtjes. Nikita sloeg hem tegen zijn been als teken dat hij niet alleen zou blijven. Zijn vader begon hysterisch te lachen. “Ik maak zelf hier de dingen uit jongen. Op zij zodat ik haar eerst kan dood schieten” gromde hij. Jayson moest nu handelen. Jayson hand voordat hij opstond een handje met zand gepakt. Jayson meten in een fractie van een seconde waar de wind vandaan kwam en gooide het zand in de ogen van zijn vader. Zijn vader vloekte het bij elkaar. “Ik kan niks meer zien! K(walitatief) U(termate) T(eleurstellende) zoon dat je bent!!!” schreeuwde de vader uit. Jayson sprong boven op hem waardoor ze over de duinen heen rolde naar beneden. Zijn vader probeerde hem van zich af te duwen, maar Jayson probeerde het vuurwapen af te pakken. Na 3 pogingen lukte hem dit. Jayson krabbelde overeind en hield het vuurwapen gericht op zijn vader. Mensen haalden opgelucht adem en de politie kwam dichterbij. “Dit doe je je oude vader toch niet aan?” vroeg zijn vader wanhopig. Jayson keek strak naar zijn vader. Hij moest aan Nikita denken en aan Mido en verslapte 1 tel. Dit was de kans om voor de vader van Jayson toe te slaan. Zijn vader kwam overeind sloeg het vuurwapen uit zijn handen en greep het en schoot. Mensen gilden schreeuwden konden het niet geloven. Politie’s die schoten op de vader van Jayson. Jayson kon niks meer zien. Hij zag zijn vader instorten. Keek naar zijn Borst en zakte toen in. Shadow kwam er hinnikend aan rennen. Hij was losgebroken en wilde Jayson helpen. Hij boog zijn neus over het gezicht van Jayson en gaf er een duwtje aan. Jayson bewoog niet. Politie agenten die te dicht bij kwamen werden weg gejaagd door Shadow. Hij hinnikte schrel naar hem. Nikita kwam verslagen naar beneden lopen. Wat moest ze nu doen?
“Waar ben ik..” mompelde Jayson zachtjes. Hij keek om zich heen. Het was donker met aan het einde van de tunnel leek het wel een licht puntje. Hij keek er gefasineerd naar. Een stem kwam tot hem. “Jayson Mckently. Jij hoort hier helemaal niet te zijn!” zei iemand. Jayson keek om zich heen en zag iemand staan. “Wie ben jij?” vroeg Jayson verbaasd. “Weetje niet eens meer wie ik ben? Ik ben je maatje uit klas 3 man” grijnsde hij. Jayson dacht diep na. “Jordan? Maar jij bent… Ben ik.. Ben ik dood?” vroeg Jayson. “Dat weet ik niet gast.. Ik lig in Coma voor zo ver ik weet.. Misschien jij ook wel?”. Jayson probeerde koortsachtig na te denken. “Ik weet niet meer wat er is gebeurd..” zei hij na een tijdje. Ineens hoorde Jayson iets vaags.

Doktoren bogen zich over Jayson heen. “1 2 3 CLEAR!”riepen ze. Nikita schreeuwde Jayson’ naam dat hij niet dood mocht gaan dat ze niet zonder hem kon. Ze werd weg gehaald. Huilend in de wachtkamer zat ze tegen de muur heen en weer te wiegen. Mido kwam aangesneld en sloeg zijn armen om zijn dochter en snikte uiteindelijk zachtjes mee. Esmée kwam ook en hoopte dat Jayson weer wakker zou worden.
De doktoren kwamen aan lopen en zuchtte. “Ik weet niet of hij het zal halen, maar hij leefd nog..” zei hij zachtjes. Nikita keek hem aan en begon te schreeuwen. “HIJ HAALT HET VERDOMME WEL!!!”riep ze kwaad.
7 dagen verder
Jayson werd wakker en keek verbouwereerd naar het witte ligt dat hij zag. “Waar.. waar ben ik?” vroeg hij. Mido stond als eerst boven zijn hoofd en scheen met een lampje in zijn oog. Jayson kneep zijn oog half dicht en vloekte zachtjes binnensmonds. “Waarom doe je dat?” vroeg hij pissig. Mido haalde opgelucht adem. “Welkom terug jongen..” zei hij zachtjes. Nikita lag te slapen op een bed naast hem. Mido maakte haar wakker. Toen ze hoorde dat Jayson wakker was sloeg ze het gordijn open. Ze zag er vreselijk uit. Ze rende op hem af en sloeg haar armen om zijn nek en begon keihard te huilen. “Nikit nikit.. kan het wat zachter plz…” zei hij zachtjes en aaide zachtjes over haar hoofd heen. “Wat.. waar .. wat is er gebeurd? En waarom lig ik in een ziekebed?” vroeg Jayson. “En waarom heb ik verdomt veel pijn aan me borst..” gromde hij van de pijn. De morfine werd al in gespoten. “IK DACHT DAT IK JE KWIJT WAS” snikte Nikita hard in zijn oor. Jayson keek verbaasd naar Mido. Zelfs mido zag er slecht uit. “Wat..?”. Mido legde het verhaal uit omdat Nikita geen woord uit kon brengen dan dankje wel dankje wel. Jayson keek geschrokken naar Nikita. Ze was waarschijnlijk helemaal kapot. Esmée kwam samen met Leroy binnen. Mido deed gewoon aardig tegen ze en Esmée kon zelfs met Mido lachen. Leroy viel wel in de smaak bij Mido en ze waren dikke vrienden geworden. “Nikita.. ?”. Nikita keek hem aan met rode ogen. “Het spijt me.. Maar ik ga weer in slaap vallen..” zei Jayson duf en viel weer in een lange slaap. Die zelfde middag werd hij nogmaals wakker. Maar dit keer omdat hij eten kreeg opgedient. Nikita zag er al wat frisser uit. Had gedoucht en zat in zijn trui naast hem op een stoel. “Mag ik je voeren?” vroeg ze verlegen. Jayson lachte zachtjes maar stopte daar ook maar mee. Dat deed pijn. Jayson knikte alleen maar. Nikita deed de tv voor hem aan op het nieuws. Hij was al een hele week top nieuws volgens haar. Mido had een verklaring af gelegd, en Nikita en Malika ook die alles heeft zien gebeuren. Nikita voerde ondertussen Jayson. “Het is vies” mompelde Jayson nadat het hele bord leeg was. “Dat is mooi, want het is op” gniffelde Nikita. Jayson glimlachte. “Blij dat je al wat kan lachen”zei hij zachtjes en sloot zijn ogen. “Ga je weer slapen?..” vroeg Nikita. “Nee ik sluit me ogen even” zei hij zachtjes en grijnsde. “Het spijt me nog steeds heel erg dat ik je hier in heb mee gesleept..” zei Jayson zachtjes.
Die week ging snel voor bij. Hij werd ontslagen uit het ziekenhuis maar moest wel op krukken lopen. Toen hij was gevallen had hij zijn been gebroken. Best wel dom had Nikita beaamd. Jayson had toen met zijn ogen gerold. Jayson hopte naar Huis toe waar Shadow al stond. Hij hinnikte naar Jayson toen hij hem zag en wilde graag de stal uit. Mido deed de deur open en Shadow rende op hem af en begroette hem door zijn neus tegen Jayson’ wang te leggen. “Ik denk dat hij je gemist heeft” grijnsde Mido. “Ik denk het ook. Heey makker” grijnsde Jayson. Nikita ondersteunde hem zodat hij Shadow even een knuffel kon geven. Shadow brieste even en voelde zich een stuk gelukkiger. “Ik heb hem gevoerd tot dat hij zelf weer ging eten. Hij wilde zelf niet goed eten’ zei Esmée die er blijkbaar ook was. Jayson glimlachde. “Dat is heel erg aardig van jullie”. Mido deed shadow terug in de stal, Esmée Leroy en mido lieten de twee alleen en vertrokken naar huis. Nikita had verteld dat zijn vader dood was gegaan aan zijn verwondingen. Jayson had daar kil op geantwoord dat het hem niet boeide. Maar dat deed hem wel degelijk.. Jayson ging op de bank zitten en geeuwde even. “Je wil me toch niet vertellen dat je nu al moe bent he? Je hebt de hele week al kunnen slapen” zei ze grappend. “Nou sorry hoor” mompelde hij. Nikita ging tegen hem aan liggen en zei dat ze van hem hield. “En ik van jou ow zo veel.. Niks krijgt ons meer stuk. Weet dat ik altijd voor je zal blijven zorgen” zei Jayson en deed zijn ogen dicht legde zijn kin op haar hoofd en sloeg zijn armen om haar heen. “Ik zal altijd bij je blijven”.

( 3360 XD )

Nikita luisterde naar haar vader die vond als Jayson haar nog een keer in gevaar bracht dat ze niet meer met hem om mocht gaan. ”Dat gaat moeilijk pap. We hebben verkering. Ik ga hem niet zomaar dumpen omdat jij niet wilt dat wij niets meer hebben.” Mido liet het er maar even bij. Hij was het na haar mening nog steeds niet mee eens maar ja. Mido ging naar de ranch omdat hij moest overwerken en als er iets was dan kon ze bellen. Hij zou ook niet thuis zijn vanavond. ”Geeft niet pap. Ik slaap wel bij Jayson.” Toen Mido weg was zei Jayson dat het hem erg speet dat hij der in deze situatie had gebracht. ”Hou er nou eens over op Jayson. Jij kon het niet weten.” Ze merkte dat Jayson erg moe was en hij snel in slaap viel. Nikita viel niet gelijk in slaap ze lag nog een aantal uur wakker en dacht na. Ze zetten de wekker op haar mobiel ook even aan omdat ze de volgende dag moest werken. Langzaam viel ze in slaap terwijl ze met haar hoofd op Jaysons buik lag.

De volgende morgen werd ze langzaam wakker omdat ze gekriebel op haar hoofd voelde. Ze keek slaperig uit haar ogen naar Jayson. In haar ogen zag je nog steeds dat ze elk moment kon gaan huilen als er nog maar iets gebeurde. Toen het zeven uur was ging Nikita der telefoon af. Het was nu eigenlijk tijd om wakker te worden. Maar door Jayson was ze al wakker. Ze gaf hem een kusje en ging even naar boven. Ze kleden zich snel om en maakte der klaar en was alweer snel beneden. Ze vond het helemaal niets om nu alleen boven te zijn. Ook al was er bewaking toch vond ze het helemaal niets om alleen boven bezig te zijn. Om acht uur was het tijd om naar haar werk te gaan. Ze pakte haar fiets uit de voortuin en ging richting de ranch. Eenmaal op de ranch aangekomen stapte ze van der fiets en zetten die in het rek. De auto die haar de hele weg had gevolgd reed de parkeerplaats op. De twee agenten die haar vandaag moesten beschermen volgde haar op een gepaste afstand. Nikita vond het maar niets dat ze in de gaten gehouden werd. Ze kreeg er gewoon een kriebelig gevoel van. Ze begon met de paarden buiten zetten en daarna met het mesten van de stallen. Elke beweging en stap die ze deed werd in de gaten gehouden door de agenten. In de pauze kwamen de agenten bij haar zitten en vertelde dat ze haar even moesten ondervragen over wat er gister was gebeurt. Eigenlijk had ze daar echt gewoon geen zin in. Haar collega’s keken haar een beetje raar aan. Twee vreemde mensen die allemaal vragen aan het stellen waren. Ze zuchten even en begon met vertellen.”Ik was vrij van me werk dus ging ik naar het huis van Jayson. Ik was daar een beetje aan het opruimen en schoonmaken. Ondertussen was ik met Jayson aan het smsen. Ineens ging de deurbel. Ik liep naar de deur en er stond een man voor mijn neus. Hij vroeg om Jayson.” Ze slikte eventjes een keer en vond het zo moeilijk om er weer aan te denken. ”Ik zei dat hij er niet was. De man werd redelijk boos en duwde me naar binnen. Voor ik het wist werd ik mee naar de woonkamer getrokken en op de bank geduwd. Hij vertelde dat hij een paar regels wilde maken met me. Als Jayson thuis zou komen mocht ik niet zeggen dat hij zijn vader dus wat ik toen nog niet wist er was. Ik mocht Jayson ook niet bellen of smsen. Deed ik het wel waren de gevolgen erg en toen liet hij zijn mes zien.” Ze begon een beetje raar te ademen en in haar ogen waren tranen. De agenten hielpen haar weer om normaal te ademen. Toen ze weer een beetje normaal ademde ging ze weer verder met het verhaal van gister. ”Jayson kwam thuis en hij had gelijk door dat er iets was. Ik ontkende het dat er iets was maar hij bleef het vragen. Voordat ik iets kon zeggen of doen stond zijn vader ineens achter ons. Hij deed alsof er helemaal niets was maar kwam al snel tot de zaak waarom hij er was. Hij wilde wraak voor vroeger. Ineens pakte hij zijn mes en kwam op ons af. Toen ging het heel snel Jayson overmeesterde zijn vader. En ik moest snel de politie bellen. Toen ik dat deed was er iets bij Jayson en zijn vader gebeurt. Zijn vader had ineens weer het mes en liep op mij af. Hij wilde gewoon wraak nemen door mij iets aan te doen. Ik was helemaal verstijfd en kon niets meer.” Alleen de gedachten al dat ze misschien wel dood had kunnen zijn slikte ze even en deed haar ogen dicht. Ze zuchten diep en ging weer verder. ”Maar ineens voor dat zijn vader mij had kunnen steken sprong Jayson er voor. En toen kwamen jullie en vluchten zijn vader weg. Even later toen jullie weg waren en ik met Jayson op de bank zat kwam ik er achter dat zijn shirt ineens rood was. Toen ik keek zag ik dat hij geraakt was door het mes. Niet diep maar hij had wel een wond op zijn borst. Hebben jullie nu genoeg dan ga ik weer aan het werk.” Gelukkig hadden ze genoeg informatie over gister en kon ze weer aan het werk. Gelukkig was haar vader erg mild vandaag voor haar. Hij zat niet zo dat ze sneller moest werken. Ze mocht nu op haar eigen tempo werken. Gelukkig zat de dag er snel op en kon ze naar huis waar haar bewaking buiten bleef. Ze kon er echt niet tegen om zo erg in de gaten gehouden te worden. Ze zei haar vader gedag en zei dat ze naar Jayson ging. Ze wilde nu gewoon zo veel als mogelijk bij hem zijn nu hij een vader had die hem haast vermoorden. Ze fietsen naar huis met op een redelijk afstandje een auto met de agenten er in. Eenmaal thuis zetten ze haar fiets in de schuur naast de motor van Jayson en ging naar binnen. Ze gooide haar tas gelijk om de hoek en keek een beetje moe en kapot uit de ogen. Jayson vroeg gelijk hoe haar dag was. ”Zwaar. Ik wordt gevolgd door mannen waar van ik niet eens weet wie ze zijn. En dat wordt ik ook nog in me pauze ondervraagd. Me collega’s kijken me zo raar aan alsof ik een bank overvallen heb of een moord heb gepleegd. Gelukkig liet me vader me gewoon me gang gaan.” Met een zucht liet ze zich op de bank naar Jayson ploffen. Ze voelde al tranen komen toen hij vroeg hoe der dag was. Nu ze op de bank zat kon ze, ze niet meer verbergen. Ze voelde zich gewoon een gevangen persoon nu ze zo in de gaten gehouden werd. Ze werd door Jayson bij hem getrokken en legde zijn kin op haar hoofd. ”Ik had je kwijt kunnen zijn als je vader hard genoeg had gestoken.” Het begon steeds meer tot haar door te dringen hoe gevaarlijk het gister was geweest. Doordat Jayson haar vast had begon we weer te kalmeren. Ze moest eigenlijk nog douche nu ze uit haar werk kwam maar daar had ze niet zo veel zin in omdat ze dan alleen zou zijn. Ineens stelde Jayson voor om met ze tweetjes onder de douche te gaan. Ze knikte gelijk ja omdat ze echt niet alleen wilde zijn. Ze liep mee naar boven en eenmaal in de douche deed ze de deur op slot en zetten een stoel onder de klink. Het zou haar niet gebeuren dat zijn vader ineens de douche in kwam en hun iets zou aan doen. En ze wilde al helemaal niet dat hij der bloot zou zien. Toen ze bij hem onder de douche kwam staan nam hij der weer in zijn armen. Ze legde haar hoofd op zijn borst neer maar zo dat ze niet zijn wond zou raken. Ze deed haar ogen even dicht en genoot van het warme water. Heel even schrok ze toen hij haar haren begon te wassen. Al snel had ze door dat het Jayson maar was en stond ze rustig en keek hem aan. Nadat ze gewassen en afgespoeld waren droogde ze zich af, kleden zich aan en gingen naar beneden een film kijken. Ze lag met haar hoofd op zijn schoot terwijl hij zat. Door weer alle stress en gedoe vandaag was ze erg moe en viel dan ook redelijk vaak half in slaap. Ze merkte niet dat Jayson even weg ging. Een paar tellen later schrok ze wakker en zag dat Jayson er niet meer was. Geschrokken ging ze over eind zitten en keek rond. Hij was nergens te zien en de tranen begonnen weer over der wangen te rollen. Ze schrok zich gewoon rot dat hij weg was. Ineens hoorde ze iets achter zich en keek ze geschrokken om. Ze zag dat het Jayson was en ze zuchten opgelucht. Wel zat ze nog te huilen. Toen hij vroeg wat er was keek ze hem aan. “Ik … Ik.. Ik dacht dat je vader terug was gekomen en je had ontvoerd omdat je er niet meer was” zei ze snikkend. Toen ze dat had gezegd zei hij dat ze beschermd waren en er niets kon gebeuren. Ze knikte en ging maar weer liggen. Hij ging dicht naast aan liggen en had haar in zijn armen.

Die nacht sliep Nikita behoorlijk vast en zat de hele nacht midden in een nachtmerrie. Het waren meerder nachtmerries achter elkaar. Maar de ergste was toch wel degene die ze had toen ze ineens wakker schrok omdat ze iets nats voelde. Ze keek Jayson duf aan. ”Goedemorgen.” Nikita keek hem aan en schrok even. ”Wat heb je gedaan?!” Zijn antwoord was Wat ik heb gedaan? Jij sloeg me een blauw oog. Nikita der mond viel open toen hij zei dat zij het had gedaan. ”Ow het spijt me zo.” Ze stond gelijk op en gaf hem een knuffel. Hij vond dat ze er niets aan kon doen. ”Misschien niet maar ik voel me schuldig.” Ze keek Jayson aan toen hij voorstelde om te gaan wandelen of paardrijden. ”Dan wil ik graag weer een keer samen met jou paardrijden en dan op het strand.” Ze liep met Jayson naar boven en trok haar paardrijkleding aan. Tegenwoordig had ze ook bij Jayson een deel van haar kleren liggen zodat ze gewoon een paar dagen bij hem kon zijn zonder dat ze heen en weer moest. Toen ze beide waren omgekleed gingen ze naar buiten. Gelijk kwamen de agenten om te vragen wat ze gingen doen zodat ze daar rekening mee konden houden. Toen ze hoorde dat ze gingen paardrijden riepen ze twee politie te paard mensen op. Die gingen alvast naar Mido’s huis en de agenten bij hun huis volgde hun richting Mido’s huis. Daar werden ze ook nog steeds in de gaten gehouden. Nikita werd er echt gewoon gek van het liefste zou ze zich even ergens verstoppen zodat ze even zonder bewaking zou zijn. Het was dat Jayson in de buurt was anders had ze het zo gedaan. Toen ze bij Breezer en Rancho in de stal stond vergat ze het eigenlijk waar ze net nog aan dacht. Ze begon Breezer klaar te maken door te poetsen. Na een half uurtje was ze helemaal klaar. Ze zetten nog even snel Rancho in de wei bij Sensation en klom toen op Breezer. Onderweg had Nikita het er over dat ze maandag echt niet wilde werken. ”Ze gaan vast vragen waarom ik ondervraagd werd en al helemaal als ze maandag weer mee gaan om me te bewaken.” Gelukkig kwam Jayson met een oplossing voor het ondervragen. Voor de bewaking moest Nikita zelf nog maar iets verzinnen. Toen ze eenmaal op het strand kwamen lieten ze de paarden in galop door de branding gaan. De politie te paard reed ongeveer tien meter achter hun zodat ze misschien het gevoel hadden dat ze toch alleen waren. Na een goed tijdje gereden te hebben stopte ze bij een paviljoen waar de paarden in een afgezet stuk konden staan. Ze zetten de paarden daar neer zadelde ze af en gingen zelf wat eten. Drie tafeltjes verder op zaten de twee agenten. Na het eten stonden Nikita en Jayson op en liepen naar de agenten. Ze vertelde hun dat ze even in de duinen wilde gaat wandelen. De agenten vonden het de laatste paar uur rustig genoeg me ze even een half uurtje met ze tweetje zonder bewaking te laten gaan. Toen ze op de duinen liepen, liepen ze dicht tegen elkaar aan en op een mooi plekje gingen ze op de duinen liggen. Jayson zoende haar redelijk lang ze zei dat hij van der hield. Hij kriebelde op haar buik waar door ze begon te lachen. Ze gaf hem snel een lange zoen terug. ”En ik hou van jou.” Net toen ze dat had gezegd hoorde ze een stem achter hun zeggen dat het niet meer voor lang was. Nikita werd ineens erg bleek omdat ze die stem maar al te goed herkende. Voorzichtig keek ze om en zag zijn vader daar staan met een vuurwapen dit keer in zijn handen. Langzaam aan begon Nikita raarder te ademen. Het begon langzaam de kant van hyperventilatie op te gaan. Ze schrok er zelf een beetje van. Ze kon het nog redelijk beperken voor dat het erger werd. Op de manier hoe zijn vader Jayson zoon noemde kreeg ze helemaal een rilling. De woorden die zijn vader zei zorgde er voor dat ze haar ogen dicht kneep. Hij wilde haar eerst dood schieten. Ineens hoorde ze zijn vader schreeuwen en durfde ze weer even te kijken. Wat er toen gebeuren gebeurde erg snel. Jayson en zijn vader rolde via de duinen naar beneden in een gevecht om het vuurwapen. Nikita wilde er heen rennen maar werd ineens tegen gehouden door de agenten die hun hadden horen te beschermen. Ééntje had Nikita bij haar arm vast zodat ze niet ineens weg kon rennen. De andere ging naar Jayson en zijn vader. Ze was mee genomen naar een stuk waar ze Jayson niet kon zien. Toen er een schot kwam. Riep ze keihard zijn naam. Er kwamen nog meer schoten. Nikita hield het nu echt niet meer uit en rukte zich los en rende de duinen af naar beneden. Ze zag bloed op Jayson’ shirt waardoor ze begon te huilen. Ze rende nu nog sneller en viel op haar knieën naast hem in het zand. Ze pakte zijn hand en wilde die niet los laten. Toch werd ze weg gehaald bij Jayson. Ze moesten met twee agenten haar bij hem weg houden omdat ze erg overstuur was.

Jayson werd met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Nikita daarin tegen werd door de politie naar het ziekenhuis gebracht. Ze moest in het ziekenhuis in de wachtkamer blijven omdat ze anders in de weg zou lopen. Ze had dat eigenlijk al een beetje gedaan. In de wachtkamer zat ze te huilen en heen en weer te bewegen. Ineens voelde ze armen om der heen. Ze keek met waterige ogen op en zag dat het haar vader was. Ze begon gelijk meer te huilen. ”H h heel even lieten de agenten ons even alleen. Toen stond ineens zijn vader achter ons.” Ze kroop dicht tegen haar vader aan. een poosje later kwamen Esmée en Leroy ook aan. Nikita was dan wel niet haar echte dochter maar toch voelde het wel zo. De dokter die Jayson had onderzocht en alles kwam aangelopen. De dokter zei dat hij niet wist of Jayson het zou redden maar hij leefde nu in elk geval wel. Nikita keek de dokter erg boos aan en begon door alle spanning en stress tegen de dokter te schreeuwen. ” HIJ HAALT HET VERDOMME WEL!!!” Ze werd door haar vader gekalmeerd voor zo ver het hem lukte. ”Ik ga niet naar huis. Ik wil hier bij Jayson blijven.” Mido had het verwacht en had al kleding van hun mee genomen. Hij gaf de tas aan zijn dochter. De verpleegster die langs liep hoorde Nikita zeggen dat ze bij Jayson wilde blijven. Ze kwam de kamer in gelopen en vroeg of ze anders hier een bed voor haar neer moest zetten. ”Als het mag en kan graag.”zei ze tegen de verpleegster. De verpleegster knikte en liep weg. een paar tellen later kwam ze terug met een bed voor Nikita.

Een hele week, week Nikita niet van Jayson’ zijde. Als ze niet op haar bed zat dan zat ze wel in de stoel naast het bed van Jayson. Ze had van haar vader vrij gekregen zodat ze bij hem kon zijn. Ze was op want ze sliep amper omdat ze wakker wilde zijn als Jayson bij kwam. Maar nu lag ze te slapen omdat ze gewoon echt op was. Ze lag ongeveer een half uurtje te slapen toen ze wakker werd gemaakt. Ze keek haar vader aan en hoorde dat Jayson wakker was geworden. Ze stapte gelijk van haar bed deed de gordijnen op en liep snel naar Jayson. Ze vloog om zijn nek en begon te huilen. Hij vroeg of het iets zachter kon en vroeg waarom hij in het ziekenhuis lag. ”Ik dacht dat ik je kwijt was!!” Ze kon alleen nog maar huilen. Maar dit keer was het van blijdschap. Terwijl ze aan het huilen was vertelde haar vader aan Jayson wat er gebeurt was. Ze was gewoon zo blij dat hij niet dood was of in coma lag. Jayson zei haar naam en dat het hem speet maar hij ging weer slapen. Nikita begreep het en ging weer even bij hem weg. omdat ze nog niet gedouched had ging ze dat nu maar doen. Na het douche kleden ze zich aan. Alleen waren haar truien allemaal al vies dus trok ze de trui van Jayson aan. Dat zou hij toch niet erg vinden. Ze ging in de stoel zitten naast zijn bed en trok haar benen op. De verpleegster kwam een paar uur later eten voor Jayson en Nikita brengen. Voor Jayson niet zo veel omdat hij natuurlijk zeven dagen niet had gegeten. Ze ging op de rand van zijn bed zitten en vroeg of ze hem mocht voeren. Ze gaf hem steeds een klein beetje. Zodat hij er aan kon wennen. Ze zetten even de tv aan op het nieuws zodat hij een beetje zou weten wat er in de wereld gebeurde. ”Je bent de hele week al op het nieuws. Dat je jezelf op offerde voor je vriendin.” Ze zuchten diep. Al snel was het beetje eten van Jayson op. Ze moest even lachen toen hij zei dat het vies was. ”Wees blij het is op.” Ze zag dat hij zijn ogen dicht deed. ”Ga je weer slapen?” Als hij het ging doen kon ze het wel begrijpen. Maar ergens was ze blij dat hij het toch niet ging doen. Elke dag was ze weer bij hem. Breezer stond ondertussen al een week min of meer stil. Als haar vader tijd had ging hij der longeren maar het schoot er soms wel eens in.

Een week later ging het weer goed met Jayson en mocht hij naar huis. Hij moest wel verplicht op krukken lopen omdat door de worsteling met zijn vader toen hij de duinen af viel zijn been was gebroken. Eenmaal thuis wilde hij eerst naar Shadow wat ze goed begreep. Haar vader deed de stal open en Shadow rende op Jayson af. Nikita moest er om lachen. Hij was zo veranderd sinds hij getraind werd door Jayson. Ze ondersteunde hem even zodat hij Shadow kon aaien. Maar hij mocht niet te lang staan. Dus deed Mido hem weer op stal zetten. Nikita bracht Jayson naar binnen. ”Je vader is trouwens overleden. Hij is overleden aan zijn verwondingen. Ze hebben hem namelijk neer geschoten omdat hij na jou ook op mij wilde schieten. Ik rende namelijk naar je toe.” Jayson zei dat het hem niets uitmaakte dat zijn vader dood was. Nikita liet het er maar bij. Ze keek naar Jayson die op de bank ging zitten en begon te gapen. ” Je wil me toch niet vertellen dat je nu al moe bent he? Je hebt de hele week al kunnen slapen” zei ze grappend. Toen hij op de bank was gaan liggen ging ze bij hem liggen. ”Ik hou van je.” Jayson zei dat hij ook van haar hield en dat hij der altijd zou zijn om voor haar te zorgen. ”Nou je was er anders bijna niet meer omdat je neergeschoten was door je vader.” Toen zijn armen om haar heen zaten toen legde ze haar handen op die van hem. ”De dokter zei toen je neer geschoten was dat je misschien het niet zou redden. Maar ik wilde het niet geloven en ik ben 24/7 bij je gebleven. Ik had zelfs vrij van me vader gekregen zodat ik bij je kon zijn.” Ze zuchten even diep. Ze keek op de klok en zag dat het vijf uur was. Ze ging straks maar koken natuurlijk iets lichts en makkelijks vanwege Jayson. Misschien ging ze maar iets met rijst en kip doen. Dan moest ze nog wel even boodschappen doen. Toch wilde ze liever Jayson niet alleen laten dus belde ze even snel naar Esmée. Gelukkig wilde die wel boodschappen doen en komen langs brengen. Ongeveer een half uurtje nadat ze had gebeld kwam Esmée aan de deur. Ze kwam via de achtertuin. Nikita kwam overeind en hielp Esmée met de boodschappen. Ze deed alles in de koelkast en in kastjes waar het hoorde. Nikita bedankte Esmée en liet haar uit. Nikita begon de kipfilet te snijden en het water voor de rijst op zetten. Tijdens het koken was ze een beetje aan het zingen. Heel zacht als je het wilde horen moest je goed luisteren. Ze hoefde zich dan wel niet te schamen voor haar zangstem maar toch deed ze het zacht. Na twintig minuten had ze het eten klaar. Ze schepte het op twee borden op en nam het mee naar de woonkamer. Ze gaf een bord aan Jayson toen hij recht op was gaan zitten. ”Nu ga ik je niet voeren hoor. Je kan het best zelf.” zei ze met een lach op haar gezicht. Na het eten deed ze de borden in de vaatwasser. De komende weken moesten ze maar beneden op de bank slapen aangezien Jayson niet te veel trappen mocht lopen. Hij mocht wel naar boven voor te douche. Het normale wassen moest hij beneden doen. Nikita ging op de bank zitten naast Jayson en ging tegen hem aan zitten. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en zuchten. ”Wil je het me nooit meer aan doen om bijna niet meer bij te komen. En ik vind het helemaal niets dat je agent bent. Dan kan dit soort dingen misschien wel vaker voorkomen.”

[3872 woordjes vind hem lang genoeg bij deze xD]

Jayson glimlachte naar Nikita."Van niks doen en alleen maar slapen word je ook moe hoor" gniffelde hij. Jayson kon het weten. Vroeger lag hij wel vaker alleen maar op de bank niks te doen. Dan werd hij van zelf wel moe. "... Ja dat ik er bijna niet meer was.. was wel om jou te beschermen. Ik zou het zo weer hebben gedaan, want ik zal je met mijn leven beschermen" grijnsde Jayson. "De dokters moeten niet zo lullen jho" gromde Jayson. "Ik ben sterk. Zelfs een leeuwen bijt zal ik nog overleven omdat ik het moet overleven voor jou" glimlachte hij en gaf een kusje op haar voorhoofd. "En wel lief van je dat je bij me bleef. Ik heb zo raar gedroomd.. Ik droomde over een oude vriend .. Die is overleden.. Voor zo ver ik weet in iedergeval. Maar ik zag hem wel.." zei Jayson en keek vaag terug naar de beelden die hij zich nog herinnerde. "Lief van je vader, dat hij je niet liet werken bedoel ik dan.. Is wel zo fatsoenlijk..". Jayson keek naar Nikita. Nikita ging even weg om te zorgen voor het avond eten. Ze zei toen ze de borden aan gaf dat ze hem dit keer niet zou voederen. Hij grijnsde. "ik weet dat ik het zelf kan" grijnsde hij. Jayson at hapje voor hapje zijn warme eten naar binnen en had al vrij snel zijn bord leeg. Van de hele dag slapen werd je best wel moe.. Nikita kwam tegen hem aanzitten en legde haar hoofd tegen zijn schouder aan en zuchten. "Wil je het me nooit meer aan doen om bijna niet meer bij te komen? En ik vind het helemaal niets dat je agent bent.. Dan kan dit soort dingen misschien wel vaker voorkomen" zei ze zachtjes tegen hem. Jayson glimlachte. "Ik heb meestal mijn vest aan he, die hoort mij te helpen tegen Bullits. Het punt is alleen dat ik hem niet mee mag nemen naar huis officieël Dus ja.. Het is wel even wennen voor ons beide dat ik af en toe in gevaar kom. Maar dit is een baan waar ik voor wil leven.." zei hij zachtjes en keek naar Nikita. "het spijt me .. Ik vind dit gewoon een leuke baan.. En ik zal echt wel uit kijken" grijnsde hij. Een lichtelijke pijnscheut ging door zijn borst en kromp iets in 1. "Oeps.." mompelde hij en voelde zich duizelig worden.

" Maar zo vest niet helpt als je in je hoofd had geschoten of ergens anders. Dan kan je als nog dood gaan." Ze vond het echt zo niets dat hij agent was. Hij bracht zijn eigen leven in gevaar en als zoo gek misschien wel wraak zou willen nemen kon die hem volgen en dan was zij misschien wel in gevaar. Ze wist dan wel dat Jayson haar met zijn leven letterlijk zou beschermen. Maar dat zou hij niet altijd kunnen doen. Het was zijn keuze en daar kon ze niets aan veranderen. Even schrok ze toen hij in elkaar kromp. Gelijk keek ze bezorgd naar hem. "Gaat het?" Ze merkte dat er iets aan de hand was. Hij zei dat het wel ging maar ze geloofde er niets van. "Jay lieg alsjeblieft niet tegen me. Op het moment kan ik niet veel hebben sinds dat je vader me bedreigd heeft." Gelukkig was hij nu wel redelijk eerlijk en gaf toen dat hij een pijnscheut had in zijn borst had gehad. Nikita stond op en liep naar de keuken waar ze een glas water en een pijnstiller haalde. Van de dokter had ze een doosje met pijnstillers gekregen met instructies. Hij mocht vier keer per dag èèn pilletje. Het was een sterk middel vandaar dat hij er maar èèn per keer mocht. Ze liep terug en gaf het pilletje en daarna het glas aan Jayson. " Is je pijnstiller." Hij keek met een vies gezicht naar het pilletje. "Het is of vier keer per dag een klein pilletje of de hele tijd met pijn lopen." Ze voelde zich nu net zijn moeder maar ja het was het èèn of het ander. Wilde hij met pijn lopen dan moest hij het zelf weten maar dan mocht hij niet zielig gaan doen. Waarschijnlijk zou hij dat niet doen. Ze keek naar hem en zag dat hij het pilletje in nam. Binnen nu en een kwartier zou de pijn nog zou min mogelijk zijn. Nikita pakte het glas aan en zetten die op tafel neer. Jayson ging in zijn hoekje van de bank zitten en Nikita ging even naar boven. Boven pakte ze de kussens en deken van het bed en bracht ze naar beneden. Ook had hun slaap kleding mee genomen. Niet dat ze in heel veel kleren altijd sliepen. Meestal lag ze zelf in haar hipster en een shirtje en Jayson alleen in een shirt. Ze legde alles op de stoel neer en keek naar Jayson. Blijkbaar was hij echt gewoon op want hij sliep namelijk al. Toch maakte ze hem even wakker. "Lieverd ik zou graag bij je komen liggen." Hij keek der echt sloom aan. Gelukkig mocht ze bij hem komen liggen. Toen hij op was gestaan klapte ze de bank uit en legde de kussens en het deken er op. Daarna hielp ze Jayson met zijn shirt uit doen en zijn slaapshirt aan te doen. Heel voorzichtig deed Nikita omdat ze erg bang was dat ze hem pijn deed. Gelukkig had hij nog een half uur geleden zijn pijnstiller gehad dus veel pijn had hij nou ook weer niet. Het duurde wel even voordat ze het voor elkaar hadden maar het lukte wel. Toen ze beide waren omgekleed gingen ze na het tandenpoetsen naar bed. Toen ze eenmaal lagen ging Nikita tegen Jayson aan liggen. "Morgen wil ik eigenlijk even Breezer rijden maar ze staat bij pap. Denk je dat je eventjes een uurtje of twee alleen kan zijn. Hebt natuurlijk wel me mobiel bij me dus je kan bellen als er iets is." Hij dacht dat het wel ging lukken om twee uurtjes alleen te zijn. Gelukkig konden ze geen last meer hebben van Jaysons vader. Aangezien die toch was overleden aan zijn verwondingen.

De afgelopen nacht had Nikita erg lopen draaien in der slaap. Nou ja slaap zo diep had ze nou ook weer niet geslapen. De laatste weken had ze een paar uurtjes per nacht geslapen meer niet. Dat kon je ook eigenlijk wel zien aan haar. Voorzichtig stapte ze van de slaapbank af en ging naar boven. Ze sprong snel onder de douche. Ze trok haar paardenkleren aan en ging daarna naar beneden. Jayson was ondertussen wakker geworden. ”Hee liefje.” Ze gaf hem een kus op zijn mond. Ze liep naar de keuken en zetten de senseo machine aan. maar natuurlijk ook de waterkoker want zij hoefde zelf geen koffie. Ze vond het nog steeds niet lekker ze kon er niets aan doen. Nadat ze een pad in de houder had gedaan drukte ze op het knopje en kwam de koffie. Ondertussen was haar thee water klaar en schonk ze die in een glas. Thee zakje er in en klaar meer was het eigenlijk niet. Ze liep met de kopjes naar de bank en gaf de koffie aan Jayson. Met moeite ging hij recht op zitten. ”Weet je zeker dat ik zo kan gaan rijden?” Als hij pijn had ging ze echt niet gerust weg. Toch verzekerde hij dat ze kon gaan rijden en dat als er iets was hij echt wel zou bellen naar der. Ze keek hem aan hem hij herhaalde het nog een keer. Nadat haar thee op was ging ze naar het huis van haar vader. Toch zat het haar niet lekker dat ze Jayson alleen thuis liet. Eenmaal bij haar vader thuis gekomen haalde ze Breezer uit de wei en begon haar te poetsen en zadelde haar daarna op. Ondertussen was Rancho erg aan het hinniken het arme ventje. Aangezien ze toch met Breezer naar het bos wilde gaan haalde ze Rancho uit de wei en pakte uit der zadelkast een langer touw. Ze klom op Breezer en hield het touw van Rancho in haar hand. De tijd vloog voorbij en voor ze het wist was ze op de terug weg richting het huis van haar vader. Ze hadden nu veel gestapt omdat Rancho mee was. Thuis zetten ze hem in de wei en nam Breezer nog even mee naar de bak. Dan gingen ze maar nog even in de bak crossen. Omdat ze Jayson niet lang wilde alleen laten stopte ze alweer best snel en ging Breezer afzadelen zetten haar in de wei bij Rancho. Ze rende naar binnen riep doei tegen haar vader en dat ze weer naar Jayson ging en stapte op haar fiets. Ze had op haar telefoon via de headset muziek aan staan. Ze dacht aan Jayson wat hij aan het doen was. Al snel was ze bij zijn huis en zetten ze der fiets in de schuur naar Jaysons motor. Ze liep naar binnen en zag dat Jayson niet meer op de bank lag. Toen ze naar de keuken keek viel haar mond haast open. Jayson was bezig met de keuken aan het schoon maken. Nikita liep verder gooide haar tas op de bank. ”Voel jij je wel lekker ofzo. Je bent gewond dan ga je niet schoonmaken.” Nikita keek hem echt een beetje boos aan. Hij wilde haar een kus geven maar ze draaide haar hoofd even weg. ”Nee je krijgt geen kus. Je gaat op de bank liggen neemt je pijnstiller in en dan krijg je misschien een kus.” Ze was echt een beetje boos. Straks konden ze weer naar het ziekenhuis omdat zijn wond open was of iets anders. Gelukkig was hij niet heel koppig en ging naar de bank. ”Als ik hier ben dan maak ik het huis wel schoon. Jij moet alleen maar zorgen dat je beter wordt.” Omdat ze het een beetje zielig vond gaf ze hem toch een kus. ”Het is dat ik echt veel van je hou. Anders kon ik je echt iets aan doen.” Ze pakte uit de keuken een glas water en uit het doosje een pilletje. Ze gaf het aan Jayson en ging naast hem op de bank zitten.

Jayson keek even met een pruillipje naar Nikita. "Moet je echt weg morgen?" vroeg hij heel zielig maar glimlachte daarna wel weer naarh aar. "Tuurlijk kan ik wel een uurtje zonder je. Ik ga je wel heel erg missen hoor, maar ik red me echt wel" grijnsde hij. Jayson ging liggen en na echt 5 tellen waren zijn ogen dicht en voelde hij zich zelf zwaar worden. Nikita maakte hem even later wakker en vroeg of ze er bij mocht liggen. Jay keek haar even vaag aan rekte zich uit en stond toen langzaam en sloom op. Nikita maakte het slaapbed klaar en jayson ging onder de dekens liggen. Nikita kroop tegen hem aan en al gauw lagen de twee tortelduifjes te slapen.
De volgende morgen moest Nikita al weer vroeg op. Ze kwam wat slaperig omhoog en ging stilletjes naar boven. Jayson grijnsde even. Ze had waarschijnlijk verwacht dat hij nog sliep. Hoe kon hij nou slapen naast zo;n mooi meisje? Nikita kwam naar beneden en gaf hem een kusje. Ze liep naar de keuken en maakte koffie voor hem en thee voor haar. Ze kwam met de kopjes terug en gaf de koffie aan hem. "Nog steeds niet lekker?" vroeg hij en grijnsde naar haar. Ze schudde haar hoofd. Ze verliet binnen een half uur het huis. Jayson ging op de bank liggen en zette de tv aan. Binnen no time was hij al weer in gedommelt. Het was veelste vroeg. Maar rond een uur of 10 werd hij wakker van een pijnscheut in zijn borst. Jayson stond kreunend op en liep naar de keuken. Hij pakte wat water en slikte zijn pijnstiller door en gruwelde even. "Blah" murmelde hij. Jayson keek even om zich heen. Het was een rotzooi bedacht hij zich. Na een kwartier voelde hij zich fit genoeg om de keuken schoon te maken. Hij maakte een sopje en begon rustig met de kastjes schoon te boenen. Nikita kwam eerder terug dan verwacht en keek hem kwaad aan. "Voel jij je wel lekker? Je bent gewond dan je niet schoonmaken!" zei ze kwaad. Jayson zette een pruillipje op. "Ja maar.. Ik kan toch niet de hele dag op de bank liggen.." zei hij zielig. Nikita wees hem de bank. Mopperend ging hij weer op de bank liggen. Hij kreeg nog een pijnstiller. Jayson nam er weer 1 in en keek doelloos naar het nieuws. Alweer kwam hij samen met zijn vader in beeld. Rollend over de duinen naar beneden. Schoten die je hoorde aan de andere kant van de duinen. "Wat zou er echt zijn gebeurd? Wat is de verhouding tussen Jaysons Mckently zijn vader en hem? Wat voor man was de vader van Jayson? Straks meer in RTL4 nieuws van 8.00 uur" zei de commentator op de tv. Jayson kuchte even. "Niemand die weet wat over mij of mijn vader.. Dus hoe kunnen ze die stomme vragen beantwoorden?" vroeg hij mopperend. Nikita keek hem glimlachend aan en gaf een aai over zijn bol. Jayson glimlachte terug en trok Nikita tegen zich aan en sloeg zijn armen om haar heen. "Ik hou zo veel van je" glimlachte hij en gaf haar een kus op haar lippen. Jayson bedacht zich ineens dat de dokter had gebeld. "Ow de dokter had nog gebeld. Ik moet volgende week dinsdag terug voor controle. En ik moet veel bewegen van de dokter.. Duuus ik dacht misschien zouden we naar de koopavond kunnen gaan in het dorpje ?" zei hij en keek haar hoopvol aan. Nikita bezwijkte onder zijn grote puppy ogen dus stond op. Maar Jayson moest wel zijn krukken mee nemen. Jayson rolde met zijn ogen en stond op. Beter dan de hele dag op de bank liggen niksen. Nikita ging wat nieuwe kleding voor Jayson halen en kleedde hem om. Met veel moeite stonden ze dan uiteindelijk in het dorpje. Nikita keek haar ogen uit. Het was prachtig. Allemaal lichtjes in de avond schemering overal lampionnetjes. "Ik dacht wel dat je het mooi zou vinden" glimlachte Jayson. Samen liepen ze over de markt en gingen winkel in en winkel uit. Jayson liet Nikita dingentjes zoeken dat ze leuk vond en nam het voor haar mee als ze stiekum niet keek. Hij vroeg of ze dan thuis konden worden afgeleverd en iedereen wilde dat wel voor hem doen vanwege de heldhaftige vent die voor hen stond. Jayson had toen met zijn ogen staan draaien toen die vrouwen bijna voor hem bezweken maar ag wat je wil je nog meer als je je leven wilt geven voor je vriendin? Jayson kocht voor Nikita voor de gein het lingeri setje dat ze voor de grap uitkoos en erg uitdagend vond. Jayson had niet verwacht dat ze dat soort dingen leuk vond. Maar goed. Na ongeveer 4 uur te hebben gewandeld en de sterren boven hun hoofd schitterde liepen Nikita en Jayson hand in hand terug naar huis. Nikita had genoten van de avond, maar ze moesten maar naar huis gaan vanwege de pijn in Jayson' borst. Jayson glimlachte. "Ja, beter van wel al gaan we nu naar huis .. voordat ik helemaal niet meer kan lopen" grijnsde hij. Nikita gaf hem een zoen. Toen ze thuis waren stonden er allemaal cadeautjes bij de openhaard. "Zo.. Sinterklaas is erg vroeg dit jaar" grijnsde Jayson. Nikita keek er met grote ogen naar. Ze vroeg zich af wie dit er allemaal neer had gelegd. Nikita liep er heen en bekeek de namen op de cadeautjes. Hun namen stonden er op. Nikita trok een wenkbrauw op. "Is het niet heel erg vroeg voor sinterklaas? Het is pas begin oktober.." zei ze zachtjes. "Nou misschien was Zwarte piet Dronken" gniffelde Jayson. "Heb jij dit gedaan? Maar.. Hoe?" vroeg Nikita en keek hem vragend aan. "Maakt niet uit hoe, maak nou maar open" grijnsde hij. Jayson liep naar de keuken en maakte warme chocolade melk en liep met twee bekers naar de woonkamer en ging zitten op de bank. Nikita was al druk bezig met haar cadeautjes uit pakken.

Nikita hoorde net als Jayson de tv het hebben over het gedoe met zijn vader. Ze keek even er naar maar keek al snel weg. Die beelden vond ze echt maar niets. Blijkbaar vond Jayson het ook een beetje onzin aan zijn reactie te horen. Ze gaf hem aan aai. ”Ik weet alleen maar dat jij gelukkig nog leeft en dat ik van je hou.” Voor ze nog maar iets kon doen werd ze door hem bij zich getrokken. Zijn armen zaten stevig om der heen alsof ze niet weg mocht van hem. Toen hij begon over de dokter keek ze hem aan. Blijkbaar mocht hij weer bewegen en wilde gelijk naar het dorp lopen voor de koopavond. Ze keek hem aan en zag zijn ogen waardoor ze om ging.”Als de dokter het zei dat je moest bewegen vind ik het best. Maar je gaat op krukken mee. En ik ga kijken of ik vrij kan krijgen volgende week dinsdag aan me vader want ik wil wel mee.” Ze liep even naar boven en kwam terug met schone kleren voor Jayson. Met veel gedoe lukte het om Jayson om te kleden. Langzaam gingen ze richting het dorpje. Haar mond viel een beetje open het was echt mooi in het dorpje met alle lampionnen. Ze keek naar Jayson die zei dat hij het wel verwacht had dat ze het mooi vond. Eerst liepen ze door de markt en gingen toen winkel in winkel uit. Nikita zag veel dingen die ze mooi vond maar hoefde het niet perse gelijk te hebben. Elke keer bleef Jayson een beetje achter maar dat was dacht Nikita vanwege zijn wond. In de lingerie winkel zag ze een erg leuk maar uitdagend setje hangen. Misschien ooit ging ze die kopen als ze er weer was. Nu had ze ook eigenlijk geen geld bij zich omdat ze gewoon lekker wilde lopen. Een lange tijd liepen ze maar Nikita vond het nu wel genoeg geweest voor Jayson. ”We gaan maar naar huis. Heb geen zin om je te tillen.” Onschuldig keek ze hem aan vanwege der opmerking. Eenmaal thuis viel der mond open. Ze hoorde Jayson zeggen dat sinterklaas erg vroeg was dit jaar. Ze liep er heen en zag dat hun namen er op stonden. "Is het niet heel erg vroeg voor sinterklaas? Het is pas begin oktober.." zei ze zachtjes. "Nou misschien was Zwarte piet Dronken" gniffelde Jayson. "Heb jij dit gedaan? Maar.. Hoe?" vroeg ze aan hem. Hij zei dat het niets uitmaakte en dat ze gewoon moest open maken. Nikita ging voor de openhaard zitten die op één of andere manier ook aan was gemaakt. Ze pakte het eerste cadeautje uit en haar mond viel open. Dit had ze net nog in de winkel leuk gevonden. Ze keek Jayson aan toen hij met chocolademelk kwam. ”Jij bent ook wel gek ook he.” Ze kreeg te horen dat hij inderdaad gek was maar vooral op haar. Het volgende cadeautje die ze uitpakte was het lingerie setje. ”Denk maar niet dat jij die een keertje als ik het aan heb te krijgen ziet.” zei ze plagend tegen hem. Natuurlijk mocht hij het wel aan zien waarom zouden ze anders een stelletje zijn. Ze stond op en ging naast hem zitten met de beker in haar handen. Heerlijk was het warme chocolademelk. Gelukkig vond ze dat lekker anders was het altijd alleen maar thee. Ze gaf hem een zoen voor dat ze een slok nam. ”Het is veelste gek maar toch bedankt. Heb alleen niets voor jou.” Ze voelde zich een beetje schuldig omdat ze niets had. Gelukkig vond hij het niet erg.

Jayson grijnsde naar Nikita. " Te vroeg voor sinterklaas is het nooit" grijnsde hij. Hij ging naast haar zitten en aaide haar over haar haren heen. " Het maakt niet uit dat je geen cadeautjes hebt voor mij. Dat vergeef ik je klakeloos" grijnsde hij. Hij gaf Nikita een zoen. Toen Nikita het lingeri setje zacht moest ze lachen. " Ja ik luister wel naar de dingen die je leuk vind" lachtte hij. " Hoe ik het heb gedaan is niet belangrijk" zei Jayson trots op zich zelf. Hij gaf Nikita een knuffel. Hij keek op de klok. het was ongeveer 10 uur savonds. Om 11 uur savonds was alles uit gepakt gestalt ergens en de rotzooi opgeruimd. Nikita lag tegen Jayson aan op de opengeklapte bank. Het was een mooie avond geweest. Jayson voelde zich moe. Het was een lange dag geweest.
Volgende week
Jayson kwam het ziekenhuis uit. Hij grijnsde. Hij was genezen van alles, en dat was een goed teken. Hij racette naar huis met zijn Motor en kwam daar Nikita tegen die bezig was Breezer te verzorgen. Hij besloop haar van achteren en knuffelde haar. Ze gaf een vreugde gil toen ze zijn armen om haar middel voelde en met haar rond draaiden. " GEK!!" riep ze grijnzend uit. " Het spijt me, kan je het me vergeven dt ik je liet schrikken schoonheid?" vroeg hij en keek haar met de puppy ogen van vroeger aan. " Ik neem aan dat je genezen bent" glimlachte ze en keek hem smeulend aan. Jayson grijnsde en gaf haar een hele lange zoen. Ineens wist Jayson dat dit het moment was. Nu was het moment om iets te doen wat hij niet van zich zelf had verwacht. Hij tilde Nikita mee naar binnen en legde haar daar teder op de bank en ging boven op haar liggen en kuste haar teder op plekjes waarvan ze zachtjes moest lachen om dat het kietelde. Ze zouden wachten dat had ze gevraagd. Maar hij hoopte dat ze er klaar voor was nu. Jayson trok haar t-shirt langzaam uit en gaf haar kusjes op haar buik. Hij had het huis afgesloten de gordijnen dicht gedaan, dus niemand kon het huis binnen dringen.
Die middag was anders dan normaal. Ze hadden hunzelf in een passionele verstrengeling gewurmt en lagen nu teder in elkaars armen uit te hijgen van een paar minuten geleden. Jayson gaf Nikita een kusje op haar voorhoofd. "Ik hou van jou" zei hij hijgend.

Net toen Nikita op Breezer aan het rijden was kwam Jayson zeggen dat hij naar het ziekenhuis ging voor controle. Ze had graag mee gewild maar Breezer had nou eenmaal beweging nodig. Omdat ze sinds dat Jayson weer thuis was van het ziekenhuis had ze Breezer in zijn stallen zijn. Was veel makkelijker hoefde ze niet elke keer heen en weer. Gelukkig vond haar vader het niet erg dat ze Breezer voorlopig bij Jayson wilde hebben. Na het rijden nam ze Breezer mee naar haar stal. Ze zadelde haar af en deed nog even een borstel over haar heen halen. Net toen ze een borstel over Breezer haalde werd ze van achter gegrepen waardoor ze zich dood schrok. Toen ze naar de handen keek die om haar middel zaten herkende ze Jaysons handen. "GEK!!!" Ondanks dat ze geschrokken was zat er wel een grijns op haar gezicht. Op het gezicht van Jayson zag ze een grote glimlach. "Ik neem aan dat je genezen bent? Je hebt namelijk een te grote glimlach op je gezicht." Ze kreeg een lange zoen waar in ze gewoon mee ging. Ze hield echt van hem en was van plan om hem nooit meer te laten gaan. Op één of andere manier voelde ze zich ineens veel meer tot hem toe getrokken. Voor ze het wist tilde hij der op en nam der mee naar binnen waar hij der op de bank legde. Nou ja bank hij was nog uitgeklapt omdat ze vanmorgen geen zin had om het in te klappen. Toen hij der had neer gelegd ging hij op der liggen. Ze kreeg overal kusje op plekken waardoor ze altijd moest giechelen. Hij deed de tshirtje uit en kuste der op der buik. Ergens voelde ze dat ze er nu echt klaar voor was. Ze trok ineens bij Jayson gewoon zijn shirt uit en zoende hem ook. Deze middag was apart maar gewoon fijn. Ze lag in zijn armen nog wat te hijgen. Gelukkig had zei er niet alleen last van want ze hoorde Jayson ook nog licht hijgen. Ze kreeg van hem een kus op der voorhoofd en hoorde de woorden dat hij van der hield. "Ik ook van jou." zei ze zacht. Ze pakte zijn hand en gaf er even een kus op. Ineens dacht ze aan de vader. Die zou het niet verwachten dat zijn dochter zoiets zou doen. Maar het was toch echt gebeurt en ze had er zo geen spijt van.

Jayson grijnst naar Nikita. "En hoe ga je het aan je vader vertellen ? Of ga je dat soort dingen niet met je vader bespreken?" gniffelde Jayson en stond op om zijn weg gewerpte kleding stukken uit de kamer te vissen en trekt ze onhandig aan. Nikita giechelde om het feit dat hij bijna omviel omdat hij zijn onderbroek niet goed aan kreeg. Nikita bleef nog even onder de dekens liggen ze lag wel lekker. Het was ongeveer 4 uur s'middags dus ze zouden zometeen nog eventjes een ritje kunnen maken met de paarden, maar dat zou Jayson straks nog wel even beslissen. Eindelijk had hij dan al zijn kleding aan ging de deur bel. "Verwacht jij mensen?" vroeg Jayson en keek haar vragend aan. Ze schudde van nee, en keek even geschrokken naar al de kleding die over de grond lagen verspreid. Jayson liep naar de voordeur en deed hem open. "Hallo, bent u Jayson Mckently?" vroeg een vrouw en glimlachte naar hem. "Ja, dat ben ik" glimlachte Jayson terug. "Dan kom ik u verblijden met een waardecheck van maar liefst een miljoen" glimlachte de mevrouw. Jayson's ogen werden groot. "Een.. wat?.." vroeg hij ongelovig. "Des tijds heb je mee gedaan met de postcode loterij, en daar heb je een miljoen van gewonen" glimlachte de vrouw en gaf Jayson de cheque aan. Jayson pakte hem wat onhandig vast en grijnsde. "Bedankt" grijnsde hij. Na 3 zoenen wat foto's en een klein gesprekje ging de deur dicht en begon Jayson keihard te juichen. Ook Nikita knuffelde hem plat. Ze had het al gehoord en zich gauw aan gekleed. "WE ZIJN MILJOENAIRRRR!!!!!!" riep Jayson uit van geluk en draaide met Nikita een rondje.
Week verder

Jayson kwam fluitend van zijn werk af en deed de voordeur open. "Ik ben thuis!" riep hij. Geen geluid. "Ow.. Nikita is er nog niet..". Jayson haalde zijn schouders op en ging naar de keuken en ging alvast het eten maken. Na een tijdje ging de deur heel zachtjes open en dicht. Nikita stond er met betraande ogen en keek Jayson verdrietig aan. Jayson draaide zich om en keek geschrokken van zijn gebakken aardappels af toen hij Nikita zag staan. "Jemig.. schrik me dood.." zei hij zachtjes. Toen kreeg hij door dat ze aan het huilen was. "Lieverd.. Wat is er?" vroeg hij en zette gauw zijn spullen neer en liep naar Nikita toe. Hij gaf haar een knuffel waardoor ze harder ging huilen. Jayson nam haar mee naar de bank en ging zitten met haar op zijn schoot. "Wat is er?.. Wil je het me vertellen?.. Heb ik iets verkeerds gedaan?..." vroeg hij en keek haar geschrokken en verward aan. Ze schudde haar hoofd en kon alleen maar huilen. Jayson wreef met zijn hand over haar rug en probeerde haar wat te troosten. "Er is iets heel ergs... En ik weet niet hoe ik het moet zeggen..." zei ze snikkend. Jayson keek haar aan. En ineens viel alles op zijn plek. "Nee.. Je.. Je bent toch niet... Nee Nikita please.. zeg me dat je niet zwanger bent.." zei Jayson zachtjes. Nikita ging nog harder huilen. "Jawel... Ik ben wel zwanger... Al een week... Precies die ene keer... Waarom Jayson?... Ik kan het niet weglaten halen... Ik wil het niet.. Dat is moorden... " zei ze snikkend en legde haar hoofd op zijn schouder neer. Jayson was geschockt.. Wat nu? Zijn hele leven ging naar de knoppen zo.. Hij kan geen baby opvoeden.. Dat kan niet. Nikita ging naast hem zitten en hij stond op en ging ijsberen. "Hoe weet je dit?" vroeg hij na een tijdje. "Ik werd maar niet ongesteld.. dus ik ben een test gaan halen... en die heb ik thuis uit gevoerd... En.. Die bleek positief te zijn.." zei ze zachtjes. Jayson zuchtte even en ging toen naast haar zitten. "Ik uhm.. Dit word heel erg moeilijk voor ons beide.. Maar ik wil dat je weet dat ik nog steeds van je hou en niet bij je weg ga ..Is dat duidelijk?.." zei Jayson en pakte haar gezicht in zijn handen en keek haar recht in de ogen aan. Ze knikte en knuffelde hem en huilde alleen maar. Jayson trooste haar weer en vroeg zich af waarom hem dit moest overkomen..

Nikita schoot in de slag toen Jayson zei hoe ze het haar vader ging vertellen. ”Nou zijn kennende kan ik het beter niet vertellen. Aangezien me vader soms nog denk dat ik vier jaar oud ben.” Ze keek naar Jayson die ondertussen zijn kleren aan het zoeken was en een poging doen tot ze weer aan te trekken. Alleen lukte het niet zo goed want hij viel bijna om. Nikita schoot in de lach. Plotseling ging de deurbel. Ze schrok zich rot. Ze schudden nee toen hij vroeg of zij mensen verwachten. Gelijk keek ze in de kamer rond omdat er nog allemaal kleren van haar op de grond lagen. Ze stond op en wikkelde de deken om haar heen. Snel pakte ze al haar kleren en ging achter de deur in een hoekje zich omkleden. Ze luisterde naar wat de vrouw te vertellen had. Hij had gewoon een miljoen gewonnen. Haar mond viel open van verbazing. Toen de vrouw weg was en Jayson de deur dicht had gedaan liep ze naar hem toe en gaf een knuffel. Voor ze het wist was hij een rondje met haar aan het draaien.

Week later

De afgelopen nacht had Nikita even thuis bij haar vader geslapen omdat Jayson een nachtdienst moest draaien. Gisteravond had ze met veel moeite in de winkel een zwangerschapstest gehaald. Aangezien ze niet ongesteld was geworden had ze het maar even stiekem gehaald. Ze hoopte zo dat ze gewoon wat later met haar menstruatie was. Haar vader was op de ranch aan het werk en Belando was boodschappen aan het doen dus kon ze het stiekem doen. Ze las de gebruiksaanwijzing en deed het maar zo als het er op stond. Nu moest ze het vijf minuten laten rusten. Alleen die vijf minuten leken wel uren te duren. Ze deed alles in haar eigen badkamer omdat ze veelste bang was dat haar vader er achter kwam. Rustig zat ze op haar bed alleen maar te wachten. Op haar mobiel had ze een timer gezet. Toen haar telefoon af ging schrok ze zich rot. Voorzichtig pakte ze de test die voor haar op bed lag. Tot haar schrik stond er op dat ze zwanger was. Ze deed haar hand voor der mond. Nee dat kon niet, het mocht gewoon niet. Zeker niet omdat ze het pas één keer hadden gedaan. Één keer en dan gelijk zwanger zijn. Ze liet de test op haar bed vallen en pakte snel der sleutels. Ze rende haar kamer uit en dacht er niet bij na dat de test nog op der bed lag. Met tranen in haar ogen raceden ze op haar fiets naar het huis van Jayson. Ze zetten haar fiets in de schuur en ging voorzichtig en zacht naar binnen. Ze zetten haar tas voorzichtig op de bank. Ineens hoorde ze Jayson zeggen dat hij zich dood schrok. Nu ze Jayson zag begon ze alleen nog maar meer te huilen. Hij liep naar der toe en gaf der een knuffel. Die knuffel zorgde er alleen maar voor dat ze nog harder begon te huilen. Ze werd door hem mee naar de bank genomen en hij trok der op schoot. Gelijk dacht hij dat hij iets verkeerd had gedaan. "Er is iets heel ergs... En ik weet niet hoe ik het moet zeggen..." zei ze snikkend. Al snel had Jayson het een beetje door waar over het ging. O wat wilde ze graag zeggen dat ze niet zwanger was maar ze was het nou eenmaal wel. "Jawel... Ik ben wel zwanger... Al een week... Precies die ene keer... Waarom Jayson?... Ik kan het niet weglaten halen... Ik wil het niet.. Dat is moorden... " zei ze snikkend en legde haar hoofd op zijn schouder neer. Omdat ze het nu best moeilijk vond om bij hem op schoot ging ze naast hem zitten. Net toen ze naast hem zat stond hij op en begon te ijsberen. Ze was bang dat hij alles der kwalijk zou nemen. Na een tijdje beide niets gezegd te hebben vroeg Jayson hoe ze het wist."Ik werd maar niet ongesteld.. dus ik ben een test gaan halen... en die heb ik thuis uit gevoerd... En.. Die bleek positief te zijn.." Ze hoorde hem zuchten gelukkig kwam hij wel naast der zitten. Gelukkig zei hij nu iets waardoor het gevoel weg ging dat hij der kwalijk zou nemen. Hij ging der niet alleen laten en hij hield nog steeds van der. ”Wat moet ik nou Jayson……. Me school, me vader, alles……………” Ze zag het echt niet meer zitten. Hoe kon ze nou zwanger zijn het mocht gewoon niet. Het kon gewoon niet zo zijn. Nog steeds geloofde ze het niet.

Jayson voelde zich zwaar klote. Hoe kon hij dit laten gebeuren.. " Ik weet dat het moeilijk voor je zal zijn .. Dat weet ik maar al te goed.. Maar we kunnen er vrij weinig aan doen. .. Maar je weet zeker dat je het niet weg wilt halen? Ik ga je niet dwingen om dat te doen.. Maar je moet er wel heel goed over na denken.. Want het beinvloed onze levens wel heel erg als je het niet weg laat halen, en jou leven als je het wel laat weg halen.. Misschien Adoptie.. Maar daar ben ik eigenlijk best wel op tegen.." Jayson bleef maar door ratelen tot hij zelf door had dat hij door aan het draaien was. " Sorry.. Zo bedoelde ik dat niet..". De telefoon ging. Jayson gaf een kus op haar voorhoofd en pakte de huistelefoon en nam op. " Met ja...". " ZIJN JULLIE HELEMAAL GEK GEWORDEN?!" schreeuwde Mido door de telefoon. " IK WIL NU DAT NIKITA NAAR HUIS KOMT EN WEL NU, ANDERS KOM IK HAAR HALEN!!". Jayson keek ernstig naar Nikita toe. " Heb je het verteld?" vroeg hij aan haar. Ze schudde bleek haar gezicht. "Nee, tuurlijk heeft ze het niet gezegd! Ik heb dat ding op haar bed gevonden! Nikita je komt nu naar huis! Esmee weet het ook al, en die is ook niet echt blij" gromde Mido kwaad door de telefoon. " Meneer Cremfield.. Ik denk dat het geen goed idee is, om Nikita nu naar u toe te sturen.. Ze blijft vanacht bij mij, en morgen komt ze naar jou toe". " eN DAT BEPAAL JIJ? JE HEBT GEEN RECHT VAN SPREKEN! ALS ZE BINNEN EEN HALF UUR NIET THUIS IS, KOM IK HAAR PERSOONLIJK HALEN EN HOU IK JOU NIET HEEL!!". Jayson trok een wenkbrauw op en drukte de telefoon uit. " Nou zo ver de sympathie van je vader voor mij" grijnsde Jayson half.

Jayson begreep redelijk hoe Nikita zich nu voelde en dat het moeilijk voor der was. Toen hij begon over weg laten halen omdat het hun levens zou beïnvloeden maar ook over dat het haar eigen leven zou beïnvloeden als ze het zou weg laten halen. Adoptie bracht hij naar voren maar gaf toe dat hij daar zelf tegen was. ”Als ik het weg laat halen laat ik eigenlijk een mensje vermoorden. En er is kans dat het misgaat……… En dan kunnen we misschien nooit kinderen meer krijgen omdat ik abortus heb laten plegen.” Ze kreeg een kus op haar voorhoofd voordat hij de telefoon op nam. Nikita schrok zich rot ze kon alles horen wat er door de telefoon geschreeuwd werd. Het was haar vader die echt woedend was. Ze moest onmiddellijk naar huis komen anders kwam hij der halen. Gelijk vroeg Jayson of ze het hem verteld had. Gelijk schudden ze nee. Ineens schoot haar te binnen dat ze de test op der bed had laten liggen. Dat bevestigde haar vader ook nog eens een keer. Hoe kon ze zo dom zijn geweest om dat ding op der bed te laten liggen. Wat deed haar vader sowieso op haar kamer normaal maakte Belando haar kamer schoon. Wacht wat als hij het had gevonden en aan der vader had gegeven. Daar zag ze hem eigenlijk wel voor aan. Af en toe was het ook zo jaknikker. Jayson vond het geen goed idee om Nikita naar huis te sturen waarschijnlijk omdat haar vader gewoon goed link was. Haar vader was er alleen niet zo van gediend dat Jayson het wel ging bepalen. Nikita schrok der rot om wat haar vader zei dat ze binnen een half uur thuis moest zijn. Okee dat was nog niet het ergste maar het feit dat hij zei dat hij der anders persoonlijk kwam halen en niets heel liet van Jayson wel. Net toen Jayson ophing pakte Nikita haar tas en stond op. ”Ik ga naar huis. Ik wil niet dat me vader jou iets aan doet.” Ze gaf hem een kus op zijn wang en wilde weg lopen. Jayson pakte haar bij der arm. ”Jayson, laat me nou gaan. Als me vader hier is omdat ik nog niet thuis ben doet hij je echt iets aan. Ergens snap ik het goed dat hij nu zo doet. Ik ben het enigste wat hij nog heeft. Net als voor ons is het voor hem een schok.” Ze gaf hem nog een zoen en pakte haar fiets en ging naar huis. Eenmaal voor de poort van het huis zuchten ze diep voordat ze aanbelde. Belando deed de poort open en Nikita liep naar binnen. Ze zetten haar fiets in de garage en ging het huis in. Ze wilde gelijk naar boven lopen maar dat viel even tegen. Haar vader zat op de trap te wachten op haar. Ze durfde hem niet aan te kijken of iets tegen hem te zeggen.

Mido banjerden heen en weer. Dat joch had gewoon de telefoon opgehangen! Hoe belachelijk kon hij wezen? Maakte zijn dochter zwanger, en ze vertelde het niet eens aan hem. Hij weet 100% zeker dat als belando de zwangerschaptest niet had gevonden, dan had hij het niet eens geweten totdat ze dikker werd en maar dikker werd. Zo'n dikke buik zou hij niet kunnen missen aan zo'n mager grietje. Mido ging op de trap zitten toen Nikita binnen kwam. Mido was laaiend. Hij wist niet wat hij moest zeggen maar als hij iets zou zeggen zou het niet iets goeds zijn. "Hoe kun je zo stom zijn nikita? Hoe kun je nou zwanger worden? Ben je je pil vergeten? Geen condoom gebruikt? Wilde hij dat niet? Als hij dat niet wilde is hij de sjaak" gromde Mido. "Of wilde jij dat niet? Dan heb je me iets uit te leggen, of weet je het niet ? Ik zou graag een normaal antwoord willen" zei mido en keek haar strak aan. "De komende dagen wil ik dat je bij Esmée blijft en niet naar Jayson toe gaat. En je hebt niets te jammeren je doet het maar" zei hij kwaad. "Als ik je ook maar dicht in de buurt van hem zie sluit ik je op" bromde hij. Nikita liep schreeuwend naar boven dat hij niet zo moest overdrijven en dat hij beter een steun voor haar kon zijn dat een zeur en dat ze hem haatte. "Nee nu heb ik het gedaan! IK WORD STRAKS OPA ! .. Van misschien een kind die je niet eens wilt" mompelde Mido. Hij zuchte. Hij wist best dat dit vervelend was.. Hij heeft het zelf mee gemaakt.. Hij hoorde boven Nikita rommelen. Die ging waarschijnlijk haar spullen pakken om terug te verhuizen naar Esmée. Mido stond op en liep naar boven. Nikita was op haar bed gaan liggen en snikte in haar kussen. Mido aarzelde even en ging op de rand van haar bedzitten en aaide over haar haren heen. "Het spijt me .. Ik bedoelde het niet zo.." zei ze zachtjes. "Ik ben zelf gewoon heel erg in de war.. ik weet niet wat ik moet doen" snikte ze moeilijk. Mido zuchtte even. "Toen ik je vond, was je 2 jaartjes.. Ik was toen 18.. weetje hoe oud ik dus was toen ik vader werd? Jup.. ik was 16. En het erge is ook nog, dat ik die muts niet eens mocht je moeder.. Ik was dronken en we zijn naar bed gegaan en na 9 maanden drukte ze me jou onder me ogen en zei dat ik je vader was. Ik geloofde haar niet en ben dus verhuist met me ouders omdat ze vonden dat ze een stalker was. Toen ben ik zelf verhuist naar HH, en toen ik dus 18 was, vond ik jou.. Omdat ze jou naar me toe hebben gebracht..". Mido keek zijn dochter aan. "Lieverd .. ik bedoelde het ook niet zo verkeerd.. Ik ben gewoon bang dat je een hele grote fout bent begaan.. Wat ben je van plan? Hou je de baby? Of laat je het weg halen? of laat je het adopteren?"

Nikita kreeg niet eens de kans om langs der vader te lopen. Ze luisterde naar wat haar vader allemaal tegen der zei. Een kans om er langs te komen had ze niet. Het was hoe kun je zo stom zijn Nikita? Hoe kun je nou zwanger worden? Ben je je pil vergeten? Geen condoom gebruikt? Wilde hij dat niet? Als hij dat niet wilde is hij de sjaak. Of wilde jij dat niet? Dan heb je me iets uit te leggen, of weet je het niet ? Ik zou graag een normaal antwoord willen Nikita zuchten diep. Heel even keek ze op en zag dat haar vader der strak aan keek. ”Je weet goed hoe iemand zwanger wordt. Jij hebt mama ook zwanger gemaakt. En nee ik was me pil niet vergeten. Ik had alleen de laatste paar dagen toen overgegeven.” Ze had het nog maar net gezegd en haar vader deelde mee dat ze de komende dagen bij Esmée moest gaan wonen en niet in de buurt mocht komen van Jayson want anders sloot hij der op. Het laatste wat hij zei kwam hard aan bij Nikita. Ook al zat haar vader nog op de trap ze ging langs hem heen en rende naar haar kamer. ”OVERDRIJF TOCH NIET ZO!! JE KAN BETER EEN STEUN VOOR ME ZIJN DAN ER OVER TE ZEUREN! ALS JE GEEN STEUN KAN ZIJN DAN HAAT IK JE!” Nikita gooide de deur van haar kamer dicht en had tranen in haar ogen. Ze was boos. Vooral boos op zichzelf. Terwijl hij nou in plaats van een preek geven gewoon rustig was gaan praten maar nee dat kon niet. Ze pakte een weekend tas en begon met spullen er in te doen. Eigenlijk wilde ze helemaal niet naar Esmée toe meden doordat Breezer en Rancho hier stonden en niet bij Esmée. Even kon ze het niet meer aan en liet ze zich huilens op der bed vallen. Een paar tellen later hoorde ze der deur open gaan en iemand naar binnen lopen. Ze voelde dat er iemand op haar bed kwam zitten en ook een hand over der haren. "Het spijt me .. Ik bedoelde het niet zo.."zei ze zachtjes. "Ik ben zelf gewoon heel erg in de war.. ik weet niet wat ik moet doen" snikte ze moeilijk. Ze keek hem met natte huil ogen aan. Ook ging ze overeind zitten en tegen hem aan. Ze luisterde naar hem terwijl hij vertelde dat hij zelfs 16 was toen hij vader werd van haar. En dat het ergste was dat hij niet eens van haar moeder hield. Hij was dronken toen het gebeurde. Nikita en Jayson waren dat in elk geval niet ze wisten heel goed wat ze deden die middag. ”Dus je had me liever niet gehad?” Het deed haar even pijn het verhaal van haar vader aangezien hij niet wilde geloven dat hij haar vader was. Het spookte echt door haar hoofd ook toen haar vader begon over. Dat hij bang was dat ze een hele grote fout was begaan.. Wat ze van plan was? Of ze de baby hield? Of ze het liet weg halen? of het liet adopteren? ”Denk je nou echt dat ik express zwanger ben geraakt. Nou nee ik wil het niet eens. Maar weg laten halen is vermoorden, adopteren dan gaan ineens wild vreemde mensen met mijn kindje er vandoor die zijn of haar echte ouders nooit zou kennen. En ik ben zelf te jong om een baby op te voeden. Ik weet het gewoon allemaal niet pap.” Ze was echt volledig in de war. ”Stuur me alsjeblieft niet naar Esmée. Ik heb hier Breezer en Rancho staan. En ik vind het vreselijk dat ik altijd maar heen en weer tussen jullie moet. Altijd dat o ga nu maar daar heen of heb nu geen tijd je kan beter daar heen. Ik ben het zat en dan ben ik nu ook nog zwanger terwijl ik dat helemaal niet wil.” Ze vond het echt erg toen haar vader en Esmée uit elkaar gingen. Ze was toen nog maar zes jaar of zo en ze had nu al bijna twaalf jaar dat ze altijd heen en weer moest alleen de laatste tijd was ze meer bij Jayson dan bij haar vader of Esmée. Dat deed ze vooral omdat ze dan niet meer heen en weer hoefde. Maar nu kon het niet omdat haar vader niet wilde dat ze nog bij Jayson in de buurt kwam.

Mido keek even naar zijn dochter. "Ben je gek? Tuurlijk wilde ik je wel.. Ik wist het alleen niet.. En ik wist zeker dat ze niet zwanger was van mij.. totdat er een DNA test werd gedaan en je ineens voor me deur stond.. Ik vond dat heel erg dat ik je niet heb zien opgroeien.. En nu je zolang bij me bent enzoveel heb door moeten maken de scheiding tussen mij en Esmée liep ookal niet soepel voor jou.. En dat is allemaal mijn schuld geweest.. En dat doet mijn nu nog steeds pijn. Ik wilde je alleen behoede voor een stomme fout die ik ooit heb begaan.. Ik weet best dat dit een stom ongelukje was.. maar kan je dan niet inzien dat ik gewoon bezorgd boos verdrietig ongerust etc. ben... Ik weet ook niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan lieverd.. Echt niet.." zei mido met een gekwetste stem en wreef over de bol van Nikita. Ze smeekte of ze hier mocht blijven. "Ik denk dat dat wel okey is.. ga maar naar waar je het liefste wil zijn .. Ik wil alleen Jayson voor lopig niet zien.. ik moet eerst even zelf alles op een rijtje hebben goed..?" zei mido zachtjes en keek zijn dochter behoedzaam aan. "Ik wil je helpen .. zo ver als mijn vermogens dat doen .. goed?".

Nikita luisterde naar haar vader terwijl die vertelde dat hij haar wel wilde hebben. ”Tuurlijk snap ik dat je bezorgd, boos en verdrietig ben. Maar ik kan nu beter steun gebruiken van me vader dan preken en boosheid.” Mido wreef over haar hoofd heen. Gelukkig mocht ze van haar vader gewoon bij hem blijven. Misschien werkte het toch dat ze zei dat ze niet altijd heen en weer wilde. Ook begreep ze dat hij Jayson voorlopig niet wilde zien. ”Ik mag toch wel naar Jayson? Voor hem is het ook moeilijk.” Gelukkig mocht ze wel naar hem toe maar mocht voorlopig niet meer bij hem slapen en moest ze dus op tijd thuis zijn. Nikita zuchten even. Het was moeilijk voor haar maar ze zou luisteren omdat ze geen zin in meer gezeur had. Uiteindelijk zei hij dat hij der ging helpen zo ver het in zijn vermogen lag. Nikita knikte zachtjes met haar hoofd. Voor nu stond ze op en ging naar haar badkamer waar ze zich omkleden en alles. Toen alles was gebeurt liep ze haar kamer weer in en ging naar bed.


*Negen maandjes later*
Nikita stond al vroeg op aangezien ze naar Jaysons huis moest omdat Breezer en Rancho bij hem stonden. Ze kleden zich aan en zag in de spiegel haar dikke baby buik. Ze zuchten diep nog even en de baby zou er zijn. Iedereen probeerde zich er mee te bemoeien. Okee dat Jayson en Mido er mee bemoeide was logisch. Jayson was de vader van de baby en Mido was haar vader en steunde haar de afgelopen tijd goed. Ze over de gang en kwam bij het kamertje die haar vader voor de kleine had in gericht. Maar nog steeds wist ze niet wat ze wilde. Of ze het kindje wilde houden of wilde weg geven aan adoptie. Maar als ze dat deed gingen wild vreemde mensen voor haar kindje zorgen. Ze pakte haar fiets toen ze buiten was en ging naar het huis. Op het moment dat ze daar aan kwam voelde ze iets raars in haar buik. Een pijnlijke steek die maar heel even duurde. Nikita dacht dat het niets was en ging gewoon naar Breezer en Rancho. Net toen ze Breezer uit de stal had gepakt kreeg ze weer een pijnlijke steek. Deze keer was hij nog pijnlijker. Snel pakte ze haar mobiel en belde naar Jayson. Hij nam alleen niet op waardoor Nikita haar vader ging bellen. Ook die nam niet op. Waarschijnlijk waren ze beide druk met en op hun werk. Net nu ze hun nodig had namen ze beide hun mobiel niet op. Omdat er nog een steek kwam belde Nikita naar het ziekenhuis. Gelukkig nam daar wel niemand op. Toen ze vertelde hoe en wat werd er gelijk gezegd dat ze haar kwamen ophalen. Nikita begreep er echt geen reet meer van. Wat was er aan de hand met haar. Voordat ze er erg in had was de ambulance er. Ze moest gelijk gaan zitten van hun en ze kreeg een infuus in der hand. ”W w wat is er aan de hand met me?” Toen ze hoorde dat ze weeën had schrok ze zich rot. Licht raakte ze in paniek. Net op het moment dat het infuus in der hand zat ging der mobiel af. Met een trillende hand pakte ze haar mobiel. Het was Jayson die belde. Nikita nam op. ”H h hee, ehum ik wordt opgehaald door een ambulance. Het schijnt dat ik weeën heb.”

Jayson en Nikita waren er negen maanden geleden achter gekomen dat Nikita zwanger was. Dit was natuurlijk een vreselijke schok voor beide. Ookal leek Jayson het wel leuk om een baby te krijgen, Nikita wist nog helemaal niets zeker. Dat maakte het voor Jayson natuurlijk ook niet handig. Jayson ging al vroeg op en ging naar zijn werk. Mensen begroette hem zoals gewoonlijk, een gewone normale werk dag zoals gewoonlijk. Jayson werd opgebiebt met de mededeling dat er een overval was in een bank. Met gierende motor banden reedt hij er vandoor richting de overval. "Hand up!" schreeuwde hij. De overvallers lieten hun spullen automatisch vallen en de andere agenten vielen aan. Jayson voelde zijn mobiel wel afgaan maar hij moest eerst dit afhandelen. Toen Jayson grijnzend terug naar de politie zaak reed en daar van iedereen klopjes op zijn schouders kreeg van "goed gedaan"en "Geweldig man!" keek hij op zijn display van zijn mobiel. Nikita 3 oproepen gemist. Hm.. Jayson belde terug. "Heey lieverd wat is er?" vroeg Jayson met een grote grijns op zijn gezicht "Hh hee ehum ik wordt opgehaald door een ambulance Het schijnt dat ik weeën heb.." werd er door de telefoon gezegd. Jayson werd lijk bleek. "Ik kom er zo snel mogelijk aan!" zei hij en rende de deur uit. Politie agenten riepen hem na, maar Jayson was al weg op zijn motor. Dit was belangrijker dan uitleggen wat er aan de hand was. Jayson reed gauw naar het ziekenhuis waar Nikita naar toe werd gebracht. Doktoren waren allemaal heen en weer aan het rennen voor Nikita. "Bent u de man van Nikita?" vroeg er een dokter. Jayson wilde zeggen vriend maar knikte maar. Hij werd mee genomen naar haar toe. "Lieverd ik ben er.." zei hij zachtjes en pakte haar hand vast. Het puffen begon al, en net zoals ze hadden geoefend bij de yoga therapie puften ze samen. Nikita puften redelijk goed volgens de dokter. "En dan mag je nu persen" zei de dokter. Jayson voelde hoe zijn hand werd fijn geknepen door Nikita. Hij kneep zachtjes terug en aaide over haar bol heen en fluisterde in haar oor dat het goed kwam dat ze het goed deed en nog even door moest zetten. Na ongeveer een uur was daar dan zijn dochtertje. "Het is een meisje" glimlachte de zuster naar Jayson. Jayson liep naar het kindje toe en bekeek zijn dochter. "Ow wat is ze mooi.." zei hij zachtjes en keek naar het huilende babytje. Nikita keek de andere kant op. "Wil je het niet zien?" vroeg Jayson. De zuster wikkelde de baby in doeken. De navelstreng was al afgeknipt. Jayson kreeg de baby in zijn handen en hij keek er verwonderd naar. De baby keek hem aan. Het leek alsof er iets in hem omtoverde. De schopjes in de buik van Nikita waren al prachtig om te voelen, het groter worden van de buik was al fantastisch voor hem, de stemmingswisselingen van Nikita waren het allemaal waard geweest vond Jayson toen hij zag hoe mooi en schattig het baby'tje was dat hij in zijn handen hield. Nikita keek nog steeds de andere kant op en praatte wat met haar vader die er in middels ook was. Hij liep naar Jayson toe en bekeek de baby in de armen van Jayson en smolt zelf ook weg zodra zijn ogen de hare vonden. "Hoe noemen jullie haar?" vroeg de zuster en glimlachte zachtjes. "Lucy.. Lucy Alicia Mckenly" glimlachte Jayson. Jayson liep met de baby in zijn armen naar Nikita. "Nikita kijk nou.." zei hij zachtjes. De baby maakte zachtjes een huil geluid.

Nikita raakte een klein beetje in paniek omdat ze alleen was zonder Jayson of haar vader. Het drong langzaam door wat de ambulance mensen zeiden. In de ambulance had Nikita een beetje last van hyperventilatie. Maar de mensen die bij haar zaten kregen haar weer redelijk rustig. Al snel waren ze in het ziekenhuis en werd Nikita naar een verloskamer gebracht. De pijnlijke steken kwamen nu steeds vaker achter elkaar en werden ook steeds pijnlijker. Elke keer kneep Nikita haar ogen dicht. Ze wilde dat het voorbij was. Het moest over zijn. Ze wilde het niet meer. De pijn was gewoon niet te verdragen. Omdat de verloskundige het door had dat Nikita erg veel pijn had gaf ze Nikita een pijnstiller via haar infuus. Net op dat moment kwam Jayson binnen gelopen. Met een beetje wanhopige blik keek ze Jayson aan toen hij der hand pakte. Net op dat moment moest Nikita gaan puffen en daarna persen. Nikita begon te persen maar ondertussen kneep ze ook Jaysons had haast fijn. Op één of andere manier werd Nikita rustiger toen Jayson zacht terug kneep in haar hand en woorden fluisterde bij haar oor. Het leek echt wel een eeuw te duren voordat het eindelijk klaar was. Nikita had ondanks de pijnstiller ontzettend pijn gehad. Nikita had haar hoofd plat op het kussen liggen met haar ogen dicht. Ze hoorde iemand zeggen dat het een meisje was. Net toen het gezegd was liet Jayson haar hand los. Gelijk deed ze haar ogen open om te kijken waar hij heen ging. Ze zag dat hij naar het kind ging waardoor Nikita gelijk weer de andere kant op keek. Jayson vroeg of ze de baby niet wilde zien. Nikita zei niets ze wilde het niet zien. Ze had er verschrikkelijk veel pijn voor moeten leiden. Dus wilde ze het niet zien. Net toen ze het dacht zag ze haar vader binnen komen. Gelijk begon ze te huilen toen ze hem zag. Mido troosten haar gelijk en besteden eerst maar aandacht aan Nikita en daarna zou hij pas aandacht aan het kindje geven. ”I i ik heb zo pijn papa.” fluisterde ze zacht. Mido kon het goed begrijpen. Achter zich hoorde ze Jayson de naam van de baby vertellen aan de zuster. Ergens omdat ze wist dat het meisje was, het hoorde huilen en nu ook nog haar naam hoorde werd ze diep van binnen toch een beetje nieuwsgierig. Net op het moment dat ze nieuwsgierig was geworden. Kwam Jayson naar haar toe met Lucy in zijn armen. Zacht hoorde ze hem zeggen Nikita kijk nou. Nikita gaf een diepe zucht. Ze ging recht met haar hoofd en keek Jayson met vermoeide ogen aan. Ineens werd haar rugdeel van het bed omhoog gedaan. Blijkbaar zat haar vader er achter. Ondertussen kende hij haar maar al te goed en had misschien ook wel door dat ze haar kindje wilde zien. Jayson kwam bij Nikita op het bed zitten. Gelukkig hield hij haar nog wel even vast anders ging het gewoon te snel voor Nikita. Haar ogen gingen vanaf het gezicht van Jayson langzaam naar het kindje wat in zijn armen lag. Het was zo klein en kwetsbaar waardoor het moederinstinct van Nikita ineens werd aangeraakt op één of andere manier. Toen het kleine meisje ook nog ging huilen was Nikita helemaal om en kon ze alleen maar kijken naar haar. Ergens wilde ze haar vast houden maar ook ergens weer niet. Nikita stak haar rechter hand uit naar Lucy en raakte haar even aan. Haar huidje was erg zacht veel zachter dan dat Nikita had verwacht. Ze merkte dat Jayson Lucy aan haar wilde geven. Gelijk schudden Nikita nee. Als ze nu Lucy al vast ging houden was het gewoon te snel voor Nikita. ”Sorry het gaat anders veel te snel.” In haar ogen had ze tranen. Gelukkig begreep Jayson het redelijk en Mido het ook. Het was niet zomaar iets voor Nikita. Dacht ze haar paardjes te gaan verzorgen en alles en dan ineens een paar uur later ben je niet meer zwanger en ben je moeder van een meisje. Ze kreeg te horen van de verloskundige dat zij en Lucy nog een nachtje voor controle in het ziekenhuis moesten blijven. Gelijk keek ze Jayson en Mido met grote ogen aan. Jayson vroeg gelijk of hij kon blijven slapen aan de verpleegster. Ze zei dat het wel kon en dat er zo een bed werd gebracht. Net toen het bed werd gebracht ging de pieper van Jayson af. Ze werd aangekeken en hoorde dat het een code was voor een gewelddadige vechtpartij waar hij echt heen moest. Nikita merkte aan Jayson dat hij niet haar alleen wilde laten. Ineens hoorde ze haar vader zeggen dat hij wel zou blijven zodat Nikita niet alleen was en dat hij zou bellen als er iets was met Nikita of Lucy was. Eigenlijk wilde Jayson echt niet weg maar ging toch omdat hij weer gepiept werd. Voordat hij weg ging kreeg Nikita een kus op der voorhoofd en leegde hij Lucy in het bedje. Nikita vond het wel fijn dat haar vader bleef slapen. Het was sowieso fijn dat één van de twee bleef slapen. Ze zou zich echt geen raad weten als Lucy ineens ging huilen of wat dan ook. Ze wilde eerst nog er aan wennen dat ze een kindje had. Als ze het niet perse hoefde wilde ze gewoon nog niet Lucy vast houden. Misschien dat het morgen anders was maar voor nu was het zo. Langzaam begon Nikita in slaap te vallen. Door alle stress maar ook de inspanning was ze gewoon op geraakt. Net toen ze redelijk weg gezakt was begon Lucy te huilen waar door Nikita wakker schrok. Gelukkig ging haar vader naar zijn kleindochtertje toe. Nikita wilde het nu gewoon zo min mogelijk in haar buurt hebben. De dokter kwam ondertussen even langs om alles bij Nikita te controleren. Over een paar uur zou hij weer langs komen om Nikita slaapmiddel via haar infuus toe te dienen als ze dan nog niet sliep. Nikita zuchten en zetten maar even de tv aan. Op één of andere manier kon ze nu niet meer in slaap komen. Ze keek even naar haar vader die met Lucy in zijn armen zat. Voor ze het door had waren er al een paar uur voorbij was en de dokter weer langs kwam. Eerst twijfelde hij nog of hij wel slaapmiddel zou toe dienen. Toen Mido zei dat de dokter het wel beter kon doen omdat hij zijn dochter goed kende en die nu echt niet meer in slaap kwam. De dokter knikte en ging even weg om het te halen. Nikita was de hele tijd erg stil. Ze wist gewoon niet wat ze moest zeggen of doen. de dokter kwam terug en spoot het middel in het infuus van Nikita. Al snel begonnen haar ogen zwaar te worden en viel ze rustig in slaap. De hele nacht sliep Nikita rustig door.

De volgende morgen werd ze rond zeven uur wakker gemaakt door de dokter voor controle. Nog steeds had Nikita pijn maar gelukkig niet meer zo veel als gister. De dokter overlegde met Mido hoe laat Nikita naar huis mocht en ook wat ze wel en niet mocht doen. Er werd afgesproken dan Nikita en Lucy rond twee uur naar huis mochten. Natuurlijk wel pas als Nikita had gegeten. Net toen de dokter weg was kwam Jayson binnen. Hij zag er niet uit hij had de hele nacht gewerkt en was pas net klaar maar kwam dus gelijk naar het ziekenhuis. ”Hee.” zei ze met een schorre stem tegen hem. Ze kreeg een kus op haar voorhoofd voordat hij naar Lucy ging kijken. ”Ze moet nog drinken. Maar het lukt mij nog niet om te geven.” Natuurlijk vond Jayson het geen probleem om Lucy haar flesje te geven. Hij pakte het flesje van het dienblad af die de zuster net had gebracht en pakte daarna Lucy en ging op het voeteneind van Nikita der bed zitten. Met veel moeite at Nikita haar broodje op. Ze had echt zo geen zin in eten maar ze wilde gewoon graag naar huis toe. Ze keek naar Jayson en Mido die druk aan het overleggen waren. Waar het over ging wist Nikita niet. Als het belangrijk was zou Nikita het vast wel horen. En ja hoor paar tellen later hoorde ze dat Mido haar en Lucy mee naar zijn huis nam. Gelijk keek ze met grote ogen Jayson aan. Hij had een glimlach op zijn gezicht die Nikita niet begreep. Toen ze hoorde dat Jayson ook mee naar het huis ging begreep ze de glimlach wel. Het had een poosje geduurd maar eindelijk mocht Jayson weer in Mido zijn huis komen. Maar goed ook want als Jayson het niet had gemogen had ze net zo lang aan haar vaders hoofd gezeurd net zo lang tot hij toe gaf. en als hij niet had toegeven was ze naar het huis van Jayson gegaan. Misschien wel dan zonder Lucy als ze haar nog niet durfde vast te houden of wat dan ook.

Mido geeuwde even en lag op de bank tv te kijken. Het was laat maar hij had echt geen zin om te gaan slapen. Kerst was bijna aan gebroken en hij voelde zich gewoon echt belabberd. Had niemand om het mee te vieren en hij zag allemaal stelletjes kerst in kopen doen. Wat moest hij nou? Kerst liedjes gaan meestal altijd over de liefde dus hij gaat ook geen kerst nummers schrijven want dat is gewoon echt vreselijk. Mido ging recht op zitten en deed de tv uit. Hier werd hij ook niet vrolijk van. Hij stond op en ging naar bed toe. Lucky rende mee naar boven en sprong op het bed om vervolgens naast mido te gaan liggen. Mido gaf de hond een aai over zijn bol en viel uit eindelijk in een diepe slaap.
De volgende morgen werd Mido wakker door de late wekker. Hij keek op de klok en zag dat het al 10 uur was. Van schrik schoot hij over eind. Lucky was al naar beneden gegaan en Belando was druk bezig in de tuin. Mido rende naar beneden trok zijn broek half slaapdronken aan en rende naar buiten zonder sokken jas schoenen etc. Met blote voeten stond hij in de sneeuw. Van schrik schreeuwde hij het uit en rende terug en deed sokken etc. aan. Hij rende weer naar buiten en rende de stallen in. En ja hoor, Nikita had alles al gedaan. Mido voelde zich schuldig. Een hoog zwangere vrouw zijn werk laten doen. Mido rende naar zijn auto stapte in en reed naar zijn werk. Onderweg stopte hij bij een tankstation en kocht iets lekker voor zijn dochter voor als ze vanavond thuis zou komen.
Die dag ging maar langzaam verder en Mido hoorde zijn mobieltje gewoon weg niet door alle papier werk dat hij nog af moest maken. Ineens werd hij gebelt door een onbekend nummer. Dat herkende hij aan de toon wisseling. Mido nam op en hij kreeg te horen dat zijn dochter in het ziekenhuis lag te bevallen. Mido werd lijk bleek liet alles uit zijn handen vallen en reed met een nood gang naar het ziekenhuis. Eenmaal in het ziekenhuis was het al gebeurd. Het kleine ding was al uit Nikita en Nikita lag huilend en in de war op de brancard. Mido pakte zijn dochters hand vast en kneep er zachtjes in. "Ik ben er lief.. sorry.." zei hij zachtjes. Jayson was zachtjes aan het brabbelen tegen iets kleins en Mido moest het zien. Mido liep naar het kleine ding toe en keek er met grote ogen naar. Hij was opslag verliefd. Het kleine meisje was prachtig en had de naam Lucy Alicia gekregen. Mido keek vol liefde naar het kleine protje in de armen van Jayson. Nikita wilde het absoluut niet zien, maar na een kleine 10 minuten wilde ze het toch zien. Ze wilde het alleen nog niet vast houden.
De dokter wilde Mido even spreken. Mido liet de twee even alleen en liep met de dokter mee. "Cremfield, ik neem aan de vader van Nikita?" vroeg de man. Mido knikte. "Dat klopt" zei hij. "We willen uw dochter nog even ter opservatie in het ziekenhuis houden voor het geval er complicaties optreden". Mido knikte. "Dat is geen probleem". Mido liep terug en vertelde het nieuws. Jayson ging vragen of het okey was of hij kon blijven slapen. Mido bleef dus alleen achter met Lucy in zijn armen en Nikita die er maar raar bij lag. "Je vind het maar niets he..?" zei hij zachtjes tegen zijn dochter en keek haar vol verdriet aan. Ze wist inderdaad niet wat ze er mee aan moest. Jayson kwam terug hij kon blijven slapen. Nadat hij de woorden had uitgesproken werd hij opgepiept en moest hij gelijk weg. Hij wilde eerst niet maar ging uiteindelijk toch maar toen Mido zei dat hij wel zou blijven. Mido legde de baby in haar wiegje en ging op het bed naast Nikita zitten en deed de tv aan. Na dik een half uur. "Ik denk he.. dat er geen leuke zenders zijn op deze tv" zei Mido grappend. Nikita schoot in de slappe lach. "Zou je denken?" vroeg ze hikkend. Lucy bleef gewoon slapen. "Lief, ik snap dat het allemaal nieuw voor je is.. Maar hoe wil je dat straks allemaal gaan doen? Jullie blijven hier hoog uit een nacht of 2, en dan? Waar ga je dan naar toe? Jayson werkt overdag en jij wil de baby amper tot nauwelijks vast houden.." zei hij zachtjes en keek zijn dochter vragend aan.