Melanie vs Nikita

Mido lag in bed en keek naar het plafon. Melanie lag naast hem, maar die lag allang te slapen. Gapend keek hij naar de klok. Het was om precies te zijn half 2.. Zuchtend keek hij weer naar het plafon. Straks zou hij Mel aan zijn dochter laten zien, en dat was echt een prestatie.. Nikita hield echt absoluut niet van nieuwe vrouwen in haar leven als het ging om relaties tussen Mido en Esmée. Toen Esmée een nieuwe vriend kreeg had ze een week bij Mido geslapen onder het moto papa vind dat toch niet erg, maar eigenlijk wilde ze gewoon die nieuwe gozer niet ontmoeten.. Mido vond het maar raar.. Hij was helemaal niet zo vreselijk, en Esmée leek er gelukkig mee. Ook al vond Mido nog steeds dat ze beter af was bij Hem, maar hij was nu dol gelukkig met Melanie. Melanie die rolde zich om en krulde zich op tegen Mido. Mido grijnsde en sloeg zijn armen rond haar heen. Ze was best wel schattig als hij er zo over na dacht.. Nu maar hopen dat zijn dochter dat ook vond. Mido kon de eerste dag nog wel herinneren dat ze met Jayson aan kwam lopen. Veelte oud natuurlijk! Mido kon het niet uitstaan dat zijn dochter en volwassen werd.. En toen kreeg ze ook nog eens een baby! Mido was echt woest.. En nu heeft hij een vriendin.. En straks gingen ze misschien nog wel verder dan vriendin en vriend zijn.. Oke.. Nu ging hij wel erg snel.. Mido hield van Melanie en hij wist eigenlijk 100% zeker dat ze samen zouden blijven tot er een ongeluk plaats vind.. Maar om nu al te kunnen zeggen of ze al gingen trouwen .. en misschien nog wel verder dan dat.. dat wist hij nog niet 100% zeker.. Hij hield echt mega veel van zijn nieuwe vriendin en hij hoopte dat Nikita dat ook in zou zien. 5 over half 2 .. Nog maar 5 minuten voor bij en hij moest nog zo lang. Mido gaapte en legde zijn hoofd weer op het kussen en deed zijn ogen dicht. 10 over half 2.. Mido werd gek hij moest iets te doen hebben anders duurde de tijd zo lang voordat hij in slaap zou vallen. Hij pakte de mp3 van de kast af en deed hem in zijn oren. Kwart over 2. Ow, dat ging al wat beter.. Maar het duurde nog steeds te lang. Mido klom uit bed en ging naar beneden. De trap kraakte echt enorm en Lucky begon te grommen. “Ss! Ik ben het..” zei Mido fluisterend. Lucky kwam kwispelend de trap op gerend en liet mido bijna vallen. Mido duwde Lucky naar beneden en liep zelf naar de keuken toe om een glas met warme melk te gaan maken voor zich zelf. Hij pakte een pannetje en deed die op het vuur. Hij deed het gasfornuis aan en ging opzoek naar melk. Mido gaapte en deed de koelkast open en pakte een pak half volle melk er uit en deed hem weer dicht. Doelloos liep hij terug naar zijn steelpannetje en deed er melk in. Mido hoorde Lucky weer grommen dit keer naar de deur toe. Toen Mido op keek zag hij Belando aan rijden. Die begon vandaag ook vroeg. Die zal wel afvragen waarom Mido nog zo laat op was. Gapend zette hij het vuur uit deed de melk in een beker en deed er een blokje anijs in en ging op de bank zitten. Belando deed de deur heel zacht open en weer dicht maar zag dat er licht branden. “Heer?” vroeg hij zachtjes. “Ja, ik ben beneden..” mompelde Mido. “Wat doet u nog zo laat op?” vroeg hij en liep de woonkamer in zodra hij zijn spullen uit had gedaan en in de kast had gestopt. Mido gaapte. “Ik kan moeilijk slapen Belando.. Ik moet morgen me dochter aan Melanie laten zien.. en Melanie heeft al veel over haar gehoord en mag haar al omdat ze mijn dochter is .. maar je weet hoe Nikita is .. Dat word een ramp! En ze is misschien nu zelf moeder.. en heeft Jayson enzo, maar je weet hoe ze was met Leroy.. Ik heb liever niet weer dat gedoe met hier slapen daar slapen overal slapen behalve ergens bij haar familie.. Alhoewel ze nu regelmatig met haar kind bij Jayson zit.. dus ik weet waar ze is .. maar dan nog! Wat moet ik nou als ze Melanie niet leuk vind? Dan heb ik een probleem..”. Belando glimlachtte. “Heer, maak u daar nu niet zo druk om, ze is volwassen genoeg, en mocht ze Melanie niet mogen.. Ja, ze woont niet meer hier officieeël woont ze nu bij haar vriend Heer, en dat betekend dat ze minder hier zal zijn.. En dan kunt u gewoon doen wat u wilt doen. Daar hoeft u zich echt geen zorgen om te maken” glimlachte hij. “Maar ik ga aan het werk, er is veel te doen in dit huis” grijnsde hij. Belando vertrok uit de kamer en Lucky sprong op de bank. Hij ging liggen en legde zijn grote hoofd op de schoot van Mido. “Heey oude rakker.. Ja, jij weet het ook niet he hoe ze zal gaan reageren.. Dat word echt een lastig geval .. Alweer.. Ik weet echt niet hoe ik het haar moet gaan vertellen, ze weet in principe nog helemaal niets van Melanie af.. En ze heeft pas een baby misschien moet ik het toch maar een beetje uitstellen? Hm, wat vind jij..”. Lucky die kuchte even en viel in slaap. Mido zuchtte. “Aan jou heb ik ook niets..”. Mido dronk zijn warme melk op en zo tikte de paar minuten weer voor bij. Het was inmiddels half 3 geworden. Mido stond op en liep terug naar boven. Daar zat Melanie rechtovereind in bed. Mido liep naar haar toe en gaf haar een knuffel. “Wat is er?” vroeg hij en keek haar verbaasd aan. Ze had een nachtmerrie gehad.. en was bang dat mido was ontvoerd. Mido giechelde even en legde haar weer neer op haar rug en ging naast haar liggen. Hij sloeg zijn warme armen rond haar middel. “Ik ben bij je, en dat zal ik altijd zijn” fluisterde hij zachtjes in haar oor. Ze murmelde nog iets als “Hou van je” maar voordat Mido nog iets terug kon zeggen lag ze al in bed te slapen. Mido wou dat hij ook kon slapen. Kwart voor 3. Het duurde echt veel te lang.. Misschien moest hij maar weer doelloos spelletjes gaan spelen op zijn DS. Hij pakte zijn DS en ging super Mario 64’ spelen. Het werd al gauw later en later Half 4, werd Half 5 Hlaf 5 werd 5 uur. Eindelijk werden de ogen van Mido moe en vielen ze dan toch echt dicht.
-Ochtend-
Mido werd wakker en rekte zich uit. Melanie was al weer verdwenen. Het raam stond open en de gordijnen wapperde heen en weer van de wind die op hun raam stond. Mido klom vermoeid uit bed en deed gauw wat kleding aan. Hij keek op de klok en zag dat het pas 10 uur was. Hij had maar 5 uur geslapen. Hij zag er dan ook echt niet uit. Mido liep naar de badkamer en keek naar zijn spiegelbeeld. “Ik zou zweren dat ik me had geschoren de dag er voor..” mompelde hij en keek nar zijn stoppelbaardje. Mido pakte het scheerschuim en spoot het op zijn gezicht en ging zich zelf scheren. Inmiddels had Melanie door gekregen dat Mido wakker was geworden en was naar boven gekomen. Ze liep stilletjes de bad kamer in en sloeg haar armen om hem heen. “Goedemorgen schoonheid” glimlachte Mido en gaf een kus op haar kruin. “Heb je beetje geslapen?” vroeg hij en deed zijn haar terwijl zij hem stond te knuffelen. Ze knikte en keek hem grijnzend aan. Melanie was altijd vrolijk als ze wakker werd. Mido begreep dat soms echt niet.. Esmée kon soms nog wel eens met de verkeerde been uit bed stappen … Mido vond dat echt de vreselijkste dagen dat hij met haar door had moeten maken.. Hij herinnerde zich nog toen ze die dag daar voor nog dacht dat ze zwanger was.. Ze stond helemaal te schreeuwen.. En de volgende ochtend werd ze ochtendmisselijk.. Het hele bed lag onder en chagrijnig dat ze was! Mido trok even een gezicht. Melanie vroeg wat er was en Mido schudde lachend zijn hoofd. “Niets binnen pretje!” grijnsde hij. Mido deed zijn haar weer zoals gewoonlijk en ging naar de kast op zijn kleding aan te trekken. Voor deze gelegenheid deed hij maar zijn lievelings T-shirt aan en een zwarte spijkerbroek met een vlammende knoop. Die prikte regelmatig in de buik van Mido. Niet dat hij dat erg vond of iets in die richting maar lekker was anders. Zijn zus zei dan altijd dat hij er een nieuwe knoop op moest doen, maar dat vond hij zonde van de broek. Ze had dan altijd gezucht: “Manne..”. Mido moest daar altijd omlachen, en zei dan altijd “Vrouwen..”. Uiteindelijk lagen ze dan kibbelend op de grond omdat ze vonden dat vrouwen of mannen vreselijker waren dan het andere geslacht. Mido voor de vrouwen en Melissa vond de mannen natuurlijk erger. Mido lachte inzich zelf en ging naar beneden. Daar stond Belando al klaar met het eten. “Uw vriendin heeft al gegeten mijn heer” zei hij en gaf het dienblad aan Mido. “Sorry, ik had honger”zei ze met puppy oogjes. Mido ging lachend aan tafel zitten en at zijn croissantje op en nam een slok van zijn juice. “Je weet toch dat we straks op bezoek gaan bij Jayson en Nikita .. toch?” vroeg hij en lachte even scheef. Ze knikte. Ze wilde de kleine wel eens zien, en wilde dol graag Nikita leren ontmoeten. Mido zuchtte. Hij wist echt niet hoe hij het moest uit leggen.. Of hij het wel moest uitleggen misschien maakte hij zich zorgen om niets. Het was 11 uur. Ze hadden in de avond af gesproken zodat ze uit eten konden gaan. De baby zou dan bij Jayson blijven. Hij wilde liever niet mee, aangezien dit iets tussen haar gezin was. Mido had het kul gevonden en had hem liever mee gehad voor het geval dat.. Maar hij stond er op om op Lucy te passen. “Ik wil liever geen oppasser voor Lucy..” murmelde hij toen en ging met Lucy op de bank zitten. Mido kon hem wel wurgen op dat moment. Nikita was dan wel geen echte dochter van Esmée.. maar soms konden die twee als twee druppels water lijken! Mido stond op en zette zijn vaat in de vaatwasser en liep naar buiten. “Gaan we dan maar met de paarden hobbelen?” zei hij en keek naar Melanie. Melanie wist dat Mido zich zorgen maakte maar ze had al een paar keer gezegd dat, dat nergens voor nodig was, maar dan kende ze Nikita nog niet.. Nikita kon daar soms best wel hard in wezen. Mido liep naar de stal van sensation en zadelde hem op. Het dier had al eten gehad van Belando die tegenwoordig ook de paarden eten moest geven in de ochtend omdat Mido het te druk had met andere dingen in de ochtend. Mido had het wel grappig gevonden dat Belando eigenlijk altijd alles deed voor hen.. Waarom eigen vroeg hij dan aan hem, maar dat wilde hij absoluut niet prijsgeven. Mido ging op de rug van het dier zitten en liet hem warmlopen in de paddock. Melanie kwam even later ook aan gelopen op haar paard. Ze was schitterend dat wist Mido wel zeker. “Je bent prachtig wist je dat” glimlachte hij naar haar. Ze bloosde even. Mido liet Sensation omkeren en liet ze het bos in lopen. Fluitend keek Mido naar de lucht. Het was prachtig weer, hier en daar een sluierwolkje maar het viel mee qua wolken en wind. De zon scheen vol op. Hopen dat het de hele dag zo bleef. Mido liet Sensation over gaan in een galop en zo gingen de 4 er vandoor. Melanie volgende hem. Eenmaal ergens dieper in het bos aan gekomen te zijn gleed mido van het zadel en ging hij in het gras liggen. Sensation ging ergens verder op grazen. Mido keek naar boven en Even later lag Melanie op zijn borst met haar hoofd. “Ik vind het echt niet fijn..” mompelde hij zachtjes. “Dat we straks naar Nikita gaan.. Toen met Leroy ging het ook fout wat als ze jou ook niet mag, of ineens gaat schreeuwen ..” vroeg hij zachtjes. Melanie begon te lachen. “Lach je me nu uit..” mompelde Mido beledigd. “Ik vind het echt niet fijn… Straks mag ze je echt niet..”. Hij ging zitten en keek Melanie serieus aan. Ze vond het gewoon raar dat hij zo bang was voor haar reactie. Mido knikte even en keek naar de twee paarden. “Die twee hebben in iedergeval geen opvliegerig karakter als Nikita..” zei hij. Hij moest even lachen. “Ik kan me nog herinneren dat we Nikita een pakje gewone melk gaven in plaats van Chocolade melk.. Je had haar moeten zien schreeuwen. Of toen ik had gezegd dat we naar een groter huis zouden verhuizen. Dat wilde ze absoluut niet omdat ze bij Mercury wilden blijven. Nu heeft ze gelukkig haar kleine veulen.. Ik hoop dat ze nu iets minder opvliegerig is. Ook vanwege haar baby natuurlijk weet ze zelf hoe het voelt om een baby te krijgen. “ Mido keek naar de paarden die aan het grazen waren. Soms was hij best jaloers op de paarden. Ze hadden nooit problemen of iets in die richting. Hij keek naar melanie en glimlachte. Hij duwde haar zachtjes op haar rug in het gras en gaf haar een kus op haar voorhoofd. “Ik hou van je, voor altijd” glimlachte hij naar haar. Ze glimlachte terug. Mido streelde de wang van Melanie. “Je bent echt schitterend mijn lief. En niemand zal mij jou ooit afnemen” glimlachte hij. “Niemand zal jou ooit nog pijn doen, en anders krijgt die gene met mij te maken” zei Mido heldhaftig en liet zijn grote spierballen zien en liet zich lachend achterover in het gras vallen. “Vraag jij je nooit af waarom we eigenlijk op aarde zijn? Of we geen doel hebben of iets in die richting..? Ik vraag me dat soms wel eens af.. Waarom we worden geboren en straks weer gaan.. Ken je dat nummer van Marco Borsato?” hij keek haar vanuit zijn ooghoeken vragend aan. “De bestemming heet het nummer. Vond het vroeger altijd een prachtig nummer.. Nu luister ik alleen nog maar geschreeuw” zei hij lachend. “Wat voor muziek luister jij eigenlijk?”. Mido was heel erg veranderd. Toen hij 16 werd ging het gauw. Hij kleedde zich algauw iedere dag zwart kleurde zijn haar zwart en vanaf die dag is hij sterk veranderd en is hij nog steeds wie hij is. Hij houd er van om anders te zijn dan andere mensen daar is hij reuze trots op. Dat vrouwen dat aantrekkelijk aan hem vinden vind hij alleen maar grappig. Meestal krijg hij kritiek van iedereen om hem heen, maar ieder meisje dat hij tegen komt vind het juist leuk aan hem. Mido geeuwde even en keek naar de wolken. “Ik vind die op een blauwe vin vis lijken.. Al hoewel hij wel wit is” zei Mido en wees de wolk aan die hij bedoelde. Melanie vond een andere op een konijn lijken. Na ongeveer 2 uur in het gras te hebben gelegen stonden de twee op en gingen ze terug richting huis. Daar aten ze wat voor de middag en vertokken ze op de motor van Mido naar Nikita. Mido’ zenuwen speelde nu heel erg op. Best kinderachtig als je daar over nadenkt. Mido stapte af en Nikita kwam naar buiten gerend en gaf Mido een knuffel. “Goedemiddag schoonheid” grijnsde hij en gaf zijn dochter een dikke knuffel terug. Mido liet Nikita los en pakte de hand van Melanie die er wat ongemakkelijk bij stond. “Dit is Melanie” glimlachte Mido. Van zijn gezicht kon je gemakkelijk zien dat hij ziels veel van haar hield. De liefde straalde er van af. Nikita keek een beetje keurend naar Melanie. Mido voelde het al aan komen maar ze stelde zich netjes voor als zijn dochter en liet hun toen haar huis binnen. Mido ging op de bank zitten en Melanie kwam er wat ongemakkelijk naast zitten. “Waar is Jayson ? “ vroeg Mido en keek even rond in het huis. Er was weinig veranderd dat kon je zien. Alles stond nog op dezelfde plaats, er was alleen een soort van box neer gezet waar de baby waarschijnlijk in lag als ze tv keken of iets in die richting. Mido keek op toen Nikita binnenkwam met wat te drinken. Die was naar het werk verzekerde Nikita hem. Lucy lag dus boven in bed te slapen. Mido knikte even. “Okey” glimlachte hij naar haar. Hij wist echt niets meer om te zeggen eigenlijk..

- Melanie & Nikita -

Melanie droomde, over Mido. Een mooie droom dus. Ze waren aan het strand en ze lag op haar rug in het zand, hij boog over haar heen en kuste haar terwijl het water tegen hen aan stroomde toen het vloed werd. De zon stond hoog aan de hemel. Het waaide wel, maar het was niet koud. Door de dag had ze wel gemerkt dat iets Mido dwars zat, maar ze had er maar niet naar gevraagd, waren haar zaken niet. Hij bewoog veel en ondertussen veranderde haar mooie droom in een nachtmerrie. In haar droom veranderde het gezicht van Mido en was het plots nacht, nu waren het de lippen van een vreemde die haar huid liefdevol kuste. Ze schreeuwde het uit en rende zo hard mogelijk weg. Iemand pakte haar voet en trok haar naar beneden, het water in, plots waren er veel handen die om haar armen en benen sloten. Net toen ze bijna hysterisch werd was alles plots weg, het was stil, droog, geen wind, niet koud en niet warm, er was helemaal niets. Op dat moment schoot ze recht, snel ademend en voelde naar de persoon die langs haar hoorde te liggen. Het bed was aan die kant leeg en paniek schoot door haar hoofd. Plots ging de deur open en kwam Mido binnen. Hij zag dat ze rechtovereind zat en gaf haar een knuffel. Lichtelijk verbaasd vroeg hij haar wat er aan de hand was, eenmaal dat ze verteld had dat ze een nachtmerrie had en een soort van bang was geweest dat Mido ontvoerd was hoorde ze een bizar gegiechel uit zijn mond komen. Zachtjes duwde hij haar terug op haar rug met haar hart nog steeds snel kloppend onder zijn hand. Hij kwam terug bij haar liggen en sloeg zijn arm om haar middel heen, weer een warme schok. Maar wat was ze moe... Er werden lieve woorden in haar oor gefluisterd waarvan ze glimlachte en nog iets mompelde als ik hou van jou. En weg was ze, terug in slaap gevallen. Mido kon niet slapen blijkbaar want ze werd nog een keertje van hem wakker, dat had hij niet door en ze sliep even later onverstoorbaar terug verder.

Volgende morgen
Mel werd ontspannen wakker, Mido sliep nog. Heel zachtjes drukte ze een kus in zijn nek want zijn gezicht was van haar weggedraaid, en stond op. Ze douchte en werd wakker van het warme water dat over haar huid stroomde. Het was pas half negen dus had ze nog alle tijd van de wereld. Eenmaal fris en gewassen droogde ze zich af en wurmde zich in een skinny jeans, waarna ze nog een grijs shirt aandeed met een V-hals. Haar haar droogde langzaam maar zeker op en krulde leuk. Haar sokken waren zwart met rode bolletjes en stonden wel leuk. Snel haar zwarte All-Stars aan en naar beneden. Belando wenste haar een goedemorgen, een tikje verrast want ze was alleen. "Mido slaapt nog." Terwijl Belando bezig was hielp Mel een beetje en babbelde vrolijk met hem, hij vertelde dat Mido niet vaak zo'n vrolijke was als zij als hij vroeg opstond. Mel was momenteel het zonnetje in huis. Toen ze Belando had geholpen en zijn dag ook wat vrolijker had gemaakt kreeg ze wat te eten van hem toen hij vroeg of ze wat honger. Een boterham en wat plat water, ze hoefde geen sjieke dingen en had meer dan genoeg aan het simpele ontbijt. Na een tijdje nog wat in het huis te hebben rondgekeken hoorde ze boven voetstappen en sloop de badkamer in. Hij kon haar zien in de spiegel toen ze zijn armen om hem heen sloeg, ook kreeg ze een kus op haar hoofd en gaf hem een kus op zijn schouder, want hoger geraakte ze niet echt. Hij vroeg of ze lekker had geslapen en knikte als antwoord. Vrolijk keek ze naar hem terwijl hij diep in gedachten verzonken was, dat was de laatste tijd steeds vaker. Toen hij grimaste trok ze haar wenkbrauwen samen. "Is er iets?" Volgens hem was er niets en dus haalde ze haar schouders op. Hij lachte en zei dat het een binnenpretje was geweest. Toen ze naar beneden liepen zei Belando dat Mel al gegeten had, onschuldig zette ze haar puppy-oogjes op en een heel klein pruillipje. "Ik had honger..." Toen hij ging eten ging ze achter hem staan en masseerde hem een beetje. Hij vroeg haar of ze wist dat ze straks naar Jayson en Nikita gingen. Mel knikte enthousiast. "Ja dat weet ik nog, ik ben benieuwd naar je dochter, en naar Lucy ook natuurlijk." Eenmaal dat hij klaar was stelde hij voor of ze gingen rijden. Mel knikte en ging mee naar buiten. Raisa stond tijdelijk hier omdat ze gisteren waren gaan rijden. De merrie kwam al vrolijk aangegaloppeert toen ze Mel zag afkomen en liet zich gewillig meenemen. Snel de borstel eroverheen zodat de merrie er niet al te vuil uitzat. Dan zadel erop met een zachtgroen dekje eronder, Mido was al aan het opwarmen terwijl ze op haar gemakje met de vrolijke merrie kwam aangetrippeld. Zijn woorden lieten een blos op haar wang verschijnen voordat ze Raisa achter Sensation aanstuurde. De merrie was enorm vrolijk en actief vandaag en in de galop bleef ze ook niet achter Sensation, Mel liep ook niet graag achter een paard in de galop. Dieper in het bos zette ze de paarden stil en Mido stapte af, Raisa was al bijna aan het eten dus besloot Mel Mido's voorbeeld maar te volgen. Gezellig kwam ze bij hem liggen met haar hoofd op zijn borst, hij begon wat te mompelen en Mel luisterde aandachtig. Uiteindelijk kon ze een kleine giechelbui niet onderdrukken. Beledigd keek hij haar aan en vroeg of ze hem nu aan het uitlachen was. Een beetje onbegrijpend keek ze hem aan, "Het is een beetje raar dat je zo bang bent voor haar reactie, als ze me mag dan mag ze me en als ze me niet mag, nou ja, dan pech he." Bij het zinnetje dat ze wist hoe het was om moeder te zijn kreeg Mel een hele kleine blos op haar wangen. Nikita was nog zo jong, nog maar 17 en dan al mama. Mel was 5 jaar ouder en dacht nog niet eens aan eigen kinderen. Misschien later, als ze er klaar voor was en Mido het ook wou. Als ze dan nog met Mido was... Die gedachte drukte ze weg, natuurlijk ging ze dan nog met Mido zijn, hoe lief en vriendelijk hij was. Eenmaal terug een beetje op haar omgeving lettend duwde Mido haar zachtjes op haar rug in het gras. Melanie glimlachte zachtjes en voelde het bloed nog maar eens naar haar wangen stijgen. Zijn lieve woorden lieten haar hart een slag sneller slaan en ze lachte toen hij zijn spierballen heldhaftig liet zien. Eenmaal dat hij terug op zijn rug lag ging ze terug met haar hoofd op zijn borstkas liggen, hier helemaal alleen in het gras, daar was ook maar weinig aan... Mido begon te praten over een liedje van Marco Borsato, ze kende het liedje maar hield haar mond nog even dicht. Plots vroeg hij iets aan haar, welke muziek ze luisterde. Nu ze erover begon te denken merkte ze dat het niet echt een soort muziek was, maar vanalles. "Je kunt er niet echt een naam op plakken, ik luister alle soorten muziek, behalve geschreeuw, ik vind het onaangenaam en koud." Na een tijdje keken ze naar de wolken, Mel zeg een konijn, een bloem en nog veel meer. Het was zo fijn met Mido dat ze de tijd bijna vergat. Na zeker twee uur stonden ze terug recht en reden naar huis. Raisa was rustig nu en vond het niet erg om terug op de weide te worden gezet. Ze aten wat en gingen doen met de motor van Mido naar zijn dochter. Mel was nu wel heel benieuwd, zoals Mido het soms liet klinken was ze een gemeen kreng en een engeltje ineen. Eenmaal daar kwam een roodharige jongedame naar buiten gerend, Mido gaf haar dikke knuffel. Mel vond het heel mooi om te zien, maar stond er wat onbehaaglijk bij. Haar hand werd vastgepakt en Mido stelde haar voor aan Nikita en stelde Nikita voor een Mel. "Hallo Nikita, fijn om je te ontmoeten." De keurende blik van de 17-jarige maakte haar wat zenuwachtig en Mel beet op haar lip terwijl ze naar binnenliepen. Nog steeds onbehaaglijk ging ze naast Mido op de bank zitten, het was een leuk huis. Nikita was drinken gaan halen en Mel wierp een om-help-smekende-blik naar hem. Nikita antwoordde op de vraag van Mido dat Jayson al naar het werk was en dat Lucy boven lag te slapen. Mido wist blijkbaar niet meer echt wat te zeggen. Mel besloot dan maar een poging te wagen om een gesprek op gang te krijgen. "Je haar is heel mooi, toffe kleur. Terugdenkend aan de keer dat Mel rond had gelopen met een rode kleur die nog een tint feller was. Haar oom had het afschuwelijk gevonden maar haar tante vond het toen fantastisch. Misschien zou Nikita haar mogen? Mel durfde erop te hopen maar ze kende haar helemaal niet.

Nikita zag tegen de middag op. Haar vader kwam zijn nieuwe vriendin laten zien. Bah daar had ze dus echt geen zin in. Waarom moest hij nou een nieuwe vriendin hebben. Mooi niet dat ze de nieuwe als stiefmoeder ging zien. Esmée is en bleef haar stiefmoeder ook al was ze niet meer bij Mido. Eigenlijk kwam het ook omdat Nikita niets moest hebben van vreemde. En zeker al niet bij haar vader. Misschien kwam het ook wel omdat ze als klein meisje van vier jaar bij haar vader en Esmée kwam wonen toen haar moeder omgekomen was in een auto ongeluk. En misschien ook omdat ze niet tegen veranderingen kon. Het duurde ook een hele tijd voordat ze geaccepteerd had dat ze moeder werd. Net zoals dat ze heel lang niets anders dan zoenen met Jayson durfde. Door veranderingen werd ze gewoon onzeker daar kon ze echt niets aan doen. Net zoals toen Lucy geboren werd. Ze wilde haar eigen dochter niet eens vast houden. Gelukkig met de hulp van haar vader en Jayson had ze het geleerd en was ze daar een stuk zekerder in geworden. Nu deed ze alles bij Lucy. In bad doen, in bed leggen, aankleden, flesje geven, luier verschonen en zelfs spelen met haar. Net toen ze de bedden had verschoond hoorde ze een motor aan komen rijden. Ze keek uit het raam en zag haar vader met de nieuwe. Snel rende ze naar beneden en naar buiten. Eenmaal bij haar vader vloog ze die om zijn nek. Het kon haar niet schelen of de nieuwe er bij was of niet. Toen haar vader der los liet stelde hij de nieuwe voor als Melanie. Ongezien draaide Nikita even met haar ogen. Heel snel stelde ze zich voor aan de nieuwe. Ze had geen zin om de naam te denken. Ze liet ze het huis binnen en ging de keuken om drinken voor iedereen te pakken. Net toen ze met de glazen de woonkamer in kwam vroeg haar vader waar Jayson was. ”Hij is aan het werk. En ik ben nu alleen omdat Lucy boven ligt te slapen.” Nou ja alleen ze was natuurlijk met haar vader en de nieuwe maar wel zonder Jayson. Ineens kwam er een opmerking van de kant van de nieuwe. Ze vond de kleur van haar harren tof. ”Nou dank je denk ik.” zei ze op een nogalate manier. Gelukkig hoorde ze boven haar dochtertje huilen. Nikita wist niet hoe snel ze naar boven moest gaan om Lucy te halen. Ze pakte haar voorzichtig uit het wiegje en begon haar te troosten voordat ze haar luiertje ging verschonen. Na het luier verschonen liep ze met Lucy in der armen naar beneden. Eenmaal beneden gaf ze Lucy even aan haar vader zodat ze een flesje kon maken. Ze hield ondertussen goed de nieuwe in de gaten. Zij hoefde dus echt niet aan haar dochtertje te zitten. Met grote ogen keek ze toen de nieuwe naar Lucy keek. Ze hoefde maar met één vinger aan Lucy te zitten en ze zou echt een grote mond van haar krijgen. Al snel was het flesje van Lucy klaar en nam ze haar weer over van haar vader. Ze ging in de kleermakers zit zitten en legde Lucy daarin neer en gaf rustig het flesje. Als je haar zo voor de eerste keer zou zien zou je echt niet zeggen dat ze in het begin haar dochtertje niet eens vast wilde houden.

Mido glimlachte even naar Nikita toen ze zei "Nou dank je denk ik". Die twee gingen elkaar zo niet mogen dacht mido in zich zelf. Wat had hij ook al weer op zijn hals gehaald? Lucy begon te huilen boven en Nikita en Mido voelde zich waarschijnlijk op dat moment precies het zelfde. "Godzijdank" dacht mido. Mido keek naar Melanie en glimlachte naar haar en gaf haar een kusje op haar neus. "Het komt wel goed. Ze moet .. wenen aan je" zei mido en glimlachte een beetje ongemakkelijk. Mido wist wat dit zou betekenen zodra Nikita naar beneden kwam. Lucy werd in zijn armen gelegd. Mido grijnsde naar zijn klein dochter en kriebelde haar neusje. "Alweer een maand oud En je bent al zo erg gegroeit" zei Mido grijnzend. Melanie keek naar Lucy en glimlachte. Mido grijnsde naar melanie en Lucy keek naar Melanie. Lucy had prachtige ogen. De ogen van Nikita en ze waren echt prachtig. Donker bruin en het zei zo veel. Mido kon echt uren naar de baby kijken zonder een probleem. Nikita kwam terug en nam haar baby over om het te "eten" te geven. Mido vroeg zich af waarom Nikita eigenlijk nooit borst voeding wilde geven.. Maar dat was ook niet echt aan de orde zodra de baby op de wereld kwam.. Nikita moest niets hebben van de baby maar als mido haar nu zo zag moest hij denken aan de tijd dat iedereen om zich heen een baby kreeg en Mido niet eens zijn dochter groot heeft kunnen brnegne. Dat maakte hem altijd verdrietig. Maar ook blij dat Nikita dit allemaal mag mee maken, alleen jammer van haar leeftijd.. Mido kneep zachtjes in de hand van Melanie. "Jayson zou toch vrij nemen vandaag? Of komt hij misschien strakjes?" vroeg Mido om maar gesprek stof te beginnen. Mido wist niet anders te reageren dan dit.. Wat moest hij anders vragen? "Hoe gaat het trouwens met je training met Breezer? Of heb je die stil gelegd vanwege de kleine? En ... je school?" vroeg Mido en keek Nikita vragend aan. Dat heeft hij eigenlijk nooit bedacht hoe ze het met school zou doen. Ze hadden nu vakantie, maar mido vroeg zich af of ze uberhaupt nog naar school ging. Melanie voelde zich waarschijnlijk echt niet op haar gemak op dit moment.

Jayson gaapte toen zijn wekker af ging. Het was nog maar 5 uur in de ochtend toen dat pokke ding af ging. Nikita lag nog heerlijk naast hem te slapen. Hij sloeg de wekker af, gaf Nikita een kus op haar voorhoofd en stapte slaperig uit bed. De ochtend was alweer begonnen voor hem. Standaard ochtendritueel ging dus ook van start. Opstaan, douche, uniform aan doen, eten klaar maken voor de middag, ontbijten met een bak cornflakes om de dag goed te beginnen en dan op de Motor weg rijden. Zuchtend stond Jayson op en liep met zijn slaperige hoofd naar de badkamer. Slaperig keek hij de spiegel in en keek naar zijn warrige hoofd. “Crap… Ik moet wat aan me haar doen” murmelde hij en ging onder de douch staan. Dat maakte hem wakker. Hij waste zijn haren, poetste zijn tanden onder de douche en waste zijn lijf. Nikita zou waarschijnlijk wakker worden van het vrolijke geneurie in de badkamer, maar dat maakte Jayson vrij weinig uit want Nikita vond het niet erg als ze wakker werd van zijn gezang in de badkamer dat vond ze wel schattig zei ze altijd. Nikita had vandaag een lange dag voor de boeg.. Jayson had vrij genomen vandaag maar doordat er een zaak geopend werd tegen een of ander rare gozer moest Jayson zich vandaag melden. Fluitend liep hij de kamer in en deed zijn uniform aan. Nikita legde haar koude handen op zijn rug waardoor Jayson schrok en bijna voor over viel. “Nouhou!” zei Jayson en sloeg zijn armen als een klein mokkend kind over elkaar “Moest dat nou?” vroeg hij grijnzend en gaf een poke in de zij van Nikita. Ze giechelde en knikte dat ze dat inderdaad moest doen. En dat noemt zich een Politie voegde ze daar aan toe. “Ik kan er niets aan doen dat ik je niet van achteren hoor aan komen op die engelen voeten van jou” grijnsde Jayson en gaf haar een tedere zoen. ‘Ik zal zo snel mogelijk naar huis komen vandaag goed?” zei Jayson en gaf haar een zoen op haar voorhoofd en liep naar beneden om daar zijn lunch en ontbijt voor onder weg te maken. Toen hij daar mee klaar was liep hij naar buiten en stapte toch maar in de auto. Het was veelte koud voor de Motor vandaag. Met harde muziek aan reed Jayson om half 7 weg naar zijn werk.
Eenmaal op zijn werk aangekomen kreeg hij papieren van bob in zijn handen geduwt. “Aan de slag Captain awesome” grijnsde hij en gaf Jayson een klop op zijn borst en ging weg. Jayson rolde met zijn ogen en ging aan een bureau zitten en typte zijn file in. Binnen no time had hij alle gegevens van de man binnen. Hij schreef de belangrijkste dingen op en ging hier mee aan de slag. “Telefoon voor je meneer Mckenlty!” riep de vrouw achter de balie. Jayson stond op en liep naar de balie toe en nam de telefoon aan. “Met Jayson Mckently” beantwoorde hij de telefoon. Jaysons gezicht betrok even maar knikte. “Yes sir!” zei hij grijnzend en gaf de telefoon terug om vervolgens zijn jacket van de muur te pakken en het kantoor te verlaten. “Mannen Overval in de bank 10 blokken hier vandaan!” riep hij het politiecorps toe en rende naar de politie bussen. De politie mannen zaten binnen 3 minuten aangekleed en wel in de busjes en reden met 4 bussen tegelijkertijd weg naar de Rabobank niet ver van het huis van Nikita en hem af. Jayson keek op de klok. Het was nog geen half 2 geweest. Dat betekende dat hij hier na weg kon gaan. Hij had alle gegevens door gemailt van de man waar over de overval ging naar zijn baas en dat was het enige wat hij eigenlijk nog moest doen die dag. Nikita had zo erg op gekeken tegen de ontmoeting van haar nieuwe “stiefmoeder” dat Jayson er soms echt bang van werd wat ze allemaal zei. “We zijn her heren!”. De deuren gingen open en alle politie agenten stormden het gebouw in.
Jayson reed na 2 uur weer terug naar huis. Hij was kapot. Half 4 en hij was nog steeds niet thuis. Er was file op de weg zoals gewoonlijk, en Nikita was al boos op hem geweest omdt hij moest werken vandaag. Dit zal ze helemaal niet leuk vinden. Mido zal het ook wel jammer vinden dat hij er niet was.. Maar ja Politieagent betekend natuurlijk ook wel erg veel verantwoordelijkheid hebben over het land. Zeker als hij straks nog eens bij de FBI gaat werken. Dat lijkt hem zo gaaf om te gaan doen.. Maar Nikita moest het nog goed keuren.. Dat hadden zijn mannen allemaal raar gevonden toen hij zei dat hij er nog over na moest denken en advies nodig had van zijn vriendin. Deze kans zou hij nooit meer krijgen en laten schieten zou zonde zijn! Jayson had dat geweten dat het zonde was om dat te laten schieten voor zijn vriendin, maar hij had alles over voor Lucy en Nikita. Alles omdat hij ziels veel van ze hield en niet eens omdat Nikita en hij een dochter hadden, maar omdat hij ziels veel van Nikita hield en haar niet in de steek wilde laten met een kind waarvan ze niets eens zeker wist of ze echt wel van dit kindje kon gaan houden.. De laatste weken waren lastig geweest voor beide en ze haddenveel ruzie gehad, maar het was het waard geweest en dat weet Jayson. Jayson grijnsde en deed zijn dashboard open en keek naar een klein doosje. Op een dag zou hij het er op wagen.. Nu eerst dit overleven.. Mido’ motor stond voor de deur. Die waren er dus al. Jayson reed de garage in en deed de auto uit. Hij hoorde de deur open gaan en zag Nikita met Lucy in haar armen naar hem glimlachen. Dit wilde hij never nooit niet kwijt raken. Hij glimlachte en stapte uit de auto. “Sorry lieve schat dat ik zo laat ben, maar er was file .. en een bankoverval niet ver hier vandaan, maar het duurde echt 2 uur voor dat voor bij was en die file duurde ook al zo lang.. En ik heb geprobeerd eerder te komen..” zei Jayson maar meer kon hij niet zeggen want ze grijnsde al naar hem. Godzijdank het was okey. Jayson liep naar de toe en gaf Nikita een kus en nam Lucy over om haar te knuffelen. “Hallo lieverd, heb je me gemist dan?” vroeg Jayson en glimlachte. Hij liep samen met Nikita naar binnen en zag Mido zitten met Melanie. Jayson gaf Lucy aan Nikita en liep naar de twee toe. “Uhm. Hallo Excuses voor het te laat zijn op deze meeting” grijnsde Jayson en gaf Mido een stoot tegen zijn schouder en gaf Melanie een hand. “Haay, ik ben Jayson de vriend van Nikita” glimlachte hij naar de vrouw die naast Mido zat.

-tada! -